علی نوری؛ صیفعلی ورمقانی؛ امین صمدی
چکیده
به منظور بررسی اثر برنامه‌های مختلف محدودیت غذایی بر عملکرد و میزان وقوع ناهنجاری آسیت در جوجه‌های گوشتی سویه آرین در قالب طرح کاملاً تصادفی، پژوهشی با اعمال چهار برنامه غذایی به‌صورت دریافت جیره آزاد، دریافت روزانه 25 گرم خوراک برای هر جوجه از 9 تا 14 روزگی، محدودیت غذایی 8 ساعت در روز از 9 تا 24 روزگی و محدودیت غذایی یک روز در میان از ...
بیشتر
به منظور بررسی اثر برنامه‌های مختلف محدودیت غذایی بر عملکرد و میزان وقوع ناهنجاری آسیت در جوجه‌های گوشتی سویه آرین در قالب طرح کاملاً تصادفی، پژوهشی با اعمال چهار برنامه غذایی به‌صورت دریافت جیره آزاد، دریافت روزانه 25 گرم خوراک برای هر جوجه از 9 تا 14 روزگی، محدودیت غذایی 8 ساعت در روز از 9 تا 24 روزگی و محدودیت غذایی یک روز در میان از 9 تا 18 روزگی در سالنی با شرایط تنش سرمایی در فصل زمستان (دمای سالن 32 درجه در روز اول و با کاهش تدریجی در پایان هفته اول، دوم، سوم و تا 42 روزگی به ترتیب 25، 20، 15 و ثابت 15 درجه) با تعداد 400 قطعه جوجه گوشتی در 4 تکرار و 25 قطعه جوجه نر و ماده در هر تکرار انجام شد. بر طبق یافته‌ها افزایش وزن روزانه بدن، مصرف خوراک روزانه و ضریب تبدیل غذایی برخی از دوره‌های سنی در گروههای با محدودیت غذایی کاهش ولی در دوره 1 تا 42 روزگی تنها مصرف خوراک روزانه با محدودیت 25 گرم در روز کاهش یافت. برنامه های محدودیت غذایی بر درصد کل تلفات، صفات مختلف لاشه و میزان هماتوکریت خون اثر غیر معنی دار ولی به صورت محدودیت غذایی یک روز در میان بر درصد تلفات آسیتی اثر کاهشی داشتند. لذا، برنامه های محدودیت غذایی به ویژه روش یک روز در میان در شرایط تنش سرمایی بدون اثر منفی بر صفات تولیدی در کاهش مصرف خوراک و مرگ و میر ناشی از آسیت جوجه های گوشتی آرین مؤثر می باشند.
راحله رجبی علی آبادی؛ تقی قورچی؛ نورمحمد تربتی نژاد؛ عبدالحکیم توغدری؛ مختار مهاجر؛ رضا طهماسبی
چکیده
به‌منظور بررسی تأثیر شکل فیزیکی یونجه و فرآوری دانه جو بر عملکرد، فراسنجه‌های شکمبه‌ای و سنتز پروتئین میکروبی در بره‌های پرواری نژاد دالاق از 30 رأس بره نر 2/1±5/3 ماهه با میانگین وزن زنده 1/1±17 کیلوگرم استفاده شد. این آزمایش در قالب فاکتوریل 3×2 بر پایه طرح کاملاً تصادفی با دو با دو فاکتور شامل: شکل فیزیکی علوفه و فرآوری دانه ...
