معصومه نظری؛ امیر رشیدی؛ محمد رزم کبیر؛ مزدک کاظمی
چکیده
هدف از پژوهش کنونی ارزیابی اثر اسپرم‌های وارداتی دسته‌بندی شده بر اساس شاخص‌های مختلف انتخاب بر تغییرات فنوتیپی صفات تولیدی در جمعیت گاوهای هلشتاین در اقلیم‌های مختلف ایران بود. در این پژوهش از رکوردهای شیر تولیدی، درصد چربی و درصد پروتئین دوره اول شیردهی 269786، 216850 و 270566 نتاج حاصل از اسپرم‌های وارداتی دسته بندی شده بر اساس شاخص ...
بیشتر
هدف از پژوهش کنونی ارزیابی اثر اسپرم‌های وارداتی دسته‌بندی شده بر اساس شاخص‌های مختلف انتخاب بر تغییرات فنوتیپی صفات تولیدی در جمعیت گاوهای هلشتاین در اقلیم‌های مختلف ایران بود. در این پژوهش از رکوردهای شیر تولیدی، درصد چربی و درصد پروتئین دوره اول شیردهی 269786، 216850 و 270566 نتاج حاصل از اسپرم‌های وارداتی دسته بندی شده بر اساس شاخص مختلف انتخاب در اقلیم‌های سرد، نیمه سرد، معتدل و گرم، استفاده شد. داده‌های مورد استفاده توسط مرکز اصلاح نژاد دام و بهبود تولیدات دامی ایران طی سال‌های 1371 تا 1396 جمع‌آوری شده بودند. برای آنالیز داده‌ها از روش مدل خطی تعمیم یافته (GLM) نرم-افزار SAS 9.2 استفاده شد. در اقلیم‌های سرد، نیمه‌سرد، معتدل و گرم، میانگین شیر تولیدی در نتاج حاصل از اسپرم‌های وارداتی به ترتیب 92/9597، 46/9654، 34/9718 و 37/8985 کیلوگرم، میانگین درصد چربی 13/3، 07/3، 08/3 و 15/3 درصد و میانگین درصد پروتئین 10/3، 25/3، 14/3 و 16/3 درصد برآورد شدند. در پژوهش کنونی بیشترین میانگین حداقل مربعات ارزش فنوتیپی دختران حاصل از گاوهای نر انتخاب شده تحت شاخص‌های مختلف انتخاب در اقلیم‌های سرد، نیمه‌سرد، معتدل و گرم به ترتیب مربوط به کشورهای فرانسه (2011- 2001)، ایتالیا (2001-1993)، هلند (2006- 2001)، فرانسه (2011- 2001) برای شیر تولیدی، هلند (2000-1999)، آمریکا (1988-1987)، آمریکا (1993- 1992) و کانادا (2000- 1998) برای درصد چربی و کانادا (1992-1991)، فرانسه (2013- 2012)، سوئد (2012- 2008) و آلمان (2007 -2002) برای درصد پروتئین بوده است.
احسان محجوبی؛ امیر ارمکان؛ مهدی حسین یزدی؛ داود زحمتکش
چکیده
به منظور بررسی اثر افزودن اسید بوتیریک به شیر کامل بر عملکرد رشد و فراسنجه های خونی گوساله های هلشتاین از 36 راس گوساله هلشتاین در قالب طرح کاملاً تصادفی استفاده شد. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از: 1) گروه شاهد بدون افزودنی (B0)، 2) گروه شاهد + 4 گرم در روز اسید بوتیریک در شیر (B4)، و 3) گروه شاهد + 8 گرم در روز اسید بوتیریک در شیر (B8). در طول آزمایش ...
بیشتر
به منظور بررسی اثر افزودن اسید بوتیریک به شیر کامل بر عملکرد رشد و فراسنجه های خونی گوساله های هلشتاین از 36 راس گوساله هلشتاین در قالب طرح کاملاً تصادفی استفاده شد. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از: 1) گروه شاهد بدون افزودنی (B0)، 2) گروه شاهد + 4 گرم در روز اسید بوتیریک در شیر (B4)، و 3) گروه شاهد + 8 گرم در روز اسید بوتیریک در شیر (B8). در طول آزمایش به خوراک و آب به صورت آزاد دسترسی داشتند. وزن بدن در زمان شیرگیری و پایان دوره در B4 و B8 تمایل به افزایش داشت (08/0 = P). افزایش وزن روزانه به طور معنی داری (01/0 > P) در دوره پیش از شیرگیری تحت تأثیر تیمار قرار گرفت به طوری که B0 کمترین افزایش وزن روزانه را داشت ولی تفاوتی بین B4 و B8 مشاهده نشد. استارتر مصرفی در دوره پیش از شیرگیری (01/0 > P)، پس از شیرگیری (04/0 = P) و کل دوره (01/0 > P) برای B0 کمتر از دو گروه دیگر بود ولی بین B4 و B8 تفاوتی وجود نداشت. غلظت گلوکز، پروتئین کل و آلبومین سرم در دوره پیش از شیر گیری تفاوتی بین تیمارها نداشت ولی غلظت BHBA در گروه B0 کمتر از سایر گروه ها بود (01/0 > P). میانگین امتیاز مدفوع پیش از شیرگیری بین تیمارها تفاوتی نشان نداد. در کل نتایج این پژوهش برای اولین بار نشان داد که افزودن اسید بوتیریک به شیر کامل می تواند اثرات مثبتی بر بهبود عملکرد در پی داشته باشد.
