شیرزاد محمودی؛ یونس علی علی جو؛ رسول پیرمحمدی؛ بهزاد اسدنژاد
چکیده
به‌منظور بررسی اثر استفاده از پودر دانه آنیسون همراه با جیره حاوی ذرت و جو بر عملکرد، تولید و ترکیب شیر، و برخی فراسنجه‌های شکمبه‌ای میش‌های قزل در دوره انتقال تعداد 28 رأس میش آبستن با میانگین سن 3 سال و میانگین وزن 3±65 کیلوگرم و 10±30 روز قبل زایش در یک آزمایش فاکتوریل 2×2 در قالب طرح کاملاً تصادفی در چهار گروه با هفت تکرار ...
بیشتر
به‌منظور بررسی اثر استفاده از پودر دانه آنیسون همراه با جیره حاوی ذرت و جو بر عملکرد، تولید و ترکیب شیر، و برخی فراسنجه‌های شکمبه‌ای میش‌های قزل در دوره انتقال تعداد 28 رأس میش آبستن با میانگین سن 3 سال و میانگین وزن 3±65 کیلوگرم و 10±30 روز قبل زایش در یک آزمایش فاکتوریل 2×2 در قالب طرح کاملاً تصادفی در چهار گروه با هفت تکرار به مدت دو ماه مورد مطالعه قرار گرفتند. تیمارهای آزمایشی شامل: جیره بر پایه‌ی ذرت، جیره بر پایه‌ی ذرت همراه با 8 گرم پودر دانه آنیسون، جیره بر پایه جو، جیره بر پایه‌ی جو همراه با 8 گرم پودر دانه آنیسون بود. شرایط پرورش دام‌ها یکسان بود و میش‌ها در دو نوبت صبح و عصر تغذیه می‌شدند. نتایج نشان داد که افزودن آنیسون موجب افزایش مصرف خوراک در دوره بعد از زایش شد. تولید شیر در تیمار ذرت با آنیسون و همچنین جو با آنیسون افزایش یافت و اثر متقابل نیز معنی‌دار شد. قابلیت هضم چربی در تیمارهای مصرف کننده ذرت بدون آنیسون و جو بدون آنیسون افزایش یافت ولی اثر متقابل معنی‌دار نشد. کل اسیدهای چرب فرار در مایع شکمبه تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. جمعیت پروتوزوآیی شکمبه با افزودن آنیسون در جیره، کاهش معنی‌داری پیدا کرد و pH شکمبه کاهش معنی‌داری را در تیمار مصرف کننده آنیسون و جو نشان داد. بطور کلی میتوان نتیجه گرفت که افزودن آنیسون در جیره گوسفندان قزل می‌تواند موجب بهبود عملکرد و کاهش تعادل منفی انرژی دام در اوایل شیردهی شود.
سید بابک اسدی؛ علیرضا آقاشاهی؛ جعفر فخرائی؛ سید عبداله حسینی؛ حسین منصوری یاراحمدی
چکیده
این مطالعه بمنظور بررسی کارایی افزودن جاذب‌های سموم ASRI1 و ASRI2 زیست‌یار باکتریایی بر عملکرد رشد، ایمنی، جمعیت میکروبی روده جوجه‌های گوشتی تغذیه شده با جیره‌های آلوده شده با آفلاتوکسین انجام شد. تعداد 420 جوجه‌ی یک روزه با وزن اولیه‌ی 3±42 گرم به 7 گروه آزمایشی با 5 تکرار اختصاص یافتند و در هر تکرار 12 پرنده قرار گرفت. گروه‌های آزمایشی ...