بیشتر
به‌منظور بررسی تأثیر شکل فیزیکی یونجه و فرآوری دانه جو بر عملکرد، فراسنجه‌های شکمبه‌ای و سنتز پروتئین میکروبی در بره‌های پرواری نژاد دالاق از 30 رأس بره نر 2/1±5/3 ماهه با میانگین وزن زنده 1/1±17 کیلوگرم استفاده شد. این آزمایش در قالب فاکتوریل 3×2 بر پایه طرح کاملاً تصادفی با دو با دو فاکتور شامل: شکل فیزیکی علوفه و فرآوری دانه جودر دوره 98 روزه با 6 تیمار و 5 تکرار انجام شد و جیره‌های آزمایشی شامل: 1- یونجه خرد شده با دانه کامل جو 2- یونجه خرد شده با دانه جو آسیاب شده 3- یونجه خرد شده با دانه جو پولکی 4- یونجه پلت با دانه کامل جو 5- یونجه پلت با دانه جو آسیاب شده 6- یونجه پلت با دانه جو پولکی بودند. نمونه‌گیری از مایع شکمبه در روز 84 در زمان 3 ساعت بعد از خوراک‌دهی انجام شد. از روز 70 آزمایش به مدت 6 روز حجم ادرار تولید شده توسط هر حیوان به طور روزانه ثبت شد. نتایج نشان داد که علوفه یونجه به صورت پلت در مقایسه با خرد شده باعث بالارفتن ماده خشک مصرفی و افزایش وزن روزانه و بالا رفتن مقدار پروپیونات، نیتروژن و پروتئین میکروبی و پایین آمدن مقدار استات و pH گردید و همچنین، فرآوری دانه جو به صورت پولکی و آسیاب شده در مقایسه با دانه جو کامل نیز باعث بالارفتن افزایش وزن روزانه و بالا رفتن مقدار پروپیونات، نیتروژن و پروتئین میکروبی و پایین آمدن مقدار آمونیاک و pH شد (05/0>P).
نجمه کارگر؛ محمدحسین بناء بازی؛ الهام رضوان نژاد
چکیده
در این پژوهش از اطلاعات طول عمر و زنده‌مانی مربوط به گله ایستگاه بز کرکی رایینی واقع در شهرستان بافت، که طی سال‌های1372 تا 1388 جمع‌آوری‌شده بودند، استفاده گردید. همچنین از طریق انجام مصاحبه و جمع‌آوری اطلاعات پرسشنامه‌ای از گله ایستگاه بز کرکی رایینی و گله‌های مردمی، عوامل حذف بزغاله‌ها، عوامل محیطی مؤثر بر زنده‌مانی و میزان زنده‌مانی ...
بیشتر
در این پژوهش از اطلاعات طول عمر و زنده‌مانی مربوط به گله ایستگاه بز کرکی رایینی واقع در شهرستان بافت، که طی سال‌های1372 تا 1388 جمع‌آوری‌شده بودند، استفاده گردید. همچنین از طریق انجام مصاحبه و جمع‌آوری اطلاعات پرسشنامه‌ای از گله ایستگاه بز کرکی رایینی و گله‌های مردمی، عوامل حذف بزغاله‌ها، عوامل محیطی مؤثر بر زنده‌مانی و میزان زنده‌مانی به دست آمد. تعداد 11 گله با تنوع جغرافیایی و اندازۀ گله مختلف در سطح استان کرمان جهت تکمیل اطلاعات پرسشنامه‌ای انتخاب شد. بیشترین و کمترین درصد حذف بزغاله‌ها به ترتیب مربوط به مازاد پرواری (54/2درصد) و حذف بر اثر ناقص الخلقه بودن (0/4 درصد)بود. مرگ در اثر بیماری بعد از مازاد پرواری بیشترین علت حذف بزغاله‌ها بود (22/3 درصد). میزان زنده‌مانی در این گله‌ها 89/94 درصد به دست آمد. نتایج نشان داد که میانگین کل طول عمر تجمعی 310/3 روز بود. تأثیر عوامل غیر ژنتیکی ماه تولد بزغاله، سال تولد بزغاله، جنس بزغاله ومتغیر کمکی وزن تولد بزغاله به‌صورت درجه دو بر زنده‌مانی آنها معنی‌دار بود. مقدار وراثت‌پذیری لگاریتمی کم تا متوسط (0/14 تا 0/40)، وراثت‌پذیری اولیه متوسط تا بالا (0/25 تا 0/70) و وراثت‌پذیری مؤثر نیز متوسط (0/23 تا 0/61) برآورد گردید. از آنجا که پارامترهای ژنتیکی برآورد شده در حد متوسط هستند می توان گفت، برای بهبود زنده‌مانی بزغاله‌ها از تولد تا سن یک‌سالگی و افزایش سود اقتصادی دامدار، ضمن بهبود شرایط تغذیه‌ای می‌توان به انتخاب ژنتیکی در درون نژاد نیز توجه نمود.
