علوم دامی - فهرست مقالات

تغذیه دام و طیور

تاثیر استفاده از سطوح مختلف گندم تقطیری در خوراک با یا بدون آنزیم بر عملکرد، قابلیت هضم و ریخت‌شناسی روده جوجه‌های گوشتی

بردیا گوران شورک چالی؛ کاوه جعفری خورشیدی؛ شهاب الدین قره ویسی

دوره 37، شماره 145 ، اسفند 1403، ، صفحه 29-46

https://doi.org/10.22092/asj.2024.363983.2354

چکیده

این مطالعه با هدف بررسی استفاده از سطوح مختلف گندم تقطیری در خوراک با یا بدون آنزیم بر عملکرد، ریخت‌شناسی روده و قابلیت هضم ایلئومی جوجه‌های گوشتی انجام شد. بدین منظور از تعداد 300 قطعه جوجه گوشتی نر و ماده یک روزه سویه راس 308 با میانگین وزن یک روزگی 42 گرم استفاده شد. این طرح به صورت فاکتوریل 3×2 در قالب طرح کاملا تصادفی با 6 تیمار و ... بیشتر این مطالعه با هدف بررسی استفاده از سطوح مختلف گندم تقطیری در خوراک با یا بدون آنزیم بر عملکرد، ریخت‌شناسی روده و قابلیت هضم ایلئومی جوجه‌های گوشتی انجام شد. بدین منظور از تعداد 300 قطعه جوجه گوشتی نر و ماده یک روزه سویه راس 308 با میانگین وزن یک روزگی 42 گرم استفاده شد. این طرح به صورت فاکتوریل 3×2 در قالب طرح کاملا تصادفی با 6 تیمار و 5 تکرار اجرا شد. جیره‌های آزمایشی شامل سه سطح گندم تقطیری (صفر، 10 و 20 درصد) با و بدون آنزیم (125 گرم درتن) بودند. نتایج نشان داد که استفاده از سطح ۲۰ درصد گندم تقطیری مصرف خوراک دوره پایانی و میانگین کل دوره را نسبت به تیمار شاهد کاهش داد (05/0>P). استفاده از سطح ۲۰ درصد گندم تقطیری افزایش وزن بدن را نسبت به تیمار ۱۰ درصد گندم تقطیری کاهش داد (05/0>P). استفاده از ۱۰ و ۲۰ درصد گندم تقطیری در جیره جوجه‌های گوشتی باعث کاهش قابلیت هضم ماده خشک نسبت به تیمار بدون گندم تقطیری شد. همچنین سطح ۲۰ درصد گندم تقطیری قابلیت هضم پروتئین نسبت به سطح ۱۰ درصد کاهش داد. استفاده از آنزیم نیز قابلیت هضم پروتئین را به طور معنی‌داری افزایش داد (05/0>P). همچنین جوجه‌های گوشتی تغذیه شده با جیره حاوی ۲۰ درصد گندم تقطیری ارتفاع پرز کمتر و عمق کریپت بیشتری نسبت به تیمار بدون گندم تقطیری داشتند اما در مقابل استفاده از آنزیم باعث ارتفاع پرز شد. در نهایت می‌توان نتیجه گرفت که استفاده از سطح 10 درصد گندم تقطیری تاثیر منفی بر عملکرد نداشت.

تغذیه دام و طیور

اثر متقابل نوع شیر و تعداد دفعات تغذیه شیر بر مصرف خوراک، افزایش وزن روزانه و رشد اسکلتی گوساله‌‌های شیرخوار هلشتاین

حسن باقری؛ فرشید فتاح نیا؛ مهدی بهرامی یکدانگی؛ داوود اکبری؛ مهرداد رستمی چشمه کچی

دوره 37، شماره 145 ، اسفند 1403، ، صفحه 119-137

https://doi.org/10.22092/asj.2024.365328.2379

چکیده

در این آزمایش از 32 راس گوساله نر و ماده هلشتاین 3 روزه با میانگین وزن 1± 5/37 کیلوگرم به صورت فاکتوریل 2 ×2 استفاده شد. گوساله‌ها به 4 گروه تقریبا یکسان (8 راس به ازاء هر تیمار آزمایشی) تفسیم و به صورت تصادفی به تیمارهای آزمایشی اختصاص داده شدند. تیمارهای آزمایشی شامل شیر معمولی (2 و 3 نوبت در روز) و شیر حاوی آنتی "ضایعاتی" (2 و 3 نوبت در روز) ... بیشتر در این آزمایش از 32 راس گوساله نر و ماده هلشتاین 3 روزه با میانگین وزن 1± 5/37 کیلوگرم به صورت فاکتوریل 2 ×2 استفاده شد. گوساله‌ها به 4 گروه تقریبا یکسان (8 راس به ازاء هر تیمار آزمایشی) تفسیم و به صورت تصادفی به تیمارهای آزمایشی اختصاص داده شدند. تیمارهای آزمایشی شامل شیر معمولی (2 و 3 نوبت در روز) و شیر حاوی آنتی "ضایعاتی" (2 و 3 نوبت در روز) بودند. همه گوساله‌ها در سن 63 روزگی از شیر گرفته شدند و تا سن 83 روزگی در آزمایش باقی ماندند. کمترین مصرف ماده خشک جیره استارتر در پیش از شیرگیری و کل دوره پرورش، کمترین مصرف ماده خشک کل، بیشترین افزایش وزن روزانه در پس از شیرگیری و کل دوره آزمایش و بیشترین بازده استفاده از خوراک در گوساله‌های تغذیه شده با شیر معمولی در 3 نوبت در روز مشاهده شد (05/0>P). گوساله‌های تغذیه شده با شیر معمولی در 3 نوبت در روز دارای ارتفاع هیپ (زمان شیرگیری و پایان آزمایش)، وزن بدن (پایان آزمایش) و طول بدن (زمان شیرگیری و پایان آزمایش) بیشتری در مقایسه با سایر گروه‌ها بودند (05/0>P). تغذیه شیر معمولی در مقایسه با شیر حاوی آنتی‌بیوتیک (ضایعاتی) باعث افزایش مصرف ماده خشک شیر، بهبود افزایش وزن روزانه و بازده استفاده از خوراک، وزن بدن بالاتر در زمان شیرگیری و پایان آزمایش در گوساله‌ها شد (05/0>P). در کل، تغذیه شیر معمولی در 3 نوبت در روز باعث افزایش عملکرد گوساله‌های شیرخوار هلشتاین شد.

تغذیه دام و طیور

تاثیر نوع چربی جیره و ویتامین E بر عملکرد و فراسنجه‌های خونی بلدرچین ژاپنی

میرحسن بیرانوند؛ امین کاظمی زاده

دوره 37، شماره 144 ، آذر 1403، ، صفحه 17-30

https://doi.org/10.22092/asj.2023.361808.2297

چکیده

هدف از این پژوهش، بررسی تاثیر سطوح مختلف چربی جیره و ویتامین E بر عملکرد رشد و فراسنجه‌های خونی بلدرچین ژاپنی بود.آزمایش با تعداد 320 قطعه بلدرچین یک روزه در قالب طرح کاملاً تصادفی با 20 واحد آزمایش شامل 5 گروه، 4 تکرار و تعداد 16 قطعه جوجه بلدرچین در هر تکرار انجام شد. گروه‌های آزمایشی شامل: 1) جیره پایه (شاهد)، 2) جیره پایه حاوی 2 درصد روغن ... بیشتر هدف از این پژوهش، بررسی تاثیر سطوح مختلف چربی جیره و ویتامین E بر عملکرد رشد و فراسنجه‌های خونی بلدرچین ژاپنی بود.آزمایش با تعداد 320 قطعه بلدرچین یک روزه در قالب طرح کاملاً تصادفی با 20 واحد آزمایش شامل 5 گروه، 4 تکرار و تعداد 16 قطعه جوجه بلدرچین در هر تکرار انجام شد. گروه‌های آزمایشی شامل: 1) جیره پایه (شاهد)، 2) جیره پایه حاوی 2 درصد روغن سویا، 3) جیره‌پایه حاوی 2 درصد روغن پیه، 4) جیره‌پایه حاوی 2 درصد روغن سویا و 200 میلی‌گرم در کیلوگرم ویتامین E، 5) جیره‌پایه حاوی 2 درصد روغن پیه و 200 میلی‌گرم در کیلوگرم ویتامین E بودند. نتایج نشان داد تیمار حاوی 2 درصد روغن پیه و ویتامین E باعث افزایش در وزن پرندگان نسبت به تیمار شاهد شد (05/0>P). کم‌ترین مصرف خوراک و ضریب تبدیل غذایی در پرندگانی که گروه‌های حاوی روغن سویا یا پیه به همراه ویتامین E دریافت کرده بودند مشاهد شد. درصد ماندگاری تحت تأثیر گروه‌های آزمایشی قرار نگرفت (05/0<P). بالاترین میزان شاخص تولید مربوط به پرنده‌های تغذیه شده با سطح دو درصد روغن پیه و E بود. اثر گروه‌های آزمایشی بر فراسنجه‌های خونی شامل پروتئین کل، آلبومین، گلوکز، کلسترول، تری‌گلیسرید، LDL، HDL معنی‌دار نبود (05/0<P). در کل استفاده از دو درصد روغن پیه به همراه ویتامین E در جیره پرندگان باعث بهبود عملکرد بلدرچین شد.

تغذیه دام و طیور

اثرات استفاده از گوانیدینواستیک اسید در جیره‌های کم پروتئین بر عملکرد، خصوصیات لاشه و فراسنجه‌های خونی جوجه‌های گوشتی

سیدمحمدعلی میرحسینی؛ سید ناصر موسوی؛ علی افسر

دوره 37، شماره 144 ، آذر 1403، ، صفحه 51-64

https://doi.org/10.22092/asj.2023.363245.2341

چکیده

هدف از این مطالعه بررسی اثرات استفاده از گوانیدینواستیک اسید در جیره‌های کم پروتئین بر عملکرد، خصوصیات لاشه و فراسنجه‌های خونی جوجه‌های گوشتی بود. بدین منظور 240 قطعه جوجه گوشتی نر سویه راس 308 به 6 تیمار (فاکتوریل 2×3) و 4 تکرار با 10 پرنده در هر واحد آزمایشی تقسیم شدند. جیره‌های آزمایشی شامل سه سطح پروتئین جیره (100، 90 و 80 درصد از توصیه ... بیشتر هدف از این مطالعه بررسی اثرات استفاده از گوانیدینواستیک اسید در جیره‌های کم پروتئین بر عملکرد، خصوصیات لاشه و فراسنجه‌های خونی جوجه‌های گوشتی بود. بدین منظور 240 قطعه جوجه گوشتی نر سویه راس 308 به 6 تیمار (فاکتوریل 2×3) و 4 تکرار با 10 پرنده در هر واحد آزمایشی تقسیم شدند. جیره‌های آزمایشی شامل سه سطح پروتئین جیره (100، 90 و 80 درصد از توصیه راس 308، 2009) با و بدون افزودن گوانیدینواستیک اسید (06/0 درصد) بودند. نتایج نشان داد که افزایش وزن بدن با کاهش 20 درصدی پروتئین خام جیره در سن 24-11 روزگی و 42-25 روزگی به طور معنی‌داری کاهش یافت (05/0>P). کاهش پروتئین خام از 100% به 80%، ضریب تبدیل خوراک را به طور قابل توجهی در طول دوره رشد افزایش داد. اثر متقابل معنی‌دار بین سطح پروتئین خام و گوانیدینواستیک اسید برای مصرف خوراک در سنین 11-24 و 25-42 روزگی مشاهده شد. افزودن گوانیدینواستیک اسید به جیره حاوی 80 درصد پروتئین خام از سطح توصیه، مصرف خوراک کاهش داد. افزایش وزن بدن و ضریب تبدیل خوراک تحت تاثیر مکمل گوانیدینواستیک اسید قرار نگرفت. افزودن گوانیدنیواستیک اسید باعث افزایش نسبی بازده لاشه و کاهش معنی‌دار وزن قلب شد (05/0>P). به طور کلی مشخص شد کاهش پروتئین و آمینواسیدهای جیره به میزان 20 درصد توصیه، علیرغم تامین آمینواسیدهای ضروری موجب کاهش عملکرد شد و استفاده از مکمل گوانیدنیواستیک اسید باعث بهبود نسبی عملکرد لاشه شد اما تاثیری بر عملکرد جوجه‌های گوشتی تغذیه شده با جیره‌های کم پروتئین نداشت.

تغذیه دام و طیور

بررسی تاثیر مصرف خوراک گازدهی شده با ازن بر عملکرد، خصوصیات لاشه و فراسنجه‌های خونی جوجه‌های گوشتی

سعید هونجانی؛ سید داود شریفی؛ رضا صادقی؛ شکوفه غضنفری

دوره 37، شماره 144 ، آذر 1403، ، صفحه 109-120

https://doi.org/10.22092/asj.2024.359461.2246

چکیده

تأثیر مصرف خوراک ضدعفونی شده با گاز ازن بر عملکرد، خصوصیات لاشه و فراسنجه‌های خونی جوجه‌های گوشتی با استفاده از 432 قطعه جوجه گوشتی نر سویه راس 308 در یک آزمایش فاکتوریل 2×3 با سه سطح گاز ازن (صفر، 20 و 30 قسمت در میلیون) و دو سطح چربی شامل کم (یک و نیم و دو درصد روغن گیاهی به ترتیب برای دوره‌های رشد و پایانی) و زیاد (سه و چهار درصد به ترتیب ... بیشتر تأثیر مصرف خوراک ضدعفونی شده با گاز ازن بر عملکرد، خصوصیات لاشه و فراسنجه‌های خونی جوجه‌های گوشتی با استفاده از 432 قطعه جوجه گوشتی نر سویه راس 308 در یک آزمایش فاکتوریل 2×3 با سه سطح گاز ازن (صفر، 20 و 30 قسمت در میلیون) و دو سطح چربی شامل کم (یک و نیم و دو درصد روغن گیاهی به ترتیب برای دوره‌های رشد و پایانی) و زیاد (سه و چهار درصد به ترتیب برای دوره‌های رشد و پایانی) در قالب طرح کاملاً تصادفی با شش گروه آزمایشی، چهار تکرار و 18 قطعه پرنده در هر تکرار بررسی شد. در سن 42 روزگی، دو قطعه پرنده از هر تکرار انتخاب و بعد از وزن‌کشی کشتار و وزن لاشه، قلب، کبد، روده کوچک و روده‌های کور به‌دقت اندازه‌گیری شدند. نتایج نشان دادند که افزایش وزن جوجه‌های تغذیه ‌شده با جیره پرچرب و بدون گازدهی، بطور معنی‌داری بالاتر از جوجه‌های تغذیه ‌شده با جیره پرچرب و گازدهی شده با 20 قسمت در میلیون گاز ازن بود (05/0P<). وزن روده‌های کور جوجه‌های تغذیه‌ شده با جیره‌های کم‌چرب، بالاتر از پرندگان تغذیه ‌شده با جیره‌های پرچرب بود و پرندگان تغذیه ‌شده با جیره‌های گاز دهی شده با 20 قسمت در میلیون گاز ازن، وزن روده‌های کور بیشتری داشتند (05/0P<). با توجه به نتایج این آزمایش، به نظر می-رسد که استفاده از گاز ازن برای ضدعفونی جیره‌های حاوی سطوح بالای چربی، بر کیفیت خوراک ثأثیر منفی دارد و موجب کاهش عملکرد جوجه‌های گوشتی می‌شود.

تغذیه دام و طیور

تأثیر شکل خوراک و غلظت مواد مغذی بر وزن بدن، ریخت‌شناسی روده و ضخامت ماهیچه سنگدان نیمچه‌های مادر گوشتی

انور آموزمهر؛ بهروز دستار؛ امید عشایری زاده؛ رضا میرشکار؛ رضا عبدالهی

دوره 37، شماره 144 ، آذر 1403، ، صفحه 121-132

https://doi.org/10.22092/asj.2024.362318.2314

چکیده

برای انجام این آزمایش تعداد 450 قطعه نیمچه مادر گوشتی(راس 308)، با 6 تیمار و 5 تکرار و 15 پرنده در هر تکرار در 30 واحد آزمایشی توزیع شدند. آزمایش به‌صورت فاکتوریل 2 × 3 در قالب طرح کاملا تصادفی با 3 شکل خوراک (آردی، کرامبل و پلت) و 2 سطح غلظت مواد مغذی (جیره استاندارد و جیره رقیق‌شده به مقدار 90% استاندارد) در دوره رشد (7 تا 19 هفتگی) و دوره پیش‌تولید ... بیشتر برای انجام این آزمایش تعداد 450 قطعه نیمچه مادر گوشتی(راس 308)، با 6 تیمار و 5 تکرار و 15 پرنده در هر تکرار در 30 واحد آزمایشی توزیع شدند. آزمایش به‌صورت فاکتوریل 2 × 3 در قالب طرح کاملا تصادفی با 3 شکل خوراک (آردی، کرامبل و پلت) و 2 سطح غلظت مواد مغذی (جیره استاندارد و جیره رقیق‌شده به مقدار 90% استاندارد) در دوره رشد (7 تا 19 هفتگی) و دوره پیش‌تولید (19 هفتگی تا شوک نوری) انجام شد. نتایج نشان داد در دوره رشد شکل خوراک در جیره رقیق‌شده تأثیری بر وزن نیمچه‌ها نداشت. در حالیکه استفاده از خوراک پلت در مقایسه با خوراک آردی در جیره استاندارد سبب افزایش معنی‌دار وزن بدن شد (05/0 P <). در دوره پیش‌تولید استفاده از خوراک‌های پلت و کرامبل در مقایسه با خوراک آردی سبب افزایش معنی‌دار وزن بدن و رقیق‌سازی جیره سبب کاهش معنی‌دار وزن بدن نیمچه‌های مادر شد (05/0 P <). شکل خوراک و غلظت مواد مغذی تأثیر معنی‌دار بر ریخت‌شناسی پرزهای ژژنوم نداشتند (05/0 P >). استفاده از خوراک پلت در مقایسه با خوراک آردی سبب افزایش ضخامت بخش کرانیودورسال ضخیم ماهیچه‌های پشتی سنگدان نیمچه‌ها شد (05/0 P <). بر اساس نتایج این آزمایش، استفاده از جیره پلت یا کرامبل حاوی سطوح مواد مغذی توصیه شده کنترل وزن در گله‌های مادر گوشتی را به دلیل افزایش وزن بیشتر می‌تواند با مشکل مواجه کند ولی رقیق‌سازی جیره به مقدار 90 درصد مقدار مواد مغذی توصیه شده تا حدود زیادی در کنترل وزن موثر است.

تغذیه دام و طیور

اثرات خوراندن پروبیوتیک باکتریایی بر عملکرد، ویژگی‌های کیفی گوشت و ترکیب اسیدهای چرب عضلات بزغاله-های مرخز

رضا ناصری هرسینی؛ فرخ کفیل زاده

دوره 37، شماره 143 ، شهریور 1403، ، صفحه 3-16

https://doi.org/10.22092/asj.2023.362177.2310

چکیده

به منظور ارزیابی اثرات افزودن یک پروبیوتیک باکتریایی تجاری بر عملکرد رشد، ویژگی‌های کیفی گوشت و ترکیب اسیدهای چرب عضلات، از 16 رأس بزغالۀ نر مرخز (6/2±1/13 کیلوگرم وزن زنده، با سن آغازین سه ماهگی) استفاده شد. بزغاله‌ها به‌طور تصادفی بین دو تیمار توزیع شده و تا پیش از موعد کشتار به مدت 119 روز و به‌صورت دسترسی آزادانه به جیره تغذیه شدند. ... بیشتر به منظور ارزیابی اثرات افزودن یک پروبیوتیک باکتریایی تجاری بر عملکرد رشد، ویژگی‌های کیفی گوشت و ترکیب اسیدهای چرب عضلات، از 16 رأس بزغالۀ نر مرخز (6/2±1/13 کیلوگرم وزن زنده، با سن آغازین سه ماهگی) استفاده شد. بزغاله‌ها به‌طور تصادفی بین دو تیمار توزیع شده و تا پیش از موعد کشتار به مدت 119 روز و به‌صورت دسترسی آزادانه به جیره تغذیه شدند. پروبیوتیک تجاری پریمالاک روزانه به میزان دو گرم به هر بزغاله در تیمار مربوطه و پیش از وعدۀ خوراکدهی صبح خورانده شد. عملکرد رشد و درصد لاشه تحت تأثیر خوراندن پروبیوتیک باکتریایی قرار نگرفت، اما ضخامت چربی زیر پوستی در پاسخ به مصرف پروبیوتیک باکتریایی کاهش یافت (05/0P<). در بین ویژگی‌های فیزیکی ارزیابی شده در گوشت، شامل pHu، ضایعات شیرابه‌ای، ظرفیت نگهداری آب، کاهش وزن در اثر طبخ، فشار برشی و شاخص‌های مرتبط با رنگ، تنها مقدار شاخص L* در عضلۀ semimembranosus و مقدار شاخص a* در عضلۀ longissimus thoracis دستخوش تغییری معنی‌دار در اثر افزودن پروبیوتیک باکتریایی به جیره شدند (05/0P<). افزودن پروبیوتیک باکتریایی به جیره تأثیر معنی‌داری بر ترکیب شیمیایی و ترکیب کلی اسیدهای چرب عضلات نداشت. به طور کلی، پروبیوتیک باکتریایی چندسویه‌ای مورد استفاده در پژوهش حاضر تأثیر قابل‌ملاحظه‌ای بر عملکرد رشد و غالب ویژگی‌های کیفی گوشت بزغاله‌های مرخز نداشت.

تغذیه دام و طیور

اثرات استفاده از دانه کینوا خام و عمل‏ آوری شده (Chenopodium quinoa Willd.) بر عملکرد، صفات کیفی تخم، وضعیت آنتی اکسیدانی و مورفولوژی روده بلدرچین‏های تخم‏گذار

کامبیز کامگار؛ شهاب قاضی؛ امیرعلی صادقی؛ علیرضا عبدالمحمدی

دوره 37، شماره 143 ، شهریور 1403، ، صفحه 31-44

https://doi.org/10.22092/asj.2023.362625.2321

چکیده

در مطالعه حاضر، اثرات عمل‏آوری دانه کینوا بر عملکرد، صفات کیفی تخم، وضعیت آنتی اکسیدانی و مورفولوژی روده 240 قطعه بلدرچین‏ تخم‏گذار با 6 تیمار شامل: جیره بر پایه ذرت و کنجاله، جیره حاوی 10درصد دانه کینوا خام، جیره حاوی10درصد دانه کینوا خیسانده‏شده در آب ºC40، جیره حاوی10درصد دانه کینوا خیسانده‏شده در محلول اسیداستیک 1درصد، جیره ... بیشتر در مطالعه حاضر، اثرات عمل‏آوری دانه کینوا بر عملکرد، صفات کیفی تخم، وضعیت آنتی اکسیدانی و مورفولوژی روده 240 قطعه بلدرچین‏ تخم‏گذار با 6 تیمار شامل: جیره بر پایه ذرت و کنجاله، جیره حاوی 10درصد دانه کینوا خام، جیره حاوی10درصد دانه کینوا خیسانده‏شده در آب ºC40، جیره حاوی10درصد دانه کینوا خیسانده‏شده در محلول اسیداستیک 1درصد، جیره حاوی10درصد دانه کینوا خیسانده‏شده در محلول بیکربنات ‏سدیم 1درصد و جیره حاوی 10درصد دانه کینوا خامِ مکمل‏ شده با 05/0درصد مولتی‏آنزیم ‏روابیو در 5 تکرار و 8 پرنده در هرتکرار در قالب طرح کاملاً تصادفی مورد مطالعه قرار گرفت. تغذیه دانه کینوا خام موجب کاهش تولید تخم، وزن تخم، توده تخم، وزن پوسته تخم، شاخص سفیده، واحدهاو، فعالیت آنزیم سوپراکسیددیسموتاز و ارتفاع پرز روده نسبت به گروه شاهد شد (05/0>p). تمامی روش‏های عمل‏آوری دانه کینوا و مکمل نمودن جیره حاوی دانه کینوا خام با مولتی‏آنزیم موجب افزایش معنی‏دار (05/0>p) تولید تخم، وزن تخم، توده تخم، وزن مخصوص تخم، ضخامت پوسته تخم، وزن پوسته تخم، شاخص سفیده و واحد هاو نسبت به گروه دانه خام شدند. تغذیه دانه کینوا عمل‏آوری شده با اسید استیک مقادیر تولید تخم، توده تخم، واحد هاو،‌ فعالیت آنزیم کاتالاز، ارتفاع پرز روده و نسبت ارتفاع پرز به عمق کریپت را نسبت به گروه‏های دانه خام و شاهد بطور معنی‏داری افزایش داد (05/0>p). در نتیجه،‌ خیساندن دانه کینوا در محلول اسیداستیک 1درصد با نسبت 1:5 طی 24 ساعت بهترین روش عمل‏آوری بود.

تغذیه دام و طیور

تأثیر استفاده از بیوچار معدنی بر عملکرد، قابلیت هضم، فراسنجه‌های خونی و تخمیر شکمبه‌ای ‏‏گوساله‌های شیرخوار هلشتاین

سارا سعیدی گراغانی؛ مسلم باشتنی؛ پیروز شاکری؛ حسین نعیمی پور یونسی

دوره 37، شماره 143 ، شهریور 1403، ، صفحه 45-56

https://doi.org/10.22092/asj.2023.362400.2317

چکیده

این مطالعه به‌منظور بررسی تأثیر سطوح مختلف یک نوع بیوچار معدنی بدست آمده از معدن کوهبنان کرمان بر ‏عملکرد، ‏قابلیت هضم، فراسنجه‌های خونی و تخمیر شکمبه‌ای گوساله‌های شیرخوار هلشتاین در یک گاوداری ‏صنعتی انجام شد. بدین منظور از 35 رأس گوساله شیرخوار هلشتاین با میانگین وزنی‏87/4 ± 88‏/‏48‏ در قالب طرح ‏‏کاملاً تصادفی ... بیشتر این مطالعه به‌منظور بررسی تأثیر سطوح مختلف یک نوع بیوچار معدنی بدست آمده از معدن کوهبنان کرمان بر ‏عملکرد، ‏قابلیت هضم، فراسنجه‌های خونی و تخمیر شکمبه‌ای گوساله‌های شیرخوار هلشتاین در یک گاوداری ‏صنعتی انجام شد. بدین منظور از 35 رأس گوساله شیرخوار هلشتاین با میانگین وزنی‏87/4 ± 88‏/‏48‏ در قالب طرح ‏‏کاملاً تصادفی در پنج تیمار و هفت تکرار استفاده شد. جیره‌های آزمایشی شامل: ‏1) شیر و خوراک آغازین (جیره ‏‏‎پایه)‏‎، 2)‏ جیره پایه به‌همراه 10 گرم بیوچار ‏معدنی مخلوط شده در خوراک آغازین، 3) جیره پایه به‌همراه 10 گرم ‏بیوچار معدنی حل شده ‏در ‏شیر، 4) جیره‏‎ ‎پایه ‏‎ ‎به‌همراه 20‏‎ ‎گرم‎ ‎بیوچار‎ ‎معدنی‎ ‎مخلوط شده در‎ ‎خوراک آغازین، 5) ‏جیره پایه ‏به‌همراه 20 گرم بیوچار معدنی حل شده در شیر ‏بود.‏ مصرف 20 گرم از بیوچار در خوراک آغازین ‏باعث افزایش ‏وزن روزانه و بهبود میانگین ضریب تبدیل ‏غذایی شد ‏(05/0 >‏P‏)‏. بالاترین مقدار گلوکز و آلبومین ‏خون مربوط به گوساله‌های تغذیه ‏شده با 20 گرم بیوچار در خوراک آغازین ‏بود‏ (05/0 >‏P‏). بیشترین قابلیت هضم ‏ظاهری مواد مغذی را گوساله‌های مصرف کننده 10 و 20 گرم بیوچار در ‏ خوراک آغازین ‏داشتند (05/0 >‏P‏). ‏گوساله‌های ‏تغذیه شده با 20 گرم بیوچار در ‏ خوراک آغازین ‏pH‏ مایع شکمبه بالاتری نسبت به سایر گوساله‌ها ‏‏داشتند (05/0 ‏‏>‏P‏). بنابراین، افزودن 20 گرم بیوچار معدنی به خوراک آغازین گوساله‌های شیرخوار هلشتاین به-‏دلیل اثرات مثبت ‏آن بر عملکرد، قابلیت هضم، فراسنجه‌های خونی و تخمیری شکمبه، توصیه می‌گردد.‏

تغذیه دام و طیور

تاثیر جایگزینی کنجاله سویا با کنجاله جوانه ذرت در جیره بر مصرف خوراک، فراسنجه های شکمبه ای و متابولیت‌های خونی بره‌های پرواری آتابای

