مینا کوشش؛ محمد سالارمعینی؛ محسن افشارمنش؛ هادی توکلی
چکیده
این آزمایش با200 قطعه جوجه نر گوشتی سویه (راس 308) در قالب طرح کاملاً تصادفی به 5گروه آزمایشی با 4 تکرار و 10 جوجه در هر تکرار تقسیم بندی شدند. گروه ها شامل : 1) شاهد (جیره پایه)، 2) جیره پایه + 600 میلی‌گرم در کیلوگرم آنتی-بیوتیک فلاووفسفولیپول، 3) جیره پایه + 5 گرم ژل آلوئه‌ورا در هر لیتر آب آشامیدنی، 4) جیره پایه + 10 گرم ژل آلوئه‌ورا در هر لیتر آب ...
بیشتر
این آزمایش با200 قطعه جوجه نر گوشتی سویه (راس 308) در قالب طرح کاملاً تصادفی به 5گروه آزمایشی با 4 تکرار و 10 جوجه در هر تکرار تقسیم بندی شدند. گروه ها شامل : 1) شاهد (جیره پایه)، 2) جیره پایه + 600 میلی‌گرم در کیلوگرم آنتی-بیوتیک فلاووفسفولیپول، 3) جیره پایه + 5 گرم ژل آلوئه‌ورا در هر لیتر آب آشامیدنی، 4) جیره پایه + 10 گرم ژل آلوئه‌ورا در هر لیتر آب آشامیدنی، و 5) جیره پایه + 15 گرم ژل آلوئه ورا در هر لیتر آب آشامیدنی بودند. درکل دوره آزمایش، استفاده از گروه‌های آزمایشی تاثیر معنی‌داری بر افزایش وزن بدن، خوراک مصرفی، ضریب تبدیل خوراک و شاخص تولید جوجه‌های گوشتی نداشت (05/0< p). ﻧﺘﺎﯾﺞ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦ ﺟﻤﻌﯿﺖ ﻣﯿﮑﺮوﺑﯽ ایلئوم (باکتری‌های اشرشیا کلی و لاکتو باسیل) نیز تحت تاثیر گروه‌های آزمایشی قرار نگرفت (05/0< p). فراسنجه‌های خونی شامل کلسترول، تری گلیسرید، لیپو پروتئین با چگالی زیاد، لیپو پروتئین با چگالی کم، آلبومین و آلکالین فسفاتاز نیز تحت تاثیرگروه‌های آزمایشی قرار نگرفت (05/0< p)، فقط گلوکز سرم خون در جوجه‌هایی که از سطح 15 گرم در لیترآلوئه‌ورا مصرف کرده بودند، به طور معنی داری نسبت به گروه شاهد کاهش نشان داد (05/0>P). در مورد گلبول‌های سفید، میزان هتروفیل و نسبت هتروفیل به لنفوسیت در گروه‌های حاوی آلوئه‌ورا افزایش یافت (01/0< p). به طور کلی، به نظر می‌رسد استفاده از ژل آلوئه‌ورا تاثیر قابل توجه بر شاخص‌های عملکردی نداشته باشد و برای استفاده از آن در جیره جوجه‌های گوشتی، آزمایش‌های بیشتری باید انجام شود.
احد خصالی اقطاعی؛ مهدی وفای واله؛ حسین مرادی شهر بابک؛ غلامرضا داشاب
چکیده
مطالعه حاضر به منظور برآورد سطح هم‌خونی ژنومی با استفاده از تجزیه (FROH) ROH در دو توده گاو بومی ایران شامل سرابی و نجدی و همچنین مقایسه برآوردهای FROH با دیگر برآوردهای ضریب هم‌خونی بر اساس ماتریس رابطه ژنوم (FGRM)، درصد SNPs هموزیگوت (FHOM) و اطلاعات شجره‌نامه (FPed) انجام شد. برای انجام این کار، به ترتیب تعداد 213 و 211 نمونه به طور تصادفی از جمعیت ...
بیشتر
مطالعه حاضر به منظور برآورد سطح هم‌خونی ژنومی با استفاده از تجزیه (FROH) ROH در دو توده گاو بومی ایران شامل سرابی و نجدی و همچنین مقایسه برآوردهای FROH با دیگر برآوردهای ضریب هم‌خونی بر اساس ماتریس رابطه ژنوم (FGRM)، درصد SNPs هموزیگوت (FHOM) و اطلاعات شجره‌نامه (FPed) انجام شد. برای انجام این کار، به ترتیب تعداد 213 و 211 نمونه به طور تصادفی از جمعیت سرابی و نجدی انتخاب شدند. نمونه‌ها با استفاده از ریز تراشه Illumina BeadChip 40K v2 تعیین ژنوتیپ شدند. علاوه بر این، تعداد 30 نمونه از گاوهای شیری هلشتاین ایران از مرکز اصلاح نژاد ایران، مورد بررسی قرارگرفتند. آنالیز ژنومی با استفاده از برنامه‌های CFC ، Excel، Plink، SNeP انجام شد. در مجموع 2030 بلوک هاپلوتیپی در جمعیت شناسایی شدند. بیشترین و کمترین تعداد قطعات (ROHs) ROH در بین جمعیت نجدی و سرابی مشاهده شد. علاوه بر این، طول ROH در بین نژادهای مختلف متفاوت بود (۰۵/۰p <). جمعیت نجدی بیشترین تعداد ROH را در دسته‌های با طول متفاوت Mb ) ROH8-4، Mb16-8 وMb 16<) داشتند. حداکثر ضریب همبستگی بین ضرایب هم‌خونی برآورد شده بین FPed و FROH> 4Mb (592/0) در جمعیت سرابی بدست آمد (۰۰۱/۰p <). نتایج این مطالعه وجود هم‌خونی، حداقل در پنج نسل اخیر جمعیت بومی مورد مطالعه را نشان می‌دهد و برنامه‌های حفاظتی باید به منظور مدیریت سطوح هم‌خونی در هر دو جمعیت صورت گیرد.
مریم قلی زاده؛ جمال فیاضی؛ رضا ولی زاده؛ حامد خراتی کوپایی؛ غلام رضا داشاب
چکیده
در این مطالعه چندشکلی چهار جایگاه ریزماهوارهای BMS1915، BMS1350، LGB وILSTS45 در کروموزوم 3 و ارتباط آن‌ها با صفت وزن پشم در گوسفندان بلوچی مورد بررسی قرار گرفت. به این منظور استخراج DNA از نمونههای خون جمع‌آوری شده از 185 رأس گوسفند نژاد بلوچی ایستگاه عباس آباد مشهد انجام شد. قطعات ژنی مربوط به جایگاه‌های ریزماهوارهای توسط واکنش زنجیره‌ای ...
بیشتر
در این مطالعه چندشکلی چهار جایگاه ریزماهوارهای BMS1915، BMS1350، LGB وILSTS45 در کروموزوم 3 و ارتباط آن‌ها با صفت وزن پشم در گوسفندان بلوچی مورد بررسی قرار گرفت. به این منظور استخراج DNA از نمونههای خون جمع‌آوری شده از 185 رأس گوسفند نژاد بلوچی ایستگاه عباس آباد مشهد انجام شد. قطعات ژنی مربوط به جایگاه‌های ریزماهوارهای توسط واکنش زنجیره‌ای پلی‌مراز و با استفاده از آغازگرهای اختصاصی تکثیر شدند. نتایج نشان داد آلل E در جایگاه BMS1915 با 40/0، آللD در جایگاه BMS1350 با 30/0، آلل B در جایگاه LGB با 48/0 و آلل A در جایگاه ILSTS45 با 46/0 دارای بیشترین فراوانی بودند. نتایج مقایسه میانگین نشان داد جایگاه ریزماهواره LGB دارای بیشترین میزان تولید پشم و جایگاه ریزماهواره ILSTS45 دارای کمترین میزان تولید پشم می باشد. همچنین درجایگاه LGB ژنوتیپ AC دارای بیشترین (7/95± 1308 گرم) و ژنوتیپ BC دارای کمترین (7/54±875 گرم) میزان تولید پشم است. با مقایسه ضریب تغییرات 4 جایگاه مشخص شد که بیشترین تنوع و پراکندگی مربوط به جایگاه ریزماهوارهILSTS45 و کمترین میزان تنوع مربوط به جایگاه BMS1350 می باشد. از طریق آزمون کای مربع مشخص شد همه جایگاه‌‌ها در تعادل هاردی-واینبرگ قرار دارند (05/0(P>. ارزیابی نتایج آنالیزهای آماری نشان داد چند شکلی جایگاه‌های مورد مطالعه با تولید پشم در گوسفندان بلوچی ارتباط معنی‌داری ندارند (05/0(P> . بنابراین نتیجه‌گیری می‌شود که با انجام تحقیقات بعدی در زمینه مطالعات مبتنی بر انتخاب بر اساس نشانگرهای مولکولی، می‌توان ارتباط این جایگاه‌‌ها را با سایر صفات در گوسفند بلوچی مورد بررسی قرار داد.
هاجر ابراهیمی؛ حسن درمانی کوهی؛ مازیار محیطی
چکیده
به منظور بررسی اثر نسبت‌های متفاوت چربی غیراشباع (روغن سویا) به چربی اشباع (چربی پالم) و اسانس الکلی آویشن شیرازی (ZMEO) بر عملکرد، میکروفلورای روده و ثبات اکسیداتیو گوشت بلدرچین‌های ژاپنی، تعداد 600 قطعه جوجه بلدرچین ژاپنی یک روزه به‌صورت مخلوطی از دو جنس نر و ماده در یک طرح کاملاً تصادفی در قالب آزمایش فاکتوریل 3×2 به 6 گروه آزمایشی، ...
بیشتر
به منظور بررسی اثر نسبت‌های متفاوت چربی غیراشباع (روغن سویا) به چربی اشباع (چربی پالم) و اسانس الکلی آویشن شیرازی (ZMEO) بر عملکرد، میکروفلورای روده و ثبات اکسیداتیو گوشت بلدرچین‌های ژاپنی، تعداد 600 قطعه جوجه بلدرچین ژاپنی یک روزه به‌صورت مخلوطی از دو جنس نر و ماده در یک طرح کاملاً تصادفی در قالب آزمایش فاکتوریل 3×2 به 6 گروه آزمایشی، 5 تکرار و 20 قطعه بلدرچین در هر تکرار در یک دوره آزمایشی 42 روزه اختصاص یافتند. فاکتورها شامل نسبت‌های متفاوت چربی غیراشباع به اشباع 100 به 0، 75 به 25 و50 به 50 و دو سطح ZMEO (صفر و 03/0 درصد از جیره) بودند. جوجه‌های تغذیه شده با جیره حاوی ZMEO، مصرف خوراک کمتر، افزایش وزن بیشتر و ضریب تبدیل خوراک بهتری نسبت به گروه شاهد داشتند (05/0p <). علیرغم کاهش معنی‌دار (05/0p <) در چربی شکمی، تأثیر ZMEO بر وزن نسبی سایر اجزای لاشه و اندام‌های درونی معنی‌دار نبود (05/0p>). کمترین و بیشترین شمار اشریشیاکلای و لاکتوباسیلوس متعلق به گروه مکمل شده با ZMEO بود (05/0p <). استفاده از ZMEO منجر به کاهش معنی‌داری در غلظتTBARS گوشت سینه شد (05/0p <). نسبت‌های متفاوت چربی غیراشباع به چربی اشباع تأثیر معنی‌داری بر عملکرد، جمعیت میکروبی روده و همچنین کیفیت گوشت سینه نداشت (05/0p>). استفاده از نسبت‌های متفاوت چربی غیراشباع به اشباع به همراه 03/0 درصد ZMEO منجر به افزایش وزن بدن و جمعیت لاکتوباسیلوس و همچنین کاهش چربی حفره بطنی و غلظت TBARS گوشت سینه شد (05/0p <).
ایمان حاج خدادادی؛ حسینعلی قاسمی؛ مهدی کاظمی بنچناری؛ مهدی خدایی مطلق
چکیده
در این تحقیق اثر آنزیم گریندازیم-پی بر عملکرد و قابلیت هضم مواد مغذی مختلف در جیره های حاوی جو در شترمرغهای اهلی آفریقایی در سنین 10 و 12 ماهگی مورد مطالعه قرار گرفت. تیمار آزمایشی عبارت بودند از: جیره پایه ، جیره پایه همراه با آنزیم به مقدار 5/0 گرم در کیلوگرم. آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی به مدت 4ماه انجام شد. مقایسه میانگینها، با کمک ...
بیشتر
در این تحقیق اثر آنزیم گریندازیم-پی بر عملکرد و قابلیت هضم مواد مغذی مختلف در جیره های حاوی جو در شترمرغهای اهلی آفریقایی در سنین 10 و 12 ماهگی مورد مطالعه قرار گرفت. تیمار آزمایشی عبارت بودند از: جیره پایه ، جیره پایه همراه با آنزیم به مقدار 5/0 گرم در کیلوگرم. آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی به مدت 4ماه انجام شد. مقایسه میانگینها، با کمک آزمون مقایسه میانگینهای دانکن صورت پذیرفت. در مجموع 16 جوجه شتر مرغ در این آزمایش مورد استفاده قرار گرفت (8 پرنده برای هر تیمار). پرنده ها بر اساس وزن بدن در 8 ماهگی به واحدهای آزمایشی تخصیص یافتند بطوریکه وزن اولیه بین تیمارهای آزمایشی تفاوت معنی داری نداشت(05/0>P). اثرآنزیم بر صفات رشد مثل افزایش وزن روزانه، افزایش وزن کل دوره، وزن پایانی و ضریب تبدیل معنی دار بود(05/0>P). تفاوت معنی داری در میانگین مصرف خوراک بین تیمارهای با آنزیم و تیمار بدون آنزیم وجود دارد(05/0>P). آنزیم بطور معنی داری منجر به افزایش مصرف ماده خشک گردیده است(05/0>P). اثر سن پرنده در مصرف خوراک و ماده خشک مصرفی معنی دار بود(05/0>P). باستفاده از آنزیم گریندازیم-پی به میزان 5/0 گرم در کیلوگرم جیره منجر به افزایش عملکرد رشد مثل افزایش وزن، وزن پایانی و بهبود قابلیت هضم ظاهری در اکثر فراسنجه ها مثل ماده خشک، پروتئین خام، چربی خام گردید.
معصومه نظری؛ امیر رشیدی؛ محمد رزم کبیر؛ علی سفیدمزگی؛ مزدک کاظمی
چکیده
هدف از پژوهش حاضر، ارزیابی شایستگی ژنتیکی- اقتصادی دختران حاصل از اسپرم‌های وارداتی گاوهای نر هلشتاین در اقلیم‌های مختلف ایران می‌باشد. نتاج مورد مطالعه براساس شاخص‌های مختلف انتخاب کشورهای صادرکننده اسپرم پدرانشان دسته‌بندی شدند. در این پژوهش از رکوردهای صفات تولید شیر، چربی و پروتئین، سن زایش و فاصله گوساله‌زایی دوره اول ...
بیشتر
هدف از پژوهش حاضر، ارزیابی شایستگی ژنتیکی- اقتصادی دختران حاصل از اسپرم‌های وارداتی گاوهای نر هلشتاین در اقلیم‌های مختلف ایران می‌باشد. نتاج مورد مطالعه براساس شاخص‌های مختلف انتخاب کشورهای صادرکننده اسپرم پدرانشان دسته‌بندی شدند. در این پژوهش از رکوردهای صفات تولید شیر، چربی و پروتئین، سن زایش و فاصله گوساله‌زایی دوره اول شیردهی 270566 رأس گاو هلشتاین استفاده شد که توسط مرکز اصلاح نژاد دام و بهبود تولیدات دامی ایران طی سال‌های 1371 تا 1396 جمع‌آوری شده بودند. برای پیش‌بینی ارزش اصلاحی صفات مورد مطالعه، از مدل حیوانی چند صفتی و نرم‌افزار DMU استفاده شد. شایستگی ژنتیکی- اقتصادی دختران با استفاده از شاخص درآمد خالص طول عمر (LNI) برآورد شد. تفاوت میانگینهای حداقل مربعات شاخص LNI برآورد شده برای دختران حاصل از اسپرم‌های واردشده تحت شاخص‌های مختلف انتخاب در اقلیم‌های مختلف معنی‌دار بود(01/0p <). در ایران، بیشترین میانگین حداقل مربعات شاخص LNI مربوط به دخترانی بود که اسپرم پدرانشان از کشور فرانسه (سال 2011- 2001) وارد شده بود. نتایج حاصل نشان داد، بیشترین میانگین حداقل مربعات شاخص LNI برآورد شده در اقلیم‌های سرد، نیمه‌سرد، معتدل و گرم به ترتیب مربوط به دخترانی بود که به ترتیب اسپرم پدرانشان از کشورهای آلمان (سال 2013-2008)، فرانسه (سال 2011-2001)، فرانسه (سال 2013- 2012) و هلند (سال 2013- 2012) وارد شده بودند. به طور کلی می توان نتیجه گرفت که شایستگی ژنتیکی- اقتصادی دختران حاصل از اسپرم‌های وارداتی در هر اقلیم تابع شاخص انتخاب گاو نر در کشور صادر کننده اسپرم است.
رضا بهمرام؛ آذر راشدی ده صحرائی
چکیده
برای انجام این پژوهش، از تعداد 6841 رکورد وزن بدن در سنین مختلف 1877 رأس گوسفند ماکویی که طی سال‌های 1369 تا 1393 در ایستگاه پرورش و اصلاح‌نژاد گوسفند ماکویی شهرستان ماکو استان آذربایجان غربی جمع‌آوری شده بودند، استفاده شد. پارامترهای منحنی رشد، بر اساس وزن بدن در سنین مختلف و با مقادیر مختلف آغازین با استفاده از رویه NLIN نرم افزار SAS برآورد ...
بیشتر
برای انجام این پژوهش، از تعداد 6841 رکورد وزن بدن در سنین مختلف 1877 رأس گوسفند ماکویی که طی سال‌های 1369 تا 1393 در ایستگاه پرورش و اصلاح‌نژاد گوسفند ماکویی شهرستان ماکو استان آذربایجان غربی جمع‌آوری شده بودند، استفاده شد. پارامترهای منحنی رشد، بر اساس وزن بدن در سنین مختلف و با مقادیر مختلف آغازین با استفاده از رویه NLIN نرم افزار SAS برآورد شدند. چهار مدل غیرخطی برودی، ون‌برتالانفی، لجستیک و گومپرتز بر داده‌ها برازش داده شدند. پس از تعیین مناسب‌ترین مدل غیرخطی توصیف کننده منحنی رشد، این مدل با استفاده از روش تکرار گوس- نیوتن به نحوی برازش داده شد تا پارامترهای منحنی رشد برای همه افراد به صورت جداگانه بدست آیند. با استفاده از رویه GLM نرم‌افزار SAS اثرات ثابت تأثیرگذار بر این پارامترها شناسایی شدند. مدل برودی با داشتن بالاترین دقت (955432/0R2= ( و کمترین خطا (78/37MSE=) بهترین مدل جهت توصیف الگوی رشد گوسفند ماکویی شناخته شد. این مدل وزن بلوغ، نرخ رشد و نرخ بلوغ را به ترتیب 09/46، 88/0 و 007/0 برآورد کرد. سال و فصل تولد، جنس و تیپ تولد بره بر وزن بلوغ و نرخ رشد اثر معنی‌داری داشتند (01/0p <)، اما جنس بره بر نرخ بلوغ معنی‌دار نبود (01/0p <). نتایج نشان داد که مدل برودی نسبت به سایر مدل‌های ارزیابی شده جهت برازش منحنی رشد گوسفند ماکویی مناسب‌تر بود.
مسعود مستشاری محصص؛ علی اصغر صادقی؛ سعید اسماعیل خانیان؛ جعفر احمدی
چکیده
این پژوهش، با هدف بررسی اثرات افزودن بتائین به جیره جوجه‌های سویه‌های راس و آرین که آب آشامیدنی با غلظت کل جامدات محلول (TDS) مختلف دریافت نموده بودند، انجام شد. 720 جوجه گوشتی یک‌روزه، سویه‌های راس 308 و آرین برای مدت شش هفته در 12 واحد آزمایشی توزیع گردیدند. آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی به‌صورت فاکتوریل (2 × 2 × 3) حاوی دو سطح بتائین ...
بیشتر
این پژوهش، با هدف بررسی اثرات افزودن بتائین به جیره جوجه‌های سویه‌های راس و آرین که آب آشامیدنی با غلظت کل جامدات محلول (TDS) مختلف دریافت نموده بودند، انجام شد. 720 جوجه گوشتی یک‌روزه، سویه‌های راس 308 و آرین برای مدت شش هفته در 12 واحد آزمایشی توزیع گردیدند. آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی به‌صورت فاکتوریل (2 × 2 × 3) حاوی دو سطح بتائین افزودنی (صفر و 2/0 درصد جیره) و سه سطح TDS (mg/l 400، 2000 و 3500) با چهار تکرار و 15 جوجه در هر تکرار در روز هفتم انجام شد. . با افزایش غلطت TDS آب وزن بدن جوجه‌ها کاهش و ضریب تبدیل غذایی و آب مصرفی آن‌ها افزایش داشت. بتائین افزودنی تأثیر معنی‌داری برافزایش وزن و مصرف آب در طی دوره پایایی داشت. درصد تلفات و رطوبت فضولات در تیمارهایی که آب با TDS بالاتر دریافت کرده بودند بیشتر بود. مقدار رطوبت فضولات با افزودن بتائین کاهش پیدا کرد. اثر افزودن بتایین و افزایش TDS بر روی میزان غلظت سدیم خون جوجه‌ها در 28 روزگی معنی‌دار بود (05/0 < p). با افزایش TDS در آب آشامیدنی همچنین در سویه آرین نسبت به سویه راس بیان ژن آنزیم BHMT در کبد جوجه‌ها کاهش داشت. با افزودن بتائین به جیره جوجه‌ها بیان ژن افزایش پیدا کرد. نتایج نشان داد که با افزایش غلظت مواد محلول در آب عملکرد جوجه‌ها کاهش می‌یابد و اضافه کردن بتائین می‌تواند راه‌حلی برای این مشکل باشد.
سید مهدی موسوی؛ مهدی خدایی مطلق؛ مهدی کاظمی بنچناری؛ مهدی پورحمدالله
چکیده
تعداد 80 رأس گاو شیری چند بار زایش کرده با میانگین روزهای شیردهی 35 روز در قالب دو تیمار قرار گرفتند که تیمار اول حاوی منبع نشاسته (غله) بالاتر بود و تیمار دوم حاوی منبع چربی بیشتر بود. گاوهای شیری در قالب طرح چرخشی و در دو دوره 22 روزه با جیره‌های آزمایشی تغذیه شدند که 17 روز اول به عنوان دوره سازش پذیری و 5 روز آخر هر دوره برای نمونه گیری ...
بیشتر
تعداد 80 رأس گاو شیری چند بار زایش کرده با میانگین روزهای شیردهی 35 روز در قالب دو تیمار قرار گرفتند که تیمار اول حاوی منبع نشاسته (غله) بالاتر بود و تیمار دوم حاوی منبع چربی بیشتر بود. گاوهای شیری در قالب طرح چرخشی و در دو دوره 22 روزه با جیره‌های آزمایشی تغذیه شدند که 17 روز اول به عنوان دوره سازش پذیری و 5 روز آخر هر دوره برای نمونه گیری در نظر گرفته شد. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که ماده خشک مصرفی و همچنین تولید شیر در بین دو تیمار تفاوتی نداشته است. شیر تصحیح شده برای چربی در گاوهای تیمار لیپوژنیک، تمایل به افزایش داشت (06/0=P) و همچنین غلظت گلوکز خون در گاوهای تیمار گلوکوژنیک تمایل به افزایش داشت (08/0=P). غلظت تری‌گلیسرید و اوره خون تفاوتی در بین دو تیمار نداشتند. سطح بتاهیدروکسی بوتیرات (04/0=P) و کلسترول (05/0=P) در گاوهایی تیمار لیپوژنیک افزایش نشان داد. سطح انسولین خون در گاوهای تیمار لیپوژنیک نسبت به گاوهای تیمار گلوکوژنیک افزایش داشت (02/0=P). نتایج پژوهش حاضر نشان داد علیرغم اینکه سطح گلوکز خون و بتاهیدروکسی بوتیرات خون گاوهای تیمار گلوکوژنیک نشاندهنده بهبود وضعیت انرژی دامها می‌باشد اما افزایش شیر تصحیح شده برای چربی در دامهای تیمار لیپوژنیک مشاهده شد. همچنین به نظر می‌رسد افزایش سطح کلسترول و انسولین در گاوهای تیمار لیپوژنیک ممکن است شاخصی به منظور باروری بهتر نسبت به تیمار گلوکوژنیک باشد. به طور کلی به نظر می‌رسد در زمان مصرف سطح بالای پروتئین عبوری جیره‌های لیپوژنیک نسبت به جیره‌های گلوکوژنیک بیشتر قابل توصیه باشد.
مرتضی بهروزلک؛ محسن دانشیار؛ رقیه پوربایرامیان؛ وحید واحدی
چکیده
این آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی با پنج تیمار و پنج تکرار، به منظور ارزیابی نسبت‌های مختلف ید آلی به غیر آلی (100:0، 75:25، 50:50، 25:75، 0:100) بر عملکرد، فراسنجه‌های خونی و هورمون‌های تیروئیدی سرم خون جوجه‌های گوشتی انجام گردید. نتایج نشان داد تیمارهای آزمایشی بر افزایش وزن، مصرف خوراک و ضریب تبدیل غذایی تاثیر نداشت. بالاترین غلظت هورمون ...
بیشتر
این آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی با پنج تیمار و پنج تکرار، به منظور ارزیابی نسبت‌های مختلف ید آلی به غیر آلی (100:0، 75:25، 50:50، 25:75، 0:100) بر عملکرد، فراسنجه‌های خونی و هورمون‌های تیروئیدی سرم خون جوجه‌های گوشتی انجام گردید. نتایج نشان داد تیمارهای آزمایشی بر افزایش وزن، مصرف خوراک و ضریب تبدیل غذایی تاثیر نداشت. بالاترین غلظت هورمون T3 و هورمون‌های TSH و TRH در گروه حاوی 75 درصد ید آلی مشاهده شد (05/0p <). تیمار حاوی 100 درصد ید آلی دارای بیشترین غلظت هورمون تترایدوتیرونین (T4) در بین تیمارهای آزمایشی بود (05/0p <). همچنین در سرم خون جوجه‌های تغذیه شده با تیمار حاوی 75 درصد ید آلی بالاترین سطح گلوکز، پروتئین کل، نیتروژن اورهای خون و آنزیمهای سوپراکسید دیسموتاز و گلوتاتیون پراکسیداز مشاهده شد (05/0p <)، اما در غلظت کراتینین و اسید اوریک خون تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد. بطور کلی جایگزینی مکمل معدنی با مکمل آلی ید بدون اثرات منفی، تاثیر موثری بر فراسنجه‌های خونی و غلظت هورمون‌های تیروئیدی داشته است، بطوری که بالاترین غلظت در تیمار 75 درصد ید آلی + 25 درصد ید معدنی مشاهده شد.
احمدعلی ثابتان شیرازی؛ احمد حسن آبادی؛ محمد جواد آگاه؛ حسن نصیری مقدم
چکیده
چکیده این پژوهش با هدف بررسی اثر افزودن پودر برگ زیتون و دانه گشنیز در جیره بر عملکرد، ریخت‌شناسی روده و قابلیت‌هضم مواد مغذی در جوجه‌های گوشتی انجام شد. برای این منظور 720 قطعه جوجه گوشتی سویه کاب 500 (مخلوط دو جنس) در 36 واحد آزمایشی با 12 گروه آزمایشی در 3 تکرار 20 قطعه‌ای توزیع شدند. این آزمایش به صورت فاکتوریل 3×4 در قالب طرح کاملا ...
بیشتر
چکیده این پژوهش با هدف بررسی اثر افزودن پودر برگ زیتون و دانه گشنیز در جیره بر عملکرد، ریخت‌شناسی روده و قابلیت‌هضم مواد مغذی در جوجه‌های گوشتی انجام شد. برای این منظور 720 قطعه جوجه گوشتی سویه کاب 500 (مخلوط دو جنس) در 36 واحد آزمایشی با 12 گروه آزمایشی در 3 تکرار 20 قطعه‌ای توزیع شدند. این آزمایش به صورت فاکتوریل 3×4 در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار سطح پودر برگ زیتون ( صفر، 2، 5/2 و 3 درصد) و سه سطح پودر دانه گشنیز ( صفر، 3/0 و 6/0 درصد) انجام شد. نتایج آزمایش نشان داد که مصرف همزمان برگ زیتون و دانه گشنیز تأثیر معنی‌داری بر عملکرد جوجه‌ها نداشت. جوجه‌هایی که برگ زیتون همراه با دانه گشنیز دریافت کردند به طور معنی داری طول، عرض، عمق کریپت و سطح پرز روده بزرگتری نسبت به گروه‌های کنترل داشتند. گروه‌هایی که همزمان از برگ زیتون و دانه گشنیز استفاده کرده بودند، قابلیت هضم پروتئین و چربی بالاتری نشان دادند. بر اساس نتایج این پژوهش، هرچند که استفاده از دانه گشنیز و برگ زیتون به صورت توأم اثر معنی‌داری بر افزایش وزن، خوراک مصرفی و ضریب تبدیل غذایی نداشت، اما با توجه به بهبود شاخص‌های ریخت‌شناسی روده کوچک و افزایش قابلیت هضم چربی و پروتئین استفاده توأم این دو گیاه دارویی قابل توصیه می‌باشد.
حسین محب الدینی؛ امین عشایری زاده؛ وحید جزی؛ مجید طغیانی؛ اکرم شبانی؛ الهام اسدی صومعه
چکیده
به منظور بررسی اثرات هم افزایی جیره های حاوی کنجاله سویای تخمیری و پری بیوتیک مانان الیگوساکارید بر عملکرد رشد و برخی فراسنجه های فیریولوژیکی جوجه های گوشتی، آزمایشی با استفاده از 480 قطعه جوجه گوشتی یک روزه سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار و 6 تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل 1) جیره پایه (بر اساس ذرت و کنجاله سویای ...
بیشتر
به منظور بررسی اثرات هم افزایی جیره های حاوی کنجاله سویای تخمیری و پری بیوتیک مانان الیگوساکارید بر عملکرد رشد و برخی فراسنجه های فیریولوژیکی جوجه های گوشتی، آزمایشی با استفاده از 480 قطعه جوجه گوشتی یک روزه سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار و 6 تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل 1) جیره پایه (بر اساس ذرت و کنجاله سویای معمولی)، 2) جیره پایه بعلاوه پری بیوتیک، 3) جیره حاوی ذرت و کنجاله سویای تخمیری (جایگزینی کامل کنجاله سویای معمولی با کنجاله سویای تخمیری) و 4) جیره حاوی ذرت و کنجاله سویای تخمیری به علاوه پری بیوتیک بودند. نتایج این مطالعه نشان دادند که در کل دوره پرورش (سن 1 تا 42 روزگی) پرندگان تغذیه شده با جیره حاوی کنجاله سویای تخمیری بعلاوه پری بیوتیک از افزایش وزن بالاتر و ضریب تبدیل خوراک بهتری نسبت به سایر جیره های آزمایشی برخوردار بودند (05/0>P). افزایش ارتفاع پرز و نسبت ارتفاع پرز به عمق کریپت در دوازدهه و تهی روده و جمعیت باکتری های مولد اسید لاکتیک و همچنین کاهش جمعیت گونه های کلی فرم و کلستریدیوم در ایلئوم و روده کور جوجه های تغذیه شده با جیره های حاوی پری بیوتیک، کنجاله سویای تخمیری و کنجاله سویای تخمیری بعلاوه پری بیوتیک نسبت به پرندگان گروه شاهد معنی دار بود (05/0>P). فعالیت آنزیم پروتئاز روده ای در پرندگان دریافت کننده جیره های حاوی کنجاله سویای تخمیری و کنجاله سویای تخمیری بعلاوه پری بیوتیک به طور معنی داری بیشتر از سایر پرندگان بود (05/0>P).
محمود وطن خواه؛ سونیا زکی زاده
چکیده
در این مطالعه، نتایج منتشر شده آمیخته‌گری نژادهای گوسفند در ایران طی سال های گذشته و پروژه های در حال اجرا در خصوص سنتز نژادهای ترکیبی مرور و تحلیل شد. نتایج نشان داد که بسیاری از آمیخته‌گری‌های انجام شده در گوسفند به دلیل انتخاب نادرست نژادهای آمیزش داده شده، موفقیت‌آمیز نبوده است. مهمترین نقاط ضعف گوسفندان ایرانی به ترتیب، عملکرد ...
بیشتر
در این مطالعه، نتایج منتشر شده آمیخته‌گری نژادهای گوسفند در ایران طی سال های گذشته و پروژه های در حال اجرا در خصوص سنتز نژادهای ترکیبی مرور و تحلیل شد. نتایج نشان داد که بسیاری از آمیخته‌گری‌های انجام شده در گوسفند به دلیل انتخاب نادرست نژادهای آمیزش داده شده، موفقیت‌آمیز نبوده است. مهمترین نقاط ضعف گوسفندان ایرانی به ترتیب، عملکرد پایین تولیدمثل، عمر اقتصادی کم تا متوسط، ناکافی بودن سرعت رشد و نامناسب بودن ترکیب لاشه و ضریب تبدیل می باشد. در حالی که اغلب طرح های آمیخته‌گری انجام شده بین گوسفندان ایرانی بر روی بهبود صفات رشد و کاهش وزن دنبه متمرکز شده اند، و بعلت ایجاد تغییرات کم و غیر معنی داری در این صفات، منجر به کاهش بازدهی اقتصادی و ناپایداری پرورش گوسفند در سیستم های نیمه بسته یا روستایی طی سال های گذشته شده است. پایداری تولیدی و اقتصادی در پرورش گوسفند به صورت صنعتی و تجاری می تواند با ترکیب ویژگی‌های مطلوب نژادهای بومی ( سازگاری و بازار پسندی) با صفات اقتصادی از نژادهای اصلاح شده که ظرفیت ژنتیکی آن ها برای صفات اقتصادی به اثبات رسیده است، حاصل شود. با این حال، یافته های پژوهش نشان می دهد که برنامه هایی برای ایجاد نژادهای ترکیبی (با حداقل 50٪ بومی) با استفاده از نژادهای چند قلوزا با توانایی بالای مادری، سن بلوغ پایین، ترکیب لاشه مناسب و وزن متوسط بدن میش تدوین و تا حدودی اگرچه ناقص اجرا شده است که می تواند بهره وری گوسفند در سیستم روستایی در ایران را افزایش دهد.
عبدالحکیم توغدری؛ تقی قورچی؛ محمد اسدی؛ رضا کمالی
چکیده
به منظور بررسی تاثیر استفاده از سطوح مختلف سبوس ذرت بر جمعیت میکروبی، فراسنجه‌های شکمبه‌ای و خونی و ابقای نیتروژن در میش‌های دالاق از 20 رأس میش 3 شکم زایش با میانگین وزن 7/3±36 کیلوگرم استفاده شد. این آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تیمار و پنج تکرار انجام شد. تیمارها شامل: تیمار اول (بدون سبوس ذرت)، تیمار دوم (حاوی 7 درصد سبوس ...
بیشتر
به منظور بررسی تاثیر استفاده از سطوح مختلف سبوس ذرت بر جمعیت میکروبی، فراسنجه‌های شکمبه‌ای و خونی و ابقای نیتروژن در میش‌های دالاق از 20 رأس میش 3 شکم زایش با میانگین وزن 7/3±36 کیلوگرم استفاده شد. این آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تیمار و پنج تکرار انجام شد. تیمارها شامل: تیمار اول (بدون سبوس ذرت)، تیمار دوم (حاوی 7 درصد سبوس ذرت)، تیمار سوم (حاوی 14درصد سبوس ذرت) و تیمار چهارم (حاوی 21 درصد سبوس ذرت) بودند. نتایج حاصل از این آزمایش نشان داد استفاده از سطوح مختلف سبوس ذرت در میش‌ها اثر معنی‌داری بر جمعیت پروتوزوا و جمعیت میکروبی شکمبه نداشت (05/0< p). تیمارهای آزمایشی تأثیری برpH شکمبه در زمان ناشتا، سه و شش ساعت بعداز خوراک دهی وعده صبح نداشت (05/0< p). غلظت آمونیاک مایع شکمبه در جیره حاوی 14 درصد سبوس ذرت به طور معنی‌داری بیشتر از سایر تیمارها بود (05/0p <). در بین میش‌های مصرف‌کننده سطوح مختلف سبوس ذرت، اختلاف معنی‌داری از نظر فراسنجه‌های خونی گلوگز، کلسترول، تری‌گلیسیرید، اوره، پروتئین‌کل، آلبومین وگلوبولین مشاهده نشد (05/0< p)، همچنین، تفاوت معنی‌داری در بین تیمارهای مختلف از نظر نیتروژن مصرفی، نیتروژن دفعی ادرار، نیتروژن دفعی مدفوع و ابقا ظاهری نیتروژن وجود نداشت (05/0< p). به طور کلی سبوس ذرت را می توان تا 21 درصد جیره گوسفند بدون هیچگونه اثر منفی استفاده کرد
شریف خدامرادی؛ فرشید فتاح نیا؛ هوشنگ جعفری؛ گلناز تأسلی؛ یحیی محمدی
چکیده
در این آزمایش اثر تزریق ویتامین C و مس در گاوهای دوره انتقال بر ترکیب آغوز و متابولیت‌های سرم گوساله‌های تازه متولد شده مورد بررسی قرار گرفت. تعداد 20 رأس گاو شکم دوم و 20 رأس شکم سوم و بالاتر با میانگین وزن بدن به ترتیب 51 ± 2/603 و 53 ± 1/669 کیلوگرم انتخاب و بر اساس شکم زایش و وزن بدن به چهار گروه متعادل تقسیم شدند. تیمارهای آزمایشی شامل ...
بیشتر
در این آزمایش اثر تزریق ویتامین C و مس در گاوهای دوره انتقال بر ترکیب آغوز و متابولیت‌های سرم گوساله‌های تازه متولد شده مورد بررسی قرار گرفت. تعداد 20 رأس گاو شکم دوم و 20 رأس شکم سوم و بالاتر با میانگین وزن بدن به ترتیب 51 ± 2/603 و 53 ± 1/669 کیلوگرم انتخاب و بر اساس شکم زایش و وزن بدن به چهار گروه متعادل تقسیم شدند. تیمارهای آزمایشی شامل گروه شاهد (تزریق 7 میلی‌لیتر سرم فیزیولوژیک 9/0 درصد)، ویتامین C (تزریق 25 میلی‌گرم محلول ویتامین C به ازای هرکیلو وزن بدن)، مس (تزریق 75 میلی‌گرم مس در روز) و مس- ویتامین C (تزریق همزمان 25 میلی‌گرم ویتامین C به ازای هر کیلو وزن بدن و75 میلی‌گرم مس در روز) بودند. تزریق‌ها در روزهای 40 و 20 قبل از زمان مورد انتظار زایش انجام شد. تزریق مس در مقایسه با عدم تزریق آن باعث افزایش تعداد گلبول‌های قرمز و غلظت مس سرم گوساله‌ها شد (05/0 > P). درصد چربی، پروتئین، لاکتوز، مواد جامد بدون چربی و غلظت ایمیونوگلوبولین G در آغوز، وزن تولد گوساله، غلظت ویتامین C، آنزیم سوپراکسید دسموتاز، کلسیم، فسفر و متابولیت‌های سرم گوساله‌ها تحت تأثیر تزریق همزمان ویتامین C و مس قرار نگرفت. تعداد نوتروفیل‌های خون گوساله-های متولد شده از گاوهای دریافت کننده همزمان مس و ویتامین C در مقایسه با سایر گروه‌ها تمایل به افزایش داشت (06/0 = P). بنابراین، تزریق همزمان ویتامین C و مس در گاوهای دوره انتقال با افزایش تعداد نوتروفیل‌ها احتمالاً بهبود سیستم ایمنی گوساله‌ها را در پی خواهد داشت.
ابراهیم بحرینی؛ محمد بوجارپور؛ سید عبداله حسینی؛ سمیه سالاری؛ هدایت الله روشنفکر؛ امیرحسین علیزاده قمصری
چکیده
این مطالعه به منظور تعیین ترئونین مورد نیاز جوجه‌های گوشتی سویه آرین 386 در دوره پایانی (22 تا 42 روزگی) با استفاده از پاسخ‌های عملکرد، ایمنی و فراسنجه‌های خونی در قالب طرح کاملاً تصادفی با 6 سطح ترئونین (66/0، 76/0، 86/0، 96/0، 06/1 و16/1 درصد)، 5 تکرار و 20 قطعه جوجه گوشتی در هر تکرار انجام شد. تعیین نیاز با استفاده از روش خط شکسته صورت گرفت. میانگین ...
بیشتر
این مطالعه به منظور تعیین ترئونین مورد نیاز جوجه‌های گوشتی سویه آرین 386 در دوره پایانی (22 تا 42 روزگی) با استفاده از پاسخ‌های عملکرد، ایمنی و فراسنجه‌های خونی در قالب طرح کاملاً تصادفی با 6 سطح ترئونین (66/0، 76/0، 86/0، 96/0، 06/1 و16/1 درصد)، 5 تکرار و 20 قطعه جوجه گوشتی در هر تکرار انجام شد. تعیین نیاز با استفاده از روش خط شکسته صورت گرفت. میانگین خوراک مصرفی روزانه در دوره 22 تا 42 روزگی تحت تأثیر سطح ترئونین جیره قرار نگرفت. میانگین افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل خوراکی در گروه 66/0 درصد ترئونین نسبت به سایر گروه‌ها به‌ترتیب کمتر و بیشتر بود. غلظت گلوکز، کلسترول، تری‌گلیسرید، کلسیم، فسفر، آلبومین، پروتئین کل، LDL وگلوبولین سرم تحت تأثیر سطوح مختلف ترئونین قرار نگرفت. غلظت اسید اوریک سرم در پرندگان دریافت‌کننده 96/0 درصد ترئونین نسبت به سایر گروه‌ها کاهش و سطح HDL سرم در پرندگان مصرف‌کننده 66/0 و 76/0 درصد تروئونین افزایش یافت. تعداد گلبول‌های سفید و قرمز خون، درصد هماتوکریت، هتروفیل، لنفوسیت، نسبت هتروفیل به لنفوسیت، تیتر آنتی‌بادی شامل ایمونوگلوبولین G، ایمونوگلوبولین M و آنتی‌بادی کل در پاسخ به تزریق SRBC تحت تأثیر سطوح مختلف ترئونین قرار نگرفت. با در نظرگرفتن اسید اوریک و HDL سرم، مقدار ترئونین مورد نیاز در دوره پایانی به ترتیب 058/1 و 995/0 درصد برآورد شد. به‌طور کلی، دامنه بین 9/0 تا 1 درصد به‌عنوان مقدار مورد نیاز ترئونین در جوجه‌های گوشتی آرین 386 در دوره پایانی (22 تا 42 روزگی) توصیه می‌شود.