ناهید مژگانی؛ نرگس واسجی؛ حدیث متشفی
چکیده
دراین پژوهش، به ارزیابی نقش باکتریوسین تولید شده توسط لاکتوباسیلوس پلانتاروم TA013 (پلانتارسین که بیشترین اثر علیه لیستریا منوسایتوژنز را دارد) در ماندگاری پنیر لاکتیکی پرداخته شده است. تیمارها شامل :1) پنیر لاکتیکی ساده بدون باکتری پروبیوتیک و باکتریوسین بعنوان شاهد 2) پنیر لاکتیکی پروبیوتیکی حاوی لاکتوباسیلوس پلانتاروم TA013 3) پنیر ...
بیشتر
دراین پژوهش، به ارزیابی نقش باکتریوسین تولید شده توسط لاکتوباسیلوس پلانتاروم TA013 (پلانتارسین که بیشترین اثر علیه لیستریا منوسایتوژنز را دارد) در ماندگاری پنیر لاکتیکی پرداخته شده است. تیمارها شامل :1) پنیر لاکتیکی ساده بدون باکتری پروبیوتیک و باکتریوسین بعنوان شاهد 2) پنیر لاکتیکی پروبیوتیکی حاوی لاکتوباسیلوس پلانتاروم TA013 3) پنیر لاکتیکی حاوی پلانتارسین 4) پنیر لاکتیکی حاوی باکتریوسین تجاری نایسین، در نظر گرفته شدند. خصوصیات فیزیکوشیمیایی و میکروبی پنیر در هر تیمار از نظر pH، ماده خشک، چربی، پروتئین، نمک، مقدار آفلاتوکسین M1، پروفایل اسیدهای چرب و مهار رشد لیستریا منوسایتوژنز در یک دوره نگهداری 60 روزه در شرایط یخچالی تعیین گردید. تجزیه و تحلیل آماری این طرح در قالب طرح کاملا تصادفی، انجام شد. نتایج نشان دادند،کاهش لیستریا مونوسایتوژنز در تیمار پنیر لاکتیکی حاوی نایسین در مقایسه با گروه شاهد، Log(CFU/g) 05/3 بود که تفاوت معنی‌دار با گروه شاهد داشت. اما در تیمارهای دیگر دارای پروبیوتیک و پلانتارسین، کاهش این پاتوژن در مقایسه با تیمار شاهد به ترتیب Log(CFU/g) ۷۶/۲ و ۷۹/۱ بود که بین این دو نمونه تفاوت معنی‌دار مشاهده نشد. همچنین میزان زنده‌مانی پروبیوتیک‌ها در انتهای نگهداری در یخچال CFU/g107 بود و تنها کاهش دو Log(CFU/g) مشاهده شد. نتایج نشان دادندکه پنیر حاوی پروبیوتیک (تولید کننده پلانتارسین) دارای ویژگی‌های برتری نسبت به سایر تیمارها بود. بنابراین، شرایط محیطی ایجاد شده مثل پاستوریزاسیون جهت حذف کامل لیستریا منوسایتوژنز در پنیر لاکتیکی، کافی نبوده و لازم است جهت ایجاد شرایط مطلوب در مراحل مختلف تولید و ذخیره سازی، از افزودنی‌های مجاز طبیعی نیز استفاده شود.
الیاس ابراهیمی خرم آبادی؛ محسن کاظمی؛ رضا توحیدی
چکیده
فناوری نانو به‌عنوان یک راهکار نوین می‌تواند شرایط هضم و جذب در نشخوارکنندگان را، بهبود بخشد. از این رو، با بررسی تأثیر نانو ذرات بر شرایط تخمیر شکمبه‌ای به‌صورت فراتحلیل، می‌توان به درک بهتری از نحوه کنترل تخمیر در محیط شکمبه دست یافت. پس از جستجو و انتخاب مقالات مناسب، داده‌های مربوط به فراسنجه‌های تخمیر شکمبه‌ای، استخراج ...