عبدالحکیم توغدری؛ تقی قورچی؛ محمد اسدی؛ کامل عموزاده آرائی؛ مصطفی عالی پور

دوره 37، شماره 143 ، شهریور 1403، ، صفحه 71-84

https://doi.org/10.22092/asj.2023.362376.2316

چکیده

این پژوهش به منظور بررسی اثر جایگزینی کنجاله سویا با کنجاله جوانه ذرت در جیره بر مصرف خوراک، فراسنجه‌های شکمبه‌ای و متابولیت‌های خونی بره‌های پرواری آتابای صورت گرفت. سی راس بره‌ پرواری (با میانگین وزن 7/2± 32 کیلو‌گرم) به طور تصادفی به 3 گروه با 10 تکرار تقسیم شدند. بره‌های گروه کنترل با جبره بدون کنجاله جوانه ذرت تغذیه شدند. سایر ... بیشتر این پژوهش به منظور بررسی اثر جایگزینی کنجاله سویا با کنجاله جوانه ذرت در جیره بر مصرف خوراک، فراسنجه‌های شکمبه‌ای و متابولیت‌های خونی بره‌های پرواری آتابای صورت گرفت. سی راس بره‌ پرواری (با میانگین وزن 7/2± 32 کیلو‌گرم) به طور تصادفی به 3 گروه با 10 تکرار تقسیم شدند. بره‌های گروه کنترل با جبره بدون کنجاله جوانه ذرت تغذیه شدند. سایر گروه‌ها به ترتیب با جایگزینی 50 و 100 درصدی کنجاله سویا با کنجاله جوانه ذرت در جیره به مدت 84 روز تغذیه شدند. بره‌ها هر 14 روز وزن شدند. مقدار خوراک مصرفی و پس‌آخور به صورت روزانه ثبت شد. نتایج نشان داد بین تیمارهای آزمایشی اختلاف معنی داری در وزن نهایی بره‌ها و ماده خشک مصرفی وجود نداشت (05/0<P). اختلاف معنی‌داری در جمعیت پروتوزوآ، pH و اسیدهای چرب فرار در بین تیمارهای مختلف مشاهده نشد(05/0<P). همچنین نیتروژن آمونیاکی شکمبه در زمان ناشتا و شش ساعت بعد از تغذیه صبح اختلاف معنی‌داری ایجاد نکرد(05/0<P). هرچند مقدار نیتروژن آمونیاکی شکمبه ۳ ساعت بعد از تغذیه صبح افزایش یافت (05/0 >P). در بین تیمارهای مختلف اختلاف معنی‌داری از خونی گلوگز، کلسترول، گلوبولین، نسبت آلبومین به گلوبولین مشاهده نشد (05/0<P) اما جایگزینی کنجاله سویا با کنجاله جوانه ذرت سبب افزایش غلظت تری‌گلیسیرید، اوره، پروئین کل، لیپـوپروتئین بـا چگـالی کـم و لیپـوپروتئین بـا چگـالی خیلی کـم و کاهش لیپوپروتئین بـا چگـالی زیـاد شد (05/0 >P). بطورکلی، می‌توان کنجاله جوانه ذرت را بطور کامل با کنجاله سویا، بدون‌آنکه در سلامت و تولید دام اختلالی ایجاد کند جایگزین نمود.

تغذیه دام و طیور

اثر منبع نیتروژن غیر پروتئینی و سطح خوراکدهی بر عملکرد رشد، گوارش‌پذیری مواد مغذی، متابولیت‌های خونی و رفتارشناسی بره‌های پرواری

سمیرا وره زردی؛ ایوب عزیزی؛ علی کیانی؛ امیر فدایی فر؛ افروز شریفی

دوره 37، شماره 142 ، خرداد 1403، ، صفحه 3-18

https://doi.org/10.22092/asj.2023.361811.2298

چکیده

هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی اثر نوع منبع نیتروژن غیر پروتئینی (NPN) و سطح خوراکدهی بر عملکرد رشد، گوارش‌پذیری مواد مغذی، متابولیت‌های خونی و رفتارشناسی بره‌های پرواری بود. از 28 رأس برۀ نر پرواری نژاد لری-بختیاری با دامنۀ سنی 4 تا 5 ماهه و میانگین وزن زنده 3±1/36 کیلوگرم به مدت 60 روز در یک آزمایش فاکتوریل ۲×۲ در قالب طرح کاملاً تصادفی ... بیشتر هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی اثر نوع منبع نیتروژن غیر پروتئینی (NPN) و سطح خوراکدهی بر عملکرد رشد، گوارش‌پذیری مواد مغذی، متابولیت‌های خونی و رفتارشناسی بره‌های پرواری بود. از 28 رأس برۀ نر پرواری نژاد لری-بختیاری با دامنۀ سنی 4 تا 5 ماهه و میانگین وزن زنده 3±1/36 کیلوگرم به مدت 60 روز در یک آزمایش فاکتوریل ۲×۲ در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار آزمایشی و 7 تکرار استفاده شد. جیره‌های آزمایشی حاوی اوره یا بیورت (اوره حرارت داده شده) بودند که هرکدام به صورت جیرۀ کامل مخلوط روزانه به میزان دو یا سه بار در اختیار بره‌ها قرار گرفت. نتایج نشان داد که بره‌های مصرف کننده بیورت در مقایسه با اوره میانگین افزایش وزن روزانه بیشتر و ضریب تبدیل خوراک مطلوب‌تری داشتند (05/0>P). جیرۀ مکمل شده با بیورت سبب افزایش گوارش‌پذیری الیاف نامحلول در شوینده اسیدی شد (05/0>P). غلظت اوره، نیتروژن اوره‌ای خون (BUN) و پروتئین کل در زمان ناشتا و 6 ساعت پس از خوراکدهی وعدۀ صبح در بره‌های مصرف کننده اوره بیشتر از بیورت بود (05/0>P). صفات رفتارشناسی شامل خوردن، جویدن، صفت خوردن به ماده خشک مصرفی و خوردن به NDF مصرفی با افزایش سطح خوراکدهی از 2 به 3 بار در روز به طور معنی‌داری افزایش یافت، هرچند تحت تأثیر نوع NPN قرار نگرفتند (05/0<P). به طور کلی، می‌توان نتیجه گرفت که استفاده از بیورت همراه با افزایش سطح خوراکدهی سه بار در روز سبب بهبود عملکرد رشد و متابولیسم نیتروژن در بره‌های پرواری می‌شود.

تغذیه دام و طیور

تأثیر کنجاله کاملینا و جایگزینی بخشی از نمک جیره با بیکربنات سدیم بر عملکرد و وقوع آسیت در جوجه‌های گوشتی پرورش یافته در مناطق مرتفع

فرزانه حاجی عزیزی؛ امیرعلی صادقی؛ احمد کریمی

دوره 37، شماره 142 ، خرداد 1403، ، صفحه 73-90

https://doi.org/10.22092/asj.2023.359816.2255

چکیده

این پژوهش با هدف بررسی اثرات گنجاندن کنجاله کاملینا و جایگزینی بخشی از نمک جیره با بیکربنات سدیم بر عملکرد و وقوع آسیت در جوجه‌های گوشتی پرورش یافته در مناطق مرتفع انجام شد. تعداد 672 قطعه جوجه گوشتی نر یک روزه سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی به 7 تیمار با 6 تکرار 16 قطعه‌ای توزیع شدند. تیمارهای آزمایشی شامل جیره بر پایه ذرت و کنجاله ... بیشتر این پژوهش با هدف بررسی اثرات گنجاندن کنجاله کاملینا و جایگزینی بخشی از نمک جیره با بیکربنات سدیم بر عملکرد و وقوع آسیت در جوجه‌های گوشتی پرورش یافته در مناطق مرتفع انجام شد. تعداد 672 قطعه جوجه گوشتی نر یک روزه سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی به 7 تیمار با 6 تکرار 16 قطعه‌ای توزیع شدند. تیمارهای آزمایشی شامل جیره بر پایه ذرت و کنجاله سویا بدون جایگزینی نمک با بیکربنات سدیم (شاهد)، جیره‌های حاوی 5 و 10 درصد کنجاله کاملینا همراه با سطوح جایگزینی 25، 50 و 75 درصد نمک جیره با بیکربنات سدیم بودند. تغذیه جیره‌های آزمایشی عملکرد تولیدی جوجه‌ها را کاهش داد (05/0>P) به ‌طوری‌که، جیره‌های حاوی 10 درصد کنجاله کاملینا با جایگزینی 50 یا 75 درصد بیکربنات سدیم مصرف خوراک و افزایش وزن بدن را در مقایسه با پرندگان تیمار شاهد کاهش و ضریب تبدیل غذایی را افزایش دادند. تأثیر تیمارهای آزمایشی بر درصد لاشه و وزن‌ نسبی سینه، ران و کبد معنی‌دار نبود اما، موجب کاهش وزن‌ نسبی چربی محوطه بطنی، قلب، طحال و بورس فابریسیوس شدند (05/0>P). نسبت وزنی بطن راست به کل بطن و میزان مرگ و میر ناشی از آسیت هنگام مصرف کنجاله کاملینا و جایگزینی بیکربنات سدیم با نمک طعام کاهش یافت (05/0>P). به ‌طور کلی، استفاده از جیره حاوی 5 درصد کنجاله کاملینا و 25 درصد جایگزینی بیکربنات سدیم به جای نمک طعام به دلیل کاهش مرگ و میر ناشی از آسیت بدون اختلال در عملکرد رشد جوجه‌های گوشتی پرورش یافته در مناطق مرتفع توصیه می‌شود.

تغذیه دام و طیور

مقایسه اثرات محرک های رشد و ایمنی بر پایه گیاهان داروئی با و بدون پروبیوتیک بر عملکرد، خصوصیات لاشه و فراسنجه های ایمنی جوجه های گوشتی

محمدعلی قلی زاده؛ هوشنگ لطف اللهیان؛ حسین منصوری یاراحمدی؛ جعفر فخرائی؛ سید عبداله حسینی

دوره 36، شماره 141 ، اسفند 1402، ، صفحه 33-44

https://doi.org/10.22092/asj.2023.356996.2199

چکیده

به‌منظور بررسی اثرات افزودنی‌های محرک رشد و ایمنی بر پایه گیاهان داروئی با و بدون پرو‌بیوتیک بر عملکرد و فراسنجه‌های ایمنی جوجه‌های گوشتی، آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی به روش فاکتوریل با سه نوع افزودنی (افزودنی تجاری بیوهربال، ASRI-I1 و ASRI-I2) و دو سطح پرو‌بیوتیک گالیپرو (صفر، 200 گرم در تن)، در 6 تیمار و 4 تکرار و 25 قطعه جوجه (مخلوط ... بیشتر به‌منظور بررسی اثرات افزودنی‌های محرک رشد و ایمنی بر پایه گیاهان داروئی با و بدون پرو‌بیوتیک بر عملکرد و فراسنجه‌های ایمنی جوجه‌های گوشتی، آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی به روش فاکتوریل با سه نوع افزودنی (افزودنی تجاری بیوهربال، ASRI-I1 و ASRI-I2) و دو سطح پرو‌بیوتیک گالیپرو (صفر، 200 گرم در تن)، در 6 تیمار و 4 تکرار و 25 قطعه جوجه (مخلوط نر و ماده) در هر تکرار انجام شد. اثر محرک‌های ایمنی و پروبیوتیک بر وزن بدن، خوراک مصرفی، ضریب تبدیل غذایی، درصد ماندگاری و شاخص تولید معنی‌دار نبود. درصد لاشه، درصد ران، درصد سینه، درصد پشت و گردن، درصد چربی حفره بطنی تحت تأثیر محرک ایمنی و پرو‌بیوتیک قرار نگرفت. اثر محرک‌های ایمنی گیاهی و پروبیوتیک بر پاسخ به گلبول قرمز گوسفندی و ایمونوگلوبولین G و ایمونوگلوبولین M معنی‌دار نبود. اثر محرک‌های ایمنی بر درصد هتروفیل، لنفوسیت و نسبت آن‌ها معنی‌دار بود (05/0>P). در کل دوره اختلاف معنی‌داری در بیشتر صفات مورد بررسی در جوجه‌های گوشتی تغذیه شده با جیره‌های غذائی حاوی سه نوع متفاوت محرک ایمنی مشاهده نشد، ولی از نظر عددی اختلافات جزئی در بین آن‌ها وجود داشت و افزودنیASRI-I1 اثرات بهتری از دیگر افزودنی‌ها نشان داد و استفاده از آن به همراه پروبیوتیک اثرات مفید در بهبود عملکرد و پاسخ‌های ایمنی جوجه‌های گوشتی را تقویت نمود. لذا افزودنی ASRI-I1 برای بررسی‌های تکمیلی و تولید نیمه صنعتی پیشنهاد می‌شود.

تغذیه دام و طیور

ااثر کومبوچای ملاس بر روی عملکرد، ریخت‌شناسی و جمعیت میکروبی روده کوچک جوجه‌های گوشتی

صالح صالحی؛ امیر علی صادقی؛ احمد کریمی

دوره 36، شماره 140 ، آذر 1402، ، صفحه 127-138

https://doi.org/10.22092/asj.2023.360451.2265

چکیده

در این مطالعه اثر کومبوچای ملاس در آب آشامیدنی، بر عملکرد، ریخت‌شناسی روده و جمعیت میکروبی روده کور تعداد 320 قطعه جوجه‌گوشتی نر سویه راس 308، در قالب طرح کاملاً تصــادفی با 5 تیمار، 4 تکرار و 16 قطعه جوجه در هر تکرار، در دوره‌های آغازین (10-1 روزگی)، رشد (24-11 روزگی) و پایانی (42-25 روزگی) بررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل آب حاوی: 1) بدون کومبوچا، ... بیشتر در این مطالعه اثر کومبوچای ملاس در آب آشامیدنی، بر عملکرد، ریخت‌شناسی روده و جمعیت میکروبی روده کور تعداد 320 قطعه جوجه‌گوشتی نر سویه راس 308، در قالب طرح کاملاً تصــادفی با 5 تیمار، 4 تکرار و 16 قطعه جوجه در هر تکرار، در دوره‌های آغازین (10-1 روزگی)، رشد (24-11 روزگی) و پایانی (42-25 روزگی) بررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل آب حاوی: 1) بدون کومبوچا، 2) کومبوچا 15 در هزار و 3 در هزار به ترتیب در دوره آغازین و رشد، 3) کومبوچا 15 در هزار، 3 در هزار و 3 در هزار سه روز در هفته به‌ترتیب در دوره آغازین، رشد و پایانی، 4) کومبوچا 15 در هزار در دوره آغازین و 3 در هزار سه روز در هفته در دوره رشد و پایانی و 5) کومبوچا 15 در هزار در دوره آغازین و رشد و 3 در هزار سه روز در هفته در دوره پایانی، بود. تیمارهای‌آزمایشی متوسط افزایش وزن روزانه بیشتری از گروه شاهد داشتند (05/0>P). در دوره‌های پایانی و کل دوره، غیر از تیمار 2 آزمایش، کومبوچای ملاس موجب کاهش و بهبود معنی‌دار ضریب تبدیل خوراک شد (05/0>P). در میزان ارتفاع و عرض‌پرز در ژژنوم و ایلئوم، تیمار 5 افزایش معنی‌دار نسبت به سایرگروه‌ها داشت (05/0>P). مصرف کومبوچای ملاس باعث افزایش جمعیت لاکتوباسیلوس و کاهش شمارش کلی میکروبی در روده کور شد (05/0>P). در نتیجه، کومبوچا 15 در هزار در دوره‌های آغازین و رشد و 3 در هزار سه روز در هفته در دوره پایانی، می‌تواند باعث بهبود عملکرد جوجه‌های گوشتی شود.

تغذیه دام و طیور

اثر استفاده از پودر طحال گاو به عنوان منبع پروتئین بر عملکرد رشد و ایمنی جوجه‌های گوشتی

محسن نوری؛ سید ناصر موسوی؛ مسعود پهلوان زاده

دوره 36، شماره 139 ، شهریور 1402، ، صفحه 17-28

https://doi.org/10.22092/asj.2022.358281.2223

چکیده

این آزمایش به منظور بررسی اثر استفاده از پودر طحال گاو بر عملکرد رشد و ایمنی جوجه های گوشتی روی 120 قطعه جوجۀ گوشتی نرِ یکروزۀ سویة راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی با 5 گروه آزمایشی، 4 تکرار و 6 قطعه جوجه در هر تکرار انجام شد. گروه‌های آزمایشی شامل سطوح مختلف (صفر، 2، 4، 6 و 8 درصد) پودر طحال بود. مصرف خوراک ، افزایش وزن و ضریب تبدیل خوراک برای ... بیشتر این آزمایش به منظور بررسی اثر استفاده از پودر طحال گاو بر عملکرد رشد و ایمنی جوجه های گوشتی روی 120 قطعه جوجۀ گوشتی نرِ یکروزۀ سویة راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی با 5 گروه آزمایشی، 4 تکرار و 6 قطعه جوجه در هر تکرار انجام شد. گروه‌های آزمایشی شامل سطوح مختلف (صفر، 2، 4، 6 و 8 درصد) پودر طحال بود. مصرف خوراک ، افزایش وزن و ضریب تبدیل خوراک برای هر دوره محاسبه شد. در پایان آزمایش از هر تکرار دوقطعه جوجه برای تعیین اجزاء لاشه، کشتار شدند. به منظور ارزیابی پاسخ ایمنی، محلول گلبول قرمز خون گوسفندی (SRBC) به صورت وریدی تزریق شد. مقدارماده خشک، پروتئین خام، چربی خام، کلسیم، فسفر، سدیم، پتاسیم، آهن، مس و روی نمونه پودر طحال به ترتیب 95 ، 3/77، 5/12، 038/0، 09/1 ،51/0، 36/0، 23/0، 0012/0، 0078/0 درصد بود.نتایج نشان داد که استفاده ازسطوح مختلف پودر طحال سبب بروز تفاوت‌های معنی‌دار در بیشتر صفات عملکردی گردید بطوریکه استفاده از پودر طحال سبب افزایش وزن بیشتری نسبت به گروه آزمایشی شاهد شد. جیره‌هایی که حاوی پودر طحال بودند، نسبت به گروه شاهد به طور معنی داری مصرف خوراک و ضریب تبدیل خوراک پایین‌تری داشتند(001.0p≤). استفاده از سطوح مختلف پودر طحال بر فراسنجه‌های ایمنی اندازه گیری شده دراین آزمایش ، تأثیر معنی داری نداشت. با توجه به نتایج حاصله، استفاده از پودر طحال در جیره‌ جوجه‌های گوشتی ، تا سطح 8 درصد از نظر تغذیه‌ای و همچنین اقتصادی توصیه می‌شود.

اثرات اندازه قطعات و منبع علوفه بر عملکرد و فراسنجه‌های تخمیر شکمبه‌ای گوساله‌های شیرخوار هلشتاین

موسی عربی؛ مهدی میرزائی؛ مهدی کاظمی بنچناری؛ حسین امیدی میرزایی؛ مهدی حسین یزدی

دوره 35، شماره 137 ، اسفند 1401، ، صفحه 73-84

https://doi.org/10.22092/asj.2022.358071.2212

چکیده

مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر متقابل منبع علوفه (یونجه در مقابل کاه گندم) با اندازه ذرات علوفه (نرم در مقایسه با درشت) بر عملکرد رشدی، مصرف خوراک آغازین و فراسنجه‌های تخمیر شکمبه‌ای گوساله‌های شیرخوار هلشتاین انجام شد. به همین منظور، تعداد 48 راس گوساله شیرخوار هلشتاین (6 راس ماده و 6 راس نر در هر تیمار) در قالب طرح پایه بلوک کاملاً تصادفی ... بیشتر مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر متقابل منبع علوفه (یونجه در مقابل کاه گندم) با اندازه ذرات علوفه (نرم در مقایسه با درشت) بر عملکرد رشدی، مصرف خوراک آغازین و فراسنجه‌های تخمیر شکمبه‌ای گوساله‌های شیرخوار هلشتاین انجام شد. به همین منظور، تعداد 48 راس گوساله شیرخوار هلشتاین (6 راس ماده و 6 راس نر در هر تیمار) در قالب طرح پایه بلوک کاملاً تصادفی با آرایش فاکتوریل 2×2 به تیمارهای آزمایشی شامل: 1- یونجه خرد شده با اندازه قطعات نرم؛ 2- یونجه خرد شده با اندازه قطعات درشت؛ 3- کاه گندم خرد شده با اندازه قطعات نرم و 4- کاه گندم با اندازه قطعات درشت خرد شده اختصاص یافتند. گوساله‌ها از سن چهار روزگی وارد طرح آزمایشی شدند و آزمایش تا سن 70 روزگی گوساله‌ها ادامه یافت. اثر متقابل منبع علوفه با اندازه قطعات علوفه برای کل ماده خشک مصرفی، مصرف خوراک آغازین، افزایش وزن روزانه و بازده تبدیل خوراک در دوره قبل از شیرگیری، بعد از شیرگیری و کل دوره معنی‌دار نبود. فراسنجه‌های رشد اسکلتی تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. نتایج نشان داد که منبع علوفه و اندازه قطعات علوفه اثر معنی داری بر pH شکمبه، غلظت کل اسیدهای چرب فرار، نسبت مولی اسیدهای چرب فرار شامل استات، پروپیونات، بوتیرات، والرات و نسبت استات به پروپیونات در شکمبه نداشت. بطور کلی یافته‌های این مطالعه نشان داد که منبع و اندازه ذرات مختلف علوفه نتایج مشابهی بر عملکرد و پارامترهای رشد اسکلتی و شکمبه‌ای گوساله‌های شیرخوار هلشتاین در پی خواهد داشت.

اثرات افزودن اسیدسیتریک و سطح بالای فیتاز به جیره بر عملکرد، ریخت‌شناسی روده و غلظت کلسیم و فسفر خون جوجه‌های گوشتی

سید ناصر موسوی؛ محمد مهدی ریحانی؛ فرهاد فرودی؛ کاظم کریمی

دوره 35، شماره 137 ، اسفند 1401، ، صفحه 85-100

https://doi.org/10.22092/asj.2022.357687.2207

چکیده

در این پژوهش تعداد 500 قطعه جوجه گوشتی سویه کاب 500 مخلوط دو جنس در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با چهار تیمار، 5 تکرار و 25 قطعه جوجه در هر تکرار استفاده شد. آزمایش به صورت فاکتوریل دو عاملی با دو سطح اسید سیتریک (0 و 4/0 درصد جیره) و دو سطح فیتاز (0 و 2000 واحد آنزیم در کیلوگرم جیره) در سه دوره آغازین (10-1 روزگی)، رشد (24-11روزگی) و پایانی (42-25 روزگی) اجرا ... بیشتر در این پژوهش تعداد 500 قطعه جوجه گوشتی سویه کاب 500 مخلوط دو جنس در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با چهار تیمار، 5 تکرار و 25 قطعه جوجه در هر تکرار استفاده شد. آزمایش به صورت فاکتوریل دو عاملی با دو سطح اسید سیتریک (0 و 4/0 درصد جیره) و دو سطح فیتاز (0 و 2000 واحد آنزیم در کیلوگرم جیره) در سه دوره آغازین (10-1 روزگی)، رشد (24-11روزگی) و پایانی (42-25 روزگی) اجرا و داده های به دست آمده با رویه مدل های خطی تعمیم یافته مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. استفاده از اسید سیتریک منجر به افزایش مصرف خوراک و افزایش وزن بدن در دوره‌های رشد، پایانی و کل دوره شد (05/0>P). افزودن فیتاز موجب افزایش مصرف خوراک دوره پایانی و کل دوره و افزایش وزن بدن جوجه‌ها در دوره رشد و کل دوره شد (05/0>P). اثر متقابل آنزیم× اسید بر مصرف خوراک و افزایش وزن دوره‌های رشد، پایانی و کل دوره معنی‌دار بود (05/0>P). کلسیم سرم در تیمار حاوی اسید- بدون فیتاز، غلظت آلکالین فسفاتاز در گروه بدون اسید-بدون فیتاز و غلظت فسفر در تیمار حاوی اسید-فیتاز در مقایسه با دیگر تیمارها بالا بود (05/0>P). عمق کریپت در تیمار اسید-فیتاز بالاترین و در تیمار بدون اسید-بدون فیتاز کمترین بود (05/0>P). افزودن سطح بالای فیتاز عملکرد مصرف خوراک و افزایش وزن کل دوره و نیز خصوصیات ریخت‌شناسی روده را بهبود داد و این اثر با افزودن اسید سیتریک تقویت شد.

بررسی عملکرد تولیدی، صفات ریخت شناسی و میکروبیولوژی ایلئوم جوجه‌های گوشتی تغذیه شده با فرم آلی عناصر روی، مس، منگنز و آهن در شرایط تنش گرمایی

محمد پورمصطفی؛ محسن دانشیار؛ پرویز فرهومند؛ سیدعلی میرقلنج؛ علی هاشمی

دوره 35، شماره 137 ، اسفند 1401، ، صفحه 117-130

https://doi.org/10.22092/asj.2022.352291.2109

چکیده

در این آزمایش تاثیر فرم‌های آلی عناصر روی، مس، منگنز و آهن در شرایط تنش‌گرمایی بر عملکرد رشد، ریخت شناسی و جمعیت میکروبی روده کوچک با استفاده از 360 قطعه جوجه‌ی گوشتی نر یک روزه سویه راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی با شش گروه و شش تکرار از سن 1 تا 42 روزگی بررسی شد.گروههای آزمایشی شامل 1-جیره پایه (شاهد) و جیره پایه به همراه فرم‌های آلی ... بیشتر در این آزمایش تاثیر فرم‌های آلی عناصر روی، مس، منگنز و آهن در شرایط تنش‌گرمایی بر عملکرد رشد، ریخت شناسی و جمعیت میکروبی روده کوچک با استفاده از 360 قطعه جوجه‌ی گوشتی نر یک روزه سویه راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی با شش گروه و شش تکرار از سن 1 تا 42 روزگی بررسی شد.گروههای آزمایشی شامل 1-جیره پایه (شاهد) و جیره پایه به همراه فرم‌های آلی عناصر 2- 5 میلی‌گرم مس-متیونین ، 20 میلی‌گرم منگنز-متیونین و 5 میلی‌گرم آهن-متیونین (CuMnFe) 3-40میلی‌گرم روی-متیونین، 20میلی‌گرم منگنز-متیونین، 5میلی‌گرم آهن-متیونین (ZnMnFe) 4- 40 میلی-گرم روی-متیونین، 5 میلی‌گرم مس-متیونین، 5 میلی‌گرم آهن-متیونین (ZnCuFe) 5- 40 میلی‌گرم روی-متیونین، 5 میلی-گرم مس-متیونین،20میلی‌گرم منگنز-متیونین(ZnCuMn) و6-40میلی‌گرم‌روی-متیونین، 5میلی‌گرم مس-متیونین، 20میلی-گرم‌ منگنز-متیونین، 5میلی‌گرم‌ آهن-متیونین (ZnCuMnFe) بودند. نتایج نشان دادکه مصرف گروه‌های CuMnFeو ZnCuMn باعث افزایش طول پرز در مقایسه با سایر گروه‌ها شدند. پرندگان دریافت‌کننده فرم آلی عناصر چربی حفره بطنی کمتر، ضخامت لایه عضلانی بالاتر و جمعیت کلی فرم کمتری در ایلئوم روده در مقایسه با پرندگان جیره شاهد داشتند. تعداد باکتری‌های لاکتوباسیلوس ایلئوم روده در پرندگان دریافت کننده گروههای ZnCuMn وZnMnFe نسبت به پرندگان سایر گروهها بیشتر بود. به طور کلی مصرف گروه‌ ZnCuFe، در جیره جوجه‌های گوشتی تحت تنش گرمایی‌ موجب کاهش جمعیت مضر میکروبی روده ، افزایش وزن سینه و ران و بهبود عملکرد می‌شود.

بررسی کارایی شبکه عصبی مصنوعی جهت پیش‌بینی صفات عملکردی مرغ مادر گوشتی آرین

کریم نوبری؛ کاظم یوسفی کلاریکائی؛ عبدالغفار تخله؛ علیرضا برسلانی

دوره 35، شماره 136 ، آذر 1401، ، صفحه 17-30

https://doi.org/10.22092/asj.2022.355952.2178

چکیده

مطالعه حاضر با هدف تخمین صفات تولیدی مرغ مادر گوشتی آرین در کل دوره با استفاده از عملکرد اوایل دوره تولید به کمک مدل‌سازی شبکة عصبی مصنوعی انجام شد. متغیرهای ورودی مورد استفاده برای مدل‌سازی شامل سالن، تعداد مرغ مادر در هر سالن، تعداد هفته‌های تولید، رکوردهای وزن بدن در 21 تا 24 هفتگی و خروجی‌های مدل پیش‌بینی‌های وزن بدن، تولید تخم‌مرغ، ... بیشتر مطالعه حاضر با هدف تخمین صفات تولیدی مرغ مادر گوشتی آرین در کل دوره با استفاده از عملکرد اوایل دوره تولید به کمک مدل‌سازی شبکة عصبی مصنوعی انجام شد. متغیرهای ورودی مورد استفاده برای مدل‌سازی شامل سالن، تعداد مرغ مادر در هر سالن، تعداد هفته‌های تولید، رکوردهای وزن بدن در 21 تا 24 هفتگی و خروجی‌های مدل پیش‌بینی‌های وزن بدن، تولید تخم‌مرغ، توده تخم‌مرغ، وزن تخم‌مرغ و مصرف خوراک در سن 25 تا 47 هفتگی بودند. مدل مورد استفاده برای تخمین وزن بدن دارای 5 ورودی، 5 نورون در لایه پنهان اول، 2 نورون در لایه پنهان دوم و یک خروجی بود که به صورت 1-2-5-5 نگارش شد. به همین ترتیب ساختار بهینه مدل شبکه عصبی تخمین صفات مصرف خوراک، تعداد تخم‌مرغ، وزن تخم‌مرغ و توده تخم‌مرغ به ترتیب 1-4-7-7، 1-4-8-8، 1-3-7-7 و 1-3-7-7 انتخاب شد. ضریب تبیین مدل‌های بهینه بدست آمده برای هر یک از صفات وزن بدن، مصرف خوراک، تعداد تخم‌مرغ، وزن تخم‌مرغ وتوده تخم‌مرغ به ترتیب 991/0، 998/0، 989/0، 993/0 و 996/0 و مجذور میانگین مربعات خطای آنها به ترتیب 55/1، 992/0، 266/0، 838/3 و 506/0 برآورد شد. نتایج حاکی از تأثیر محسوس ساختمان و پارامترهای شبکه شامل ورودی‌ها و خروجی‌ها و تعداد نرون‌های هر لایه و تعداد لایه‌های پنهان بر روی عملکرد مدل شبکه عصبی مصنوعی بود. نتایج این مطالعه نشان داد که امکان پیش‌بینی عملکرد صفات مختلف در کل دورة تولیدی مرغ‌های مادر‌ آرین بر اساس اطلاعات هفته‌های ابتدایی پرورش، با دقت مطلوب وجود دارد.

تعیین سطح بهینه ضایعات بوجاری گندم در جیره جوجه های گوشتی آرین با روش مدیریت تصمیم گیری چند شاخصی

سید عبداله حسینی؛ امیرحسین علیزاده قمصری؛ هوشنگ لطف اللهیان؛ هدی جواهری بارفروشی؛ مهدی امیر صادقی؛ کاظم یوسفی

دوره 35، شماره 136 ، آذر 1401، ، صفحه 59-70

https://doi.org/10.22092/asj.2022.355979.2179

چکیده

آزمایشی به منظور تعیین سطح بهینه ضایعات بوجاری گندم در جیره جوجه های گوشتی سویه تجاری آرین انجام شد. یک هزار و پانصد قطعه جوجه گوشتی آرین (مخلوط دو جنس) از سن 5 تا 49 روزگی در قالب طرح کاملاً تصادفی با 5 تیمار، 10 تکرار و 30 قطعه پرنده در هر تکرار پرورش یافتند. تیمارهای آزمایشی شامل سطوح صفر (شاهد)، 12/5، 25، 37/5 و 50 درصد ضایعات بوجاری گندم در جیره ... بیشتر

اثر مکمل‌های پروبیوتیکی و آنتی‌بیوتیک بر عملکرد، کیفیت تخم و لاشه، پاسخ ایمنی و اسیدیته محتویات روده کوچک بلدرچین ژاپنی تخم‌گذار

محمد جواد آگاه؛ علی داد بوستانی؛ مجید هاشمی؛ عبدالحمید کریمی؛ حسین نوراللهی

دوره 35، شماره 135 ، شهریور 1401، ، صفحه 73-86

https://doi.org/10.22092/asj.2022.355634.2171

چکیده

در این پژوهش، اثر مکمل‌های پروبیوتیکی (پروتکسین® و مولتی بهسیل®) و آنتی‌بیوتیک اکسی‌تتراسایکلین بر عملکرد، کیفیت تخم و لاشه، پاسخ ایمنی و اسیدیته محتویات روده کوچک بلدرچین ژاپنی تخم‌گذار از سن 7 تا 13 هفتگی، ارزیابی شد. تعداد 240 قطعه بلدرچین تخم‌گذار در قالب طرح کاملاً تصادفی با شش تیمار، چهار تکرار و 10 قطعه پرنده در هر تکرار ... بیشتر در این پژوهش، اثر مکمل‌های پروبیوتیکی (پروتکسین® و مولتی بهسیل®) و آنتی‌بیوتیک اکسی‌تتراسایکلین بر عملکرد، کیفیت تخم و لاشه، پاسخ ایمنی و اسیدیته محتویات روده کوچک بلدرچین ژاپنی تخم‌گذار از سن 7 تا 13 هفتگی، ارزیابی شد. تعداد 240 قطعه بلدرچین تخم‌گذار در قالب طرح کاملاً تصادفی با شش تیمار، چهار تکرار و 10 قطعه پرنده در هر تکرار مورد استفاده قرار گرفتند. تیمارهای آزمایشی شامل 1) جیره پایه، بدون افزودنی(شاهد منفی)، 2) جیره پایه+50 میلی‌گرم در کیلوگرم اکسی‌تتراسایکلین (شاهد مثبت)، 3 و 4) به‌ترتیب شامل جیره پایه+50 و100 میلی‌گرم در کیلوگرم پروبیوتیک مولتی بهسیل® و تیمارهای 5 و 6) به‌ترتیب شامل جیره پایه+50 و 100 میلی‌گرم در کیلوگرم پروبیوتیک پروتکسین® بودند. نتایج نشان دادند که جیره‌های حاوی پروبیوتیک مولتی بهسیل® و پروتکسین® در مقایسه با تیمار شاهد منفی، به‌ترتیب ضریب تبدیل غذایی (96/2 و 77/2 در برابر 05/3)، خوراک مصرفی (49/29 و 13/29 در برابر 56/30 گرم) و توده تخم تولیدی (47/10 و 66/10 در برابر 37/10 گرم) را بهبود دادند (05/0>P). استفاده از پروبیوتیک پروتکسین® هزینه خوراک مصرفی را به‌ازای یک کیلوگرم تخم بلدرچین در مقایسه با تیمار شاهد منفی کاهش داد (05/0>P). تیمار حاوی 100 میلی‌گرم در کیلوگرم پروبیوتیک پروتکسین® بیشترین ضخامت پوسته تخم را داشت (05/0>P). استفاده از پروبیوتیک تأثیر معنی‌داری بر پاسخ ایمنی و pH محتویات روده کوچک و روده‌کور بلدرچین‌های تخم‌گذار نداشت. به‌طور کلی، کاربرد پروبیوتیک در جیره بلدرچین‌های تخم‌گذار توانست با بهبود عملکرد و صفات کیفی تخم، تا حدودی توانایی رقابت با آنتی‌بیوتیک محرک رشد اکسی‌تتراسایکلین را نشان دهد.

اثر افزودن سطوح مختلف آب به جیره کاملاً مخلوط بر عملکرد، مصرف خوراک، گوارش‌پذیری مواد مغذی و رفتار تغذیه‌ای بره‌های پرواری

زهرا یوسفی؛ ایوب عزیزی؛ امیر فدایی فر؛ علی کیانی؛ افروز شریفی

دوره 35، شماره 135 ، شهریور 1401، ، صفحه 121-132

https://doi.org/10.22092/asj.2022.356764.2194

چکیده

هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی اثرات افزودن سطوح مختلف آب به جیره کاملاً مخلوط بر عملکرد رشد، مصرف خوراک، گوارش‌پذیری مواد مغذی و رفتارشناسی تغذیه‌ای بره‌های پرواری بود. در این پژوهش از تعداد 28 رأس بره پرواری با میانگین سن 6±120 روز و میانگین وزن زنده 4/3 ± 4/33 کیلوگرم در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار و 7 تکرار استفاده شد. جیره‌های ... بیشتر

تاثیر استفاده از روغن سوخته و تصفیه شده با جاذب های معدنی مختلف بر عملکرد و فراسنجه‌های خونی جوجه‌های گوشتی