بیشتر
این مطالعه بمنظور بررسی کارایی افزودن جاذب‌های سموم ASRI1 و ASRI2 زیست‌یار باکتریایی بر عملکرد رشد، ایمنی، جمعیت میکروبی روده جوجه‌های گوشتی تغذیه شده با جیره‌های آلوده شده با آفلاتوکسین انجام شد. تعداد 420 جوجه‌ی یک روزه با وزن اولیه‌ی 3±42 گرم به 7 گروه آزمایشی با 5 تکرار اختصاص یافتند و در هر تکرار 12 پرنده قرار گرفت. گروه‌های آزمایشی شامل:1) شاهد منفی (فاقد آفلاتوکسین)، 2)شاهد مثبت (حاوی آفلاتوکسین)، 3)شاهد مثبت+ زیست‌یار باکتریایی، 4) شاهد مثبت + ASRI1، 5) شاهد مثبت + ASRI2، 6) شاهد مثبت + زیست‌یار باکتریایی +ASRI1 و 7) شاهد مثبت+ زیست‌یار باکتریایی + ASRI2 بود. صفات عملکردی، سطح جذب و جمعیت میکروبی روده، شاخص ایمنی، درصد ماندگاری اندازه گیری، ثبت و به‌عنوان شاخص‌هایی برای مقایسه‌ی گروه‌ها و انتخاب بهترین گروه با استفاده از روش مدیریت تصمیم گیری چند شاخصی مورد استفاده قرار گرفتند. بر اساس نمره‌دهی حاصل از این روش، گروه‌های 1، 7، 6، 5، 3، 4 و2 به ترتیب نمرات 9415/0، 6264/0، 5674/0، 5118/0، 4171/0، 2244/0و 0221/0 را به دست آوردند. براساس روش مدیریت تصمیم گیری چند شاخصی، افزایش وزن و شاخص تولید بیشترین نقش را داشتند و بهترین پاسخ در جوجه‌های آلوده در گروه توأم از زیست‌یار باکتریایی و جاذب سموم (ASRI2) مشاهده شد. بنابراین، در هنگام آلودگی جیره‌ها به آفلاتوکسین، استفاده توأم از زیست‌یار باکتریایی و جاذب سموم (ASRI2) به‌عنوان راهکاری برای بهبود صفات تولیدی و عملکردی جوجه‌های گوشتی، توصیه می‌شود.
محمد رضا عزیزی؛ سیدروح اله ابراهیمی محمودآباد؛ امیر فتاح
چکیده
این آزمایش با هدف بررسی تأثیر پرتودهی کنجاله گلرنگ با الکترون با دُزهای 20 و 40 کیلوگری و مادون قرمز به مدت 90 و 120 ثانیه بر تجزیه‌پذیری شکمبه‌ای ماده خشک و پروتئین خام و پروتئین قابل متابولیسم به روش کیسه‌های نایلونی انجام شد. بدین منظور از سه رأس گاو نر بالغ دشتیاری با وزن زنده 10±297 کیلوگرم مجهز به فیستولای شکمبه‌ای استفاده شد. نتایج ...
بیشتر
این آزمایش با هدف بررسی تأثیر پرتودهی کنجاله گلرنگ با الکترون با دُزهای 20 و 40 کیلوگری و مادون قرمز به مدت 90 و 120 ثانیه بر تجزیه‌پذیری شکمبه‌ای ماده خشک و پروتئین خام و پروتئین قابل متابولیسم به روش کیسه‌های نایلونی انجام شد. بدین منظور از سه رأس گاو نر بالغ دشتیاری با وزن زنده 10±297 کیلوگرم مجهز به فیستولای شکمبه‌ای استفاده شد. نتایج آزمایش نشان داد که پرتوتابی با الکترون و مادون قرمز تأثیر معنی‌داری بر ترکیبات شیمیایی کنجاله گلرنگ داشت (01/0>P).پرتوتابی سبب افزایش بخش سریع تجزیه و کند تجزیه ماده خشک و پروتئین خام شد (01/0>P). تحت تأثیر پرتودهی با الکترون و مادون قرمز، تجزیه‌پذیری مؤثر ماده خشک و پروتئین خام نسبت به کنجاله عملآوری نشده افزایش یافت. پرتودهی با مادون قرمز سبب افزایش پروتئین غیر قابل تجزیه در شکمبه در سرعت عبور 2، 5 و 8 درصد در ساعت شد. بیشترین مقدار پروتئین قابل متابولیسم مربوط به پرتوتابی با مادون قرمز به مدت 120 ثانیه بود (01/0>P). بر اساس نتایج این آزمایش پرتوتابی کنجاله گلرنگ با مادون قرمز به مدت 120ثانیه نسبت به سایر تیمارها می‌تواند بر افزایش پروتئین غیر قابل تجزیه در شکمبه، پروتئین قابل متابولیسم و در نهایت بهبود کیفیت این کنجاله مؤثر باشد.