بیشتر
فناوری نانو به‌عنوان یک راهکار نوین می‌تواند شرایط هضم و جذب در نشخوارکنندگان را، بهبود بخشد. از این رو، با بررسی تأثیر نانو ذرات بر شرایط تخمیر شکمبه‌ای به‌صورت فراتحلیل، می‌توان به درک بهتری از نحوه کنترل تخمیر در محیط شکمبه دست یافت. پس از جستجو و انتخاب مقالات مناسب، داده‌های مربوط به فراسنجه‌های تخمیر شکمبه‌ای، استخراج گردید. به‌منظور انجام فراتحلیل از نرم‌افزار Comprehensive Meta-Analysis (CMA) نسخه 3 استفاده شد. از تفاوت میانگین استاندارد‌شده و شاخص Hedges’s g برای محاسبه اندازه اثر استفاده شد. برای بررسی میزان سوگیری انتشار از نمودار قیفی و آزمون‌های آماری استفاده گردید. اندازه اثر کلی به‌دست‌آمده برای برخی از نانو ذرات بر حجم گاز، غلظت اسیدهای چرب فرار، غلظت نیتروژن آمونیاکی و قابلیت هضم ظاهری معنی‌دار بود. مقادیر I2 برای اندازه اثر نانو ذرات بر حجم گاز و غلظت کل اسیدهای چرب فرار، نشان‌دهنده وجود ناهمگنی متوسط و برای غلظت نیتروژن آمونیاکی و قابلیت هضم ظاهری، نشان‌دهنده وجود ناهمگنی بالا بود. استفاده از نانو ذرات می‌تواند به‌دلیل داشتن تأثیرات مثبت بر رشد میکروبی، تحریک تجزیه الیاف، افزایش قابلیت هضم، افزایش غلظت کل اسیدهای چرب فرار، کاهش نسبت استات به پروپیونات و در نهایت کاهش تولید متان باعث بهبود فرآیند تخمیر شکمبه‌ای شود.
موسی عربی؛ مهدی میرزائی؛ مهدی کاظمی بنچناری؛ حسین امیدی میرزایی؛ مهدی حسین یزدی
چکیده
مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر متقابل منبع علوفه (یونجه در مقابل کاه گندم) با اندازه ذرات علوفه (نرم در مقایسه با درشت) بر عملکرد رشدی، مصرف خوراک آغازین و فراسنجه‌های تخمیر شکمبه‌ای گوساله‌های شیرخوار هلشتاین انجام شد. به همین منظور، تعداد 48 راس گوساله شیرخوار هلشتاین (6 راس ماده و 6 راس نر در هر تیمار) در قالب طرح پایه بلوک کاملاً تصادفی ...
بیشتر
مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر متقابل منبع علوفه (یونجه در مقابل کاه گندم) با اندازه ذرات علوفه (نرم در مقایسه با درشت) بر عملکرد رشدی، مصرف خوراک آغازین و فراسنجه‌های تخمیر شکمبه‌ای گوساله‌های شیرخوار هلشتاین انجام شد. به همین منظور، تعداد 48 راس گوساله شیرخوار هلشتاین (6 راس ماده و 6 راس نر در هر تیمار) در قالب طرح پایه بلوک کاملاً تصادفی با آرایش فاکتوریل 2×2 به تیمارهای آزمایشی شامل: 1- یونجه خرد شده با اندازه قطعات نرم؛ 2- یونجه خرد شده با اندازه قطعات درشت؛ 3- کاه گندم خرد شده با اندازه قطعات نرم و 4- کاه گندم با اندازه قطعات درشت خرد شده اختصاص یافتند. گوساله‌ها از سن چهار روزگی وارد طرح آزمایشی شدند و آزمایش تا سن 70 روزگی گوساله‌ها ادامه یافت. اثر متقابل منبع علوفه با اندازه قطعات علوفه برای کل ماده خشک مصرفی، مصرف خوراک آغازین، افزایش وزن روزانه و بازده تبدیل خوراک در دوره قبل از شیرگیری، بعد از شیرگیری و کل دوره معنی‌دار نبود. فراسنجه‌های رشد اسکلتی تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. نتایج نشان داد که منبع علوفه و اندازه قطعات علوفه اثر معنی داری بر pH شکمبه، غلظت کل اسیدهای چرب فرار، نسبت مولی اسیدهای چرب فرار شامل استات، پروپیونات، بوتیرات، والرات و نسبت استات به پروپیونات در شکمبه نداشت. بطور کلی یافته‌های این مطالعه نشان داد که منبع و اندازه ذرات مختلف علوفه نتایج مشابهی بر عملکرد و پارامترهای رشد اسکلتی و شکمبه‌ای گوساله‌های شیرخوار هلشتاین در پی خواهد داشت.
سید ناصر موسوی؛ محمد مهدی ریحانی؛ فرهاد فرودی؛ کاظم کریمی
چکیده
در این پژوهش تعداد 500 قطعه جوجه گوشتی سویه کاب 500 مخلوط دو جنس در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با چهار تیمار، 5 تکرار و 25 قطعه جوجه در هر تکرار استفاده شد. آزمایش به صورت فاکتوریل دو عاملی با دو سطح اسید سیتریک (0 و 4/0 درصد جیره) و دو سطح فیتاز (0 و 2000 واحد آنزیم در کیلوگرم جیره) در سه دوره آغازین (10-1 روزگی)، رشد (24-11روزگی) و پایانی (42-25 روزگی) اجرا ...
بیشتر
در این پژوهش تعداد 500 قطعه جوجه گوشتی سویه کاب 500 مخلوط دو جنس در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با چهار تیمار، 5 تکرار و 25 قطعه جوجه در هر تکرار استفاده شد. آزمایش به صورت فاکتوریل دو عاملی با دو سطح اسید سیتریک (0 و 4/0 درصد جیره) و دو سطح فیتاز (0 و 2000 واحد آنزیم در کیلوگرم جیره) در سه دوره آغازین (10-1 روزگی)، رشد (24-11روزگی) و پایانی (42-25 روزگی) اجرا و داده های به دست آمده با رویه مدل های خطی تعمیم یافته مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. استفاده از اسید سیتریک منجر به افزایش مصرف خوراک و افزایش وزن بدن در دوره‌های رشد، پایانی و کل دوره شد (05/0>P). افزودن فیتاز موجب افزایش مصرف خوراک دوره پایانی و کل دوره و افزایش وزن بدن جوجه‌ها در دوره رشد و کل دوره شد (05/0>P). اثر متقابل آنزیم× اسید بر مصرف خوراک و افزایش وزن دوره‌های رشد، پایانی و کل دوره معنی‌دار بود (05/0>P). کلسیم سرم در تیمار حاوی اسید- بدون فیتاز، غلظت آلکالین فسفاتاز در گروه بدون اسید-بدون فیتاز و غلظت فسفر در تیمار حاوی اسید-فیتاز در مقایسه با دیگر تیمارها بالا بود (05/0>P). عمق کریپت در تیمار اسید-فیتاز بالاترین و در تیمار بدون اسید-بدون فیتاز کمترین بود (05/0>P). افزودن سطح بالای فیتاز عملکرد مصرف خوراک و افزایش وزن کل دوره و نیز خصوصیات ریخت‌شناسی روده را بهبود داد و این اثر با افزودن اسید سیتریک تقویت شد.
ایوب شیری قزقاپان؛ شکوفه غضنفری؛ شیرین هنربخش
چکیده
در مطالعه حاضر تأثیر اسانس نعناع فلفلی (PEO) و آرتیفایر در جیره‌های کم انرژی بر شاخص تولید، هزینه خوراک مصرفی، فراسنجه‌های بیوشیمیایی خون و ماندگاری گوشت جوجه‌های گوشتی بررسی شد. 240 قطعه جوجه گوشتی نر سویه راس 308 در قالب طرح کامل تصادفی با روش فاکتوریل 2×2 و مقایسه با تیمار شاهد (5 تیمار) و 4 تکرار مورد استفاده قرار گرفتند. تیمارهای ...
بیشتر
در مطالعه حاضر تأثیر اسانس نعناع فلفلی (PEO) و آرتیفایر در جیره‌های کم انرژی بر شاخص تولید، هزینه خوراک مصرفی، فراسنجه‌های بیوشیمیایی خون و ماندگاری گوشت جوجه‌های گوشتی بررسی شد. 240 قطعه جوجه گوشتی نر سویه راس 308 در قالب طرح کامل تصادفی با روش فاکتوریل 2×2 و مقایسه با تیمار شاهد (5 تیمار) و 4 تکرار مورد استفاده قرار گرفتند. تیمارهای آزمایشی شامل 1. تیمار شاهد و تیمارهای حاوی جیره‌های کم انرژی (150 کیلوکالری بر کیلوگرم کمتر از جیره شاهد) مکمل شده با 2. بدون افزودنی3. 150 ppm PEO 4. 300 ppm آرتیفایر و 5. 150 + PEO ppm 300 ppm آرتیفایر بودند. نتایج نشان داد که در بین جوجه‌های گوشتی تغذیه شده با جیره‌های کم انرژی استفاده از PEO+ آرتیفایر در جیره باعث افزایش وزن بدن (05/0P<)، شاخص تولید (11/0P=) وکاهش قیمت خوراک مصرفی(05/0P<) درکل دوره پرورش شد. تفاوتی بین پرندگان تغذیه شده با جیره شاهد با پرندگان تغذیه شده با جیره کم انرژی حاوی PEO + آرتیفایر در وزن بدن، شاخص تولید، درصد ماندگاری و هزینه خوراک مصرفی مشاهده نشد. همچنین پرندگان تغذیه شده با جیره‌های کم انرژی حاوی PEO + آرتیفایر نسبت به تیمار شاهد دارای کلسترول، لیپوپروتئین با چگالی پایین، تری‌گلیسرید سرم خون و مالون‌دی‌آلدئید گوشت کمتر و ظرفیت آنتی‌اکسیدانی تام بیشتر بودند. در نهایت، می‌توان نتیجه گرفت که استفاده هم‌زمان از 150 ppm PEO + 300 ppm آرتیفایر در جیره‌های کم انرژی جوجه‌های گوشتی درمقایسه با جیره شاهد عملکرد و هزینه خوراک جوجه‌های گوشتی مشابه و فراسنجه‌های بیوشیمیایی خون و ماندگاری گوشت بهتری داشتند.
محمد پورمصطفی؛ محسن دانشیار؛ پرویز فرهومند؛ سیدعلی میرقلنج؛ علی هاشمی
چکیده
در این آزمایش تاثیر فرم‌های آلی عناصر روی، مس، منگنز و آهن در شرایط تنش‌گرمایی بر عملکرد رشد، ریخت شناسی و جمعیت میکروبی روده کوچک با استفاده از 360 قطعه جوجه‌ی گوشتی نر یک روزه سویه راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی با شش گروه و شش تکرار از سن 1 تا 42 روزگی بررسی شد.گروههای آزمایشی شامل 1-جیره پایه (شاهد) و جیره پایه به همراه فرم‌های آلی ...
