امین عشایری زاده؛ بهروز دستار؛ محمود شمس شرق؛ علیرضا صادقی ماهونک؛ سعید زره داران
چکیده
این آزمایش به منظور بررسی کاهش گلوکوزینولاتها در کنجاله کلزا به روش تخمیر حالت جامد و اثرات آن بر عملکرد و جمعیت میکروبی دستگاه گوارش انجام شد. تخمیر کنجاله کلزا با کشت مخلوط مایع حاوی لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس، باسیلوس سابتیلیس و آسپرژیلوس نایجر در نسبت 1 به 2/1 انجام شد. پس از 25 روز تخمیر، مقدار گلوکوزینولاتها از 21/12 به 93/3 میکرومول ...
بیشتر
این آزمایش به منظور بررسی کاهش گلوکوزینولاتها در کنجاله کلزا به روش تخمیر حالت جامد و اثرات آن بر عملکرد و جمعیت میکروبی دستگاه گوارش انجام شد. تخمیر کنجاله کلزا با کشت مخلوط مایع حاوی لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس، باسیلوس سابتیلیس و آسپرژیلوس نایجر در نسبت 1 به 2/1 انجام شد. پس از 25 روز تخمیر، مقدار گلوکوزینولاتها از 21/12 به 93/3 میکرومول در گرم کنجاله کاهش یافت. تعداد 300 قطعه جوجه گوشتی سویه کاب 500 در قالب طرح کاملاً تصادفی به 5 تیمار آزمایشی با 4 تکرار و هر تکرار با 15 جوجه اختصاص داده شد. تیمارهای آزمایش شامل جایگزینی صفر، 50 و 100 درصد کنجاله کلزای خام و یا تخمیری با کنجاله سویا در جیره غذایی بودند. نتایج آزمایش نشان دادند که کنجاله کلزای تخمیری در مقایسه با کنجاله کلزای خام در جیره سبب بهبود عملکرد جوجههای گوشتی شد(05/0>P) و حتی عملکرد گروه تغذیه شده با جیره حاوی 50 درصد کنجاله کلزای تخمیری مشابه با گروه تغذیه شده با جیره شاهد بود. چربی محوطه بطنی در تیمارهای حاوی کنجاله کلزای تخمیری نسبت به سایر تیمارها به طور معنیداری کمتر بود (05/0>P). جمعیت باکتریهای اسید لاکتیکی در چینهدان جوجههای گوشتی تغذیه شده با جیرههای حاوی کنجاله کلزای تخمیری به طور معنیداری بیشتر ولی جمعیت کلیفرمها به طور معنیداری کمتر از سایر گروهها بود (05/0>P). نتایج نشان دادند که استفاده از کنجاله کلزای تخمیری در مقایسه با کنجاله کلزای خام سبب بهبود عملکرد و تعادل فلور میکروبی دستگاه گوارش جوجههای گوشتی میشود و در نتیجه امکان استفاده از کنجاله کلزای تخمیری به عنوان یک منبع پروتئینی جایگزین برای کنجاله سویا در جیره غذایی جوجههای گوشتی وجود دارد.
محمود وطن خواه؛ مهراب فرجی نافچی
چکیده
در این مطالعه پارامترهای تولیدی، تولیدمثلی، جمعیتی، مدیریتی و اقتصادی حاصل از رکوردگیری تعداد 12 واحد گاوداری صنعتی با اندازه 20 تا 250 رأس و با ظرفیت 1240 رأس گاو مولد، طی یک چرخه کامل تولیدی در خلال سالهای 1389 تا 1391 به منظور تعیین ارزش‌های اقتصادی صفات مهم، مورد استفاده قرار گرفتند. صفات اقتصادی موجود در معادله سود شامل صفات ماندگاری ...
بیشتر
در این مطالعه پارامترهای تولیدی، تولیدمثلی، جمعیتی، مدیریتی و اقتصادی حاصل از رکوردگیری تعداد 12 واحد گاوداری صنعتی با اندازه 20 تا 250 رأس و با ظرفیت 1240 رأس گاو مولد، طی یک چرخه کامل تولیدی در خلال سالهای 1389 تا 1391 به منظور تعیین ارزش‌های اقتصادی صفات مهم، مورد استفاده قرار گرفتند. صفات اقتصادی موجود در معادله سود شامل صفات ماندگاری و بقاء (شامل زنده‌مانی گاو، زنده‌مانی گوساله تا 3 ماهگی، زنده‌مانی تلیسه از 3 ماهگی تا زایمان، وزن تلیسه داشتی، طول عمر اقتصادی گاو و وزن بدن گاو)، صفات تولیدمثلی و بهداشتی (شامل میزان آبستنی، میزان زنده‌زایی، فاصله گوساله‌زایی، میزان سخت‌زایی و سن تلیسه در اولین گوساله‌زایی) و صفات تولیدی (شامل وزن شیرگیری گوساله، وزن گوساله نر پرواری، تولید شیر، تولید چربی و تولید پروتئین) بودند. ضرایب اقتصادی و اهمیت نسبی صفات به ازای یک انحراف استاندارد ژنتیکی افزایش در هر صفت با استفاده از گرایش حداکثر سود برآورد شد. نتایج نشان دادند که مجموع اهمیت نسبی گروههای مختلف صفات برای سطوح مختلف تولید شیر 15/38 تا 05/36 درصد برای صفات ماندگاری و بقاء، 80/34 تا 59/36 درصد برای صفات تولیدمثلی و بهداشتی و 05/27 تا 80/27 درصد برای صفات تولیدی بدست آمد. با افزایش تولید شیر اهمیت نسبی صفات ماندگاری و بقاء کاهش و صفات تولیدمثلی و بهداشتی افزایش یافتند. اهمیت نسبی برآورد شده برای گروه های مختلف صفات در این مطالعه، می تواند در تشکیل شاخصهای انتخاب چند صفتی برای اصلاح نژاد گاوهای شیری با سطوح مختلف تولید شیر استفاده شوند
صیفعلی ورمقانی؛ هوشنگ جعفری؛ قاسم مقصودی نژاد
چکیده
این تحقیق به منظور بررسی تأثیر گیاه دارویی جغجغه (Prosopis farcta) بر عملکرد رشد، خصوصیات لاشه و فراسنجههای بیوشیمیایی سرم خون جوجههای گوشتی اجراء شد. در این آزمایش، تعداد 288 قطعه جوجه‌گوشتی یکروزه مخلوط نر و ماده (سویه راس- 308) با 3 تیمار و 4 تکرار و 24 جوجه در هر تکرار در قالب طرح کاملاً تصادفی به مدت 49 روز مورد مطالعه قرار گرفتند. جیرههای ...
بیشتر
این تحقیق به منظور بررسی تأثیر گیاه دارویی جغجغه (Prosopis farcta) بر عملکرد رشد، خصوصیات لاشه و فراسنجههای بیوشیمیایی سرم خون جوجههای گوشتی اجراء شد. در این آزمایش، تعداد 288 قطعه جوجه‌گوشتی یکروزه مخلوط نر و ماده (سویه راس- 308) با 3 تیمار و 4 تکرار و 24 جوجه در هر تکرار در قالب طرح کاملاً تصادفی به مدت 49 روز مورد مطالعه قرار گرفتند. جیرههای غذایی شامل جیره پایه (جیره شاهد) و جیره پایه به علاوه 1 و 2 درصد پودر گیاه کامل جغجغه بودند. نتایج حاصل از این آزمایش نشان دهنده اختلاف معنیدار میانگین افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل خوراک میان تیمارهای آزمایشی بود، به طوری که جوجههای دریافت کننده جیره حاوی 2 درصد گیاه جغجغه در مقایسه با سایر تیمارها بیشترین ضریب تبدیل غذایی را در پایان دوره پرورش داشتند (01/0P<). با وجود این که میزان خوراک مصرفی روزانه تحت تأثیر استفاده از گیاه جغجغه قرار نگرفت اما درصد تلفات در گروههای حاوی گیاه جغجغه به طور معنیداری کمتر از گروه شاهد بود (05/0P<). همچنین، سطوح مختلف جغجغه سبب کاهش معنیدار مقادیر کلسترول کل و کلسترول LDL سرم خون جوجههای گوشتی شد(05/0P<). نتایج آزمایش حاضر نشان میداد که استفاده از پودر گیاه جغجغه در جیره غذایی جوجههای گوشتی در سطح 1 درصد نه تنها تأثیر سوئی بر عملکرد رشد ندارد، بلکه باعث کاهش کلسترول کل، کلسترول LDL و تلفات نیز میشود
عبدالحکیم توغدری؛ نورمحمد تربتی نژاد؛ تقی قورچی؛ آشورمحمد قره باش
چکیده
این آزمایش، جهت تعیین گوارشپذیری دانه جو و ذرت فرآوری شده در اسب نژاد ترکمن با استفاده از روش کیسههای نایلونی متحرک انجام شد. بدین منظور، از چهار راس مادیان ترکمن استفاده شد. غلات آزمایشی شامل جو و ذرت بودند که به چهار شکل مختلف شامل پولکی شده با بخار، فرآوری شده با اشعه مادون قرمز، پلت شده و بدون فرآوری مورد استفاده قرار گرفتند. ...
بیشتر
این آزمایش، جهت تعیین گوارشپذیری دانه جو و ذرت فرآوری شده در اسب نژاد ترکمن با استفاده از روش کیسههای نایلونی متحرک انجام شد. بدین منظور، از چهار راس مادیان ترکمن استفاده شد. غلات آزمایشی شامل جو و ذرت بودند که به چهار شکل مختلف شامل پولکی شده با بخار، فرآوری شده با اشعه مادون قرمز، پلت شده و بدون فرآوری مورد استفاده قرار گرفتند. خوراکهای مورد نظر به مقدار یک گرم در داخل هر کیسه ریخته شدند و توسط لوله بینی- معدهای به داخل دستگاه گوارش فرستاده شدند. جمع آوری کیسهها از طریق مدفوع انجام گرفت و پس از شستشو و خشک کردن آنها مقدار ماده خشک، نشاسته، پروتئین خام و عصاره اتری نمونهها اندازهگیری و گوارشپذیری هر کدام محاسبه گردید. اطلاعات حاصل از آزمایش به صورت طرح کاملاً تصادفی با آرایش فاکتوریل 4×2 تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان دادند که گوارشپذیری ماده خشک جو بالاتر از ذرت میباشد (05/0>P)، همچنین، میکرونیزه کردن غلات باعث افزایش گوارشپذیری ماده خشک نسبت به سایر روش های فرآوری گردید (05/0>P). گوارشپذیری نشاسته بین دو غله تفاوتی نداشت، ولی میکرونیزه کردن و پولکی کردن غلات باعث افزایش گوارشپذیری نشاسته نسبت به سایر روشهای فرآوری شد (05/0>P). مقایسه جداگانه تاثیر فرآوری بر دانه جو و ذرت نشان داد که پلت کردن ذرت باعث افزایش گوارشپذیری پروتئین خام نسبت به جو میشود (05/0>P). گوارشپذیری عصاره اتری بین دو غله تفاوت معنیداری داشت و دانه ذرت دارای گوارشپذیری بالاتری نسبت به دانه جو بود (05/0>P). به طور کلی، میتوان این گونه نتیجه گیری نمود که فرآوری با مادون قرمز و پولکی کردن با بخار، سبب بهبود گوارشپذیری ماده خشک و نشاسته در دستگاه گوارش اسب میشوند و فرآوری، تاثیر بیشتری بر دانه جو داشت.
وحید قاسملو؛ سید عبداله حسینی؛ هوشنگ لطف الهیان؛ امیر میمندی پور
چکیده
این آزمایش به منظور ارزیابی اثرات پروبیوتیک، آنتی بیوتیک، روغن اسانس گیاه دارویی پونه و روغن اسانس کپسوله شدهی پونه بر عملکرد، خصوصیات لاشه و ایمنی جوجههای گوشتی آرین انجام گردید. تعداد 625 قطعه جوجهی گوشتی سویهی آرین در قالب طرح کاملا تصادفی با 5 تیمار و 5 تکرار از سن 1 تا 42 روزگی مورد آزمایش قرار گرفتند. تیمارها شامل:1- ...
بیشتر
این آزمایش به منظور ارزیابی اثرات پروبیوتیک، آنتی بیوتیک، روغن اسانس گیاه دارویی پونه و روغن اسانس کپسوله شدهی پونه بر عملکرد، خصوصیات لاشه و ایمنی جوجههای گوشتی آرین انجام گردید. تعداد 625 قطعه جوجهی گوشتی سویهی آرین در قالب طرح کاملا تصادفی با 5 تیمار و 5 تکرار از سن 1 تا 42 روزگی مورد آزمایش قرار گرفتند. تیمارها شامل:1- تیمار شاهد بدون افزودنی،2 -تیمار شاهد+ پروبیوتیک(1/0 گرم در کیلوگرم پروتکسین)،3- تیمار شاهد + آنتی بیوتیک(15/0گرم در کیلوگرم آویلامایسین)، 4- تیمار شاهد + روغن اسانس پونه(2/0 گرم در کیلوگرم) و 5- تیمار شاهد + روغن اسانس کپسوله پونه(1 گرم در کیلوگرم) بودند. نتایج نشان دادند استفاده از روغن اسانسی کپسوله شدهی پونه بر وزن پرنده، خوراک مصرفی، درصد ماندگاری و شاخص تولید اثر معنی داری نداشت(05/0<P). مقایسه میانگینهای درصد لاشه و درصد ران معنی دار نبود(05/0P>) ولی میانگینهای درصد سینه تمایل به معنیداری نشان داد(07/0P=). عیار پادتن علیه گلبول قرمز گوسفندی(07/0P=) وایمنوگلوبولینG(09/0P=) تمایل به معنیداری داشتند، ولی سطح ایمنوگلوبولین Mمعنی دار نبود(05/0P>). استفاده ازتیمارهای پروبیوتیک، آنتی بیوتیک، روغن اسانس گیاه دارویی پونه و روغن اسانس کپسوله شدهی پونه تاثیر معنی داری بر سطح گلبولهای سفید خون نداشتند(05/0<P). به طور کلی براساس نتایج تحقیق حاضر، روغن اسانس کپسوله شدهی پونه بر صفات عملکردی، خصوصیات لاشه و ایمنی جوجههای گوشتی تاثیر معنیدار نداشت. با توجه به پایداری و استفاده آسانتر شکل کپسوله شده روغن اسانس پونه، تحقیقات تکمیلی دیگری میتواند اثرات سودمندی آن را مشخص نماید
سلیمه یزدانی؛ زربخت انصاری؛ حمید دلدار؛ سید علی جعفرپور؛ سارا بهشتی
چکیده
این پژوهش به منظور ارزیابی استفاده از سطوح مختلف ژل آلوئهورا و آنتیبیوتیک نئومایسین بر عملکرد، ویژگیهای لاشه، کیفیت گوشت و بعضی فراسنجه های خونی جوجههای گوشتی انجام شد. تعداد 180 قطعه جوجه گوشتی نر راس (308)، در قالب طرح کاملا تصادفی با پنج تیمار، سه تکرار و 12 قطعه جوجه در هر تکرار استفاده شدند. تیمارهای آزمایشی شامل: تیمار ...
بیشتر
این پژوهش به منظور ارزیابی استفاده از سطوح مختلف ژل آلوئهورا و آنتیبیوتیک نئومایسین بر عملکرد، ویژگیهای لاشه، کیفیت گوشت و بعضی فراسنجه های خونی جوجههای گوشتی انجام شد. تعداد 180 قطعه جوجه گوشتی نر راس (308)، در قالب طرح کاملا تصادفی با پنج تیمار، سه تکرار و 12 قطعه جوجه در هر تکرار استفاده شدند. تیمارهای آزمایشی شامل: تیمار شاهد (بدون افزودنی)، سطوح مختلف 5/1، 2، 5/2 درصد ژل آلوئهورا و آنتیبیوتیک نئومایسین (2/0 گرم در کیلوگرم جیره) بودند. خوراک مصرفی، افزایش وزن بدن، ضریب تبدیل غذایی، برخی از خصوصیات لاشه، فراسنجههای خونی و خصوصیات فیزیکی و شیمیایی گوشت اندازه گیری شدند.در دوره پایانی و کل دوره به ترتیب، جوجههایی که تیمارهای2 ، 5/2 و 2 درصد ژل آلوئهورا دریافت کرده بودند کمترین مصرف خوراک و در دوره رشد، بیشترین افزایش وزن را از خود نشان دادند. همچنین، ضریب تبدیل در دوره پایانی و کل دوره در تیمار 2 درصد ژل کاهش معنیداری داشت (05/0>P). بیشترین مقدار وزن نسبی قلب مربوط به تیمار 5/1 درصد ژل بود. در شش هفتگی، تیمارهای نئومایسین، 2 و 5/2 درصد ژل، کمترین غلظت کلسترول پلاسما و LDLرا داشتند (05/0>P). بیشترین ماده خشک در بافت عضله سینه مربوط به تیمار 2 درصد ژل و بیشترین پروتئین مربوط به تیمارهای مکمل شده با ژل آلوئهورا و نئومایسین بود (05/0>P). افزودن 5/2 درصد ژل آلوئهورا به جیره به طور معنیداری ماده خشک و چربی ران را افزایش داد (05/0>P). تیمار 5/1 درصد ژل آلوئهورا دارای بیشترین سختی بافت ران و تیمار 5/2 درصد ژل دارای بیشترین بههمپیوستگی و الاستیسیته بود (05/0>P). بر اساس نتایج آزمایش حاضر، اگرچه افزودن ژل آلوئهورا به جیره جوجههای گوشتی تاثیر مثبتی بر ویژگی فیزیکی گوشت نداشت ولی موجب بهبود کیفیت شیمیایی گوشت و صفات عملکردی شد.
ابوذر نجف زاده؛ حسن درمانی کوهی؛ نوید قوی حسین زاده؛ محمد روستایی علی مهر؛ منیر پور قاسمی
چکیده
این پژوهش با هدف بررسی اثر آلتیمیت اسید و عصاره کاسنی بر عملکرد، تیتر نیوکاسل و وزن ارگانهای لنفوئیدی جوجههای گوشتی انجام شد. برای این منظور، از 330 قطعه جوجه گوشتی نر و ماده یکروزه سویه راس 308 در قالب یک طرح کاملا تصادفی با آرایش فاکتوریل 2×3 استفاده شد. فاکتورهای استفاده شده شامل 3 سطح آلتیمیت اسید (0، 5/0 و 1 میلی لیتر در یک لیتر ...
بیشتر
این پژوهش با هدف بررسی اثر آلتیمیت اسید و عصاره کاسنی بر عملکرد، تیتر نیوکاسل و وزن ارگانهای لنفوئیدی جوجههای گوشتی انجام شد. برای این منظور، از 330 قطعه جوجه گوشتی نر و ماده یکروزه سویه راس 308 در قالب یک طرح کاملا تصادفی با آرایش فاکتوریل 2×3 استفاده شد. فاکتورهای استفاده شده شامل 3 سطح آلتیمیت اسید (0، 5/0 و 1 میلی لیتر در یک لیتر آب) و 2 سطح عصاره کاسنی (0 و 2 میلی لیتر در یک لیتر آب) بودند. عیار آنتیبادی علیه بیماری نیوکاسل با روش HI تعیین شد. در پایان دوره از هر تکرار 2 جوجه (نزدیک به میانگین تکرار) انتخاب شدند و پس از کشتار نسبت وزن طحال، بورس و تیموس جوجهها به وزن زنده سنجیده شد. نتایج نشان دادند که استفاده از آلتیمیت اسید باعث کاهش مصرف خوراک روزانه و افزایش وزن جوجهها شد(05/0P<)، ولی تاثیری بر ضریب تبدیل خوراک نداشت. تیمار دریافت کننده عصاره کاسنی افزایش وزن بیشتری در مقایسه با تیمار شاهد داشت (05/0P<) ولی تفاوت مصرف خوراک روزانه و ضریب تبدیل آن در مقایسه با تیمار شاهد معنیدار نبود. تیمارهای دریافت کننده آلتیمیت اسید تفاوت معنیداری با تیمار شاهد از نظر وزن طحال، بورس و تیموس نداشتند. استفاده از عصاره کاسنی باعث افزایش معنیدار تیموس جوجهها شد(05/0P<)، ولی بر وزن طحال و بورس آنها تاثیر معنیداری نداشت. اثراصلی و اثر متقابل آلتیمیت اسید و عصاره کاسنی بر تیتر آنتیبادی علیه واکسن نیوکاسل بهصورت معنیداری بیشتر از تیمار شاهد بود. نتایج این تحقیق نشان دادند که استفاده از عصاره کاسنی در جیره تاثیر مثبت معنیداری بر عملکرد رشدی جوجههای گوشتی داشت ولی آلتیمیت اسید اثر منفی و کاهشی از خود بر عملکرد رشدی جوجهها نشان داد. همچنین مصرف عصاره کاسنی و آلتیمیت اسید موجب تقویت سیستم ایمنی هومورال شد
احمد بابازاده اقدم؛ محسن دانشیار؛ شهاب قاضی هرسینی
چکیده
افزایش استفاده از چربی جیره در شرایط تنش گرمایی نیاز به افزودن الکارنیتین را جهت انتقال اسیدهای چرب بلند زنجیر از سیتوپلاسم به میتوکندری برای بتااکسیداسیون افزایش میدهد. هدف تحقیق اخیر، بررسی تاثیر سطوح مختلف الکارنیتین بر فعالیت آنزیمهای کبدی، وضعیت آنتی اکسیدانی، میزان الکترولیتهای خون، خصوصیات روده، ترکیب بافتی ...
بیشتر
افزایش استفاده از چربی جیره در شرایط تنش گرمایی نیاز به افزودن الکارنیتین را جهت انتقال اسیدهای چرب بلند زنجیر از سیتوپلاسم به میتوکندری برای بتااکسیداسیون افزایش میدهد. هدف تحقیق اخیر، بررسی تاثیر سطوح مختلف الکارنیتین بر فعالیت آنزیمهای کبدی، وضعیت آنتی اکسیدانی، میزان الکترولیتهای خون، خصوصیات روده، ترکیب بافتی و رنگ گوشت ران جوجههای گوشتی در شرایط تنش گرمایی بود. تعداد 200 قطعه جوجه گوشتی نر یک روزه سویه راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی با 4 تیمار و 5 تکرار (پن) به ازای هر تیمار و10 جوجه در هر تکرار استفاده شدند. تیمارهای آزمایشی شامل جیرهی پایه (گروه شاهد) و جیرهی پایه همراه با سطوح مختلف 100، 200 و 300 میلیگرم در کیلوگرم ال کارنیتین بودند. جیرههای آزمایشی در دورهی پایانی (25-42 روزگی) و در شرایط تنش حرارتی (1±32 درجه سانتیگراد به صورت دورهای از 8 صبح تا 5 بعد از ظهر) استفاده شدند. نتایج به دست آمده نشان دادند که جوجه های تغذیه شده با 300 میلیگرم الکارنیتین، افزایش وزن بالاتری در مقایسه با جوجههای تیمار شاهد و سطوح پایینتر الکارنیتین در دورهی پایانی داشتند (05/0>P). بعلاوه، ضریب تبدیل خوراک جوجههای تغذیه شده با سطوح بالای الکارنیتین (200 و 300 میلیگرم) پایینتر از مقدار مربوط به تیمار شاهد بود و نزدیک به معنیدار شدن بود (06/0=P). مصرف 300 میلیگرم در کیلوگرم الکارنیتین باعث افزایش میزان اسیداوریک خون گردید (05/0>P). افزودن الکارنیتین تاثیری بر الکترولیتهای خون، خصوصیات لاشه و روده، مواد مغذی گوشت ران (اسیدیته، خاکستر، پروتئین رطوبت و چربی) و فراسنجههای رنگ گوشت جوجههای گوشتی نداشت (05/0<P). به طور کلی، مصرف 300 میلیگرم در کیلوگرم الکارنیتین موجب بهبود عملکرد و افزایش اسید اوریک خون جوجههای تحت تنش گرمایی میگردد.
یوسف معروف‌‌زاده؛ علی نوبخت
چکیده
تحقیق حاضر به منظور بررسی اثرات طرح بهینهسازی مصرف سوخت بر شاخصهای تولید در مرغداریهای گوشتی استان آذربایجان‌غربی انجام گرفت. تعداد 36 واحد مرغداری گوشتی به صورت تصادفی در چهار بلوک شامل شهرستان‌های مهاباد، میاندوآب، شاهین‌دژ و بوکان و سه تیمار شامل سه سطح بهینهسازی، تیمار 1 (بالای 80 درصد)، تیمار 2 (50 تا 80 درصد) و تیمار 3 (زیر50 ...
بیشتر
تحقیق حاضر به منظور بررسی اثرات طرح بهینهسازی مصرف سوخت بر شاخصهای تولید در مرغداریهای گوشتی استان آذربایجان‌غربی انجام گرفت. تعداد 36 واحد مرغداری گوشتی به صورت تصادفی در چهار بلوک شامل شهرستان‌های مهاباد، میاندوآب، شاهین‌دژ و بوکان و سه تیمار شامل سه سطح بهینهسازی، تیمار 1 (بالای 80 درصد)، تیمار 2 (50 تا 80 درصد) و تیمار 3 (زیر50 درصد) و 9 واحد مرغداری در هر بلوک تقسیم‌‌بندی و دادههای مورد نیاز به طریق پرسشنامه‌‌ای جمع‌‌آوری و در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی آنالیز شدند. اجرای طرح بهینهسازی اثرات معنیداری بر وزن زنده، ضریب تبدیل خوراک، طول دوره پرورش و شاخص تولید داشت(01/0>P) در حالی که اثرات معنیداری بر مقدار خوراک مصرفی نداشت(05/0P>). بعلاوه اجرای این طرح در بین گروههای آزمایشی، اثرات معنیداری بر کاهش مصرف سوخت و برق داشت(01/0>P). بیشترین کاهش سوخت مصرفی به میزان 8/23 درصد در تیمار 1 مشاهده گردید که با تیمارهای 1 و 2 تفاوت معنیدار داشت و بیشترین میزان کاهش مصرف برق با 5/14 درصد نیز مربوط به این تیمار آزمایشی بود. اجرای طرح بهینهسازی مصرف سوخت اثرات معنیداری بر بهبود ضریب تبدیل خوراک بین آزمایشی داشت(01/0>P). به طوری که بهترین آن با 98/1 متعلق به گروه 1 بود. نتیجه نهایی اینکه اجرای طرح بهینهسازی سوخت اثرات مثبتی بر بهبود شاخصهای تولید و کاهش مصرف سوخت و برق در مرغداریهای گوشتی استان آذربایجان‌غربی دارد.
محمدعلی شیرعلی؛ سمیه سالاری؛ صالح طباطبایی وکیلی؛ محسن ساری؛ رحمان جهانیان
چکیده
این مطالعه، با هدف بررسی تأثیر سطوح مختلف ویتامین E و ال-کارنیتین بر عملکرد و برخی فراسنجههای خونی و ایمنی جوجههای گوشتی تحت تنش گرمایی در قالب طرح کاملاً تصادفی با آرایش فاکتوریل۳Í۳ با ۳ سطح ویتامین E (صفر، ۱۰۰ و ۲۰۰ میلیگرم بر کیلوگرم) و ۳ سطح ال-کارنیتین (صفر، ۵۰ و ۱۰۰ میلیگرم بر کیلوگرم) انجام شد. از ابتدای هفته چهارم تنش ...
بیشتر
این مطالعه، با هدف بررسی تأثیر سطوح مختلف ویتامین E و ال-کارنیتین بر عملکرد و برخی فراسنجههای خونی و ایمنی جوجههای گوشتی تحت تنش گرمایی در قالب طرح کاملاً تصادفی با آرایش فاکتوریل۳Í۳ با ۳ سطح ویتامین E (صفر، ۱۰۰ و ۲۰۰ میلیگرم بر کیلوگرم) و ۳ سطح ال-کارنیتین (صفر، ۵۰ و ۱۰۰ میلیگرم بر کیلوگرم) انجام شد. از ابتدای هفته چهارم تنش حرارتی اعمال شد و تمام جوجهها در محدوده دمایی ۳۸-۲۴ درجه سانتیگراد نگهداری شدند. فراسنجههای عملکردی بهصورت هفته‌ای رکوردبرداری شدند. در سنین ۲۸ و ۳۵ روزگی تیتر آنتیبادی علیه SRBC بررسی شد. در 42 روزگی، خصوصیات لاشه بررسی و خونگیری جهت اندازهگیری فراسنجههای خون انجام شد. سطوح مختلف ویتامین E و ال-کارنیتین تأثیر معنیداری بر عملکرد در طول دوره پرورش نداشتند. مکمل نمودن ویتامین E به جیره، وزن بورس فابریسیوس را افزایش (05/0 P<) ومکمل ال- کارنیتین، درصد چربی محوطه بطنی را کاهش داد (01/0P<). مکمل نمودن ۵۰ میلیگرم ال- کارنیتین در کیلوگرم جیره موجب افزایش تیتر آنتیبادی علیه SRBC طی پاسخ اولیه شد (05/0P<). افزودن ویتامین E و ال-کارنیتین به جیره غلظت تری گلیسرید سرم خون را کاهش داد. با توجه به نتایج این پژوهش به نظر میرسد که سطوح مختلف ویتامین E و ال- کارنیتین در شرایط تنش گرمایی بدون تاثیر معنیدار بر عملکرد، میتواند چربی محوطه بطنی و تریگلیسرید سرم خون را کاهش دهد و سبب بهبود پاسخ ایمنی در جوجههای گوشتی شود.
مریم اسکندری؛ علی نوبخت
چکیده
این تحقیق به منظور تعیین اثر سطوح مختلف تفاله لیموترش و آنزیم بر عملکرد، صفات لاشه، سطح ایمنی و مورفولوژی روده در جوجههای گوشتی انجام گرفت. این آزمایش با تعداد 288 قطعه جوجه گوشتی سویه راس- 308، در قالب طرح کاملاً تصادفی با آرایش فاکتوریل (2×3) با سه سطح تفاله لیمو (صفر، 5/1 و 3 درصد)، دو سطح آنزیم روابیو (صفر و 05/0 درصد) در 6 تیمار، 4 تکرار ...
بیشتر
این تحقیق به منظور تعیین اثر سطوح مختلف تفاله لیموترش و آنزیم بر عملکرد، صفات لاشه، سطح ایمنی و مورفولوژی روده در جوجههای گوشتی انجام گرفت. این آزمایش با تعداد 288 قطعه جوجه گوشتی سویه راس- 308، در قالب طرح کاملاً تصادفی با آرایش فاکتوریل (2×3) با سه سطح تفاله لیمو (صفر، 5/1 و 3 درصد)، دو سطح آنزیم روابیو (صفر و 05/0 درصد) در 6 تیمار، 4 تکرار و 12 قطعه جوجه در هر تکرار، از سن 10 تا 42 روزگی انجام گرفت. استفاده از تفاله لیموترش بدون اینکه اثرات معنیداری بر مقدار خوراک مصرفی و ضریب تبدیل غذایی داشته باشد، موجب افزایش وزن بیشتر نسبت به جیره بدون تفاله لیموترش شد(05/0>P). افزودن آنزیم به جیره اثر معنیداری بر عملکرد جوجهها نداشت(05/0>P). استفاده از تفاله لیموترش به همراه آنزیم موجب افزایش مقدار خوراک مصرفی شد(05/0>P). تیمارهای آزمایشی اثر معنیداری بر صفات لاشه جوجهها نداشتند(05/0>P). استفاده از 5/1 درصد تفاله لیموترش موجب افزایش ایمونوگلوبین G خون در سن 32 روزگی جوجهها شد(05/0>P). استفاده از 3 درصد تفاله لیموترش موجب افزایش طول پرز، عرض قاعده پرز و نسبت طول پرز به عمق کریپت گردید(05/0>P). استفاده از تفاله لیموترش به همراه آنزیم موجب افزایش طول پرز، عرض قاعده پرز و نسبت طول پرز به عمق کریپت گردید(05/0>P) در حالی که استفاده از آنزیم اثرات معنیداری بر مورفولوژی روده جوجهها نداشت (05/0>P). در مجموع، استفاده از تفاله لیموترش به مقدار 3 درصد در جیره موجب بهبود عملکرد، وضعیت ایمنی و مورفولوژی روده جوجههای گوشتی شد در حالی که آنزیم نتوانست اثرات مثبتی در این موارد داشته باشد
محمد زندی؛ مقداد جهانی مقدم؛ نبی اله آقازیارتی؛ محمد رضا سنجابی
چکیده
به منظور مشاهده اثرات دانه کتان بر روی عملکرد تولید مثلی گاوهای هلشتاین تازه زا، از 99 راس گاو شکم اول و 100 راس گاو با چند شکم زایش در قالب دو گروه آزمایشی شاهد و دانه کتان برای 28 روز اول پس از زایش استفاده شد و پس از آن هر دو گروه جیره یکسانی دریافت کردند. از نرم افزار آماری SAS با استفاده از از رویه های LOGISTIC برای تجزیه آماری داده ها استفاده ...
