علی نوبخت؛ سهراب آذرفر؛ یوسف مهمان‌‌نواز؛ محمدرضا قلعه نویی
چکیده
این آزمایش جهت بررسی اثر اضافه کردن پونه (Mentha plugium L.)و آویشن (Thymus vulgaris L.) به جیره بر عملکرد و متابولیت‌های خون بلدرچینهای تخمگذار انجام شد. آزمایش با تعداد 240 بلدرچین تخمگذار ژاپنی به صورت فاکتوریل2×2 شامل دو سطح پونه (صفر و 75/0 درصد) و دو سطح آویشن (صفر و 75/0 درصد) در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار و 4 تکرار و هر تکرار با 15 قطعه ...
بیشتر
این آزمایش جهت بررسی اثر اضافه کردن پونه (Mentha plugium L.)و آویشن (Thymus vulgaris L.) به جیره بر عملکرد و متابولیت‌های خون بلدرچینهای تخمگذار انجام شد. آزمایش با تعداد 240 بلدرچین تخمگذار ژاپنی به صورت فاکتوریل2×2 شامل دو سطح پونه (صفر و 75/0 درصد) و دو سطح آویشن (صفر و 75/0 درصد) در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار و 4 تکرار و هر تکرار با 15 قطعه بلدرچین ماده تخمگذار از سن 6 تا 11 هفتگی انجام گردید. نتایج نشان دادند، استفاده از گیاهان دارویی پونه و آویشن و اثرات متقابل آنها دارای تأثیر معنیدار بر عملکرد، صفات کیفی تخم و سلولهای ایمنی خون بلدرچین‌ها میباشد (05/0>P). استفاده 75/0 درصدی از گیاه پونه منجر به افزایش معنیدار در خوراک مصرفی روزانه و ضریب تبدیل غذایی شد. استفاده از آویشن، وزن تخم بلدرچین‌ها را افزایش داد. اثر متقابل پونه و آویشن نتوانست عملکرد بلدرچین‌ها را تغییر دهد (05/0<P). استفاده از پونه باعث بهبود کیفیت پوسته و کاهش واحد هاو شد که این در اثرات متقابل پونه و آویشن نیز مشاهده گردید. درصد هتروفیل‌های خون با استفاده از آویشن کاهش و درصد گلبول‌های قرمز و لنفوسیت‌ها افزایش یافت. کاهش در درصد هتروفیل‌ها در اثرات متقابل پونه و آویشن نیز مشاهده شد. استفاده از پونه اثرات معنیدار بر سلولهای خون بلدرچین‌ها نداشت (05/0<P). همچنین، فراسنجههای بیوشیمیایی خون تحت تأثیر معنیدار استفاده از پونه، آویشن و اثرات متقابل آنها قرار نگرفتند (05/0<P) نتیجه‌‌گیری نهایی اینکه در بلدرچینهای تخمگذار استفاده از 75/0 درصد آویشن موجب بهبود وزن تخم، استحکام پوسته و سطح ایمنی و استفاده 75/0 درصدی از پونه اثرات منفی بر عملکرد داشته ولی صفات کیفی پوسته را بهبود می‌بخشد. استفاده از پونه و اثرات متقابل پونه و آویشن باعث کاهش واحد هاو شد. به طور کلی استفاده از75/0 درصد پودر آویشن در بلدرچینهای تخمگذار قابل توصیه است.
فیروز صمدی؛ مسیب امیری
چکیده
به منظور بررسی تأثیر پودر چویر و ویتامین E بر عملکرد، کیفیت گوشت و برخی فراسنجههای خونی بلدرچین ژاپنی، از 320 قطعه بلدرچین یک روزه در چهار تیمار شامل جیره پایه (شاهد)، جیره پایه مکمل شده با سطوح 5/1 و 3 درصد پودر چویر و جیره پایه مکمل شده با 200 میلیگرم در کیلوگرم ویتامین E با چهار تکرار و 20 پرنده در هر تکرار در قالب طرح کاملاً تصادفی ...
بیشتر
به منظور بررسی تأثیر پودر چویر و ویتامین E بر عملکرد، کیفیت گوشت و برخی فراسنجههای خونی بلدرچین ژاپنی، از 320 قطعه بلدرچین یک روزه در چهار تیمار شامل جیره پایه (شاهد)، جیره پایه مکمل شده با سطوح 5/1 و 3 درصد پودر چویر و جیره پایه مکمل شده با 200 میلیگرم در کیلوگرم ویتامین E با چهار تکرار و 20 پرنده در هر تکرار در قالب طرح کاملاً تصادفی استفاده شد. نتایج نشان دادند که استفاده از پودر چویر، مصرف خوراک و افزایش وزن روزانه را در سن 21 روزگی کاهش داد (05/0P<)، اما تاثیری بر ضریب تبدیل خوراک نداشت. استفاده از ویتامین E، مصرف خوراک را در سن 21 روزگی کاهش داد، اما منجر به بهبود ضریب تبدیل خوراک در سنین 21 و 42 روزگی شد(05/0P<). در بازه زمانی 90 روزگی، غلظت مالوندیآلدئید گوشت ران تحت تاثیر تیمارهای 3 درصد پودر چویر و ویتامین E و نیز در گوشت سینه تحت تاثیر تیمار ویتامین E، بهطور معنیداری کاهش یافت(05/0P<). ظرفیت نگهداری آب گوشت ران در پرندگان تیمار شده با ویتامین E بیشتر بود)05/0>(P. به علاوه، در بازه زمانی 90 روزگی درصد رطوبت گوشت سینه تحت تاثیر سطوح مختلف پودر چویر افزایش یافت )05/0>(P. بین تیمارهای آزمایشی از نظر مقدار pH و فراسنجههای خونی تفاوت معنیداری مشاهده نشد. به طورکلی، این مطالعه نشان داد که استفاده از پودر چویر(5/1 و 3 درصد) و یا ویتامین E (200 میلیگرم در کیلوگرم) در جیره بلدرچین ژاپنی تاثیر منفی بر پارامترهای عملکردی در کل دوره پرورش ندارد، اما ممکن است سبب بهبود کیفیت گوشت در دوره نگهداری طولانی مدت در فریزر شود.
حمیدرضا صحرائی؛ شهاب قاضی؛ علی کیانی
چکیده
در این آزمایش، تاثیر پنج تیمار آزمایشی شامل جیرههای حاوی صفر، 15، 25، 35 و 45 درصد باقلای فراوری شده با آنزیم در قالب طرح کاملاً تصادفی بر روی جوجه گوشتی از سن 7 تا 35 روزگی بررسی شد. نتایج نشان دادندافزودن باقلا به جیره، موجب بهبود مصرف خوراک، رشد، ضریب تبدیل خوراک و همچنین افزایش شاخص راندمان اقتصادی می شود. استفاده از باقلای فرآوری ...
بیشتر
در این آزمایش، تاثیر پنج تیمار آزمایشی شامل جیرههای حاوی صفر، 15، 25، 35 و 45 درصد باقلای فراوری شده با آنزیم در قالب طرح کاملاً تصادفی بر روی جوجه گوشتی از سن 7 تا 35 روزگی بررسی شد. نتایج نشان دادندافزودن باقلا به جیره، موجب بهبود مصرف خوراک، رشد، ضریب تبدیل خوراک و همچنین افزایش شاخص راندمان اقتصادی می شود. استفاده از باقلای فرآوری شده اثر معنی داری بر وزن نسبی لاشه، چربی شکمی، سینه، ران و بخشهای مختلف کانال گوارش ندارد. افزودن دانه باقلا فراوری شده با آنزیم به جیره مرغ گوشتی در دوره سنی 7 تا 14 روزگی بایستی محدود به 25 تا 35 درصد باشد و در سن بالاتر قابل افزایش تا 45 درصد است.
علی اصغر ساکی؛ منصوره عبدالملکی؛ سارا میرزایی گودرزی؛ پویا زمانی؛ اقبال طاهری؛ میلاد منافی
چکیده
این پژوهش به منظور بررسی اثر مکملسازی جیره توسط اسید فولیک بر مقدار فولات زرده، فولات پلاسمای خون و عملکرد تولیدی مرغهای تخمگذار در سن 54 هفتگی به مدت 8 هفته انجام شد. در این مطالعه از تعداد 80 قطعه مرغ تخمگذار سویه هایلاینw-36 در قالب یک طرح کاملا تصادفی با 4 تیمار آزمایشی، 5 واحدآزمایشی و 4 مرغ در هر واحد آزمایشی استفاده شد. ...
بیشتر
این پژوهش به منظور بررسی اثر مکملسازی جیره توسط اسید فولیک بر مقدار فولات زرده، فولات پلاسمای خون و عملکرد تولیدی مرغهای تخمگذار در سن 54 هفتگی به مدت 8 هفته انجام شد. در این مطالعه از تعداد 80 قطعه مرغ تخمگذار سویه هایلاینw-36 در قالب یک طرح کاملا تصادفی با 4 تیمار آزمایشی، 5 واحدآزمایشی و 4 مرغ در هر واحد آزمایشی استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل 1) جیره پایه و 2 و 3 و 4 جیره پایه به علاوه سه سطح 50، 100 و 150 میلیگرم در کیلوگرم اسیدفولیک در جیره غذایی بودند. صفات کمی شامل وزن، درصد تولید و توده تخممرغ، خوراک مصرفی، ضریب تبدیل غذایی و صفات کیفی تخممرغ از جمله شاخص شکل، سطح تخممرغ، وزن مخصوص، وزن پوسته، ضخامت پوسته و واحد هاو تحت تأثیر هیچیک از سطوح اسیدفولیک جیره قرار نگرفتند. محتوی فولات زرده و پلاسما با مکملسازی اسیدفولیک در جیره افزایش یافت. بر اساس روابط رگرسیونی سطح 5/137 میلیگرم مکمل اسید فولیک در کیلوگرم جیره باعث حداکثر افزایش در مقدار فولات زرده تخممرغ گردید.
افشین حیدری نیا؛ محمدحسین شهیر؛ حمیدرضا طاهری؛ سیدعبداله حسینی
چکیده
این پژوهش به منظور تعیین سطح مطلوب لیزین قابل هضم ایلئومی استاندارد شده در مرحله آغازین بر اساس عملکرد، فراسنجههای خونی و پاسخ ایمنی بوقلمونهای نر گوشتی انجام شد. این آزمایش، با160 قطعه بوقلمون سویه BUT6 در قالب طرح کاملاً تصادفی با 8 تیمار (سطوح اسیدآمینه لیزین قابل هضم: 330/1، 405/1، 480/1، 550/1، 630/1، 705/1، 780/1 و 855/1درصد)، 4 تکرار و 5 قطعه ...
بیشتر
این پژوهش به منظور تعیین سطح مطلوب لیزین قابل هضم ایلئومی استاندارد شده در مرحله آغازین بر اساس عملکرد، فراسنجههای خونی و پاسخ ایمنی بوقلمونهای نر گوشتی انجام شد. این آزمایش، با160 قطعه بوقلمون سویه BUT6 در قالب طرح کاملاً تصادفی با 8 تیمار (سطوح اسیدآمینه لیزین قابل هضم: 330/1، 405/1، 480/1، 550/1، 630/1، 705/1، 780/1 و 855/1درصد)، 4 تکرار و 5 قطعه پرنده در هر تکرار به مدت 3 هفته (از سن 8 تا 28 روزگی) انجام شد. جیرههای آزمایشی از لحاظ میزان انرژی قابل سوخت و ساز، نیتروژن، تعادل الکترولیتها و سایر موادمغذی یکسان بودند. در این آزمایش اثرات سطوح مختلف اسید آمینه لیزین قابل هضم بر عملکرد و فراسنجههای خونی معنیدار بود (05/0p<). افزایش میزان لیزین قابل هضم تا سطح 705/1درصد باعث افزایش وزن زنده، بهبود ضریب تبدیل غذایی، کاهش نسبت هتروفیل به لنفوسیت، پروتئین کل، آلبومین و کاهش اسیداوریک سرم در بوقلمونهای نر گوشتی گردید. با افزایش سطح لیزین قابل هضم تعداد گلبول‌های سفید خون افزایش یافت. نتیجه نهایی این که افزایش سطح لیزین قابل هضم می تواند منجر به بهبود عملکرد و پاسخ ایمنی بوقلمون گوشتی شود.
مجتبی فلاح؛ بهروز دستار؛ فرزانه گنجی؛ امین عشایری زاده
چکیده
این آزمایش به منظور بررسی تأثیر کنجاله سویای تخمیر شده با آسپرژیلوس اوریزا و سطح پروتئین جیره بر عملکرد و جمعیت میکروبی دستگاه گوارش جوجههای گوشتی در قالب طرح کاملاً تصادفی با آرایش فاکتوریل 2×2 شامل 2 شکل کنجاله سویا (معمولی و تخمیری) و 2 سطح پروتئین (پروتئین بالا و پایین) انجام شد. تعداد 240 قطعه جوجه گوشتی سویه راس 308 به 4 تیمار آزمایشی ...
بیشتر
این آزمایش به منظور بررسی تأثیر کنجاله سویای تخمیر شده با آسپرژیلوس اوریزا و سطح پروتئین جیره بر عملکرد و جمعیت میکروبی دستگاه گوارش جوجههای گوشتی در قالب طرح کاملاً تصادفی با آرایش فاکتوریل 2×2 شامل 2 شکل کنجاله سویا (معمولی و تخمیری) و 2 سطح پروتئین (پروتئین بالا و پایین) انجام شد. تعداد 240 قطعه جوجه گوشتی سویه راس 308 به 4 تیمار آزمایشی با 5 تکرار و هر تکرار با 12 جوجه اختصاص داده شد. نتایج آزمایش نشان دادند که جایگزینی کنجاله سویای تخمیری با کنجاله سویای معمولی در جیره سبب کاهش مصرف خوراک شد (05/0>P) اما تأثیر معنیداری بر افزایش وزن جوجههای گوشتی در دوره پایانی پرورش نداشت (05/0<P). درصد چربی محوطه بطنی به صورت معنیداری در جیرههای با پروتئین پایین نسبت به جیرههای با پروتئین بالا بیشتر بود (05/0>P). جمعیت باکتریهای اسید لاکتیکی در چینهدان جوجههای تغذیه شده با کنجاله سویای تخمیری به طور معنیداری بالاتر از جوجههای تغذیه شده با کنجاله سویای معمولی بود (05/0>P). نتایج این آزمایش نشان دادند که جایگزینی کنجاله سویای تخمیری با کنجاله سویای معمولی در جیره بدون تأثیر منفی چشمگیر بر عملکرد رشد سبب بهبود تعادل جمعیت میکروبی دستگاه گوارش جوجههای گوشتی میشود.
محمد جواد آگاه؛ حسن نصیری مقدم؛ ابوالقاسم گلیان؛ احمد رضا راجی؛ محمد طاهر میرکزهی؛ حسن صالح؛ محمد رضا هاشمی
چکیده
در این پژوهش، اثرات همکوشی افزودن عصاره برگ زیتون و روغن کنجد بهعنوان منابع آنتیاکسیدان طبیعی در جیره بر عملکرد، قابلیت هضم مواد مغذی و وضعیت آنتیاکسیدانی جوجههای گوشتی تحت تنش گرمایی مورد ارزیابی قرار گرفت. تعداد 300 قطعه جوجه نر گوشتی سویه راس 308 در 6 تیمار با 5 تکرار و 10 قطعه جوجه در هر تکرار توزیع شدند. آزمایش بهصورت ...
بیشتر
در این پژوهش، اثرات همکوشی افزودن عصاره برگ زیتون و روغن کنجد بهعنوان منابع آنتیاکسیدان طبیعی در جیره بر عملکرد، قابلیت هضم مواد مغذی و وضعیت آنتیاکسیدانی جوجههای گوشتی تحت تنش گرمایی مورد ارزیابی قرار گرفت. تعداد 300 قطعه جوجه نر گوشتی سویه راس 308 در 6 تیمار با 5 تکرار و 10 قطعه جوجه در هر تکرار توزیع شدند. آزمایش بهصورت فاکتوریل 2×3 در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه سطح عصاره برگ زیتون (0، 200 و 400 میلیگرم) و دو نوع روغن گیاهی (روغن خام ذرت و کنجد) انجام شد. جیرههای آزمایشی شامل: جیره بر پایه ذرت و کنجاله سویا حاوی روغن خام ذرت و فاقد عصاره برگ زیتون، جیره پایه حاوی روغن کنجد و فاقد عصاره برگ زیتون، جیره پایه حاوی روغن خام ذرت و 200 میلیگرم در کیلوگرم عصاره برگ زیتون، جیره پایه حاوی روغن کنجد و 200 میلیگرم در کیلوگرم عصاره برگ زیتون، جیره پایه حاوی روغن خام ذرت و 400 میلیگرم در کیلوگرم عصاره برگ زیتون، جیره پایه حاوی روغن کنجد و 400 میلیگرم در کیلوگرم عصاره برگ زیتون بودند. تنش گرمایی روزانه بهمدت 6 ساعت (C°34) از سن 29 تا 42 روزگی اعمال شد. صفات خوراک مصرفی، ضریب تبدیل غذایی و افزایش وزن روزانه جوجههای گوشتی تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفتند (05/0˃P). گنجاندن روغن کنجد و یا عصاره برگ زیتون تا سطح 200 میلیگرم در جیره، وزن نسبی غده بورس را افزایش داد(05/0>P). استفاده از عصاره برگ زیتون و روغن کنجد در جیره تأثیری بر فراسنجههای آنتیاکسیدانی خون جوجهها نداشت (05/0˃P). نتیجه نهایی اینکه هرچند کاربرد عصاره برگ زیتون تا سطح 200 میلیگرم در شرایط تنش گرمایی نتوانست تأثیر معنیداری بر بهبود عملکرد پرندگان داشته باشد، اما قابلیت هضم مواد مغذی جیره جوجههای گوشتی را بهطور معنیداری بهبود بخشید.
محمد حسین نعمتی؛ نواب اوصانلو؛ علی نوبخت
چکیده
به منظور بررسی اثر تغذیه دانه تریتیکاله خام و عملآوری شده بر عملکرد جوجههای گوشتی، تعداد 300 قطعه جوجه گوشتی نر سویه کاب 500 در قالب طرح کاملاً تصادفی با 5 تیمار و 4 تکرار انتخاب شدند. گروههای آزمایشی شامل 1-گروه شاهد بر پایه ذرت- کنجاله سویا، 2- گروه حاوی تریتیکاله خام (به میزان 80 درصد بخش غلهای جیره)، 3- گروه حاوی تریتیکاله عملآوری ...
بیشتر
به منظور بررسی اثر تغذیه دانه تریتیکاله خام و عملآوری شده بر عملکرد جوجههای گوشتی، تعداد 300 قطعه جوجه گوشتی نر سویه کاب 500 در قالب طرح کاملاً تصادفی با 5 تیمار و 4 تکرار انتخاب شدند. گروههای آزمایشی شامل 1-گروه شاهد بر پایه ذرت- کنجاله سویا، 2- گروه حاوی تریتیکاله خام (به میزان 80 درصد بخش غلهای جیره)، 3- گروه حاوی تریتیکاله عملآوری شده با آب 40 درجه سانتیگراد (به میزان 80 درصد بخش غلهای جیره)، 4- گروه حاوی تریتیکاله عملآوری شده با اسید استیک یک درصد (به میزان 80 درصد بخش غلهای جیره)، 5- گروه حاوی تریتیکاله عملآوری شده با آنزیم (به میزان 80 درصد بخش غلهای جیره). میانگین افزایش وزن کل دوره پرورشی بین تیمارهای مختلف آزمایشی تفاوت معنیداری نشان داد (05/0> p)، بهطوری که گروه دریافت کننده دانه تریتیکاله عملآوری شده با آب و تیمار شاهد بیشترین و گروه تغذیه شده با دانه تریتیکاله خام، کمترین میانگین افزایش وزن را در کل دوره پرورشی داشتند. روشهای مختلف عملآوری دانه تریتیکاله تأثیر معنیدار بر صفات لاشه نداشتند (05/0p>). میانگین خوراک مصرفی و ضریب تبدیل غذایی تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفتند(05/0p>). وزن نسبی و طول قسمت‌های مختلف روده تحت تاثیر استفاده از دانه تریتیکاله خام و عملآوری شده قرار نگرفت، لیکن استفاده از دانه تریتیکاله خام سبب کاهش ارتفاع پرزها و افزایش عرض پرزها گردید (05/0> p). استفاده از دانه تریتیکاله عملآوری شده با اسید و تریتیکاله خام منجر به کاهش معنیدار شاخص تولید شد(05/0> p). به طور کلی، عملآوری دانه تریتیکاله با آب ارزش تغذیهای آن را بهبود داده و میتوان تا 80 درصد سهم غلات را در جیره جوجههای گوشتی با دانه تریتیکاله خیسانده شده در آب جایگزین کرد.
علی اصغر ساکی؛ عنایت رحمت نژاد
چکیده
اثرات فیبر محلول و نامحلول خوراک بر هیستومورفولوژی روده باریک و عملکرد جوجههای گوشتی از سن 1 تا 21 روزگی مورد مطالعه قرار گرفت. تیمارها شامل: تیمار 1؛ جیره شاهد (عاری از فیبر) و تیمارهای 2، 3، 4 و 5 بودند که به ترتیب مقادیر 2 و 4 درصد سلولز و 2 و 4 درصد کربوکسی متیل سلولز به جیره شاهد افزوده شدند. افزودن کربوکسی متیل سلولز در مقایسه با سایر ...
بیشتر
اثرات فیبر محلول و نامحلول خوراک بر هیستومورفولوژی روده باریک و عملکرد جوجههای گوشتی از سن 1 تا 21 روزگی مورد مطالعه قرار گرفت. تیمارها شامل: تیمار 1؛ جیره شاهد (عاری از فیبر) و تیمارهای 2، 3، 4 و 5 بودند که به ترتیب مقادیر 2 و 4 درصد سلولز و 2 و 4 درصد کربوکسی متیل سلولز به جیره شاهد افزوده شدند. افزودن کربوکسی متیل سلولز در مقایسه با سایر گروهها موجب کاهش وزن بدن، متوسط خوراک مصرفی و فاکتور بازدهی تولید شد و همچنین موجب افزایش ضریب تبدیل خوراک گردید (05/0> P). افزودن سطح 4 درصد فیبر (سلولز و کربوکسی متیل سلولز) به جیره، موجب افزایش وزن سنگدان در سن 10 روزگی گردید (05/0> P) اما در سن 21 روزگی، هر دو سطح 2 و 4 درصد این فیبرها موجب اثر مذکور گردید (05/0> P). وزن روده کوچک در جوجههای تغذیه شده با جیره حاوی فیبر بیشتر از جوجههای تغذیه شده با جیره شاهد بود (05/0> P). مقایسات گروهی نشان دادند که وزن ارگانهای هضمی به استثنای دئودنوم در گروه تغذیه شده با کربوکسی متیل سلولز در مقایسه با گروههای تغذیه شده با جیره حاوی سلولز و جیره شاهد بیشتر بود (05/0> P). بر اساس مقایسات گروهی، افزودن سلولز به جیره موجب کاهش اسیدیته محتویات سنگدان در سنین 10 و 21 روزگی گردید (05/0> P)، در حالی که این اثر برای کربوکسی متیل سلولز فقط در سن 21 روزگی مشاهده شد. پرندگان تغذیه شده با کربوکسی متیل سلولز دارای طول و عرض ویلوس کمتر، عمق کریپت بیشتر، نسبت طول ویلوس به عمق کریپت کمتر و سطح ویلوس کمتر نسبت به سایر گروهها بودند (05/0> P). تیمارهای مختلف بر نوع سلولهای گابلت (اسیدی و خنثی) تأثیر معنیداری نداشتند (05/0< P) اما پرندگان تغذیه شده با کربوکسی متیل سلولز نسبت به سایر تیمارها دارای لایه سروزای ضخیمتر و همچنین تعداد بیشتری سلول گابلت در ایلئوم خود بودند (05/0> P). در مقایسه با سایر تیمارها، افزودن کربوکسی متیل سلولز موجب افزایش ویسکوزیته محتویات ژژنوم شد(05/0> P). این نتایج پیشنهاد میکند که اثرات فیبر خوراکی بر عملکرد و هیستومورفولوژی دستگاه گوارش بسته به نوع فیبر متفاوت میباشد.
ایوب لکی؛ مهدی دهقان بنادکی؛ ابوالفضل زالی؛ مهدی گنج خانلو؛ کامران رضایزدی
چکیده
دو آزمایش به منظور بررسی تخمیرپذیری و تجزیهپذیری دانه جو خیسانده شده در محلول اسیدلاکتیک و سیتریک طراحی گردید. در آزمون تولید گاز از جو غلطکزده خشک، جو غلطکزده و خیسانده شده در آب و محلول 25/0، 5/0 و 75/0 درصد اسیدلاکتیک و 5/0، 1 و 5/1 درصد اسیدسیتریک به مدت 24 ساعت استفاده شد. مشخص شد که فرآوری دانه جو با 75/0 درصد اسیدلاکتیک ...
بیشتر
دو آزمایش به منظور بررسی تخمیرپذیری و تجزیهپذیری دانه جو خیسانده شده در محلول اسیدلاکتیک و سیتریک طراحی گردید. در آزمون تولید گاز از جو غلطکزده خشک، جو غلطکزده و خیسانده شده در آب و محلول 25/0، 5/0 و 75/0 درصد اسیدلاکتیک و 5/0، 1 و 5/1 درصد اسیدسیتریک به مدت 24 ساعت استفاده شد. مشخص شد که فرآوری دانه جو با 75/0 درصد اسیدلاکتیک و 1 درصد اسیدسیتریک باعث کاهش حجم گاز تولیدی در ساعات اولیه تا 6 ساعت پس از انکوباسیون گردید (05/0P<). حجم گاز تولیدی در ساعات بعدی تحت تاثیر نوع فرآوری قرار نگرفت. همچنین نرخ تولید گاز در این دو تیمار به طور معنیداری پایینتر از دانه جو غلطکزده خشک و تیمار آب بود. در آزمایش تجزیهپذیری شکمبهای، ماده خشک چهار تیمار جو غلطک زده خشک، جو خیسانده شده در آب، خیسانده شده در محلول 75/0 درصد اسیدلاکتیک و 1 درصد اسیدسیتریک اندازه گیری شد. فرآوری دانه جو با اسیدلاکتیک و سیتریک تمایل به کاهش نرخ تجزیه پذیری ماده خشک دانه جو داشت. همچنین تجزیه پذیری موثر ماده خشک در تیمار اسیدسیتریک به طور معنیداری کمتر از دانه جو غلطک زده و تیمار آب بود(05/0P<). میزان تجزیه پذیری موثر ماده خشک در تیمار اسیدلاکتیک از نظر عددی نسبت به دانه جو غلطکزده و تیمار آب کمتر بود. در نهایت، خیساندن دانه جو با 75/0 درصد اسیدلاکتیک و 1 درصد اسیدسیتریک میتواند به عنوان یک روش فرآوری مفید در نشخوارکنندگان مورد استفاده قرار گیرد.
کامبیز اعزازی؛ حبیب اقدم شهریار؛ یحیی ابراهیم نژاد
چکیده
آزمایشی برای مطالعه تاثیر دانه‌ی گیاه خرفه بر عملکرد، صفات کیفی تخم و برخی فراسنجههای بیوشیمیایی سرم خون بلدرچینهای ژاپنی مولد با 192 قطعه بلدرچین تخمگذار در سن هشت هفته‌ای در یک طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار و چهار تکرار به مدت دو ماه انجام شد. گروههای آزمایشی شامل سطوح صفر، 1، 2 و 3 درصد دانه‌ی خرفه بودند. هر روز تخم‌‌های ...
بیشتر
آزمایشی برای مطالعه تاثیر دانه‌ی گیاه خرفه بر عملکرد، صفات کیفی تخم و برخی فراسنجههای بیوشیمیایی سرم خون بلدرچینهای ژاپنی مولد با 192 قطعه بلدرچین تخمگذار در سن هشت هفته‌ای در یک طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار و چهار تکرار به مدت دو ماه انجام شد. گروههای آزمایشی شامل سطوح صفر، 1، 2 و 3 درصد دانه‌ی خرفه بودند. هر روز تخم‌‌های حاصله از هر تیمار جمع‌آوری، شمارش و محاسبه شده و در پایان آزمایش به طور تصادفی چهار عدد تخم نزدیک به میانگین هر واحد آزمایشی جهت بررسی کیفیت تخم (درصد زرده، سفیده، پوسته، ضخامت پوسته، شاخص کیفیت داخلی تخم و رنگ زرده) انتخاب شدند. همچنین در پایان آزمایش، از هر واحد آزمایشی دو قطعه بلدرچین برای ارزیابی فراسنجههای بیوشیمیایی سرم خون انتخاب شدند. نتایج نشان دادند، تغذیه بلدرچین‌ها با دانه‌ی خرفه در مقایسه با گروه شاهد باعث افزایش تولید تخم شد (05/0p<) و این افزایش در مقدار دو درصد دانه‌ی خرفه بیشتر از سایر گروههای آزمایشی بود. اثر تغذیه با دانه‌ی خرفه تأثیر معنیداری بر خوراک مصرفی نداشت اما ضریب تبدیل غذایی را بهبود بخشید(05/0p<). همچنین، تغذیه‌ی دانه‌ی خرفه به طور معنیداری صفات کیفی تخم بلدرچین (ارتفاع سفیده و شاخص کیفیت داخلی تخم) را تغییر داد (05/0p<). به علاوه، تغذیه دانه‌ی خرفه کل فراسنجههای بیوشیمیایی سرم خون (گلوکز، تری‌گلیسرید، کلسترول، آلبومین، پروتئین کل، HDL، اسید اوریک و پرواکسیداسیون چربی) را تحت تأثیر قرار داد (05/0p<). نتایج این مطالعه نشان دادند که تغذیه تا 3 درصد از دانه‌ی خرفه در جیره، تأثیر معنیداری بر تولید، عملکرد، صفات کیفی و برخی از فراسنجههای بیوشیمیایی سرم خون بلدرچینهای ژاپنی مولد دارد.
سیامک مشایخی؛ محمد علی پسندیده؛ سید جمال‌الدین فاطمی
چکیده
گوشت مرغ اهمیت ویژه‌ای در تغذیه انسان دارد. در بین شهرستان‌های استان خوزستان، شهرستان بهبهان دارای رتبه پنجم در تولید گوشت مرغ میباشد. تحقیق حاضر، جنبه‌های اقتصادی تولید مرغ گوشتی در این شهرستان را مورد بررسی قرار داد. بدین منظور تابع تولید کاب- داگلاس تخمین زده شد و بهره‌وری کل عوامل تولید و سودآوری فعالیت تعیین گردید. داده‌های ...
بیشتر
گوشت مرغ اهمیت ویژه‌ای در تغذیه انسان دارد. در بین شهرستان‌های استان خوزستان، شهرستان بهبهان دارای رتبه پنجم در تولید گوشت مرغ میباشد. تحقیق حاضر، جنبه‌های اقتصادی تولید مرغ گوشتی در این شهرستان را مورد بررسی قرار داد. بدین منظور تابع تولید کاب- داگلاس تخمین زده شد و بهره‌وری کل عوامل تولید و سودآوری فعالیت تعیین گردید. داده‌های مورد نیاز از طریق تکمیل پرسشنامه و سرشماری از کل 44 واحد مرغداری گوشتی فعال این شهرستان در سال 1391 جمع‌آوری گردیدند. نتایج این تحقیق نشان دادند که میانگین سنی و سابقه شغلی مرغداران مورد مطالعه به ترتیب برابر 43 و 5/14 سال بود. ضمن این که 5/88 درصد از مرغداری‌ها فاقد مدیر فنی بودند. از دیدگاه مرغداران، وجود نوسانات قیمت، وجود دلالان و تغییر در سیاست‌های دولت به ترتیب سه مشکل اساسی صنعت مرغداری بودند. برآورد کشش تولید نهادهها نشان داد که یک درصد افزایش در میزان نیروی کار و دان مصرفی، تولید مرغ را به ترتیب به میزان 78/0 و 73/0 درصد افزایش می‌دهد. میانگین بهره‌وری کل عوامل تولید برای کل واحدهای پرورش مرغ گوشتی برابر 23/2 بودکه نشان می‌دهد که تولیدکننده به طور متوسط به ازای یک ریال هزینه تولید، به میزان 23/2 ریال، درآمد ناخالص بهدست می‌آورد. ضمن اینکه، میانگین هزینه تولید و سود حاصل از تولید یک کیلوگرم مرغ زنده به ترتیب معادل 22411 و 1178 ریال تعیین شدند.
حسین نعیمی پور یونسی؛ محمد مهدی شریعتی؛ علیرضا شهدادی
چکیده
این تحقیق به منظور بررسی اثر سن اولین زایش بر صفات تولید شیر، چربی و پروتئین 305 روز گاوهای شیری اقلیم نیمه خشک بیابانی ایران انجام شد. دادهها متعلق به دوره اول شیردهی 58872 رأس گاو شیری بودند که طی سالهای 1375 تا 1390 توسط مرکز اصلاح نژاد دام کشور جمع آوری شده است. آنالیز داده با استفاده از رویه مدلهای مختلط نرم افزار آماری SAS نسخه 2/9 ...
بیشتر
این تحقیق به منظور بررسی اثر سن اولین زایش بر صفات تولید شیر، چربی و پروتئین 305 روز گاوهای شیری اقلیم نیمه خشک بیابانی ایران انجام شد. دادهها متعلق به دوره اول شیردهی 58872 رأس گاو شیری بودند که طی سالهای 1375 تا 1390 توسط مرکز اصلاح نژاد دام کشور جمع آوری شده است. آنالیز داده با استفاده از رویه مدلهای مختلط نرم افزار آماری SAS نسخه 2/9 انجام شد. برآورد مؤلفههای واریانس و ارزشهای اصلاحی با روش حداکثر درستنمائی محدود شده براساس مدل دام تک صفتی با استفاده از نرم افزار DMU صورت گرفت. براساس سن اولین زایش گاوها، داده ها به دو گروه تقسیم شدند. گروه اول کمتر یا مساوی 26 ماه زایش و گروه دوم بیشتر از 26 ماه زایش داشتند. میانگین سن اولین زایش گاوها برای کل جمعیت (64/2±) 22/26 ماه، برای گروه اول (1±) 5/24 ماه و برای گروه دوم (5/2±) 5/28 ماه بود. میانگین حداقل مربعات تولید شیر، مقدار چربی و پروتئین به ترتیب (5/22±) 54/6616، (79/0±) 28/208 و (3/1±) 207 کیلوگرم برای گروه اول و (9/21±) 97/6679، (77/0±) 5/211 و (3/1±) 82/208 کیلوگرم برای گروه دوم بوده و تفاوت آنها معنی دار بود (01/0>P). مقدار وراثت پذیری این صفات به ترتیب (02/0±) 21/0، (01/0±) 16/0 و (02/0±) 18/0 برای گروه اول و (02/0±) 22/0 ، (02/0±) 19/0 و (02/0±) 19/0 برای گروه دوم بود. نتایج این تحقیق نشان دادند در گاوهای شکم اول اقلیم نیمه خشک ایران کاهش سن اولین زایش میتواند موجب کاهش تولید شیر، چربی و پروتئین و افزایش روند ژنتیکی و فنوتیپی این صفات گردد.
علی نوبخت؛ محمدرضا قلعه نویی
چکیده
این آزمایش، جهت ارزیابی اثرات استفاده از سطوح مختلف تفاله لیموترش معمول و عملآوری شده با اوره بر عملکرد، صفات کیفیت تخممرغ و فراسنجههای خونی مرغهای تخمگذار انجام شد. در این آزمایش، تعداد 192 قطعه مرغ تخمگذار سویه های لاین- W36 از سن 35 تا 46 هفتگی در 4 تیمار، 4 تکرار و با تعداد 12 قطعه مرغ در هر تکرار در قالب طرح کاملاً تصادفی استفاده ...
بیشتر
این آزمایش، جهت ارزیابی اثرات استفاده از سطوح مختلف تفاله لیموترش معمول و عملآوری شده با اوره بر عملکرد، صفات کیفیت تخممرغ و فراسنجههای خونی مرغهای تخمگذار انجام شد. در این آزمایش، تعداد 192 قطعه مرغ تخمگذار سویه های لاین- W36 از سن 35 تا 46 هفتگی در 4 تیمار، 4 تکرار و با تعداد 12 قطعه مرغ در هر تکرار در قالب طرح کاملاً تصادفی استفاده شد. گروههای آزمایشی شامل: 1) شاهد(بدون استفاده از تفاله لیمو)، 2) جیره حاوی 4 درصد تفاله لیمو عملآوری نشده، 3) جیره حاوی 4 درصد تفاله لیموی عملآوری شده با 5/0 درصد اوره و 4) جیره حاوی 4 درصد تفاله لیموی عملآوری شده با 1 درصد اوره بودند. نتایج آزمایش نشان دادند که استفاده از تفاله لیمو و عملآوری آن با اوره دارای اثرات معنیداری بر عملکرد و صفات کیفی تخممرغ در مرغهای تخمگذار میباشد)05/0(P<. هر چند استفاده از تفاله لیموی عملآوری نشده نیز در مقایسه با شاهد موجب بهبود معنیدار عملکرد و صفات کیفی تخممرغ گردید، لیکن مرغ‌ها بهترین عملکرد را با استفاده از 4 درصد تفاله لیموی عملآوری شده با 5/0 درصد اوره نشان دادند. به طوری که بیشترین وزن تخممرغ، بالاترین درصد تولید و تولید توده‌‌ای تخممرغ، بیشترین مقدار خوراک مصرفی، بهترین ضریب تبدیل خوراک، کمترین هزینه خوراک به ازای هر کیلوگرم تخممرغ تولیدی، بالاترین شاخص رنگ زرده، وزن زرده و واحد هاو در این گروه آزمایشی به دست آمد. استفاده از تفاله لیموی عملآوری شده با 1 درصد اوره، در مقایسه با سطح 5/0 درصدی عملآوری، اثرات سوئی بر عملکرد و صفات کیفی تخممرغ داشت. استفاده از تفاله لیمو و عملآوری آن در مقایسه با شاهد اثرات معنیداری بر فراسنجههای خونی مرغ‌ها نداشت)05/0(P>. نتیجه‌‌گیری نهایی اینکه استفاده از تفاله لیموترش عملآوری شده با 5/0 درصد اوره موجب اصلاح عملکرد و صفات کیفی تخممرغ و کاهش هزینه تولید در مرغهای تخمگذار می‌گردد.
بیتازنجانی آبندانسری؛ سید موسی کریمی
چکیده
هدف از این پژوهش، بررسی عوامل موثر بر رضایت مرغداران از اجرای طرح زنجیره تولید(یکپارچه سازی عمودی) در صنعت طیور شهرستان ساریمیباشد.آمار و اطلاعات مورد نیاز از طریق اسنادی و میدانی (تکمیل پرسشنامه از مرغداران)جمع‌آوری گردید.با استفاده از فرمول کوکران، تعداد 65 مرغدار (مرغ گوشتی، مرغ اجداد، مرغ تخمگذار، مرغ مادر)به عنوان نمونه ...
بیشتر
هدف از این پژوهش، بررسی عوامل موثر بر رضایت مرغداران از اجرای طرح زنجیره تولید(یکپارچه سازی عمودی) در صنعت طیور شهرستان ساریمیباشد.آمار و اطلاعات مورد نیاز از طریق اسنادی و میدانی (تکمیل پرسشنامه از مرغداران)جمع‌آوری گردید.با استفاده از فرمول کوکران، تعداد 65 مرغدار (مرغ گوشتی، مرغ اجداد، مرغ تخمگذار، مرغ مادر)به عنوان نمونه در سال 1393از طریق روش نمونه‌گیریتصادفی ساده انتخاب شدند. به منظور تحلیل دادهها از نرم افزار SPSS و الگوی تحلیل تمایزی استفاده شدهاست. نتایج نشاندهنده آن بودند که متغیرهای فاصله مرغداری تا کشتارگاه، درجه ریسک پذیری مرغدار، مالک بودن مرغدار، فراهم شدن نهادهها از طریق خریدار محصول در طول زنجیره، مشارکت بخشها در فرآیند تصمیمگیری دارای تاثیری مثبت و معنیدار بر رضایت مرغداران از اجرای طرح یکپارچه سازی عمودی دارد. در مقابل متغیرهای دلال، عمدهفروش و یا خردهفروش بودن مرغدار، اجرای کلاسهای آموزشی و تعیین قیمت تضمینی برای خرید نهادهها توسط دولت، دارای تاثیری منفیبر رضایت مرغداران هستند. بر اساس نتایج پیشنهاد میشود در اجرای طرح مدیریت همه جانبه بخشهای تولیدی و بازاریابی صورت گیرد و چون فراهم کردن همه امکانات مورد نیاز اجرای طرح برای مرغدار مشکل است سیاستهایی بهمنظور حمایت مالی مرغداران شرکت‌کننده در این طرح مد نظر قرار گیرد.
