علوم دامی - فهرست مقالات

تأثیر سطوح مختلف اسانس مرزه خوزستانی (Satureja khuzestanica) در دو شکل معمول و میکروکپسوله شده در جیره‌های غذایی بر عملکرد، صفات لاشه و پایداری اکسیداتیو گوشت جوجه‌های گوشتی

عمران آذرباد؛ اکبر یعقوبفر؛ حسن کرمانشاهی؛ امیر میمندی پور

دوره 32، شماره 123 ، شهریور 1398، ، صفحه 217-232

https://doi.org/10.22092/asj.2018.121981.1706

چکیده

برای ارزیابی اثرات افزودن سطوح مختلف اسانس مرزه خوزستانی در دو شکل معمول و میکروکپسوله شده به جیره‌های غذایی، بر عملکرد، اجزای لاشه و پایداری اکسیداتیو گوشت جوجه‌های گوشتی، آزمایشی بر پایه طرح کاملاً تصادفی انجام شد. در این آزمایش از تعداد 400 قطعه جوجه گوشتی سویه راس- 308 (مخلوط نر و ماده به‌صورت مساوی)، با 5 تیمار، 4 تکرار ، در سه دوره ... بیشتر برای ارزیابی اثرات افزودن سطوح مختلف اسانس مرزه خوزستانی در دو شکل معمول و میکروکپسوله شده به جیره‌های غذایی، بر عملکرد، اجزای لاشه و پایداری اکسیداتیو گوشت جوجه‌های گوشتی، آزمایشی بر پایه طرح کاملاً تصادفی انجام شد. در این آزمایش از تعداد 400 قطعه جوجه گوشتی سویه راس- 308 (مخلوط نر و ماده به‌صورت مساوی)، با 5 تیمار، 4 تکرار ، در سه دوره پرورشی آغازین ، رشد پایانی استفاده گردید. نتایج تحقیق حاضر نشان داد که استفاده از جیره‌های غذایی حاوی سطوح مختلف اسانس مرزه در دو شکل معمول و میکروکپسوله شده نسبت به تیمار شاهد (بدون افزودنی) سبب تفاوت معنی‌داری بر خوراک مصرفی، ضریب تبدیل غذایی، صفات لاشه، درصد ماده خشک، پروتئین و چربی خام و ظرفیت نگهداری آب بافت سینه نشد. با توجه به زمان‌های متفاوت نگهداری بافت سینه در فریزر، میزان تولید مالون‌دی‌آلدئید در این بافت در زمان 24 ساعت بعد از فریز کردن به‌صورت معنی‌داری تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار گرفت. نتایج این آزمایش نشان داد که استفاده از جیره‌های غذایی حاوی سطوح معمول و میکروکپسوله شده اسانس مرزه به‌لحاظ آماری سبب بروز تفاوت معنی‌داری بر میزان ازت آزاد بافت سینه در زمان‌های صفر و 48 ساعت بعد از فریز کردن شد. با توجه به نتایج این مطالعه، افزودن سطوح مختلف اسانس مرزه خوزستانی در دو شکل معمول و میکروکپسوله شده به جیره‌های غذایی جوجه‌های گوشتی، موجب بهبود عملکرد و صفات لاشه نگردید، ولی مانع از افزایش اکسیداسیون گوشت سینه شد.

اثر سطوح مختلف رنگدانه های طبیعی گل جعفری و فلفل قرمز در جیره برعملکردو صفات کیفی تخم مرغ درمرغ های تخمگذار

مرتضی رضائی؛ ابوالفضل زارعی؛ مجید افشار؛ احسان رحیمی

دوره 32، شماره 123 ، شهریور 1398، ، صفحه 233-246

https://doi.org/10.22092/asj.2018.120564.1631

چکیده

این مطالعه‌ به منظور بررسی اثرسطوح مختلف رنگدانه های طبیعی استخراج شده از گیاه گل جعفری و فلفل قرمز در جیره بر عملکرد و صفات کیفی تخم مرغ در مرغان تخمگذار انجام شد. تعداد 96 قطعه مرغ تخمگذار سویه "های- لاین 36-W" از سن 77 تا 85 هفتگی در قالب طرح کاملا تصادفی در 6 تیمار و هر تیمار با 4 تکرار 4 قطعه ای مورد استفاده قرار گرفتند. در طول دوره آزمایش، ... بیشتر

اثر افزودن سطوح مختلف پودر برگ پونه کوهی (Origanum vulgare L.) به جیره بر پایه گندم بر عملکرد، پاسخ ایمنی و متابولیت های خون جوجه های گوشتی

حیدر زرقی؛ سونیا زکی زاده؛ علی ابراهیمی متین؛ محمد رضا صلواتی

دوره 32، شماره 122 ، خرداد 1398، ، صفحه 29-44

https://doi.org/10.22092/asj.2018.120876.1647

چکیده

به منظور بررسی اثر افزودن سطوح مختلف پودر برگ گیاه دارویی پونه کوهی به جیرههای بر پایه گندم بر عملکرد رشد، راندمان لاشه، متابولیتهای سرم خون و پاسخ ایمنی، این آزمایش با استفاده از تعداد 160 قطعه جوجه گوشتی ماده (راس308) انجام شد. آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار (سطوح صفر، 0.4، 0.8 و 1.2 درصد پودر برگ پونه کوهی در جیره)، 4 تکرار و 10 ... بیشتر به منظور بررسی اثر افزودن سطوح مختلف پودر برگ گیاه دارویی پونه کوهی به جیرههای بر پایه گندم بر عملکرد رشد، راندمان لاشه، متابولیتهای سرم خون و پاسخ ایمنی، این آزمایش با استفاده از تعداد 160 قطعه جوجه گوشتی ماده (راس308) انجام شد. آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار (سطوح صفر، 0.4، 0.8 و 1.2 درصد پودر برگ پونه کوهی در جیره)، 4 تکرار و 10 قطعه جوجه در هر تکرار انجام شد. شاخصهای عملکردی در دورههای سنی 18-1، 30-19، 42-31 و 42-1 روزگی محاسبه شدند. افزودن سطوح مختلف پودر برگ پونه کوهی به جیره باعث تغییر مصرف خوراک در دوره سنی 30-19 روزگی و ضریب تبدیل غذایی در دورههای سنی 42-31 و 42-1 روزگی به صورت معادله درجه دوم و معنیدار شد. جوجه های تغذیه شده با جیره حاوی پودر برگ پونه کوهی در سطح 0.4 درصد مطلوبترین ضریب تبدیل غذایی را بین تیمارهای تغذیه ای داشتند. اثر افزودن سطوح مختلف پودر برگ پونه کوهی به جیره بر میزان رشد معنیدار نبود. افزودن سطوح مختلف پودر برگ پونه کوهی به جیره باعث افزایش راندمان لاشه، وزن نسبی تیموس، تیتر ایمنی اولیه ایجاد شده در پاسخ به تزریق گلبولهای قرمز گوسفندی، غلظت لیپوپروتئینها با دانسیته پایین سرم خون و کاهش وزن نسبی اندامهای گوارشی و غلظت تری گلیسرید سرم خون به طور خطی شد. نتایج این آزمایش نشان داد، افزودن پودر برگ پونه کوهی در سطح 0.4 درصد به جیرههای بر پایه گندم می-تواند باعث بهبود راندمان تبدیل غذایی، راندمان لاشه و سلامتی جوجه های گوشتی شود.

اثر متقابل منبع دانه غلات و اندازه ذرات علوفه یونجه بر عملکرد، تخمیر شکمبه‌ای، رشد اسکلتی و فراسنجه‌های خونی گوساله‌های شیری هلشتاین

علی صالح بهمن پور؛ فرشید فتاح نیا؛ مهدی میرزائی؛ گلناز تاسلی؛ حمیدرضا میرزایی الموتی

دوره 32، شماره 122 ، خرداد 1398، ، صفحه 173-186

https://doi.org/10.22092/asj.2018.121546.1683

چکیده

این آزمایش با هدف بررسی اثر منبع دانه غلات (جو و ذرت)‌ و اندازه ذرات علوفه یونجه (پودر شده در مقابل متوسط)‌ بر عملکرد رشد، فراسنجه‌های خونی و تخمیر شکمبه‌ای گوساله‌های شیری انجام شد. از 32 رأس گوساله هلشتاین سه روزه (وزن اولیه 0/2 ± 4/36 کیلوگرم) در قالب طرح کاملاً تصادفی و آرایش فاکتوریل 2 × 2 استفاده شد. جیره‌های آزمایشی شامل جیره ... بیشتر این آزمایش با هدف بررسی اثر منبع دانه غلات (جو و ذرت)‌ و اندازه ذرات علوفه یونجه (پودر شده در مقابل متوسط)‌ بر عملکرد رشد، فراسنجه‌های خونی و تخمیر شکمبه‌ای گوساله‌های شیری انجام شد. از 32 رأس گوساله هلشتاین سه روزه (وزن اولیه 0/2 ± 4/36 کیلوگرم) در قالب طرح کاملاً تصادفی و آرایش فاکتوریل 2 × 2 استفاده شد. جیره‌های آزمایشی شامل جیره حاوی دانه جو و علوفه یونجه پودر شده، دانه جو و علوفه یونجه با اندازه متوسط، دانه ذرت و علوفه یونجه پودر شده و دانه ذرت و علوفه یونجه با اندازه متوسط بودند. مصرف خوراک آغازین در گوساله‌های تغذیه شده با جیره‌های حاوی دانه ذرت در مقایسه با دانه جو در دوره قبل و بعد از شیرگیری و کل دوره بالاتر بود. گوساله‌های تغذیه شده با جیره حاوی دانه ذرت دارای وزن نهایی و میانگین افزایش وزن روزانه بالاتری در مقایسه با دانه جو بودند. اندازه ذرات علوفه یونجه تاثیری بر مصرف خوراک آغازین و میانگین افزایش وزن روزانه نداشت. ارتفاع هیپ و جدوگاه گوساله‌های تغذیه شده با جیره حاوی دانه ذرت در مقایسه با دانه جو بالاتر بود. در گوساله‌های تغذیه شده با جیره حاوی دانه ذرت در مقایسه با دانه جو غلظت کل اسیدهای چرب فرار افزایش و نسبت مولی استات کاهش یافت. در این مطالعه تقابلی بین منبع غلات خوراک آغازین و اندازه ذرات علوفه بر عملکرد گوساله‌های شیری مشاهده نشد اما استفاده از دانه ذرت در خوراک آغازین عملکرد گوساله‌های هلشتاین طی دوره انتقال از خوراک مایع به جامد را بهبود داد.

تأثیر هسته خرمای تخمیر شده با آسپرژیلوس نایجر و باسیلوس سابتیلیس بر عملکرد، خصوصیت لاشه و جمعیت میکروبی ایلئومی در جوجه‌های گوشتی

ناصر محمودنیا؛ بهروز دستار؛ جواد بیات کوهسار؛ امید عشایری زاده

دوره 32، شماره 122 ، خرداد 1398، ، صفحه 203-220

https://doi.org/10.22092/asj.2018.121463.1679

چکیده

هدف از این پژوهش بررسی اثرات تغذیهای هسته خرمای تخمیر شده بر عملکرد، صفات لاشهو جمعیت میکروبی دستگاه گوارش در جوجههای گوشتی بود. این آزمایش به‌صورت فاکتوریل 4×2 با یک تیمار شاهد در قالب طرح کاملاً تصادفی با 540 قطعه جوجه یک روزه در 9 تیمار و 5 تکرار (12 جوجه در هر تکرار) انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل جیره ذرت – سویا (شاهد)، ... بیشتر هدف از این پژوهش بررسی اثرات تغذیهای هسته خرمای تخمیر شده بر عملکرد، صفات لاشهو جمعیت میکروبی دستگاه گوارش در جوجههای گوشتی بود. این آزمایش به‌صورت فاکتوریل 4×2 با یک تیمار شاهد در قالب طرح کاملاً تصادفی با 540 قطعه جوجه یک روزه در 9 تیمار و 5 تکرار (12 جوجه در هر تکرار) انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل جیره ذرت – سویا (شاهد)، جیرههای حاوی 2، 4 ،6 و 8 درصد هسته خرمای خام و2، 4،6 و 8 درصد هسته خرمای تخمیر شده بود. فرآیند تخمیر موجب کاهش فیبرخام و افزایش پروتئین خام گردید (05/0p<). تغذیه هسته خرمای تخمیری باعث افزایش مصرف خوراک و بهبود افزایش وزن در دوره پایانی (42-25 روزگی) شد (05/0p<). در همین دوره افزایش وزن در سطح 8 درصد هسته خرمای تخمیری (1474 گرم در برابر 1336 گرم) به‌طور معنیداری (05/0p<) بیشتر از تیمار شاهد بود. هزینه خوراک مصرفی در جیره حاوی خوراک تخمیری بیشتر از جیره هسته خام بود (05/0p<). چربی محوطه بطنی و وزن سنگدان در تیمارهای حاوی هسته خرمای تخمیری نسبت به تیمارهای حاوی هسته خرمای خام کاهش یافت (05/0p<). جمعیت باکتریهای اسید لاکتیک و کلی فرم در ایلئوم جوجه‌های تغذیه شده با هسته خرمای تخمیری در مقایسه با هسته خرمای خام بطور معنیداری بترتیب بیشتر و کمتر بودند(05/0p<). نتایج این مطالعه نشان داد که تخمیر هسته خرما در سطح 8 درصد موجب بهبود عملکرد جوجه گوشتیدر دوره پایانی پرورش میگردد.

تاثیر تفاله گوجه فرنگی خام و تخمیری بر عملکرد رشد، فراسنجه‌های خونی و ریخت شناسی پرز‌های ایلئوم جوجه‌های گوشتی

محسن رجب زاده نسوان؛ بهروز دستار؛ تقی قورچی؛ امید عشایری زاده؛ مرتضی خمیری

دوره 32، شماره 122 ، خرداد 1398، ، صفحه 349-366

https://doi.org/10.22092/asj.2018.121788.1694

چکیده

به منظور مقایسه تاثیر افزودن تفاله گوجه فرنگی در جیره جوجه‌های گوشتی، دو نوع تفاله گوجه فرنگی خام و تخمیر شده هر کدام در چهار سطح (5، 10، 15 و 20 درصد) به صورت آزمایش فاکتوریل 2×4 در قالب طرح کاملا تصادفی و یک گروه آزمایشی شاهد با 9 گروه آزمایشی و 3 تکرار استفاده و تاثیر آن‌ها بر عملکرد، فراسنجه‌های خونی و ریخت شناسی پرز‌های ایلئوم جوجه‌ها ... بیشتر به منظور مقایسه تاثیر افزودن تفاله گوجه فرنگی در جیره جوجه‌های گوشتی، دو نوع تفاله گوجه فرنگی خام و تخمیر شده هر کدام در چهار سطح (5، 10، 15 و 20 درصد) به صورت آزمایش فاکتوریل 2×4 در قالب طرح کاملا تصادفی و یک گروه آزمایشی شاهد با 9 گروه آزمایشی و 3 تکرار استفاده و تاثیر آن‌ها بر عملکرد، فراسنجه‌های خونی و ریخت شناسی پرز‌های ایلئوم جوجه‌ها بررسی شد. نتایج نشان داد تغذیه جوجه‌های گوشتی با تفاله گوجه فرنگی تخمیری سبب بهبود افزایش وزن نسبت به تفاله گوجه فرنگی خام و گروه شاهد گردید (05/0>P). خوراک مصرفی جوجه‌های تغذیه شده با تفاله گوجه فرنگی تخمیری تفاوت معنی‌داری با تفاله گوجه فرنگی خام نداشت. ضریب تبدیل غذایی جوجه‌های تغذیه شده با تفاله گوجه فرنگی تخمیری بهتر بود (05/0>P). بیش‌ترین افزایش وزن و خوراک مصرفی در سطح 15 درصد تفاله گوجه فرنگی تخمیری مشاهده گردید (05/0>P). تغذیه جوجه‌‌های گوشتی با تفاله گوجه فرنگی تخمیری به طور معنی‌‌داری باعث کاهش کلسترول، تری‌گلیسرید، لیپو پروتئین با چگالی پایین، لیپو پروتئین با چگالی خیلی پایین و افزایش لیپو پروتئین با چگالی بالا گردید (05/0>P). نسبت طول پرز به عمق کریپت و طول پرز ایلئوم در جوجه‌های تغذیه شده با تفاله گوجه فرنگی تخمیری نسبت به تفاله گوجه فرنگی خام و گروه شاهد بالاتر بود (05/0>P). استفاده از تفاله گوجه فرنگی تخمیری باعث کاهش کلسترول، بهبود عملکرد و سلامت جوجه‌های گوشتی نسبت به تفاله گوجه فرنگی خام شد، در نتیجه امکان استفاده از آن تا سطح 15 درصد در جیره غذایی جوجه-های گوشتی وجود دارد.

اثرات متقابل اسید‌های آمینه کریستاله مکمل شده و جیره‌های غذایی با کیفیت متفاوت پروتئین بر عملکرد، بازده انرژی و پروتئین، اجزای لاشه و ریخت شناسی روده جوجه‌های گوشتی

وجیهه نیکوفرد؛ شهاب قاضی؛ اکبر یعقوبفر

دوره 31، شماره 121 ، اسفند 1397، ، صفحه 141-158

https://doi.org/10.22092/asj.2018.120279.1619

چکیده

برای ارزیابی اثرات سطوح مختلف اسیدهای آمینه کریستاله مکمل شده در جیره‌های غذایی با کیفیت متفاوت پروتئین، بر عملکرد، بازده انرژی و پروتئین، اجزای لاشه و ریخت شناسی روده باریک ، آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی به‌صورت فاکتوریل 4×2 انجام شد. در این آزمایش از 576 قطعه جوجه گوشتی سویه راس 308 (بصورت مخلوط)، با6 تکرار (12 جوجه درهر تکرار) ... بیشتر برای ارزیابی اثرات سطوح مختلف اسیدهای آمینه کریستاله مکمل شده در جیره‌های غذایی با کیفیت متفاوت پروتئین، بر عملکرد، بازده انرژی و پروتئین، اجزای لاشه و ریخت شناسی روده باریک ، آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی به‌صورت فاکتوریل 4×2 انجام شد. در این آزمایش از 576 قطعه جوجه گوشتی سویه راس 308 (بصورت مخلوط)، با6 تکرار (12 جوجه درهر تکرار) در سه دوره پرورشی آغازین، رشد و پایانی استفاده شد. جیره های غذایی، شامل ذرت-کنجاله سویا (بعنوان منبع پروتئین باکیفیت بالا) و گندم-کنجاله کلزا (بعنوان منبع پروتئین با کیفیت پایین) و 4 سطح اسیدهای آمینه کریستاله (سطح نیازمندی، صفر یا فاقد اسیدهای آمینه کریستاله مکمل شده، 10 و 15 درصد بالاتر از سطح نیازمندی دی‌ال-متیونین، ال-لیزین، ال-ترئونین و ال-تریپتوفان) پیشنهادی راس 308، صورت گرفت. نتایج این تحقیق نشان داد که استفاده از جیره غذایی تنظیم شده بر اساس کنجاله سویا و سطح نیازمندی نسبت به تمامی تیمارهای آزمایشی باعث افزایش انرژی و پروتئین مصرفی، خوراک مصرفی و وزن بدن در دوره پایانی شد. از طرفی نتایج نشان داد که اضافه نمودن اسیدهای آمینه کریستاله در سطوح 10 و 15 درصد بالاتر از سطح نیازمندی به جیره غذایی حاوی کنجاله کلزا و گندم به‌عنوان منبع پروتئین با کیفیت پایین سبب افزایش انرژی و پروتئین مصرفی، کاهش بازده انرژی و پروتئین و افزایش مصرف خوراک و وزن بدن در دوره پایانی گردید. اثرات متقابل بین جیره‌های غذایی با کیفیت متفاوت پروتئین و سطوح مختلف اسیدهای‌ آمینه‌ کریستاله نیز سبب بروز تفاوت معنی‌دار بر اجزای لاشه و صفات ریخت‌شناسی روده نشد.

تاثیر اسیدفولیک و پیریدوکسین بر عملکرد و محتوای 5-متیل تتراهیدروفولات زرده تخم بلدرچین های ژاپنی

زینال همتی؛ محسن دانشیار؛ پرویز فرهومند

دوره 31، شماره 121 ، اسفند 1397، ، صفحه 219-230

https://doi.org/10.22092/asj.2018.120212.1615

چکیده

این تحقیق به منظور ارزیابی اثرات اسید فولیک (صفر، 4 و 8 میلی گرم در هر کیلوگرم) و پیریدوکسین (صفر، 3 و 6 میلی‌گرم در هر کیلوگرم) بر عملکرد و محتوای 5-متیل تتراهیدروفولات در زرده تخم بلدرچین‌های ژاپنی با استفاده از 360 قطعه بلدرچین تخم گذار در سن 6 هفتگی، به مدت 42 روز بر پایه طرح کاملاً تصادفی و در قالب یک آزمایش فاکتوریل 3×3 انجام شد. نتایج ... بیشتر

بررسی تاثیر جیره های تنظیم شده بر اساس راهنمای پرورش سویه های آرین و راس بر عملکرد و ویژگی های لاشه جوجه های گوشتی

حسین جهانیان نجف آبادی؛ پویا زمانی؛ وحید ایقانی؛ کامران رضا یزدی؛ فریبرز زرافروز

دوره 31، شماره 121 ، اسفند 1397، ، صفحه 275-302

https://doi.org/10.22092/asj.2018.110276.1479

چکیده

این مطالعه به‌منظور بررسی تاثیر جیره‌های تنظیم شده براساس راهنماهای پرورش جوجه‌های گوشتی آرین و راس بر عملکرد و ویژگی‌های لاشه این دو سویه انجام شد. در این تحقیق، 640 جوجه یک‌روزه آرین و راس درقالب یک آزمایش فاکتوریل2×2×2 (دو سویه× دو جنس× دو جیره) به‌صورت طرح کاملا تصادفی در 4 تکرار، هر تکرار شامل 20 جوجه استفاده شد. نتایج ... بیشتر این مطالعه به‌منظور بررسی تاثیر جیره‌های تنظیم شده براساس راهنماهای پرورش جوجه‌های گوشتی آرین و راس بر عملکرد و ویژگی‌های لاشه این دو سویه انجام شد. در این تحقیق، 640 جوجه یک‌روزه آرین و راس درقالب یک آزمایش فاکتوریل2×2×2 (دو سویه× دو جنس× دو جیره) به‌صورت طرح کاملا تصادفی در 4 تکرار، هر تکرار شامل 20 جوجه استفاده شد. نتایج نشان داد در کل دوره آزمایش (سن 49 روزگی)، افزایش وزن و شاخص تولید جوجه‌های راس به‌طور معنی‌داری (05/0P<) بیشتر و ضریب تبدیل غذایی آنها به‌طور معنی‌داری (01/0P<) بهتر از جوجه‌های آرین بود. مصرف خوراک، افزایش وزن و شاخص تولید جوجه‌های آرین و راس تغذیه شده با جیره‌های تنظیم شده براساس راهنمای پرورش آرین به‌طور معنی‌داری (01/0P<) بالاتر از جوجه‌های تغذیه شده برطبق راهنمای پرورش راس بود. درصد لاشه و گوشت سینه جوجه‌های راس به‌طور معنی‌داری (05/0P<) بیشتر و درصد چربی محوطه شکمی و امعا و احشا آنها به‌طور معنی‌داری (01/0P<) کمتر از جوجه‌های آرین بود. مصرف انرژی و پروتئین به ازای کیلوگرم افزایش وزن بدن در کل دوره و تولید لاشه و همچنین، هزینه کل خوراک مصرفی به ازای کیلوگرم افزایش وزن و تولید لاشه در جوجه‌های راس به‌طور معنی‌داری (05/0P<) پایین‌تر از جوجه‌های آرین بود ولی مجموع هزینه خوراک مصرفی و قیمت جوجه یک‌روزه تفاوت معنی‌داری نداشت. به‌نظر می‌رسد که جوجه‌های راس ویژگی‌های تولیدی بهتری درمقایسه با جوجه‌های آرین دارند اما تنظیم جیره براساس راهنمای پرورش آرین (استفاده طولانی‌تر از جیره‌های آغازین و رشد) منجر به بهبود عملکرد جوجه‌های گوشتی هر دو سویه آرین و راس خواهد شد.

مقایسه اثر کنجاله کنجد خام و فرآوری شده به روش تخمیر حالت جامد بر عملکرد، خصوصیات لاشه و مورفولوژی روده جوجه‌های گوشتی

آیدا مظاهری؛ محمود شمس شرق؛ بهروز دستار؛ امید عشایری زاده

دوره 31، شماره 120 ، آذر 1397، ، صفحه 147-158

https://doi.org/10.22092/asj.2018.115243.1533

چکیده

مصرف کنجاله‌ی کنجد در خوراک طیور بدلیل داشتن فاکتور ضدتغذیه‌ای اسید فایتیک و عدم ترشح فیتاز در دستگاه گوارش، محدود می‌باشد. بدین منظور می‏توان از مکمل‏های آنزیمی یا میکروارگانیسم‏ها برای تجزیه فیتات استفاده نمود. هدف از این آزمایش، مقایسه اثر کنجاله‌ کنجد خام و فرآوری‏شده به روش تخمیر حالت جامد بر عملکرد، خصوصیات لاشه و ... بیشتر مصرف کنجاله‌ی کنجد در خوراک طیور بدلیل داشتن فاکتور ضدتغذیه‌ای اسید فایتیک و عدم ترشح فیتاز در دستگاه گوارش، محدود می‌باشد. بدین منظور می‏توان از مکمل‏های آنزیمی یا میکروارگانیسم‏ها برای تجزیه فیتات استفاده نمود. هدف از این آزمایش، مقایسه اثر کنجاله‌ کنجد خام و فرآوری‏شده به روش تخمیر حالت جامد بر عملکرد، خصوصیات لاشه و مورفولوژی روده جوجه‌های گوشتی بود. تخمیر کنجاله کنجد با مایع حاوی لاکتوباسیلوس پلانتاروم در نسبت ۱ به ۱/۲ انجام شد. پس از ۲۵ روز تخمیر، مقدار اسید فایتیک از 39/17 به 26/5 میکرومول در گرم کنجاله کاهش یافت. تعداد 315 قطعه جوجه گوشتی راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی به 7 تیمار آزمایشی با 3 تکرار اختصاص یافت. تیمارهای آزمایش شامل جایگزینی 25، 50 و 75 درصد کنجاله کنجد خام یا تخمیری با کنجاله سویا (تیمار شاهد) در جیره بودند. نتایج این آزمایش نشان داد استفاده از سطوح 25 و 50 درصدکنجاله کنجد تخمیری، مشابه با تیمار شاهد، افزایش وزن بدن و ضریب تبدیل غذایی جوجه‌های گوشتی را نسبت به کنجاله کنجد خام بهبود داد (05/0>P). چربی محوطه بطنی در تیمارهای 50 و 75 درصد کنجاله کنجد تخمیری نسبت به سایر تیمارها کمتر بود (05/0>P). ارتفاع پرزهای دئودنوم و ژوژنوم در تیمارهای 25 و50 درصد کنجاله کنجد تخمیری نسبت به سایر تیمارها بالاتر بود (05/0>P). با توجه به تشابه نتایج تیمارهای شاهد و 50 درصد کنجاله کنجد تخمیری در افزایش وزن و ضریب تبدیل خوراک، استفاده از کنجاله کنجدی تخمیری تا سطح 50 درصد جایگزینی با کنجاله سویا در جیره پیشنهاد می‏گردد.

اثر دانه گشنیز (Coriandrum sativum) و آلفا-توکوفریل‌استات در جیره بر عملکرد، ریخت‌شناسی روده و قابلیت هضم مواد مغذی جوجه‌های‌گوشتی

احمد علی ثابتان شیرازی؛ محمد جواد آگاه؛ احمد حسن آبادی؛ علی داد بوستانی

دوره 31، شماره 120 ، آذر 1397، ، صفحه 205-216

https://doi.org/10.22092/asj.2018.116284.1571

چکیده

در این پژوهش اثر افزودن دانه گشنیز و آلفا-توکوفریل استات به جیره جوجه‌های‌گوشتی بر عملکرد، ریخت‌شناسی روده ‌کوچک و قابلیت‌هضم مواد مغذی از سن 1 تا 42 روزگی بررسی شد. تعداد 240 قطعه جوجه‌گوشتی یک‌روزه سویه کاب500 در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار، 3 تکرار و 20 قطعه جوجه در هر تکرار توزیع شدند. تیمارها شامل، کنترل منفی (جیره پایه ذرت- ... بیشتر در این پژوهش اثر افزودن دانه گشنیز و آلفا-توکوفریل استات به جیره جوجه‌های‌گوشتی بر عملکرد، ریخت‌شناسی روده ‌کوچک و قابلیت‌هضم مواد مغذی از سن 1 تا 42 روزگی بررسی شد. تعداد 240 قطعه جوجه‌گوشتی یک‌روزه سویه کاب500 در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار، 3 تکرار و 20 قطعه جوجه در هر تکرار توزیع شدند. تیمارها شامل، کنترل منفی (جیره پایه ذرت- سویا بدون افزودنی خوراکی)، کنترل مثبت (جیره پایه همراه با 250 میلی‌گرم در کیلوگرم آلفا-توکوفریل استات) و گروه‌های آزمایشی سوم و چهارم به ترتیب دارای جیره پایه همراه با 3/0 یا 6/0 درصد دانه گشنیز بودند. بر اساس نتایج حاصله جوجه‌های تغذیه شده با تیمار دانه گشنیز در مقایسه با گروه‌های کنترل تفاوت معنی‌داری در میانگین افزایش وزن روزانه، خوراک مصرفی و ضریب تبدیل غذایی نداشتند. عمق کریپت و سطح جذبی پرزها در جوجه-های تغذیه شده با جیره حاوی 6/0 درصد دانه گشنیز نسبت به گروه کنترل منفی به طور معنی‌داری افزایش یافت (به‌ترتیب 011/0±22/0 و 009/0±66/0 در مقابل 004/0±21/0 و 012/0±60/0 میلی‌متر و میلی‌متر مربع). افزودن 6/0 درصد دانه گشنیز در جیره باعث افزایش معنی‌دار قابلیت هضم پروتئین (به‌مقدار99/3 درصد) و چربی (به مقدار33/4 درصد) در مقایسه با تیمار کنترل منفی شد. در کل با توجه به نتایج این تحقیق، افزودن دانه گشنیز در سطح 6/0 ‌درصد در جیره جوجه‌های گوشتی، به دلیل بهبود شاخص‌های ریخت‌شناسی روده کوچک و افزایش قابلیت هضم چربی و پروتئین پیشنهاد می‌شود.

اثرات استفاده ازپسماندکشمش بر عملکرد، فراسنجه‌های خونی و اسیدهای چرب فرار مایع شکمبه بره‌های نر بلوچی

علی اصغر یعقوبی؛ عبدالمنصور طهماسبی؛ عباسعلی ناصریان؛ رضا ولی زاده؛ سید علیرضا وکیلی

دوره 31، شماره 120 ، آذر 1397، ، صفحه 229-240

https://doi.org/10.22092/asj.2018.116694.1589

چکیده

در این پژوهش اثرات استفاده از پسماند کشمش بر عملکرد، برخی فراسنجه‌های خونی و اسیدهای چرب فرار مایع شکمبه بررسی شد. تعداد 15 رأس برۀ نر بلوچی (میانگین وزن 67/0± 15/21 کیلوگرم) در قالب طرح کاملاً تصادفی در سه تیمار قرار گرفتند. تیمارهای آزمایشی شامل: 1) شاهد (حاوی 40 درصد یونجه و فاقد پسماند کشمش)، 2) جایگزینی50 درصد یونجه با پسماند کشمش و 3) ... بیشتر در این پژوهش اثرات استفاده از پسماند کشمش بر عملکرد، برخی فراسنجه‌های خونی و اسیدهای چرب فرار مایع شکمبه بررسی شد. تعداد 15 رأس برۀ نر بلوچی (میانگین وزن 67/0± 15/21 کیلوگرم) در قالب طرح کاملاً تصادفی در سه تیمار قرار گرفتند. تیمارهای آزمایشی شامل: 1) شاهد (حاوی 40 درصد یونجه و فاقد پسماند کشمش)، 2) جایگزینی50 درصد یونجه با پسماند کشمش و 3) جایگزینی 100 درصد یونجه با پسماند کشمش بودند. استفاده از پسماند کشمش در جیره (تیمارهای 2 و3)، باعث افزایش وزن روزانۀ بره‌های پرواری در مقایسه با تیمار شاهد شد (05/0>P). افزایش سطح پسماند کشمش در جیره، پروتئین کل سرم را در دورۀ اول آزمایش (14 تا 28 روز) کاهش داد (05/0>P) ولی سایر فراسنجه‌های خونی این دوره ( از قبیل گلوکز، کلسترول، آلانین آمینوترانسفراز، تری‌گلیسرید و نیتروژن اوره‌ای) تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفتند (05/0<P). همچنین سطح تری‌گلیسرید، آلانین آمینوترانسفراز، پروتئین کل سرم و نیتروژن اوره‌ای در دورۀ دوم آزمایش (42 تا 56 روز) در مقایسه با تیمار شاهد کاهش نشان داد (05/0>P). کمترین غلظت اسید استیک و والریک اسید در دورۀ اول آزمایش، مربوط به تیمار3 بود، در حالی‌که بیشترین مقدار اسید والریک و اسید ایزو‌والریک در دورۀ دوم آزمایش مربوط به تیمار 1 بود (05/0>P). افزودن پسماند کشمش به جیره، تأثیری بر pH مایع شکمبه نداشت (05/0<P). نتایج کلی نشان داد جایگزینی بخشی از یونجه با پسماند کشمش به‌عنوان یک منبع ارزان‌قیمت نه‌تنها اثر منفی بر فراسنجه‌های مورد مطالعه در بره‌های بلوچی ندارد، بلکه می‌تواند باعث افزایش عملکرد آن‌ها نیز شود.

بررسی امکان استفاده از اسپور قارچ Piriformospora indica به عنوان یک منبع جدید پری-بیوتیک در جیره جوجه‌های گوشتی

مصطفی بابامیر؛ مهدی هدایتی؛ سعید خلجی؛ مجتبی یاری؛ مهدی قبولی

دوره 31، شماره 120 ، آذر 1397، ، صفحه 267-280

https://doi.org/10.22092/asj.2017.110911.1463

چکیده

به منظور بررسی اثر استفاده از اسپور قارچ Piriformospora indica به عنوان یک منبع جدید پری-بیوتیکی بر عملکرد جوجه‌های گوشتی،‌ آزمایشی با استفاده از 160 قطعه جوجه گوشتی نرنژاد راس -308 با 5 گروه آزمایشی و 4 تکرار و 8 جوجه در هر تکرار در قالب طرح کاملاً تصادفی طراحی گردید. گروه‌های آزمایشی در این مطالعه شامل: (1) شاهد (دریافت کننده جیره پایه)، (2) دریافت ... بیشتر به منظور بررسی اثر استفاده از اسپور قارچ Piriformospora indica به عنوان یک منبع جدید پری-بیوتیکی بر عملکرد جوجه‌های گوشتی،‌ آزمایشی با استفاده از 160 قطعه جوجه گوشتی نرنژاد راس -308 با 5 گروه آزمایشی و 4 تکرار و 8 جوجه در هر تکرار در قالب طرح کاملاً تصادفی طراحی گردید. گروه‌های آزمایشی در این مطالعه شامل: (1) شاهد (دریافت کننده جیره پایه)، (2) دریافت کننده جیره پایه به همراه‌ اسپور قارچ P. indica ‌cfu/g106×3 ، (3) دریافت کننده جیره پایه به همراه اسپور قارچ P. indica‌ cfu/g106×6، (4) دریافت کننده جیره پایه به همراه اسپور قارچ P. indica ‌ ‌ ‌cfu/g106×9 و (5) دریافت کننده جیره پایه به همراه قارچ P. indica ‌ ‌ cfu/g106×14 بودند. نتایج حاصل از این بررسی نشان داد که استفاده از سطح ‌ ‌ cfu/g106×6 اسپور قارچ P. indica به صورت معنی‌دار موجب افزایش وزن گردید (05/0P<). استفاده از سطوح مختلف اسپور قارچ P. indica بر ضریب تبدیل غذایی اثرات معنی‌داری نداشته است (05/0P<). نتایج حاصل از ریخت شناسی روده نشان داد که استفاده از اسپور قارچ P. indica به صورت معنی‌داری موجب افزایش طول پرز و کاهش عمق کریپت گردید (05/0P<). همچنین نتایج حاصل از آزمایشات شمارش باکتری‌ها نشان داد که استفاده از اسپور قارچ P. indica در سطح ‌ cfu/g106×3 به صورت معنی‌داری موجب کاهش تعداد باکتری های سالمونلا و اشرشیا کولی گردید ‌(05/0P<). بر اساس نتایج بدست آمده از این مطالعه پیشنهاد می‌گردد از اسپور قارچ P. indica در میزان‌ ‌ cfu/g106×6 به عنوان یک پری‌بیوتیک تجاری مطرح و استفاده گردد.

اثرات اسانس آویشن برعملکرد، متابولیت های سرم و سیستم ایمنی در جوجه های گوشتی تحت تنش گرمایی

داود محمدی؛ اکبر یعقوبفر؛ نیما ایلا

دوره 31، شماره 119 ، شهریور 1397، ، صفحه 19-30

https://doi.org/10.22092/asj.2017.109527.1398

چکیده

هدف از انجام این پژوهش ارزیابی اثرات اسانس‌ آویشن بر عملکرد، خصوصیات لاشه، متابولیت‌های سرم و پاسخ ایمنی در جوجه‌های گوشتی تحت تنش گرمایی می‌باشد. تعداد 400 قطعه‌ جوجه گوشتی نر یکروزه سویه راس- 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی به 4 تیمار با پنج تکرار، هر تکرار مشتمل بر 20 پرنده تخصیص یافتند. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از جیره شاهد(بدون ... بیشتر هدف از انجام این پژوهش ارزیابی اثرات اسانس‌ آویشن بر عملکرد، خصوصیات لاشه، متابولیت‌های سرم و پاسخ ایمنی در جوجه‌های گوشتی تحت تنش گرمایی می‌باشد. تعداد 400 قطعه‌ جوجه گوشتی نر یکروزه سویه راس- 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی به 4 تیمار با پنج تکرار، هر تکرار مشتمل بر 20 پرنده تخصیص یافتند. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از جیره شاهد(بدون افزودنی) و جیره‌های حاوی 1/0، 15/0 و 2/0 درصد اسانس آویشن. نتایج نشان دادند که مکمل کردن جیره با اسانس‌ آویشن تاثیرمعنی‌داری بر متوسط وزن بدن، افزایش وزن روزانه، مصرف خوراک روزانه، ضریب تبدیل غذایی و خصوصیات لاشه نداشت (05/0P>). افزودن اسانس آویشن به جیره جوجه‌های گوشتی روی متابولیت های سرم (گلوکز، تری گلیسرید، آلبومین و پروتئین و VLDL) اثر معنی داری نداشت (05/0P>)، ولی سطح کلسترول و LDL را به طور معنی داری کاهش و سطح HDL را بطور معنی داری افزایش داده بود (05/0P<). مکمل کردن جیره با اسانس آویشن پاسخ آنتی بادی را در برابر بیماری نیوکاسل وگلبول‌های قرمز گوسفند (SRBC) در سرم جوجه های گوشتی تحت تنش گرمایی به طور معنی داری افزایش داده بود (05/0P<)، اگرچه روی سطح ایمینوگلوبین G تاثیر معنی داری نداشت (05/0P>). این نتایج پیشنهاد می‌کنند که مکمل نمودن جیره با اسانس‌ آویشن باعث روند رو به افزایش نرخ رشد، تقویت سیستم ایمنی، کاهش سطح کلسترول و LDL در سرم گردیده و می‌تواند به عنوان محرک رشد و تقویت کننده پاسخ ایمنی در جیره جوجه‌های گوشتی تحت تنش گرمایی در نظر گرفته شود.

تأثیر سطوح مختلف سیاه دانه و پروتئین جیره بر عملکرد، ترکیب لاشه و فراسنجه ‏های خونی جوجه های گوشتی

گلبهار آق؛ بهروز دستار؛ محمود شمس شرق؛ سید رضا هاشمی؛ رضا میرشکار

دوره 31، شماره 119 ، شهریور 1397، ، صفحه 115-128

https://doi.org/10.22092/asj.2017.115426.1537

چکیده

این آزمایش به منظور ارزیابی اثر سطوح مختلف سیاه دانه در دو سطح پروتئین بر عملکرد، ترکیب لاشه و فراسنجه‏های خونی جوجه‏های گوشتی انجام شد. تعداد 336 قطعه جوجه یکروزه تعیین جنسیت نشده سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با آرایش فاکتوریل 3×2 با 6 تیمار (3 سطح سیاه دانه (صفر، 1 و 2 درصد) در دو سطح پروتئین (پروتئین متعادل و کم پروتئین))، ... بیشتر این آزمایش به منظور ارزیابی اثر سطوح مختلف سیاه دانه در دو سطح پروتئین بر عملکرد، ترکیب لاشه و فراسنجه‏های خونی جوجه‏های گوشتی انجام شد. تعداد 336 قطعه جوجه یکروزه تعیین جنسیت نشده سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با آرایش فاکتوریل 3×2 با 6 تیمار (3 سطح سیاه دانه (صفر، 1 و 2 درصد) در دو سطح پروتئین (پروتئین متعادل و کم پروتئین))، 4 تکرار و 14 قطعه جوجه در هر تکرار مورد استفاده قرار گرفتند. جیره‏های آزمایشی دارای انرژی قابل سوخت و ساز یکسان و به‏جز پروتئین، حاوی حداقل مقادیر مواد مغذی توصیه شده توسط NRC (1994) بودند. نتایج نشان داد مصرف جیره‏های با سطح پروتئین متعادل نسبت به جیره کم پروتئین باعث بهبود معنی‏دار وزن بدن شد (05/0>P). کاهش سطح پروتئین جیره سبب کاهش پروتئین مصرفی و افزایش نسبت راندمان پروتئین شد (05/0>P). کاهش سطح پروتئین جیره سبب کاهش معنی‏دار درصد لاشه قابل طبخ و ماهیچه سینه شد (05/0>P). غلظت آلبومین سرم با کاهش سطح پروتئین جیره به‏طور معنی‏داری کاهش یافت (05/0>P). افزودن سیاه دانه به جیره کم پروتئین سبب بهبود معنی‏دار وزن بدن، ضریب تبدیل غذایی و نسبت راندمان پروتئین شد به‏گونه‏ای که مقادیر آنها مشابه با جیره با سطح پروتئین متعادل بود (05/0>P). افزودن سیاه دانه به جیره کم پروتئین باعث افزایش درصد ماهیچه ران، سینه، قلب و سنگدان شد بطوریکه از نظر آماری مقدار آنها مشابه با جیره با سطح پروتئین متعادل بود (05/0<P). این نتایج نشان می‏دهد افزودن سیاه دانه به جیره‏های کم پروتئین سبب بهبود عملکرد رشد جوجه‏های گوشتی می‏شود.

اثر تیمارهای مختلف فلاشینگ بر عملکرد تولیدمثلی شیشک و میش بالغ لری بختیاری

محسن باقری؛ محمدعلی طالبی؛ ابوالحسن صادقی پناه

دوره 31، شماره 118 ، خرداد 1397، ، صفحه 3-14

https://doi.org/10.22092/asj.2017.109668.1407

چکیده

هدف این تحقیق، بررسی تفاوت پاسخ عملکرد تولیدمثلی بره میشها و میشهای مسنتر لری بختیاری به فلاشینگ بود. به این منظور از میشهای سالم یک گله 55 رأس بره میش و 245 رأس میش بالغ انتخاب شدند. هر یک از بره میشها یا میشهای بالغ به طور تصادفی در یکی از سه تیمار: بدون فلاشینگ(شاهد)، فلاشینگ با دانه جو و فلاشینگ با دانه جو و چربی قرار گرفت. جیره فلاشینگ ... بیشتر هدف این تحقیق، بررسی تفاوت پاسخ عملکرد تولیدمثلی بره میشها و میشهای مسنتر لری بختیاری به فلاشینگ بود. به این منظور از میشهای سالم یک گله 55 رأس بره میش و 245 رأس میش بالغ انتخاب شدند. هر یک از بره میشها یا میشهای بالغ به طور تصادفی در یکی از سه تیمار: بدون فلاشینگ(شاهد)، فلاشینگ با دانه جو و فلاشینگ با دانه جو و چربی قرار گرفت. جیره فلاشینگ از دو هفته قبل از معرفی قوچ به گله تا سه هفته پس از آن در اختیار میشها قرار داده شد. نتایج نشان داد که، بر خلاف میشهای بالغ، نرخ آبستنی و نرخ زایش در بره میشها تحت تاثیر تیمار قرار گرفت (0/05 >p). در بره میشها، تعداد بره متولد شده به ازای هر رأس میش در معرض آمیزش در تیمار فلاشینگ با دانه جو و چربی بالاتر از دو تیمار دیگر بود (0/05>p) در صورتی که در میشهای بالغ، اختلاف میشهای تیمار فلاشینگ با دانه جو و چربی از نظر تعداد بره متولد شده به ازای هر رأس میش در معرض آمیزش تنها با تیمار شاهد معنی دار بود (0/05 >p). طول دوره آبستنی در بره میشها و میشهای بالغ در تیمارهای مختلف اختلاف آماری معنی داری نداشت. نرخ دوقلوزایی در بره میشها و میشهای بالغ تحت تاثیر تیمار قرار گرفت اما میزان این تاثیر در بره میشها بیشتر بود (به ترتیب 0/01>p و 0/05>p). بنابراین به نظر می رسد که در میشهای بالغ فلاشینگ و در بره میشها فلاشینگ با چربی باعث افزایش عملکرد تولیدمثلی میگردد.

اثر تغذیه تکمیلی بر بازده گله های گوسفند و بز عشایری حاشیه رودخانه کرخه

حسین غلامی؛ عبدالرضا تیموری؛ نادر اسدزاده

دوره 31، شماره 118 ، خرداد 1397، ، صفحه 75-84

https://doi.org/10.22092/asj.2017.109593.1405

چکیده

این پژوهش جهت بررسی اثر خوراک مکمل به دو شکل فیزیکی پلت شده و یا کاملا مخلوط (شاهد) بر عملکرد تولیدی گله های گوسفند و بز عشایری حاشیه رودخانه کرخه انجام شد. تعداد 8 گله 50 راسی انتخاب و به دو گروه شاهد و آزمایشی ( پلت ) تقسیم شدند. میش و بزهای گروه شاهد مطابق روش دامدار( مرتع+ تغذیه دستی دامدار)، بدون خوراک مکمل پلت شده، تغذیه شدند اما درگروه ... بیشتر

اثرات سطوح مختلف متیونین جیره غذائی بر عملکرد و فراسنجه‌های خونی در بلدرچین ژاپنی تخمگذار

نیما ایلا؛ فاطمه جلیلی؛ علی کیانی؛ محمد یازرلو

دوره 31، شماره 118 ، خرداد 1397، ، صفحه 161-172

https://doi.org/10.22092/asj.2017.110314.1441

چکیده

آزمایشی به منظور بررسی تاثیر سطوح مختلف متیونین جیره بر عملکرد و فراسنجه‌های خونی و صفات تولید مثلی بلدرچین ژاپنی تخمگذار به مدت 9 هفته (16-8 هفتگی) انجام شد. در این آزمایش از 140 پرنده ماده هم سن (56 روزه) در قالب طرح کاملاً تصادفی با 5 تیمار، 4 تکرار و 7 قطعه پرنده در هر تکرار استفاده شد. جیره‌های آزمایشی به ترتیب حاوی سطوح 35/0، 40/0، 45/0، 50/0 و ... بیشتر آزمایشی به منظور بررسی تاثیر سطوح مختلف متیونین جیره بر عملکرد و فراسنجه‌های خونی و صفات تولید مثلی بلدرچین ژاپنی تخمگذار به مدت 9 هفته (16-8 هفتگی) انجام شد. در این آزمایش از 140 پرنده ماده هم سن (56 روزه) در قالب طرح کاملاً تصادفی با 5 تیمار، 4 تکرار و 7 قطعه پرنده در هر تکرار استفاده شد. جیره‌های آزمایشی به ترتیب حاوی سطوح 35/0، 40/0، 45/0، 50/0 و 55/0 درصد جیره متیونین بودند. نتایج آزمایش نشان داد که در دوره اول تولید (12-8 هفتگی)، دوره دوم تولید (16-13 هفتگی) و کل دوره (16-8 هفتگی) سطوح مختلف متیونین جیره اثر معنی‌داری بر درصد تولید و توده تخم تولیدی بلدرچین (گرم/پرنده/روز) داشتند (05/0>P) بطوری که بالاترین درصد تولید و وزن توده تخم در دوره‌های مختلف تولید به ترتیب مربوط به پرندگان تغذیه شده با جیره حاوی 45/ 0 و50/0 درصد متیونین بود. مقایسه تیمارهای آزمایشی نشان داد که با افزایش سطح متیونین جیره میزان آلبومین سرم و اسید اوریک خون بلدرچین‌های ژاپنی بترتیب کاهش و افزایش یافت. نتایج این آزمایش نشان داد بهترین عملکرد تولیدی و تولیدمثلی(وزن تخم‌، تولید تخم) بلدرچین ژاپنی تخمگذار در دوره اول تولید (12-8 هفتگی)، دوره دوم تولید (16-13 هفتگی) و کل دوره (16-8 هفتگی)، بترتیب با تغذیه جیره‌های حاوی 45/0، 50/0 و 55/0 درصد متیونین جیره حاصل می‌شود بنابراین مقادیر مذکور را می‌توان به عنوان مقادیر احتیاجات متیونین بلدرچین در دوره تخمگذاری درنظر گرفت.

اثرات استفاده از دو نوع برنامه محدودیت غذایی با و بدون پروبیوتیک بر عملکرد، صفات کیفی تخم و هزینه تولید در بلدرچین‌های تخم‌‌گذار ژاپنی

تورج غلامی؛ علی نوبخت

دوره 31، شماره 118 ، خرداد 1397، ، صفحه 185-194

https://doi.org/10.22092/asj.2017.109691.1409

چکیده

هدف از این آزمایش، بررسی اثرات استفاده از دو نوع برنامه محدودیت غذایی با و بدون پروبیوتیک بر عملکرد، صفات کیفی تخم و هزینه تولید در بلدرچین‌های تخم‌‌گذار ژاپنی در اوایل تخم‌گذاری بود. تعداد 288 قطعه بلدرچین از سن 6 تا 14 هفتگی در 6 تیمار، 4 تکرار و 12 قطعه در هر تکرار به‌صورت فاکتوریل (2×3) شامل 3 نوع جیره (جیره بر اساس توصیه NRC سال 1994، ... بیشتر هدف از این آزمایش، بررسی اثرات استفاده از دو نوع برنامه محدودیت غذایی با و بدون پروبیوتیک بر عملکرد، صفات کیفی تخم و هزینه تولید در بلدرچین‌های تخم‌‌گذار ژاپنی در اوایل تخم‌گذاری بود. تعداد 288 قطعه بلدرچین از سن 6 تا 14 هفتگی در 6 تیمار، 4 تکرار و 12 قطعه در هر تکرار به‌صورت فاکتوریل (2×3) شامل 3 نوع جیره (جیره بر اساس توصیه NRC سال 1994، جیره با محدودیت زمانی 7 ساعت تغذیه و 1 ساعت عدم تغذیه، جیره با 5 درصد مواد مغذی کمتر از توصیه NRC سال 1994) و دو سطح از پروبیوتیک پروتکسین (صفر و 005/0 درصد در هر کیلوگرم) در قالب طرح کاملاً تصادفی مورد استفاده قرار گرفتند. اعمال محدودیت زمانی موجب افزایش میانگین وزن تخم‌‌ شد (05/0P<). ولی اعمال محدودیت مواد مغذی موجب کاهش درصد تولید، تولید توده‌‌ای، بالا رفتن ضریب تبدیل غذایی و افزایش هزینه خوراک به ازای هر کیلوگرم از تولید تخم شده و ضخامت پوسته تخم نیز کاهش یافت (01/0P<) لیکن شاخص رنگ زرده و درصد پوسته افزایش یافت (05/0P<). پروبیوتیک موجب کاهش مقدار خوراک مصرفی شد (05/0P<). در اثرات متقابل نوع برنامه تغذیه‌‌ای و پروبیوتیک، کاهش 5 درصدی مواد مغذی موجب کاهش ضخامت پوسته تخم‌‌ها شد (05/0P<) و استفاده از پروبیوتیک نتوانست از این کاهش جلوگیری نماید. به طور کلی در بلدرچین‌‌های تخم‌‌گذار ژاپنی کاهش 5 درصدی مواد مغذی جیره نسبت به پیشنهاد NRC سال 1994، موجب کاهش عملکرد شده و توصیه نمی‌‌گردد، لیکن با اعمال 7 ساعت تغذیه و یک ساعت محدودیت تغذیه‌‌ای وزن تخم‌‌ها افزایش می‌یابد.

اثر افزودن پودر و عصاره هیدروالکلی گل بابونه بر صفات عملکردی، برخی فراسنجه‌های خونی و تیتر ایمنی در جوجه‌های گوشتی

مریم قائدی؛ مهدی هدایتی؛ سعید خلجی

دوره 31، شماره 118 ، خرداد 1397، ، صفحه 267-276

https://doi.org/10.22092/asj.2017.115024.1511

چکیده

این مطالعه به منظور مقایسه اثرات پودر و عصاره هیدروالکلی گل بابونه با آنتی‌بیوتیک محرک رشد فسفوفلاوومایسین بر عملکرد، فراسنجه‌های خونی و پاسخ ایمنی جوجه‌های گوشتی انجام شد. در این پژوهش 288 قطعه جوجه گوشتی سویۀ راس 308 (مخلوط نر و ماده) در قالب طرح کاملا" تصادفی با 6 گروه آزمایشی و 4 تکرار و 12 قطعه جوجه در هر تکرار، از سن 1 تا 42 روزگی استفاده ... بیشتر این مطالعه به منظور مقایسه اثرات پودر و عصاره هیدروالکلی گل بابونه با آنتی‌بیوتیک محرک رشد فسفوفلاوومایسین بر عملکرد، فراسنجه‌های خونی و پاسخ ایمنی جوجه‌های گوشتی انجام شد. در این پژوهش 288 قطعه جوجه گوشتی سویۀ راس 308 (مخلوط نر و ماده) در قالب طرح کاملا" تصادفی با 6 گروه آزمایشی و 4 تکرار و 12 قطعه جوجه در هر تکرار، از سن 1 تا 42 روزگی استفاده شد. گروه آزمایشی 1 به عنوان شاهد با جیره پایه تغذیه شد، گروه آزمایشی 2، جیره پایه به همراه 045/0 درصد فسفوفلاوومایسین به عنوان آنتی بیوتیک محرک رشد و گروه آزمایشی 3، جیره پایه به همراه 05/0 درصد عصاره هیدروالکلی گل بابونه و گروه‌های آزمایشی 4 و 5 و 6 به ترتیب جیره پایه را به همراه 05/0، 1/0 و 3/0 درصد پودر گل بابونه دریافت کرداند. نتایج نشان داد که افزودن گل بابونه اثر معنی‌داری بر افزایش وزن و مصرف خوراک در کل دوره پرورش داشته و بیشترین مصرف خوراک، افزایش وزن‌گیری و بهبود ضریب تبدیل غذایی در گروه آزمایشی حاوی 3/0درصد پودر گل بابونه مشاهده شد (05/0P≤). میزان سرمی تری‌گلیسیرید، HDL و LDL در گروه‌های دریافت کننده گل بابونه کاهش در مقایسه با گروه شاهد معنی‌داری نشان داد (05/0P≤). مصرف پودر گل بابونه بر پاسخ‌های ایمنی هومورال علیه بیماری آنفلوآنزا اثر معنی‌دار داشت (05/0P≤). نتیجه نهایی مشخص کرد که مصرف 3/0 درصد پودر گل بابونه نسبت به عصاره آن، اثرات مطلوبی بر عملکرد، صفات ایمنی و فراسنجه‌های خونی در جوجه های گوشتی از خود نشان داده است.

اثر منابع مختلف پودر چربی و فسفر بر عملکرد تولیدی و خصوصیات لاشه جوجه‌های گوشتی نر

مهدی صوفی محمدی؛ حسین مروج؛ محمود شیوازاد

دوره 30، شماره 117 ، اسفند 1396، ، صفحه 41-54

https://doi.org/10.22092/asj.2018.116044

چکیده

این آزمایش به منظور تعیین اثرات منابع مختلف پودر چربی و دو منبع فسفر بر عملکرد رشد و خصوصیات لاشه جوجه ‌های گوشتی در دوره رشد و پایانی، با 120 قطعه جوجه گوشتی نر سویه تجاری راس 308 در قالب طرح بلوک کامل تصادفی به صورت فاکتوریل (سه منبع مختلف چربی × دو منبع فسفر) با شش تیمار و چهار تکرار انجام شد. منابع چربی شامل پودر چربی با منشا گیاهی، ... بیشتر این آزمایش به منظور تعیین اثرات منابع مختلف پودر چربی و دو منبع فسفر بر عملکرد رشد و خصوصیات لاشه جوجه ‌های گوشتی در دوره رشد و پایانی، با 120 قطعه جوجه گوشتی نر سویه تجاری راس 308 در قالب طرح بلوک کامل تصادفی به صورت فاکتوریل (سه منبع مختلف چربی × دو منبع فسفر) با شش تیمار و چهار تکرار انجام شد. منابع چربی شامل پودر چربی با منشا گیاهی، پودر چربی خالص پالم و پودر چربی مخلوط گیاهی - حیوانی و منابع فسفر شامل دی کلسیم فسفات و اسید فسفریک بودند. میانگین خوراک مصرفی روزانه، افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل غذایی در کل دوره پرورش تحت تاثیر منابع چربی قرار نگرفت (05/0P>). دو منبع دی کلسیم فسفات و اسید فسفریک از لحاظ میانگین خوراک مصرفی روزانه، افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل غذایی در کل دوره پرورش تفاوت معنی‌داری نداشتند (05/0<P). اثر متقابل منابع چربی و فسفر بر میانگین خوراک مصرفی روزانه، افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل غذایی معنی‌دار نبود (05/0<P). درصد لاشه آماده طبخ، سینه، ران، چربی حفره بطنی پرندگان تغذیه شده با منابع پودر چربی تفاوت معنی‌دار نداشت (05/0P>). مقایسه تیمارها از لحاظ سهم هزینه خوراک در تولید یک کیلوگرم وزن زنده در کل دوره پرورش نشان داد که جیره حاوی پودر چربی با منشا گیاهی دارای بیشترین و پودر چربی مخلوط گیاهی – حیوانی دارای کمترین هزینه خوراک می‌باشند. نتایج این آزمایش نشان داد که تفارت معنی داری از لحاط عملکرد و خصوصیات لاشه پرندگان بین منابع مختلف پودر چربی وجود نداشت.

تأثیر به کارگیری عصاره آویشن شیرازی و تغییرات چربی جیره‌ای بر عملکرد و ثبات اکسیداتیو لاشه جوجه‌های گوشتی

مریم نوبخت؛ حسن درمانی کوهی؛ مازیار محیطی اصلی

دوره 30، شماره 117 ، اسفند 1396، ، صفحه 117-128

https://doi.org/10.22092/asj.2017.108654.1349

چکیده

این آزمایش به منظور بررسی تأثیر عصاره آویشن شیرازی و چربی جیره‌ای بر عملکرد و ثبات اکسیداتیو لاشه جوجه‌های گوشتی (سویه راس 308، با نسبت مساوی نر و ماده) انجام شد. طرح مورد استفاده در آزمایش، طرح کاملاً تصادفی با 6 تیمار، 4 تکرار و 10 قطعه جوجه در هر تکرار بود. مصرف خوراک، افزایش وزن و ضریب تبدیل خوراک به صورت دوره‌ای و در پایان دورهای آغازین، ... بیشتر این آزمایش به منظور بررسی تأثیر عصاره آویشن شیرازی و چربی جیره‌ای بر عملکرد و ثبات اکسیداتیو لاشه جوجه‌های گوشتی (سویه راس 308، با نسبت مساوی نر و ماده) انجام شد. طرح مورد استفاده در آزمایش، طرح کاملاً تصادفی با 6 تیمار، 4 تکرار و 10 قطعه جوجه در هر تکرار بود. مصرف خوراک، افزایش وزن و ضریب تبدیل خوراک به صورت دوره‌ای و در پایان دورهای آغازین، رشد و پایانی اندازه‌گیری شدند. در پایان دوره آزمایش (روز 42) از گوشت ناحیه ران 2 قطعه جوجه کشتار شده نمونه‌گیری انجام و ذخیره‌سازی نمونه‌ها به مدت 45 و90 روز در دمای فریزر (20- درجه سانتی‌گراد) صورت گرفت. جهت اندازه گیری ثبات اکسیداتیو نمونه‌های گوشت ناحیه ران، از میزان مواد واکنش دهنده با اسید تیوباربیتوریک (TBARS) استفاده شد. در تمامی دوره‌ها، جیره‌های حاوی چربی، افزایش وزن و خوراک مصرفی روزانه بیشتر و ضریب تبدیل خوراک کمتری در مقایسه با جیره‌های بدون چربی داشتند (05/0>P). با وجود عدم معنی‌داری اثر عصاره آویشن شیرازی بر عملکرد رشد جوجه‌های گوشتی (05/0<P)، استفاده از آن منجر به کاهش معنی‌دار در غلظت TBARS در گوشت ران 45 و90 روز پس از ذخیره‌سازی شد (05/0P<). مکمل جیره‌ای عصاره آویشن شیرازی در کل دوره موجب افزایش معنی‌دار در غلظلت کبدی آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز (05/0>P) و افزایش غیر معنی‌دار در غلظلت سوپراکسید دیسموتاز شد. به عنوان نتیجه‌گیری کلی، استفاده از چربی جیره‌ای و عصاره آویشن شیرازی به ترتیب منجر به بهبود در عملکرد جوجه‌ها و کاهش میزان اکسیداسیون و افزایش کیفیت گوشت در طی ذخیره‌سازی شد.

تأثیر استفاده از ویتامین ای در جیره فلاشینگ بر عملکرد تولیدمثلی میش های لری بختیاری

محسن باقری؛ مرتضی کرمی

دوره 30، شماره 116 ، آذر 1396، ، صفحه 103-114

https://doi.org/10.22092/asj.2017.113952

چکیده

این مطالعه با هدف تعیین اثر استفاده ازویتامین ای در جیره فلاشینگ برعملکرد تولیدمثلی میشهای لری بختیاری انجام شد. دویست رأس میش سالم و غیر شیرده لری بختیاری در دو سامانه روستایی و عشایری (در هر سامانه یک گله و 100 رأس میش درهر گله) با میانگین وزن 57/5 کیلوگرم و سن 2 تا 7 سال مورد مطالعه قرار گرفتند. میشهای هر گله به طور تصادفی به دو گروه مساوی ... بیشتر این مطالعه با هدف تعیین اثر استفاده ازویتامین ای در جیره فلاشینگ برعملکرد تولیدمثلی میشهای لری بختیاری انجام شد. دویست رأس میش سالم و غیر شیرده لری بختیاری در دو سامانه روستایی و عشایری (در هر سامانه یک گله و 100 رأس میش درهر گله) با میانگین وزن 57/5 کیلوگرم و سن 2 تا 7 سال مورد مطالعه قرار گرفتند. میشهای هر گله به طور تصادفی به دو گروه مساوی برای دریافت یکی از دو جیره ذیل تقسیم شدند: جیره پایه بعلاوه 250 گرم دانه جو (به عنوان گروه شاهد (F)) و جیره پایه بعلاوه 250 گرم دانه جو بعلاوه 500 واحد ویتامین ای (تیمار FE). رژیم غذایی از دو هفته قبل از قوچ اندازی شروع وتا سه هفته پس از آن ادامه یافت. داده های مربوط به وزن و نمره وضعیت بدنی میشها قبل از جفتگیری، نرخ آبستنی، نرخ برهزایی و زادآوری جمع آوری و با رویه GLM نرم افزار SAS مورد تجزیه آماری قرار گرفتند. نرخ آبستنی، نرخ برهزایی و نرخ زادآوری کل تحت تأثیر تیمار قرار نگرفت هر چند که از نظر عددی مقدار این صفات در تیمار FE بالاتر بود. نرخ آبستنی در 21 روز اول جفتگیریها و نرخ برهزایی در 21 روز اول زایشها به طور معنیداری (0/01>P) در تیمار FE بالاتر از شاهد بود. نرخ زادآوری در 21 روز ابتدایی زایشها تحت تأثیر تیمار قرار نگرفت. نمره وضعیت بدنی میش تنها بر نرخ آبستنی کل اثر معنیدار داشت (0/05>P). استفاده از ویتامین ای در جیره فلاشینگ تاثیری بر عملکرد تولیدمثلی میشهای لری بختیاری ندارد.

بررسی نسبت‌های ایده‌آل آرژنین به لایزین قابل هضم با و بدون مکمل گوانیدینو استیک اسید بر عملکرد و خصوصیات لاشه جوجه‌های بوقلمون

حمید اسماعیلی؛ سید ناصر موسوی؛ نیما ایلا؛ حامد محمدی

دوره 30، شماره 116 ، آذر 1396، ، صفحه 205-218

https://doi.org/10.22092/asj.2017.113959

چکیده

به منظور بررسی نسبت‌های ایده‌آل آرژنین به لایزین قابل هضم با و بدون مکمل گوانیدینواستیک اسید بر عملکرد و خصوصیات لاشه جوجه‌های بوقلمون، تعداد 480 قطعه جوجه یک روزه بوقلمون نر (BUT6) به صورت فاکتوریل 2×4، به 8 تیمار، 6 تکرار و 10 قطعه در هر تکرار اختصاص یافتند. تیمارهای آزمایشی شامل 4 نسبت مختلف آرژنین به لایزین قابل هضم (85، 95، 105 و 115 درصد) ... بیشتر به منظور بررسی نسبت‌های ایده‌آل آرژنین به لایزین قابل هضم با و بدون مکمل گوانیدینواستیک اسید بر عملکرد و خصوصیات لاشه جوجه‌های بوقلمون، تعداد 480 قطعه جوجه یک روزه بوقلمون نر (BUT6) به صورت فاکتوریل 2×4، به 8 تیمار، 6 تکرار و 10 قطعه در هر تکرار اختصاص یافتند. تیمارهای آزمایشی شامل 4 نسبت مختلف آرژنین به لایزین قابل هضم (85، 95، 105 و 115 درصد) و 2 سطح کرامینو به عنوان منبع گوانیدینواستیک اسید (GAA، صفر و 06/0 درصد) در دو دوره سنی آغازین (21-0 روزگی) و رشد (49-22روزگی) مورد استفاده قرار گرفتند. در پایان دوره از هر واحد آزمایشی دو پرنده به طور تصادفی انتخاب و کشتار شده و خصوصیات لاشه مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد، تیمار با نسبت 85 درصد آرژنین به لایزین نسبت به تیمارهای 105 و115 درصد بدون مکمل GAA افزایش وزن کمتری داشتند و افزودن GAA آن را جبران کرد. استفاده از مکمل GAA، طی دوره‌ی رشد و کل دوره، به طور معنی‌داری باعث کاهش میزان خوراک مصرفی شد. گروه‌های با نسبت 85 درصد آرژنین به لایزین در مقایسه با نسبت‌های دیگر به طور معنی‌داری ضریب تبدیل خوراک بیشتری در دوره آغازین داشتند. در همه دوره‌ها سطح 06/0 درصد GAA به طور معنی‌داری ضریب تبدیل خوراک را کاهش داد. افزودن مکمل GAA درصد وزن لاشه، سینه و بال را به طور معنی‌داری افزایش داد. نتایج این آزمایش نشان داد، مکمل GAA می تواند اثرات کمبود سطوح پایین آرژنین در جیره بوقلمون‌های نر جوان را جبران و عملکرد را بهبود بخشد.

اثر مرحله برداشت بر عملکرد تولید علوفه و ارزش غذایی گیاه کامل نیشکر به عنوان یک منبع علوفه ای

ابراهیم فروغی نیا؛ حسن فضایلی

دوره 30، شماره 115 ، شهریور 1396، ، صفحه 55-68

https://doi.org/10.22092/asj.2017.113264

چکیده

این پژوهش به منظور تعیین ارزش غذایی و عملکرد علوفه دو رقم نیشکر زودرس و دیررس در طول دوره رشد اجرا گردید. برای هر رقم یک مزرعه انتخاب و طی مدت هفت ماه (هر ماه دو نوبت) از علوفه آن‌ها نمونه برداری شد. نتایج نشان داد مقدار ماده خشک و قند‌های محلول با پیشرفت رشد گیاه، به صورت معنی داری (05/0 > P) افزایش یافت. میزان پروتیین خام، خاکستر، NDF وADF ... بیشتر این پژوهش به منظور تعیین ارزش غذایی و عملکرد علوفه دو رقم نیشکر زودرس و دیررس در طول دوره رشد اجرا گردید. برای هر رقم یک مزرعه انتخاب و طی مدت هفت ماه (هر ماه دو نوبت) از علوفه آن‌ها نمونه برداری شد. نتایج نشان داد مقدار ماده خشک و قند‌های محلول با پیشرفت رشد گیاه، به صورت معنی داری (05/0 > P) افزایش یافت. میزان پروتیین خام، خاکستر، NDF وADF با گذشت مرحله رشد گیاه، روند کاهشی داشت (05/0 > P). میزان پروتئین خام در اولین برداشت (اردیبهشت) در رقم زودرس و دیررس به ترتیب 77/9 و 80/8 درصد بود اما از ماه هفتم (آبان) در هر دو رقم، کمتر از 3 درصد بود. میزان قند محلول در اولین برداشت برای رقم زودرس و دیررس به ترتیب 48/3 و 65/3 درصد و در سیزدهمین برداشت به ترتیب 98/23 و 39/23 درصد بود. قابلیت هضم ماده خشک و ماده آلی برای رقم زودرس در ماه‌های مهر و آبان و برای رقم دیررس در آبان بیشترین مقدار بود (05/0 > P). میزان تولید ماده خشک، ماده آلی، پروتین خام و ماده آلی قابل هضم، طی رشد گیاه، در دو رقم روند افزایشی داشت (05/0 > P). با توجه به یافته‌های این پژوهش می‌توان نتیجه گرفت که زمان مناسب برداشت گیاه کامل نیشکر، به عنوان علوفه از نظر مواد مغذی قابل برداشت، آبان ماه خواهد بود، با این حال تعیین اثر چین‌های مختلف بر عملکرد و ارزش غذایی، نیاز به پژوهش دارد.

دوره 37 (1403)

دوره 36 (1402)

دوره 35 (1401)

دوره 34 (1400)

دوره 33 (1399)

دوره 32 (1398)

دوره 31 (1397)

دوره 30 (1396)

دوره 29 (1395)

دوره 28 (1394)

دوره 27 (1393)

کلیدواژه‌ها = عملکرد

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده