تغذیه دام و طیور
رضا ناصری هرسینی؛ فرخ کفیل زاده
چکیده
به منظور ارزیابی اثرات افزودن یک پروبیوتیک باکتریایی تجاری بر عملکرد رشد، ویژگیهای کیفی گوشت و ترکیب اسیدهای چرب عضلات، از 16 رأس بزغالۀ نر مرخز (6/2±1/13 کیلوگرم وزن زنده، با سن آغازین سه ماهگی) استفاده شد. بزغالهها بهطور تصادفی بین دو تیمار توزیع شده و تا پیش از موعد کشتار به مدت 119 روز و بهصورت دسترسی آزادانه به جیره تغذیه شدند. ...
بیشتر
به منظور ارزیابی اثرات افزودن یک پروبیوتیک باکتریایی تجاری بر عملکرد رشد، ویژگیهای کیفی گوشت و ترکیب اسیدهای چرب عضلات، از 16 رأس بزغالۀ نر مرخز (6/2±1/13 کیلوگرم وزن زنده، با سن آغازین سه ماهگی) استفاده شد. بزغالهها بهطور تصادفی بین دو تیمار توزیع شده و تا پیش از موعد کشتار به مدت 119 روز و بهصورت دسترسی آزادانه به جیره تغذیه شدند. پروبیوتیک تجاری پریمالاک روزانه به میزان دو گرم به هر بزغاله در تیمار مربوطه و پیش از وعدۀ خوراکدهی صبح خورانده شد. عملکرد رشد و درصد لاشه تحت تأثیر خوراندن پروبیوتیک باکتریایی قرار نگرفت، اما ضخامت چربی زیر پوستی در پاسخ به مصرف پروبیوتیک باکتریایی کاهش یافت (05/0P<). در بین ویژگیهای فیزیکی ارزیابی شده در گوشت، شامل pHu، ضایعات شیرابهای، ظرفیت نگهداری آب، کاهش وزن در اثر طبخ، فشار برشی و شاخصهای مرتبط با رنگ، تنها مقدار شاخص L* در عضلۀ semimembranosus و مقدار شاخص a* در عضلۀ longissimus thoracis دستخوش تغییری معنیدار در اثر افزودن پروبیوتیک باکتریایی به جیره شدند (05/0P<). افزودن پروبیوتیک باکتریایی به جیره تأثیر معنیداری بر ترکیب شیمیایی و ترکیب کلی اسیدهای چرب عضلات نداشت. به طور کلی، پروبیوتیک باکتریایی چندسویهای مورد استفاده در پژوهش حاضر تأثیر قابلملاحظهای بر عملکرد رشد و غالب ویژگیهای کیفی گوشت بزغالههای مرخز نداشت.
تغذیه دام و طیور
کامبیز کامگار؛ شهاب قاضی؛ امیرعلی صادقی؛ علیرضا عبدالمحمدی
چکیده
در مطالعه حاضر، اثرات عملآوری دانه کینوا بر عملکرد، صفات کیفی تخم، وضعیت آنتی اکسیدانی و مورفولوژی روده 240 قطعه بلدرچین تخمگذار با 6 تیمار شامل: جیره بر پایه ذرت و کنجاله، جیره حاوی 10درصد دانه کینوا خام، جیره حاوی10درصد دانه کینوا خیساندهشده در آب ºC40، جیره حاوی10درصد دانه کینوا خیساندهشده در محلول اسیداستیک 1درصد، جیره ...
بیشتر
در مطالعه حاضر، اثرات عملآوری دانه کینوا بر عملکرد، صفات کیفی تخم، وضعیت آنتی اکسیدانی و مورفولوژی روده 240 قطعه بلدرچین تخمگذار با 6 تیمار شامل: جیره بر پایه ذرت و کنجاله، جیره حاوی 10درصد دانه کینوا خام، جیره حاوی10درصد دانه کینوا خیساندهشده در آب ºC40، جیره حاوی10درصد دانه کینوا خیساندهشده در محلول اسیداستیک 1درصد، جیره حاوی10درصد دانه کینوا خیساندهشده در محلول بیکربنات سدیم 1درصد و جیره حاوی 10درصد دانه کینوا خامِ مکمل شده با 05/0درصد مولتیآنزیم روابیو در 5 تکرار و 8 پرنده در هرتکرار در قالب طرح کاملاً تصادفی مورد مطالعه قرار گرفت. تغذیه دانه کینوا خام موجب کاهش تولید تخم، وزن تخم، توده تخم، وزن پوسته تخم، شاخص سفیده، واحدهاو، فعالیت آنزیم سوپراکسیددیسموتاز و ارتفاع پرز روده نسبت به گروه شاهد شد (05/0>p). تمامی روشهای عملآوری دانه کینوا و مکمل نمودن جیره حاوی دانه کینوا خام با مولتیآنزیم موجب افزایش معنیدار (05/0>p) تولید تخم، وزن تخم، توده تخم، وزن مخصوص تخم، ضخامت پوسته تخم، وزن پوسته تخم، شاخص سفیده و واحد هاو نسبت به گروه دانه خام شدند. تغذیه دانه کینوا عملآوری شده با اسید استیک مقادیر تولید تخم، توده تخم، واحد هاو، فعالیت آنزیم کاتالاز، ارتفاع پرز روده و نسبت ارتفاع پرز به عمق کریپت را نسبت به گروههای دانه خام و شاهد بطور معنیداری افزایش داد (05/0>p). در نتیجه، خیساندن دانه کینوا در محلول اسیداستیک 1درصد با نسبت 1:5 طی 24 ساعت بهترین روش عملآوری بود.
تغذیه دام و طیور
سارا سعیدی گراغانی؛ مسلم باشتنی؛ پیروز شاکری؛ حسین نعیمی پور یونسی
چکیده
این مطالعه بهمنظور بررسی تأثیر سطوح مختلف یک نوع بیوچار معدنی بدست آمده از معدن کوهبنان کرمان بر عملکرد، قابلیت هضم، فراسنجههای خونی و تخمیر شکمبهای گوسالههای شیرخوار هلشتاین در یک گاوداری صنعتی انجام شد. بدین منظور از 35 رأس گوساله شیرخوار هلشتاین با میانگین وزنی87/4 ± 88/48 در قالب طرح کاملاً تصادفی ...
بیشتر
این مطالعه بهمنظور بررسی تأثیر سطوح مختلف یک نوع بیوچار معدنی بدست آمده از معدن کوهبنان کرمان بر عملکرد، قابلیت هضم، فراسنجههای خونی و تخمیر شکمبهای گوسالههای شیرخوار هلشتاین در یک گاوداری صنعتی انجام شد. بدین منظور از 35 رأس گوساله شیرخوار هلشتاین با میانگین وزنی87/4 ± 88/48 در قالب طرح کاملاً تصادفی در پنج تیمار و هفت تکرار استفاده شد. جیرههای آزمایشی شامل: 1) شیر و خوراک آغازین (جیره پایه)، 2) جیره پایه بههمراه 10 گرم بیوچار معدنی مخلوط شده در خوراک آغازین، 3) جیره پایه بههمراه 10 گرم بیوچار معدنی حل شده در شیر، 4) جیره پایه بههمراه 20 گرم بیوچار معدنی مخلوط شده در خوراک آغازین، 5) جیره پایه بههمراه 20 گرم بیوچار معدنی حل شده در شیر بود. مصرف 20 گرم از بیوچار در خوراک آغازین باعث افزایش وزن روزانه و بهبود میانگین ضریب تبدیل غذایی شد (05/0 >P). بالاترین مقدار گلوکز و آلبومین خون مربوط به گوسالههای تغذیه شده با 20 گرم بیوچار در خوراک آغازین بود (05/0 >P). بیشترین قابلیت هضم ظاهری مواد مغذی را گوسالههای مصرف کننده 10 و 20 گرم بیوچار در خوراک آغازین داشتند (05/0 >P). گوسالههای تغذیه شده با 20 گرم بیوچار در خوراک آغازین pH مایع شکمبه بالاتری نسبت به سایر گوسالهها داشتند (05/0 >P). بنابراین، افزودن 20 گرم بیوچار معدنی به خوراک آغازین گوسالههای شیرخوار هلشتاین به-دلیل اثرات مثبت آن بر عملکرد، قابلیت هضم، فراسنجههای خونی و تخمیری شکمبه، توصیه میگردد.
تغذیه دام و طیور
عبدالحکیم توغدری؛ تقی قورچی؛ محمد اسدی؛ کامل عموزاده آرائی؛ مصطفی عالی پور
چکیده
این پژوهش به منظور بررسی اثر جایگزینی کنجاله سویا با کنجاله جوانه ذرت در جیره بر مصرف خوراک، فراسنجههای شکمبهای و متابولیتهای خونی برههای پرواری آتابای صورت گرفت. سی راس بره پرواری (با میانگین وزن 7/2± 32 کیلوگرم) به طور تصادفی به 3 گروه با 10 تکرار تقسیم شدند. برههای گروه کنترل با جبره بدون کنجاله جوانه ذرت تغذیه شدند. سایر ...
بیشتر
این پژوهش به منظور بررسی اثر جایگزینی کنجاله سویا با کنجاله جوانه ذرت در جیره بر مصرف خوراک، فراسنجههای شکمبهای و متابولیتهای خونی برههای پرواری آتابای صورت گرفت. سی راس بره پرواری (با میانگین وزن 7/2± 32 کیلوگرم) به طور تصادفی به 3 گروه با 10 تکرار تقسیم شدند. برههای گروه کنترل با جبره بدون کنجاله جوانه ذرت تغذیه شدند. سایر گروهها به ترتیب با جایگزینی 50 و 100 درصدی کنجاله سویا با کنجاله جوانه ذرت در جیره به مدت 84 روز تغذیه شدند. برهها هر 14 روز وزن شدند. مقدار خوراک مصرفی و پسآخور به صورت روزانه ثبت شد. نتایج نشان داد بین تیمارهای آزمایشی اختلاف معنی داری در وزن نهایی برهها و ماده خشک مصرفی وجود نداشت (05/0<P). اختلاف معنیداری در جمعیت پروتوزوآ، pH و اسیدهای چرب فرار در بین تیمارهای مختلف مشاهده نشد(05/0<P). همچنین نیتروژن آمونیاکی شکمبه در زمان ناشتا و شش ساعت بعد از تغذیه صبح اختلاف معنیداری ایجاد نکرد(05/0<P). هرچند مقدار نیتروژن آمونیاکی شکمبه ۳ ساعت بعد از تغذیه صبح افزایش یافت (05/0 >P). در بین تیمارهای مختلف اختلاف معنیداری از خونی گلوگز، کلسترول، گلوبولین، نسبت آلبومین به گلوبولین مشاهده نشد (05/0<P) اما جایگزینی کنجاله سویا با کنجاله جوانه ذرت سبب افزایش غلظت تریگلیسیرید، اوره، پروئین کل، لیپـوپروتئین بـا چگـالی کـم و لیپـوپروتئین بـا چگـالی خیلی کـم و کاهش لیپوپروتئین بـا چگـالی زیـاد شد (05/0 >P). بطورکلی، میتوان کنجاله جوانه ذرت را بطور کامل با کنجاله سویا، بدونآنکه در سلامت و تولید دام اختلالی ایجاد کند جایگزین نمود.
تغذیه دام و طیور
سمیرا وره زردی؛ ایوب عزیزی؛ علی کیانی؛ امیر فدایی فر؛ افروز شریفی
چکیده
هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی اثر نوع منبع نیتروژن غیر پروتئینی (NPN) و سطح خوراکدهی بر عملکرد رشد، گوارشپذیری مواد مغذی، متابولیتهای خونی و رفتارشناسی برههای پرواری بود. از 28 رأس برۀ نر پرواری نژاد لری-بختیاری با دامنۀ سنی 4 تا 5 ماهه و میانگین وزن زنده 3±1/36 کیلوگرم به مدت 60 روز در یک آزمایش فاکتوریل ۲×۲ در قالب طرح کاملاً تصادفی ...
بیشتر
هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی اثر نوع منبع نیتروژن غیر پروتئینی (NPN) و سطح خوراکدهی بر عملکرد رشد، گوارشپذیری مواد مغذی، متابولیتهای خونی و رفتارشناسی برههای پرواری بود. از 28 رأس برۀ نر پرواری نژاد لری-بختیاری با دامنۀ سنی 4 تا 5 ماهه و میانگین وزن زنده 3±1/36 کیلوگرم به مدت 60 روز در یک آزمایش فاکتوریل ۲×۲ در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار آزمایشی و 7 تکرار استفاده شد. جیرههای آزمایشی حاوی اوره یا بیورت (اوره حرارت داده شده) بودند که هرکدام به صورت جیرۀ کامل مخلوط روزانه به میزان دو یا سه بار در اختیار برهها قرار گرفت. نتایج نشان داد که برههای مصرف کننده بیورت در مقایسه با اوره میانگین افزایش وزن روزانه بیشتر و ضریب تبدیل خوراک مطلوبتری داشتند (05/0>P). جیرۀ مکمل شده با بیورت سبب افزایش گوارشپذیری الیاف نامحلول در شوینده اسیدی شد (05/0>P). غلظت اوره، نیتروژن اورهای خون (BUN) و پروتئین کل در زمان ناشتا و 6 ساعت پس از خوراکدهی وعدۀ صبح در برههای مصرف کننده اوره بیشتر از بیورت بود (05/0>P). صفات رفتارشناسی شامل خوردن، جویدن، صفت خوردن به ماده خشک مصرفی و خوردن به NDF مصرفی با افزایش سطح خوراکدهی از 2 به 3 بار در روز به طور معنیداری افزایش یافت، هرچند تحت تأثیر نوع NPN قرار نگرفتند (05/0<P). به طور کلی، میتوان نتیجه گرفت که استفاده از بیورت همراه با افزایش سطح خوراکدهی سه بار در روز سبب بهبود عملکرد رشد و متابولیسم نیتروژن در برههای پرواری میشود.
تغذیه دام و طیور
فرزانه حاجی عزیزی؛ امیرعلی صادقی؛ احمد کریمی
چکیده
این پژوهش با هدف بررسی اثرات گنجاندن کنجاله کاملینا و جایگزینی بخشی از نمک جیره با بیکربنات سدیم بر عملکرد و وقوع آسیت در جوجههای گوشتی پرورش یافته در مناطق مرتفع انجام شد. تعداد 672 قطعه جوجه گوشتی نر یک روزه سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی به 7 تیمار با 6 تکرار 16 قطعهای توزیع شدند. تیمارهای آزمایشی شامل جیره بر پایه ذرت و کنجاله ...
بیشتر
این پژوهش با هدف بررسی اثرات گنجاندن کنجاله کاملینا و جایگزینی بخشی از نمک جیره با بیکربنات سدیم بر عملکرد و وقوع آسیت در جوجههای گوشتی پرورش یافته در مناطق مرتفع انجام شد. تعداد 672 قطعه جوجه گوشتی نر یک روزه سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی به 7 تیمار با 6 تکرار 16 قطعهای توزیع شدند. تیمارهای آزمایشی شامل جیره بر پایه ذرت و کنجاله سویا بدون جایگزینی نمک با بیکربنات سدیم (شاهد)، جیرههای حاوی 5 و 10 درصد کنجاله کاملینا همراه با سطوح جایگزینی 25، 50 و 75 درصد نمک جیره با بیکربنات سدیم بودند. تغذیه جیرههای آزمایشی عملکرد تولیدی جوجهها را کاهش داد (05/0>P) به طوریکه، جیرههای حاوی 10 درصد کنجاله کاملینا با جایگزینی 50 یا 75 درصد بیکربنات سدیم مصرف خوراک و افزایش وزن بدن را در مقایسه با پرندگان تیمار شاهد کاهش و ضریب تبدیل غذایی را افزایش دادند. تأثیر تیمارهای آزمایشی بر درصد لاشه و وزن نسبی سینه، ران و کبد معنیدار نبود اما، موجب کاهش وزن نسبی چربی محوطه بطنی، قلب، طحال و بورس فابریسیوس شدند (05/0>P). نسبت وزنی بطن راست به کل بطن و میزان مرگ و میر ناشی از آسیت هنگام مصرف کنجاله کاملینا و جایگزینی بیکربنات سدیم با نمک طعام کاهش یافت (05/0>P). به طور کلی، استفاده از جیره حاوی 5 درصد کنجاله کاملینا و 25 درصد جایگزینی بیکربنات سدیم به جای نمک طعام به دلیل کاهش مرگ و میر ناشی از آسیت بدون اختلال در عملکرد رشد جوجههای گوشتی پرورش یافته در مناطق مرتفع توصیه میشود.