ام هانی طهماسبی؛ محمود شمس شرق؛ رضا میرشکار

دوره 35، شماره 134 ، خرداد 1401، ، صفحه 131-144

https://doi.org/10.22092/asj.2021.343198.2073

چکیده

این آزمایش جهت بررسی استفاده از روغن تصفیه شده با جاذب‌های مختلف در خوراک جوجه گوشتی و تاثیر آن بر عملکرد و فراسنجه‌های خونی انجام شد. روغن سویا در دمای 180 درجه سلسیوس به مدت 20 ساعت حرارت دید. سپس جاذب‌ها به روغن سوخته افزوده و کیفیت روغن ارزیابی شد. حرارت، سبب افزایش عدد پراکسید، اسیدی، یدی و کربونیل روغن شد (05/0P<). تصفیه روغن سوخته ... بیشتر این آزمایش جهت بررسی استفاده از روغن تصفیه شده با جاذب‌های مختلف در خوراک جوجه گوشتی و تاثیر آن بر عملکرد و فراسنجه‌های خونی انجام شد. روغن سویا در دمای 180 درجه سلسیوس به مدت 20 ساعت حرارت دید. سپس جاذب‌ها به روغن سوخته افزوده و کیفیت روغن ارزیابی شد. حرارت، سبب افزایش عدد پراکسید، اسیدی، یدی و کربونیل روغن شد (05/0P<). تصفیه روغن سوخته با جاذب‌های مختلف، کیفیت روغن را بهبود بخشید (05/0P<). سپس، امکان استفاده از روغن تصفیه شده در 480 قطعه جوجه گوشتی سویه تجاری راس308 در قالب 8 تیمار، 5 تکرار و 12 قطعه جوجه در هر تکرار بررسی شد. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از: T1: کنترل (3 درصد روغن خام)، T2: روغن خام و ppm200 آلفاتوکوفرول، T3: 3 درصد روغن سوخته، T4: روغن سوخته و ppm200 آلفاتوکوفرول، T5: روغن سوخته تصفیه شده با سیلیکات کلسیم، T6: روغن سوخته تصفیه شده با زئولیت، T7: روغن سوخته تصفیه شده با خاکستر پوسته برنج، T8: روغن سوخته تصفیه شده با ترکیب جاذب‌های معدنی. نتایج نشان داد افزودن روغن سوخته تصفیه نشده منجر به کاهش چشم‌گیری در وزن‌گیری جوجه‌ها و افزایش معنی‌دار ضریب تبدیل غذایی در کل دوره پرورش گردید (05/0P<). افزودن آلفاتوکوفرول و تصفیه روغن بخشی از اثرات منفی روغن سوخته را جبران نمود(05/0P<). روغن سوخته تصفیه نشده ازکمترین غلظت پروتئین کل در مقایسه با سایر تیمارها برخوردار بود (05/0P<). این نتایج نشان داد که افزودن آلفاتوکوفرول، سلیکات کلسیم و ترکیبی از3 جاذب معدنی به روغن سوخته منجر به بهبود عملکرد رشد در کل دوره پرورش می شود.

تاثیر آب آشامیدنی مغناطیسی شده و سختی آب بر عملکرد، صفات ایمنی و بیوشیمیایی خون، جمعیت میکروبی روده، کیفیت گوشت و استخوان در جوجه‌های گوشتی

شکوفه غضنفری؛ شهرزاد احمدی؛ احمد افضل زاده؛ شیرین هنربخش

دوره 34، شماره 133 ، اسفند 1400، ، صفحه 73-90

https://doi.org/10.22092/asj.2021.351161.2081

چکیده

تاثیر نوع و سختی آب بر عملکرد، صفات ایمنی و بیوشیمیایی خون، جمعیت میکروبی روده، کیفیت گوشت و استخوان با استفاده از 192 قطعه جوجه‌ی گوشتی نر به صورت آزمایش فاکتوریل 2×2 با چهار تیمار و چهار تکرار بررسی شد. دو فاکتور مورد بررسی شامل نوع آب آشامیدنی (آب مغناطیسی شده و آب مغناطیسی نشده) و سختی آب (معمولی-850 و سخت-2000 ppm) بودند. نتایج نشان داد ... بیشتر تاثیر نوع و سختی آب بر عملکرد، صفات ایمنی و بیوشیمیایی خون، جمعیت میکروبی روده، کیفیت گوشت و استخوان با استفاده از 192 قطعه جوجه‌ی گوشتی نر به صورت آزمایش فاکتوریل 2×2 با چهار تیمار و چهار تکرار بررسی شد. دو فاکتور مورد بررسی شامل نوع آب آشامیدنی (آب مغناطیسی شده و آب مغناطیسی نشده) و سختی آب (معمولی-850 و سخت-2000 ppm) بودند. نتایج نشان داد که در کل دوره، پرندگان دریافت کننده آب معمولی مغناطیسی شده تمایل به افزایش وزن بیشتری نسبت به سایر پرندگان دریافت کننده سایر تیمارها نشان دادند (09/0=P). پرندگان دریافت کننده آب معمولی مغناطیسی شده و مغناطیسی نشده نسبت به پرندگان دریافت کننده آب سخت مغناطیسی شده مصرف خوراک بیشتری داشتند. پرندگان دریافت کننده آب سخت مصرف آب کمتری داشتند (05/0>P). پرندگان مصرف کننده آب مغناطیسی میزان کلسترول خون بیشتر و شاخص هتروفیل به لنفوسیت کمتری نسبت به پرندگان دریافت کننده آب مغناطیسی نشده داشتند(01/0>P). پرندگان دریافت کننده آب سخت و آب مغناطیسی شده انرژی کمتری برای شکستن استخوان نسبت به پرندگان دریافت کننده آب معمولی و آب مغناطیسی نشده داشتند. مغناطیسی کردن آب سخت باعث افزایش جمعیت لاکتوباسیل‌ها در ایلئوم نسبت به پرندگان دریافت کننده آب سخت مغناطیسی‌ نشده ایجاد کرد(001/0>P). سختی‌ آب باعث افزایش ظرفیت ‌نگهداری آب و کاهش میزان اکسیداسیون درگوشت شد. گوشت ران پرندگان دریافت‌کننده آب مغناطیسی ‌شده غلظت مالون‌دی‌آلدئید کمتری‌ داشتند(01/0P<). در نهایت، مغناطیسی کردن آب سخت باعث افزایش جمعیت لاکتوباسیل ایلئوم روده، بهبود کیفیت گوشت و کاهش استحکام استخوان و مصرف خوراک بدون تاثیر بر ضریب تبدیل خوراک شد.

بررسی اثر سطوح مختلف اسید آمینه متیونین در جیره های با پروتئین استاندارد و کاهش یافته بر فراسنجه های تولیدی، متابولیتهای خون و بافت شناسی اجزای روده باریک بلدرچینهای ماده در حال رشد

زهرا حاجیان؛ ایمان حاج خدادادی؛ حسینعلی قاسمی؛ امیر حسین خلت آبادی فراهانی

دوره 34، شماره 133 ، اسفند 1400، ، صفحه 129-146

https://doi.org/10.22092/asj.2021.352959.2119

چکیده

اﯾﻦ آزﻣﺎﯾﺶ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺑﺮرﺳﯽ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﺳﻄﻮح ﻣﺨﺘﻠﻒ ﭘﺮوﺗﺌﯿﻦ و ﻣﺘﯿﻮﻧﯿﻦ ﺑﺮ ﻋﻤﻠﮑﺮد، خصوصیات لاشه و برخی فراسنجه‌های خونی بلدرچین ماده به صورت طرح کاملاً تصادفی با آرایش فاکتوریل 3×2 اجرا شد. این طرح شامل دو سطح ﭘﺮوﺗﺌﯿﻦ (توصیه NRC و ده درﺻﺪ ﮐﻤﺘﺮ و سه سطح متیونین (توصیه شده‌ی NRC، ده درصد کمتر و ده درصد بیشتر) بود. ... بیشتر اﯾﻦ آزﻣﺎﯾﺶ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺑﺮرﺳﯽ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﺳﻄﻮح ﻣﺨﺘﻠﻒ ﭘﺮوﺗﺌﯿﻦ و ﻣﺘﯿﻮﻧﯿﻦ ﺑﺮ ﻋﻤﻠﮑﺮد، خصوصیات لاشه و برخی فراسنجه‌های خونی بلدرچین ماده به صورت طرح کاملاً تصادفی با آرایش فاکتوریل 3×2 اجرا شد. این طرح شامل دو سطح ﭘﺮوﺗﺌﯿﻦ (توصیه NRC و ده درﺻﺪ ﮐﻤﺘﺮ و سه سطح متیونین (توصیه شده‌ی NRC، ده درصد کمتر و ده درصد بیشتر) بود. در اﯾﻦ ﺗﺤﻘﯿﻖ 360 بلدرچین چهارده روز مورد استفاده قرار گرفت که ﺷﺎﻣﻞ شش تیمار و چهار ﺗﮑﺮار و ﻫﺮ ﺗﮑﺮار ﺷﺎﻣل 15 ﻗﻄﻌﻪ ﺟﻮﺟﻪ ﺑﻠﺪرﭼﯿﻦ ماده ﺑﻮد. نتایج آزمایش نشان داد که اثر متقابل پروتئین و متیونین بر وزن بدن در28 و 35 روزگی معنی دار بوده که مطابق آن تیمار سه بالاترین وزن بدن و تیمار چهار کمترین وزن بدن را داشته است (05/0>P). اثر پروتئین بر ضریب تبدیل خوراک کل معنی‌دار بود (05/0<P)، به صورتی که بالاترین ضریب تبدیل مربوط به پروتئین سطح 90درصد بود در حالی که بهترین ضریب تبدیل مربوط به پروتئین 100درصد بود. اثر متیونین بر ضریب تبدیل خوراک کل معنی‌دار بود (05/0<P)، به صورتی که بهترین ضریب تبدیل مربوط به متیونین 110درصد بود. اثر متقابل سطوح پروتئین و متیونین بر مساحت پرز، نسبت ارتفاع پرز به عمق کریپت و ارتفاع پرز ژژنوم بلدرچین ژاپنی ماده معنی دار بود (05/0>P). با توجه به اینکه در مورد صفات عملکردی و صفات بافت شناسی دئودنوم و ژژنوم بهترین عملکرد در تیمار 100درصد پروتئین خام همراه با 110 درصد متیونین مشاهده شد،می‌تواند توصیه‌ای برای افزایش سطح متیونین به میزان 110 درصد NRC 1994 در بلدرچین‌های ژاپنی ماده باشد.

دوره 37 (1403)

دوره 36 (1402)

دوره 35 (1401)

دوره 34 (1400)

دوره 33 (1399)

دوره 32 (1398)

دوره 31 (1397)

دوره 30 (1396)

دوره 29 (1395)

دوره 28 (1394)

دوره 27 (1393)

کلیدواژه‌ها = عملکرد

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده