علوم دامی - فهرست مقالات

تغذیه دام و طیور

اثرات استفاده از گوانیدینواستیک اسید در جیره‌های کم پروتئین بر عملکرد، خصوصیات لاشه و فراسنجه‌های خونی جوجه‌های گوشتی

سیدمحمدعلی میرحسینی؛ سید ناصر موسوی؛ علی افسر

دوره 37، شماره 144 ، آذر 1403، ، صفحه 51-64

https://doi.org/10.22092/asj.2023.363245.2341

چکیده

هدف از این مطالعه بررسی اثرات استفاده از گوانیدینواستیک اسید در جیره‌های کم پروتئین بر عملکرد، خصوصیات لاشه و فراسنجه‌های خونی جوجه‌های گوشتی بود. بدین منظور 240 قطعه جوجه گوشتی نر سویه راس 308 به 6 تیمار (فاکتوریل 2×3) و 4 تکرار با 10 پرنده در هر واحد آزمایشی تقسیم شدند. جیره‌های آزمایشی شامل سه سطح پروتئین جیره (100، 90 و 80 درصد از توصیه ... بیشتر هدف از این مطالعه بررسی اثرات استفاده از گوانیدینواستیک اسید در جیره‌های کم پروتئین بر عملکرد، خصوصیات لاشه و فراسنجه‌های خونی جوجه‌های گوشتی بود. بدین منظور 240 قطعه جوجه گوشتی نر سویه راس 308 به 6 تیمار (فاکتوریل 2×3) و 4 تکرار با 10 پرنده در هر واحد آزمایشی تقسیم شدند. جیره‌های آزمایشی شامل سه سطح پروتئین جیره (100، 90 و 80 درصد از توصیه راس 308، 2009) با و بدون افزودن گوانیدینواستیک اسید (06/0 درصد) بودند. نتایج نشان داد که افزایش وزن بدن با کاهش 20 درصدی پروتئین خام جیره در سن 24-11 روزگی و 42-25 روزگی به طور معنی‌داری کاهش یافت (05/0>P). کاهش پروتئین خام از 100% به 80%، ضریب تبدیل خوراک را به طور قابل توجهی در طول دوره رشد افزایش داد. اثر متقابل معنی‌دار بین سطح پروتئین خام و گوانیدینواستیک اسید برای مصرف خوراک در سنین 11-24 و 25-42 روزگی مشاهده شد. افزودن گوانیدینواستیک اسید به جیره حاوی 80 درصد پروتئین خام از سطح توصیه، مصرف خوراک کاهش داد. افزایش وزن بدن و ضریب تبدیل خوراک تحت تاثیر مکمل گوانیدینواستیک اسید قرار نگرفت. افزودن گوانیدنیواستیک اسید باعث افزایش نسبی بازده لاشه و کاهش معنی‌دار وزن قلب شد (05/0>P). به طور کلی مشخص شد کاهش پروتئین و آمینواسیدهای جیره به میزان 20 درصد توصیه، علیرغم تامین آمینواسیدهای ضروری موجب کاهش عملکرد شد و استفاده از مکمل گوانیدنیواستیک اسید باعث بهبود نسبی عملکرد لاشه شد اما تاثیری بر عملکرد جوجه‌های گوشتی تغذیه شده با جیره‌های کم پروتئین نداشت.

تغذیه دام و طیور

بررسی تاثیر مصرف خوراک گازدهی شده با ازن بر عملکرد، خصوصیات لاشه و فراسنجه‌های خونی جوجه‌های گوشتی

سعید هونجانی؛ سید داود شریفی؛ رضا صادقی؛ شکوفه غضنفری

دوره 37، شماره 144 ، آذر 1403، ، صفحه 109-120

https://doi.org/10.22092/asj.2024.359461.2246

چکیده

تأثیر مصرف خوراک ضدعفونی شده با گاز ازن بر عملکرد، خصوصیات لاشه و فراسنجه‌های خونی جوجه‌های گوشتی با استفاده از 432 قطعه جوجه گوشتی نر سویه راس 308 در یک آزمایش فاکتوریل 2×3 با سه سطح گاز ازن (صفر، 20 و 30 قسمت در میلیون) و دو سطح چربی شامل کم (یک و نیم و دو درصد روغن گیاهی به ترتیب برای دوره‌های رشد و پایانی) و زیاد (سه و چهار درصد به ترتیب ... بیشتر تأثیر مصرف خوراک ضدعفونی شده با گاز ازن بر عملکرد، خصوصیات لاشه و فراسنجه‌های خونی جوجه‌های گوشتی با استفاده از 432 قطعه جوجه گوشتی نر سویه راس 308 در یک آزمایش فاکتوریل 2×3 با سه سطح گاز ازن (صفر، 20 و 30 قسمت در میلیون) و دو سطح چربی شامل کم (یک و نیم و دو درصد روغن گیاهی به ترتیب برای دوره‌های رشد و پایانی) و زیاد (سه و چهار درصد به ترتیب برای دوره‌های رشد و پایانی) در قالب طرح کاملاً تصادفی با شش گروه آزمایشی، چهار تکرار و 18 قطعه پرنده در هر تکرار بررسی شد. در سن 42 روزگی، دو قطعه پرنده از هر تکرار انتخاب و بعد از وزن‌کشی کشتار و وزن لاشه، قلب، کبد، روده کوچک و روده‌های کور به‌دقت اندازه‌گیری شدند. نتایج نشان دادند که افزایش وزن جوجه‌های تغذیه ‌شده با جیره پرچرب و بدون گازدهی، بطور معنی‌داری بالاتر از جوجه‌های تغذیه ‌شده با جیره پرچرب و گازدهی شده با 20 قسمت در میلیون گاز ازن بود (05/0P<). وزن روده‌های کور جوجه‌های تغذیه‌ شده با جیره‌های کم‌چرب، بالاتر از پرندگان تغذیه ‌شده با جیره‌های پرچرب بود و پرندگان تغذیه ‌شده با جیره‌های گاز دهی شده با 20 قسمت در میلیون گاز ازن، وزن روده‌های کور بیشتری داشتند (05/0P<). با توجه به نتایج این آزمایش، به نظر می-رسد که استفاده از گاز ازن برای ضدعفونی جیره‌های حاوی سطوح بالای چربی، بر کیفیت خوراک ثأثیر منفی دارد و موجب کاهش عملکرد جوجه‌های گوشتی می‌شود.

تغذیه دام و طیور

بررسی اثر استات آمونیوم بر عملکرد، خصوصیات لاشه و برخی فراسنجه‌های خونی جوجه‌های گوشتی تغذیه شده با جیره‌های آلوده به سموم قارچی

فرخ بیکس؛ محسن دانشیار؛ عباس نیکو؛ سید علی میرقلنج

دوره 37، شماره 144 ، آذر 1403، ، صفحه 133-148

https://doi.org/10.22092/asj.2024.364067.2355

چکیده

هدف از این مطالعه بررسی اثر استات آمونیوم بر کاهش میزان سموم قارچی در خوراک و تأثیر آن بر عملکرد، خصوصیات لاشه و برخی فراسنجه‌های خونی جوجه‌های گوشتی بود. بدین منظور از تعداد 300 قطعه جوجه گوشتی یک روزه راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی با 6 تیمار و 5 تکرار و 10 پرنده در هر تکرار استفاده شد. تیمارهای آزمایشی بر پایه ذرت-کنجاله سویا شامل شاهد ... بیشتر هدف از این مطالعه بررسی اثر استات آمونیوم بر کاهش میزان سموم قارچی در خوراک و تأثیر آن بر عملکرد، خصوصیات لاشه و برخی فراسنجه‌های خونی جوجه‌های گوشتی بود. بدین منظور از تعداد 300 قطعه جوجه گوشتی یک روزه راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی با 6 تیمار و 5 تکرار و 10 پرنده در هر تکرار استفاده شد. تیمارهای آزمایشی بر پایه ذرت-کنجاله سویا شامل شاهد منفی (بدون سموم قارچی)، شاهد مثبت (جیره حاوی ذرت آلوده به آفلاتوکسین B1، اکراتوکسین A و زیرالنون) و جیره‌های حاوی 04/0، 06/0، 08/0 و 1/0 گرم در کیلوگرم استات آمونیوم بودند. صفات عملکردی در دوره‌های آغازین، رشد، پایانی و کل دوره اندازه‌گیری شدند. خصوصیات لاشه و فراسنجه‌های خونی در سن 42 روزگی اندازه‌گیری شدند. نتایج نشان داد که پرندگان تغذیه شده با جیره شاهد منفی و جیره شاهد مثبت حاوی 08/0 و 1/0 گرم استات آمونیوم در کیلوگرم خوراک، مصرف خوراک، افزایش وزن روزانه، بازده لاشه و وزن سینه بالاتری نسبت به پرندگان تیمار شاهد مثبت داشتند. پرندگان دریافت کننده تیمار شاهد منفی و تیمارهای حاوی سطوح مختلف استات آمونیوم غلظت آسپارتات آمینو ترانسفراز و آلانین آمینو ترانسفراز پایین‌تری نسبت به پرندگان تیمار شاهد مثبت داشتند. به طور کلی مشخص شد که استفاده از 08/0 و 1/0 گرم استات آمونیوم در جیره آلوده به سموم قارچی، از طریق رفع اثرات منفی سموم موجب بهبود عملکرد و خصوصیات لاشه جوجه‌های گوشتی می‌گردد.

