نغمه باقری؛ علی اسدی الموتی؛ مهدی میرزائی؛ محمد علی نوروزیان؛ محمدرضا فرخزاد
چکیده
این مطالعه با هدف بررسی تاثیر اندازه ذرات مختلف کاه گندم روی تخمیرات شکمبه‌ای، متابولیتهای خونی و قابلیت هضم ظاهری مواد مغذی در گوساله‌های شیرخوار انجام گرفت. تعداد 40 راس گوساله هلشتاین در قالب طرح کاملا تصادفی به 4 گروه آزمایشی شامل 1) خوراک آغازین بدون علوفه، 2) خوراک آغازین + دسترسی آزاد به کاه گندم با میانگین طول ذرات 1 میلی متر، ...
بیشتر
این مطالعه با هدف بررسی تاثیر اندازه ذرات مختلف کاه گندم روی تخمیرات شکمبه‌ای، متابولیتهای خونی و قابلیت هضم ظاهری مواد مغذی در گوساله‌های شیرخوار انجام گرفت. تعداد 40 راس گوساله هلشتاین در قالب طرح کاملا تصادفی به 4 گروه آزمایشی شامل 1) خوراک آغازین بدون علوفه، 2) خوراک آغازین + دسترسی آزاد به کاه گندم با میانگین طول ذرات 1 میلی متر، 3) خوراک آغازین + دسترسی آزاد به کاه گندم با میانگین طول ذرات 4 میلی متر، 4) خوراک آغازین + دسترسی آزاد به کاه گندم با میانگین طول ذرات 7 میلی متراختصاص یافتند. نتایج نشان داد که pH شکمبه در 8 ساعت بعد از خوراک صبح روز 35 و 4 و 8 ساعت بعد از خوراک صبح در روز 90 با فراهمی علوفه افزایش یافت (05/0P =). غلظت کل اسیدهای چرب فرار، استات و پروپیونات تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفتند اما بوتیرات در گروه های دریافت کننده کاه گندم در مقایسه با گروه کنترل افزایش یافت (05/0P =). همچنین غلظت بتاهیدروکسی بوتیرات در خون در 35 روزگی با مکمل کردن کاه گندم در مقایسه با گروه کنترل افزایش معنی‌داری یافت (04/0P =). بدون توجه به اندازه ذرات، تغذیه کاه گندم افزایش قابلیت هضم ظاهری ماده خشک و پروتئین خام در مقایسه با گروه کنترل را در پی داشت (05/0P =). نتایج این مطالعه نشان می دهد که مکمل کردن کاه گندم در جیره‌های آغازین گوساله های شیرخوار بهبود pH شکمبه، قابلیت هضم ظاهری مواد مغذی و همچنین شاخص های توسعه شکمبه را در پی خواهد داشت.
ناهید خانی نیا شیخ؛ اسداله تیموری یانسری؛ یداله چاشنی دل
چکیده
در این پژوهش اثر دو منبع کاه (گندم و برنج) و دو منبع نیتروژن غیرپروتئینی (اوره و نیتروزا) در سیلاژ میوه پرتقال کامل بر کیفیت سیلاژ، عملکرد رشد و برخی فراسنجههای خونی بره‌های نر پرواری نژاد زل بررسی شد. این پژوهش در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار و 6 تکرار با بره‌های نر نژاد زل با میانگین سن 5/5 ماه و میانگین وزن 2±24 کیلوگرم به ...
بیشتر
در این پژوهش اثر دو منبع کاه (گندم و برنج) و دو منبع نیتروژن غیرپروتئینی (اوره و نیتروزا) در سیلاژ میوه پرتقال کامل بر کیفیت سیلاژ، عملکرد رشد و برخی فراسنجههای خونی بره‌های نر پرواری نژاد زل بررسی شد. این پژوهش در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار و 6 تکرار با بره‌های نر نژاد زل با میانگین سن 5/5 ماه و میانگین وزن 2±24 کیلوگرم به مدت 75 روز انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل؛1) 6/84 درصد پرتقال + 5/14 درصد کاه گندم + 9/0درصد نیتروزا، 2) 6/84 درصد پرتقال + 5/14 درصد کاه گندم + 9/0 درصد اوره، 3) 6/84 درصد پرتقال + 5/14 درصد کاه برنج+ 9/0 درصد اوره و 4) 6/84 درصد پرتقال+ 5/14 درصد کاه برنج+ 9/0 درصد نیتروزا بودند. افزودن کاه گندم به سیلاژ پرتقال محتوای ماده خشک، خاکستر خام و الیاف نامحلول در شوینده خنثی را به طور معنی‌داری افزایش و ماده آلی خوراک را کاهش داد (05/0>P). افزودن اوره، مقدار پروتئین خام، چربی خام و pH سیلاژ را به طورمعنی‌داری افزایش و الیاف نامحلول در شوینده اسیدی و کربوهیدرات غیر الیافی را کاهش داد (05/0>P). نتایج عملکرد رشد نشان داد که وزن پایان پروار، بالاترین و کمترین افزایش وزن روزانه به ترتیب در تیمار 1 و 3 مشاهده شد (05/0>P). نتایج پژوهش نشان داد افزودن کاه گندم به همراه اوره سبب بهبود کیفیت شیمیایی سیلاژ شد. همچنین مقایسه دو منبع کاه و نیتروژن غیرپروتئینی نشان داد که عملکرد رشد بره‌های آزمایشی دارای نتایج یکسانی بود.
راضیه ساقی؛ حیدر زرقی
چکیده
این آزمایش به منظور بررسی تأثیر افزودن سطوح مختلف پودر سیر به جیره بر عملکرد رشد، وزن نسبی اجزای لاشه و متابولیتهای سرم خون بلدرچین ژاپنی انجام شد. به این منظور، تعداد 100 قطعه جوجه بلدرچین ژاپنی نر 21 روزه به طور تصادفی به یک طرح کاملاً تصادفی با پنج تیمار شامل؛ جیره فاقد پودر سیر (شاهد)، جیره‌های حاوی 5/0، یک ، 5/1 و دو درصد پودر سیر با ...
بیشتر
این آزمایش به منظور بررسی تأثیر افزودن سطوح مختلف پودر سیر به جیره بر عملکرد رشد، وزن نسبی اجزای لاشه و متابولیتهای سرم خون بلدرچین ژاپنی انجام شد. به این منظور، تعداد 100 قطعه جوجه بلدرچین ژاپنی نر 21 روزه به طور تصادفی به یک طرح کاملاً تصادفی با پنج تیمار شامل؛ جیره فاقد پودر سیر (شاهد)، جیره‌های حاوی 5/0، یک ، 5/1 و دو درصد پودر سیر با چهار تکرار و پنج قطعه در هر تکرار تخصیص داده شدند. پرندگان به مدت 21 روز با جیره‌های آزمایشی تغذیه شدند. دسترسی بلدرچین‌ها به آب و خوراک به صورت آزاد بود. افزودن پودر سیر بر مصرف خوراک، افزایش وزن و ضریب تبدیل غذایی بلدرچین‌ها تأثیر معنی‌دار نداشت. اثر افزودن سطوح پودر سیر به جیره بر راندمان لاشه، چربی حفره بطنی، کلسترول کل و لیپوپروتئین با دانسیته پایین معنی‌دار بود (05/0P<). پرندگان تغذیه شده با جیره حاوی یک درصد پودر سیر بالاترین راندمان لاشه را داشتند و اختلاف با پرندگان تغذیه شده با جیره فاقد پودر سیر معنی‌دار بود (05/0P<). با افزایش سطح پودر سیر در جیره مصرفی میزان کلسترول کل و لیپوپروتئین‌های سرم خون به طور خطی کاهش یافت. نتایج به دست آمده از این آزمایش نشان داد افزودن پودر سیر در سطح یک درصد تأثیر مثبت در بهبود راندمان لاشه پرنده و کاهش متابولیتهای نامطلوب (چربی بد) سرم خون دارد.
عبدالحمید کریمی؛ محمدجواد ابرقویی؛ محسن زارعی
چکیده
در این پژوهش اثر استفاده از سیلاژ علوفه‌های تریتیکاله، ماشک و مخلوط آنها بر عملکرد و متابولیتهای خونی بره‌های نر پرواری کبوده شیراز بررسی شد. سیلاژهای مذکور از نظر خصوصیات ظاهری، ارزیابی و ترکیبات شیمیایی آنها تعیین گردید. تیمارهای آزمایشی شامل: 1- شاهد (حاوی سیلاژ ذرت علوفه‌ای)، 2- حاوی سیلاژ علوفۀ تریتیکاله (جایگزین سیلاژ ...
بیشتر
در این پژوهش اثر استفاده از سیلاژ علوفه‌های تریتیکاله، ماشک و مخلوط آنها بر عملکرد و متابولیتهای خونی بره‌های نر پرواری کبوده شیراز بررسی شد. سیلاژهای مذکور از نظر خصوصیات ظاهری، ارزیابی و ترکیبات شیمیایی آنها تعیین گردید. تیمارهای آزمایشی شامل: 1- شاهد (حاوی سیلاژ ذرت علوفه‌ای)، 2- حاوی سیلاژ علوفۀ تریتیکاله (جایگزین سیلاژ ذرت)، 3- حاوی سیلاژ ماشک علوفه‌ای و 4- حاوی سیلاژ مخلوط علوفۀ تریتیکاله با ماشک علوفه‌ای بودند. مقدار مصرف خوراک روزانه، عملکرد رشد، ضریب تبدیل خوراک، برخی متابولیتهای خونی اندازهگیری و همچنین بازده اقتصادی تعیین شد. بیشترین میزان خوراک مصرفی روزانه بر اساس مادۀ خشک در تیمار شاهد (89/1 کیلوگرم) و کمترین مقدار آن در جیرۀ حاوی سیلاژ تریتیکاله (32/1 کیلوگرم) بود (01/0>P). میزان غلظت آلبومین سرم خون (گرم در دسیلیتر) بره‌های مصرف‌کنندۀ جیرۀ حاوی سیلاژ ذرت (50/3) و تیمار حاوی سیلاژ ماشک علوفه‌ای (58/3) بطور معنی‌داری (01/ = P) بیشتر از سایر تیمارها بود. استفاده از سیلاژ تریتیکاله، ماشک و مخلوط آنها، سبب کاهش مقدار کلسترول خون بره‌های تغذیه شده با این تیمارها در مقایسه با بره‌های تغذیه شده با تیمار شاهد شد (01/0>P). بیشترین مقدار تری‌گلیسیرید (میلی‌گرم در دسیلیتر) در بره‌های مصرف کنندۀ جیره‌های حاوی سیلاژ تریتیکاله (62/49) و ماشک (60/46) مشاهده شد (01/0>P). میزان درآمد و نسبت درآمد به ازای هر کیلوگرم افزایش وزن زنده (درصد) با کاربرد سیلاژ علوفه‌های کم آب‌بر ، افزایش یافت. با توجه به شرایط خشکسالی، این علوفه‌ها بخصوص تریتیکاله دارای پتانسیل کاربرد در جیرۀ نشخوارکنندگان می‌باشند.
فاطمه نورالهی؛ رضا طهماسبی؛ امید دیانی؛ امین خضری
چکیده
این پژوهش با هدف تعیین میزان تولید گاز کاکتوس علوفه‌ای، یونجه خشک و سیلاژ مخلوط کاکتوس علوفه-ای-یونجه انجام شد، سپس تاثیر مدت زمان سیلو‌کردن بر خصوصیات کیفی و ارزش تغذیه‌ای سیلاژ مخلوط کاکتوس علوفه‌ای-یونجه در روز‌های 30، 45 و 60 پس از تهیه سیلاژ مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور پس از خرد کردن علوفه‌ها، کاکتوس علوفه‌ای به‌مقدار 66 ...
بیشتر
این پژوهش با هدف تعیین میزان تولید گاز کاکتوس علوفه‌ای، یونجه خشک و سیلاژ مخلوط کاکتوس علوفه-ای-یونجه انجام شد، سپس تاثیر مدت زمان سیلو‌کردن بر خصوصیات کیفی و ارزش تغذیه‌ای سیلاژ مخلوط کاکتوس علوفه‌ای-یونجه در روز‌های 30، 45 و 60 پس از تهیه سیلاژ مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور پس از خرد کردن علوفه‌ها، کاکتوس علوفه‌ای به‌مقدار 66 درصد و یونجه خشک به‌مقدار 34 درصد (بر اساس ماده خشک) کاملا مخلوط و در بسته‌های پلاستیکی دو لایه فشرده شد. داده‌ها در قالب طرح کاملا تصادفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. حجم گاز تولیدی از کاکتوس علوفه‌ای، یونجه و سیلاژ مخلوط کاکتوس علوفه‌ای-یونجه به‌طور معنی-داری متفاوت بود (05/0P<). ماده‌آلی قابل هضم کاکتوس علوفه‌ای (67 درصد) بیشتر از یونجه خشک و سیلاژ مخلوط کاکتوس-یونجه بود (05/0P<). همچنین انرژی متابولیسمی و انرژی خالص شیردهی یونجه خشک (به-ترتیب 04/2-18/1) بیشتر از دو علوفه دیگر به‌دست آمد (05/0P<). pH سیلاژ 45 و 60 روز پس از سیلو کردن افزایش یافت (05/0P<). کمترین درصد پروتئین خام و بالاترین غلظت نیتروژن آمونیاکی در سیلاژ 60 روز پس از سیلو کردن مشاهده شد (05/0P<). غلظت اسید لاکتیک و نقطه فلیگ سیلاژ با افزایش مدت زمان سیلو کردن کاهش پیدا کرد (05/0P<). غلظت اسیدهای چرب اولئیک (cisC18:1)، لینولئیک (cisC18:2) و لینولنیک (C18:3) در سیلاژ 30 روز پس از سیلو کردن بیشترین بودند (05/0P<). بنابراین می‌توان از کاکتوس علوفه‌ای به-شکل سیلاژ همراه با منابع پروتئین خام و فیبر خام به‌منظور بهبود کیفیت سیلاژ، برای جبران کمبود خوراک دام در مناطق گرم‌و‌خشک بهره برد.
شکوفه غضنفری؛ شهرزاد احمدی؛ احمد افضل زاده؛ شیرین هنربخش
چکیده
تاثیر نوع و سختی آب بر عملکرد، صفات ایمنی و بیوشیمیایی خون، جمعیت میکروبی روده، کیفیت گوشت و استخوان با استفاده از 192 قطعه جوجه‌ی گوشتی نر به صورت آزمایش فاکتوریل 2×2 با چهار تیمار و چهار تکرار بررسی شد. دو فاکتور مورد بررسی شامل نوع آب آشامیدنی (آب مغناطیسی شده و آب مغناطیسی نشده) و سختی آب (معمولی-850 و سخت-2000 ppm) بودند. نتایج نشان داد ...
بیشتر
تاثیر نوع و سختی آب بر عملکرد، صفات ایمنی و بیوشیمیایی خون، جمعیت میکروبی روده، کیفیت گوشت و استخوان با استفاده از 192 قطعه جوجه‌ی گوشتی نر به صورت آزمایش فاکتوریل 2×2 با چهار تیمار و چهار تکرار بررسی شد. دو فاکتور مورد بررسی شامل نوع آب آشامیدنی (آب مغناطیسی شده و آب مغناطیسی نشده) و سختی آب (معمولی-850 و سخت-2000 ppm) بودند. نتایج نشان داد که در کل دوره، پرندگان دریافت کننده آب معمولی مغناطیسی شده تمایل به افزایش وزن بیشتری نسبت به سایر پرندگان دریافت کننده سایر تیمارها نشان دادند (09/0=P). پرندگان دریافت کننده آب معمولی مغناطیسی شده و مغناطیسی نشده نسبت به پرندگان دریافت کننده آب سخت مغناطیسی شده مصرف خوراک بیشتری داشتند. پرندگان دریافت کننده آب سخت مصرف آب کمتری داشتند (05/0>P). پرندگان مصرف کننده آب مغناطیسی میزان کلسترول خون بیشتر و شاخص هتروفیل به لنفوسیت کمتری نسبت به پرندگان دریافت کننده آب مغناطیسی نشده داشتند(01/0>P). پرندگان دریافت کننده آب سخت و آب مغناطیسی شده انرژی کمتری برای شکستن استخوان نسبت به پرندگان دریافت کننده آب معمولی و آب مغناطیسی نشده داشتند. مغناطیسی کردن آب سخت باعث افزایش جمعیت لاکتوباسیل‌ها در ایلئوم نسبت به پرندگان دریافت کننده آب سخت مغناطیسی نشده ایجاد کرد(001/0>P). سختی آب باعث افزایش ظرفیت نگهداری آب و کاهش میزان اکسیداسیون درگوشت شد. گوشت ران پرندگان دریافت‌کننده آب مغناطیسی شده غلظت مالون‌دی‌آلدئید کمتری داشتند(01/0P<). در نهایت، مغناطیسی کردن آب سخت باعث افزایش جمعیت لاکتوباسیل ایلئوم روده، بهبود کیفیت گوشت و کاهش استحکام استخوان و مصرف خوراک بدون تاثیر بر ضریب تبدیل خوراک شد.
آیدین دخت نیک نیا؛ رضا وکیلی؛ عبدالمنصور طهماسبی
چکیده
این آزمایش به منظور بررسی، اثر دو شکل معدنی و آلی روی بر فعالیت آنتی‌اکسیدانی و استحکام استخوانی در فاز آخر تخمگذاری مرغ تخمگذار انجام شد. 175 قطعه مرغ تخمگذار لگهورن (w36) با سن 80 هفته در 7 تیمار و 5 تکرار در قالب طرح کاملاً تصادفی تقسیم شدند. تیمارها عبارت بودند از: شاهد (بدون مکمل روی) تیمارهای حاوی سولفات روی (15، 30 و 45 mg/kg). تیمارهای حاوی ...
بیشتر
این آزمایش به منظور بررسی، اثر دو شکل معدنی و آلی روی بر فعالیت آنتی‌اکسیدانی و استحکام استخوانی در فاز آخر تخمگذاری مرغ تخمگذار انجام شد. 175 قطعه مرغ تخمگذار لگهورن (w36) با سن 80 هفته در 7 تیمار و 5 تکرار در قالب طرح کاملاً تصادفی تقسیم شدند. تیمارها عبارت بودند از: شاهد (بدون مکمل روی) تیمارهای حاوی سولفات روی (15، 30 و 45 mg/kg). تیمارهای حاوی روی آلی (به ترتیب با 15، 30 و 45 mg/kg). نتایج نشان داد که افزایش معنی داری در رابطه با مصرف خوراک بین تیمار شاهد و تیمارهای 15 و 45 میلی گرم روی معدنی وتیمارهای روی آلی وجود داشت (05/0>P). وزن تخم مرغ در تیمار 45 میلی گرم روی معدنی و تیمارهای روی آلی و توده تخم مرغ در تیمارهای 15 و 30 میلی گرم روی آلی افزایش معنی داری داشت ضریب تبدیل خوراک تیمارهای روی آلی کاهش معنی دار آماری نشان داد (05/0>P). در رابطه با صفات کیفی تخم مرغ اختلاف معنی داری بین تیماهای آزمایشی با تیمار شاهد مشاهده نشد (05/0<P). هر دو مکمل معدنی و آلی روی در تمام سطوح باعث افزایش فعالیت SOD (سوپراکسید دیسموتاز) سرمی به عنوان شاخص آنتی‌اکسیدانی، شدند (05/0>P). استحکام استخوان درشت‌نی در مرغ‌های دریافت‌کننده 30 میلی‌گرم در کیلوگرم روی آلی افزایش یافت. با توجه به نتایج، روی آلی می‌تواند با بهبود مصرف و ضریب تبدیل خوراک؛ عملکرد، فعالیت آنتی اکسیدانی و استحکام استخوانی را در مرغ‌های تخمگذار در فاز آخر تولید افزایش دهد.
کامبیز فاضل نیا؛ جعفر فخرائی؛ حسین منصوری یار احمدی؛ کیومرث امینی
چکیده
در این پژوهش تأثیر سین‌بیوتیکی و پروبیوتیکی دو مکمل تولیدی سازمان پژوهش‌های علمی و صنعتی ایران در جیره بر عملکرد رشد و پاسخ ایمنی جوجه‌های گوشتی چالش یافته با سالمونلا تیفی‌موریوم مورد ارزیابی قرار گرفت. 360 قطعه جوجه‌ی گوشتی سویه راس 308 در قالب 6 تیمار با 6 تکرار و 10 جوجه‌ی گوشتی در هر تکرار بررسی شدند. این مطالعه به‌صورت فاکتوریل ...
بیشتر
در این پژوهش تأثیر سین‌بیوتیکی و پروبیوتیکی دو مکمل تولیدی سازمان پژوهش‌های علمی و صنعتی ایران در جیره بر عملکرد رشد و پاسخ ایمنی جوجه‌های گوشتی چالش یافته با سالمونلا تیفی‌موریوم مورد ارزیابی قرار گرفت. 360 قطعه جوجه‌ی گوشتی سویه راس 308 در قالب 6 تیمار با 6 تکرار و 10 جوجه‌ی گوشتی در هر تکرار بررسی شدند. این مطالعه به‌صورت فاکتوریل و بر پایه‌ی طرح کاملا تصادفی با استفاده از دو فاکتور چالش (چالش و عدم چالش) و افزودنی‌ها (بدون افزودنی، افزودن 2/0 گرم برکیلوگرم مکمل غذایی مورد بررسی) انجام شد. پروبیوتیک حاوی باسیلوس سوبتیلیس، باسیلوس لیکنی فورمیس و ساکارومایسس سرویزیه بود. سین‌بیوتیک نیز حاوی همین باکتری‌ها و فروکتان‌ها بود. عملکرد رشد شامل خوراک مصرفی روزانه، افزایش وزن روزانه، ضریب تبدیل غذایی و شاخص تولید محاسبه شد. میزان ایمونوگلوبین‌های G و M نیز همچنین بررسی شدند. نتایج نشان داد که چالش با سالمونلا، به‌ترتیب باعث کاهش شاخص تولید، خوراک مصرفی و افزایش وزن روزانه و افزایش ضریب تبدیل غذایی در مقایسه با جوجه‌های چالش نیافته شد (01/0>P). چالش با سالمونلا، میزان ایمونوگلوبین‌های G و M را در مقایسه با تیمارهای چالش نیافته کاهش داد (01/0>P). افزودن این دو مکمل غذایی به جیره خوراک مصرفی روزانه، افزایش وزن روزانه، شاخص تولید و پاسخ‌های ایمنی را در مقایسه با تیمارهای عدم دریافت افزایش دادند (01/0>P). استفاده از 2/0 گرم بر کیلوگرم از مکمل‌های غذایی تولیدی این سازمان می‌تواند به دلیل ویژگی‌های پروبیوتیکی و سین‌بیوتیکی منجر به بهبود عملکرد رشد و پاسخ ایمنی برای مقابله با چالش‌های عفونی در جوجه‌های گوشتی شود.
مجتبی حقیقت؛ حسین عمرانی؛ حمیدرضا خدایی؛ سهیل میرحبیبی
چکیده
این پژوهش به‌منظور بررسی اثرات سطوح مختلف بذر کتان بر عملکرد و برخی فراسنجههای خونی در جوجه-های گوشتی انجام شد. بدین منظور تعداد 192 قطعه جوجه گوشتی یک‌روزه سویه راس 308 در ۱۶ واحد آزمایشی (هر واحد آزمایشی ۱۲ پرنده) با ۴ تیمار و ۴ تکرار استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل:1) جیره بر پایه ذرت و سویا،(شاهد) 2) جیره دارای 5/2 درصد بذر کتان، 3) ...
بیشتر
این پژوهش به‌منظور بررسی اثرات سطوح مختلف بذر کتان بر عملکرد و برخی فراسنجههای خونی در جوجه-های گوشتی انجام شد. بدین منظور تعداد 192 قطعه جوجه گوشتی یک‌روزه سویه راس 308 در ۱۶ واحد آزمایشی (هر واحد آزمایشی ۱۲ پرنده) با ۴ تیمار و ۴ تکرار استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل:1) جیره بر پایه ذرت و سویا،(شاهد) 2) جیره دارای 5/2 درصد بذر کتان، 3) جیره دارای 5 درصد بذر کتان و4) جیره دارای 5/7 درصد بذر کتان بود. صفات عملکردی به‌صورت دورهای اندازهگیری شد. در سنین ۲۱ و ۴۲ روزگی به‌منظور اندازهگیری برخی فراسنجه های سرم خونگیری انجام شد. نتایج آزمایش نشان داد که استفاده از سطح ۵/۷ درصد بذر کتان در جیره سبب کاهش معنی‌دار افزایش وزن روزانه شد (05/0P<). استفاده از سطح 5 درصد بذر کتان در جیره جوجه‌های گوشتی در این پژوهش موجب کاهش فعالیت آنزیمهای گلوتاتیون پراکسیداز، سوپراکسید دیسموتاز و کاتالاز شد (05/0P<). بر اساس نتایج این پژوهش، استفاده از ۵ درصد بذر کتان در جیره جوجه های گوشتی پیشنهاد می‌شود.
زهرا حاجیان؛ ایمان حاج خدادادی؛ حسینعلی قاسمی؛ امیر حسین خلت آبادی فراهانی
چکیده
اﯾﻦ آزﻣﺎﯾﺶ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺑﺮرﺳﯽ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﺳﻄﻮح ﻣﺨﺘﻠﻒ ﭘﺮوﺗﺌﯿﻦ و ﻣﺘﯿﻮﻧﯿﻦ ﺑﺮ ﻋﻤﻠﮑﺮد، خصوصیات لاشه و برخی فراسنجههای خونی بلدرچین ماده به صورت طرح کاملاً تصادفی با آرایش فاکتوریل 3×2 اجرا شد. این طرح شامل دو سطح ﭘﺮوﺗﺌﯿﻦ (توصیه NRC و ده درﺻﺪ ﮐﻤﺘﺮ و سه سطح متیونین (توصیه شده‌ی NRC، ده درصد کمتر و ده درصد بیشتر) بود. ...
بیشتر
اﯾﻦ آزﻣﺎﯾﺶ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺑﺮرﺳﯽ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﺳﻄﻮح ﻣﺨﺘﻠﻒ ﭘﺮوﺗﺌﯿﻦ و ﻣﺘﯿﻮﻧﯿﻦ ﺑﺮ ﻋﻤﻠﮑﺮد، خصوصیات لاشه و برخی فراسنجههای خونی بلدرچین ماده به صورت طرح کاملاً تصادفی با آرایش فاکتوریل 3×2 اجرا شد. این طرح شامل دو سطح ﭘﺮوﺗﺌﯿﻦ (توصیه NRC و ده درﺻﺪ ﮐﻤﺘﺮ و سه سطح متیونین (توصیه شده‌ی NRC، ده درصد کمتر و ده درصد بیشتر) بود. در اﯾﻦ ﺗﺤﻘﯿﻖ 360 بلدرچین چهارده روز مورد استفاده قرار گرفت که ﺷﺎﻣﻞ شش تیمار و چهار ﺗﮑﺮار و ﻫﺮ ﺗﮑﺮار ﺷﺎﻣل 15 ﻗﻄﻌﻪ ﺟﻮﺟﻪ ﺑﻠﺪرﭼﯿﻦ ماده ﺑﻮد. نتایج آزمایش نشان داد که اثر متقابل پروتئین و متیونین بر وزن بدن در28 و 35 روزگی معنی دار بوده که مطابق آن تیمار سه بالاترین وزن بدن و تیمار چهار کمترین وزن بدن را داشته است (05/0>P). اثر پروتئین بر ضریب تبدیل خوراک کل معنی‌دار بود (05/0<P)، به صورتی که بالاترین ضریب تبدیل مربوط به پروتئین سطح 90درصد بود در حالی که بهترین ضریب تبدیل مربوط به پروتئین 100درصد بود. اثر متیونین بر ضریب تبدیل خوراک کل معنی‌دار بود (05/0<P)، به صورتی که بهترین ضریب تبدیل مربوط به متیونین 110درصد بود. اثر متقابل سطوح پروتئین و متیونین بر مساحت پرز، نسبت ارتفاع پرز به عمق کریپت و ارتفاع پرز ژژنوم بلدرچین ژاپنی ماده معنی دار بود (05/0>P). با توجه به اینکه در مورد صفات عملکردی و صفات بافت شناسی دئودنوم و ژژنوم بهترین عملکرد در تیمار 100درصد پروتئین خام همراه با 110 درصد متیونین مشاهده شد،می‌تواند توصیه‌ای برای افزایش سطح متیونین به میزان 110 درصد NRC 1994 در بلدرچینهای ژاپنی ماده باشد.
فهیمه محمدی؛ داوود علی ساقی؛ لیلی سیمایی سلطانی
چکیده
ژن FecB یکی از ژن های بزرگ اثر در ارتباط با صفت دوقلوزایی درگوسفند است. برای شناسایی ژن FecB از آنزیم AvaII دارای جایگاه برشی جهش ژن FecB در روش PCR-RFLP استفاده می شود. استفاده از این آنزیم بدلیل سمی بودن ژل اکریل آمید و گران بودن آن مقرون به صرفه نمی باشد. بنابراین، این پژوهش به منظور طراحی آغازگرهای اختصاصی جهت شناسایی سریع و کم هزینه ژن FecB انجام ...
بیشتر
ژن FecB یکی از ژن های بزرگ اثر در ارتباط با صفت دوقلوزایی درگوسفند است. برای شناسایی ژن FecB از آنزیم AvaII دارای جایگاه برشی جهش ژن FecB در روش PCR-RFLP استفاده می شود. استفاده از این آنزیم بدلیل سمی بودن ژل اکریل آمید و گران بودن آن مقرون به صرفه نمی باشد. بنابراین، این پژوهش به منظور طراحی آغازگرهای اختصاصی جهت شناسایی سریع و کم هزینه ژن FecB انجام شده است. تکنیک Tetra ARMs PCR، باعث حذف آنزیم AvaII ، جایگزینی ژل ایمن آگارز با ژل اکریل آمید، صرفه جویی در هزینه و زمان لازم برای تعیین ژنوتیپ می شود. چهارآغازگر براساس روشTetra ARMs PCR طراحی شد. این آغازگرها بر روی 3000 نمونه آزمایش شدند. بعد از انجام PCR و الکتروفورز، سه قطعه به طول 108، 213 و 276 جفت باز تکثیر و در نهایت سه ژنوتیپ برای ژن FecB مشاهده گردید. به منظور اعتبار سنجی آغازگرهای طراحی شده، 20 نمونه بصورت تصادفی برای توالی یابی ارسال شد. پس از اعتبارسنجی، نتایج تعیین ژنوتیپ شده با استفاده از آغازگرهای بهینه شده ی روش Tetra ARMs PCR با روش PCR-RFLP مطابقت کامل داشت. این روش برای تشخیص ژن FecB در تعداد زیادی از نمونه ها، سریع و مقرون به صرفه است و می تواند جایگزین روش پر هزینه هضم آنزیمی شود.
سارا عباسی موسی؛ شیدا ورکوهی؛ ساحره جوزی شکالگورابی؛ نادر سالاری؛ مجید خان سفید
چکیده
متاآنالیز (فراتحلیل) پارامترهای ژنتیکی صفات رشد در گوسفندان ایرانی با تجمیع نتایج 80 مقاله منتشر شده در زمینه برآورد پارامترهای ژنتیکی صفات رشد (وزن‌های تولد، شیرگیری، شش ماهگی، نه ماهگی و یکسالگی) بین سال‌های 1375 تا 1399، انجام شد. پارامترهای مورد بررسی شامل مقادیر وراثت‌پذیری و همبستگی‌های ژنتیکی و فنوتیپی صفات رشد در سنین مختلف ...
بیشتر
متاآنالیز (فراتحلیل) پارامترهای ژنتیکی صفات رشد در گوسفندان ایرانی با تجمیع نتایج 80 مقاله منتشر شده در زمینه برآورد پارامترهای ژنتیکی صفات رشد (وزن‌های تولد، شیرگیری، شش ماهگی، نه ماهگی و یکسالگی) بین سال‌های 1375 تا 1399، انجام شد. پارامترهای مورد بررسی شامل مقادیر وراثت‌پذیری و همبستگی‌های ژنتیکی و فنوتیپی صفات رشد در سنین مختلف بود. تجزیه داده‌ها با استفاده از بسته نرم‌افزاری Comprehensive Meta-Analysis (Version2) و به کمک مدل اثرات تصادفی انجام شد. میانگین وزنی وراثت‌پذیری با روش متاآنالیز برای صفات رشد در محدوده 196/0 (وزن تولد) و 226/0 (وزن یکسالگی) برآورد شد، میانگین وزنی همبستگی‌های ژنتیکی و فنوتیپی به ترتیب در محدوه 318/0 تا 915/0 و 221/0 تا 769/ قرار داشت. نتایج حاصل از متاآنالیز نشان داد که حدود اطمینان 95 درصدی و دامنه تغییرات ذکر شده در مقالات برای همه پارامترهای ژنتیکی صفات مورد بررسی بطور قابل توجهی کاهش یافته است. همچنین مقایسه خطای استاندارد متاآنالیز با دامنه خطای استاندارد مطالعات مختلف نشان داد که تجمیع نتایج و بدنبال آن افزایش حجم نمونه، باعث کاهش شدید خطای استاندارد همه پارامترهای ژنتیکی در صفات مورد بررسی می‌شود، لذا مقایسه نتایج متاآنالیز در این مطالعه با نتایج مطالعات انفرادی نشان داد که تجمیع نتایج مطالعات و تجزیه مجدد آنها باعث افزایش صحت نتایج حاصله می‌گردد، بنابراین با اطمینان بیشتری می-توان نتایج مطالعات متاآنالیز را در مقایسه با نتایج مطالعات انفرادی، در برنامه های اصلاح نژادی استفاده نمود