احمد ابراهیم‌زاده آله آباد؛ خدیجه نصیری؛ زهرا رودباری
چکیده
امروزه ژنهای موجود در ژنوم میتوکندریایی به عنوان نشانگر ژنتیکی قوی به صورت گسترده کاربرد دارند. هدف از این مطالعه، توالی‌یابی ناحیه ND6 ژنوم میتوکندری مرغ خزک و بررسی رابطه فیلوژنتیکی این ناحیه از مرغ بومی خزک با دیگر نژادهای مرغ و برخی از ماکیان بود. برای این منظور نمونه خون از ورید بال 20 قطعه مرغ خزک از پژوهشکده دام‌های خاص استان ...
بیشتر
امروزه ژنهای موجود در ژنوم میتوکندریایی به عنوان نشانگر ژنتیکی قوی به صورت گسترده کاربرد دارند. هدف از این مطالعه، توالی‌یابی ناحیه ND6 ژنوم میتوکندری مرغ خزک و بررسی رابطه فیلوژنتیکی این ناحیه از مرغ بومی خزک با دیگر نژادهای مرغ و برخی از ماکیان بود. برای این منظور نمونه خون از ورید بال 20 قطعه مرغ خزک از پژوهشکده دام‌های خاص استان سیستان و بلوچستان جمع‌آوری شد. استخراج DNA از خون کامل انجام گرفت. سپس ژن ND6 به همراه بخشی از tRNA بالادست و پایین دست (854 جفت باز) توسط آغازگرهای اختصاصی در واکنش زنجیره‌ای پلیمراز تکثیر شد. نمونه‌ها پس از خالص‌سازی توالی‌یابی شدند و تنوع ژنتیکی درون جمعیتی مورد بررسی قرار گرفت. در ادمه، پس از گرفتن 19 توالی مشابه ژنوم میتوکندریایی مربوط به سایر نژادهای مرغ و برخی از ماکیان از بانک جهانی ژن، تجزیه و تحلیل فیلوژنتیک انجام گرفت. نتایج بدست آمده نشان داد که هیچ تفاوت نوکلئوتیدی بین توالی‌های نوکلئوتیدی ND6 مرغهای بومی خزک وجود نداشت. نتایج حاصل از رسم درخت فیلوژنتیک مرغ بومی خزک با دیگر نژادها نشان داد که بیشترین تشابه ژنتیکی این ناحیه از ژنوم میتوکندری مرغ خزک با نژاد مرغهای هوانگ لانگ، ژوسیانگ، فیجی، فلیپین، هانگشان زرد، جینو ووفنگ، مرغ جنگلی قرمز و مرغ اهلی مشاهده می‌شود. نتایج نشان دهنده قرابت ژنتیکی زیاد بین مرغ بومی خزک با مرغهای ژاپن و چین (جنوب شرقی آسیا) می‌باشد. کمترین تشابه ژنتیکی این ناحیه از مرغ بومی خزک با پرنده ماهی خوار تاج قرمز مشاهده شد.
جواد پایمرد؛ جواد بیات کوهسار؛ فرزاد قنبری؛ شهریار مقصودلو
چکیده
به‌منظور بررسی تأثیر استفاده از مخلوط باکتریهای پروبیوتیکی به‌صورت مایع یا خشک انجمادی بر مصرف خوراک، افزایش وزن، شاخص‌های رشد اسکلتی و فراسنجه‌های خونی، از 24 رأس گوساله ماده هلشتاین در قالب طرح کاملاً تصادفی استفاده شد. گوساله‌ها پس از تولد بهطور تصادفی به یکی از سه تیمار: 1) شاهد (بدون افزودنی)، 2) گوسالههای دریافت کننده پروبیوتیک ...
بیشتر
به‌منظور بررسی تأثیر استفاده از مخلوط باکتریهای پروبیوتیکی به‌صورت مایع یا خشک انجمادی بر مصرف خوراک، افزایش وزن، شاخص‌های رشد اسکلتی و فراسنجه‌های خونی، از 24 رأس گوساله ماده هلشتاین در قالب طرح کاملاً تصادفی استفاده شد. گوساله‌ها پس از تولد بهطور تصادفی به یکی از سه تیمار: 1) شاهد (بدون افزودنی)، 2) گوسالههای دریافت کننده پروبیوتیک به شکل مایع و 3) گوسالههای دریافتکننده پروبیوتیک به شکل جامد اختصاص داده شدند. تعیین ماده خشک مصرفی و ثبت نمره مدفوع به‌صورت روزانه، وزنکشی و شاخص‌های رشد اسکلتی به‌صورت هفتگی و نمونه‌گیری خون در سنین 21، 42 و 70 روزگی انجام شد. مایع شکمبه 4 ساعت پس از تغذیه صبح در روزهای 30، 60 و70 آزمایش جمع‌آوری شد. نتایج نشان داد که بین تیمارهای آزمایشی از نظر میانگین روزهای از شیرگیری و شاخص‌های رشد اسکلتی اختلاف معنی‌داری وجود نداشت (05/0P>). استفاده از پروبیوتیک مایع و جامد تاثیر معنی‌داری بر وزن بدن اولیه، وزن از شیرگیری و وزن نهایی نداشت (05/0P>). هیچ اختلافی بین تیمارها از نظر pH و غلظت نیتروژن آمونیاکی شکمبه در طی دوره آزمایش مشاهده نشد (05/0P>). استفاده از پروبیوتیک به شکل مایع و پودری تاثیر معنی‌داری بر فراسنجه‌های خونی (گلوکز، تری‌گلیسرید، پروتئین کل، بتاهیدروکسی بوتیرات و آلبومین) نداشت (05/0P>). بهطور کلی عدم پاسخ قابل انتظاردر نتیجه استفاده از پروبیوتیک به دو شکل مایع و یا پودری بر عملکرد گوسالههای شیرخوار را می‌توان احتمالاً به‌خاطر شرایط خوب بهداشتی و مدیریتی در پرورش گوسالههای شیرخوار نسبت داد.
سمیرا عباس زاده؛ نصراله پیرانی؛ بهنام احمدی پور جونقانی
چکیده
این تحقیق به‌منظور توصیف و مقایسه سه مدل غیرخطی جهت بررسی الگوی رشد قطعات بدنی جوجه‌های بومی اصفهان انجام گرفت. بدین منظور از اطلاعات رشد یک‌روزگی تا پایان 12 هفتگی از تعداد2۰0 قطعه (۱۱۲ نر و ۸۸ ماده) جوجه بومی استفاده شد. جوجه‌ها در روز اول توزین و با نوارهای رنگی پلاستیکی روی یک‌پا شماره‌گذاری شدند و تا پایان دوره به‌صورت هفتگی ...
بیشتر
این تحقیق به‌منظور توصیف و مقایسه سه مدل غیرخطی جهت بررسی الگوی رشد قطعات بدنی جوجه‌های بومی اصفهان انجام گرفت. بدین منظور از اطلاعات رشد یک‌روزگی تا پایان 12 هفتگی از تعداد2۰0 قطعه (۱۱۲ نر و ۸۸ ماده) جوجه بومی استفاده شد. جوجه‌ها در روز اول توزین و با نوارهای رنگی پلاستیکی روی یک‌پا شماره‌گذاری شدند و تا پایان دوره به‌صورت هفتگی وزنکشی شدند. در پایان هفته‌های 3، 6، 9 و 12 طول و قطر ران، طول و عرض سینه و طول و قطر ساق پا اندازه‌گیری شدند. جهت برازش داده‌های رشد اندازه‌های بدن با سن پرنده از سه تابع غیرخطی ریچارد، گمپرتز و لجستیک استفاده شد. بر اساس شاخص‌های برازش و آماره‌های آماری، نتایج حاکی از برازش مشابه برای هر سه مدل مورداستفاده بود (90/0 ≤r2adj)، اما در بین مدل‌های فوق تابع رشد گمپرتز ازنظر آماره‌های برازشی وضعیت بهتری داشت. برای جوجه‌های نر اندازه‌های بدن در سن بلوغ بزرگ‌تر و با نرخ رشد کمتری حاصل شد. همچنین جوجه‌های نر دیرتر به نقطه عطف منحنی رشد رسیده و در این سن نیز دارای اندازه‌های بدنی بزرگ‌تری بودند. همبستگی اندازه‌های بدن و وزن زنده در هفته ۱۲ برای هر دو جنس مثبت و معنی‌دار (۰۱/۰p <) و متوسط به بالا (۸۲/۰< r < ۳۰/۰) به دست آمد. با توجه به تفاوت الگوی رشد قطعات بدنی برای نرها و ماده‌ها توصیه می‌شود که در هنگام پرورش به این مورد توجه شود.
سجاد شهدادی ساردو؛ مهدی وفای واله؛ غلامرضا داشاب؛ محمد رکوعی
چکیده
نشان داده شده است که بروز هر گونه تغییر در عملکرد ژنهای DNMTs اثرات شگرفی بر فرآیند تکوین جنین و نیز وزن تولد در پستانداران دارد، لذا هدف از انجام این تحقیق بررسی چندشکلی ژنهای خانواده DNA متیل ترانسفراز و ارتباط آن‌ها با وزن تولد در گاو سیستانی بود. خون‌گیری به طور تصادفی از 60 رأس گاو سیستانی به عمل آمد. استخراج DNA با استفاده از روش ...
بیشتر
نشان داده شده است که بروز هر گونه تغییر در عملکرد ژنهای DNMTs اثرات شگرفی بر فرآیند تکوین جنین و نیز وزن تولد در پستانداران دارد، لذا هدف از انجام این تحقیق بررسی چندشکلی ژنهای خانواده DNA متیل ترانسفراز و ارتباط آن‌ها با وزن تولد در گاو سیستانی بود. خون‌گیری به طور تصادفی از 60 رأس گاو سیستانی به عمل آمد. استخراج DNA با استفاده از روش فنول‌کلروفرم انجام شد. نواحی کاندیدا برای وجود جهش شامل قطعه‌های 114 جفت بازی واقع در اگزون 33 ژن DNMT1، قطعه 176 جفت بازی واقع در اینترون 4 ژن DNMT3a و قطعه 207 جفت بازی واقع در اینترون 3 ژن DNMT3b توسط واکنش زنجیره‌ای پلیمراز تکثیر شدند. به منظور بررسی وجود چندشکلی در ژنهای هدف از روش PCR-SSCP به‌وسیله‌ی ژل پلی آکریل آمید و رنگ‌آمیزی نیترات نقره استفاده گردید. ارزیابی نتایج دلالت بر عدم وجود تنوع الگوهای باندی در تمام نمونه‌های مورد بررسی داشت. بر اساس نتایج این مطالعه به نظر می‌رسد که عدم مشاهده تنوع ژنتیکی در نواحی مورد بررسی احتمالاً دلالت بر انتخاب بر علیه وقوع جهش های خاص در جمعیت مورد نظر دارد. در مجموع براساس نتایج این مطالعه ارزیابی تنوع ژنتیکی در نواحی مورد بررسی، جهت شناسائی مارکرهای موثر در برنامه‌های اصلاحی صفات تولیدی در گاو سیستانی فاقد کارائی می باشد
سمیه فروزان؛ تقی قورچی؛ عبدالحکیم توغدری؛ بهرام پارسا
چکیده
استفاده از بقایای محصولات زراعی در خوراک بره‌های پرواری در کشورهای مختلف بعنوان موضوعی مهم مطرح می‌باشد. با توجه به وسعت بالای کشت بالای گوجه‌فرنگی ،هدف از انجام این پژوهش بررسی تاثیر سطوح مختلف علوفه گوجه‌فرنگی بر عملکرد بره‌های دالاق می‌باشد از این رو از 16 بره نژاد دالاق با متوسط وزن اولیه 2/4 ± 5/26 در 4 تیمار در قالب طرح کاملا ...
بیشتر
استفاده از بقایای محصولات زراعی در خوراک بره‌های پرواری در کشورهای مختلف بعنوان موضوعی مهم مطرح می‌باشد. با توجه به وسعت بالای کشت بالای گوجه‌فرنگی ،هدف از انجام این پژوهش بررسی تاثیر سطوح مختلف علوفه گوجه‌فرنگی بر عملکرد بره‌های دالاق می‌باشد از این رو از 16 بره نژاد دالاق با متوسط وزن اولیه 2/4 ± 5/26 در 4 تیمار در قالب طرح کاملا تصادفی‌استفاده شد. بوته گوجه-فرنگی در سه سطح 7، 14 و 21 درصد جایگزین یونجه به همراه گروه شاهد تیمارهای آزمایشی را تشکیل دادند. جیره روزانه طی دو وعده در ساعات 8 و 16در اختیار بره‌ها قرار گرفته و در پایان بقایای خوراک جمع و وزنکشی شدند. برای اندازه‌گیری روند رشد،هر 14 روز یکبار بره‌ها وزنکشی شدند. و در پایان دوره آنالیز مدفوع به منظور اندازه‌گیری قابلیت هضم و نمونه گیری از خون جهت متابولیت‌های خونی انجام شد. عملکرد بره‌ها تحت تاثیر تیمارها قرار گرفت(05/0>P).تیمار 21درصد با 181 گرم کمترین افزایش وزن روزانه و بیشترین ضریب تبدیل خوراک را داشتند ولی بین دو تیمار 7 و 14 درصد با تیمار شاهد تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد. استفاده از بوته گوجه‌فرنگی به جای‌یونجه(بیش از 20 درصد) به ترتیب سبب افزایش 12 میلیگرم بر دسی‌لیتر ازت اوره‌ای خون و 6 میلیگرم کاهش کلسترول خون گردید ولی بین تیمارهای آزمایشی به لحاظ قابلیت هضم تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد. استفاده علوفه گوجه-فرنگی در سطح 14 درصد در عملکرد نهایی بره پروار به لحاظ اقتصادی مفیدبوده و میتواند از این طریق ضمن کاهش هزینه‌های پرورش وکاهش مشکلات زیستی به منابع مفید خوراکی تبدیل شود.
حمیدرضا همتی متین؛ نواب قبادی؛ محمدامین شهبازی؛ حامد محمدی
چکیده
هدف از مطالعه حاضر بررسی اثرات تزریق درون تخم‌مرغی سطوح مختلف منابع عنصر روی (آلی و معدنی) بر برخی از پارامترهای تفریخ، خصوصیات اسکلتی و عملکرد جوجه‌های گوشتی است. درمطالعه حاضر 480 عدد تخم‌مرغ در 6 تیمار 20 عددی با 4 تکرار انجام گرفت. تیمارها شامل 1) بدون تزریق، 2) تزریق نیم سی‌سی سرم فیزیولوژی، 3) تزریق 80 میکروگرم سولفات روی محلول در نیم ...