بررسی اثرات سین‌بیوتیکی و پروبیوتیکی افزودن دو مکمل غذایی به جیره، بر عملکرد و پاسخ-های ایمنی جوجه‌های گوشتی چالش یافته و بدون چالش با سالمونلا تیفی موریوم

کامبیز فاضل نیا؛ جعفر فخرائی؛ حسین منصوری یار احمدی؛ کیومرث امینی

دوره 34، شماره 133 ، اسفند 1400، ، صفحه 103-116

https://doi.org/10.22092/asj.2021.352377.2110

چکیده

در این پژوهش تأثیر سین‌بیوتیکی و پروبیوتیکی دو مکمل تولیدی سازمان پژوهش‌های علمی و صنعتی ایران در جیره بر عملکرد رشد و پاسخ ایمنی جوجه‌های گوشتی چالش یافته با سالمونلا تیفی‌موریوم مورد ارزیابی قرار گرفت. 360 قطعه جوجه‌ی گوشتی سویه راس 308 در قالب 6 تیمار با 6 تکرار و 10 جوجه‌ی گوشتی در هر تکرار بررسی شدند. این مطالعه به‌صورت فاکتوریل ... بیشتر در این پژوهش تأثیر سین‌بیوتیکی و پروبیوتیکی دو مکمل تولیدی سازمان پژوهش‌های علمی و صنعتی ایران در جیره بر عملکرد رشد و پاسخ ایمنی جوجه‌های گوشتی چالش یافته با سالمونلا تیفی‌موریوم مورد ارزیابی قرار گرفت. 360 قطعه جوجه‌ی گوشتی سویه راس 308 در قالب 6 تیمار با 6 تکرار و 10 جوجه‌ی گوشتی در هر تکرار بررسی شدند. این مطالعه به‌صورت فاکتوریل و بر پایه‌ی طرح کاملا تصادفی با استفاده از دو فاکتور چالش (چالش و عدم چالش) و افزودنی‌ها (بدون افزودنی، افزودن 2/0 گرم برکیلوگرم مکمل غذایی مورد بررسی) انجام شد. پروبیوتیک حاوی باسیلوس سوبتیلیس، باسیلوس لیکنی فورمیس و ساکارومایسس سرویزیه بود. سین‌بیوتیک نیز حاوی همین باکتری‌ها و فروکتان‌ها بود. عملکرد رشد شامل خوراک مصرفی روزانه، افزایش وزن روزانه، ضریب تبدیل غذایی و شاخص تولید محاسبه شد. میزان ایمونوگلوبین‌های G و M نیز همچنین بررسی شدند. نتایج نشان داد که چالش با سالمونلا، به‌ترتیب باعث کاهش شاخص تولید، خوراک مصرفی و افزایش وزن روزانه و افزایش ضریب تبدیل غذایی در مقایسه با جوجه‌های چالش نیافته شد (01/0>P). چالش با سالمونلا، میزان ایمونوگلوبین‌های G و M را در مقایسه با تیمارهای چالش نیافته کاهش داد (01/0>P). افزودن این دو مکمل غذایی به جیره خوراک مصرفی روزانه، افزایش وزن روزانه، شاخص تولید و پاسخ‌های ایمنی را در مقایسه با تیمارهای عدم دریافت افزایش دادند (01/0>P). استفاده از 2/0 گرم بر کیلوگرم از مکمل‌های غذایی تولیدی این سازمان می‌تواند به دلیل ویژگی‌های پروبیوتیکی‌ و سین‌بیوتیکی منجر به بهبود عملکرد رشد و پاسخ ایمنی برای مقابله با چالش‌های عفونی در جوجه‌های گوشتی ‌شود.

تأثیر مکمل کراتین مونوهیدرات در جیره‌های با سطوح مختلف پروتئین بر عملکرد، خصوصیات لاشه، و برخی از فراسنجه‌های خونی جوجه‌های گوشتی

ارسلان نباتی؛ سید داود شریفی؛ شکوفه غضنفری؛ وحید محمدی

دوره 34، شماره 131 ، شهریور 1400، ، صفحه 89-104

https://doi.org/10.22092/asj.2020.343194.2072

چکیده

این آزمایش با هدف بررسی تأثیر سطوح درجه‌بندی کراتین مونوهیدرات در جیره‌هایی با سطوح مختلف پروتئین بر علکرد، خصوصیات لاشه، و برخی فراسنجه‌های خونی ، اجرا شد. تعداد 320 قطعه جوجه‌ گوشتی یک‌روزه مخلوط نر و ماده سویه‌ی راس 308 به‌صورت فاکتوریل 4×2، با چهار سطح کراتین (صفر، 1/0، 3/0، 5/0 درصد)، و دو سطح پروتئین(احتیاجات سویه‌ی راس 308 و 10 درصد ... بیشتر این آزمایش با هدف بررسی تأثیر سطوح درجه‌بندی کراتین مونوهیدرات در جیره‌هایی با سطوح مختلف پروتئین بر علکرد، خصوصیات لاشه، و برخی فراسنجه‌های خونی ، اجرا شد. تعداد 320 قطعه جوجه‌ گوشتی یک‌روزه مخلوط نر و ماده سویه‌ی راس 308 به‌صورت فاکتوریل 4×2، با چهار سطح کراتین (صفر، 1/0، 3/0، 5/0 درصد)، و دو سطح پروتئین(احتیاجات سویه‌ی راس 308 و 10 درصد بالاتر از احتیاجات)، 4 تکرار استفاده شد. خون‌گیری در سن 35 روزگی انجام شد. جهت بررسی خصوصیات لاشه، در انتهای آزمایش دو قطعه پرنده از هر تکرار به‌صورت تصادفی انتخاب، توزین و کشتار شد. 10 درصد پروتئین بالاتر از احتیاجات افزایش وزن روزانه، وزن زنده، بازده لاشه، وزن نسبی کبد و سینه را افزایش، و ضریب تبدیل و چربی شکمی را کاهش داد(05/0 P). افزودن 3/0 و 5/0 درصد کراتین منوهیدرات به جیره، بازده لاشه و وزن نسبی سینه و ران را نسبت به سایر گروه‌ها افزایش داد(05/0 P). سطوح پروتئین و کراتین تأثیری بر سلول‌های ایمنی و تیتر نیوکاسل نداشت، با این‌حال داده‌ها بیانگر افزایش عددی لنفوسیت‌، منوسیت و تیتر نیوکاسل و کاهش هتروفیل بود. غلظت کراتینین در خون پرندگان تغذیه شده با سطوح 3/0 و 5/0 درصد کراتین منوهیدرات بالاتر از جوجه‌های تغذیه شده با 1/0 درصد کراتین منوهیدرات و گروه شاهد بود(05/0 P). نتایج نشان داد علاوه بر اثرات مفید کراتین در سطوح بالا و 10 درصد پروتئین بالاتر از احتیاجات بر عملکرد و صفات لاشه، غلظت کراتینین خون افزایش می‌باید که احتمالاً می‌تواند منجر به بهبود عملکرد سیستم ایمنی شود.

واکنش‌های رفتاری جوجه‌های تازه تفریخ شده به تزریق ملاتونین، متوکاربامول و گلوکز تحت استرس حمل و نقل

کیانوش زرین کاویانی؛ حشمت اله خسروی نیا؛ غلامرضا شهسواری؛ زهرا بیرانوند

دوره 34، شماره 130 ، خرداد 1400، ، صفحه 39-52

https://doi.org/10.22092/asj.2020.128684.2017

چکیده

این تحقیق به منظور بررسی اثرات تزریق زیر جلدی سالین(5/0 پرنده/ میلی‌لیتر)، ملاتونین(500 پرنده/ میکروگرم)، متوکاربامول(10 پرنده/ میلیگرم) و گلوکز(200، 300 ، 400 پرنده/ میلیگرم) روی واکنش‌های رفتاری جوجه‌های تازه تفریخ شده تحت استرس حمل و نقل جاده‌ای در مسافت‌ 300، 600، 900 و 1200 کیلومتر، با روش آزمون خی-دو ناپارامتری با استفاده از 700 جوجه‌ی گوشتی ... بیشتر این تحقیق به منظور بررسی اثرات تزریق زیر جلدی سالین(5/0 پرنده/ میلی‌لیتر)، ملاتونین(500 پرنده/ میکروگرم)، متوکاربامول(10 پرنده/ میلیگرم) و گلوکز(200، 300 ، 400 پرنده/ میلیگرم) روی واکنش‌های رفتاری جوجه‌های تازه تفریخ شده تحت استرس حمل و نقل جاده‌ای در مسافت‌ 300، 600، 900 و 1200 کیلومتر، با روش آزمون خی-دو ناپارامتری با استفاده از 700 جوجه‌ی گوشتی اجرا شد. نُه خصوصیت رفتاری بالقوه‌ی جوجه‌ها در سه گروه شامل رفتارهای منفعلانه(خوابیدن به پهلو، خوابیدن روی سینه، نشستن و ایستادن)، رفتارهای فعالانه (پریدن، نوک زدن به خود، نوک زدن به اشیاء و نوک زدن به پرندگان دیگر ) و رفتار جیک‌جیک کردن تقسیم‌بندی شد. نتایج نشان داد که تزریق ملاتونین و متوکاربامول رفتارهای منفعلانه‌ی جوجه‌ها را در مسافت 300 کیلومتر به‌طور معنی‌داری افزایش داد (05/0>P). به استثنای مسافت 600 کیلومتر، رفتار ایستادن در پرندگان تزریق شده با گلوکز و ملاتونین افزایش معنی‌داری نشان داد (05/0>P). دوزهای ملاتونین، متوکاربامول و گلوکز مورد استفاده در این مطالعه بر رفتارهای فعال جوجه‌ها در مسافت‌های مورد مطالعه تأثیر نداشت. رفتار جیک جیک کردن پرندگان نیز فقط در 300 کیلومتر اول به وسیله‌ی گلوکز کاهش معنی‌داری نشان داد (05/0>P)، در حالی‌که هیچ تزریق دیگری بالاتر از 300 کیلومتر روی این پارامتر رفتاری مؤثر نبود. بطور کلی در این پژوهش القاء اثرات آرامبخشی ملاتونین و متوکاربامول از طریق افزایش رفتارهای منفعلانه (خوابیدن و نشستن) و اثرات آرامبخشی گلوکز از طریق کاهش رفتار جیک‌جیک کردن در بخش اول مسافت پیمایش شده مشاهده شد. با این حال توصیف دقیق اثرات این ترکیبات نیازمند تحقیقات بیشتری است.

اثر منبع و سطح منگنز، روی و مس بر عملکرد جوجه گوشتی با استفاده از روش مدیریت تصمیم‌گیری چند‌شاخصی

مهرداد نفیسی؛ منصور رضائی؛ سید عبداله حسینی؛ محمد کاظمی فرد؛ مهدی امیر صادقی؛ مجید افشار

دوره 34، شماره 130 ، خرداد 1400، ، صفحه 75-88

https://doi.org/10.22092/asj.2020.125290.1876

چکیده

این تحقیق به منظور بررسی اثر منبع و سطح استفاده از عناصر منگنز، روی و مس بر عملکرد رشد سویه تجاری جوجه گوشتی کاب 500 با استفاده از طرح کاملاً تصادفی با 7 تیمار، 4 تکرار و 20 قطعه جوجه در هر واحد آزمایشی انجام شد. جوجه‌ها در طول دوره پرورش در شرایط یکسان نگهداری شدند. جهت انتخاب بهترین تیمار و تصمیم‌گیری در مورد منبع و سطح عناصر منگنز، روی ... بیشتر

مقایسه اثرات محرک‌های رشد بر پایه گیاهان دارویی و پری‌بیوتیک ( لاکتوز) بر عملکرد، خصوصیات لاشه و مورفولوژی روده کوچک جوجه‌های گوشتی

عبدالرضا محسنی قره چیق؛ جعفر فخرایی؛ سید عبداله حسینی؛ حسین منصوری یاراحمدی؛ هوشنگ لطف الهیان

دوره 33، شماره 128 ، آذر 1399، ، صفحه 15-28

https://doi.org/10.22092/asj.2019.126470.1934

چکیده

هدف پژوهش حاضر بررسی کارآیی افزودن محرک‌های رشد گیاهی معرفی شده توسط مؤسسه تحقیقات علوم دامی کشور ( ASRI1 و ASRI2)، و مشابه وارداتی آن‌ها (Optifeed) پری‌بیوتیک به جیره بر عملکرد، خصوصیات لاشه و مورفولوژی روده کوچک جوجه‌های گوشتی بود. تعداد 875 قطعه جوجه گوشتی یک-روزه سویه راس- 308 به صورت مخلوط نر و ماده به 6 گروه آزمایشی، 5 تکرار و 25 پرنده در هر ... بیشتر هدف پژوهش حاضر بررسی کارآیی افزودن محرک‌های رشد گیاهی معرفی شده توسط مؤسسه تحقیقات علوم دامی کشور ( ASRI1 و ASRI2)، و مشابه وارداتی آن‌ها (Optifeed) پری‌بیوتیک به جیره بر عملکرد، خصوصیات لاشه و مورفولوژی روده کوچک جوجه‌های گوشتی بود. تعداد 875 قطعه جوجه گوشتی یک-روزه سویه راس- 308 به صورت مخلوط نر و ماده به 6 گروه آزمایشی، 5 تکرار و 25 پرنده در هر تکرار اختصاص داده شد. جیره مورد استفاده به صورت مرحله ای در 3 مقطع 0 تا 10 روزگی،‌ 11 تا 24 روزگی و 25 تا 42 روزگی با توجه به احتیاجات نژادی سویه راس تنظیم شد. این آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی با آرایش فاکتوریل2×3 با سه نوع محرک رشد (ASRI1، ASRI2 و وارداتی) و دو سطح پری‌بیوتیک Optifeed (صفر و 1 کیلوگرم در تن) انجام شد. نتایج نشان داد که اثر محرک‌های رشد گیاهی و پری‌بیوتیک بر مقادیر خوراک مصرفی، وزن بدن و ضریب تبدیل خوراک در دوره‌های مختلف پرورشی معنی‌دار نبود (05/0< p). اثر محرک‌های رشد بر خصوصیات لاشه معنی‌دار نبود ولی پری‌بیوتیک سبب کاهش درصد لاشه شد (05/0>p). طول و وزن نسبی روده و خصوصیات ریخت‌شناسی روده تحت تأثیر نوع محرک‌های رشد و پری‌بیوتیک قرار نگرفت (05/0< p). بر اساس نتایج این تحقیق، محرک‌های رشد داخلی تولید شده در مؤسسه تحقیقات علوم دامی کشور قابلیت جایگزینی با محصول خارجی را دارند.

تأثیر افزودن توکسین بایندر و پروبیوتیک در جیره های آلوده به آفلاتوکسین بر عملکرد، غلظت آفلاتوکسین کبد و ماهیچه و جمعیت میکروبی روده جوجه های گوشتی

سید بابک اسدی؛ جعفر فخرائی؛ عبداله حسینی؛ حسین منصوری یاراحمدی؛ علیرضا آقاشاهی

دوره 33، شماره 126 ، خرداد 1399، ، صفحه 117-128

https://doi.org/10.22092/asj.2019.123557.1782

چکیده

هدف پژوهش حاضر، بررسی کارایی افزودن توکسین بایندرهای ®ASRI1 و ®ASRI2 و پروبیوتیک به جیره بر عملکرد، غلظت آفلاتوکسین کبد و ماهیچه و جمعیت میکروبی روده جوجه های گوشتی تغذیه شده با جیره های آلوده شده با آفلاتوکسین بود. تعداد 420 قطعه جوجه راس 308 یکروزه در قالب طرح کاملا تصادفی به 7 تیمار، 5 تکرار و 12 پرنده در هر تکرار اختصاص داده شدند. تیمارهای ... بیشتر هدف پژوهش حاضر، بررسی کارایی افزودن توکسین بایندرهای ®ASRI1 و ®ASRI2 و پروبیوتیک به جیره بر عملکرد، غلظت آفلاتوکسین کبد و ماهیچه و جمعیت میکروبی روده جوجه های گوشتی تغذیه شده با جیره های آلوده شده با آفلاتوکسین بود. تعداد 420 قطعه جوجه راس 308 یکروزه در قالب طرح کاملا تصادفی به 7 تیمار، 5 تکرار و 12 پرنده در هر تکرار اختصاص داده شدند. تیمارهای آزمایشی 1) جیره های غیرآلوده به آفلاتوکسین یا شاهد منفی، 2) جیره-های آلوده با آفلاتوکسین یا شاهد مثبت، 3) جیره های شاهد مثبت حاوی توکسین بایندر ®ASRI1، 4) جیره های شاهد مثبت حاوی توکسین بایندر®ASRI2، 5) جیره های شاهد مثبت حاوی پروبیوتیک، 6) جیره های شاهد مثبت حاوی پروبیوتیک و توکسین بایندر ®ASRI1 و 7) جیره های شاهد مثبت حاوی پروبیوتیک و توکسین بایندر®ASRI2، بودند. عملکرد بصورت دوره ای، غلظت آفلاتوکسین کبد و ماهیچه در سنین 28 و 42 روزگی و جمعیت میکروبی روده در سن 42 روزگی، ارزیابی شدند. نتایج نشان دادند وزن بدن در دوره های رشد و پایانی در گروه شاهد منفی در مقایسه با شاهد مثبت بطور معنی داری (05/0p <) بیشتر و ضریب تبدیل غذایی بطور معنی داری (05/0p <) پایینتر بود. جمعیت باکتریهای مضر و غلظت آفلاتوکسین کبد و ماهیچه گروه شاهد مثبت مقایسه با شاهد منفی بطور معنی داری بیشتر بود (01/0p <). افزودن توکسین بایندرهای تجاری و پروبیوتیک به ویژه ترکیب هر دو اثرات آفلاتوکسین بر عملکرد، غلظت آفلاتوکسین کبد و ماهیچه و جمعیت میکروبی روده را به صورت معنی داری (05/0p <) کاهش داد.