رضا آقایی پور؛ محمد مهدی شریفی حسینی؛ رضا طهماسبی؛ امید دیانی
چکیده
به منظور مقایسه تاثیر سیلاژهای ذرت، سورگوم و ارزن بر مصرف و قابلیت هضم مواد مغذّی، و فراسنجه‌های شکمبه‌ای از شش راس بز رائینی نر دو ساله با میانگین وزن 5/6±37 در یک طرح مربع لاتین 3×3 در دو تکرار استفاده شد. مصرف ماده خشک و دیگر مواد مغذّی در جیره سیلاژ ذرت بیشتر از دو جیره آزمایشی دیگر بود و در جیره دارای سیلاژ سورگوم بیش از ارزن ...
بیشتر
به منظور مقایسه تاثیر سیلاژهای ذرت، سورگوم و ارزن بر مصرف و قابلیت هضم مواد مغذّی، و فراسنجه‌های شکمبه‌ای از شش راس بز رائینی نر دو ساله با میانگین وزن 5/6±37 در یک طرح مربع لاتین 3×3 در دو تکرار استفاده شد. مصرف ماده خشک و دیگر مواد مغذّی در جیره سیلاژ ذرت بیشتر از دو جیره آزمایشی دیگر بود و در جیره دارای سیلاژ سورگوم بیش از ارزن بود (05/0P<). قابلیت هضم ماده آلی در سیلاژ ذرت بیش از سیلاژ ارزن بود (05/0P<). در ساعت‌های دو، چهار، شش و هشت ساعت بعد از مصرف خوراک، غلظت نیتروژن آمونیاکی در جیره سیلاژ ذرت بیش از جیره دارای سیلاژ ارزن بود (05/0P<)، امّا بین جیره‌های دارای سیلاژهای ذرت و سورگوم تفاوت معنی‌داری وجود نداشت. هشت ساعت بعد از مصرف خوراک، pH شکمبه‌ای در جیره سیلاژ سورگوم کم‌تر از دو جیره آزمایشی دیگر بود (05/0P<). جمعیت پروتوزوای هولوتریش، سلولایتیک، انتودینیوم و کل پروتوزوآء در جیره دارای سیلاژ ذرت بیش از جیره دارای سیلاژ سورگوم و در جیره دارای سیلاژ سورگوم بیش از جیره دارای سیلاژ ارزن بود (05/0P<). نوع سیلاژها در جیره‌های آزمایشی بر تولید پروتئین میکروبی در شکمبه تاثیر معنی‌داری نداشتند. تولید اسید والریک و ایزووالریک در جیره دارای سیلاژ ارزن بیشتر از جیره دارای سیلاژ سورگوم بود (05/0P<). نتایج آزمایش نشان دهنده کیفیت مناسب‌تر سیلاژ ذرت بود، اما کمبود آب و خشکسالی‌های اخیر کاشت علوفه‌های با مصرف کم‌تر آب را ناگزیر می‌کند.
حسن فضائلی؛ اسماعیل باغجری؛ عباس سرمدی؛ جواد طاهری پور
چکیده
این پژوهش با هدف تهیه سیلاژ خوراک کامل بر پایه تفاله پرتقال انجام شد. تیمار آزمایشی اول شامل تفاله پرتقال، کاه گندم، اوره، دیآمونیوم سولفات و مکمل معدنی-ویتامینی به‌ترتیب با نسبت‌های 79، 20، 7/0، 1/0 و 2/0 درصد بود. در تیمارهای 2، 3، 4 و 5 نسبت کاه به 15 درصد کاهش یافت و 5 درصد آن به‌ترتیب با تفاله چغند، آرد ذرت، سبوس ذرت و سبوس برنج جایگزین ...
بیشتر
این پژوهش با هدف تهیه سیلاژ خوراک کامل بر پایه تفاله پرتقال انجام شد. تیمار آزمایشی اول شامل تفاله پرتقال، کاه گندم، اوره، دیآمونیوم سولفات و مکمل معدنی-ویتامینی به‌ترتیب با نسبت‌های 79، 20، 7/0، 1/0 و 2/0 درصد بود. در تیمارهای 2، 3، 4 و 5 نسبت کاه به 15 درصد کاهش یافت و 5 درصد آن به‌ترتیب با تفاله چغند، آرد ذرت، سبوس ذرت و سبوس برنج جایگزین شد. در تیمار 6 سهم کاه به 10 درصد کاهش یافت و به‌جای آن از تفاله چغندر، آرد ذرت، سبوس ذرت و سبوس برنج به‌ترتیب با نسبت 4، 2 ،2 و 2درصد استفاده شد. پس از چهار ماه، ویژگی‌های سیلویی، ترکیب شیمایی و تخمیر پذیری (با روش آزمایشگاهی آزمون گاز) سیلاژها تعیین شد. ماده خشک سیلاژها 43/28 تا 01/31 درصد و pH آن‌ها 95/3 تا 07/4 بود که تفاوت معنی‌داری داشتند (05/0 >p). محتوی پروتئین خام و نیتروژن آمونیاکی تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار گرفت (05/0 >p). گاز تولید شده، پتانسیل و نرخ تولید گاز تحت تأثیر تیمار قرار گرفت و در تیمار 6 بیشترین مقداربود (05/0 >p). بیشترین و کمترین میزان گوارش پذیری ماده آلی و نیز انرژی قابل متابولیسم به‌ترتیب در تیمارهای 6 و 1 مشاهده شد (05/0 >p). با تهیه ترکیبی از تفاله پرتقال، کاه گندم، تفاله چغندر، آرد ذرت، سبوس ذرت و سبوس برنج، اوره، سولفات دیآمونیوم و مکمل ویتامینی-معدنی می توان مخلوطی با قابلیت سیلویی مناسبی تهیه نمود اما کارایی آن در تغذیه دام نیاز به پژوهش دارد.
سیامک مشاهیری؛ حسن درمانی کوهی
چکیده
این آزمایش به منظور بررسی اثر اندازه ذرات گندم و مکمل آنزیمی بر عملکرد، جمعیت میکروبی و اسیدیته ایلئوم و خصوصیات بستر بلدرچین ژاپنی به صورت آزمایش فاکتوریل 3×3 در قالب طرح کاملاً تصادفی با 9 تیمار، 4 تکرار و20 قطعه بلدرچین در هر تکرار، انجام شد. فاکتورهای آزمایشی شامل: سه اندازه ذرات گندم (2، 3 و 5/3 میلی‌متر) و سه سطح مکمل آنزیمی روابیو ...
بیشتر
این آزمایش به منظور بررسی اثر اندازه ذرات گندم و مکمل آنزیمی بر عملکرد، جمعیت میکروبی و اسیدیته ایلئوم و خصوصیات بستر بلدرچین ژاپنی به صورت آزمایش فاکتوریل 3×3 در قالب طرح کاملاً تصادفی با 9 تیمار، 4 تکرار و20 قطعه بلدرچین در هر تکرار، انجام شد. فاکتورهای آزمایشی شامل: سه اندازه ذرات گندم (2، 3 و 5/3 میلی‌متر) و سه سطح مکمل آنزیمی روابیو (صفر، 200 و 400 ppm) بودند. در کل دوره پرورش، پرندگان دریافت‌کننده گندم دارای ذرات 2 و3 میلی‌متر + مکمل آنزیمی 400 ppm خوراک مصرفی کمتری نسبت به تیمارهای با اندازه ذرات 5/3 میلی‌متر + مکمل آنزیمی 200 ppm و بدون مکمل آنزیمی داشتند (01/0p<). همچنین، پرندگان دریافت‌کننده گندم دارای ذرات 2 و3 میلی‌متر + مکمل آنزیمی 400 ppm ضریب تبدیل خوراک بهتری را نسبت به پرندگان دریافت کننده گندم دارای ذرات 5/3 میلی‌متر و بدون مکمل آنزیمی داشتند (01/0p<). جمعیت باکتری‌های لاکتوباسیلوس در تیمار گندم با اندازه ذرات 2 میلی‌متر + مکمل آنزیمی 400 ppm نسبت به تیمار 5/3 میلی‌متر و بدون مکمل آنزیمی افزایش داشت. پرندگان تغذیه شده از جیره‌های با اندازه‌های ذرات گندم2 ، 3 و 5/3 میلی‌متر + 400 ppm مکمل آنزیمی pH بستر کمتری را نسبت به پرندگان تغذیه شده با گندم بدون مکمل آنزیمی داشتند (01/0>p). تیمار با اندازه ذرات گندم 2 میلی‌متر + 400 ppm مکمل آنزیمی درصد رطوبت بستر کمتری را نسبت به تیمارهای بدون مکمل آنزیمی + اندازه‌های گندم 3 و 5/3 میلی متر نشان دادند (01/0>p).
مهدی امیرصادقی؛ امیرحسین علیزاده قمصری
چکیده
امروزه علاقه وافری برای استفاده از حشرات در تغذیه دام و طیور وجود دارد. تمامی حشرات اسکلت خارجی می‌سازند که بر پایه کیتین است. تعیین مقدار دقیق کیتین در حشرات به دلیل کاربرد این ماده در صنایع مختلف و گوارش اندک در اکثر گونه‌های دامی، ضروری است. با توجه به ساختار کیتین و نامحلول بودن آن در حلال‌های رایج، اندازه‌گیری مقدار این ترکیب ...
بیشتر
امروزه علاقه وافری برای استفاده از حشرات در تغذیه دام و طیور وجود دارد. تمامی حشرات اسکلت خارجی می‌سازند که بر پایه کیتین است. تعیین مقدار دقیق کیتین در حشرات به دلیل کاربرد این ماده در صنایع مختلف و گوارش اندک در اکثر گونه‌های دامی، ضروری است. با توجه به ساختار کیتین و نامحلول بودن آن در حلال‌های رایج، اندازه‌گیری مقدار این ترکیب اغلب دشوار و به صورت تخمینی انجام می‌گیرد. در این پژوهش، دو روش مختلف برای اندازه‌گیری میزان کیتین حشرات، مورد استفاده و مقایسه قرار گرفت. آزمایش با استفاده از شش نمونه مختلف حشره شامل لارو سوسک شب‌زی (میل‌ورم) (Tenebrio molitor)، جیرجیرک (Gryllodes sigillatus)، زنبور عسل (Apis mellifera meda) و سه واریته 31، 51 و 107 کرم ابریشم (Bombix mori) انجام شد. در روش اول، میزان کیتین با استفاده از اندازه‌گیری فیبر نامحلول در شوینده اسیدی تخمین زده شد. در روش دوم، میزان کیتین با روش خالص‌سازی شیمیایی اندازه‌گیری شد. مقدار کیتین اندازه‌گیری شده با روش خالص‌سازی شیمیایی برای نمونه زنبور عسل، 071/0 ±05/12، میل‌ورم، 259/0±18/8، جیرجیرک، 107/0±79/7 و برای سه واریته کرم ابریشم به ترتیب 058/0±92/7، 091/0 ±93/4 و 116/0 ±08/6 درصد برای واریته های 31، 51 و 107 بود. با توجه به مقدار بیشینه توصیه شده کیتین در خوراک طیور در سطح 7 گرم در کیلوگرم و تاثیر کیتین در محاسبه پروتئین کل، تعیین مقدار کیتین حشرات قبل از مصرف در جیره ضروری است و بر اساس نتایج به دست آمده از این تحقیق، استفاده از روش خالص‌سازی شیمیایی جهت تعیین میزان کیتین حشرات، پیشنهاد می‌شود.
میثم شهابی نژاد؛ محمد سالارمعینی؛ محسن افشارمنش؛ مازیار جاجرمی؛ مسلم اسدی کرم
چکیده
این مطالعه به‌منظور بررسی اثر شکل و اندازه ذرات خوراک بر عملکرد رشد، قابلیت هضم و ریخت‌شناسی ایلئوم روده در بلدرچین ژاپنی از سن 21 تا 35 روزگی انجام شد. این آزمایش با 480 قطعه بلدرچین ژاپنی(نر و ماده) در یک آزمایش فاکتوریل 3×2 شامل سه شکل خوراک(آردی، کرامبل و پلت) با دو اندازه مختلف ذرات(ریز و درشت) در قالب طرح کاملا تصادفی با 6 گروه‌آزمایشی ...