بیشتر
در این آزمایش تاثیر فرم‌های آلی عناصر روی، مس، منگنز و آهن در شرایط تنش‌گرمایی بر عملکرد رشد، ریخت شناسی و جمعیت میکروبی روده کوچک با استفاده از 360 قطعه جوجه‌ی گوشتی نر یک روزه سویه راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی با شش گروه و شش تکرار از سن 1 تا 42 روزگی بررسی شد.گروههای آزمایشی شامل 1-جیره پایه (شاهد) و جیره پایه به همراه فرم‌های آلی عناصر 2- 5 میلی‌گرم مس-متیونین ، 20 میلی‌گرم منگنز-متیونین و 5 میلی‌گرم آهن-متیونین (CuMnFe) 3-40میلی‌گرم روی-متیونین، 20میلی‌گرم منگنز-متیونین، 5میلی‌گرم آهن-متیونین (ZnMnFe) 4- 40 میلی-گرم روی-متیونین، 5 میلی‌گرم مس-متیونین، 5 میلی‌گرم آهن-متیونین (ZnCuFe) 5- 40 میلی‌گرم روی-متیونین، 5 میلی-گرم مس-متیونین،20میلی‌گرم منگنز-متیونین(ZnCuMn) و6-40میلی‌گرم‌روی-متیونین، 5میلی‌گرم مس-متیونین، 20میلی-گرم منگنز-متیونین، 5میلی‌گرم آهن-متیونین (ZnCuMnFe) بودند. نتایج نشان دادکه مصرف گروههای CuMnFeو ZnCuMn باعث افزایش طول پرز در مقایسه با سایر گروهها شدند. پرندگان دریافت‌کننده فرم آلی عناصر چربی حفره بطنی کمتر، ضخامت لایه عضلانی بالاتر و جمعیت کلی فرم کمتری در ایلئوم روده در مقایسه با پرندگان جیره شاهد داشتند. تعداد باکتری‌های لاکتوباسیلوس ایلئوم روده در پرندگان دریافت کننده گروههای ZnCuMn وZnMnFe نسبت به پرندگان سایر گروهها بیشتر بود. به طور کلی مصرف گروه ZnCuFe، در جیره جوجه‌های گوشتی تحت تنش گرمایی موجب کاهش جمعیت مضر میکروبی روده ، افزایش وزن سینه و ران و بهبود عملکرد می‌شود.
محسن علینژاد؛ ایمان حاج خدادادی؛ حسینعلی قاسمی؛ مهدی خجسته کی
چکیده
این آزمایش به منظور بررسی سطوح مختلف جایگزینی کنجاله کنجد و آنزیم بر برخی مولفههای عملکردی، تولید تخم، هماتولوژی و کیفیت تخم در بلدرچینهای تخمگذار صورت گرفت. آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی با تعداد 600 عدد بلدرچین تخمگذار با 5 تیمار و 4 تکرار (30 بلدرچین در هر تکرار) صورت گرفت. تیمارهای آزمایشی شامل: جیره پایه بدون ...
بیشتر
این آزمایش به منظور بررسی سطوح مختلف جایگزینی کنجاله کنجد و آنزیم بر برخی مولفههای عملکردی، تولید تخم، هماتولوژی و کیفیت تخم در بلدرچینهای تخمگذار صورت گرفت. آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی با تعداد 600 عدد بلدرچین تخمگذار با 5 تیمار و 4 تکرار (30 بلدرچین در هر تکرار) صورت گرفت. تیمارهای آزمایشی شامل: جیره پایه بدون افزودنی(کنترل)، کنجاله کنجد 10 درصد ، کنجاله کنجد 10 درصد با 5/0 گرم در کیلوگرم آنزیم تجاری، کنجاله کنجد 20 درصد، کنجاله کنجد 20 درصد با 5/0 گرم در کیلوگرم آنزیم تجاری بودند. درصد تولید، مصرف خوراک تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار گرفتند (05/0P<)، ولی ضریب تبدیل، وزن تخم مرغ تحت تاثیر قرار نگرفتند(05/0P>). مولفههای مربوط به میزان کلسترول خون، سطح تریگلیسیرید و لیپوپروتئینهای با دانسیتههای مختلف در خون و آنزیمهای کبدی آسپارتات آمینوترانسفراز و آلانین آمینوترانسفراز تحت تاثیر تیمارهای مختلف آزمایشی قرار نگرفت . اثر تیمارهای مختلف آزمایشی بر صفات ارتفاع پرز، نسبت ارتفاع پرز به عمق کریپت و مساحت پرز معنی دار بود. در مورد ارتفاع پرز، بالاترین ارتفاع پرز را تیمار کنترل و تیمارهای حاوی آنزیم، و کمترین ارتفاع پرز را تیمار حاوی 20 درصد کنجاله کنجد داشت. نشان داده شد امکان جایگزینی کنجاله سویا بوسیله کنجاله کنجد تا سطح 10 درصد جیره بلدرچینهای تخمگذار بدون هیچ تاثیر نامطلوبی بر صفات تولیدی و کیفیت تخم بلدرچین وجود دارد.