اثرات سطوح مختلف اسید آمینه والین بر عملکرد، خصوصیات لاشه، کیفیت گوشت و بیان ژن های IGF-1 و انسولین در جوجه‌های گوشتی

سیدسعید صادق زاده؛ محسن دانشیار؛ پرویز فرهومند؛ محمد رضا یزدیان؛ سید محمد هاشمی

دوره 32، شماره 125 ، اسفند 1398، ، صفحه 89-108

https://doi.org/10.22092/asj.2019.123483.1778

چکیده

این آزمایش به منظور بررسی اثرات سطوح متفاوت والین بر عملکرد، خصوصیات و کیفیت لاشه و بیان ژن‌های فاکتور رشد شبه انسولین (IGF-1) و انسولین در جوجه‌های گوشتی انجام گرفت. آزمایش با 250 قطعه جوجه گوشتی نر یکروزه سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی، در 5 تیمار و 5 تکرار (در هر تکرار 10 پرنده) با 5 سطح ال-والین (100، 105، 110، 115 و 120 درصد نیازهای سویه راس) ... بیشتر این آزمایش به منظور بررسی اثرات سطوح متفاوت والین بر عملکرد، خصوصیات و کیفیت لاشه و بیان ژن‌های فاکتور رشد شبه انسولین (IGF-1) و انسولین در جوجه‌های گوشتی انجام گرفت. آزمایش با 250 قطعه جوجه گوشتی نر یکروزه سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی، در 5 تیمار و 5 تکرار (در هر تکرار 10 پرنده) با 5 سطح ال-والین (100، 105، 110، 115 و 120 درصد نیازهای سویه راس) انجام شد. در 42 روزگی از هر تکرار یک قطعه جوجه جهت بررسی خصوصیات لاشه، کیفیت لاشه، IGF-1 سرم و بیان ژن‌های IGF-1 و انسولین انتخاب شدند. بهبود افزایش وزن بدن و کاهش ضریب تبدیل با مصرف سطح 110 درصد والین در تمام دوره‌های آغازین، رشد و پایانی مشاهده گردید. مصرف 110 درصد والین موجب افزایش درصد لاشه، سینه، ران و کاهش چربی محوطه بطنی در سن 42 روزگی گردید. بیان ژن‌های IGF-1و انسولین در عضله سینه و بافت کبدی در 42 روزگی با مصرف 115 درصد والین افزایش نشان داد. سطح 110 درصد والین موجب بهبود پروتئین، ماده خشک، چربی و خاکستر گوشت گردید. مصرف سطح 115 درصد والین در 42 روزگی موجب افزایش غلظتIGF-1 سرم شد. به طور کلی، مصرف 10 درصد ال‌-والین بالاتر از نیازهای سویه راس از راه فعال کردن mTOR در نتیجه فسفوریله شدن S6k1 منجر به آغاز ترجمه mRNA و سنتز پروتئین و در نتیجه موجب افزایش بیان ژن‌های IGF-1 و انسولین، عملکرد و کیفیت لاشه و کاهش درصد چربی محوطه بطنی در جوجه‌های گوشتی نر سویه راس 308 می‌شود.

اثر جایگزینی آنتی‌بیوتیک فلاوومایسین® با عصاره شیرین‌بیان و نانوذرات کلوئیدی نقره از طریق تزریق داخل تخم‌مرغی و مصرف این ترکیبات در طی دوره پرورش بر عملکرد و برخی فراسنجه‌های خونی جوجه‌های گوشتی

سلیمه ترکاشون؛ علی اصغر ساکی

دوره 32، شماره 124 ، آذر 1398، ، صفحه 59-76

https://doi.org/10.22092/asj.2018.123036.1752

چکیده

به منظور بررسی تاثیر تزریق داخل تخم‌مرغی و مصرف سطوح مختلف عصاره‌شیرین‌بیان و نانوذرات‌ کلوئیدی نقره بر عملکرد و برخی فراسنجه‌های خون جوجه‌های گوشتی در مرحله جنینی و رشد، در جایگزینی با آنتی-بیوتیک فلاوومایسین®، آزمایشی با استفاده از 800 تخم‌مرغ نطفه‌دار سویه تجاری راس 308 به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با 10 تیمار، ... بیشتر به منظور بررسی تاثیر تزریق داخل تخم‌مرغی و مصرف سطوح مختلف عصاره‌شیرین‌بیان و نانوذرات‌ کلوئیدی نقره بر عملکرد و برخی فراسنجه‌های خون جوجه‌های گوشتی در مرحله جنینی و رشد، در جایگزینی با آنتی-بیوتیک فلاوومایسین®، آزمایشی با استفاده از 800 تخم‌مرغ نطفه‌دار سویه تجاری راس 308 به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با 10 تیمار، 4 تکرار و 20 تخم‌مرغ در هر تکرار، انجام شد. تیمار‌های مرحله تزریق داخل تخم‌مرغ شامل عصاره‌شیرین‌بیان (صفر، 100 و 200 قسمت‌در‌‌میلیون)، نانو‌ذرات‌نقره (صفر، 30 و 60 قسمت‌‌در‌میلیون)، گروه شاهد منفی (بدون تزریق) و شاهد مثبت (تزریق 1/0میلی‌لیتر آب مقطر‌استریل) بودند.تیمارهای مرحله رشد شامل عصاره‌شیرین‌بیان (صفر، 1 و 2 گرم‌‌در‌‌کیلوگرم)، نانو‌ذرات‌‌نقره (صفر و 120 قسمت‌در‌میلیون)، تیمار حاوی آنتی‌بیوتیک فلاوومایسین® با غلظت 450 قسمت‌‌در‌‌میلیون و دو گروه شاهد از مرحله جنینی بودند. نتایج نشان دادند که تزریق 100 قسمت‌در‌‌میلیون عصاره‌شیرین‌بیان+60 قسمت‌‌در‌‌میلیون نانو‌-ذرات‌‌نقره، در مقایسه با گروه‌های تیمار شده با عصاره‌شیرین‌بیان و نانو‌ذرات‌‌نقره درصد جوجه‌درآوری را بطور معنی‌داری افزایش داد (01/0>P). وزن و طول بدن جوجه‌ها پس از تفریخ در تمام تیمار‌ها خصوصاً بالاترین سطوح عصاره‌شیرین‌بیان و نانو‌‌ذرات‌‌‌نقره بطور معنی‌داری افزایش یافت (01/0>P).بالاترین ضریب تبدیل غذایی در تیمار حاوی 450 قسمت‌‌در‌‌میلیون آنتی‌بیوتیک فلاوومایسین® و شاهد منفی (01/0>P) و پایین‌ترین آن در تیمار حاوی 120 قسمت‌‌در‌میلیون نانو‌ذرات ‌نقره و تیمار حاوی 2 گرم‌‌در‌‌کیلوگرم عصاره‌شیرین‌بیان+120 قسمت‌‌در‌‌میلیون نانو‌‌‌ذرات‌‌‌‌نقره مشاهده شد (01/0>P). غلظت HDL در تیمار حاوی 100 قسمت‌‌در‌‌میلیون عصاره‌شیرین‌بیان افزایش یافت (05/0>P). به طور کلی، شیرین‌بیان و نانو‌‌ذرات‌کلوئیدی‌‌نقره می‌توانند با ارتقاء شرایط جسمانی جوجه‌ها، عملکرد و خصوصیات لاشه را بهبود داده و بعنوان جایگزینی برای آنتی‌بیوتیک فلاوومایسین® مطرح باشند.

بررسی اثر باسیلوس آمیلولیکوفاسیانس بر کاهش اثرات مضر آفلاتوکسین B1 در جیره جوجه های گوشتی

منصوره عبدالملکی؛ علی اصغر ساکی؛ محمد یوسف علیخانی

دوره 32، شماره 124 ، آذر 1398، ، صفحه 213-228

https://doi.org/10.22092/asj.2018.123443.1776

چکیده

در این مطالعه به‌منظور بررسی اثر پروبیوتیک باسیلوس آمیلولیکوفاسیانس در کاهش اثرات مضر آفلاتوکسین B1 از 480 قطعه جوجه گوشتی یک‌روزه (نر و ماده) سویه راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی به‌صورت فاکتوریل (2×2×2) با 8 تیمار، 4 تکرار و تعداد 15 قطعه در هر تکرار استفاده شد. فاکتورها شامل جنسیت (خروس و مرغ)؛ 2) آفلاتوکسین B1 در دو سطح (صفر و 500 میکروگرم ... بیشتر در این مطالعه به‌منظور بررسی اثر پروبیوتیک باسیلوس آمیلولیکوفاسیانس در کاهش اثرات مضر آفلاتوکسین B1 از 480 قطعه جوجه گوشتی یک‌روزه (نر و ماده) سویه راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی به‌صورت فاکتوریل (2×2×2) با 8 تیمار، 4 تکرار و تعداد 15 قطعه در هر تکرار استفاده شد. فاکتورها شامل جنسیت (خروس و مرغ)؛ 2) آفلاتوکسین B1 در دو سطح (صفر و 500 میکروگرم در کیلوگرم)؛ 3) پروبیوتیک باسیلوس آمیلولیکوفاسیانس در دو سطح (صفر و 109 واحد تشکیل دهنده کلنی در میلی‌لیتر) بودند. عملکرد، فعالیت آنزیم‌های کبدی، ایمنی و برخی شاخص‌های خونی تحت تاثیر جنسیت قرار نگرفتند (P>0.05). جوجه‌هایی که جیره حاوی آفلاتوکسین B1 خورده بودند، کاهش وزن و مصرف خوراک معنی‌داری نسبت به سایر گروه‌ها داشتند (05/0 p <). ضریب تبدیل غذایی در کل دوره تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت (05/0P>). فعالیت آنزیم‌های آسپارتات آمینوترانسفراز، آلانین آمینوترانسفراز،آلکالین فسفاتاز و لاکتات دهیدروژناز افزایش معنی‌داری در تیمار آفلاتوکسین B1 نشان دادند (05/0 p <). تعداد گلبول‌های سفید و قرمز و درصد هماتوکریت و هموگلوبین در گروه آفلاتوکسین B1 نسبت به سایر تیمارها به‌طور معنی‌داری کاهش یافتند (05/0 p <). کم‌ترین عیار پادتن علیه بیماری نیوکاسل و گلبول قرمز گوسفند و همچنین کم‌ترین ضخامت پوست در پاسخ به فیتوهماگلوتنین در گروه آفلاتوکسین B1 مشاهده شد(05/0 p <). با توجه به نتایج، مکمل کردن باسیلوس آمیلولیکوفاسیانس به جیره آلوده به آفلاتوکسین B1 توانست عملکرد را بهبود بخشد و فعالیت آنزیم‌های کبدی و پاسخ ایمنی را در مقایسه با جیره آلوده به آفلاتوکسین B1 افزایش دهد (05/0 p <).

اثر سطوح مختلف پروتئین و مکمل کولین در جیره غذایی بر صفات تولیدی، فراسنجه های لاشه، هماتولوژی و ریخت شناسی روده جوجه‌های گوشتی

حسینعلی قاسمی؛ ایمان حاج خدادادی؛ امیر حسین خلت آبادی فراهانی

دوره 32، شماره 123 ، شهریور 1398، ، صفحه 95-110

https://doi.org/10.22092/asj.2018.122211.1719

چکیده

به منظور بررسی اثرات سطوح مختلف پروتئین و مکمل کولین در جیره بر صفات تولیدی، فراسنجه‌های لاشه، هماتولوژی و ریخت شناسی روده، از تعداد 288 قطعه جوجه گوشتی نر یکروزه (سویه راس 308) استفاده شد. این آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی به ‌صورت فاکتوریل 2 ×3 انجام شد. فاکتورهای آزمایشی شامل سه سطح پروتئین جیره (شاهد یا توصیه شده، متوسط یا 5/1 واحد ... بیشتر به منظور بررسی اثرات سطوح مختلف پروتئین و مکمل کولین در جیره بر صفات تولیدی، فراسنجه‌های لاشه، هماتولوژی و ریخت شناسی روده، از تعداد 288 قطعه جوجه گوشتی نر یکروزه (سویه راس 308) استفاده شد. این آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی به ‌صورت فاکتوریل 2 ×3 انجام شد. فاکتورهای آزمایشی شامل سه سطح پروتئین جیره (شاهد یا توصیه شده، متوسط یا 5/1 واحد کمتر از سطح توصیه شده و کم یا 3 واحد کمتر از سطح توصیه شده) و 2 سطح مکمل کولین ( 0 و 1000 میلی‌گرم در کیلوگرم جیره) بودند. نتایج آزمایش نشان داد که استفاده از گروه با سطح کم پروتئین در مقایسه با گروه شاهد سبب کاهش وزن، کاهش طول پرز و نسبت طول پرز به عمق کریپت در ژژنوم و افزایش ضریب تبدیل غذایی جوجه‌های گوشتی شد (05/0>‌P). همچنین افزایش وزن نسبی کبد و کاهش میزان گلبول قرمز خون در گروه متوسط پروتئین نسبت به گروه شاهد مشاهده شد (05/0>‌P). اثر مکمل کولین و اثر متقابل بین سطوح مختلف پروتئین و مکمل کولین در جیره غذایی بر عملکرد رشد، فراسنجه‌های هماتولوژی خون و ریخت شناسی روده معنی‌دار نبود. اما مکمل کولین تمایل به افزایش بازده لاشه (087/0=‌P) و کاهش وزن نسبی کبد (089/0=‌P) نشان داد. با توجه به نتایج این مطالعه، کاهش میزان پروتئین جیره به ویژه 3 واحد کمتر از سطح توصیه شده اثرات منفی بر صفات تولیدی و ریخت شناسی روده دارد، ولی استفاده از مکمل کولین در این جیره‌ها اثر مثبتی در جوجه-های گوشتی ندارد.

اثر سطوح مختلف اسانس مرزه، پودر سیر و شبدر بر ‌عملکرد، خصوصیات لاشه و نسبت بازده انرژی و پروتئین در جوجه‌های‌گوشتی

درخشنده رحیمی؛ حسین منصوری یاراحمدی؛ اکبر یعقوبفر؛ جعفر فخرایی

دوره 32، شماره 122 ، خرداد 1398، ، صفحه 105-120

https://doi.org/10.22092/asj.2018.121430.1678

چکیده

به‌منظور تعیین اثرات سطوح مختلف اسانس مرزه خوزستان، پودر سیر و شبدر بر عملکرد، خصوصیات لاشه و بازده مصرف انرژی و پروتئین در جوجه‌های گوشتی، آزمایشی با استفاده از 560 قطعه جوجه گوشتی یک‌روزه سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با 7 تیمار شامل 1- شاهد (بدون افزودنی)، 2- 400 میلی‌گرم/کیلوگرم اسانس مرزه، 3- 500 میلی‌گرم/کیلوگرم اسانس مرزه، ... بیشتر به‌منظور تعیین اثرات سطوح مختلف اسانس مرزه خوزستان، پودر سیر و شبدر بر عملکرد، خصوصیات لاشه و بازده مصرف انرژی و پروتئین در جوجه‌های گوشتی، آزمایشی با استفاده از 560 قطعه جوجه گوشتی یک‌روزه سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با 7 تیمار شامل 1- شاهد (بدون افزودنی)، 2- 400 میلی‌گرم/کیلوگرم اسانس مرزه، 3- 500 میلی‌گرم/کیلوگرم اسانس مرزه، 4- 2 درصد پودر سیر، 5- 4 درصد پودر سیر، 6- 5 درصد پودر شبدر، 7- 10 درصد پودر شبدر، و هر تیمار با 4 تکرار و 20 قطعه جوجه در هر تکرار در سه دوره آغازین، رشد و پایانی به مدت 42 روز اجرا شد. نتایج نشان دادند که در کل دوره آزمایش، تأثیر سطوح مختلف پودر سیر، پودر شبدر و اسانس مرزه خوزستان بر مصرف خوراک روزانه، وزن بدن و ضریب تبدیل غذایی معنی‌دار بود (05/0P<). بیشترین میانگین وزن بدن مربوط به گروه‌های شاهد و سطوح مختلف اسانس مرزه و سیر بود و کمترین وزن زنده در تیمارهای حاوی شبدر مشاهده شد (05/0P<). نتایج نشان دادند که استفاده از اسانس مرزه و پودر سیر نسبت به تیمار شاهد موجب افزایش معنی‌داری در وزن زنده جوجه‌های‌گوشتی شد. بیشترین نسبت بازده انرژی‌ و پروتئین در پایان دوره پرورش به ترتیب مربوط به تیمارهای شاهد، اسانس مرزه و پودر سیر بود (05/0P<). استفاده از شبدر در جیره سبب کاهش معنی‌دار وزن بدن و بازده انرژی و پروتئین در جوجه‌های گوشتی گردید. خصوصیات لاشه به‌جز بازده لاشه و سینه به‌طور معنی‌داری تحت تأثیر تیمارهای ‌آزمایشی قرار نگرفتند.

بررسی تاثیر عصاره گیاه آنیسون(Pimpinella anisum L.) و گلپر(Heracleum persicum) در مقایسه با اکسی‌تتراسایکلین و پروبیوتیک پریمالاک بر پاسخ ایمنی، جمعیت میکروبی ایلئوم و خصوصیات مورفولوژیکی تهی‌روده جوجه‌های گوشتی

مجید همتی؛ جعفر فخرایی؛ اکبر یعقوبفر؛ حسین منصوری یاراحمدی

دوره 31، شماره 121 ، اسفند 1397، ، صفحه 27-38

https://doi.org/10.22092/asj.2018.115546.1538

چکیده

هدف از این آزمایش تعیین اثرات عصاره‌های گیاهان آنیسون و گلپر(mg/kg 200) در مقایسه با آنتی‌بیوتیک اکسی‌تتراسایکلین(mg/kg 200) و پروبیوتیک پریمالاک(mg/kg 100)بر پاسخ ایمنی، جمعیت میکروبی ایلئوم و خصوصیات مورفولوژیکی تهی‌روده جوجه‌های گوشتی بود. تعداد 400 قطعه جوجه گوشتی سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی به پنج تیمار آزمایشی اختصاص داده شدند. ... بیشتر هدف از این آزمایش تعیین اثرات عصاره‌های گیاهان آنیسون و گلپر(mg/kg 200) در مقایسه با آنتی‌بیوتیک اکسی‌تتراسایکلین(mg/kg 200) و پروبیوتیک پریمالاک(mg/kg 100)بر پاسخ ایمنی، جمعیت میکروبی ایلئوم و خصوصیات مورفولوژیکی تهی‌روده جوجه‌های گوشتی بود. تعداد 400 قطعه جوجه گوشتی سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی به پنج تیمار آزمایشی اختصاص داده شدند. هر تیمار شامل 4 تکرار و هر تکرار دارای 20 قطعه جوجه یک روزه بود. ارزیابی پاسخ ایمنی جوجه‌ها به کمک تزریق سوسپانسیون 5 درصد گلبول قرمز گوسفند(SRBC)، بررسی جمعیت میکروبی روده با برداشتن محتویات ایلئوم پرنده‌ها و بررسی خصوصیات مورفولوژیکی روده با بریدن قسمت میانی تهی‌روده پس از کشتار صورت گرفت. نتایج این مطالعه نشان دادند که تیمارهای آزمایشی تاثیر معنی‌داری بر عیار آنتی‌بادی علیه SRBC نداشتند. فراوانی هتروفیل‌ها و نسبت هتروفیل به لنفوسیت، تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی عصاره گیاهان آنیسون و گلپر کاهش معنی‌داری نشان دادند(05/0>P). جمعیت کل باکتری‌های هوازی، اشریشیاکلی و کلی‌فرم‌ها تحت تاثیر عصاره گیاه گلپر کاهش معنی‌داری داشتند(05/0>P). کلیه تیمارهای حاوی افزودنی در مقایسه با تیمار شاهد سبب افزایش معنی‌داری در ارتفاع پرزهای تهی‌روده شدند(05/0>P). نسبت طول پرز به عمق کریپت در پرزهای تهی‌روده توسط تیمارهای حاوی عصاره گیاه آنیسون و گلپر به طور معنی‌داری افزایش یافت(05/0>P). به طور کلی نتایج حاصل از این آزمایش نشان دادند که استفاده از عصاره گیاه آنیسون و گلپر به میزان 200 میلی‌گرم در هر کیلوگرم جیره ممکن است باعث بهبود پاسخ ایمنی، کاهش جمعیت میکروبی مضر ایلئوم و بهبود خصوصیات مورفولوژیکی تهی‌روده جوجه های گوشتی شود.

تأثیر به کارگیری عصاره آویشن شیرازی و تغییرات چربی جیره‌ای بر عملکرد و ثبات اکسیداتیو لاشه جوجه‌های گوشتی

مریم نوبخت؛ حسن درمانی کوهی؛ مازیار محیطی اصلی

دوره 30، شماره 117 ، اسفند 1396، ، صفحه 117-128

https://doi.org/10.22092/asj.2017.108654.1349

چکیده

این آزمایش به منظور بررسی تأثیر عصاره آویشن شیرازی و چربی جیره‌ای بر عملکرد و ثبات اکسیداتیو لاشه جوجه‌های گوشتی (سویه راس 308، با نسبت مساوی نر و ماده) انجام شد. طرح مورد استفاده در آزمایش، طرح کاملاً تصادفی با 6 تیمار، 4 تکرار و 10 قطعه جوجه در هر تکرار بود. مصرف خوراک، افزایش وزن و ضریب تبدیل خوراک به صورت دوره‌ای و در پایان دورهای آغازین، ... بیشتر این آزمایش به منظور بررسی تأثیر عصاره آویشن شیرازی و چربی جیره‌ای بر عملکرد و ثبات اکسیداتیو لاشه جوجه‌های گوشتی (سویه راس 308، با نسبت مساوی نر و ماده) انجام شد. طرح مورد استفاده در آزمایش، طرح کاملاً تصادفی با 6 تیمار، 4 تکرار و 10 قطعه جوجه در هر تکرار بود. مصرف خوراک، افزایش وزن و ضریب تبدیل خوراک به صورت دوره‌ای و در پایان دورهای آغازین، رشد و پایانی اندازه‌گیری شدند. در پایان دوره آزمایش (روز 42) از گوشت ناحیه ران 2 قطعه جوجه کشتار شده نمونه‌گیری انجام و ذخیره‌سازی نمونه‌ها به مدت 45 و90 روز در دمای فریزر (20- درجه سانتی‌گراد) صورت گرفت. جهت اندازه گیری ثبات اکسیداتیو نمونه‌های گوشت ناحیه ران، از میزان مواد واکنش دهنده با اسید تیوباربیتوریک (TBARS) استفاده شد. در تمامی دوره‌ها، جیره‌های حاوی چربی، افزایش وزن و خوراک مصرفی روزانه بیشتر و ضریب تبدیل خوراک کمتری در مقایسه با جیره‌های بدون چربی داشتند (05/0>P). با وجود عدم معنی‌داری اثر عصاره آویشن شیرازی بر عملکرد رشد جوجه‌های گوشتی (05/0<P)، استفاده از آن منجر به کاهش معنی‌دار در غلظت TBARS در گوشت ران 45 و90 روز پس از ذخیره‌سازی شد (05/0P<). مکمل جیره‌ای عصاره آویشن شیرازی در کل دوره موجب افزایش معنی‌دار در غلظلت کبدی آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز (05/0>P) و افزایش غیر معنی‌دار در غلظلت سوپراکسید دیسموتاز شد. به عنوان نتیجه‌گیری کلی، استفاده از چربی جیره‌ای و عصاره آویشن شیرازی به ترتیب منجر به بهبود در عملکرد جوجه‌ها و کاهش میزان اکسیداسیون و افزایش کیفیت گوشت در طی ذخیره‌سازی شد.

اثرات سطوح مختلف اسانس گیاه آویشن باغی (Thymus vulgaris L.) و سولفات روی بر عملکرد، سیستم ایمنی و برخی فراسنجه‌های بیوشیمیایی خون در جوجه‌های گوشتی

قاسم پورحسابی؛ شهاب قاضی؛ برومند چهارآئین؛ سید عبداله حسینی

دوره 30، شماره 115 ، شهریور 1396، ، صفحه 137-152

https://doi.org/10.22092/asj.2017.113271

چکیده

این آزمایش به منظور بررسی اثرات استفاده از اسانس گیاه آویشن باغی (Thymus vulgaris L.) و سولفات روی (ZnSo4) در جیره غذایی بر عملکرد رشد، خصوصیات لاشه، پاسخ ایمنی و برخی فراسنجه‌های بیوشیمیایی خون در جوجه‌های گوشتی و بررسی اثرات ضد باکتریایی اسانس آویشن انجام شد. در بخش آزمایشگاهی، اثرات ضد باکتریایی سطوح ppm 0، 100، 200، 300 و 400 اسانس آویشن به روش انتشار ... بیشتر این آزمایش به منظور بررسی اثرات استفاده از اسانس گیاه آویشن باغی (Thymus vulgaris L.) و سولفات روی (ZnSo4) در جیره غذایی بر عملکرد رشد، خصوصیات لاشه، پاسخ ایمنی و برخی فراسنجه‌های بیوشیمیایی خون در جوجه‌های گوشتی و بررسی اثرات ضد باکتریایی اسانس آویشن انجام شد. در بخش آزمایشگاهی، اثرات ضد باکتریایی سطوح ppm 0، 100، 200، 300 و 400 اسانس آویشن به روش انتشار از دیسک و در قالب طرح کاملاً تصادفی با 5 تیمار و 4 تکرار مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که اسانس آویشن در سطح ppm 400 تأثیر بازدارنده بر رشد باکتری‌های اشریشیاکولی و کلستریدیوم پرفرینژنز داشت. در آزمایش روی جوجه‌های گوشتی، از تعداد 200 قطعه جوجه نر یک روزه سویه تجاری راس-308 در یک آزمایش فاکتوریل (2×2) شامل دو سطح اسانس آویشن (صفر و 400 mg/kg) و دو سطح سولفات روی (صفر و 300 mg/kg) در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار و 5 تکرار استفاده گردید. نتایج نشان داد که مقدار مصرف خوراک، افزایش وزن بدن و ضریب تبدیل خوراک در کل دوره آزمایش در گروه‌های مختلف آزمایشی نسبت به شاهد تفاوت معنی‌داری نداشتند (05/0P>). علاوه بر این، فراسنجه-های بیوشیمیایی سرم خون (به جز LDL)، عیار پادتن سرم خون، درصد وزن لاشه، سینه، ران، کبد، طحال، بورس فابریسیوس و سنگدان تحت تأثیر جیره‌های آزمایشی قرار نگرفتند (05/0P>). به طور کلی نتایج این آزمایش نشان داد استفاده از اسانس آویشن (400 mg/kg) و سولفات روی (300 mg/kg) در جیره غذایی جوجه‌های گوشتی در سطوح مذکور تأثیر مثبت بر صفات مورد اندازه‌گیری نداشت.

اثرات استفاده از سطوح مختلف یونجه و خارشتر با و بدون آنزیم بر عملکرد، صفات لاشه و فراسنجه‌های خونی جوجه‌های گوشتی

امید اسدی قدیم؛ علی نوبخت

دوره 30، شماره 115 ، شهریور 1396، ، صفحه 179-192

https://doi.org/10.22092/asj.2017.113274

چکیده

این آزمایش جهت بررسی اثرات گیاهان دارویی یونجه و خارشتر و آنزیم بر عملکرد، صفات لاشه و فراسنجه‌های خونی جوجه‌های گوشتی صورت گرفت. آزمایش به صورت فاکتوریل (5×2) شامل (جیره بدون گیاه، 2 و 4 درصد از یونجه و خارشتر) و دو سطح آنزیم (صفر و 025/0 درصد) با تعداد 480 قطعه جوجه گوشتی سویه راس- 308 در 10 تیمار، 4 تکرار و 12 قطعه جوجه در هر تکرار از سن 11 تا ... بیشتر این آزمایش جهت بررسی اثرات گیاهان دارویی یونجه و خارشتر و آنزیم بر عملکرد، صفات لاشه و فراسنجه‌های خونی جوجه‌های گوشتی صورت گرفت. آزمایش به صورت فاکتوریل (5×2) شامل (جیره بدون گیاه، 2 و 4 درصد از یونجه و خارشتر) و دو سطح آنزیم (صفر و 025/0 درصد) با تعداد 480 قطعه جوجه گوشتی سویه راس- 308 در 10 تیمار، 4 تکرار و 12 قطعه جوجه در هر تکرار از سن 11 تا 42 روزگی در قالب طرح کاملاً تصادفی انجام گرفت. یونجه و خارشتر موجب افزایش مقدار خوراک مصرفی و افزایش ضریب تبدیل خوراک شد، هر چند 4 درصد خارشتر وزن نهایی را بهبود داد (05/0>P). بیشتر از 2 درصد یونجه موجب افزایش هزینه خوراک شد (05/0>P). آنزیم با یونجه و خارشتر ضمن اینکه افزایش وزن و ضریب تبدیل غذایی را بهبود داد، موجب گردید بیشترین وزن نهایی و شاخص تولید با 4 درصد خارشتر به دست آید (05/0>P). آنزیم وزن روزانه و وزن نهایی را افزایش و ضریب تبدیل خوراک و شاخص تولید را بهبود داد (05/0>P). خارشتر درصد ران را افزایش داد (05/0>P). خارشتر موجب افزایش تری‌‌گلیسرید و HDL خون شد (05/0>P). 4 درصد خارشتر با آنزیم سطوح تری‌‌گلیسرید و VLDL خون را افزایش داد (05/0>P). آنزیم در جیره سطح تری‌‌گلیسرید و VLDL خون را کاهش داد (05/0>P). به طور کلی بیش از 2 یونجه و خارشتر اثرات سوئی بر عملکرد جوجه‌‌های گوشتی دارد، در حالی که افزودن آنزیم به جیره‌‌ها ضمن برطرف نمودن این محدودیت، موجب گردید بیشترین کارآیی با 4 درصد خارشتر به دست آید.

