مهدی نظری؛ حسین دقیق کیا؛ ابوذر نجفی
چکیده
در فرآیند نگهداری اسپرم تولید ROS و کاهش فعالیت آنتی‌اکسیدانی، موجب آسیب به اسپرم می‌شود. بیشترین آسیب به دلیل تولید فراوان ROS و عدم نفوذپذیری آنتی‌اکسیدان‌ها به داخل میتوکندری است. بمنظور کاهش آسیب‌های اکسیداتیو در سطح گسترده از ترکیبات آنتی‌اکسیدانی مختلفی استفاده‌شده است. این مطالعه اثر افزودن سطوح مختلف ترکیب آنتی‌اکسیدان ...
بیشتر
در فرآیند نگهداری اسپرم تولید ROS و کاهش فعالیت آنتی‌اکسیدانی، موجب آسیب به اسپرم می‌شود. بیشترین آسیب به دلیل تولید فراوان ROS و عدم نفوذپذیری آنتی‌اکسیدان‌ها به داخل میتوکندری است. بمنظور کاهش آسیب‌های اکسیداتیو در سطح گسترده از ترکیبات آنتی‌اکسیدانی مختلفی استفاده‌شده است. این مطالعه اثر افزودن سطوح مختلف ترکیب آنتی‌اکسیدان 4،2-دی‌نیتروفنل و لوتئولئین در رقیق‌کننده منی، بر فرآسنجه‌های عملکردی اسپرم خروس در شرایط نگهداری برون تنی در دمای °C4، بمدت 48 ساعت مورد بررسی قرار گرفت. نمونه‌های منی از 15 قطعه خروس در سن 28 هفتگی جمع‌آوری شدند. پس از ارزیابی‌های اولیه، نمونه‌های منی با یکدیگر مخلوط شدند. پس از رقیق‌سازی نمونه‌ها و افزودن سطوح تیمار 1 (5/0 نانومولار 2-4، دی‌نیتروفنل+5/0 میکرومولار لوتئولین)، تیمار 2 (5/0 نانومولار 2-4، دی‌نیتروفنول+75/0 میکرومولار لوتئولین)، تیمار 3 (5/0 نانومولار 2-4، دی‌نیتروفنل+1 میکرومولار لوتئولین)، تیمار 4 (75/0 نانومولار 2-4، دی‌نیتروفنول+5/0 میکرومولار لوتئولین)، تیمار 5 (75/0 نانومولار 2-4، دی‌نیتروفنل+75/0 میکرومولار لوتئولین) و تیمار 6 (75/0 نانومولار 2-4، دی‌نیتروفنول+1 میکرومولار لوتئولین) از آنتی‌اکسیدان‌های ترکیبی و نگهداری نمونه‌ها در دمای °C4 بمدت 48 ساعت، فرآسنجه‌های کیفی و کمی در زمان‌های صفر، 24، 48 ساعت پس از نگهداری در دمای °C4، ارزیابی شدند. نتایج نشان دادند که پارامترهای ارزیابی‌شده در اثر گذر زمان کاهش معنی‌داری داشتند (05/0 P<). نمونه‌های تیمار شده با آنتی‌اکسیدان ترکیبی سبب افزایش معنی‌داری پارامترهای اندازه‌گیری شده مستقل از زمان و اثر متقابل تیمار در زمان شد (05/0 P<). همچنین افزودن تیمار 3، 4، 5 و 6 باعث کاهش معنی‌دار غلظت مالون‌دی‌آلدهید شدند و تیمار 6 باعث کاهش معنی‌دار اسپرم‌های ناسالم شد (05/0 P<).
زهرا شیروانی؛ امید دیانی؛ زهره حاج علیزاده
چکیده
به‌منظور بررسی تغذیه سطوح مختلف پیاز ضایعاتی بر گوارش‌پذیری مواد مغذی، اسیدهای چرب فرار، جمعیت پروتوزوآ و فراسنجههای خونی، از چهار رأس گوسفند نر کرمانی با میانگین وزنی اولیه 5/1±45 کیلوگرم در قالب طرح مربع لاتین در 4 دوره 21 روزه استفاده شد. پس از تعیین ترکیب شیمیای پیاز ضایعاتی، این فرآورده در سطوح متفاوت براساس ماده خشک در جیره ...
بیشتر
به‌منظور بررسی تغذیه سطوح مختلف پیاز ضایعاتی بر گوارش‌پذیری مواد مغذی، اسیدهای چرب فرار، جمعیت پروتوزوآ و فراسنجههای خونی، از چهار رأس گوسفند نر کرمانی با میانگین وزنی اولیه 5/1±45 کیلوگرم در قالب طرح مربع لاتین در 4 دوره 21 روزه استفاده شد. پس از تعیین ترکیب شیمیای پیاز ضایعاتی، این فرآورده در سطوح متفاوت براساس ماده خشک در جیره جایگزین دانه جو شد. جیرههای آزمایشی شامل: 1) جیره شاهد (بدون پیاز ضایعاتی)، 2) جیره دارای 8 درصد پیاز ضایعاتی، 3) جیره دارای 16 درصد پیاز ضایعاتی و 4) جیره دارای 24 درصد پیاز ضایعاتی بودند. مصرف ماده خشک، گوارش‌پذیری ماده خشک و پروتئین خام تحت تأثیر تغذیه پیاز ضایعاتی قرار نگرفت. نیتروژن مصرفی، دفعی و درصد نیتروژن ابقاء شده تغییری نکرد. همچنین فراسنجههای تخمیری شکمبه از جمله pH، نیتروژن آمونیاکی و جمعیت پروتوزوآ با افزودن سطوح مختلف پیاز ضایعاتی در جیره گوسفندان بدون تغییر باقی ماند، لیکن غلظت اسید والریک در شکمبه با افزایش سطح پیاز کاهش پیدا کرد (05/0>p). همچنین میزان کلسترول خون گوسفندان با افزودن پیاز ضایعاتی به جیره، به‌صورت خطی (05/0>p) کاهش یافت. به‌طور کلی، استفاده از پیاز ضایعاتی تا سطح 24 درصد ماده خشک جیره به‌جای دانه جو علایمی از وجود مسمومیت یا کم‌خونی (رنگ پریدگی مخاطات، تغییر رنگ مختصر ادرار، ضعف و بیحالی) در گوسفندان مشاهده نشد. بنابراین با توجه به این‌که اکثریت فراسنجههای مورد آزمایش در این تحقیق به‌طور معنی‌داری در هنگام استفاده از پیاز در جیره تحت تاثیر قرار نگرفتند، می‌توان از پیاز تا 24 درصد در جیره گوسفند استفاده کرد.
محمود محمدقاسمی؛ مجید دهمرده؛ احمد قاسمی
چکیده
در ایـن مطالعـه سودآوری پرواربندی گوساله نر سیستانی از طریـق بـرآورد شـاخص‌هـای مـالی و اقتصادی ، در دو سامانه صنعتی و سنتی مـورد بررسـی قـرار گرفتـه اسـت. انتخاب نمونه به روش تصادفی طبقه‌بندی شده و تکمیل پرسشنامه از 146بهره بردار که در پرواربندی صنعتی وسنتی مشغول بوده جمع آوری گردیده است. معیارهای ارزش فعلی خالص، نرخ بازده داخلی، ...
بیشتر
در ایـن مطالعـه سودآوری پرواربندی گوساله نر سیستانی از طریـق بـرآورد شـاخص‌هـای مـالی و اقتصادی ، در دو سامانه صنعتی و سنتی مـورد بررسـی قـرار گرفتـه اسـت. انتخاب نمونه به روش تصادفی طبقه‌بندی شده و تکمیل پرسشنامه از 146بهره بردار که در پرواربندی صنعتی وسنتی مشغول بوده جمع آوری گردیده است. معیارهای ارزش فعلی خالص، نرخ بازده داخلی، نسبت منفعت به هزینه و تحلیل حساسیت در مورد این فعالیت‌ها محاسبه شد. نتایج حاصل از تحلیل اقتصادی پرواربندی دو رأسی در شرایط سنتی نشان داد که نسبت منفعت به هزینه 1.74، ریال ، نرخ بازده داخلی %96و ارزش حال منافع نیز مثبت می‌باشد که نشان دهنده توجیه اقتصادی این فعالیت می‌باشد. تحلیل حساسیت این فعالیت نشان داد چنانچه هزینه‌های جاری% 50 افزایش یابد نسبت منفعت به هزینه بزرگ‌تر از یک، نرخ بازده داخلی از نرخ بهره بانکی بزرگ‌تر و ارزش حال منافع نیز مثبت می‌باشد. همچنبن نتایج پروار چهار راسی در شرایط سنتی نشان داد این فعالیت از توجیه اقتصادی بالایی برخوردار است به طوریکه نسبت منفعت به هزینه آن 1.75ریال و نرخ بازده داخلی آن %75 و ارزش حال منافع نیز مثبت می‌باشد. تحلیل حساسیت نشان داد چنانچه هزینه‌های جاری تا %139 کاهش یابد، این فعالیت دارای توجیه اقتصادی خواهد بود
مریم شاه کرمی؛ میلاد منافی؛ میثم عباسی
چکیده
این مطالعه با هدف مقایسه گروه‌های آزمایشی حاوی عصاره تره کوهی با آنتیبیوتیک محرک رشد فسفوفلاوومایسین روی 160 قطعه جوجه گوشتی سویه راس-308 در 4 گروه آزمایشی، 4 تکرار و 10 قطعه جوجه نر یکروزه در هر تکرار در یک دوره 42 روزه انجام پذیرفت. گروه‌های آزمایشی شامل: گروه شاهد (جیره پایه)، گروه دوم، جیره پایه به همراه آنتیبیوتیک محرک رشد ...
بیشتر
این مطالعه با هدف مقایسه گروه‌های آزمایشی حاوی عصاره تره کوهی با آنتیبیوتیک محرک رشد فسفوفلاوومایسین روی 160 قطعه جوجه گوشتی سویه راس-308 در 4 گروه آزمایشی، 4 تکرار و 10 قطعه جوجه نر یکروزه در هر تکرار در یک دوره 42 روزه انجام پذیرفت. گروه‌های آزمایشی شامل: گروه شاهد (جیره پایه)، گروه دوم، جیره پایه به همراه آنتیبیوتیک محرک رشد فسفوفلاوومایسین (04/0 درصد)، گروه سوم، جیره پایه به همراه عصاره اتانولی تره کوهی (3/0 درصد) و گروه چهارم، جیره پایه به همراه عصاره اتانولی تره کوهی (5/0 درصد) بودهاند. نتایج نشان داد که بیشترین وزن بدن جوجه‌های گوشتی به‌صورت معنی‌دار با گروه آزمایشی آنتیبیوتیک محرک رشد، در هفته اول، سوم و چهارم پرورش با مصرف عصاره تره کوهی (5/0 درصد) و در هفته دوم پرورش در گروه آزمایشی 3/0 درصد عصاره تره کوهی در مقایسه با گروه آزمایشی آنتیبیوتیک محرک رشد فسفوفلاوومایسین به‌دست آمد (05/0P≤). گروه‌های مختلف آزمایشی بر مصرف خوراک، ضریب تبدیل خوراک، اوزان لاشه و تولید آنتیبادی علیه بیماری‌های آنفولانزا و نیوکاسل مؤثر نبودند (05/0P≥). فراسنجههای بیوشیمیایی گلوکز، کلسترول، تریگلیسرید، HDL، LDL، آلبومین، پروتئین کل و AST خون تحت تأثیر گروه‌های آزمایشی قرار نگرفتند (05/0P≥). با این وجود،گروه‌های تغذیه شده با عصاره تره کوهی (3/0 و 5/0 درصد) به صورت معنی‌داری سطح سرمیALT و ALP را در مقایسه با گروه آنتیبیوتیک محرک رشد افزایش دادند (05/0P≤). بر اساس یافته‌های این مطالعه، مصرف عصاره اتانولی تره کوهی (5/0 درصد) بر عملکرد رشد جوجه‌های گوشتی به‌صورت معنی‌داری مؤثر بوده و بر صفات لاشه، ایمنی، بیوشیمیایی خون اثر معنی‌داری نداشت.
رضا نظری؛ فاطمه بحری بیناباج؛ فرید مسلمی پور؛ فاطمه ظفرغلامرضازاده
چکیده
پژوهش حاضر با هدف محاسبه کارایی صنعت پرورش مرغ گوشتی استان گلستان با استفاده از روش‌های پارامتریک و غیراپارامتریک انجام شد. در سال تولیدی 95-96 از طریق مصاحبه حضوری با 90 مرغدار در استان گلستان پرسشنامه‌های تحقیق تکمیل شدند. روایی پرسشنامه با مشورت با خبره‌گان و اساتید و پایایی آن با استفاده از نرم‌افزار spss و محاسبه آلفای کرونباخ بالای ...
بیشتر
پژوهش حاضر با هدف محاسبه کارایی صنعت پرورش مرغ گوشتی استان گلستان با استفاده از روش‌های پارامتریک و غیراپارامتریک انجام شد. در سال تولیدی 95-96 از طریق مصاحبه حضوری با 90 مرغدار در استان گلستان پرسشنامه‌های تحقیق تکمیل شدند. روایی پرسشنامه با مشورت با خبره‌گان و اساتید و پایایی آن با استفاده از نرم‌افزار spss و محاسبه آلفای کرونباخ بالای 6/0تایید گردید. واحدهای فعال بر اساس ظرفیتشان به سه طبقه تقسیم شدند و حجم نمونه در هر طبقه با فرمول کوکران محاسبه شد. در روش پارامتریک از تابع تولید مرزی تصادفی کاب- داگلاس و نرم‌افزار stata استفاده شد. روش غیرپارامتریک تحلیل پوششی داده‌ها برای تعیین کارا بودن یا نبودن واحدها با نرم‌افزار اکسل انجام شد. نتایج روش پارامتریک نشان داد که افزایش نهاده های مساحت سالن‌های پرورش، هزینه درمان، تعداد نیروی کار و هزینه انرژی کارایی فنی را افزایش داد (01/0>P)، اما متغیرهای تعداد جوجه یک روزه و مقدار دان مصرفی اثر معنی‌داری بر کارایی نداشتند. در روش غیر پارامتریک، در برآورد کارایی کلی در مجموع 90 واحد تنها 14 واحد تولیدی کارا شناخته شدند اما هنگام برآورد کارایی در طبقات همگن از لحاظ میزان تولید، برخی دیگر از واحدها نیز کارا شناخته شده و تعداد آنها به 26 عدد افزایش یافت. پیشنهاد می‌شود مزارع ناکارا از نحوه تخصیص نهاده‌های نیروی کار، هزینه‌های درمان و انرژی در مزاع کارا اگو برداری نموده و تلاش کنند تا به نحو بهینه از نهاده‌های جوجه یک روزه و مقدار دان مصرفی بهره ببرند تا به مرز کارایی نزدیک شوند.
جواد کرم وند؛ منصور احمدی؛ یحیی محمدی؛ محمد شمس الهی
چکیده
در این پژوهش تعداد 288 قطعه جوجه گوشتی یک روزه سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با شش تیمار و چهار تکرار به مدت 5 هفته انجام شد. تیمارهای آزمایشی 1- جیره پایه بدون افزودنی و شرایط دمایی طبیعی (شاهد منفی) 2- جیره پایه بدون افزودنی و شرایط تنش گرمایی (شاهد مثبت) 3- جیره پایه + 18/0 میلیگرم در کیلوگرم سلنیت سدیم و شرایط دمایی طبیعی 4- جیره ...
بیشتر
در این پژوهش تعداد 288 قطعه جوجه گوشتی یک روزه سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با شش تیمار و چهار تکرار به مدت 5 هفته انجام شد. تیمارهای آزمایشی 1- جیره پایه بدون افزودنی و شرایط دمایی طبیعی (شاهد منفی) 2- جیره پایه بدون افزودنی و شرایط تنش گرمایی (شاهد مثبت) 3- جیره پایه + 18/0 میلیگرم در کیلوگرم سلنیت سدیم و شرایط دمایی طبیعی 4- جیره پایه + 18/0 میلیگرم در کیلوگرم سلنیت سدیم و شرایط تنش گرمایی 5- جیره پایه + 18/0 میلیگرم در کیلوگرم نانوسلنیوم و شرایط دمایی طبیعی و 6- جیره پایه + 18/0 میلیگرم در کیلوگرم نانوسلنیوم و شرایط تنش گرمایی بودند. نتایج نشان دادند که در شرایط دمایی طبیعی، نانوسلنیوم در مقایسه با سلنیت سدیم سبب کاهش مصرف خوراک شد ولی در شرایط دمایی تنش گرمایی، نانوسلنیوم و سلنیت سدیم هر دو در مقایسه با تیمار شاهد سبب افزایش مصرف خوراک شدند (01/0P<). نتایج ضریب‌تبدیل غذایی نیز نشان دادند که بیشترین و کمترین ضریب تبدیل غذایی در تمام دوره‌های پرورش به ترتیب مربوط به شاهد در شرایط تنش گرمایی (شاهد مثبت) و نانوسلنیوم در شرایط دمایی طبیعی بود(01/0P<). بیشترین و کمترین غلظت مالون دی‌آلدئید، آسپارتات ترانس آمیناز و آلانین‌ترانس آمیناز، سرم خون به ترتیب در تیمار شاهد در شرایط تنش گرمایی و تیمار حاوی نانوسلنیوم در شرایط دمایی طبیعی، مشاهده شد. نتایج مطالعه نشان دادند که استفاده از نانوسلنیوم در شرایط تنش گرمایی در جیره جوجه‌های گوشتی موجب بهبود ضریب تبدیل غذایی، افزایش رشد و افزایش آنزیم‌های مهارکننده اکسیداسیون سلولی شد.
صفورا شه روان؛ تقی قورچی؛ بهروز دستار؛ عبدالحکیم توغدری؛ مختار مهاجر
چکیده
هدف از این پژوهش بررسی اثر سطوح مختلف عصاره آویشن بر عملکرد رشد و قابلیت هضم مواد مغذی در بره‌ها و بزغاله‌های پرواری بود. برای این منظور ۱۵ راًس بزغاله ۳ ماهه با میانگین وزن اولیه ۲/۱± ۳/۱۷ کیلوگرم و ۱۵ راًس بره ۳ ماهه از نژاد دالاق با میانگین وزن اولیه ۵/۱± ۴/۲۱ کیلوگرم به‌طور تصادفی با یکی از ۳ جیره: ۱) بدون عصاره آویشن، ۲) ...
بیشتر
هدف از این پژوهش بررسی اثر سطوح مختلف عصاره آویشن بر عملکرد رشد و قابلیت هضم مواد مغذی در بره‌ها و بزغاله‌های پرواری بود. برای این منظور ۱۵ راًس بزغاله ۳ ماهه با میانگین وزن اولیه ۲/۱± ۳/۱۷ کیلوگرم و ۱۵ راًس بره ۳ ماهه از نژاد دالاق با میانگین وزن اولیه ۵/۱± ۴/۲۱ کیلوگرم به‌طور تصادفی با یکی از ۳ جیره: ۱) بدون عصاره آویشن، ۲) ۲۵۰ میلیلیتر عصاره آویشن، ۳) ۵۰۰ میلیلیتر عصاره آویشن به مدت ۸۴ روز و به‌صورت انفرادی تغذیه شدند. نتایج آزمایش نشان داد سطوح مختلف عصاره آویشن اثر معنی‌داری بر افزایش وزن روزانه و خوراک مصرفی در کل دوره در هر دو گونه داشت، به‌نحوی‌که در دام‌های تغذیه شده با ۲۵۰ میلیلیتر عصاره آویشن نسبت به سایر تیمارها بیشتر بود. و تیمار حاوی ۵۰۰ میلیلیتر عصاره آویشن کمترین افزایش وزن، وزن نهایی و خوراک مصرفی را در کل دوره پرورش داشت. همچنین بره‌ها نسبت به بزغاله‌ها به‌طور معنی‌داری افزایش وزن بهتر و مصرف خوراک بیشتری داشتند . همچنین عصاره آویشن قابلیت هضم ماده آلی و NDF را کاهش و قابلیت هضم ماده خشک را افزایش داد. در کل نتایج نشان داد بهترین سطح استفاده از عصاره آویشن در جیره بره‌ها و بزغاله‌های پرواری ۲۵۰ میلیلیتر بود و در این سطح بهترین عملکرد رشد به‌دست آمد. همچنین بره‌ها نسبت به بزغاله‌ها بیشتر تحت تاثیر عصاره آویشن قرار گرفتند.
زهرا تهامی؛ بهروز دستار؛ احسان اسکوییان؛ سید رضا هاشمی
چکیده
این مطالعه به منظور بررسی اثر استفاده از مکمل سلنیوم آلی و غیرآلی بر عملکرد مرغ‌های تخمگذار، صفات کیفی و پراکسیداسیون زرده و سفیده تخم مرغ انجام شد. آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی با 300 قطعه مرغ تخمگذار سویه های-لاین (W-36) از سن 23 تا 35 هفتگی با 5 تیمار و 6 تکرار و 10 قطعه مرغ تخمگذار در هر تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل: تیمار ...
بیشتر
این مطالعه به منظور بررسی اثر استفاده از مکمل سلنیوم آلی و غیرآلی بر عملکرد مرغ‌های تخمگذار، صفات کیفی و پراکسیداسیون زرده و سفیده تخم مرغ انجام شد. آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی با 300 قطعه مرغ تخمگذار سویه های-لاین (W-36) از سن 23 تا 35 هفتگی با 5 تیمار و 6 تکرار و 10 قطعه مرغ تخمگذار در هر تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل: تیمار یک یا شاهد (جیره پایه فاقد سلنیوم). تیمار دوم سلنیت-سدیم 5/0 (جیره پایه+ 5/0 میلیگرم در کیلوگرم سلنیت- سدیم)، تیمار سوم سلنیت-سدیم1 (جیره پایه+ 1 میلیگرم در کیلوگرم سلنیت- سدیم)، تیمار چهارم سلنو-متیونین5/0 (جیره پایه+ 5/0 میلیگرم در کیلوگرم سلنو- متیونین) و تیمار پنجم سلنو-متیونین1 (جیره پایه+ 1 میلیگرم در کیلوگرم سلنو- متیونین) بود. نتایج نشان داد تیمارهای آزمایشی تأثیر معنی‌داری بر وزن تخم‌مرغ، توده وزنی، درصد تولید، مصرف خوراک، ضریب تبدیل خوراکی و خصوصیات زرده و سفیده تخم‌مرغ نداشت (05/0<P). میزان پراکسیداسیون چربی‌های زرده و سفیده تخم‌مرغ در تیمار 1 میلیگرم در کیلوگرم سلنو-متیونین نسبت به سایر تیمارهای آزمایشی کمترین میزان را نشان داد (05/0>P). نتایج به دست آمده در مطالعه حاضر نشان داد در بین منابع سلنیوم، 1 میلیگرم در کیلوگرم سلنو- متیونین به شکل موثرتری سبب کاهش پرکسیداسیون چربی‌ها و افزایش فعالیت آنتی‌اکسیدانی شده است.
بهاره طاهری دزفولی؛ محمود وطن خواه؛ محمد بابائی؛ عزیز کرودنی
چکیده
به منظور برآورد برخی پارامترهای جمعیتی در گله‌های گوسفند استان خوزستان، از تعداد 100 گله گوسفند از گله‌های مردمی پرورش یافته تحت سیستم روستایی با دو نژاد عربی و لری بختیاری، طی سال‌های 1396و 1397، استفاده شد. نحوه جمع‌آوری داده‌ها در گله‌های مردمی به صورت پرسشنامه‌ای و با استفاده از مصاحبه با دامدار بود. تجزیه و تحلیل اطلاعات توسط ...
بیشتر
به منظور برآورد برخی پارامترهای جمعیتی در گله‌های گوسفند استان خوزستان، از تعداد 100 گله گوسفند از گله‌های مردمی پرورش یافته تحت سیستم روستایی با دو نژاد عربی و لری بختیاری، طی سال‌های 1396و 1397، استفاده شد. نحوه جمع‌آوری داده‌ها در گله‌های مردمی به صورت پرسشنامه‌ای و با استفاده از مصاحبه با دامدار بود. تجزیه و تحلیل اطلاعات توسط نرم‌افزار SAS 9.1 انجام گرفت. متوسط تعداد میش مولد 173/67رأس، تعداد قوچ مولد 9/56 رأس، مدت ماندگاری قوچ در گله 5/96 سال و نسبت قوچ به میش در گله 5/65 درصد به دست آمد. بر این اساس، متوسط اندازه مؤثر و میزان همخونی گله‌ها به ترتیب 34/97 رأس و 3 درصد در هر نسل برآورد شد. به طور کلی، نتایج نشان دادکه اندازه مؤثر برآورد شده کمتر از حداقل توصیه شده توسط فائو (50 رأس) برای داشتن کمتر از یک درصد همخونی در هر نسل، درگله‌های مردمی می‌باشد که سبب ایجاد میزان همخونی به میزان 3 برابر حد مجاز برای گله‌ها شده است. افزایش همخونی در گله‌ها می‌تواند باعث کاهش عملکرد تولیدی، تولیدمثلی و افزایش ناهنجاری‌های ژنتیکی گردد. بنابراین، با توجه به میزان همخونی برآورد شده (3 درصد در هر نسل) برای گله‌های گوسفند در استان، ضروری است با آموزش دامداران با موضوعاتی همچون نسبت قوچ به میش، تهیه قوچ از خارج از گله و نگهداری قوچ در مدت زمان کمتر در گله و همچنین استفاده از سیستم آمیزش چرخشی، از افزایش بیشتر این میزان همخونی و در نتیجه پیامدهای منفی آن جلوگیری کرد.
بهنام احمدی پور جونقانی؛ حسین ایمانی تبار؛ فریبرز خواجعلی؛ زینب توحیدیان
چکیده
در تحقیق حاضر با تبدیل اسید آمینه دی ال متیونین به فرم نانو متیونین و تغذیه آن در جوجه‌های گوشتی تأثیر آن بر عملکرد رشد، خصوصیات لاشه، فراسنجه های خونی و ریخت شناسی روده کوچک مورد بررسی قرار گرفت. تعداد 200 قطعه جوجه گوشتی مخلوط سویه آرین در قالب طرح کاملاً تصادفی با 5 تیمار، 4 تکرار به مدت 40 روز مورد استفاده قرار گرفتند. تیمارهای آزمایشی ...
بیشتر
در تحقیق حاضر با تبدیل اسید آمینه دی ال متیونین به فرم نانو متیونین و تغذیه آن در جوجه‌های گوشتی تأثیر آن بر عملکرد رشد، خصوصیات لاشه، فراسنجه های خونی و ریخت شناسی روده کوچک مورد بررسی قرار گرفت. تعداد 200 قطعه جوجه گوشتی مخلوط سویه آرین در قالب طرح کاملاً تصادفی با 5 تیمار، 4 تکرار به مدت 40 روز مورد استفاده قرار گرفتند. تیمارهای آزمایشی شامل 1- شاهد (متیونین را به شکل دی ال متیونین) 2- 75 درصد دی ال متیونین گروه شاهد + 5/2 درصد نانو متیونین 3- 50 درصد دی ال متیونین گروه شاهد + 5 درصد نانو متیونین 4- 25 درصد دی ال متیونین گروه شاهد + 5/7 درصد نانو متیونین 5- 10 درصد نانو متیونین بودند. نتایج نشان داد که کاهش متیونین جیره و جایگزین کردن آن با نانو متیونین اختلاف معنی داری از نظر افزایش وزن بدن، ضریب تبدیل خوراک، وزن لاشه، ران، کبد و قلب، غلظت آلانین آمینوترانسفراز، آسپارتات آمینوترانسفراز، آلکالین فسفاتاز، اسید اوریک سرم و همچنین ارتفاع و عرض پرزها در دئودنوم و ژژنوم در بین تیمارها مشاهده نشد. اما در تیمارهایی که 5/7 و 10 درصد نانو متیونین جایگزین شده‌بود افزایش معنی‌داری در وزن سینه و ارتفاع، عرض و سطح جذب پرزهای ایلئوم نسبت به تیمار شاهد مشاهده گردید (05/0P<). براساس نتایج حاضر، کاهش 90 درصدی مکمل دی ال متیونین جیره و جایگزینی فرم نانوی متیونین تأثیر منفی بر فراسنجههای اندازه‌گیری نشان نداد. با توجه به جدید بودن موضوع نیازمند به تحقیقات گسترده‌تری در این زمینه است.
الهام یوسفوند؛ آمنه موسوی زاده؛ بهمن پریزادیان کاوان؛ حشمت الله خسروی نیا
چکیده
این پژوهش به منظور بررسی تأثیر محرومیت غذایی قبل از کشتار (صفر، دو، چهار، شش و هشت ساعت) و تنش دمایی طی انتقال مرغ به کشتارگاه (4- تا 6-، 22 و 38 تا 40 درجه سانتی گراد) بر کیفیت لاشه و برخی فراسنجه های خونی با استفاده از 450 قطعه جوجه نر گوشتی سویه راس اجرا شد. تاثیر 15 تیمار آزمایش در آرایش فاکتوریل 3×5 با 3 تکرار و 10 قطعه جوجه در هر تکرار، در قالب ...
بیشتر
این پژوهش به منظور بررسی تأثیر محرومیت غذایی قبل از کشتار (صفر، دو، چهار، شش و هشت ساعت) و تنش دمایی طی انتقال مرغ به کشتارگاه (4- تا 6-، 22 و 38 تا 40 درجه سانتی گراد) بر کیفیت لاشه و برخی فراسنجه های خونی با استفاده از 450 قطعه جوجه نر گوشتی سویه راس اجرا شد. تاثیر 15 تیمار آزمایش در آرایش فاکتوریل 3×5 با 3 تکرار و 10 قطعه جوجه در هر تکرار، در قالب طرح کاملاً تصادفی بررسی گردید. گرسنگی قبل از کشتار به مدت هشت ساعت سبب کاهش جذب آب لاشه در مقایسه با پرندگان با دسترسی به خوراک تا هنگام کشتار (گروه شاهد) شد (05/0P<). نگهداری مرغ گوشتی در شرایط تنش گرمایی قبل از کشتار سبب افت وزن بیشتر نسبت به گروه شاهد شد (05/0P<). تنش گرمایی قبل از کشتار، pH گوشت ران در 24 ساعت پس از کشتار را کاهش داد (05/0 P<). تنش حاد سرما و گرما قبل از کشتار به ترتیب سبب کاهش و افزایش دمای کلوآک پرنده شد (05/0P<). غلظت پتاسیم خون در پرندگان متاثر از 8 ساعت گرسنگی قبل از کشتار، کاهش یافت (05/0P<). تنش حاد گرما قبل از کشتار سبب کاهش مقدار فسفر خون شد (05/0P<). نتیجه گیری شد که برای کاهش تبعات منفی گرسنگی قبل از کشتار، در شرایطی که حداکثر فاصله زمانی بارگیری مرغ تا کشتارگاه 45 دقیقه باشد، مدت زمان منع خوراک به شش ساعت محدود شود. تنش حاد گرمایی بیش از تنش حاد سرمایی باعث افت وزن پرنده طی گرسنگی قبل از کشتار می شود.
محمد قادرزاده؛ زهره مزدوری؛ جبار جمالی؛ یحیی محمدی
چکیده
عملکرد شکمبه در تغذیه با علوفه و غلات با هم متفاوت می‌باشد. همچنین حیوانات تغذیه شده با غلات نسبت به حیوانات تغذیه شده با علوفه بیشتر در معرض خطر احتمال ابتلا به ناهنجاری‌های متابولیک و بیماری‌های عفونی هستند. در این مطالعه به منظور درک بهتر شبکه تنظیمی درگیر در طحال و شکمبه گاوهای تحت تأثیر دو جیره غذایی متفاوت علوفه و غلات، در ابتدا ...
بیشتر
عملکرد شکمبه در تغذیه با علوفه و غلات با هم متفاوت می‌باشد. همچنین حیوانات تغذیه شده با غلات نسبت به حیوانات تغذیه شده با علوفه بیشتر در معرض خطر احتمال ابتلا به ناهنجاری‌های متابولیک و بیماری‌های عفونی هستند. در این مطالعه به منظور درک بهتر شبکه تنظیمی درگیر در طحال و شکمبه گاوهای تحت تأثیر دو جیره غذایی متفاوت علوفه و غلات، در ابتدا ژنهای با بیان متفاوت با استفاده از تجزیه و تحلیل داده‌های RNA-seq شناسایی شدند. آنالیز پروموتر با استفاده با پایگاه بیوانفورماتیکی Genomatix انجام شد. افزون بر این، برای ترسیم شبکه‌های ژنی مرتبط با فاکتور‌های رونویسی شناسایی شده در شکمبه و طحال از نرم افزار Cytoscape استفاده شد. در ادامه، نتایج تجزیه و تحلیل پروموتری منجر به شناسایی 31 فاکتور رونویسی جدید احتمالی در مراحل تنظیمی عملکرد شکمبه و 10 فاکتور رونویسی در طحال در گاوهای تغذیه شده با علوفه و غلات گردید. بر اساس نتایج آمده، هم در شکمبه و هم در طحال 10 ژن شناسایی شدند که بیشترین میزان بیان را دارا بودند. با توجه به تجزیه و تحلیل نتایج در پایگاه اطلاعاتی DAVID، فرایندهای: کاهش اکسیداسیون، تنظیم تکثیر سلولی، انتقال یون، توسعه اپیدیدیم و توسعه اکتودرم، معنی دار ارزیابی شدند. بطور کلی نتایج بدست آمده از این مطالعه بینش ارزشمندی جهت درک مکانسیم‌های مولکولی طحال و شکمبه تحت تأثیر دو رژیم غذایی متفاوت علوفه و غلات فراهم می‌کند.
حسن روحانی پور؛ سید داود شریفی؛ غلام حسین ایراجیان
چکیده
تأثیر ال-کارنیتین در جیرههای غنی از امگا-3 بر عملکرد و سامانه ایمنی مرغ‌های تخمگذار با استفاده از 120 قطعه مرغ تخمگذار لوهمن سفید (LSL-Lite) در سن 34 هفتگی، در یک آزمایش فاکتوریل 3×2 با دو نوع جیره (فاقد امگا-3، غنی شده با سالومگا به میزان 3 درصد) و سه سطح ال-کارنیتین (صفر، 100 و 200 میلیگرم در کیلوگرم) در قالب طرح کاملا تصادفی با 5 تکرار و 4 ...
بیشتر
تأثیر ال-کارنیتین در جیرههای غنی از امگا-3 بر عملکرد و سامانه ایمنی مرغ‌های تخمگذار با استفاده از 120 قطعه مرغ تخمگذار لوهمن سفید (LSL-Lite) در سن 34 هفتگی، در یک آزمایش فاکتوریل 3×2 با دو نوع جیره (فاقد امگا-3، غنی شده با سالومگا به میزان 3 درصد) و سه سطح ال-کارنیتین (صفر، 100 و 200 میلیگرم در کیلوگرم) در قالب طرح کاملا تصادفی با 5 تکرار و 4 قطعه پرنده در هر تکرار به مدت 70 روز بررسی شد. درصد تخمگذاری پرندگان تغذیه شده با جیرههای غنی‌شده از سالومگا در مقایسه با جیره های فاقد امگا-3 افزایش یافت (0/05>P).شاخص شکل تخم‌مرغ در پرندگان تغذیه شده با جیره حاوی 200 میلیگرم در کیلوگرم ال-کارنیتین در مقایسه با جیره بدون ال-کارنیتین، افزایش یافت (0/05>P).توده تخم‌مرغ پرندگان دریافت کننده جیره های فاقد امگا-3 بدون ال-کارنیتین یا 100 میلیگرم در کیلوگرم ال-کارنیتین و یا جیره غنی‌شده با سالومگا حاوی 200 میلیگرم در کیلوگرم ال-کارنیتین در مقایسه با سایر گروه‌ها افزایش یافت (0/05>P).ارتفاع زرده و سفیده و واحد هاو تخم‌مرغ پرندگان تغذیه شده با جیره حاوی 100 میلیگرم در کیلوگرم ال-کارنیتن در مقایسه با جیره بدون ال-کارنیتین و 200 میلیگرم در کیلوگرم ال-کارنیتین افزایش یافت (0/05>P).میزان نسبت هتروفیل : لنفوسیت پرندگان تغذیه شده با جیره غنی‌شده از سالومگا در مقایسه با جیره فاقد امگا-3، کاهش یافت (0/05>P).به نظر می‌رسد استفاده از سطح 200 میلیگرم در کیلوگرم ال-کارنیتین به همراه 3 درصد اسیدهای چرب امگا-3 با منبع سالومگا می‌تواند باعث بهبود صفات مهم عملکردی و کیفی تخم‌مرغ شود. انجام مطالعات بیشتر در این زمینه توصیه می‌شود.
رضا توحیدی؛ مختارعلی عباسی؛ بهروز محمدنظری؛ رستم پهلوان
چکیده
اطلاعات شجره 2،394،517 رأس گاو هلشتاین ایران به منظور بررسی روند همخونی و تأثیر همخونی بر صفات تولید شیر، چربی و پروتئین از سال 1365 تا 1398 مورد استفاده قرار گرفت. برای محاسبه ضرایب همخونی از نرم‌افزار CFC و برای تعیین افت ناشی از همخونی به روش محاسبه ضریب تابعیت صفات تولیدی از ضریب همخونی، از نرم‌افزار WOMBAT استفاده شد. میانگین ...
بیشتر
اطلاعات شجره 2،394،517 رأس گاو هلشتاین ایران به منظور بررسی روند همخونی و تأثیر همخونی بر صفات تولید شیر، چربی و پروتئین از سال 1365 تا 1398 مورد استفاده قرار گرفت. برای محاسبه ضرایب همخونی از نرم‌افزار CFC و برای تعیین افت ناشی از همخونی به روش محاسبه ضریب تابعیت صفات تولیدی از ضریب همخونی، از نرم‌افزار WOMBAT استفاده شد. میانگین ضریب همخونی کل جمعیت و حیوانات همخون به ترتیب 0/777 و 1/681 درصد محاسبه شد. به طور کلی، روند تغییرات همخونی مثبت و برای سال‌های اخیر 0/17 درصد در سال بود. هرچند، این روند برای حیوانات همخون 0/29- درصد در سال محاسبه شد ولی، تعداد حیوانات همخون روند افزایشی داشت. بررسی وضعیت اثر همخونی بر صفات تولیدی نشان داد که به ازای 1 درصد افزایش ضریب همخونی مقدار تولید شیر، چربی و پروتئین به ترتیب 11/87، 0/39 و 0/29 کیلوگرم کاهش داشت. استفاده از اسپرمها و گاوهای ماده داخلی سبب محدود شدن جمعیت و افزایش آمیزشهای خویشاوندی شده است؛ هرچند، آمیزشهای نزدیک کنترل میشوند. وجود اثر منفی همخونی بر صفات تولیدی و از طرف دیگر افزایش تعداد حیوانات همخون نشان میدهد که استراتژیهای پرورشی و جفتگیری حیوانات نیاز به بررسی مداوم دارند و در صورت لزوم می‌توان با استفاده از ورود اسپرم‌های خارجی مانع از افزایش آمیزشهای خویشاوندی در آینده شد.
نادر پاپی؛ سیدجواد علیمحمدی؛ رسول بابازاده لهی
چکیده
هدف از انجام این آزمایش، تعیین مناسب‌ترین سن از شیرگیری بره‌های زل بود. به این منظور تعداد 90 رأس برۀ نر و ماده زل با میانگین وزن تولد 41/0 ± 57/2 کیلوگرم از یک گله، انتخاب و به سه گروه 30 رأسی تقسیم شدند. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از: 1؛ شیرگیری در سن 60 روزگی، 2؛ شیرگیری در سن 75 روزگی و 3؛ شیرگیری در سن 90 روزگی. بره‌ها پس از شیرگیری بلافاصله ...
بیشتر
هدف از انجام این آزمایش، تعیین مناسب‌ترین سن از شیرگیری بره‌های زل بود. به این منظور تعداد 90 رأس برۀ نر و ماده زل با میانگین وزن تولد 41/0 ± 57/2 کیلوگرم از یک گله، انتخاب و به سه گروه 30 رأسی تقسیم شدند. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از: 1؛ شیرگیری در سن 60 روزگی، 2؛ شیرگیری در سن 75 روزگی و 3؛ شیرگیری در سن 90 روزگی. بره‌ها پس از شیرگیری بلافاصله وارد برنامۀ پرواربندی شدند و تا سن شش ماهگی با جیره‌هایی مشابه از نظر پروتئین خام و انرژی قابل متابولیسم تغذیه شدند. میشهای مادر هر سه گروه دو ماه پس از زایش وارد برنامۀ جفتگیری شده و در هنگام زایمان، اطلاعات مربوط به زایش آنها شامل وزن میش، مرده‌زایی و چندقلوزایی، وزن تولد و جنسیت بره ثبت گردید. نتایج نشان داد ماده خشک مصرفی روزانه و ضریب تبدیل خوراک بره‌های پروار شده تحت تأثیر سن شیرگیری قرار نگرفت. بره‌های شیرگیری شده در سن 60 روزگی، در طول دورۀ پرواربندی، افزایش وزن روزانه بیشتری در مقایسه با بره‌های شیرگیری شده در سن75 و 90 روزگی داشتند. میزان زایش میش‌ها در گروه‌های آزمایشی 60، 75 و 90 روز شیرگیری شده به ترتیب 88، 81 و 85 درصد، زادآوری 119، 118 و 117 درصد، بره‌زایی 104، 96 و 100 درصد و دوقلوزایی 19، 18 و 17 درصد بود. می‌توان نتیجه گرفت که شیرگیری بره‌های زل در 60 روزگی سبب افزایش عملکرد رشد در مقایسه با شیرگیری بره‌ها در سنین بالاتر از آن می‌شود و عملکرد تولیدمثلی میش را بهبود می‌بخشد.