تغذیه دام و طیور
محمدعلی قلی زاده؛ هوشنگ لطف اللهیان؛ حسین منصوری یاراحمدی؛ جعفر فخرائی؛ سید عبداله حسینی
چکیده
بهمنظور بررسی اثرات افزودنیهای محرک رشد و ایمنی بر پایه گیاهان داروئی با و بدون پروبیوتیک بر عملکرد و فراسنجههای ایمنی جوجههای گوشتی، آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی به روش فاکتوریل با سه نوع افزودنی (افزودنی تجاری بیوهربال، ASRI-I1 و ASRI-I2) و دو سطح پروبیوتیک گالیپرو (صفر، 200 گرم در تن)، در 6 تیمار و 4 تکرار و 25 قطعه جوجه (مخلوط ...
بیشتر
بهمنظور بررسی اثرات افزودنیهای محرک رشد و ایمنی بر پایه گیاهان داروئی با و بدون پروبیوتیک بر عملکرد و فراسنجههای ایمنی جوجههای گوشتی، آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی به روش فاکتوریل با سه نوع افزودنی (افزودنی تجاری بیوهربال، ASRI-I1 و ASRI-I2) و دو سطح پروبیوتیک گالیپرو (صفر، 200 گرم در تن)، در 6 تیمار و 4 تکرار و 25 قطعه جوجه (مخلوط نر و ماده) در هر تکرار انجام شد. اثر محرکهای ایمنی و پروبیوتیک بر وزن بدن، خوراک مصرفی، ضریب تبدیل غذایی، درصد ماندگاری و شاخص تولید معنیدار نبود. درصد لاشه، درصد ران، درصد سینه، درصد پشت و گردن، درصد چربی حفره بطنی تحت تأثیر محرک ایمنی و پروبیوتیک قرار نگرفت. اثر محرکهای ایمنی گیاهی و پروبیوتیک بر پاسخ به گلبول قرمز گوسفندی و ایمونوگلوبولین G و ایمونوگلوبولین M معنیدار نبود. اثر محرکهای ایمنی بر درصد هتروفیل، لنفوسیت و نسبت آنها معنیدار بود (05/0>P). در کل دوره اختلاف معنیداری در بیشتر صفات مورد بررسی در جوجههای گوشتی تغذیه شده با جیرههای غذائی حاوی سه نوع متفاوت محرک ایمنی مشاهده نشد، ولی از نظر عددی اختلافات جزئی در بین آنها وجود داشت و افزودنیASRI-I1 اثرات بهتری از دیگر افزودنیها نشان داد و استفاده از آن به همراه پروبیوتیک اثرات مفید در بهبود عملکرد و پاسخهای ایمنی جوجههای گوشتی را تقویت نمود. لذا افزودنی ASRI-I1 برای بررسیهای تکمیلی و تولید نیمه صنعتی پیشنهاد میشود.
تغذیه دام و طیور
صالح صالحی؛ امیر علی صادقی؛ احمد کریمی
چکیده
در این مطالعه اثر کومبوچای ملاس در آب آشامیدنی، بر عملکرد، ریختشناسی روده و جمعیت میکروبی روده کور تعداد 320 قطعه جوجهگوشتی نر سویه راس 308، در قالب طرح کاملاً تصــادفی با 5 تیمار، 4 تکرار و 16 قطعه جوجه در هر تکرار، در دورههای آغازین (10-1 روزگی)، رشد (24-11 روزگی) و پایانی (42-25 روزگی) بررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل آب حاوی: 1) بدون کومبوچا، ...
بیشتر
در این مطالعه اثر کومبوچای ملاس در آب آشامیدنی، بر عملکرد، ریختشناسی روده و جمعیت میکروبی روده کور تعداد 320 قطعه جوجهگوشتی نر سویه راس 308، در قالب طرح کاملاً تصــادفی با 5 تیمار، 4 تکرار و 16 قطعه جوجه در هر تکرار، در دورههای آغازین (10-1 روزگی)، رشد (24-11 روزگی) و پایانی (42-25 روزگی) بررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل آب حاوی: 1) بدون کومبوچا، 2) کومبوچا 15 در هزار و 3 در هزار به ترتیب در دوره آغازین و رشد، 3) کومبوچا 15 در هزار، 3 در هزار و 3 در هزار سه روز در هفته بهترتیب در دوره آغازین، رشد و پایانی، 4) کومبوچا 15 در هزار در دوره آغازین و 3 در هزار سه روز در هفته در دوره رشد و پایانی و 5) کومبوچا 15 در هزار در دوره آغازین و رشد و 3 در هزار سه روز در هفته در دوره پایانی، بود. تیمارهایآزمایشی متوسط افزایش وزن روزانه بیشتری از گروه شاهد داشتند (05/0>P). در دورههای پایانی و کل دوره، غیر از تیمار 2 آزمایش، کومبوچای ملاس موجب کاهش و بهبود معنیدار ضریب تبدیل خوراک شد (05/0>P). در میزان ارتفاع و عرضپرز در ژژنوم و ایلئوم، تیمار 5 افزایش معنیدار نسبت به سایرگروهها داشت (05/0>P). مصرف کومبوچای ملاس باعث افزایش جمعیت لاکتوباسیلوس و کاهش شمارش کلی میکروبی در روده کور شد (05/0>P). در نتیجه، کومبوچا 15 در هزار در دورههای آغازین و رشد و 3 در هزار سه روز در هفته در دوره پایانی، میتواند باعث بهبود عملکرد جوجههای گوشتی شود.
تغذیه دام و طیور
محسن نوری؛ سید ناصر موسوی؛ مسعود پهلوان زاده
چکیده
این آزمایش به منظور بررسی اثر استفاده از پودر طحال گاو بر عملکرد رشد و ایمنی جوجه های گوشتی روی 120 قطعه جوجۀ گوشتی نرِ یکروزۀ سویة راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی با 5 گروه آزمایشی، 4 تکرار و 6 قطعه جوجه در هر تکرار انجام شد. گروههای آزمایشی شامل سطوح مختلف (صفر، 2، 4، 6 و 8 درصد) پودر طحال بود. مصرف خوراک ، افزایش وزن و ضریب تبدیل خوراک برای ...
بیشتر
این آزمایش به منظور بررسی اثر استفاده از پودر طحال گاو بر عملکرد رشد و ایمنی جوجه های گوشتی روی 120 قطعه جوجۀ گوشتی نرِ یکروزۀ سویة راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی با 5 گروه آزمایشی، 4 تکرار و 6 قطعه جوجه در هر تکرار انجام شد. گروههای آزمایشی شامل سطوح مختلف (صفر، 2، 4، 6 و 8 درصد) پودر طحال بود. مصرف خوراک ، افزایش وزن و ضریب تبدیل خوراک برای هر دوره محاسبه شد. در پایان آزمایش از هر تکرار دوقطعه جوجه برای تعیین اجزاء لاشه، کشتار شدند. به منظور ارزیابی پاسخ ایمنی، محلول گلبول قرمز خون گوسفندی (SRBC) به صورت وریدی تزریق شد. مقدارماده خشک، پروتئین خام، چربی خام، کلسیم، فسفر، سدیم، پتاسیم، آهن، مس و روی نمونه پودر طحال به ترتیب 95 ، 3/77، 5/12، 038/0، 09/1 ،51/0، 36/0، 23/0، 0012/0، 0078/0 درصد بود.نتایج نشان داد که استفاده ازسطوح مختلف پودر طحال سبب بروز تفاوتهای معنیدار در بیشتر صفات عملکردی گردید بطوریکه استفاده از پودر طحال سبب افزایش وزن بیشتری نسبت به گروه آزمایشی شاهد شد. جیرههایی که حاوی پودر طحال بودند، نسبت به گروه شاهد به طور معنی داری مصرف خوراک و ضریب تبدیل خوراک پایینتری داشتند(001.0p≤). استفاده از سطوح مختلف پودر طحال بر فراسنجههای ایمنی اندازه گیری شده دراین آزمایش ، تأثیر معنی داری نداشت. با توجه به نتایج حاصله، استفاده از پودر طحال در جیره جوجههای گوشتی ، تا سطح 8 درصد از نظر تغذیهای و همچنین اقتصادی توصیه میشود.
موسی عربی؛ مهدی میرزائی؛ مهدی کاظمی بنچناری؛ حسین امیدی میرزایی؛ مهدی حسین یزدی
چکیده
مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر متقابل منبع علوفه (یونجه در مقابل کاه گندم) با اندازه ذرات علوفه (نرم در مقایسه با درشت) بر عملکرد رشدی، مصرف خوراک آغازین و فراسنجههای تخمیر شکمبهای گوسالههای شیرخوار هلشتاین انجام شد. به همین منظور، تعداد 48 راس گوساله شیرخوار هلشتاین (6 راس ماده و 6 راس نر در هر تیمار) در قالب طرح پایه بلوک کاملاً تصادفی ...
بیشتر
مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر متقابل منبع علوفه (یونجه در مقابل کاه گندم) با اندازه ذرات علوفه (نرم در مقایسه با درشت) بر عملکرد رشدی، مصرف خوراک آغازین و فراسنجههای تخمیر شکمبهای گوسالههای شیرخوار هلشتاین انجام شد. به همین منظور، تعداد 48 راس گوساله شیرخوار هلشتاین (6 راس ماده و 6 راس نر در هر تیمار) در قالب طرح پایه بلوک کاملاً تصادفی با آرایش فاکتوریل 2×2 به تیمارهای آزمایشی شامل: 1- یونجه خرد شده با اندازه قطعات نرم؛ 2- یونجه خرد شده با اندازه قطعات درشت؛ 3- کاه گندم خرد شده با اندازه قطعات نرم و 4- کاه گندم با اندازه قطعات درشت خرد شده اختصاص یافتند. گوسالهها از سن چهار روزگی وارد طرح آزمایشی شدند و آزمایش تا سن 70 روزگی گوسالهها ادامه یافت. اثر متقابل منبع علوفه با اندازه قطعات علوفه برای کل ماده خشک مصرفی، مصرف خوراک آغازین، افزایش وزن روزانه و بازده تبدیل خوراک در دوره قبل از شیرگیری، بعد از شیرگیری و کل دوره معنیدار نبود. فراسنجههای رشد اسکلتی تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. نتایج نشان داد که منبع علوفه و اندازه قطعات علوفه اثر معنی داری بر pH شکمبه، غلظت کل اسیدهای چرب فرار، نسبت مولی اسیدهای چرب فرار شامل استات، پروپیونات، بوتیرات، والرات و نسبت استات به پروپیونات در شکمبه نداشت. بطور کلی یافتههای این مطالعه نشان داد که منبع و اندازه ذرات مختلف علوفه نتایج مشابهی بر عملکرد و پارامترهای رشد اسکلتی و شکمبهای گوسالههای شیرخوار هلشتاین در پی خواهد داشت.
سید ناصر موسوی؛ محمد مهدی ریحانی؛ فرهاد فرودی؛ کاظم کریمی
چکیده
در این پژوهش تعداد 500 قطعه جوجه گوشتی سویه کاب 500 مخلوط دو جنس در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با چهار تیمار، 5 تکرار و 25 قطعه جوجه در هر تکرار استفاده شد. آزمایش به صورت فاکتوریل دو عاملی با دو سطح اسید سیتریک (0 و 4/0 درصد جیره) و دو سطح فیتاز (0 و 2000 واحد آنزیم در کیلوگرم جیره) در سه دوره آغازین (10-1 روزگی)، رشد (24-11روزگی) و پایانی (42-25 روزگی) اجرا ...
بیشتر
در این پژوهش تعداد 500 قطعه جوجه گوشتی سویه کاب 500 مخلوط دو جنس در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با چهار تیمار، 5 تکرار و 25 قطعه جوجه در هر تکرار استفاده شد. آزمایش به صورت فاکتوریل دو عاملی با دو سطح اسید سیتریک (0 و 4/0 درصد جیره) و دو سطح فیتاز (0 و 2000 واحد آنزیم در کیلوگرم جیره) در سه دوره آغازین (10-1 روزگی)، رشد (24-11روزگی) و پایانی (42-25 روزگی) اجرا و داده های به دست آمده با رویه مدل های خطی تعمیم یافته مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. استفاده از اسید سیتریک منجر به افزایش مصرف خوراک و افزایش وزن بدن در دورههای رشد، پایانی و کل دوره شد (05/0>P). افزودن فیتاز موجب افزایش مصرف خوراک دوره پایانی و کل دوره و افزایش وزن بدن جوجهها در دوره رشد و کل دوره شد (05/0>P). اثر متقابل آنزیم× اسید بر مصرف خوراک و افزایش وزن دورههای رشد، پایانی و کل دوره معنیدار بود (05/0>P). کلسیم سرم در تیمار حاوی اسید- بدون فیتاز، غلظت آلکالین فسفاتاز در گروه بدون اسید-بدون فیتاز و غلظت فسفر در تیمار حاوی اسید-فیتاز در مقایسه با دیگر تیمارها بالا بود (05/0>P). عمق کریپت در تیمار اسید-فیتاز بالاترین و در تیمار بدون اسید-بدون فیتاز کمترین بود (05/0>P). افزودن سطح بالای فیتاز عملکرد مصرف خوراک و افزایش وزن کل دوره و نیز خصوصیات ریختشناسی روده را بهبود داد و این اثر با افزودن اسید سیتریک تقویت شد.
محمد پورمصطفی؛ محسن دانشیار؛ پرویز فرهومند؛ سیدعلی میرقلنج؛ علی هاشمی
چکیده
در این آزمایش تاثیر فرمهای آلی عناصر روی، مس، منگنز و آهن در شرایط تنشگرمایی بر عملکرد رشد، ریخت شناسی و جمعیت میکروبی روده کوچک با استفاده از 360 قطعه جوجهی گوشتی نر یک روزه سویه راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی با شش گروه و شش تکرار از سن 1 تا 42 روزگی بررسی شد.گروههای آزمایشی شامل 1-جیره پایه (شاهد) و جیره پایه به همراه فرمهای آلی ...
بیشتر
در این آزمایش تاثیر فرمهای آلی عناصر روی، مس، منگنز و آهن در شرایط تنشگرمایی بر عملکرد رشد، ریخت شناسی و جمعیت میکروبی روده کوچک با استفاده از 360 قطعه جوجهی گوشتی نر یک روزه سویه راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی با شش گروه و شش تکرار از سن 1 تا 42 روزگی بررسی شد.گروههای آزمایشی شامل 1-جیره پایه (شاهد) و جیره پایه به همراه فرمهای آلی عناصر 2- 5 میلیگرم مس-متیونین ، 20 میلیگرم منگنز-متیونین و 5 میلیگرم آهن-متیونین (CuMnFe) 3-40میلیگرم روی-متیونین، 20میلیگرم منگنز-متیونین، 5میلیگرم آهن-متیونین (ZnMnFe) 4- 40 میلی-گرم روی-متیونین، 5 میلیگرم مس-متیونین، 5 میلیگرم آهن-متیونین (ZnCuFe) 5- 40 میلیگرم روی-متیونین، 5 میلی-گرم مس-متیونین،20میلیگرم منگنز-متیونین(ZnCuMn) و6-40میلیگرمروی-متیونین، 5میلیگرم مس-متیونین، 20میلی-گرم منگنز-متیونین، 5میلیگرم آهن-متیونین (ZnCuMnFe) بودند. نتایج نشان دادکه مصرف گروههای CuMnFeو ZnCuMn باعث افزایش طول پرز در مقایسه با سایر گروهها شدند. پرندگان دریافتکننده فرم آلی عناصر چربی حفره بطنی کمتر، ضخامت لایه عضلانی بالاتر و جمعیت کلی فرم کمتری در ایلئوم روده در مقایسه با پرندگان جیره شاهد داشتند. تعداد باکتریهای لاکتوباسیلوس ایلئوم روده در پرندگان دریافت کننده گروههای ZnCuMn وZnMnFe نسبت به پرندگان سایر گروهها بیشتر بود. به طور کلی مصرف گروه ZnCuFe، در جیره جوجههای گوشتی تحت تنش گرمایی موجب کاهش جمعیت مضر میکروبی روده ، افزایش وزن سینه و ران و بهبود عملکرد میشود.
کریم نوبری؛ کاظم یوسفی کلاریکائی؛ عبدالغفار تخله؛ علیرضا برسلانی
چکیده
مطالعه حاضر با هدف تخمین صفات تولیدی مرغ مادر گوشتی آرین در کل دوره با استفاده از عملکرد اوایل دوره تولید به کمک مدلسازی شبکة عصبی مصنوعی انجام شد. متغیرهای ورودی مورد استفاده برای مدلسازی شامل سالن، تعداد مرغ مادر در هر سالن، تعداد هفتههای تولید، رکوردهای وزن بدن در 21 تا 24 هفتگی و خروجیهای مدل پیشبینیهای وزن بدن، تولید تخممرغ، ...
بیشتر
مطالعه حاضر با هدف تخمین صفات تولیدی مرغ مادر گوشتی آرین در کل دوره با استفاده از عملکرد اوایل دوره تولید به کمک مدلسازی شبکة عصبی مصنوعی انجام شد. متغیرهای ورودی مورد استفاده برای مدلسازی شامل سالن، تعداد مرغ مادر در هر سالن، تعداد هفتههای تولید، رکوردهای وزن بدن در 21 تا 24 هفتگی و خروجیهای مدل پیشبینیهای وزن بدن، تولید تخممرغ، توده تخممرغ، وزن تخممرغ و مصرف خوراک در سن 25 تا 47 هفتگی بودند. مدل مورد استفاده برای تخمین وزن بدن دارای 5 ورودی، 5 نورون در لایه پنهان اول، 2 نورون در لایه پنهان دوم و یک خروجی بود که به صورت 1-2-5-5 نگارش شد. به همین ترتیب ساختار بهینه مدل شبکه عصبی تخمین صفات مصرف خوراک، تعداد تخممرغ، وزن تخممرغ و توده تخممرغ به ترتیب 1-4-7-7، 1-4-8-8، 1-3-7-7 و 1-3-7-7 انتخاب شد. ضریب تبیین مدلهای بهینه بدست آمده برای هر یک از صفات وزن بدن، مصرف خوراک، تعداد تخممرغ، وزن تخممرغ وتوده تخممرغ به ترتیب 991/0، 998/0، 989/0، 993/0 و 996/0 و مجذور میانگین مربعات خطای آنها به ترتیب 55/1، 992/0، 266/0، 838/3 و 506/0 برآورد شد. نتایج حاکی از تأثیر محسوس ساختمان و پارامترهای شبکه شامل ورودیها و خروجیها و تعداد نرونهای هر لایه و تعداد لایههای پنهان بر روی عملکرد مدل شبکه عصبی مصنوعی بود. نتایج این مطالعه نشان داد که امکان پیشبینی عملکرد صفات مختلف در کل دورة تولیدی مرغهای مادر آرین بر اساس اطلاعات هفتههای ابتدایی پرورش، با دقت مطلوب وجود دارد.
سید عبداله حسینی؛ امیرحسین علیزاده قمصری؛ هوشنگ لطف اللهیان؛ هدی جواهری بارفروشی؛ مهدی امیر صادقی؛ کاظم یوسفی
چکیده
آزمایشی به منظور تعیین سطح بهینه ضایعات بوجاری گندم در جیره جوجه های گوشتی سویه تجاری آرین انجام شد. یک هزار و پانصد قطعه جوجه گوشتی آرین (مخلوط دو جنس) از سن 5 تا 49 روزگی در قالب طرح کاملاً تصادفی با 5 تیمار، 10 تکرار و 30 قطعه پرنده در هر تکرار پرورش یافتند. تیمارهای آزمایشی شامل سطوح صفر (شاهد)، 12/5، 25، 37/5 و 50 درصد ضایعات بوجاری گندم در جیره ...
بیشتر
آزمایشی به منظور تعیین سطح بهینه ضایعات بوجاری گندم در جیره جوجه های گوشتی سویه تجاری آرین انجام شد. یک هزار و پانصد قطعه جوجه گوشتی آرین (مخلوط دو جنس) از سن 5 تا 49 روزگی در قالب طرح کاملاً تصادفی با 5 تیمار، 10 تکرار و 30 قطعه پرنده در هر تکرار پرورش یافتند. تیمارهای آزمایشی شامل سطوح صفر (شاهد)، 12/5، 25، 37/5 و 50 درصد ضایعات بوجاری گندم در جیره بود. ضایعات بوجاری گندم سبب کاهش هزینه خوراک مصرفی به ازای هر کیلوگرم وزن زنده جوجه های گوشتی در سن 49 روزگی شد؛ این کاهش در سطوح 37/5 و 50 درصد به ترتیب حدود 9 و 11 درصد و نسبت به شاهد معنی دار بود. برای تعیین سطح بهینه ضایعات بوجاری گندم در جیره از روش تصمیم گیری چند شاخصی (MADM یا Multi Attribute Decision Making) استفاده شد. بر اساس نمره دهی حاصل از این روش، گروه پرندگان دریافت کننده 37/5 درصد بوجاری گندم بالاترین نمره را به دست آورده (72/92) و گروه های دریافت کننده 25، 50، 12/5 و صفر درصد بوجاری گندم به ترتیب در رتبه های بعدی قرار گرفتند (72/58، 72/52، 63/98 و 17/41). در پایان، سطح بهینه استفاده از ضایعات بوجاری گندم برای رسیدن به بالاترین امتیاز مدیریتی حاصل از روش مذکور، 34/7 درصد تعیین شد.
محمد جواد آگاه؛ علی داد بوستانی؛ مجید هاشمی؛ عبدالحمید کریمی؛ حسین نوراللهی
چکیده
در این پژوهش، اثر مکملهای پروبیوتیکی (پروتکسین® و مولتی بهسیل®) و آنتیبیوتیک اکسیتتراسایکلین بر عملکرد، کیفیت تخم و لاشه، پاسخ ایمنی و اسیدیته محتویات روده کوچک بلدرچین ژاپنی تخمگذار از سن 7 تا 13 هفتگی، ارزیابی شد. تعداد 240 قطعه بلدرچین تخمگذار در قالب طرح کاملاً تصادفی با شش تیمار، چهار تکرار و 10 قطعه پرنده در هر تکرار ...
بیشتر
در این پژوهش، اثر مکملهای پروبیوتیکی (پروتکسین® و مولتی بهسیل®) و آنتیبیوتیک اکسیتتراسایکلین بر عملکرد، کیفیت تخم و لاشه، پاسخ ایمنی و اسیدیته محتویات روده کوچک بلدرچین ژاپنی تخمگذار از سن 7 تا 13 هفتگی، ارزیابی شد. تعداد 240 قطعه بلدرچین تخمگذار در قالب طرح کاملاً تصادفی با شش تیمار، چهار تکرار و 10 قطعه پرنده در هر تکرار مورد استفاده قرار گرفتند. تیمارهای آزمایشی شامل 1) جیره پایه، بدون افزودنی(شاهد منفی)، 2) جیره پایه+50 میلیگرم در کیلوگرم اکسیتتراسایکلین (شاهد مثبت)، 3 و 4) بهترتیب شامل جیره پایه+50 و100 میلیگرم در کیلوگرم پروبیوتیک مولتی بهسیل® و تیمارهای 5 و 6) بهترتیب شامل جیره پایه+50 و 100 میلیگرم در کیلوگرم پروبیوتیک پروتکسین® بودند. نتایج نشان دادند که جیرههای حاوی پروبیوتیک مولتی بهسیل® و پروتکسین® در مقایسه با تیمار شاهد منفی، بهترتیب ضریب تبدیل غذایی (96/2 و 77/2 در برابر 05/3)، خوراک مصرفی (49/29 و 13/29 در برابر 56/30 گرم) و توده تخم تولیدی (47/10 و 66/10 در برابر 37/10 گرم) را بهبود دادند (05/0>P). استفاده از پروبیوتیک پروتکسین® هزینه خوراک مصرفی را بهازای یک کیلوگرم تخم بلدرچین در مقایسه با تیمار شاهد منفی کاهش داد (05/0>P). تیمار حاوی 100 میلیگرم در کیلوگرم پروبیوتیک پروتکسین® بیشترین ضخامت پوسته تخم را داشت (05/0>P). استفاده از پروبیوتیک تأثیر معنیداری بر پاسخ ایمنی و pH محتویات روده کوچک و رودهکور بلدرچینهای تخمگذار نداشت. بهطور کلی، کاربرد پروبیوتیک در جیره بلدرچینهای تخمگذار توانست با بهبود عملکرد و صفات کیفی تخم، تا حدودی توانایی رقابت با آنتیبیوتیک محرک رشد اکسیتتراسایکلین را نشان دهد.
زهرا یوسفی؛ ایوب عزیزی؛ امیر فدایی فر؛ علی کیانی؛ افروز شریفی
چکیده
هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی اثرات افزودن سطوح مختلف آب به جیره کاملاً مخلوط بر عملکرد رشد، مصرف خوراک، گوارشپذیری مواد مغذی و رفتارشناسی تغذیهای برههای پرواری بود. در این پژوهش از تعداد 28 رأس بره پرواری با میانگین سن 6±120 روز و میانگین وزن زنده 4/3 ± 4/33 کیلوگرم در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار و 7 تکرار استفاده شد. جیرههای ...
بیشتر
هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی اثرات افزودن سطوح مختلف آب به جیره کاملاً مخلوط بر عملکرد رشد، مصرف خوراک، گوارشپذیری مواد مغذی و رفتارشناسی تغذیهای برههای پرواری بود. در این پژوهش از تعداد 28 رأس بره پرواری با میانگین سن 6±120 روز و میانگین وزن زنده 4/3 ± 4/33 کیلوگرم در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار و 7 تکرار استفاده شد. جیرههای آزمایشی با سطوح 10 (شاهد)، 20، 30 و 40 درصد رطوبت به مدت 56 روز به دامهاتغذیه شدند. نتایج نشان داد میزان ماده خشک، ماده آلی، پروتئین خام و NDF مصرفی با افزایش سطح رطوبت جیره تا 30 درصد به طور خطی افزایش یافت (05/0>P). افزایش وزن کل و افزایش وزن روزانه دامها با افزایش درصد رطوبت جیره تا سطح 30 درصد به طور خطی افزایش یافت (05/0>P). با افزایش سطح رطوبت جیره رفتار نشخوار کردن و جویدن به طور خطی افزایش یافت (05/0>P). با افزایش رطوبت جیره تا سطح 30 درصد گوارشپذیری ماده خشک، ماده آلی و پروتئین خام به طور خطی افزایش یافت (05/0>P). در کل، نتایج پژوهش حاضر نشان داد که افزایش رطوبت جیره غذایی تا سطح 30 درصد ماده خشک، سبب بهبود مصرف خوراک، عملکرد رشد و بهبود گوارشپذیری برههای پرواری شد.
ام هانی طهماسبی؛ محمود شمس شرق؛ رضا میرشکار
چکیده
این آزمایش جهت بررسی استفاده از روغن تصفیه شده با جاذبهای مختلف در خوراک جوجه گوشتی و تاثیر آن بر عملکرد و فراسنجههای خونی انجام شد. روغن سویا در دمای 180 درجه سلسیوس به مدت 20 ساعت حرارت دید. سپس جاذبها به روغن سوخته افزوده و کیفیت روغن ارزیابی شد. حرارت، سبب افزایش عدد پراکسید، اسیدی، یدی و کربونیل روغن شد (05/0P<). تصفیه روغن سوخته ...
بیشتر
این آزمایش جهت بررسی استفاده از روغن تصفیه شده با جاذبهای مختلف در خوراک جوجه گوشتی و تاثیر آن بر عملکرد و فراسنجههای خونی انجام شد. روغن سویا در دمای 180 درجه سلسیوس به مدت 20 ساعت حرارت دید. سپس جاذبها به روغن سوخته افزوده و کیفیت روغن ارزیابی شد. حرارت، سبب افزایش عدد پراکسید، اسیدی، یدی و کربونیل روغن شد (05/0P<). تصفیه روغن سوخته با جاذبهای مختلف، کیفیت روغن را بهبود بخشید (05/0P<). سپس، امکان استفاده از روغن تصفیه شده در 480 قطعه جوجه گوشتی سویه تجاری راس308 در قالب 8 تیمار، 5 تکرار و 12 قطعه جوجه در هر تکرار بررسی شد. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از: T1: کنترل (3 درصد روغن خام)، T2: روغن خام و ppm200 آلفاتوکوفرول، T3: 3 درصد روغن سوخته، T4: روغن سوخته و ppm200 آلفاتوکوفرول، T5: روغن سوخته تصفیه شده با سیلیکات کلسیم، T6: روغن سوخته تصفیه شده با زئولیت، T7: روغن سوخته تصفیه شده با خاکستر پوسته برنج، T8: روغن سوخته تصفیه شده با ترکیب جاذبهای معدنی. نتایج نشان داد افزودن روغن سوخته تصفیه نشده منجر به کاهش چشمگیری در وزنگیری جوجهها و افزایش معنیدار ضریب تبدیل غذایی در کل دوره پرورش گردید (05/0P<). افزودن آلفاتوکوفرول و تصفیه روغن بخشی از اثرات منفی روغن سوخته را جبران نمود(05/0P<). روغن سوخته تصفیه نشده ازکمترین غلظت پروتئین کل در مقایسه با سایر تیمارها برخوردار بود (05/0P<). این نتایج نشان داد که افزودن آلفاتوکوفرول، سلیکات کلسیم و ترکیبی از3 جاذب معدنی به روغن سوخته منجر به بهبود عملکرد رشد در کل دوره پرورش می شود.
شکوفه غضنفری؛ شهرزاد احمدی؛ احمد افضل زاده؛ شیرین هنربخش
چکیده
تاثیر نوع و سختی آب بر عملکرد، صفات ایمنی و بیوشیمیایی خون، جمعیت میکروبی روده، کیفیت گوشت و استخوان با استفاده از 192 قطعه جوجهی گوشتی نر به صورت آزمایش فاکتوریل 2×2 با چهار تیمار و چهار تکرار بررسی شد. دو فاکتور مورد بررسی شامل نوع آب آشامیدنی (آب مغناطیسی شده و آب مغناطیسی نشده) و سختی آب (معمولی-850 و سخت-2000 ppm) بودند. نتایج نشان داد ...
بیشتر
تاثیر نوع و سختی آب بر عملکرد، صفات ایمنی و بیوشیمیایی خون، جمعیت میکروبی روده، کیفیت گوشت و استخوان با استفاده از 192 قطعه جوجهی گوشتی نر به صورت آزمایش فاکتوریل 2×2 با چهار تیمار و چهار تکرار بررسی شد. دو فاکتور مورد بررسی شامل نوع آب آشامیدنی (آب مغناطیسی شده و آب مغناطیسی نشده) و سختی آب (معمولی-850 و سخت-2000 ppm) بودند. نتایج نشان داد که در کل دوره، پرندگان دریافت کننده آب معمولی مغناطیسی شده تمایل به افزایش وزن بیشتری نسبت به سایر پرندگان دریافت کننده سایر تیمارها نشان دادند (09/0=P). پرندگان دریافت کننده آب معمولی مغناطیسی شده و مغناطیسی نشده نسبت به پرندگان دریافت کننده آب سخت مغناطیسی شده مصرف خوراک بیشتری داشتند. پرندگان دریافت کننده آب سخت مصرف آب کمتری داشتند (05/0>P). پرندگان مصرف کننده آب مغناطیسی میزان کلسترول خون بیشتر و شاخص هتروفیل به لنفوسیت کمتری نسبت به پرندگان دریافت کننده آب مغناطیسی نشده داشتند(01/0>P). پرندگان دریافت کننده آب سخت و آب مغناطیسی شده انرژی کمتری برای شکستن استخوان نسبت به پرندگان دریافت کننده آب معمولی و آب مغناطیسی نشده داشتند. مغناطیسی کردن آب سخت باعث افزایش جمعیت لاکتوباسیلها در ایلئوم نسبت به پرندگان دریافت کننده آب سخت مغناطیسی نشده ایجاد کرد(001/0>P). سختی آب باعث افزایش ظرفیت نگهداری آب و کاهش میزان اکسیداسیون درگوشت شد. گوشت ران پرندگان دریافتکننده آب مغناطیسی شده غلظت مالوندیآلدئید کمتری داشتند(01/0P<). در نهایت، مغناطیسی کردن آب سخت باعث افزایش جمعیت لاکتوباسیل ایلئوم روده، بهبود کیفیت گوشت و کاهش استحکام استخوان و مصرف خوراک بدون تاثیر بر ضریب تبدیل خوراک شد.
زهرا حاجیان؛ ایمان حاج خدادادی؛ حسینعلی قاسمی؛ امیر حسین خلت آبادی فراهانی
چکیده
اﯾﻦ آزﻣﺎﯾﺶ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺑﺮرﺳﯽ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﺳﻄﻮح ﻣﺨﺘﻠﻒ ﭘﺮوﺗﺌﯿﻦ و ﻣﺘﯿﻮﻧﯿﻦ ﺑﺮ ﻋﻤﻠﮑﺮد، خصوصیات لاشه و برخی فراسنجههای خونی بلدرچین ماده به صورت طرح کاملاً تصادفی با آرایش فاکتوریل 3×2 اجرا شد. این طرح شامل دو سطح ﭘﺮوﺗﺌﯿﻦ (توصیه NRC و ده درﺻﺪ ﮐﻤﺘﺮ و سه سطح متیونین (توصیه شدهی NRC، ده درصد کمتر و ده درصد بیشتر) بود. ...
بیشتر
اﯾﻦ آزﻣﺎﯾﺶ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺑﺮرﺳﯽ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﺳﻄﻮح ﻣﺨﺘﻠﻒ ﭘﺮوﺗﺌﯿﻦ و ﻣﺘﯿﻮﻧﯿﻦ ﺑﺮ ﻋﻤﻠﮑﺮد، خصوصیات لاشه و برخی فراسنجههای خونی بلدرچین ماده به صورت طرح کاملاً تصادفی با آرایش فاکتوریل 3×2 اجرا شد. این طرح شامل دو سطح ﭘﺮوﺗﺌﯿﻦ (توصیه NRC و ده درﺻﺪ ﮐﻤﺘﺮ و سه سطح متیونین (توصیه شدهی NRC، ده درصد کمتر و ده درصد بیشتر) بود. در اﯾﻦ ﺗﺤﻘﯿﻖ 360 بلدرچین چهارده روز مورد استفاده قرار گرفت که ﺷﺎﻣﻞ شش تیمار و چهار ﺗﮑﺮار و ﻫﺮ ﺗﮑﺮار ﺷﺎﻣل 15 ﻗﻄﻌﻪ ﺟﻮﺟﻪ ﺑﻠﺪرﭼﯿﻦ ماده ﺑﻮد. نتایج آزمایش نشان داد که اثر متقابل پروتئین و متیونین بر وزن بدن در28 و 35 روزگی معنی دار بوده که مطابق آن تیمار سه بالاترین وزن بدن و تیمار چهار کمترین وزن بدن را داشته است (05/0>P). اثر پروتئین بر ضریب تبدیل خوراک کل معنیدار بود (05/0<P)، به صورتی که بالاترین ضریب تبدیل مربوط به پروتئین سطح 90درصد بود در حالی که بهترین ضریب تبدیل مربوط به پروتئین 100درصد بود. اثر متیونین بر ضریب تبدیل خوراک کل معنیدار بود (05/0<P)، به صورتی که بهترین ضریب تبدیل مربوط به متیونین 110درصد بود. اثر متقابل سطوح پروتئین و متیونین بر مساحت پرز، نسبت ارتفاع پرز به عمق کریپت و ارتفاع پرز ژژنوم بلدرچین ژاپنی ماده معنی دار بود (05/0>P). با توجه به اینکه در مورد صفات عملکردی و صفات بافت شناسی دئودنوم و ژژنوم بهترین عملکرد در تیمار 100درصد پروتئین خام همراه با 110 درصد متیونین مشاهده شد،میتواند توصیهای برای افزایش سطح متیونین به میزان 110 درصد NRC 1994 در بلدرچینهای ژاپنی ماده باشد.
بهنام احمدی پور جونقانی؛ حسین ایمانی تبار؛ فریبرز خواجعلی؛ زینب توحیدیان
چکیده
در تحقیق حاضر با تبدیل اسید آمینه دی ال متیونین به فرم نانو متیونین و تغذیه آن در جوجههای گوشتی تأثیر آن بر عملکرد رشد، خصوصیات لاشه، فراسنجه های خونی و ریخت شناسی روده کوچک مورد بررسی قرار گرفت. تعداد 200 قطعه جوجه گوشتی مخلوط سویه آرین در قالب طرح کاملاً تصادفی با 5 تیمار، 4 تکرار به مدت 40 روز مورد استفاده قرار گرفتند. تیمارهای آزمایشی ...
بیشتر
در تحقیق حاضر با تبدیل اسید آمینه دی ال متیونین به فرم نانو متیونین و تغذیه آن در جوجههای گوشتی تأثیر آن بر عملکرد رشد، خصوصیات لاشه، فراسنجه های خونی و ریخت شناسی روده کوچک مورد بررسی قرار گرفت. تعداد 200 قطعه جوجه گوشتی مخلوط سویه آرین در قالب طرح کاملاً تصادفی با 5 تیمار، 4 تکرار به مدت 40 روز مورد استفاده قرار گرفتند. تیمارهای آزمایشی شامل 1- شاهد (متیونین را به شکل دی ال متیونین) 2- 75 درصد دی ال متیونین گروه شاهد + 5/2 درصد نانو متیونین 3- 50 درصد دی ال متیونین گروه شاهد + 5 درصد نانو متیونین 4- 25 درصد دی ال متیونین گروه شاهد + 5/7 درصد نانو متیونین 5- 10 درصد نانو متیونین بودند. نتایج نشان داد که کاهش متیونین جیره و جایگزین کردن آن با نانو متیونین اختلاف معنی داری از نظر افزایش وزن بدن، ضریب تبدیل خوراک، وزن لاشه، ران، کبد و قلب، غلظت آلانین آمینوترانسفراز، آسپارتات آمینوترانسفراز، آلکالین فسفاتاز، اسید اوریک سرم و همچنین ارتفاع و عرض پرزها در دئودنوم و ژژنوم در بین تیمارها مشاهده نشد. اما در تیمارهایی که 5/7 و 10 درصد نانو متیونین جایگزین شدهبود افزایش معنیداری در وزن سینه و ارتفاع، عرض و سطح جذب پرزهای ایلئوم نسبت به تیمار شاهد مشاهده گردید (05/0P<). براساس نتایج حاضر، کاهش 90 درصدی مکمل دی ال متیونین جیره و جایگزینی فرم نانوی متیونین تأثیر منفی بر فراسنجههای اندازهگیری نشان نداد. با توجه به جدید بودن موضوع نیازمند به تحقیقات گستردهتری در این زمینه است.
امیرحسین علیزاده قمصری؛ سید عبداله حسینی
چکیده
محدودیت منابع خوراکی در سطح جهان و کشور ما، توجه به استفاده از خوراکهای جایگزین را افزایش داده است. پرورش حشرات یکی از شیوههای پیشنهاد شده به منظور ارتقای امنیت غذایی برای انسان و حیوانات است. حشرات به سرعت رشد کرده و تکثیر می شوند و به دلیل خونسرد بودن، ضریب تبدیل غذایی مناسبی دارند. آنها همچنین قادرند پسماندهای کشاورزی را به ...
بیشتر
محدودیت منابع خوراکی در سطح جهان و کشور ما، توجه به استفاده از خوراکهای جایگزین را افزایش داده است. پرورش حشرات یکی از شیوههای پیشنهاد شده به منظور ارتقای امنیت غذایی برای انسان و حیوانات است. حشرات به سرعت رشد کرده و تکثیر می شوند و به دلیل خونسرد بودن، ضریب تبدیل غذایی مناسبی دارند. آنها همچنین قادرند پسماندهای کشاورزی را به زیستتودهای با ارزش انرژی و پروتئین مناسب تبدیل نمایند. این مقاله بر معرفی برخی حشرات مورد استفاده در تغذیه طیور (شامل جیرجیرک، میلورم، لارو مگس سرباز سیاه، لارو مگس خانگی، ملخ) و کرم خاکی تمرکز یافته، در ادامه یافتههای یافتههای متخصصین تغذیه طیور درباره آنها مرور شده و در انتها به چالشهای مربوط به ترویج استفاده از حشرات در صنعت طیور اشاره شده است. نتایج پژوهش ها نشانگر سطوح مناسب پروتئین خام (بین 42/1 تا 63/3 درصد) و انرژی قابل متابولسیم (بین 3298 تا 3833 کیلوکالری در کیلوگرم) در حشرات یا لارو مورد بررسی و امکانپذیر بودن استفاده از آن در خوراک طیور (بهطور معمول 5 درصد جیره) بود. برخی نکات که در خصوص چالشهای پرورش و استفاده از حشرات باید مورد توجه ویژه قرارگیرند شامل تدوین دستورالعمل قانونی برای صدور مجوز پرورش و مصرف حشرات، انتخاب گونه حشره ایمن و مناسب، نوع بستر پرورش و تغذیه، میزان کیتین موجود در اسکلت خارجی و همچنین بازاریابی مناسب و فرهنگسازی در بین پرورشدهندگان و مصرفکنندگان گوشت طیور هستند.
حسین جهانیان نجف آبادی؛ اسماعیل کاظمی
چکیده
بهمنظور ارزیابی تأثیر سطوح پودر دانه اسپند در جیره غذایی بر عملکرد و خصوصیات لاشه جوجههای گوشتی، آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار، چهار تکرار و 18 قطعه پرنده در هر تکرار به مدت 6 هفته انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل جیره شاهد (حاوی ذرت و کنجاله سویا) و جیرههای 2، 3 و 4 به ترتیب حاوی 02/0 درصد آنتیبیوتیک محرک رشد ویرجینیامایسین، ...
بیشتر
بهمنظور ارزیابی تأثیر سطوح پودر دانه اسپند در جیره غذایی بر عملکرد و خصوصیات لاشه جوجههای گوشتی، آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار، چهار تکرار و 18 قطعه پرنده در هر تکرار به مدت 6 هفته انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل جیره شاهد (حاوی ذرت و کنجاله سویا) و جیرههای 2، 3 و 4 به ترتیب حاوی 02/0 درصد آنتیبیوتیک محرک رشد ویرجینیامایسین، 25/0 و 50/0 درصد پودر دانه اسپند بودند. مصرف خوراک، وزن بدن، افزایش وزن و ضریب تبدیل خوراک در پایان هر دوره پرورش و نیز کل دوره آزمایش، اندازهگیری و تلفات بهصورت روزانه ثبت شدند. در پایان دوره آزمایش، دو قطعه پرنده از هر تکرار انتخاب، کشتار و ویژگیهای لاشه، اندامهای محوطه شکمی و وزن و طول بخشهای مختلف روده، اندازهگیری شدند. نتایج این مطالعه نشان داد که در دوره رشد، پایانی و نیز کل دوره پرورش، میزان مصرف خوراک، وزن بدن و افزایش وزن جوجههای تغذیه شده با جیره حاوی 50/0 درصد پودر دانه اسپند بهطور معنیداری کمتر از سایر تیمارها بود (05/0>P). درصد چربی محوطه شکمی جوجههای تغذیه شده با جیره حاوی 50/0 درصد پودر دانه اسپند بهطور بسیار معنیداری (01/0>P) کمتر و درصد پیشمعده، سنگدان و دوازدهه آنها بهطور معنیداری (05/0>P) بیشتر از سایر تیمارها بود. بر طبق نتایج این آزمایش، به نظر میرسد که اگرچه استفاده از پودر دانه اسپند در جیره، عملکرد را کاهش میدهد ولی میتواند کیفیت و پایداری اکسیداتیو لاشه جوجههای گوشتی را از طریق کاهش درصد چربی محوطه شکمی افزایش دهد.
مهرداد نفیسی؛ منصور رضائی؛ سید عبداله حسینی؛ محمد کاظمی فرد؛ مهدی امیر صادقی؛ مجید افشار
چکیده
این تحقیق به منظور بررسی اثر منبع و سطح استفاده از عناصر منگنز، روی و مس بر عملکرد رشد سویه تجاری جوجه گوشتی کاب 500 با استفاده از طرح کاملاً تصادفی با 7 تیمار، 4 تکرار و 20 قطعه جوجه در هر واحد آزمایشی انجام شد. جوجهها در طول دوره پرورش در شرایط یکسان نگهداری شدند. جهت انتخاب بهترین تیمار و تصمیمگیری در مورد منبع و سطح عناصر منگنز، روی ...
بیشتر
این تحقیق به منظور بررسی اثر منبع و سطح استفاده از عناصر منگنز، روی و مس بر عملکرد رشد سویه تجاری جوجه گوشتی کاب 500 با استفاده از طرح کاملاً تصادفی با 7 تیمار، 4 تکرار و 20 قطعه جوجه در هر واحد آزمایشی انجام شد. جوجهها در طول دوره پرورش در شرایط یکسان نگهداری شدند. جهت انتخاب بهترین تیمار و تصمیمگیری در مورد منبع و سطح عناصر منگنز، روی و مس از روش مدیریت تصمیمگیری چند شاخصی استفاده شد. بر اساس رتبهبندی بدست آمده، تیمار حاوی عناصر منگنز، روی و مس به شکل آلی با منشا داخلی و تامین 100 درصد نیاز، دارای بالاترین نمرات در مقایسه با سایر گروهها بود. تیمار دارای عناصر منگنز، روی و مس به فرم آلی خارجی و 50 درصد نیاز و تیمار شاهد منفی، ضعیفترین عملکرد را نشان دادند. براساس نتایج حاصل میتوان استفاده از فرم آلی داخلی عناصر منگنز، روی و مس را به عنوان راهکاری جهت تامین نیاز جوجههای گوشتی بهمنظور افزایش عملکرد رشد و کاهش نیاز به واردات این عناصر به شکل آلی خارجی، توصیه نمود.
امیر کوشنده؛ محمد چمنی؛ اکبر یعقوبفر؛ علی اصغر صادقی؛ حسن بانه
چکیده
برای ارزیابی اثرات سطوح مختلف انرژی قابل سوخت و ساز و پروتئین جیره بر عملکرد رشد، بازده استفاده از انرژی و پروتئین و پاسخ سیستم ایمنی جوجه های گوشتی، 640 قطعه جوجه گوشتی سویه راس 308 در قالب آزمایش فاکتوریل 2×2×2 با طرح پایه کاملاً تصادفی شامل 8 تیمار، 4 تکرار 20 قطعه جوجه در هر تکرار مورد استفاده قرار گرفتند. نتایج نشان دادند که افزایش ...
بیشتر
برای ارزیابی اثرات سطوح مختلف انرژی قابل سوخت و ساز و پروتئین جیره بر عملکرد رشد، بازده استفاده از انرژی و پروتئین و پاسخ سیستم ایمنی جوجه های گوشتی، 640 قطعه جوجه گوشتی سویه راس 308 در قالب آزمایش فاکتوریل 2×2×2 با طرح پایه کاملاً تصادفی شامل 8 تیمار، 4 تکرار 20 قطعه جوجه در هر تکرار مورد استفاده قرار گرفتند. نتایج نشان دادند که افزایش سطح انرژی و پروتئین جیره تأثیر معنی داری بر ضریب تبدیل غذایی نداشت (0.05< p) ولی موجب کاهش بازده استفاده از پروتئین (0.01>P) در هفته دوم و ششم شد. افزایش انرژی با سطح کمتر پروتئین (22 درصد) تا سن 21 روزگی موجب کاهش مصرف انرژی و پروتئین گردید و سپس با افزایش سطح پروتئین (24 درصد) تا سن 42 روزگی منجر به افزایش مصرف انرژی و پروتئین شد. ضریب تبدیل غذایی در جوجه های نر با افزایش سطح انرژی جیره، بهبودی جزئی یافت ولی مصرف انرژی و پروتئین اندکی بیشتر بود و ماده ها در سن 35 روزگی بازده انرژی و پروتئین بالاتری داشتند. با افزایش سطح انرژی جیره، تیتر آنتی بادی بر علیه SRBC افزایش یافت. غلظت HDL و وزن قلب در نرها بیشتر بود. افزایش انرژی موجب دفع بیشتر نیتروژن شد و با سطح بالاتر پروتئین (24 درصد) موجب کاهش وزن روده گردید. بنابراین افزایش انرژی و پروتئین تا هفته سوم و سپس کاهش پروتئین تا انتهای دوره جهت مصرف بهینه انرژی و پروتئین و بهبود بازده استفاده از انرژی و پروتئین توصیه می شود.
بهروز یاراحمدی؛ محسن محمدی ساعی؛ نادر پاپی؛ کریم قربانی
چکیده
این تحقیق بهمنظور بررسی اثر جایگزینی علوفه مصرفی اسپرس با یونجه در سطوح مختلف علوفه به کنسانتره جیره بر عملکرد رشد و صفات کمی و کیفی لاشه برههای نر نژاد لری انجام شد. آزمایش با تعداد 54 رأس برهی نر 30 کیلوگرمی بر اساس آزمایش فاکتوریل با طرح پایه کاملاً تصادفی (3×2) با سه تکرار (هر تکرار شامل 3 رأس بره) انجام شد. تیمارها شامل دو نوع ...
بیشتر
این تحقیق بهمنظور بررسی اثر جایگزینی علوفه مصرفی اسپرس با یونجه در سطوح مختلف علوفه به کنسانتره جیره بر عملکرد رشد و صفات کمی و کیفی لاشه برههای نر نژاد لری انجام شد. آزمایش با تعداد 54 رأس برهی نر 30 کیلوگرمی بر اساس آزمایش فاکتوریل با طرح پایه کاملاً تصادفی (3×2) با سه تکرار (هر تکرار شامل 3 رأس بره) انجام شد. تیمارها شامل دو نوع علوفه (یونجه و اسپرس) و سه سطح کنسانتره (60، 70 و 80 درصد). نتایج نشان داد بیشترین افزایش وزن روزانه و بهترین ضریب تبدیل خوراک، راندمان لاشه و درصد گوشت لخم مربوط به برههای تغذیهشده با علوفه اسپرس و 70 درصد کنسانتره بود (05/0< P). قیمت تمامشده هر کیلوگرم وزن زنده، هزینه تولید هر کیلوگرم لاشه و گوشت لخم در برههای تغذیهشده با 70 درصد کنسانتره و علوفه اسپرس کمتر از سایر تیمارها بود. خصوصیات کیفی از جمله pH، ترکیب شیمیایی و رنگ گوشت تحت تأثیر جیرههای آزمایشی قرار نگرفت. بهطور کلی نتایج این تحقیق نشان داد استفاده از علوفه اسپرس و 70 درصد کنسانتره میتواند بر عملکرد و خصوصیات لاشه برههای نر نژاد لری مؤثر باشد.
