فریبا رضائی سرتشنیزی؛ مهدی بابائی؛ مائده حاجیان
چکیده
به منظور بررسی تأثیر افزودن محتویات شکمبه‌ای خشک شده بر عملکرد، تولید، ترکیبات شیر و فراسنجه‌های خونی در گاوهای شیرده هلشتاین از 12 رأس گاو شیرده هلشتاین با متوسط تولید روزانه 3±25/36 کیلوگرم و روزهای شیردهی 6 ± 111 در یک طرح کاملاً تصادفی با دو تیمار و شش تکرار استفاده شد. تیمارها شامل تیمار شاهد (جیره پایه، بدون استفاده از محتویات ...
بیشتر
به منظور بررسی تأثیر افزودن محتویات شکمبه‌ای خشک شده بر عملکرد، تولید، ترکیبات شیر و فراسنجه‌های خونی در گاوهای شیرده هلشتاین از 12 رأس گاو شیرده هلشتاین با متوسط تولید روزانه 3±25/36 کیلوگرم و روزهای شیردهی 6 ± 111 در یک طرح کاملاً تصادفی با دو تیمار و شش تکرار استفاده شد. تیمارها شامل تیمار شاهد (جیره پایه، بدون استفاده از محتویات شکمبه‌ای خشک شده) و تیمار آزمایشی (جیره شاهد همراه با جیره حاوی 60 گرم محتویات شکمبه‌ای خشک شده در روز) بودند. گاوها در جایگاه انفرادی نگهداری شده و با جیره کاملاً مخلوط و در حد اشتها تغذیه شدند. نتایج نشان دادند که افزودن محتویات شکمبه‌ای خشک شده تأثیر آماری معنی‌داری بر مصرف خوراک در گاوهای شیری هلشتاین در مقایسه با گروه شاهد نداشت. میزان تولید شیر به طور معنی‌داری در گاوهای تغذیه شده با محتویات شکمبه‌ای خشک شده در مقایسه با گروه شاهد افزایش یافت (05/0>P). همچنین، مکمل نمودن محتویات شکمبه‌ای خشک شده درصد چربی شیر را به طور معنی‌داری افزایش داد (01/0>P). مکمل نمودن محتویات شکمبه‌ای خشک شده در جیره منجر به افزایش معنی‌دار گلوکز،کلسیم و فسفر سرم خون (05/0>P) و نیز کاهش معنی‌دار نیتروژن اوره‌ای خون شد (05/0> .(Pهمچنین، افزودن محتویات شکمبه‌ای خشک شده در جیره منجر به افزایش معنی‌دار لیپوپروتئین با چگالی بالا در سرم خون گاو شد (05/0> .(P بر اساس نتایج این آزمایش، استفاده از 60 گرم محتویات شکمبه‌ای خشک شده در جیره گاوهای شیری احتمالاً بهبود عملکرد را در پی خواهد داشت.
مسعود صفرزایی؛ حسن صالح؛ طاهر میرکزهی؛ امید جنگجو
چکیده
به منظور ارزیابی اثرات سطوح روی و سلنیوم معدنی در جیره‌های غذایی حاوی روغن اکسیده بر عملکرد، میزان فعالیت آنزیم‌های پاداکسندگی و کیفیت گوشت جوجه‌های گوشتی، آزمایشی با استفاده از 480 قطعه جوجه گوشتی یک روزه سویه راس 308، در قالب آزمایش فاکتوریل 2*3*2 . به منظور بررسی میزان پایداری گوشت در سن 42 روزگی، میزان مالون دی آلدئید (MDA) از نمونه‌های ...
بیشتر
به منظور ارزیابی اثرات سطوح روی و سلنیوم معدنی در جیره‌های غذایی حاوی روغن اکسیده بر عملکرد، میزان فعالیت آنزیم‌های پاداکسندگی و کیفیت گوشت جوجه‌های گوشتی، آزمایشی با استفاده از 480 قطعه جوجه گوشتی یک روزه سویه راس 308، در قالب آزمایش فاکتوریل 2*3*2 . به منظور بررسی میزان پایداری گوشت در سن 42 روزگی، میزان مالون دی آلدئید (MDA) از نمونه‌های گوشت ران ذخیره شده بعد از گذشت یک ماه از کشتار مورد بررسی قرار گرفتند. میزان فعالیت سرمی آنزیم‌های سوپر اکسید دیسموتاز (SOD) و گلوتاتیون پراکسیداز (GPX) با خون‌گیری از طریق ورید بال جوجه‌ها قبل از کشتار انجام شد. نتایج نشان داد که میانگین مصرف خوراک روزانه و ضریب تبدیل جوجه‌ها، تحت تاثیر جیره‌های آزمایشی قرار نگرفت. اما میانگین افزایش وزن روزانه، تحت تاثیر میزان مصرف روی، اختلاف معنی‌داری نشان داد(05/0P<). سطح 100 میلیگرم، روی در مقایسه با شاهد تفاوت معنی‌داری بر میزان فعالیت آنزیم SOD نشان داد (05/0P<). کمترین میزان فعالیت آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز مربوط به جوجه‌های تغذیه شده با روغن اکسیده فاقد روی و 3/0 میلیگرم/کیلوگرم سلنیوم بود. بیشترین و کمترین میزان MDA عضله ران، به ترتیب مربوط به جوجه‌های تغذیه شده با روغن اکسیده فاقد روی و سلنیوم و جیره‌های روغن سالم حاوی100 میلیگرم/کیلوگرم روی و 3/0 میلیگرم/کیلوگرم سلنیوم، بود. نتایج این مطالعه نشان داد که اثرات هم‌کوشش بین روی و سلنیوم بر روی آنزیم-های اکسیداسیونی و MDA مشاهده نشد. افزودن 100 میلیگرم در کیلوگرم سولفات روی و 3/0 میلیگرم در کیلوگرم سلنیوم جهت کاهش اثرات پاداکسندگی در جیره‌های طیور، پیشنهاد می‌شود.
راحله نژاد رزمجوی اخگر؛ امیررضا شویک لو
چکیده
شیر بز دارای ارزش تغذیه‌ای و مزایای درمانی بالاتری نسبت به شیر گاو است، اما وجود طعم و مزه بزی پذیرش محصولات لبنی مشتق از شیر بز را محدود میکند. در این پژوهش، دو نوع ماست تهیه شد: ماست شیر بز مهابادی و ماست مخلوط شیر بز مهابادی و شیر گاو هلشتاین. خصوصیات فیزیکی- شیمیایی (ماده‌ی خشک، پروتئین، چربی، pH، اسیدیته، سینرسیس، ظرفیت نگهداری ...
بیشتر
شیر بز دارای ارزش تغذیه‌ای و مزایای درمانی بالاتری نسبت به شیر گاو است، اما وجود طعم و مزه بزی پذیرش محصولات لبنی مشتق از شیر بز را محدود میکند. در این پژوهش، دو نوع ماست تهیه شد: ماست شیر بز مهابادی و ماست مخلوط شیر بز مهابادی و شیر گاو هلشتاین. خصوصیات فیزیکی- شیمیایی (ماده‌ی خشک، پروتئین، چربی، pH، اسیدیته، سینرسیس، ظرفیت نگهداری آب، ویسکوزیته)، میکروبی (شمارش کپک‌ها و مخمرها) و حسی نمونه‌های ماست در طول 28 روز نگهداری در دمای °C 4مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد ماده‌ی خشک، پروتئین، pH و اسیدیته‌ی ماست مخلوط شیر بز و گاو تفاوت معنی‌داری با ماست شیر بز نداشت، اما چربی در ماست شیر بز به طور معنی‌داری بالاتر بود (05/0>p). از نظر سینرسیس، ظرفیت نگهداری آب و ویسکوزیته نیز اختلاف معنی‌داری بین نمونه ماست بز و نمونه ماست مخلوط شیر گاو و بز مشاهده نگردید. هیچ یک از نمونه‌های ماست آلوده به کپک و مخمرنبودند. بررسی امتیازات مربوط به عطر و بو، طعم و مزه و پذیرش کلی نشان داد ماست تهیه شده از مخلوط شیر بز و گاو به طور معنی‌داری (05/0>p) دارای امتیاز بیشتری نسبت به نمونه ماست بز بود و توسط ارزیابان حسی ترجیح داده شد. با توجه به نتایج این تحقیق، تولید محصولات تخمیری با استفاده از ترکیب کردن شیر بز و گاو فرصتی مناسب برای پوشاندن طعم و مزه بزی در ضمن حفظ ارزش تغذیه‌ای آن و ویژگی‌های حسی مطابق با ذائقه‌ی مصرف‌کننده می‌باشد.
ملیحه حاجی قاسمی؛ نرگس واسجی؛ مهدیه ایرانمنش؛ محمد امیر کریمی ترشیزی؛ ناهید مژگانی
چکیده
هدف از انجام تحقیق، بررسی پتانسیل ضدباکتریایی باکتری های پروبیوتیک بومی وعصاره های الکلی گیاهی شامل بابونه، رازیانه، نعناع فلفلی وآویشن، علیه چندین باکتری بیماری زا بود. باکتری های لاکتوباسیلوس کازئی (TA0021)، لاکتوباسیلوس پلانتاروم(TA0028,TA0026)، لاکتوباسیلوس روتری(TA0034)، انتروکوکوس فاسیوم (TA0033) و پدیوکوکوس اسیدی لاکتیسی(TA0049,TA00170) به عنوان ...
بیشتر
هدف از انجام تحقیق، بررسی پتانسیل ضدباکتریایی باکتری های پروبیوتیک بومی وعصاره های الکلی گیاهی شامل بابونه، رازیانه، نعناع فلفلی وآویشن، علیه چندین باکتری بیماری زا بود. باکتری های لاکتوباسیلوس کازئی (TA0021)، لاکتوباسیلوس پلانتاروم(TA0028,TA0026)، لاکتوباسیلوس روتری(TA0034)، انتروکوکوس فاسیوم (TA0033) و پدیوکوکوس اسیدی لاکتیسی(TA0049,TA00170) به عنوان باکتری های پروبیوتیک واستاندارد و اشریشیا کولی، سالمونلا تیفی موریوم و سالمونلا انتریتیدیس به عنوان باکتری های بیماری زا مورد بررسی قرارگرفتند. اثر ضدمیکروبی جدایه های ذکرشده وعصاره های الکلی گیاهی در برابرباکتری های بیماری زای مذکور با استفاده از روش حفره ای یا انتشاردرچاهک انجام شد. اثرات هم افزائی مخلوط باکتری های پروبیوتیک و رقت های مختلف عصاره های گیاهی (1:10، 1:100 و 1:1000) علیه باکتری های ذکر شده نیزمورد بررسی قرارگرفت. زنده مانی باکتری های پروبیوتیک منتخب در حضور غلظت های مختلف عصاره های گیاهی بعد از 24، 48 تا 72 ساعت تعیین ودرصد زنده مانی محاسبه گردید.کم ترین غلظت مهارکنندگی (MIC) عصاره ها بر علیه بیماری زاها با استفاده از روشMicrodilution assay تعیین شد. همچنین، درصد زنده مانی باکتری های پروبیوتیک درحضورغلظت های مختلف عصاره ها محاسبه گردید. مقدار MIC به عنوان حداقل غلظت عصاره برای ممانعت ازرشد ارگانیسم های مورد آزمایش، گزارش شد. تمام آزمایش ها در سه تکرار و 63 تیمارانجام شدند و نتایج با استفاده ازنرم افزار SAS، مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفتند. بر اساس نتایج به دست آمده، باکتریهای پروبیوتیک در مجاورت غلظت های مختلف عصاره ها، زنده مانی بالای70% را نشان دادند(P<0/05). به طورکلی، باکتریهای پروبیوتیک بومی وعصاره‌های گیاهی، عوامل ضدمیکروبی قوی می باشند
مریم سادات حسینی؛ مهدی خدایی مطلق؛ مهدی میرزائی
چکیده
تعداد 48 راس بره فراهانی با سن 10 روز (8/1 ± 8/6 کیلوگرم وزن بدن)در قالب طرح بلوک کاملا تصادفی (12n = ؛ در هر تیمار شامل 6 بره نر و 6 بره ماده) با آرایش فاکتوریل 2 × 2 برای سطح علوفه یونجه (پایین، 10 درصد؛ یا بالا، 30 درصد ماده خشک) و منبع غلات (ذرت در مقابل جو) مورد استفاده قرار گرفتند. بنابراین، تیمارهای آزمایشی شامل دانه جو با سطح 10 درصد علوفه ...
بیشتر
تعداد 48 راس بره فراهانی با سن 10 روز (8/1 ± 8/6 کیلوگرم وزن بدن)در قالب طرح بلوک کاملا تصادفی (12n = ؛ در هر تیمار شامل 6 بره نر و 6 بره ماده) با آرایش فاکتوریل 2 × 2 برای سطح علوفه یونجه (پایین، 10 درصد؛ یا بالا، 30 درصد ماده خشک) و منبع غلات (ذرت در مقابل جو) مورد استفاده قرار گرفتند. بنابراین، تیمارهای آزمایشی شامل دانه جو با سطح 10 درصد علوفه یونجه؛ دانه جو با سطح 30 درصد علوفه یونجه؛ دانه ذرت با سطح 10 درصد علوفه یونجه و دانه ذرت با سطح 30 درصد علوفه یونجه بودند. تمامی بره‌ها دسترسی آزاد به آب و خوراک آغازین در طول اجرای آزمایش داشتند و در روز 60 آزمایش از شیر گرفته شدند... بره‌های دریافت‌کننده سطح پایین علوفه یونجه غلظت بتاهیدروکسی بوتیرات (BHB) بالاتری در سرم برای روز 30 و 60 آزمایش داشتند (به ترتیب 01/0P < و 02/0P =). بره‌های دریافت کننده جیره-های بر پایه جو در مقایسه با ذرت دارای نیتروژن اوره‌ای بالاتری در روز 60 آزمایش بودند. تیمارهای آزمایشی تاثیری بر خصوصیات رشد اسکلتی بره‌های شیرخوار در روز 30 و 60 آزمایشی نداشتند اما سطح بالای علوفه عرض کپل را در مقایسه با سطح پایین علوفه کاهش (01/0P <) داد. بطور کلی نتایج نشان داد که مکمل کردن علوفه یونجه در سطح بالا کاهش رشد بره‌های شیرخوار را در پی خواهد داشت. به هر حال، منبع غلات (جو در مقابل ذرت) تاثیری بر عملکرد بره‌های شیرخوار نداشت.
جمیله امامی؛ حسین دقیق کیا؛ غلامعلی مقدم؛ بابک قاسمی پناهی
چکیده
هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر آنتی‌اکسیدان هایپوتائورین در سطوح 25/0، 5/0، 75/0 و 1 میلی‌مولار در رقیق‌کننده لیک بر پایه لسیتین طی فرایند انجماد و یخ‌گشایی بر روی فراسنجه‌های حرکتی، درصد زنده‌مانی، یکپارچگی غشای پلاسمایی، میزان مالون‌دی‌آلدهید موجود در مایع‌منی و مورفولوژی اسپرم‌ها بود. بدین منظور نمونه‌های منی از 15 خروس به روش ...
بیشتر
هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر آنتی‌اکسیدان هایپوتائورین در سطوح 25/0، 5/0، 75/0 و 1 میلی‌مولار در رقیق‌کننده لیک بر پایه لسیتین طی فرایند انجماد و یخ‌گشایی بر روی فراسنجه‌های حرکتی، درصد زنده‌مانی، یکپارچگی غشای پلاسمایی، میزان مالون‌دی‌آلدهید موجود در مایع‌منی و مورفولوژی اسپرم‌ها بود. بدین منظور نمونه‌های منی از 15 خروس به روش مالش پشتی-شکمی بافاصله‌ی دو بار در هفته جمع‌آوری شدند. پس از رقیق‌سازی و افزودن سطوح مختلفی از آنتی‌اکسیدان‌ها، نمونه‌ها در بالای بخار ازت منجمد شدند. پس از یخ‌گشایی، نمونه‌ها ازنظر پارامتر‌های عملکردی اسپرم مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج آزمایش نشان داد که افزودن سطح 75/0 میلی‌مولار آنتی‌اکسیدان هایپوتائورین باعث افزایش معنی دار میزان تحرک پیش‌رونده، درصد تحرک کل، فراسنجه VCL، افزایش درصد زنده‌مانی و افزایش یکپارچگی غشای پلاسمایی نمونه‌ها نسبت به گروه کنترل شد و همچنین سطح 75/0 میلی‌مولارسبب کاهش معنی‌دار میزان مالون‌دی‌الدهید موجود در مایع منی شد و بالاترین میزان ازنظر این پارامترها در این سطح به دست آمد (P<0.05). نتایج حاصل نشان داد که افزودن سطح بهینه از هایپوتائورین می‌تواند نقش محافظتی در برابر پراکسیداسیون لیپید داشته باشد و سبب بهبود فراسنجه‌های اسپرم خروس هنگام انجماد و یخ‌گشایی شود و آسیب‌های ناشی از تنش اکسیداتیو را کاهش دهد
ارسلان نباتی؛ سید داود شریفی؛ شکوفه غضنفری؛ وحید محمدی
چکیده
این آزمایش با هدف بررسی تأثیر سطوح درجه‌بندی کراتین مونوهیدرات در جیره‌هایی با سطوح مختلف پروتئین بر علکرد، خصوصیات لاشه، و برخی فراسنجه‌های خونی ، اجرا شد. تعداد 320 قطعه جوجه گوشتی یک‌روزه مخلوط نر و ماده سویه‌ی راس 308 به‌صورت فاکتوریل 4×2، با چهار سطح کراتین (صفر، 1/0، 3/0، 5/0 درصد)، و دو سطح پروتئین(احتیاجات سویه‌ی راس 308 و 10 درصد ...
بیشتر
این آزمایش با هدف بررسی تأثیر سطوح درجه‌بندی کراتین مونوهیدرات در جیره‌هایی با سطوح مختلف پروتئین بر علکرد، خصوصیات لاشه، و برخی فراسنجه‌های خونی ، اجرا شد. تعداد 320 قطعه جوجه گوشتی یک‌روزه مخلوط نر و ماده سویه‌ی راس 308 به‌صورت فاکتوریل 4×2، با چهار سطح کراتین (صفر، 1/0، 3/0، 5/0 درصد)، و دو سطح پروتئین(احتیاجات سویه‌ی راس 308 و 10 درصد بالاتر از احتیاجات)، 4 تکرار استفاده شد. خون‌گیری در سن 35 روزگی انجام شد. جهت بررسی خصوصیات لاشه، در انتهای آزمایش دو قطعه پرنده از هر تکرار به‌صورت تصادفی انتخاب، توزین و کشتار شد. 10 درصد پروتئین بالاتر از احتیاجات افزایش وزن روزانه، وزن زنده، بازده لاشه، وزن نسبی کبد و سینه را افزایش، و ضریب تبدیل و چربی شکمی را کاهش داد(05/0 P). افزودن 3/0 و 5/0 درصد کراتین منوهیدرات به جیره، بازده لاشه و وزن نسبی سینه و ران را نسبت به سایر گروه‌ها افزایش داد(05/0 P). سطوح پروتئین و کراتین تأثیری بر سلول‌های ایمنی و تیتر نیوکاسل نداشت، با این‌حال داده‌ها بیانگر افزایش عددی لنفوسیت، منوسیت و تیتر نیوکاسل و کاهش هتروفیل بود. غلظت کراتینین در خون پرندگان تغذیه شده با سطوح 3/0 و 5/0 درصد کراتین منوهیدرات بالاتر از جوجه‌های تغذیه شده با 1/0 درصد کراتین منوهیدرات و گروه شاهد بود(05/0 P). نتایج نشان داد علاوه بر اثرات مفید کراتین در سطوح بالا و 10 درصد پروتئین بالاتر از احتیاجات بر عملکرد و صفات لاشه، غلظت کراتینین خون افزایش می‌باید که احتمالاً می‌تواند منجر به بهبود عملکرد سیستم ایمنی شود.
هادی منصوری خواه؛ محمد چمنی؛ ناصر کریمی؛ قباد عسگری جعفرآبادی؛ کاظم کریمی
چکیده
آگاهی از میزان نیاز غذایی دام، میزان علوفه در دسترس مرتع و نیز کیفیت آن، اولین گام در مدیریت موفق دام و مرتع به شمار می‌رود. بنابراین تعیین وزن رده‌های مختلف دام چراکننده در مرتع و ضریب تبدیل آنها نسبت به واحد دامی کشور ضروری می‌باشد .در این تحقیق به‌منظور تعیین وزن رده‌های مختلف گوسفند نژاد زندی چراکننده در مراتع پارک ملی لار منطقه ...
بیشتر
آگاهی از میزان نیاز غذایی دام، میزان علوفه در دسترس مرتع و نیز کیفیت آن، اولین گام در مدیریت موفق دام و مرتع به شمار می‌رود. بنابراین تعیین وزن رده‌های مختلف دام چراکننده در مرتع و ضریب تبدیل آنها نسبت به واحد دامی کشور ضروری می‌باشد .در این تحقیق به‌منظور تعیین وزن رده‌های مختلف گوسفند نژاد زندی چراکننده در مراتع پارک ملی لار منطقه آرو، سه گله دارای دام غالب نژاد زندی به صورت تصادفی انتخاب و از هر گله 60 رأس دام شامل 20 رأس میش 3 ساله، 20 رأس میش 4 ساله، 5 رأس قوچ 3 ساله، 5 رأس قوچ 4 ساله، 10 رأس بره سه ماهه در دو مرحله ابتدا و انتهای فصل چرا علامت گذاری و توزین شدند. با استفاده از میانگین وزن میشهای 3 و 4 ساله، وزن گوسفند چرا کننده در منطقه مورد مطالعه برابر با 65/1± 03/48 کیلوگرم برآورد گردید. گونههای علوفه مورد چرای گوسفندان در دو مرحله گلدهی و بذردهی در این مرتع شناسایی و جمع‌آوری شد و میانگین درصد پروتئین خام (CP)، الیاف حاصل از شوینده اسیدی (ADF)، قابلیت هضم ماده خشک DMD))و میزان انرژی قابل متابولیسم (ME) در هر کیلوگرم علوفه خشک مرتع به ترتیب برابر با 56/11، 78/37، 88/56 و 69/7 مگاژول تعیین شد.
اکبر یعقوبفر؛ رضوان یعقوبفر؛ احسان زارع بنادکوکی؛ حسین غلامی
چکیده
آزمایش به منظور تعیین انرژی قابل سوخت و ساز گندم، جو و ذرت تولیدی در ایران با استفاده از روش بیولوژی و مقایسه با معادلات متداول و برآوردهای حاصل از دستگاه NIRs و انجمن ملی تحقیقات (NRC ) در نظر گرفته شد. دانه گندم، جو و ذرت بر اساس روش های استاندارد AOAC و دستگاه NIRs مورد تجزیه شیمیایی قرار گرفتند. روش بیولوژی با استفاده از 48 قطعه خروس بالغ (رد ...
بیشتر
آزمایش به منظور تعیین انرژی قابل سوخت و ساز گندم، جو و ذرت تولیدی در ایران با استفاده از روش بیولوژی و مقایسه با معادلات متداول و برآوردهای حاصل از دستگاه NIRs و انجمن ملی تحقیقات (NRC ) در نظر گرفته شد. دانه گندم، جو و ذرت بر اساس روش های استاندارد AOAC و دستگاه NIRs مورد تجزیه شیمیایی قرار گرفتند. روش بیولوژی با استفاده از 48 قطعه خروس بالغ (رد آیلندرد) در سن 83 هفتگی با روش خوراک دادن با دقت صورت گرفت. نتایج استفاده از معادلات متداول برای گندم و جو بیشترین میزان انرژی قابل سو خت و ساز (71/3 و 45/3 کیلو کالری بر گرم) و کمترین آن (11/3 و 87 /2 کیلو کالری بر گرم) به ترتیب توسط معادلات کارپنتر و جنسن مشاهده شد (05/0P<). بیشترین مقدار انرژی قابل سو خت و ساز دانه ذرت (91/3 کیلو کالری بر گرم) را توسط معادلات کارپنتر و جنسن و کمترین مقدار انرژی قابل سوخت و ساز (06/3 کیلوکالری بر گرم) توسط معادله EEC را نشان داد (05/0P<). مقدار انرژی قابل سوخت و ساز حاصل از روش بیولوژی برای ذرت، گندم و جو ( 323/3، 1724/3 و 9543/2 کیلوکالری بر گرم)، نسبت به جداول استاندارد NRC (350/3، 120/3، و640/2 کیلوکالری بر گرم) و دستگاه NIR (324/3، 324/3 و 735/2 کیلوکالری بر گرم)، بود (05/0P<). پیشنهاد می‌شود، برای ارقام غلات تولیدی داخل کشور معادلات تهیه و حسب میزان تنوع انرژی، جیره‌ها تنظیم شود. چون این تنوع در تنظیم خوراک از لحاظ اقتصادی و قیمت تمام شده مهم است.
مهدی کاظمی شورغین؛ سید جواد حسینی واشان؛ مسلم باشتنی؛ محسن مجتهدی
چکیده
هدف از این تحقیق بررسی اثر عصاره گیاه خرفه بر عملکرد رشد، خصوصیات لاشه، پاسخ ایمنی، شاخصهای بیوشیمیایی خون و ریخت‌شناسی روده درجوجه‌های گوشتی تحت تنش گرمایی بود. در این آزمایش از تعداد 200 قطعه جوجه یک‌روزه نر سویه راس 308 درقالب طرح کاملاً تصادفی با 5 تیمار و 4 تکرار و 10 قطعه در هر تکرار استفاده شد. گروه‌های آزمایشی شامل: شاهد منفی (بدون ...
بیشتر
هدف از این تحقیق بررسی اثر عصاره گیاه خرفه بر عملکرد رشد، خصوصیات لاشه، پاسخ ایمنی، شاخصهای بیوشیمیایی خون و ریخت‌شناسی روده درجوجه‌های گوشتی تحت تنش گرمایی بود. در این آزمایش از تعداد 200 قطعه جوجه یک‌روزه نر سویه راس 308 درقالب طرح کاملاً تصادفی با 5 تیمار و 4 تکرار و 10 قطعه در هر تکرار استفاده شد. گروه‌های آزمایشی شامل: شاهد منفی (بدون تنش گرمایی)، چهار گروه تحت تنش گرمایی با سطوح صفر(شاهد مثبت)، 250 ،500 و 750 میلیگرم عصاره گیاه خرفه در کیلوگرم جیره تغذیه شدند. نتایج نشان داد عصاره خرفه مصرف خوراک و وزن بدن را نسبت به گروه شاهد افزایش داد(05/0>P) جوجه‌های تحت تنش گرمایی تغذیه شده باعصاره خرفه ضریب تبدیل خوراک پایین‌تری نسبت به گروه شاهد مثبت نشان دادند(05/0>P). عصاره خرفه بر وزن نسبی اجزای لاشه شامل سینه، ران، طحال، صفرا، پانکراس و چربی شکمی اثر نداشت. ولی عصاره خرفه باعث کاهش وزن نسبی قلب و کبد در مقایسه با شاهد مثبت گردید و وزن نسبی بورس در جوجه‌های تغذیه‌شده با عصاره خرفه در مقایسه با شاهد بالاتر بود(05/0>P). عصاره خرفه باعث افزایش عیار پادتن تام بر ضد گلبول قرمز گوسفندی شد. استفاده از عصاره خرفه، بر غلظت آلبومین و پروتئین تام خون جوجه گوشتی اثر نداشت ولی کمترین غلظت کلسترول، تری‌گلیسرید، LDLو بالاترین غلظت HDL خون در جوجه‌های گوشتی تغذیه‌شده با سطح 750 عصاره خرفه در مقایسه با شاهد بود. میزان فعالیت آنزیم‌های آلکالین فسفاتاز، آلانین آمینوترانسفراز، آسپارتات آمینوترانسفراز و لاکتات دهیدروژناز در دوره تنش گرمایی در مقایسه با شاهد مثبت کاهش یافت.
حسن فضائلی؛ رامین علیوردی‌نسب؛ عباس سرمدی؛ افشین همتی
چکیده
تفاله پرتقال همراه با کاه گندم و اوره در سه فرمول شامل؛ 1) مخلوط تفاله پرتقال با کاه گندم به‌ترتیب با نسبت 90 و 10 درصد وزنی، 2) فرمول اول بعلاوه 5گرم اوره در کیلوگرم وزن تر، 3) فرمول اول بعلاوه 10گرم اوره در کیلوگرم وزن تر، در کیسه‌های پلاستیکی 40 کیلویی. پس از گذشت سه ماه، از سیلاژها نمونه‌برداری شد. ترکیب شیمیایی و تخمیرپذیری آزمایشگاهی ...
بیشتر
تفاله پرتقال همراه با کاه گندم و اوره در سه فرمول شامل؛ 1) مخلوط تفاله پرتقال با کاه گندم به‌ترتیب با نسبت 90 و 10 درصد وزنی، 2) فرمول اول بعلاوه 5گرم اوره در کیلوگرم وزن تر، 3) فرمول اول بعلاوه 10گرم اوره در کیلوگرم وزن تر، در کیسه‌های پلاستیکی 40 کیلویی. پس از گذشت سه ماه، از سیلاژها نمونه‌برداری شد. ترکیب شیمیایی و تخمیرپذیری آزمایشگاهی نمونه‌ها با روش آزمون گاز تعیین شد. قابلیت هضم درون تنی سیلاژها بر روی گوسفند، به‌همراه خوراک پایه (مخلوط یونجه و کاه) تعیین شد. pH سیلاژها به‌ترتیب 59/3، 74/3 و 71/3 بود که تفاوت معنی داری بین آنها وجود داشت. پروتئین خام و نیتروژن آمونیاکی با افزودن اوره افزایش یافت (05/0> P). میزان گاز تولیدی و نیز فراسنجه‌های تولید گاز، بین سیلاژها مشابه بود. قابلیت هضم درون تنی ماده خشک، ماده آلی، الیاف نامحلول در شوینده خنثی و انرژی قابل متابولیسم بین جیره‌های آزمایشی و نیز سیلاژها مشابه بود، به‌جز این که قابلیت هضم پروتئین در جیره‌های سیلاژ حاوی اوره افزایش نشان داد (05/0> P). مصرف ماده خشک سیلاژ در مقایسه با جیره پایه تمایل به افزایش داشت. میزان ادرار روزانه دام‌ها، با تغذیه سیلاژ حاوی یک درصد اوره افزایش نشان داد و pH ادرار نیز بالاتر بود (05/0> P) اما جیره‌های آزمایشی اثر معنی داری بر pHشکمبه نداشتند. به‌طور کلی با تهیه مخلوطی از تفاله پرتقال و کاه و افزودن 5/0 تا یک درصد اوره می‌توان سیلاژی تهیه نمود که ارزش غذایی معادل مخلوط یونجه و کاه اما با پروتئین بالاتر داشته باشد.
امیرحسین علیزاده قمصری؛ سید عبداله حسینی
چکیده
محدودیت منابع خوراکی در سطح جهان و کشور ما، توجه به استفاده از خوراک‌های جایگزین را افزایش داده است. پرورش حشرات یکی از شیوه‌های پیشنهاد شده به منظور ارتقای امنیت غذایی برای انسان و حیوانات است. حشرات به سرعت رشد کرده و تکثیر می شوند و به دلیل خون‌سرد بودن، ضریب تبدیل غذایی مناسبی دارند. آنها همچنین قادرند پس‌ماندهای کشاورزی را به ...
بیشتر
محدودیت منابع خوراکی در سطح جهان و کشور ما، توجه به استفاده از خوراک‌های جایگزین را افزایش داده است. پرورش حشرات یکی از شیوه‌های پیشنهاد شده به منظور ارتقای امنیت غذایی برای انسان و حیوانات است. حشرات به سرعت رشد کرده و تکثیر می شوند و به دلیل خون‌سرد بودن، ضریب تبدیل غذایی مناسبی دارند. آنها همچنین قادرند پس‌ماندهای کشاورزی را به زیست‌توده‌ای با ارزش انرژی و پروتئین مناسب تبدیل نمایند. این مقاله بر معرفی برخی حشرات مورد استفاده در تغذیه طیور (شامل جیرجیرک، میل‌ورم، لارو مگس سرباز سیاه، لارو مگس خانگی، ملخ) و کرم خاکی تمرکز یافته، در ادامه یافته‌های یافته‌های متخصصین تغذیه طیور درباره آنها مرور شده و در انتها به چالش‌های مربوط به ترویج استفاده از حشرات در صنعت طیور اشاره شده است. نتایج پژوهش ها نشانگر سطوح مناسب پروتئین خام (بین 42/1 تا 63/3 درصد) و انرژی قابل متابولسیم (بین 3298 تا 3833 کیلوکالری در کیلوگرم) در حشرات یا لارو مورد بررسی و امکان‌پذیر بودن استفاده از آن در خوراک طیور (به‌طور معمول 5 درصد جیره) بود. برخی نکات که در خصوص چالش‌های پرورش و استفاده از حشرات باید مورد توجه ویژه قرارگیرند شامل تدوین دستورالعمل قانونی برای صدور مجوز پرورش و مصرف حشرات، انتخاب گونه حشره ایمن و مناسب، نوع بستر پرورش و تغذیه، میزان کیتین موجود در اسکلت خارجی و همچنین بازاریابی مناسب و فرهنگ‌سازی در بین پرورش‌دهندگان و مصرف‌کنندگان گوشت طیور هستند.
شهره تاروردی سرابی؛ امیر فتاح؛ نادر پاپی؛ سیدروح اله ابراهیمی محمودآباد
چکیده
مطالعه حاضر به منظور بررسی اثر جایگزینی علوفه خشک جیره با سیلاژ ذرت بر مصرف خوراک، عملکرد تولید و تولیدمثلی و قابلیت هضم در بزهای شیرده مهابادی انجام شد. به همین منظور تعداد 20 رأس بز ماده آبستن 5-2 ساله نژاد مهابادی انتخاب و با در نظر گرفتن سن، وزن و تعداد شکم زایش به دو گروه 10 رأسی تقسیم شدند. تیمارهای آزمایشی شامل جیره شاهد و جیره دارای ...
بیشتر
مطالعه حاضر به منظور بررسی اثر جایگزینی علوفه خشک جیره با سیلاژ ذرت بر مصرف خوراک، عملکرد تولید و تولیدمثلی و قابلیت هضم در بزهای شیرده مهابادی انجام شد. به همین منظور تعداد 20 رأس بز ماده آبستن 5-2 ساله نژاد مهابادی انتخاب و با در نظر گرفتن سن، وزن و تعداد شکم زایش به دو گروه 10 رأسی تقسیم شدند. تیمارهای آزمایشی شامل جیره شاهد و جیره دارای 20 درصد ماده خشک سیلاژ ذرت بودند. نسبت کنسانتره به علوفه 45 به 55 و 57 به 43 به ترتیب در جیره بزهای آبستن و شیرده بودند. نتایج نشان داد استفاده از سیلاژ ذرت در جیره تأثیر معنی‌داری بر تغییرات وزن زنده و وزن متابولیکی بزها در زمان آبستنی و شیردهی نداشت (05/0<P). تغذیه با سیلاژ ذرت تأثیر معنی‌داری بر میزان خوراک مصرفی روزانه در زمان آبستنی و شیردهی، میزان تولید روزانه آغوز و شیر نداشت (05/0<P). تغذیه سیلاژ ذرت در جیره بزهای شیرده باعث افزایش معنی‌دار قابلیت هضم ماده آلی، ماده آلی در ماده خشک و پروتئین خام (05/0>P) و تمایل به افزایش (09/0=P) قابلیت هضم الیاف نامحلول در شوینده خنثی شد. در مجموع، نتایج نشان دهنده آن است که استفاده از سیلاژ ذرت در جیره نه تنها تأثیر سویی بر عملکرد تولیدمثلی بزهای آبستن نداشت؛ بلکه سبب بهبود قابلیت هضم مواد مغذی در بزهای شیرده مهابادی شد.
حسین جهانیان نجف آبادی؛ اسماعیل کاظمی
چکیده
به‌منظور ارزیابی تأثیر سطوح پودر دانه اسپند در جیره غذایی بر عملکرد و خصوصیات لاشه جوجه‌های گوشتی، آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار، چهار تکرار و 18 قطعه پرنده در هر تکرار به مدت 6 هفته انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل جیره شاهد (حاوی ذرت و کنجاله سویا) و جیره‌های 2، 3 و 4 به ترتیب حاوی 02/0 درصد آنتی‌بیوتیک محرک رشد ویرجینیامایسین، ...
بیشتر
به‌منظور ارزیابی تأثیر سطوح پودر دانه اسپند در جیره غذایی بر عملکرد و خصوصیات لاشه جوجه‌های گوشتی، آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار، چهار تکرار و 18 قطعه پرنده در هر تکرار به مدت 6 هفته انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل جیره شاهد (حاوی ذرت و کنجاله سویا) و جیره‌های 2، 3 و 4 به ترتیب حاوی 02/0 درصد آنتی‌بیوتیک محرک رشد ویرجینیامایسین، 25/0 و 50/0 درصد پودر دانه اسپند بودند. مصرف خوراک، وزن بدن، افزایش وزن و ضریب تبدیل خوراک در پایان هر دوره پرورش و نیز کل دوره آزمایش، اندازه‌گیری و تلفات به‌صورت روزانه ثبت شدند. در پایان دوره آزمایش، دو قطعه پرنده از هر تکرار انتخاب، کشتار و ویژگی‌های لاشه، اندام‌های محوطه شکمی و وزن و طول بخش‌های مختلف روده، اندازه‌گیری شدند. نتایج این مطالعه نشان داد که در دوره رشد، پایانی و نیز کل دوره پرورش، میزان مصرف خوراک، وزن بدن و افزایش وزن جوجه‌های تغذیه شده با جیره حاوی 50/0 درصد پودر دانه اسپند به‌طور معنی‌داری کمتر از سایر تیمارها بود (05/0>P). درصد چربی محوطه شکمی جوجه‌های تغذیه شده با جیره حاوی 50/0 درصد پودر دانه اسپند به‌طور بسیار معنی‌داری (01/0>P) کمتر و درصد پیش‌معده، سنگدان و دوازدهه آنها به‌طور معنی‌داری (05/0>P) بیشتر از سایر تیمارها بود. بر طبق نتایج این آزمایش، به نظر می‌رسد که اگرچه استفاده از پودر دانه اسپند در جیره، عملکرد را کاهش می‌دهد ولی می‌تواند کیفیت و پایداری اکسیداتیو لاشه جوجه‌های گوشتی را از طریق کاهش درصد چربی محوطه شکمی افزایش دهد.
فاطمه بانکی زاده؛ هدایت اله روشنفکر؛ محمدحسین بناء بازی؛ محمود نظری
چکیده
کرچی یک رفتار مادری و غریزه طبیعی در پرندگان است که تولید تخم را مهار میکند. بوقلمون یکی از پرندگانی است که بروز کرچی ممکن است بخش عمده ای از طول عمر اقتصادی آن را شامل شده و و سودآوری اقتصادی صنعت پرورش آن را به میزان قابل توجهی تاثیر قرار دهد. زمینه ژنتیکی و عوامل محیطی و مدیریتی موثر بر بروزکرچی در طیور بخوبی شناسایی و به طور گسترده ...
بیشتر
کرچی یک رفتار مادری و غریزه طبیعی در پرندگان است که تولید تخم را مهار میکند. بوقلمون یکی از پرندگانی است که بروز کرچی ممکن است بخش عمده ای از طول عمر اقتصادی آن را شامل شده و و سودآوری اقتصادی صنعت پرورش آن را به میزان قابل توجهی تاثیر قرار دهد. زمینه ژنتیکی و عوامل محیطی و مدیریتی موثر بر بروزکرچی در طیور بخوبی شناسایی و به طور گسترده مورد مطالعه قرار گرفتهاند. اما سازوکار تنظیم مولکولی آن بطور کامل مشخص نیست. در مطالعه حاضر ترانسکریپتوم هیپوفیز بوقلمون مادر تجاری از نژاد بیوتی طی مراحل تخمگذاری و کرچی مورد بررسی قرار گرفت. تعداد 334 ژن متفاوت بیان شده بین دو گروه تشخیص داده شد، که 229 ژن دارای بیان زیاد و 105 ژن دارای بیان کم در گروه تخمگذار در مقایسه با گروه کرچ مشاهده شد. در این مطالعه نتایج آنالیز عملکرد ژنها با استفاده از پایگاه KEGG نشان داد که ژنهای مسیر پردازش پروتئین در شبکه آندوپلاسمی نقش موثری در کنترل کرچی بوقلمونها داشتند (P <0.05). آنالیز شبکه ژنی نشان داد که ژنهای CANX، HSPA8، P4HB، HSPBP1 و ATF4 ممکن است به عنوان تعدیل کنندههای مهم هورمونی و سازوکارهای رفتاری مرتبط با کرچی عمل کنند.