بیشتر
این مطالعه به‌منظور بررسی اثر شکل و اندازه ذرات خوراک بر عملکرد رشد، قابلیت هضم و ریخت‌شناسی ایلئوم روده در بلدرچین ژاپنی از سن 21 تا 35 روزگی انجام شد. این آزمایش با 480 قطعه بلدرچین ژاپنی(نر و ماده) در یک آزمایش فاکتوریل 3×2 شامل سه شکل خوراک(آردی، کرامبل و پلت) با دو اندازه مختلف ذرات(ریز و درشت) در قالب طرح کاملا تصادفی با 6 گروه‌آزمایشی و 4 تکرار و 20 جوجه در هر تکرار به اجرا در آمد. پرندگانی که خوراک پلت و کرامبل را با اندازه ذرات درشت در مقایسه با خوراک آردی با هر دو اندازه ذرات مصرف کردند، افزایش وزن بیشتری داشتند (05/0>P). مصرف خوراک پلت افزایش معنی‌داری نسبت به حالت آردی و کرامبل داشت(01/0>P). ضریب تبدیل در جیره‌های به شکل پلت نسبت به حالت آردی و کرامبل و خوراک‌های با اندازه ذرات ریز نسبت به ذرات درشت به طور معنی‌داری بالاتر بود(01/0>P). وزن سنگدان پرندگانی که خوراک پلت با اندازه ذرات درشت دریافت کردند، نسبت به سایر پرندگان به طور معنی‌داری بیشتر بود(05/0>P). طول پرز ناحیه ایلئوم در پرندگانی که از خوراک پلت و کرامبل نسبت به خوراک آردی استفاده کردند، به طور معنی‌داری افزایش نشان داد(01/0>P). بیشترین درصد قابلیت هضم ماده خشک و نیتروژن در خوراک آردی و همچنین در خوراک‌های با اندازه ذرات درشت مشاهده گردید(05/0>P). بنابراین از خوراک کرامبل با اندازه ذرات درشت با توجه به اضافه وزن بیشتر در مقایسه با خوراک آردی و راندمان بهتر نسبت به خوراک پلت و به عنوان یک گزینه مناسب میتوان استفاده کرد.
ستاره عابدی؛ سید جواد حسینی واشان؛ سید همایون فرهنگ فر؛ سید احسان غیاثی
چکیده
هدف از این تحقیق، بررسی اثر عصاره پوست انار بر عملکرد رشد، شاخص‌های خونی، ریخت شناسی ژژنوم و ماندگاری گوشت جوجه گوشتی تغذیه شده با جیره حاوی روغن سویا بود. تعداد 120 قطعه جوجه گوشتی نر سویه راس در قالب طرح کاملاً تصادفی با 3 تیمار، 4 تکرار و 10 جوجه در هر تکرار، استفاده شد. جیره‌های آزمایشی شامل سطوح صفر، 300 و 600 میلی‌گرم در کیلوگرم عصاره ...
بیشتر
هدف از این تحقیق، بررسی اثر عصاره پوست انار بر عملکرد رشد، شاخص‌های خونی، ریخت شناسی ژژنوم و ماندگاری گوشت جوجه گوشتی تغذیه شده با جیره حاوی روغن سویا بود. تعداد 120 قطعه جوجه گوشتی نر سویه راس در قالب طرح کاملاً تصادفی با 3 تیمار، 4 تکرار و 10 جوجه در هر تکرار، استفاده شد. جیره‌های آزمایشی شامل سطوح صفر، 300 و 600 میلی‌گرم در کیلوگرم عصاره پوست انار بود. عصاره پوست انار بر صفات عملکردی شامل مصرف خوراک، وزن بدن و ضریب تبدیل خوراک در دوره‌های آغازین و پایانی اثر نداشت ولی در دوره رشد سطوح 300 و 600 عصاره پوست انار باعث کاهش مصرف خوراک (از 928 به 777 گرم) و ضریب تبدیل خوراک (از 77/1 به 31/1) شدند (05/0>P). درصد وزنی سینه از 78/19 در شاهد به 59/21 در سطح 600 عصاره افزایش و درصد وزنی چربی بطنی از 93/1 در شاهد به 27/1 در سطح 600 عصاره پوست انار کاهش یافت (05/0>P). سطح 600 عصاره پوست انار باعث کاهش غلظت کلسترول (mg/dl68/183 به 15/137) و LDL (mg/dl 63/95 به 93/32) و میزان فعالیت آنزیم آسپارتات دهیدروژناز (U/l8/263 به 28/204) در مقایسه با شاهد شد. شاخص ارتفاع پرز (از 88/1026 به 12/1155) و نسبت ارتفاع پرز به عمق کریپت (04/5 به 6/5) در سطح 600 عصاره در مقایسه با شاهد بالاتر بود. غلظت مالون‌دی‌آلدئید گوشت در 15 و 30 روز پس از کشتار با افزایش نسبت عصاره پوست انار در مقایسه با شاهد کاهش یافت. ا
ام هانی طهماسبی؛ محمود شمس شرق؛ رضا میرشکار
چکیده
این آزمایش جهت بررسی استفاده از روغن تصفیه شده با جاذب‌های مختلف در خوراک جوجه گوشتی و تاثیر آن بر عملکرد و فراسنجه‌های خونی انجام شد. روغن سویا در دمای 180 درجه سلسیوس به مدت 20 ساعت حرارت دید. سپس جاذب‌ها به روغن سوخته افزوده و کیفیت روغن ارزیابی شد. حرارت، سبب افزایش عدد پراکسید، اسیدی، یدی و کربونیل روغن شد (05/0P<). تصفیه روغن سوخته ...
بیشتر
این آزمایش جهت بررسی استفاده از روغن تصفیه شده با جاذب‌های مختلف در خوراک جوجه گوشتی و تاثیر آن بر عملکرد و فراسنجه‌های خونی انجام شد. روغن سویا در دمای 180 درجه سلسیوس به مدت 20 ساعت حرارت دید. سپس جاذب‌ها به روغن سوخته افزوده و کیفیت روغن ارزیابی شد. حرارت، سبب افزایش عدد پراکسید، اسیدی، یدی و کربونیل روغن شد (05/0P<). تصفیه روغن سوخته با جاذب‌های مختلف، کیفیت روغن را بهبود بخشید (05/0P<). سپس، امکان استفاده از روغن تصفیه شده در 480 قطعه جوجه گوشتی سویه تجاری راس308 در قالب 8 تیمار، 5 تکرار و 12 قطعه جوجه در هر تکرار بررسی شد. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از: T1: کنترل (3 درصد روغن خام)، T2: روغن خام و ppm200 آلفاتوکوفرول، T3: 3 درصد روغن سوخته، T4: روغن سوخته و ppm200 آلفاتوکوفرول، T5: روغن سوخته تصفیه شده با سیلیکات کلسیم، T6: روغن سوخته تصفیه شده با زئولیت، T7: روغن سوخته تصفیه شده با خاکستر پوسته برنج، T8: روغن سوخته تصفیه شده با ترکیب جاذب‌های معدنی. نتایج نشان داد افزودن روغن سوخته تصفیه نشده منجر به کاهش چشم‌گیری در وزن‌گیری جوجه‌ها و افزایش معنی‌دار ضریب تبدیل غذایی در کل دوره پرورش گردید (05/0P<). افزودن آلفاتوکوفرول و تصفیه روغن بخشی از اثرات منفی روغن سوخته را جبران نمود(05/0P<). روغن سوخته تصفیه نشده ازکمترین غلظت پروتئین کل در مقایسه با سایر تیمارها برخوردار بود (05/0P<). این نتایج نشان داد که افزودن آلفاتوکوفرول، سلیکات کلسیم و ترکیبی از3 جاذب معدنی به روغن سوخته منجر به بهبود عملکرد رشد در کل دوره پرورش می شود.