بیشتر
به منظور مشاهده اثرات دانه کتان بر روی عملکرد تولید مثلی گاوهای هلشتاین تازه زا، از 99 راس گاو شکم اول و 100 راس گاو با چند شکم زایش در قالب دو گروه آزمایشی شاهد و دانه کتان برای 28 روز اول پس از زایش استفاده شد و پس از آن هر دو گروه جیره یکسانی دریافت کردند. از نرم افزار آماری SAS با استفاده از از رویه های LOGISTIC برای تجزیه آماری داده ها استفاده شد. نتایج نشان دادند، استفاده از دانه کتان بر روی صفات تولید مثلی مانند میانگین تعداد تلقیح مصنوعی، نرخ آبستنی و عفونت های رحمی تاثیر معنیداری نداشت. شیوع کیست های تخمدانی در گاوهای شکم اول و چندشکم زایش برای جیره دانه کتان یکسان بود، در حالی که شیوع آن برای گاوهای چندشکم زایش، زمانی که از جیره شاهد استفاده کردند به‌طور معنیداری بیشتر بود. با توجه به اثر دانه کتان در کاهش شیوع کیستهای تخمدانی در گاوهای چند شکم زایش در مقایسه با گاوهای شکم اول، استفاده از دانه کتان در جیره گاوهای شیری بخصوص در دامداریهایی که مشکلات مدیریتی دارند پیشنهاد می گردد.
صیفعلی ورمقانی؛ علی نوری امامزاده؛ امین صمدی
چکیده
این تحقیق به منظور بررسی اثر برنامههای مختلف محدودیت غذایی بر عملکرد و ناهنجاری آسیت در جوجههای گوشتی سویه آرین، در قالب طرح کاملاً تصادفی با مقایسه اعمال چهار روش محدودیت غذایی در سالنی با شرایط دمایی مطلوب پرورشی با تعداد 400 قطعه جوجه گوشتی سویه آرین در 4 تکرار و 25 قطعه جوجه در هر تکرار انجام شد. گروههای آزمایشی شامل: گروه ...
بیشتر
این تحقیق به منظور بررسی اثر برنامههای مختلف محدودیت غذایی بر عملکرد و ناهنجاری آسیت در جوجههای گوشتی سویه آرین، در قالب طرح کاملاً تصادفی با مقایسه اعمال چهار روش محدودیت غذایی در سالنی با شرایط دمایی مطلوب پرورشی با تعداد 400 قطعه جوجه گوشتی سویه آرین در 4 تکرار و 25 قطعه جوجه در هر تکرار انجام شد. گروههای آزمایشی شامل: گروه 1 به عنوان شاهد با دریافت جیره آزاد، گروه 2 با دریافت حدود 25 گرم خوراک برای هر جوجه از 9 تا 14 روزگی، گروه 3 با محدودیت غذایی 8 ساعت در روز از 9 تا 24 روزگی و گروه 4 با محدودیت غذایی یک روز در میان از 9 تا 18 روزگی بودند. یافتهها نشان دادند که در بعضی از سنین دوره پرورش، روشهای مختلف محدودیت غذایی اثرات معنیدار متفاوتی بر افزایش وزن و مصرف خوراک روزانه جوجهها داشتند (05/0p<) ولی به هر حال، در کل دوره پرورش(1 تا 42 روزگی) تنها روش محدودیت یک روز در میان، افزایش وزن روزانه و مصرف خوراک روزانه کمتری در جوجههای گوشتی را در پی داشت(05/0p<) و اثر سایر روشها بر افزایش وزن روزانه و مصرف خوراک روزانه معنیدار نبود(05/0<p). هر چند روشهای محدودیت 25 گرم دان در روز و محدودیت یک روز در میان، ضریب تبدیل غذایی را در سن 8 تا 14 روزگی افزایش دادند ولی در سن 22 تا 28 روزگی اثر معنیدار مطلوبی بر ضریب تبدیل غذایی داشتند (05/0p<). به هر حال، اعمال روشهای متفاوت محدودیت غذایی اثر معنیداری بر ضریب تبدیل غذایی کل دوره پرورش و همچنین بر صفات مختلف لاشه نداشتند (05/0<p). اعمال روشهای مختلف محدودیت غذایی سبب کاهش معنیدار تعداد و درصد تلفات کل و آسیتی در جوجههای گوشتی شد(05/0p<). همچنین محدودیت غذایی، میزان هماتوکریت خون که نشانهای از بروز آسیت در جوجهها میباشد را کاهش معنیداری داد (05/0p<). لذا، روشهای محدودیت غذایی 25 گرم دان برای هر جوجه از 9 تا 14 روزگی و یا محدودیت غذایی 8 ساعت در روز از 9 تا 24 روزگی بدون اثر منفی بر وزن پایانی و صفات تولیدی در کاهش تلفات کل و آسیتی و در نهایت کاهش هزینههای پرورش جوجههای گوشتی موثر میباشند و استفاده از این روشها با رعایت مسایل مدیریتی و تغذیهای در پرورش جوجههای گوشتی سویه آرین توصیه میشود
عیسی دیرنده؛ محسن قلی زاده؛ محمد کاظمی فرد؛ هدی جواهری بارفروشی؛ وحید واحدی؛ حامد خلیل وندی؛ فرهاد صمدیان
چکیده
هدف از این تحقیق، بررسی دلایل و زمان حذف گاوها در شرایط تنش حرارتی از گله در طی 10 سال در گاوداریهای صنعتی ایران بود. دادههای تحقیق شامل، زمان تولد، چگونگی زایش، دلایل حذف، شکم در زمان زایش و فاصله زایش تا حذف، در طی سالهای 1383 تا 1393 جمع آوری شدند. در بیش از 6462 گاو حذف شده، ناتوانی تولیدمثل با فراوانی 22 درصد شایعترین عامل حذف ...
بیشتر
هدف از این تحقیق، بررسی دلایل و زمان حذف گاوها در شرایط تنش حرارتی از گله در طی 10 سال در گاوداریهای صنعتی ایران بود. دادههای تحقیق شامل، زمان تولد، چگونگی زایش، دلایل حذف، شکم در زمان زایش و فاصله زایش تا حذف، در طی سالهای 1383 تا 1393 جمع آوری شدند. در بیش از 6462 گاو حذف شده، ناتوانی تولیدمثل با فراوانی 22 درصد شایعترین عامل حذف بود و پس از آن لنگش با فراوانی 5/11 درصد و ورم پستان با فراوانی 4/9 درصد در رتبههای بعد قرار داشتند. میانگین و انحراف استاندارد نوبت زایش در زمان حذف 01/2 ± 27/3 بود. میانگین و انحراف استاندارد فاصله میان زایش تا حذف 80/202 ± 88/212 روز (روزهای شیردهی) بود و نزدیک 6/38 درصد گاوها در طی 100 روز اول بعد زایش حذف شدند. گاوهای حذف شده به دلیل تب شیر در 46/126 ± 56/88 روزگی (روزهای شیردهی) از گله حذف شدند ولی نسبت به دیگر گاوها در روزهای شیردهی بالاتری قرار داشتند(05/0>P). در مقابل، گاوهایی که به دلایل تولیدمثلی حذف شده بودند جوانتر بودند و در اواخر شیردهی حذف شدند (05/0>P). گاوهای حذف شده به دلیل ورم پستان و لنگش گله را زودتر (05/0>P) از گاوهای حذف شده به دلایل تولیدمثلی ترک کردند. این نتایج پیشنهاد میکنند که شایع ترین دلایل حذف به علت مشکلات تولیدمثلی بوده که بیشتر در گاوهای جوان و در اواخر دوره شیردهی روی داده است.
شعله قربانی؛ مجتبی طهمورث پور؛ علی مسعودی نژاد؛ محمد رضا نصیری؛ یزدان عسگری؛ احسان معتمدیان
چکیده
مدل‌سازی متابولیسم تولید شیر مبتنی بر بازسازی شبکه متابولیکی دخیل در تولید شیر، احتمالا می تواند منجر به دیدگاهی سیستمی به این فرآیند پیچیده و درک بهتر آن گردد. این بازسازی با استفاده از اطلاعات ژنومی قابل دسترس گاو امکان‌پذیر است. در این پژوهش، شبکه متابولیتی درگیر در تولید شیر در گاو، بازسازی و آنالیز شده است. بدین منظور، ابتدا ...
بیشتر
مدل‌سازی متابولیسم تولید شیر مبتنی بر بازسازی شبکه متابولیکی دخیل در تولید شیر، احتمالا می تواند منجر به دیدگاهی سیستمی به این فرآیند پیچیده و درک بهتر آن گردد. این بازسازی با استفاده از اطلاعات ژنومی قابل دسترس گاو امکان‌پذیر است. در این پژوهش، شبکه متابولیتی درگیر در تولید شیر در گاو، بازسازی و آنالیز شده است. بدین منظور، ابتدا اطلاعات موجود در پایگاه دادههای NCBI ، Uniprot ، KEGG و Brenda مورد استفاده قرار گرفتهاند. شبکه حاصل، شامل 3605 واکنش بوده که توسط 646 آنزیم کاتالیز شده و از پایگاه داده KEGG تهیه گردیدهاند. براساس تئوری گراف، تمامی ویژگیهای ساختاری شبکه متابولیتی جهت دار و بدون جهت مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. میانگین طول مشخصه مسیر برابر با مقادیر 51/5 و53/5 به ترتیب برای شبکه متابولیتی جهت دار و بدون جهت بهدست آمد. 23 متابولیت هاب تعیین گردید. زیرا هرگونه تغییر در این متابولیتها ممکن است موجب کاهش تولید شیر بوده و یا برای سلامتی دام مضر باشد. بنابراین هدف از ساخت شبکه متابولیت محور، مقایسه تطابق ویژگیهای این شبکه با سایر شبکه‌های بیولوژیکی و تعیین متابولیتهای کلیدی در تولید شیر می باشد. تحقیق حاضر، می تواند اطلاعات مفیدی برای بهبود و درک بهتر فرآیند تولید شیر در گاو از دیدگاه متابولیکی ارائه دهد و منجر به ارائه پیشنهاداتی در جهت ایجاد ویا بهبود استراتژیهای اصلاح نژادی گردد
حمیدرضا طاهری؛ محمد عباسی
چکیده
در این تحقیق، اثر سطوح مختلف انرژی قابل متابولیسم و پروتئین خام جیرهی غذایی بر عملکرد، خصوصیات لاشه و فراسنجههای خونی بلدرچین ژاپنی(Coturnix coturnix japonica) طی دوره پایانی (29 تا 49 روزگی) بررسی شد. از 900 قطعه بلدرچین ژاپنی نر 28 روزه، در قالب یک آزمایش فاکتوریل 3×3 [سه سطح انرژی قابل متابولیسم (2900، 3050 و 3200 کیلوکالری در کیلوگرم) و سه سطح پروتئین ...
بیشتر
در این تحقیق، اثر سطوح مختلف انرژی قابل متابولیسم و پروتئین خام جیرهی غذایی بر عملکرد، خصوصیات لاشه و فراسنجههای خونی بلدرچین ژاپنی(Coturnix coturnix japonica) طی دوره پایانی (29 تا 49 روزگی) بررسی شد. از 900 قطعه بلدرچین ژاپنی نر 28 روزه، در قالب یک آزمایش فاکتوریل 3×3 [سه سطح انرژی قابل متابولیسم (2900، 3050 و 3200 کیلوکالری در کیلوگرم) و سه سطح پروتئین خام (6/21، 24 و 4/26 درصد)] به صورت طرح کاملاً تصادفی با پنج تکرار و 20 پرنده در هر تکرار استفاده شد. در پایان دوره، از هر واحد آزمایشی دو قطعه پرنده انتخاب و پس از خونگیری (برای اندازهگیری تریگلیسرید، کلسترول کل، LDL و اسید اوریک) جهت بررسی خصوصیات لاشه کشتار شدند. بهترین افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل خوراک با مصرف جیرههای حاوی 3200 کیلوکالری انرژی در کیلوگرم جیره مشاهده شد (05/0P<). اثر سطوح مختلف پروتئین خام جیره بر عملکرد بلدرچین‌های مورد آزمایش معنیدار نبود (05/0<P). سطوح مختلف انرژی و پروتئین و اثر متقابل آنها بر نسبت وزن کبد به کل بدن تأثیر معنیداری داشتند. به طوری که سطوح بالاتر انرژی و پروتئین نسبت وزن کبد به وزن بدن را کاهش دادند (05/0P<). کلسترول و LDL خون، با مصرف جیره حاوی 3200 کیلوکالری انرژی در کیلوگرم جیره کاهش معنی داری یافتند (05/0P<). بر اساس نتایج این مطالعه، میتوان سطح 3200 کیلوکالری انرژی قابل متابولیسم در کیلوگرم جیره و 6/21 درصد پروتئین خام را برای تغذیه بلدرچین ژاپنی در طی دورهی پایانی پیشنهاد نمود
مصطفی حاجی لو؛ حمیدرضا میرزایی الموتی؛ مهدی گنج خانلو؛ حمید امانلو
چکیده
در این آزمایش، 12 رأس گاو هلشتاین در اواسط دوره شیردهی (روزهای شیردهی 10 ± 100) در یک طرح مربع لاتین ناقص 6 × 6 با 4 دورهی 21 روزه استفاده شدند. گاوها به یکی از 6 تیمار که در قالب یک طرح فاکتوریل 3×2 مرتب شده بودند، اختصاص داده شدند. تیمارها شامل: نسبت‌های متفاوت یونجهی خشک به سیلاژ ذرت (35 به 15 و 15 به 35) و دفعات تغذیهی منابع مختلف ...
بیشتر
در این آزمایش، 12 رأس گاو هلشتاین در اواسط دوره شیردهی (روزهای شیردهی 10 ± 100) در یک طرح مربع لاتین ناقص 6 × 6 با 4 دورهی 21 روزه استفاده شدند. گاوها به یکی از 6 تیمار که در قالب یک طرح فاکتوریل 3×2 مرتب شده بودند، اختصاص داده شدند. تیمارها شامل: نسبت‌های متفاوت یونجهی خشک به سیلاژ ذرت (35 به 15 و 15 به 35) و دفعات تغذیهی منابع مختلف پروتئین قابل تجزیه در شکمبه، 1- تغذیه تمام جیرهی کاملاً مخلوط یک‌بار در ساعت 9 صبح 2- تغذیهی بخشی از کنجاله سویا در ساعت 9 شب 3- تغذیهی بخشی از اوره در ساعت 9 شب بودند. مادهی خشک مصرفی و تغییرات وزن بدن به صورت معنیداری تحت تأثیر تیمارها قرار نگرفتند. تولید شیر خام و تولید شیر تصحیح شده بر اساس 5/3 درصد چربی به صورت معنیداری در گاوهای تغذیه شده با سیلاژ ذرت بیشتر بود(05/0P<). تغذیهی کنجاله سویا در وعدهی عصر باعث افزایش تولید شیر خام، شیر تصحیح شده بر اساس انرژی و شیر تصحیح شده بر اساس 5/3 درصد چربی شد (01/0P<). جیرههای آزمایشی تغییری در درصد چربی، پروتئین و لاکتوز شیر ایجاد نکردند. بازده خوراک تحت تأثیر منابع الیافی قرار نگرفت، ولی در گاوهای تغذیه شده با کنجاله سویا در وعدهی عصر افزایش یافت(05/0P<). قابلیت هضم ظاهری ماده خشک، ماده آلی و الیاف نامحلول در شوینده خنثی در گاوهای تغذیه شده بر پایه سیلاژ ذرت تمایل به افزایش داشتند (1/0P<)، ولی تحت تأثیر دفعات تغذیه منابع پروتئین قرار نگرفتند. نیتروژن اورهای پلاسما در 6 ساعت پس از تغذیهی صبح به صورت معنیداری در گاوهای تغذیه شده با تمام منبع پروتئین قابل تجزیه در شکمبه در وعدهی صبح بیشتر بود (01/0P<). به‌طور کلی نتایج نشان دادند که جیرهی بر پایه سیلاژ ذرت باعث افزایش تولید و بهبود قابلیت هضم ظاهری نسبت به جیرهی بر پایهی یونجه شد. همچنین، تغذیهی بخشی (معادل یک درصد پروتئین خام جیره) از کنجاله سویا در وعدهی عصر باعث بهبود عملکرد در گاوهای شیرده هلشتاین شد.
حسین محب الدینی؛ غلامحسین طهماسبی؛ بهروز دستار؛ یوسف جعفری آهنگری؛ سعید زره داران
چکیده
زنبور عسل به طیف وسیعی از مواد مغذی، به منظور تأمین نیازهای تغذیهای خود جهت رشد و نمو، نیاز دارد. نیازهای ویتامینیزنبور عسل به خوبی شناخته نشده است. به همین منظور برای بررسی اثر تغذیهای تیامین (ویتامین1B) بر رشد و نمو غدد هیپوفارنژیال زنبوران کارگر نژاد ایرانی(Apis mellifera meda) در فصول مختلف سال، آزمایشی سه مرحلهای تحت شرایط طبیعی ...
بیشتر
زنبور عسل به طیف وسیعی از مواد مغذی، به منظور تأمین نیازهای تغذیهای خود جهت رشد و نمو، نیاز دارد. نیازهای ویتامینیزنبور عسل به خوبی شناخته نشده است. به همین منظور برای بررسی اثر تغذیهای تیامین (ویتامین1B) بر رشد و نمو غدد هیپوفارنژیال زنبوران کارگر نژاد ایرانی(Apis mellifera meda) در فصول مختلف سال، آزمایشی سه مرحلهای تحت شرایط طبیعی در مؤسسه تحقیقات علوم دامی کشور انجام شد. در این آزمایش 20 کلنی زنبور عسل در پنج گروه تغذیهای با چهار تکرار مورد استفاده قرار گرفتند. کلنیهای گروه کنترل با شربت شکر 1:1 و کلنیهای آزمایشی به روش مشابه ولی با این تفاوت که شربت شکر با سطوح مختلف تیامین (100، 200، 300 و 400 پیپیام) مکملسازی شده بود، تغذیه شدند. عملیات صحرایی در سه فصل (تابستان، زمستان و بهار)، به مدت 45 روز (30 روز تغذیه با شربت و 15 روز نمونهبرداری بعد از تغذیه) در هر فصل انجام گرفت. برای بررسی رشد و نمو غدد هیپوفارنژیال، طول و عرض ده آسینی برای هر زنبور کارگر در سنین 3، 6، 9، 12 و 15 روزگی با استفاده از استریومیکروسکوپ و میکرومتر بر روی پنج زنبور کارگر در هر کلنی اندازهگیری شد. نتایج آزمایش نشان دادند که سطح آسینی غدد هیپوفارنژیال زنبورهای کارگر در کلنیهای تغذیه شده با سطوح مختلف تیامین در فصول مختلف سال دارای اختلافات معنیداری بود. در فصل تابستان سطح آسینی در زنبورهای(3 و 6 روزگی) تغذیه شده با سطوح پایین تیامین (100 و 200 پیپیام) بیشتر بود ولی در فصل زمستان (9، 12 و 15 روزگی) و بهار (تمام سنین) زنبورهای تغذیه شده با سطوح بالای تیامین (300 و 400 پیپیام) سطح آسینی بیشتری داشتند (05/0P<). در فصول مختلف سال اوج رشد غدد هیپوفارنژیال در سن 6 یا 9 روزگی بیشتر اتفاق افتاده بود (05/0P<).