بیشتر
هدف از مطالعه حاضر بررسی اثرات تزریق درون تخم‌مرغی سطوح مختلف منابع عنصر روی (آلی و معدنی) بر برخی از پارامترهای تفریخ، خصوصیات اسکلتی و عملکرد جوجه‌های گوشتی است. درمطالعه حاضر 480 عدد تخم‌مرغ در 6 تیمار 20 عددی با 4 تکرار انجام گرفت. تیمارها شامل 1) بدون تزریق، 2) تزریق نیم سی‌سی سرم فیزیولوژی، 3) تزریق 80 میکروگرم سولفات روی محلول در نیم سی‌سی سرم فیزیولوژی، 4) تزریق 100 میکروگرم سولفات روی محلول در نیم سی‌سی سرم فیزیولوژی، 5) تزریق 80 میکروگرم کیلات روی محلول در نیم سی‌سی سرم فیزیولوژی و 6) تزریق 100 میکروگرم روی-متیونین محلول در نیم سی‌سی سرم فیزیولوژی در روز 17 انکوباسون بود. بعد از تفریخ، از هر تکرار 2 جوجه انتخاب و استخوان ران پای راست برای سنجش عنصر روی برداشته شد.نتایج نشان داد وزن جوجه‌های تفریخ شده تفاوت آماری معنی‌داری ندارند و بالاترین درصد تفریخ مربوط به تیمارهای تزریق 100 میکروگرم روی- متیونین و تزریق 80 میکروگرم سولفات روی است (p <0.05). همچنین تزریق منبع آلی و معدنی روی سبب افزایش وزن و مقدار روی استخوان درشت نی می شود(p <0.05).تزریق درون تخم‌مرغی 80 و 100 میکروگرم روی- متیونین به افزایش مقدار روی درشت نی در سن 21 روزگی منتهی شد (p <0.05). طول درشت‌نی نیز با تزریق درون تخم‌مرغی تزریق 100 میکروگرم سولفات روی و تزریق 80 میکروگرم روی- متیونین نسبت به دیگر تیمارها افزایش نشان داد (p <0.05). تفاوت آماری معنی‌داری در قابلیت هضم ایلئومی(خوراک مصرفی، افزایش وزن و ضریب تبدیل غذایی)با تزریق درون تخم‌مرغی سطوح مختلف منابع آلی و معدنی عنصر روی دیده نشد.
مهری محمدی زاده؛ قاسم جلیلوند؛ کمال شجاعیان
چکیده
< p dir="RTL">این آزمایش به منظور بررسی تاثیر پرتوالکترون و آنزیم فیبرولایتیک بر ترکیب شیمیایی و تجزیه‌پذیزی شکمبه‌ای برگ خرما در یک طرح کاملا تصادفی با قالب فاکتوریل 2×2 شامل 2 سطح پرتوتابی (150 و 300 کیلوگری) و 2 سطح آنزیم( 5/1 و 3 گرم در کیلوگرم ماده خشک نمونه‌ها) انجام شد.بدینمنظورابتدابااستفادهازروشکیسههاینایلونی،مقدار 5 گرمنمونهآسیابشدهبهمدت2،4،8 ...
بیشتر
< p dir="RTL">این آزمایش به منظور بررسی تاثیر پرتوالکترون و آنزیم فیبرولایتیک بر ترکیب شیمیایی و تجزیه‌پذیزی شکمبه‌ای برگ خرما در یک طرح کاملا تصادفی با قالب فاکتوریل 2×2 شامل 2 سطح پرتوتابی (150 و 300 کیلوگری) و 2 سطح آنزیم( 5/1 و 3 گرم در کیلوگرم ماده خشک نمونه‌ها) انجام شد.بدینمنظورابتدابااستفادهازروشکیسههاینایلونی،مقدار 5 گرمنمونهآسیابشدهبهمدت2،4،8 ، 12، 24، 48، 72 و 96 ساعتدرشکمبهدورأسگاوسیستانیدارایفیستولایشکمبهای شکمبهگذاریوفراسنجههایتجزیهپذیریبرآوردشدند. دادههایبدستآمدهازترکیبشیمیاییوتجزیهپذیریمادهخشکبانرمافزار SAS وفراسنجههایتجزیهپذیریبانرمافزار Neway تجزیهوتحلیلشدند.براساسنتایج،پرتوتابیوآنزیمرویمادهخشکوعصارهاتریو پروتئین خاماثرمعنیدارینداشتند. اما،بهصورتجداگانهوتوأمسببکاهشمعنیدار(01/0(p
سید بابک اسدی؛ جعفر فخرائی؛ عبداله حسینی؛ حسین منصوری یاراحمدی؛ علیرضا آقاشاهی
چکیده
هدف پژوهش حاضر، بررسی کارایی افزودن توکسین بایندرهای ®ASRI1 و ®ASRI2 و پروبیوتیک به جیره بر عملکرد، غلظت آفلاتوکسین کبد و ماهیچه و جمعیت میکروبی روده جوجه های گوشتی تغذیه شده با جیره های آلوده شده با آفلاتوکسین بود. تعداد 420 قطعه جوجه راس 308 یکروزه در قالب طرح کاملا تصادفی به 7 تیمار، 5 تکرار و 12 پرنده در هر تکرار اختصاص داده شدند. تیمارهای ...
بیشتر
هدف پژوهش حاضر، بررسی کارایی افزودن توکسین بایندرهای ®ASRI1 و ®ASRI2 و پروبیوتیک به جیره بر عملکرد، غلظت آفلاتوکسین کبد و ماهیچه و جمعیت میکروبی روده جوجه های گوشتی تغذیه شده با جیره های آلوده شده با آفلاتوکسین بود. تعداد 420 قطعه جوجه راس 308 یکروزه در قالب طرح کاملا تصادفی به 7 تیمار، 5 تکرار و 12 پرنده در هر تکرار اختصاص داده شدند. تیمارهای آزمایشی 1) جیره های غیرآلوده به آفلاتوکسین یا شاهد منفی، 2) جیره-های آلوده با آفلاتوکسین یا شاهد مثبت، 3) جیره های شاهد مثبت حاوی توکسین بایندر ®ASRI1، 4) جیره های شاهد مثبت حاوی توکسین بایندر®ASRI2، 5) جیره های شاهد مثبت حاوی پروبیوتیک، 6) جیره های شاهد مثبت حاوی پروبیوتیک و توکسین بایندر ®ASRI1 و 7) جیره های شاهد مثبت حاوی پروبیوتیک و توکسین بایندر®ASRI2، بودند. عملکرد بصورت دوره ای، غلظت آفلاتوکسین کبد و ماهیچه در سنین 28 و 42 روزگی و جمعیت میکروبی روده در سن 42 روزگی، ارزیابی شدند. نتایج نشان دادند وزن بدن در دوره های رشد و پایانی در گروه شاهد منفی در مقایسه با شاهد مثبت بطور معنی داری (05/0p <) بیشتر و ضریب تبدیل غذایی بطور معنی داری (05/0p <) پایینتر بود. جمعیت باکتریهای مضر و غلظت آفلاتوکسین کبد و ماهیچه گروه شاهد مثبت مقایسه با شاهد منفی بطور معنی داری بیشتر بود (01/0p <). افزودن توکسین بایندرهای تجاری و پروبیوتیک به ویژه ترکیب هر دو اثرات آفلاتوکسین بر عملکرد، غلظت آفلاتوکسین کبد و ماهیچه و جمعیت میکروبی روده را به صورت معنی داری (05/0p <) کاهش داد.
سیدروح اله ابراهیمی محمودآباد؛ علی نیکخواه؛ علی اصغر صادقی
چکیده
در این آزمایش، تأثیر عمل‌آوری کنجاله منداب بومی با میکروویو بر ترکیب شیمیایی، گلوکوسینولات‌ها، اسید فایتیک، تجزیه‌پذیری ماده خشک و پروتئین خام، قابلیت هضم برون‌تنی پروتئین خام، پروتئین قایل متابولیسم و روند تجزیه پذیری پروتئین حقیقی در زمان‌های مختلف انکوباسیون در شکمبه با روش الکتروفورز بررسی شد. ابتدا میزان رطوبت نمونه‌ها ...
بیشتر
در این آزمایش، تأثیر عمل‌آوری کنجاله منداب بومی با میکروویو بر ترکیب شیمیایی، گلوکوسینولات‌ها، اسید فایتیک، تجزیه‌پذیری ماده خشک و پروتئین خام، قابلیت هضم برون‌تنی پروتئین خام، پروتئین قایل متابولیسم و روند تجزیه پذیری پروتئین حقیقی در زمان‌های مختلف انکوباسیون در شکمبه با روش الکتروفورز بررسی شد. ابتدا میزان رطوبت نمونه‌ها (سه نمونه 500 گرمی) به 250 گرم در کیلوگرم رسانده شد و سپس با پرتو میکروویو به مدت2، 4 یا 6 دقیقه و با قدرت 800 وات عمل آوری شدند.ترکیب شیمیایی، اسید فایتیک و گلوکوسینولات با روش‌های استاندارد و تجزیه‌پذیری ماده خشک و پروتئین خام با روش کیسه‌های نایلونی اندازه‌گیری شد. قابلیت هضم برون‌تنی پروتئین خام با روش آنزیمی سه مرحله‌ای و روند تجزیه پذیری پروتئین حقیقی در شکمبه و نگاری با روش الکتروفورز ژل پلی آکریلامید (SDS-PAGE) اندازه گیری شد. نتایج آزمایش نشان داد که عمل‌آوری با میکروویو سبب کاهش اسید فایتیک و گلوکوسینولات‌ها شد (01/0p <). با افزایش زمان عمل‌آوری با میکروویو ناپدید شدن شکمبه‌ای ماده خشک و پروتئین خام کنجاله منداب در زمان‌های مختلف انکوباسیون کاهش یافت (05/0p <). بر پایه نتایج این آزمایش، عمل‌آوری با میکروویو بیش از 2 دقیقه در بهبود ارزش غذایی آن جهت استفاده در جیره نشخوارکنندگان موثر بود.
معصومه عبدالخانی؛ صالح طباطبائی وکیلی؛ طاهره محمدآبادی؛ حسین جوینده
چکیده
هدف از این مطالعه، بررسی اثر مرحله شیردهی و تعداد شکم‌های زایش بر ترکیبات شیر در میش عربی بود. تعداد 30 رأس میش عربی (10 رأس به ازای هر شکم زایش اول، دوم و سوم) در قالب طرح کاملاً تصادفی با میانگین وزن اولیه 47 کیلوگرم استفاده شد. پس از زایش میش‌های هر گروه، هر دو هفته یکبار و به مدت دو ماه جمع‌آوری نمونه‌های شیر برای ارزیابی میزان ترکیبات ...
بیشتر
هدف از این مطالعه، بررسی اثر مرحله شیردهی و تعداد شکم‌های زایش بر ترکیبات شیر در میش عربی بود. تعداد 30 رأس میش عربی (10 رأس به ازای هر شکم زایش اول، دوم و سوم) در قالب طرح کاملاً تصادفی با میانگین وزن اولیه 47 کیلوگرم استفاده شد. پس از زایش میش‌های هر گروه، هر دو هفته یکبار و به مدت دو ماه جمع‌آوری نمونه‌های شیر برای ارزیابی میزان ترکیبات شیر انجام شد. درصد پروتئین شیر در زایش دوم روندی نوسانی داشت. در میش‌های شکم سوم، بیشترین درصد پروتئین شیر مربوط به ماه دوم شیردهی بود (05/0>P). در زایشهای اول، دوم و سوم، درصد چربی شیر با پیشرفت دوره شیردهی افزایش یافت (05/0>P). در میش-های شکم سوم، بیشترین میزان ماده جامد شیر مربوط به هفته هشتم شیردهی بود (05/0>P). در میش‌های شکم اول، درصد ماده جامد شیر در کل دوره شیردهی در نوسان بود (05/0>P). میزان لاکتوز شیر در هفته هشتم شیردهی میش‌های شکم اول و سوم بیشتر از شیر هفته دوم تا ششم دوره شیردهی بود. pH شیر در میش‌های یکبار زایش با ادامه شیردهی افزایش یافت (05/0>P). بطور کلی، خصوصیات فیزیکوشیمیایی شیر میش‌های عربی بجز میزان خاکستر و چگالی تحت تأثیر دورههای شیردهی قرار می‌‌گیرند.
شیوا مفاخری؛ عبدالاحد شادپرور؛ نوید قوی حسین‌زاده؛ رستم عبداللهی آرپناهی
چکیده
اطلاعات ژنومی قابلیت بالقوه‌ای برای کنترل همخونی فرزندان ایجاد کرده است. در روش معمول برای این منظور، طرح‌های آمیزش برای محدود ساختن سطح همخونی مورد پیشبینی نتاج از طریق ماتریس روابط خویشاوندی مورد استفاده قرار می‌‌گیرند. در این مطالعه با هدف بهبود پیشرفت ژنتیکی و محدودکردن سطح همخونی نتاج، با استفاده از نرم افزار QMSim، جمعیتی ...
بیشتر
اطلاعات ژنومی قابلیت بالقوه‌ای برای کنترل همخونی فرزندان ایجاد کرده است. در روش معمول برای این منظور، طرح‌های آمیزش برای محدود ساختن سطح همخونی مورد پیشبینی نتاج از طریق ماتریس روابط خویشاوندی مورد استفاده قرار می‌‌گیرند. در این مطالعه با هدف بهبود پیشرفت ژنتیکی و محدودکردن سطح همخونی نتاج، با استفاده از نرم افزار QMSim، جمعیتی با اندازه ثابت 1000 فرد و 26 کروموزوم و در مجموع 60000 نشانگر و 1930 QTL به عنوان جمعیت پایه شبیه‌سازی شد و اندازه این جمعیت بعد از 1000 نسل به 2000 فرد رسید. از بسط جمعیت تاریخی به تعداد 10 نسل، جمعیت ثانویه متشکل از 500 نر و 500 ماده ایجاد شد و صفتی با وراثت پذیری 3/0 شبیه‌سازی گردید. هشت استراتژی شامل دو طرح آمیزشی: حداقل همخونی(minf) و تصادفی(rnd) و چهار معیار محاسبه خویشاوندی شامل ماتریس‌های A، GRM، IBS و Weighted برای 10 نسل دیگر مورد ارزیابی قرار گرفتند. هر استراتژی 10 بار تکرارگردید. مقایسه استراتژی‌ها نشان داد، نوع طرح آمیزشی و معیارهای مختلف خویشاوندی در میزان رشد ژنتیکی، همخونی و هموزیگوسیتی جمعیت تاثیر معنی‌داری داشتند (p <0.05). نوع ماتریس خویشاوندی صحت ارزیابی‌ها را تحت تاثیر قرار داد. در استراتژی‌های با ماتریس وزن داده شده (Gweighted)، میانگین رشد ژنتیکی در طی10 نسل پایینتر از استراتژی‌های با ماتریسA، GRM و IBS بود. در استراتژی‌های با طرح آمیزش rnd نرخ همخونی در طی 10 نسل روندی افزایشی داشت.
سعید نیسی؛ جمال فیاضی؛ هدایت الله روشنفکر
چکیده
در این پژوهش اثر عوامل محیطی تاثیرگذار و روندهای ژنتیکی و فنوتیپی برای صفات وزن بدن در سنین مختلف گوسفندان عربی برآورد گردید. بدین منظور از تعداد 11365 رکورد وزن تولد، 6930 رکورد وزن شیرگیری، 3275 رکورد وزن 6ماهگی، 2043 رکورد ورن نه ماهگی و 1750 رکورد وزن یکسالگی استفاده شد. داده‌های مورد استفاده در این مطالعه طی سال‌های 1373 تا 1394 در استان خوزستان ...
بیشتر
در این پژوهش اثر عوامل محیطی تاثیرگذار و روندهای ژنتیکی و فنوتیپی برای صفات وزن بدن در سنین مختلف گوسفندان عربی برآورد گردید. بدین منظور از تعداد 11365 رکورد وزن تولد، 6930 رکورد وزن شیرگیری، 3275 رکورد وزن 6ماهگی، 2043 رکورد ورن نه ماهگی و 1750 رکورد وزن یکسالگی استفاده شد. داده‌های مورد استفاده در این مطالعه طی سال‌های 1373 تا 1394 در استان خوزستان جمع آوری شدند. ارزش اصلاحی حیوانات بوسیله روش حداکثر درست‌نمایی محدود شده برآورد شد. نرم‌افزار آماری SAS جهت تعیین عوامل محیطی مؤثر بر این صفات و نرم‌افزار Wombat جهت برآورد ارزش اصلاحی دام‌ها مورد استفاده قرار گرفت. برای برآورد روندها از روش رگرسیون وزنی نرم‌افزار SPSS استفاده شد. عوامل محیطی سال تولد، جنسیت بره، تیپ تولد و سن مادر، معنی‌دار بودند و به‌عنوان اثرات ثابت در مدل قرار گرفتند. سن دام هنگام وزنکشی به عنوان متغیر کمکی وارد مدل شد. روندها به صورت تابعیت میانگین وزنی فنوتیپی و ژنتیکی بر اساس سال تولد محاسبه شدند. روند ژنتیکی مستقیم برای صفات اوزان تولد، شیرگیری، شش ماهگی، نه ماهگی و یکسالگی به ترتیب 07/0، 17-، 2، 1 و 1 گرم در سال برآورد شد. روند فنوتیپی برای صفات مذکور به ترتیب 5، 256، 76، 83 و 194 گرم در سال بود. می‌توان نتیجه گرفت که افت میانگین ارزش ارثی در روندهای ژنتیکی و ایجاد نوسان در روند فنوتیپی به دلیل کاهش دقت رکورد‌گیری و ورود دام هایی با ارزش اصلاحی پایین به گله و یا تاثیر منفی عوامل محیطی در بروز پتانسیل تولیدی دام ها باشد.
مرتضی مهدوی؛ غلامرضا داشاب؛ مهدی وفای واله؛ محمد رکوعی؛ مهدی سرگلزئی
چکیده
بهینه‌سازی جمعیت مرجع در ارزیابی‌های ژنومیک به دلیل تأثیر آن بر صحت برآورد اثرات نشانگرها و ارزش-های ارثی ژنومیک نقش کلیدی در اصلاح حیوانات اهلی دارد. در مطالعه حاضر هفت روش متفاوت انتخاب جمعیت مرجع شامل انتخاب همه، انتخاب بیشترین و کمترین عملکردها، انتخاب تصادفی، انتخاب افراد با بیشترین و کمترین شباهت نشانگر و ژنگاه مورد ارزیابی ...
بیشتر
بهینه‌سازی جمعیت مرجع در ارزیابی‌های ژنومیک به دلیل تأثیر آن بر صحت برآورد اثرات نشانگرها و ارزش-های ارثی ژنومیک نقش کلیدی در اصلاح حیوانات اهلی دارد. در مطالعه حاضر هفت روش متفاوت انتخاب جمعیت مرجع شامل انتخاب همه، انتخاب بیشترین و کمترین عملکردها، انتخاب تصادفی، انتخاب افراد با بیشترین و کمترین شباهت نشانگر و ژنگاه مورد ارزیابی قرار گرفت. در مطالعات پویش ژنومی روش انتخاب همه به عنوان جمعبت مرجع، نشانگرهای با فراوانی متوسط و بالا با اثر بزرگ بر روی صفت را تعیین نمود، اما استفاده از روش بیشترین و کمترین عملکردها، نشانگرهای با فراوانی نادر با اثر بزرگ بر روی صفت را گزارش نمود. استفاده هم‌زمان از تراکم بالای نشانگری و مرجع انتخابی در مقایسه با تراکم پایین و مرجع کامل، موجب کاهش صحت ارزیابی‌ها گردید، ولی رتبه‌بندی حیوانات را تغییر نداد. بین روش‌های انتخاب جمعیت مرجع با نسل (P≤0.0134) و همچنین با عدم تعادل لینکاژ (P≤ 2e-16) اثر متقابل وجود داشت. به طور کلی انتخاب همه حیوانات به عنوان جمعیت مرجع منتج به صحت‌های بالاتری در مقایسه با شش روش مرجع انتخابی گردید. بین روش‌های انتخاب، در جمعیت‌های با اندازه مؤثر کم (۲۵۵/۰r2 = ، 100=Ne) اختلافی وجود نداشت ، اما در جمعیت‌های با اندازه مؤثر زیاد (۰۸۶/۰r2= ،400=Ne) روش‌های انتخاب جمعیت مرجع با صحت‌های متفاوتی ارزش‌های اصلاحی ژنومی را پیشبینی کردند. بیشترین و کمترین صحت پیشبینی ارزش اصلاحی ژنومی به ترتیب متعلق به روش‌های انتخاب دام‌ها بر اساس حداکثر شباهت ژنگاه و نشانگری بود(0231/0≥P )