تأثیر سطوح مختلف اسیدآمینه ترئونین بر عملکرد و پاسخ‌ ایمنی جوجه‌های گوشتی سویه آرین در دوره آغازین

ابراهیم بحرینی؛ محمد بوجارپور؛ سید عبداله حسینی؛ سمیه سالاری؛ هدایت الله روشنفکر

دوره 30، شماره 114 ، خرداد 1396، ، صفحه 3-10

https://doi.org/10.22092/asj.2017.111306

چکیده

به‌منظور بررسی تأثیر سطوح مختلف اسیدآمینه ترئونین بر عملکرد و پاسخ‌ ایمنی جوجه‌های گوشتی سویه آرین 386در دوره آغازین (1 تا 21 روزگی)، آزمایشی با استفاده از 600 قطعه جوجه گوشتی و در قالب طرح کاملاً تصادفی با 6 تیمار، 5 تکرار و 30 قطعه جوجه در هر واحد آزمایشی انجام گردید. تیمارهای آزمایشی شامل سطوح 66/0، 76/0، 86/0، 96/0، 06/1 و 16/1 درصد ترئونین بودند. ... بیشتر

اثر سطوح مختلف اسیدهای آمینه جیره در سنین ابتدایی و نوع تلاقی بر صفات عملکردی، وزن اندام‌های ایمنی و نسبت هتروفیل به لنفوسیت در جوجه‌های گوشتی سویه آرین

سعید عابدی؛ حمیدرضا علی اکبرپور؛ کاظم یوسفی کلاریکلایی

دوره 29، شماره 113 ، اسفند 1395، ، صفحه 87-98

https://doi.org/10.22092/asj.2017.109466

چکیده

این آزمایش با هدف بررسی اثر کاهش میزان اسیدهای آمینه جیره (پیشنهاد آرین و ۶ درصدکمتر از آن تا 25 روزگی) و نوع تلاقی (کلاسیک و جدید) روی صفات عملکردی و برخی خصوصیات سیستم ایمنی جوجه‌های گوشتی آرین انجام شد. تعداد 500 قطعه جوجه یک روزه مخلوط از دو جنس در قالب یک طرح آماری فاکتوریل با 4 گروه آزمایشی و 5 تکرار برای هر گروه طی مدت 44 روز مورد آزمایش ... بیشتر این آزمایش با هدف بررسی اثر کاهش میزان اسیدهای آمینه جیره (پیشنهاد آرین و ۶ درصدکمتر از آن تا 25 روزگی) و نوع تلاقی (کلاسیک و جدید) روی صفات عملکردی و برخی خصوصیات سیستم ایمنی جوجه‌های گوشتی آرین انجام شد. تعداد 500 قطعه جوجه یک روزه مخلوط از دو جنس در قالب یک طرح آماری فاکتوریل با 4 گروه آزمایشی و 5 تکرار برای هر گروه طی مدت 44 روز مورد آزمایش قرار گرفتند. میزان اسیدهای آمینه جیره با توجه به میزان لیزین قابل هضم محاسبه شد. در روزهای 21 و 42 از ورید بال 2 جوجه (نر و ماده) از هر پن خونگیری و سلول های هتروسیت و لنفوسیت شمارش شد. صفات عملکردی در سنین مختلف و وزن اندام های ایمنی در 44 روزگی اندازه گیری شد. در این آزمایش مصرف خوراک در 18 روزگی و ضریب تبدیل خوراک در 18 و 25 روزگی تحت تاثیر کاهش میزان اسیدهای آمینه جیره، افزایش یافت (05/0 p<). تفاوت معنی داری در وزن بدن و اندام های ایمنی، شمار هتروفیل و لنفوسیت و نسبت هتروفیل به لنفوسیت خون مشاهده نشد. اثر متقابل میان فاکتورهای مورد بررسی روی صفات مورد اندازه‌گیری مشاهده نشد. در کل نتایج این بررسی نشان داد عملکرد رشد تلاقی جدید در شرایط این آزمایش مشابه با تلاقی کلاسیک بود و کاهش 6 درصدی اسیدهای آمینه جیره نسبت به سطوح پیشنهادی راهنمای آرین در سنین ابتدایی تاثر منفی بر عملکرد، نسبت هتروفیل به لنفوسیت خون و وزن اندام های ایمنی نداشت.

اثر پودر زردچوبه، دارچین، پروبیوتیک و آنتی‌بیوتیک بر عملکرد رشد و فراسنجه‌های خونی جوجه‌های گوشتی در دوره‌ی آغازین

محمد حسین نعمتی؛ سید عبداله حسینی؛ وحید قاسملو؛ امیر میمندی پور

دوره 29، شماره 113 ، اسفند 1395، ، صفحه 111-122

https://doi.org/10.22092/asj.2017.109468

چکیده

به منظور بررسی اثر پودر زردچوبه، دارچین، پروبیوتیک و آنتی‌بیوتیک بر عملکرد رشد، فراسنجه-های خونی و پاسخ ایمنی جوجه‌های گوشتی در دوره‌ی آغازین، آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با 7 تیمار در چهار تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل: 1- تیمار شاهد، 2- جیره‌ی حاوی 150 میلی‌گرم در کیلوگرم آنتی‌بیوتیک آویلامایسین، 3- جیره‌ی حاوی 100 ... بیشتر به منظور بررسی اثر پودر زردچوبه، دارچین، پروبیوتیک و آنتی‌بیوتیک بر عملکرد رشد، فراسنجه-های خونی و پاسخ ایمنی جوجه‌های گوشتی در دوره‌ی آغازین، آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با 7 تیمار در چهار تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل: 1- تیمار شاهد، 2- جیره‌ی حاوی 150 میلی‌گرم در کیلوگرم آنتی‌بیوتیک آویلامایسین، 3- جیره‌ی حاوی 100 میلی‌گرم در کیلوگرم پروتکسین، 4و5 - جیره‌ی پایه حاوی 5 و 5/7 گرم در کیلوگرم پودر زردچوبه، 6 و7- جیره‌ی پایه حاوی 5 و 5/7 گرم در کیلوگرم پودر دارچین بود. نتایج نشان داد که وزن بدن، خوراک مصرفی و ضریب تبدیل غذایی تحت تاثیر تیمارهای مختلف قرار نگرفت (05/0p>). پروتئین‌کل، آلبومین، کلسترول و تری‌گلیسرید پلاسما تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار گرفتند (05/0>p). تیمار شاهد پایین‌ترین سطح آنزیم آلکالین‌فسفاتاز را داشت که با تیمارهای دیگر اختلاف معنی دار داشت (05/0>p). بالاترین سطح کلسیم و فسفر در تیمار پروبیوتیک و کمترین آن در تیمار شاهد مشاهده شد (05/0>p). استفاده از افزودنی‌های مختلف تاثیری بر عیار آنتی بادی علیه گلبول قرمز گوسفندی نداشت (05/0<p). به‌طور کلی نتایج نشان داد که استفاده از افزودنی‌ها بیشترین تاثیر خود را بر فراسنجه‌های خونی در دوره‌ی آغازین اعمال می‌نمایند و در این تحقیق، تیمار پروبیوتیک اثرات مثبت بیشتری نسبت به سایر افزودنی‌ها بر فراسنجه‌های خونی داشت.

تاثیر ترکیبی از عصاره‌های اتانولی آویشن شیرازی و رزماری در جیره بر روی کاهش اثرات آفلاتوکسین B1 در جوجه‌های گوشتی

میلاد منافی؛ مهدی هدایتی

دوره 29، شماره 112 ، آذر 1395، ، صفحه 105-116

https://doi.org/10.22092/asj.2016.107425

چکیده

در این آزمایش، مقایسه اثرات عصاره‌های اتانولی آویشن و رزماری بر خصوصیات عملکردی، فراسنجه‌های بیوشیمیایی خون، ریخت شناسی روده کوچک در جوجه‌های گوشتی مبتلا به آفلاتوکسیکوزیس مزمن انجام شد. بدین منظور، از 300 قطعه جوجه گوشتی سویه راس 308 در قالب طرح پایه کاملاً تصادفی استفاده شد، در قالب 4 گروه آزمایشی شامل: گروه آزمایشی اول، شاهد منفی: ... بیشتر در این آزمایش، مقایسه اثرات عصاره‌های اتانولی آویشن و رزماری بر خصوصیات عملکردی، فراسنجه‌های بیوشیمیایی خون، ریخت شناسی روده کوچک در جوجه‌های گوشتی مبتلا به آفلاتوکسیکوزیس مزمن انجام شد. بدین منظور، از 300 قطعه جوجه گوشتی سویه راس 308 در قالب طرح پایه کاملاً تصادفی استفاده شد، در قالب 4 گروه آزمایشی شامل: گروه آزمایشی اول، شاهد منفی: (جیره پایه بدون آفلاتوکسینB1)؛ گروه آزمایشی دوم، شاهد مثبت (جیره پایه آلوده با آفلاتوکسین B1 به میزان 600 میکروگرم بر کیلوگرم؛ گروه آزمایشی سوم، شاهد منفی همراه با افزودنی‌های گیاهی (جیره پایه همراه با مخلوطی از عصاره‌های اتانولی آویشن و رزماری، هر کدام به میزان500 میلی‌گرم بر کیلوگرم) و گروه آزمایشی چهارم، شاهد مثبت همراه با افزودنی های گیاهی (جیره پایه آلوده با آفلاتوکسین B1 به میزان 600 میکروگرم بر کیلوگرم به همراه مخلوط عصاره‌های آویشن و رزماری، هر کدام به میزان 500 میلی‌گرم بر کیلوگرم). برای هر گروه آزمایشی از 5 تکرار و در هر تکرار 15 قطعه جوجه گوشتی استفاده شد. نتایج حاصل از این بررسی مشخص کرد به کارگیری مخلوط عصاره‌های آویشن و رزماری با غلظت 1000 میلی‌گرم بر کیلوگرم در جوجه‌های مبتلا به آفلاتوکسیکوزیس مزمن به طور معنی‌داری در افزایش وزن جوجه‌ها، کاهش ضریب تبدیل غذایی، کاهش تلفات، افزایش ارتفاع ویلی‌ها و کاهش تعداد سلول‌های گابلت روده باریک نسبت به گروه آزمایشی دریافت کننده سم اثر گذار بوده و در کاهش آنزیم‌های کبدی (ALT، GGT، ALP) و لیپوپروتئین با چگالی کم و افزایش لیپوپروتئین با چگالی بالا در سرم خون، به طور معنی‌داری موثر است (05/0P≤).

تاثیر سطوح مختلف کلریدپتاسیم و کلریدآمونیوم در جیره بر عملکرد جوجه‌های گوشتی تحت تنش گرمایی

محمد یگانه‌پرست؛ جلال سالاری؛ مجید کلانتر نیستانکی؛ فاطمه صاحبی اعلا

دوره 28، شماره 107 ، شهریور 1394، ، صفحه 137-146

https://doi.org/10.22092/asj.2015.102345

چکیده

آزمایشی جهت بررسی تأثیر کلریدپتاسیم و کلریدآمونیوم، در جیره غذایی دوره رشد جوجه‌های گوشتی جنس نر سویه هوبارد به عنوان الکترولیتهای خوراکی تخفیف دهنده اثرات تنش گرمایی و در شرایط تنش گرمای چرخهای طبیعی تابستان استان قم (دمای 23 تا 41 درجه سانتیگراد)، انجام شد. آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی با 12 جیره آزمایشی در 4 تکرار و 19 قطعه ... بیشتر آزمایشی جهت بررسی تأثیر کلریدپتاسیم و کلریدآمونیوم، در جیره غذایی دوره رشد جوجه‌های گوشتی جنس نر سویه هوبارد به عنوان الکترولیتهای خوراکی تخفیف دهنده اثرات تنش گرمایی و در شرایط تنش گرمای چرخهای طبیعی تابستان استان قم (دمای 23 تا 41 درجه سانتیگراد)، انجام شد. آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی با 12 جیره آزمایشی در 4 تکرار و 19 قطعه جوجه گوشتی نر در هر تکرار اجرا شد. در دوره آغازین، جوجه‌ها به صورت یک گروه واحد و در شرایط کاملاً یکسان تغذیه شدند. تیمارهای آزمایشی شامل: تیمار 1 (شاهد) فاقد مکمل الکترولیت خوراکی، تیمارهای 2 تا 5 حاوی 6/0، 7/0، 8/0و 9/0 درصد کلریدپتاسیم صنعتی، تیمار 6 حاوی 7/0 درصد کلریدپتاسیم، تیمارهای 7 تا‌‌11 حاوی 3/0، 4/0، 5/0، 6/0 و 7/0 درصد کلریدآمونیوم صنعتی و تیمار 12 حاوی 5/0 درصد کلریدآمونیوم آزمایشگاهی بودند. نتایج نشان دادند، تیمار حاوی 8/0 و 9/0 درصد کلرید پتاسیم صنعتی بیشترین مقدار خوراک مصرفی و افزایش وزن را نشان دادند که اختلاف آن ها، به جز در مورد تیمار 6/0 درصد کلرید پتاسیم، با تیمارهای دیگر معنیدار بود (05/0‌P<). بهترین ضریب تبدیل خوراک نیز در تیمار حاوی 8/0 درصد کلریدپتاسیم صنعتی مشاهده شد که اختلاف آن تنها با تیمارهای حاوی 7/0 و 9/0 درصد کلریدپتاسیم معنیدار نبود. هیچ تفاوت معنی‌داری بین اجزاء لاشه و ترکیب شیمیایی کل لاشه آماده طبخ جوجه‌های گوشتی نرکه دریافت کننده جیره حاوی الکترولیتهای خوراکی بودند با گروه شاهد مشاهده نشد و نتیجه‌گیری شد که افزودن 8/0 و 9/0 درصد کلریدپتاسیم صنعتی به جیره دوران رشدی جوجه‌های گوشتی مناسب ترین تیمار بوده است

بررسی تأثیر استفاده از سرکه و آنزیم فیتاز بر عملکرد و سیستم ایمنی جوجه های گوشتی

نسیبه محمدباقری؛ رامین نجفی

دوره 28، شماره 106 ، خرداد 1394، ، صفحه 219-230

https://doi.org/10.22092/asj.2015.101362

چکیده

مطالعه حاضر جهت بررسی اثرات مکمل‌سازی سرکه، آنزیم فیتاز و اثرات متقابل آنها بر عملکرد، چربیهای خون، سیستم ایمنی و برخی ویژگی‎های لاشه جوجههای گوشتی انجام شد. برای این منظور، تعداد 240 قطعه جوجه گوشتی نر یک روزه سویه راس 308 در یک آزمایش فاکتوریل 2×2 در قالب طرح کاملاً تصادفی، با چهار تیمارآزمایشی، پنج تکرار و 12 قطعه جوجه ... بیشتر مطالعه حاضر جهت بررسی اثرات مکمل‌سازی سرکه، آنزیم فیتاز و اثرات متقابل آنها بر عملکرد، چربیهای خون، سیستم ایمنی و برخی ویژگی‎های لاشه جوجههای گوشتی انجام شد. برای این منظور، تعداد 240 قطعه جوجه گوشتی نر یک روزه سویه راس 308 در یک آزمایش فاکتوریل 2×2 در قالب طرح کاملاً تصادفی، با چهار تیمارآزمایشی، پنج تکرار و 12 قطعه جوجه در هر تکرار تا 42 روزگی پرورش داده شدند. جیرههای آزمایشی حاوی سرکه انگور( صفر و 2 درصد) و آنزیم فیتاز (صفر و 500 واحد فعال آنزیم در هر کیلوگرم از جیره) بودند. نتایج نشان دادند که استفاده از سطح دو درصد سرکه در تمامی دورههای آزمایشی منجر به افزایش معنیدار مصرف خوراک و افزایش وزن بدن شد (05/0˂(p. همچنین استفاده از سرکه در دو هفته اول پرورش، ضریب تبدیل خوراک را افزایش داد (05/0˂ (p در حالی که در همین دوره زمانی، آنزیم فیتاز باعث بهبود ضریب تبدیل خوراک شد (05/0˂.(p سرکه باعث کاهش سطوح کلسترول، تریگلیسرید، LDL و VLDL سرم شد (05/0˂.(p همچنین ترکیب سرکه و آنزیم فیتاز سطح تریگلیسرید و VLDL سرم را کاهش دادند (05/0˂(p در حالی که آنزیم فیتاز به تنهایی تأثیری بر چربیهای خون نداشت (05/0˃.(p سرکه همچنین منجر به افزایش وزن نسبی بورس و طحال شد (05/0˂(p و افزودن آنزیم فیتاز نیز وزن نسبی بورس را افزایش داد (05/0˂(p. آنزیم فیتاز باعث افزایش میزان چربی محوطه بطنی گردید (05/0 ˂ (pدر حالی که سرکه تأثیر معنیداری بر خصوصیات لاشه نداشت (05/0˃(p. در کل، نتایج نشان دادند که استفاده از سطح دو درصد سرکه در جیره منجر به بهبود پارامترهای رشدی و کاهش چربیهای مضر سرم خونی جوجههای گوشتی گردید.

دوره 37 (1403)

دوره 36 (1402)

دوره 35 (1401)

دوره 34 (1400)

دوره 33 (1399)

دوره 32 (1398)

دوره 31 (1397)

دوره 30 (1396)

دوره 29 (1395)

دوره 28 (1394)

دوره 27 (1393)

کلیدواژه‌ها = جوجه‌های گوشتی

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده