حسین نوراللهی؛ محمد جواد آگاه؛ امان اله صلح جو؛ محمدرضا هاشمی؛ مجید هاشمی
چکیده
چکیده در این پژوهش امکان گنجاندن سطوح مختلف دو رقم دانه تریتیکاله به جای ذرت در جیره و تأثیر آن بر عملکرد و صفات لاشه جوجههای گوشتی بررسی شد. آزمایش به‌صورت فاکتوریل 3×2 در قالب طرح کاملاً تصادفی با دو رقم دانه تریتیکاله (رقم 1،ET-79-17 و رقم 2، ET-82-15) و گنجاندن سه سطح دانه تریتیکاله (20، 40 و 60 درصد) در ترکیب جیره و یک تیمار اضافی شاهد انجام ...
بیشتر
چکیده در این پژوهش امکان گنجاندن سطوح مختلف دو رقم دانه تریتیکاله به جای ذرت در جیره و تأثیر آن بر عملکرد و صفات لاشه جوجههای گوشتی بررسی شد. آزمایش به‌صورت فاکتوریل 3×2 در قالب طرح کاملاً تصادفی با دو رقم دانه تریتیکاله (رقم 1،ET-79-17 و رقم 2، ET-82-15) و گنجاندن سه سطح دانه تریتیکاله (20، 40 و 60 درصد) در ترکیب جیره و یک تیمار اضافی شاهد انجام شد. در هر تیمار 5 تکرار و برای هر تکرار 24 قطعه جوجه در نظر گرفته شد. عملکرد جوجه‌ها در یک دوره 42 روزه اندازه گیری شده و در پایان دوره آزمایشی، 10 جوجه از هر تیمار برای بررسی ویژگی‌های لاشه، کشتار شدند. مصرف خوراک، افزایش وزن روزانه و وزن زنده پایانی در تیمارهای حاوی 60 درصد جایگزینی ذرت با تریتیکاله نسبت به تیمار شاهد و دیگر تیمارها کاهش معنیداری نشان دادند. جوجههای تغذیه شده با جیره حاوی 60 درصد دانه تریتیکاله بیشترین مقدار ویسکوزیته محتویات روده را داشتند. ضریب تبدیل غذایی در بین تیمارها اختلاف معنیداری را نشان نداد. درصد ران، درصد سینه، درصد لاشه و درصد چربی محوطه شکمی در تیمارها اختلاف معنیداری نشان ندادند. نتایج نشان داد که هر یک از ارقام تریتیکاله مورد آزمایش را می‌توان بدون کاهش در عملکرد، تا 40 درصد جایگزین ذرت در جیره جوجههای گوشتی کرد. رقم تریتیکاله تأثیر معنیداری بر هیچ یک از پارامترهای اندازه‌گیری شده نداشت.
صیفعلی ورمقانی؛ محمد اکبری قرایی؛ کبری میرزایی؛ کامران طاهرپور؛ علی خطیب جو
چکیده
این تحقیق به منظور مقایسه عملکرد و خصوصیات لاشه پنج‌سویه‌تجاری جوجه‌گوشتی در ایران(آربورایکرز،آرین،راس308، کاب‌و‌هوبارد) اجراء شد. ابتدا از گله‌های مادر‌گوشتی 31 تا 33 هفته این سویه‌های تجاری تخممرغ نطفه‌دار همزمان هچ‌و‌تعداد 260 قطعه جوجه‌گوشتی یکروزه در قالب طرح کاملا‌تصادفی با‌پنج تیمار،چهار تکرار و 13 قطعه جوجه ...
بیشتر
این تحقیق به منظور مقایسه عملکرد و خصوصیات لاشه پنج‌سویه‌تجاری جوجه‌گوشتی در ایران(آربورایکرز،آرین،راس308، کاب‌و‌هوبارد) اجراء شد. ابتدا از گله‌های مادر‌گوشتی 31 تا 33 هفته این سویه‌های تجاری تخممرغ نطفه‌دار همزمان هچ‌و‌تعداد 260 قطعه جوجه‌گوشتی یکروزه در قالب طرح کاملا‌تصادفی با‌پنج تیمار،چهار تکرار و 13 قطعه جوجه یکروزه در هر تکرار به مدت 42 روز مورد مطالعه قرار‌گرفت. سویه‌های مختلف آزمایشی اثر معنیداری بر مقدار مصرف خوراک داشتند، به طوری که سویه هوبارد با مصرف 10/77 گرم کمترین و سویه‌های راس و آربورایکرز با مصرف 38/83 و 15/84 گرم به ازاء هر پرنده در روز به‌ترتیب بالاترین مصرف خوراک را داشتند(05/0>P). اختلاف میانگین افزایش وزن‌روزانه و ضریب‌تبدیل‌غذایی بین سویه‌ها معنیدار نبود. تیمارهای آزمایشی تأثیری بر وزن‌نسبی لاشه،سنگدان،کبد، چربی‌محوطه‌شکمی، بورس‌فابریسیوس و طحال در 21 و 42 روزگی نداشتند. اثر سویه‌های آزمایشی بر وزن نسبی قسمت‌های مختلف لاشه در 21 و 42 روزگی معنیدار بود(05/0>P)، بیشترین و کمترین وزن نسبی بالها در 21 روزگی به ترتیب مربوط به سویه‌های آرین‌و‌آربورایکرز(001/0>P)، و در 42 روزگی بالاترین‌و‌کمترین وزن نسبی سینه مربوط به سویه‌های راس و آرین بود(05/0>P). سویه‌های آزمایشی تاثیر معنیداری برpH پس از مرگ، 24 و 48 ساعت پس از کشتار،رنگ‌سنجی و ظرفیت نگهداری آب‌گوشت سینه‌و‌ران نداشتند. به‌طور کلی افزایش‌وزن، ضریب‌تبدیل و‌خصوصیات لاشه در بین این پنج سویه‌جوجه‌گوشتی اختلاف معنیداری نداشتند، لذا در شرایط مدیریتی و تغذیهای مشابه با این آزمایش، عملکرد این سویه‌ها تقریباً مشابه بوده و واحدهای صنعتی جوجه‌گوشتی با توجه به قیمت و وضع موجود در بازار، هر یک از این سویه‌ها را می‌توانند پرورش دهند.
قاسم پورحسابی؛ شهاب قاضی؛ برومند چهارآئین؛ سید عبداله حسینی
چکیده
این آزمایش به منظور بررسی اثرات استفاده از اسانس گیاه آویشن باغی (Thymus vulgaris L.) و سولفات روی (ZnSo4) در جیره غذایی بر عملکرد رشد، خصوصیات لاشه، پاسخ ایمنی و برخی فراسنجههای بیوشیمیایی خون در جوجههای گوشتی و بررسی اثرات ضد باکتریایی اسانس آویشن انجام شد. در بخش آزمایشگاهی، اثرات ضد باکتریایی سطوح ppm 0، 100، 200، 300 و 400 اسانس آویشن به روش انتشار ...
بیشتر
این آزمایش به منظور بررسی اثرات استفاده از اسانس گیاه آویشن باغی (Thymus vulgaris L.) و سولفات روی (ZnSo4) در جیره غذایی بر عملکرد رشد، خصوصیات لاشه، پاسخ ایمنی و برخی فراسنجههای بیوشیمیایی خون در جوجههای گوشتی و بررسی اثرات ضد باکتریایی اسانس آویشن انجام شد. در بخش آزمایشگاهی، اثرات ضد باکتریایی سطوح ppm 0، 100، 200، 300 و 400 اسانس آویشن به روش انتشار از دیسک و در قالب طرح کاملاً تصادفی با 5 تیمار و 4 تکرار مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که اسانس آویشن در سطح ppm 400 تأثیر بازدارنده بر رشد باکتریهای اشریشیاکولی و کلستریدیوم پرفرینژنز داشت. در آزمایش روی جوجههای گوشتی، از تعداد 200 قطعه جوجه نر یک روزه سویه تجاری راس-308 در یک آزمایش فاکتوریل (2×2) شامل دو سطح اسانس آویشن (صفر و 400 mg/kg) و دو سطح سولفات روی (صفر و 300 mg/kg) در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار و 5 تکرار استفاده گردید. نتایج نشان داد که مقدار مصرف خوراک، افزایش وزن بدن و ضریب تبدیل خوراک در کل دوره آزمایش در گروه‌های مختلف آزمایشی نسبت به شاهد تفاوت معنیداری نداشتند (05/0P>). علاوه بر این، فراسنجه-های بیوشیمیایی سرم خون (به جز LDL)، عیار پادتن سرم خون، درصد وزن لاشه، سینه، ران، کبد، طحال، بورس فابریسیوس و سنگدان تحت تأثیر جیرههای آزمایشی قرار نگرفتند (05/0P>). به طور کلی نتایج این آزمایش نشان داد استفاده از اسانس آویشن (400 mg/kg) و سولفات روی (300 mg/kg) در جیره غذایی جوجههای گوشتی در سطوح مذکور تأثیر مثبت بر صفات مورد اندازه‌گیری نداشت.
محسن باقری؛ محمدعلی طالبی؛ ابوالحسن صادقی پناه
چکیده
در این آزمایش اثر استفاده از چربی در جیره فلاشینگ بر نرخ آبستنی و برهزایی میشهای لری بختیاری مورد بررسی قرار گرفت. تعداد 300 رأس میش سالم و غیرآبستن، با سن 2 تا 7 سال، در قالب یک طرح کاملاً تصادفی به سه گروه 100 رأسی برای دریافت سه جیره به شرح ذیل تقسیم شدند. گروه اول(شاهد): بدون فلاشینگ(تیمار 1)، گروه دوم: 250 گرم دانه جو به ازای هر میش(تیمار ...
بیشتر
در این آزمایش اثر استفاده از چربی در جیره فلاشینگ بر نرخ آبستنی و برهزایی میشهای لری بختیاری مورد بررسی قرار گرفت. تعداد 300 رأس میش سالم و غیرآبستن، با سن 2 تا 7 سال، در قالب یک طرح کاملاً تصادفی به سه گروه 100 رأسی برای دریافت سه جیره به شرح ذیل تقسیم شدند. گروه اول(شاهد): بدون فلاشینگ(تیمار 1)، گروه دوم: 250 گرم دانه جو به ازای هر میش(تیمار 2) و گروه سوم: 144/5گرم دانه جو بعلاوه 50 گرم چربی مکمل به ازای هر میش(تیمار3). مکملها از دو هفته قبل تا سه هفته پس از رها سازی قوچها، به میشها داده شد. نرخ آبستنی در دوره های مختلف فحلی، نرخ آبستنی کل، نرخ برهزایی و دوقلوزایی اندازه گیری شد. نرخ آبستنی در میشهای تیمار 3 در دوره اول بالاتر از دو تیمار دیگر و در دوره دوم بالاتر از تیمار 1 بود (0/05>P). باوجود تفاوت بین تیمارها از نظر میزان آبستنی کل، تفاوت از نظر آماری معنیدار نبود (0/05<p). کمترین میزان آبستنی به ترتیب مربوط به میشهای با نمرات 2/5 و 4/5 وضعیت بدنی بود (0/05>P). نرخ برهزایی و نرخ دوقلوزایی در میشهای تیمار 3 نسبت به میشهای تیمار 1 بالاتر بود (0/05>P). در تجزیه ناپیوسته نیز تعداد بره متولد شده به ازای هر رأس میش در معرض آمیزش در تیمار حاوی چربی به طور معنیداری بالاتربود (0/05>P). بین تیمارها از نظر زندهمانی برهها در تولد اختلاف آماری معنیداری (0/05<p) مشاهده نشد. به طور کلی، استفاده از چربی در جیره فلاشینگ میشهای لری بختیاری باعث افزایش نرخ برهزایی شد.
امید اسدی قدیم؛ علی نوبخت
چکیده
این آزمایش جهت بررسی اثرات گیاهان دارویی یونجه و خارشتر و آنزیم بر عملکرد، صفات لاشه و فراسنجههای خونی جوجههای گوشتی صورت گرفت. آزمایش به صورت فاکتوریل (5×2) شامل (جیره بدون گیاه، 2 و 4 درصد از یونجه و خارشتر) و دو سطح آنزیم (صفر و 025/0 درصد) با تعداد 480 قطعه جوجه گوشتی سویه راس- 308 در 10 تیمار، 4 تکرار و 12 قطعه جوجه در هر تکرار از سن 11 تا ...
بیشتر
این آزمایش جهت بررسی اثرات گیاهان دارویی یونجه و خارشتر و آنزیم بر عملکرد، صفات لاشه و فراسنجههای خونی جوجههای گوشتی صورت گرفت. آزمایش به صورت فاکتوریل (5×2) شامل (جیره بدون گیاه، 2 و 4 درصد از یونجه و خارشتر) و دو سطح آنزیم (صفر و 025/0 درصد) با تعداد 480 قطعه جوجه گوشتی سویه راس- 308 در 10 تیمار، 4 تکرار و 12 قطعه جوجه در هر تکرار از سن 11 تا 42 روزگی در قالب طرح کاملاً تصادفی انجام گرفت. یونجه و خارشتر موجب افزایش مقدار خوراک مصرفی و افزایش ضریب تبدیل خوراک شد، هر چند 4 درصد خارشتر وزن نهایی را بهبود داد (05/0>P). بیشتر از 2 درصد یونجه موجب افزایش هزینه خوراک شد (05/0>P). آنزیم با یونجه و خارشتر ضمن اینکه افزایش وزن و ضریب تبدیل غذایی را بهبود داد، موجب گردید بیشترین وزن نهایی و شاخص تولید با 4 درصد خارشتر به دست آید (05/0>P). آنزیم وزن روزانه و وزن نهایی را افزایش و ضریب تبدیل خوراک و شاخص تولید را بهبود داد (05/0>P). خارشتر درصد ران را افزایش داد (05/0>P). خارشتر موجب افزایش تریگلیسرید و HDL خون شد (05/0>P). 4 درصد خارشتر با آنزیم سطوح تریگلیسرید و VLDL خون را افزایش داد (05/0>P). آنزیم در جیره سطح تریگلیسرید و VLDL خون را کاهش داد (05/0>P). به طور کلی بیش از 2 یونجه و خارشتر اثرات سوئی بر عملکرد جوجههای گوشتی دارد، در حالی که افزودن آنزیم به جیرهها ضمن برطرف نمودن این محدودیت، موجب گردید بیشترین کارآیی با 4 درصد خارشتر به دست آید.
مهدیه ملائی نژاد؛ امیدعلی اسماعیلی پور؛ روح الله میرمحمودی؛ مژگان مظهری
چکیده
به منظور بررسی اثر سطوح مختلف پودر پونهکوهی و دارچین بر عملکرد و برخی فراسنجه های خونی جوجههای گوشتی تحت تنشگرمایی، آزمایشی در قالب طرح کاملا تصادفی با 200 قطعه جوجه گوشتی نر یک روزه سویه راس با پنج تیمار و چهار تکرار انجام شد. تیمارها شامل: 1) جیره (شاهد) 2) جیره پایه + 25/0 درصد پونهکوهی 3) جیره پایه + 5/0 درصد پونهکوهی 4) جیره پایه ...
بیشتر
به منظور بررسی اثر سطوح مختلف پودر پونهکوهی و دارچین بر عملکرد و برخی فراسنجه های خونی جوجههای گوشتی تحت تنشگرمایی، آزمایشی در قالب طرح کاملا تصادفی با 200 قطعه جوجه گوشتی نر یک روزه سویه راس با پنج تیمار و چهار تکرار انجام شد. تیمارها شامل: 1) جیره (شاهد) 2) جیره پایه + 25/0 درصد پونهکوهی 3) جیره پایه + 5/0 درصد پونهکوهی 4) جیره پایه + 25/0 درصد دارچین 5) جیره پایه + 5/0 درصد دارچین بودند. جوجه‌ها تا 25 روزگی با جیره یکسان تغذیه شدند. از سن 25 روزگی جوجه‌ها با تیمارهای غذایی تغذیه شده و تحت تنش گرمایی متناوب (روزانه 8 ساعت در دمای 2 ±0C 34 ) قرار گرفتند. با افزودن پودر پونهکوهی و دارچین در جیره جوجههای گوشتی خوراک مصرفی در دوره آزمایشی تحت تأثیر قرار نگرفت (05/0<P). پودر پونهکوهی و دارچین باعث افزایش وزن و کاهش تأثیر ضریب تبدیل خوراک نسبت به گروه شاهد شدند (01/0>P). در مقایسه با تیمار شاهد، جوجههای تغذیه شده با تیمارهای حاوی 5/0 درصد پونهکوهی و 25/0درصد و 5/0 درصد دارچین به ترتیب اضافه وزن روزانه بالاتر و بهبود در تأثیر ضریب تبدیل خوراک را نشان دادند. افزودن 5/0 درصد پونهکوهی در جیره به‌طور معنیداری باعث افزایش آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز به میزان 74 درصد نسبت به گروه شاهد شد (05/0>P). نتایج این آزمایش نشان داد که افزودن 5/0 درصد پودر پونهکوهی و دارچین به جیره جوجه های گوشتی می‌تواند منجر به بهبود عملکرد و پاسخ ایمنی شده و تا اندازهای اثرات منفی تنشگرمایی را کاهش دهد.
میلاد منافی؛ مهدی هدایتی؛ سعید خلجی؛ فاطمه محبی
چکیده
این مطالعه با هدف مقایسه جیرههای حاوی مکمل محرک رشد گیاهی با آنتی‌بیوتیک فلاوومایسین بر روی 180 قطعه بلدرچین ژاپنی تخمگذار در 3 گروه آزمایشی، 5 تکرار و 12 قطعه بلدرچین در هر تکرار با روش تغذیه آزاد، از 37 تا 42 هفتگی انجام پذیرفت. گروه‌های آزمایشی عبارت بودند از: گروه شاهد (با جیره پایه)، گروه دوم با جیره پایه به همراه 05/0 درصد آنتی‌بیوتیک ...
بیشتر
این مطالعه با هدف مقایسه جیرههای حاوی مکمل محرک رشد گیاهی با آنتی‌بیوتیک فلاوومایسین بر روی 180 قطعه بلدرچین ژاپنی تخمگذار در 3 گروه آزمایشی، 5 تکرار و 12 قطعه بلدرچین در هر تکرار با روش تغذیه آزاد، از 37 تا 42 هفتگی انجام پذیرفت. گروه‌های آزمایشی عبارت بودند از: گروه شاهد (با جیره پایه)، گروه دوم با جیره پایه به همراه 05/0 درصد آنتی‌بیوتیک فلاوومایسین و گروه سوم با 1/0 درصد جیره محرک رشد گیاهی. نتایج نشان داد که مصرف این مکمل گیاهی در کاهش مصرف خوراک، بهبود ضریب تبدیل خوراک و افزایش وزن تخم با گروه شاهد و آنتی بیوتیک محرک رشد دارای تفاوت معنیداری بوده است (05/0P≤). همچنین در افزایش میزان لیپوپروتئین با چگالی زیاد، کاهش میزان تریگلیسرید، کاهش آنزیم‌های کبدی در سرم خون، کاهش جمعیت میکروبی روده کور، افزایش ارتفاع ویلی روده و بهبود شاخص روده‌ایی در گروه آزمایشی سوم نسبت به دو گروه آزمایشی دیگر تفاوت معنیداری مشاهده شده است (05/0P≤). در نتیجه، بر اساس یافته‌های این مطالعه می‌توان بیان نمود که مصرف این نوع ترکیبات گیاهی با عنوان محرک گیاهی در بهبود عملکرد، سلامت دستگاه گوارش و بهبود خصوصیات بیوشیمیایی خون بلدرچین ژاپنی تخمگذار مؤثر بوده و می‌تواند به عنوان جایگزین مناسبی برای آنتیبیوتیکهای محرک رشد پیشنهاد داده شود.
ابراهیم بحرینی؛ محمد بوجارپور؛ سید عبداله حسینی؛ سمیه سالاری؛ هدایت الله روشنفکر
چکیده
به‌منظور بررسی تأثیر سطوح مختلف اسیدآمینه ترئونین بر عملکرد و پاسخ ایمنی جوجههای گوشتی سویه آرین 386در دوره آغازین (1 تا 21 روزگی)، آزمایشی با استفاده از 600 قطعه جوجه گوشتی و در قالب طرح کاملاً تصادفی با 6 تیمار، 5 تکرار و 30 قطعه جوجه در هر واحد آزمایشی انجام گردید. تیمارهای آزمایشی شامل سطوح 66/0، 76/0، 86/0، 96/0، 06/1 و 16/1 درصد ترئونین بودند. ...
بیشتر
به‌منظور بررسی تأثیر سطوح مختلف اسیدآمینه ترئونین بر عملکرد و پاسخ ایمنی جوجههای گوشتی سویه آرین 386در دوره آغازین (1 تا 21 روزگی)، آزمایشی با استفاده از 600 قطعه جوجه گوشتی و در قالب طرح کاملاً تصادفی با 6 تیمار، 5 تکرار و 30 قطعه جوجه در هر واحد آزمایشی انجام گردید. تیمارهای آزمایشی شامل سطوح 66/0، 76/0، 86/0، 96/0، 06/1 و 16/1 درصد ترئونین بودند. جهت جلوگیری از اثرات محدودکنندگی سایر اسیدهای آمینه، سطوح سایر اسیدهای آمینه بالاتر از توصیهها تنظیم گردید. فاکتورهای اندازه‌گیری شده شامل: افزایش وزن روزانه، مصرف خوراک، ضریب تبدیل غذایی و پاسخ به گلبول قرمز گوسفندی، ایمنوگلوبولین G , M بودند. نتایج نشان داد که صفات عملکردی و پاسخهای ایمنی تحت تاثیر سطوح افزایش ترئونین قرار گرفتند. به این صورت که افزایش وزن روزانه، خوراک مصرفی، ضریب تبدیل غذایی و ایمنوگلوبولین M تفاوت معنیداری نشان داد (P<0/05). از طرفی، پاسخ به گلبول قرمز گوسفندی و ایمنوگلوبولین G تفاوت معنیدار نبود P>0/05)).
سونیا زکی زاده؛ مجید جعفری؛ علیرضا فروغی
چکیده
این تحقیق جهت بررسی مقاومت ژنتیکی نژادهای مختلف گوسفند برابر انگل کوکسیدیوز و مقایسه تاثیر مصرف داروهای ضدانگلی شیمیایی و تانن بر عملکرد بره‌های نر جایگزین انجام شد. تعداد 36 راس بره نر تک‌قلو 8-9 ماه با میانگین وزن 6 ±30 کیلوگرم از میشهای شکم دوم نژادهای بلوچی، ایران بلک و آرمان انتخاب و برای 60 روز بررسی شدند. این تحقیق به صورت فاکتوریل ...
بیشتر
این تحقیق جهت بررسی مقاومت ژنتیکی نژادهای مختلف گوسفند برابر انگل کوکسیدیوز و مقایسه تاثیر مصرف داروهای ضدانگلی شیمیایی و تانن بر عملکرد بره‌های نر جایگزین انجام شد. تعداد 36 راس بره نر تک‌قلو 8-9 ماه با میانگین وزن 6 ±30 کیلوگرم از میشهای شکم دوم نژادهای بلوچی، ایران بلک و آرمان انتخاب و برای 60 روز بررسی شدند. این تحقیق به صورت فاکتوریل 3×2 در قالب طرح کاملاً تصادفی با 6 تیمار و تکرار انجام شد. تغذیه بر مبنای استاندارد 11000 و جیرهها بر اساس احتیاجات NRC(1985) متوازن شدند. از روز دهم آزمایش، به مدت 3 روز به جیره اول، تانن تجاری دباغی به میزان 6/1 گرم در هر کیلوگرم وزن بدن و به جیره دوم داروی ضدکوکسیدیوز آمپرولیوم 200 به میزان 5گرم در 20 کیلوگرم وزن بدن افزوده شد. طی دوره آزمایش، میزان پارامترهای آلبومین، روتئین سرم، هموگلوبین، حجم گلبول‌های قرمز خون، تعداد تخم انگل در هر گرم مدفوع، میزان خوراک مصرفی، افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل غذایی اندازه‌گیری شد. نتایج نشان داد تعداد تخم انگل در هر گرم مدفوع تحت تاثیر دوره‌های زمانی آزمایش و نوع ضد انگل قرار گرفت، بطوریکه داروی شیمیایی اثر بیشتری نسبت به تانن دباغی داشت ( ). هیچکدام از صفات مورد بررسی تحت تاثیر نژاد قرار نگرفتند، اما تاثیر دوره‌های زمانی معنیدار بود ( ). به رغم عدم اثر معنیدار تانن در مقایسه با داروی شیمیایی بر عملکرد، با توجه به تاثیر مثبت آن بر کاهش سطح آلودگی به ایمریا، مصرف آن بجای ضدانگل‌های شیمیایی در سیستم‌های پرورش توصیه می‌شود.
علی امامی؛ مهدی گنج خانلو؛ محمد حسن فتحی نسری؛ لادن رشیدی؛ ابوالفضل زالی؛ مجتبی زاهدی فر؛ محمد شریفی
چکیده
این مطالعه به منظور بررسی تأثیر تغذیه آنتی‌اکسیدان طبیعی و مصنوعی بر عملکرد و وضعیت آنتیاکسیدانی بزغاله‌های پرواری انجام گرفت. تعداد 32 رأس بزغاله نر نژاد مهابادی 5 تا 6 ماهه با میانگین وزن اولیه 8/1±5/16 کیلوگرم، به طور تصادفی با یکی از جیرههای آزمایشی شامل: 1- شاهد، 2- حاوی 15 درصد تفاله دانه انار، 3- حاوی 400 میلی‌گرم درکیلوگرم ویتامین ...
بیشتر
این مطالعه به منظور بررسی تأثیر تغذیه آنتی‌اکسیدان طبیعی و مصنوعی بر عملکرد و وضعیت آنتیاکسیدانی بزغاله‌های پرواری انجام گرفت. تعداد 32 رأس بزغاله نر نژاد مهابادی 5 تا 6 ماهه با میانگین وزن اولیه 8/1±5/16 کیلوگرم، به طور تصادفی با یکی از جیرههای آزمایشی شامل: 1- شاهد، 2- حاوی 15 درصد تفاله دانه انار، 3- حاوی 400 میلی‌گرم درکیلوگرم ویتامین ای و 4- حاوی 15 درصد تفاله دانه انار + 400 میلی‌گرم درکیلوگرم ویتامین ای (بر حسب ماده خشک) به صورت انفرادی و به مدت 84 روز تغذیه شدند. افزودن ویتامین ای و تفاله دانه انار به جیره تغییری در عملکرد و ماده خشک مصرفی بزغاله‌ها ایجاد نکرد (05/0<P). میزان اکسیداسیون چربی در عضله راسته خام و پخته بزغاله‌های تغذیه شده با جیره حاوی تفاله دانه انار و جیره حاوی ویتامین ای به طور معنیداری نسبت به بزغاله‌های تغذیه شده با جیره شاهد کاهش یافت و بیشترین کاهش مربوط به بزغاله‌های تغذیه شده با جیره حاوی تفاله دانه انار + ویتامین ای بود (05/0 >P). افزودن تفاله دانه انار، ویتامین ای و تفاله دانه انار + ویتامین ای به جیره باعث افزایش (05/0P<) ظرفیت کل آنتی اکسیدانی و متعاقباً کاهش (05/0P<) میزان مالون دی‌آلدهید پلاسما، کبد و عضله راسته نسبت به جیره شاهد شد. نتایج حاصل از این آزمایش نشان داد که تفاله دانه انار را می‌توان به عنوان یک منبع آنتی‌اکسیدان طبیعی به جای آنتی‌اکسیدان‌های صنعتی در جیره نشخوارکنندگان به کار برد.
حمید جهانی؛ مژگان مظهری؛ نعمت ضیایی؛ روح اله میرمحمودی
چکیده
این پژوهش با هدف بررسی اثر آنتی‌بیوتیک ویرجینامایسین، اسانس میخک و پروبیوتیک پروتکسین بر عملکرد، فراسنجههای خونی، جمعیت میکروبی و بافت شناسی روده کوچک جوجههای گوشتی انجام شد. برای این منظور240 قطعه جوجه نر گوشتی سویه راس 308 در 40 واحد آزمایش با 6 تیمار و 4 تکرار 10 قطعه-ای در قالب طرح کاملا تصادفی توزیع شدند. تیمارها شامل: جیره ...
بیشتر
این پژوهش با هدف بررسی اثر آنتی‌بیوتیک ویرجینامایسین، اسانس میخک و پروبیوتیک پروتکسین بر عملکرد، فراسنجههای خونی، جمعیت میکروبی و بافت شناسی روده کوچک جوجههای گوشتی انجام شد. برای این منظور240 قطعه جوجه نر گوشتی سویه راس 308 در 40 واحد آزمایش با 6 تیمار و 4 تکرار 10 قطعه-ای در قالب طرح کاملا تصادفی توزیع شدند. تیمارها شامل: جیره پایه (شاهد)، دو گروه آزمایشی تغذیه شده با جیره شاهد و افزودن 02/0 درصد آنتی‌بیوتیک ویرجیناماسین و پروبیوتیک پروتکسین و سه گروه آزمایشی تغذیه شده با جیره شاهد و سطوح 150، 300 و 450 میلی‌گرم درکیلوگرم جیره، اسانس میخک بودند. نتایج نشان داد که تیمارهای حاوی آنتی بیوتیک، پروبیوتیک و سطوح 150 و 300 میلی‌گرم اسانس میخک وزن زنده، ضریب تبدیل خوراک، وزن نسبی لاشه، سینه و ران را به طور معنیدار بهبود بخشیدند (05/0P<). میانگین وزن نسبی اندام‌های ایمنی بورس و طحال و همچنین کبد، در تمامی تیمارها در مقایسه با تیمار کنترل افزایش یافت (05/0P<). پروبیوتیک و تمامی سطوح اسانس، میزان کلسترول و LDL پلاسمای خون را به طور معنیدار کاهش دادند (05/0P<). تمامی تیمارها بجز آنتی‌بیوتیک تعداد باکتریهای لاکتوباسیلوس را افزایش و تعداد باکتریهای اشرشیاکلی را کاهش دادند (05/0P<). آنتی‌بیوتیک، پروبیوتیک و سطوح 150 و 300 میلی‌گرم اسانس میخک ارتفاع و عرض پرز را افزایش و عمق کریپت را کاهش دادند. تمامی تیمارها نسبت هتروفیل به لمفوسیت را بهبود بخشیدند (05/0P<). بنابراین می‌توان از پروبیوتیک و اسانس میخک تا سطح 300 میلی‌گرم به عنوان جایگیزین آنتی بیوتیک در جهت بهبود عملکرد و ایمنی جوجههای گوشتی استفاده کرد.
هاشم دشت بان؛ نظر افضلی؛ سید جواد حسینی واشان؛ هادی سریر
چکیده
هدف این تحقیق بررسی اثر پودر میوه‌ی کهورک بر عملکرد، خصوصیات لاشه، فراسنجههای بیوشیمیائی خون، سامانه ایمنی و ضداکسیدانی جوجههای گوشتی تحت تنش گرمایی بود. در این آزمایش از تعداد 250 قطعه جوجه یک روزه نر سویه راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی با پنج تیمار، پنج تکرار و 10 قطعه جوجه در هر تکرار استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل شاهد ...
بیشتر
هدف این تحقیق بررسی اثر پودر میوه‌ی کهورک بر عملکرد، خصوصیات لاشه، فراسنجههای بیوشیمیائی خون، سامانه ایمنی و ضداکسیدانی جوجههای گوشتی تحت تنش گرمایی بود. در این آزمایش از تعداد 250 قطعه جوجه یک روزه نر سویه راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی با پنج تیمار، پنج تکرار و 10 قطعه جوجه در هر تکرار استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل شاهد منفی (بدون تنش)، شاهد مثبت (تنش گرمایی) و سطوح یک، سه و پنج درصد پودر میوه کهورک بود. جهت اجرای برنامه تنش گرمایی، دمای سالن در طول دو هفته آخر آزمایش به مدت شش ساعت در روز به حدود )2±38) درجه سانتی‌گراد افزایش یافت. نتایج نشان داد که افزودن کهورک در شرایط تنش باعث کاهش معنیدار وزن بدن، مصرف خوراک، راندمان مصرف انرژی، راندمان مصرف پروتئین و شاخص تولید و از طرفی باعث افزایش معنیدار ضریب تبدیل خوراک گردید. تیمارهای آزمایشی تأثیری بروزن نسبی اجزای لاشه نداشت. غلظت کلسترول، LDL، گلوکز و فعالیت آنزیم‌هایAST،ALT ، LDH و میزان MDA پلاسمای خون با افزودن پودر میوه کهورک تحت تنش به‌طور معنیداری کاهش یافت (05/0>P)، ولی غلظت HDL، پروتئین تام و آلبومین سرم خون در تیمارهای آزمایشی تفاوت معنیداری نشان نداد. عیار پادتن بر ضد SRBC در جوجههای دریافت کننده کهورک افزایش یافت. بنابراین اگر چه پودر کهورک اثرات منفی بر عملکرد جوجههای گوشتی داشته ولی بهبود سامانه ایمنی و آنتیاکسیدانی جوجههای گوشتی تحت تنش گرمایی را در پی داشت.
سعید عابدی؛ حمیدرضا علی اکبرپور؛ کاظم یوسفی کلاریکلایی
چکیده
این آزمایش با هدف بررسی اثر کاهش میزان اسیدهای آمینه جیره (پیشنهاد آرین و ۶ درصدکمتر از آن تا 25 روزگی) و نوع تلاقی (کلاسیک و جدید) روی صفات عملکردی و برخی خصوصیات سیستم ایمنی جوجههای گوشتی آرین انجام شد. تعداد 500 قطعه جوجه یک روزه مخلوط از دو جنس در قالب یک طرح آماری فاکتوریل با 4 گروه آزمایشی و 5 تکرار برای هر گروه طی مدت 44 روز مورد آزمایش ...
بیشتر
این آزمایش با هدف بررسی اثر کاهش میزان اسیدهای آمینه جیره (پیشنهاد آرین و ۶ درصدکمتر از آن تا 25 روزگی) و نوع تلاقی (کلاسیک و جدید) روی صفات عملکردی و برخی خصوصیات سیستم ایمنی جوجههای گوشتی آرین انجام شد. تعداد 500 قطعه جوجه یک روزه مخلوط از دو جنس در قالب یک طرح آماری فاکتوریل با 4 گروه آزمایشی و 5 تکرار برای هر گروه طی مدت 44 روز مورد آزمایش قرار گرفتند. میزان اسیدهای آمینه جیره با توجه به میزان لیزین قابل هضم محاسبه شد. در روزهای 21 و 42 از ورید بال 2 جوجه (نر و ماده) از هر پن خونگیری و سلول های هتروسیت و لنفوسیت شمارش شد. صفات عملکردی در سنین مختلف و وزن اندام های ایمنی در 44 روزگی اندازه گیری شد. در این آزمایش مصرف خوراک در 18 روزگی و ضریب تبدیل خوراک در 18 و 25 روزگی تحت تاثیر کاهش میزان اسیدهای آمینه جیره، افزایش یافت (05/0 p<). تفاوت معنی داری در وزن بدن و اندام های ایمنی، شمار هتروفیل و لنفوسیت و نسبت هتروفیل به لنفوسیت خون مشاهده نشد. اثر متقابل میان فاکتورهای مورد بررسی روی صفات مورد اندازه‌گیری مشاهده نشد. در کل نتایج این بررسی نشان داد عملکرد رشد تلاقی جدید در شرایط این آزمایش مشابه با تلاقی کلاسیک بود و کاهش 6 درصدی اسیدهای آمینه جیره نسبت به سطوح پیشنهادی راهنمای آرین در سنین ابتدایی تاثر منفی بر عملکرد، نسبت هتروفیل به لنفوسیت خون و وزن اندام های ایمنی نداشت.
محمد حسین نعمتی؛ سید عبداله حسینی؛ وحید قاسملو؛ امیر میمندی پور
چکیده
به منظور بررسی اثر پودر زردچوبه، دارچین، پروبیوتیک و آنتی‌بیوتیک بر عملکرد رشد، فراسنجه-های خونی و پاسخ ایمنی جوجههای گوشتی در دوره‌ی آغازین، آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با 7 تیمار در چهار تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل: 1- تیمار شاهد، 2- جیره‌ی حاوی 150 میلی‌گرم در کیلوگرم آنتی‌بیوتیک آویلامایسین، 3- جیره‌ی حاوی 100 ...
بیشتر
به منظور بررسی اثر پودر زردچوبه، دارچین، پروبیوتیک و آنتی‌بیوتیک بر عملکرد رشد، فراسنجه-های خونی و پاسخ ایمنی جوجههای گوشتی در دوره‌ی آغازین، آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با 7 تیمار در چهار تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل: 1- تیمار شاهد، 2- جیره‌ی حاوی 150 میلی‌گرم در کیلوگرم آنتی‌بیوتیک آویلامایسین، 3- جیره‌ی حاوی 100 میلی‌گرم در کیلوگرم پروتکسین، 4و5 - جیره‌ی پایه حاوی 5 و 5/7 گرم در کیلوگرم پودر زردچوبه، 6 و7- جیره‌ی پایه حاوی 5 و 5/7 گرم در کیلوگرم پودر دارچین بود. نتایج نشان داد که وزن بدن، خوراک مصرفی و ضریب تبدیل غذایی تحت تاثیر تیمارهای مختلف قرار نگرفت (05/0p>). پروتئین‌کل، آلبومین، کلسترول و تریگلیسرید پلاسما تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار گرفتند (05/0>p). تیمار شاهد پایینترین سطح آنزیم آلکالین‌فسفاتاز را داشت که با تیمارهای دیگر اختلاف معنی دار داشت (05/0>p). بالاترین سطح کلسیم و فسفر در تیمار پروبیوتیک و کمترین آن در تیمار شاهد مشاهده شد (05/0>p). استفاده از افزودنی‌های مختلف تاثیری بر عیار آنتی بادی علیه گلبول قرمز گوسفندی نداشت (05/0<p). به‌طور کلی نتایج نشان داد که استفاده از افزودنی‌ها بیشترین تاثیر خود را بر فراسنجههای خونی در دوره‌ی آغازین اعمال می‌نمایند و در این تحقیق، تیمار پروبیوتیک اثرات مثبت بیشتری نسبت به سایر افزودنی‌ها بر فراسنجههای خونی داشت.
سعید احدی؛ حسن درمانی کوهی؛ نوید قوی حسین زاده
چکیده
در این آزمایش 1032 قطعه جوجه بلدرچین‌ژاپنی در قالب طرح آماری کاملاً تصادفی شامل 4 تیمار و هر تیمار در 3 تکرار به واحدهای آزمایشی اختصاص یافتند. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از: 1- جیره با غلظت پایین مواد مغذی (در سطح 95 درصد پیشنهاد (1994) NRC)، 2- جیره با غلظت در سطح پیشنهاد (1994) NRC و 3، 4- به ترتییب جیرههای با غلظت 5 و 10 درصد بیشتر از سطح پیششنهادی ...
بیشتر
در این آزمایش 1032 قطعه جوجه بلدرچین‌ژاپنی در قالب طرح آماری کاملاً تصادفی شامل 4 تیمار و هر تیمار در 3 تکرار به واحدهای آزمایشی اختصاص یافتند. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از: 1- جیره با غلظت پایین مواد مغذی (در سطح 95 درصد پیشنهاد (1994) NRC)، 2- جیره با غلظت در سطح پیشنهاد (1994) NRC و 3، 4- به ترتییب جیرههای با غلظت 5 و 10 درصد بیشتر از سطح پیششنهادی (1994) NRC. افزایش در غلظت مواد مغذی منجربه بهبود در افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل خوراک شد. بهترین افزایش وزن و ضریب تبدیل خوراک در تیمار جیره‌ای 10 درصد بیشتر از سطح پیشنهادی (1994) NRC حاصل شد. مصرف خوراک منحصراً در دوره آغازین آزمایش تحت تاثیر جیرههای آزمایشی قرار گرفت، به طوری‌که جوجه بلدرچین‌های با غلظت پایین مواد مغذی خوراک مصرفی کمتری را در مقایسه با سایر گروه‌ها از خود نشان دادند.به استثناء اوزان نسبی ران، پانکراس و سنگدان، سایر صفات مرتبط با لاشه تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفتند. غلظت مواد مغذی جیره روی خصوصیات منحنی رشد جوجه بلدرچین‌های ژاپنی تاثیر‌گذار بود، به طوری‌که افزایش در غلظت منجر به افزایش در وزن بلوغ و ثابت نرخ رشد تخمینی توسط مدل رشدی گمپرتز شد که مؤید نتایج محققین قبل در خصوص ارتباط مستقیم بین اثرات محیطی با خصوصیات منحنی رشد جوجه بلدرچین‌های ژاپنی است. لذا، به دلیل تاثیرپذیری منحنی رشد از شرایط تغذیهای متفاوت، بررسی بیشتر روی منحنی‌های رشد جوجه بلدرچین‌های پرورش یافته در شرایط تغدیه‌ای خاص به منظور انتخاب بهترین دام‌های مولد پیشنهاد می شود.
مرضیه ایزدخواه؛ هادی سریر؛ محمد باقر منتظر تربتی؛ حسین نعیمی پور یونسی
چکیده
این آزمایش به منظور بررسی اثر سطوح مختلف دانه زرشک بر عملکرد، صفات لاشه، فراسنجههای خونی، پاسخ ایمنی و آنتیاکسیدانی جوجههای گوشتی انجام شد. در این مطالعه 240 قطعه جوجه گوشتی نر سویه راس 308، در قالب طرح آماری کاملاً تصادفی با 5 تیمار و 4 تکرار )12 قطعه جوجه در هر تکرار( استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل 5 سطح میوه زرشک (شاهد، 1، 2، 3 و 4 درصد) ...
بیشتر
این آزمایش به منظور بررسی اثر سطوح مختلف دانه زرشک بر عملکرد، صفات لاشه، فراسنجههای خونی، پاسخ ایمنی و آنتیاکسیدانی جوجههای گوشتی انجام شد. در این مطالعه 240 قطعه جوجه گوشتی نر سویه راس 308، در قالب طرح آماری کاملاً تصادفی با 5 تیمار و 4 تکرار )12 قطعه جوجه در هر تکرار( استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل 5 سطح میوه زرشک (شاهد، 1، 2، 3 و 4 درصد) بودند. صفات مورد مطالعه شامل میانگین خوراک مصرفی ، افزایش وزن و ضریب تبدیل غذایی، تیترآنتیبادی تولید شده علیه نیوکاسل، آنزیم‌های آنتیاکسیدانی و فراسنجههای خونی بودند. سطوح گلوکز و کلسترول، وزن قلب و چربی محوطه بطنی بطور معنیداری کاهش یافت (05/0P<). میوه زرشک میزان فعالیت آنزیم‌های سوپر اکسید دیسموتاز و گلوتاتیون پراکسیداز و HDL را به طور معنیداری افزایش داد (05/0P<). در پایان، نتایج این آزمایش نشان داد که گرچه افزودن میوه زرشک در همه سطوح، سبب بهبود فعالیت آنزیم‌های آنتیاکسیدانی گردید، اما فقط در سطح 3 درصد آن، موجب بهبود مقادیر گلوکز، کلسترول و HDL خون جوجه های گوشتی شد.
یاشار آزاد وطن؛ علی نوبخت
چکیده
در تحقیقی اثرات استفاده از سطوح مختلف گیاه پونه و پروتئین خام جیره بر عملکرد، صفات کیفی تخممرغ و متابولیتهای خونی مرغ‌های تخمگذار ارزیابی شد. آزمایش به صورت فاکتوریل (3×3) شامل سه سطح از پودر گیاه پونه (صفر، 1 و 2 درصد) و سه سطح پروتئین خام جیره (مطابق NRC، 10 و 20% کمتر ازNRC )، در قالب طرح کاملاً تصادفی با 9 تیمار، 4 تکرار و 12 قطعه مرغ ...
بیشتر
در تحقیقی اثرات استفاده از سطوح مختلف گیاه پونه و پروتئین خام جیره بر عملکرد، صفات کیفی تخممرغ و متابولیتهای خونی مرغ‌های تخمگذار ارزیابی شد. آزمایش به صورت فاکتوریل (3×3) شامل سه سطح از پودر گیاه پونه (صفر، 1 و 2 درصد) و سه سطح پروتئین خام جیره (مطابق NRC، 10 و 20% کمتر ازNRC )، در قالب طرح کاملاً تصادفی با 9 تیمار، 4 تکرار و 12 قطعه مرغ در هر تکرار در مجموع با 432 قطعه مرغ تخمگذار سویة های- لاین W36 از سن 25 تا 37 هفتگی انجام شد. درصد تولید تخممرغ، تولید تودهای و خوراک مصرفی در جیرههای حاوی پونه کاهش یافت که این کاهش در عملکرد با جیرههای حاوی سطوح پروتئین خام کمتر از توصیۀ NRC نیز مشاهده شد (05/0>P). در اثرات متقابل سطوح پونه و پروتئین خام جیره، بهترین عملکرد با جیرۀ بدون پونه و سطح پروتئین خام مطابق توصیۀNRC به دست آمد. استفاده از پونه و کاهش سطح پروتئین خام جیره سبب کاهش درصد تولید تخممرغ، تولید تودهای، خوراک مصرفی و افزایش ضریب تبدیل غذایی شد (05/0>P). استفاده از پونه و کاهش سطح پروتئین جیره موجب افزایش استحکام پوسته و واحد هاو شد. جیرة حاوی 2 درصد پونه باعث کاهش اسید اوریک خون و کاهش 10 درصدی پروتئین خام جیره، سطح پروتئین تام خون را کاهش داد. استفاده از 10 درصد پروتئین خام کمتر موجب افزایش درصد هتروفیل‌ها و کاهش درصد لنفوسیت‌ها شد. به طور کلی استفاده از پونه و نیز کاهش پروتئین خام جیرهها اثرات سوئی بر عملکرد مرغ‌های تخمگذار دارد.
پیروز شاکری؛ مرتضی حسینی غفاری؛ حسن فضائلی
چکیده
محصول فرعی پسته از مهمترین محصولات فرعی کشور است. این محصول شامل پوست نرم رویی، دُم خوشه‌ها، برگ‌ها، سرشاخه‌ها و مقداری پسته‌های پوک و نیمه مغز است. مطالعاتی برای فرآوری، نگهداری و استفاده در تغذیه دام‌ها انجام شده است، با این‌حال هنوز زمینه مناسبی برای ورود کامل محصول به خوراک دام میسر نشده است. این مقاله با‌هدف جمع‌بندی نتایج ...
بیشتر
محصول فرعی پسته از مهمترین محصولات فرعی کشور است. این محصول شامل پوست نرم رویی، دُم خوشه‌ها، برگ‌ها، سرشاخه‌ها و مقداری پسته‌های پوک و نیمه مغز است. مطالعاتی برای فرآوری، نگهداری و استفاده در تغذیه دام‌ها انجام شده است، با این‌حال هنوز زمینه مناسبی برای ورود کامل محصول به خوراک دام میسر نشده است. این مقاله با‌هدف جمع‌بندی نتایج حاصل از مطالعات برای عمل‌آوری، نگهداری، ترکیبات شیمیایی، تعیین سطوح مناسب مصرف در دام‌های مختلف و بررسی تاثیر آن بر عملکرد رشد و قابلیت هضم تهیه شده است. تولید این محصول نسبت به پسته خشک حدود 6/1 برابر می‌باشد. خشک کردن محصول در برابرآفتاب مشروط به پهن شدن در لایه‌های 5 سانتی‌متری و زیر و رو کردن مرتب می‌تواند روش مناسبی برای نگهداری باشد. خشک کردن با دستگاه در صورتی که رطوبت به خوبی خارج شود و محصول تحت آسیب حرارتی قرار نگیرد، توصیه شده است. سیلوکردن بدون افزودنی روش مناسبی برای نگهداری محصول می‌باشد، ضمن اینکه افزودن 5/1 درصد ملاس و حداکثر 5/0 درصد اوره در افزایش کیفیت آن موثر است. میانگین ماده خشک، ماده آلی، پروتئین خام، دیواره سلولی، دیواره سلولی بدون همی‌سلولز، ترکیبات فنلی و کل تانن در محصول خشک به‌ترتیب 91/93، 84/83، 81/11، 27/30، 12/22، 38/10 و 16/6 درصد تعیین شد. میانگین قابلیت هضم ماده خشک این محصول بین 50/56-00/52 درصد تعیین گردید. نتایج مطالعات نشان می‌دهد که می‌توان از آن به‌عنوان بخشی از جیره گاوهای شیری تا 10 درصد، گاوهای گوشتی تا 12 درصد و گوسفند و بز تا 25 درصد ماده خشک جیره استفاده نمود.
مهدی بارانی؛ نظر افضلی؛ سید جواد حسینی واشان
چکیده
این آزمایش جهت ارزیابی اثر شاهدانه بر عملکرد، پاسخ ایمنی، نیمرخ لیپیدی و فعالیت ضداکسیدانی پلاسما در جوجههای گوشتی انجام شد. تعداد 250 قطعه جوجه گوشتی نر یکروزه (سویه راس308) به طور تصادفی در 5 تیمار با 5 تکرار ( 10 قطعه جوجه به ازای هر قفس) تقسیم شدند. تیمارها عبارت بودند از: 1) جیره شاهد یا فاقد شاهدانه (H0) 2) جیره حاوی 5 درصد شاهدانه (H5) 3) جیره ...
بیشتر
این آزمایش جهت ارزیابی اثر شاهدانه بر عملکرد، پاسخ ایمنی، نیمرخ لیپیدی و فعالیت ضداکسیدانی پلاسما در جوجههای گوشتی انجام شد. تعداد 250 قطعه جوجه گوشتی نر یکروزه (سویه راس308) به طور تصادفی در 5 تیمار با 5 تکرار ( 10 قطعه جوجه به ازای هر قفس) تقسیم شدند. تیمارها عبارت بودند از: 1) جیره شاهد یا فاقد شاهدانه (H0) 2) جیره حاوی 5 درصد شاهدانه (H5) 3) جیره حاوی 10 درصد شاهدانه (H10) 4) جیره حاوی 15 درصد شاهدانه (H15) 5) جیره حاوی 20 درصد شاهدانه (H20). داده‌ها با نرم افزارSAS9.1 و توسط رویه GLM تجزیه و مقایسه میانگین‌ها با استفاده از آزمون توکی انجام گردید. نتایج این تحقیق نشان داد که استفاده از شاهدانه در سطوح بالای 10 درصد در جیره، وزن بدن و میزان مصرف خوراک را به طور معنیداری کاهش داد (05/0>P)، اما اثر معنیداری بر ضریب تبدیل نداشت. همچنین، استفاده از شاهدانه در سطح بالای 5 درصد، میزان مالون دی آلدئید (MDA) پلاسما را به طور معنیداری کاهش داد (05/0>P)، اما اثر معنیداری بر پاسخ ایمنی هومورال نداشت. غلظت کلسترول کل، تری گلیسرید و HDL پلاسما تغییر نیافت، اما غلظت LDL در گروه‌های مکمل شده با دانه شاهدانه در مقایسه با گروه شاهد به طور معنیداری کاهش یافت(05/0>P). به طور کلی، اگرچه استفاده از شاهدانه در جیره جوجههای گوشتی در سطوح بالای 5 درصد به عنوان یک ضداکسیدان طبیعی و کاهندهLDL مفید است، اما کاربرد آن در سطوح بالای 10درصد به علت کاهش عملکرد توصیه نمی‌شود.
مجتبی وفایی نیا؛ حسین مروج؛ محمود شیوازاد؛ حسن شیرزادی؛ عبدالله اکبریان؛ سعید خلجی
چکیده
به‌منظور بررسی تأثیر سطوح مختلف انرژی جیرۀ غذایی در دوران پرورش بر عملکرد و صفات تولیدی مرغ‌های تخمگذار در دورۀ تولید آزمایشی انجام شد. تعداد 196 قطعه جوجه تخمگذار یکروزه به‌طور تصادفی به 7 تیمار (Kcal ME/kg3000- 2900- 2800- 2700- 2600- 2500- 2400)، با 4 تکرار و 7 پرنده به ازای هر تکرار اختصاص داده شد. سطح انرژی Kcal ME/kg 2800 به‌عنوان گروه شاهد در نظر گرفته ...
بیشتر
به‌منظور بررسی تأثیر سطوح مختلف انرژی جیرۀ غذایی در دوران پرورش بر عملکرد و صفات تولیدی مرغ‌های تخمگذار در دورۀ تولید آزمایشی انجام شد. تعداد 196 قطعه جوجه تخمگذار یکروزه به‌طور تصادفی به 7 تیمار (Kcal ME/kg3000- 2900- 2800- 2700- 2600- 2500- 2400)، با 4 تکرار و 7 پرنده به ازای هر تکرار اختصاص داده شد. سطح انرژی Kcal ME/kg 2800 به‌عنوان گروه شاهد در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که تغذیه سطوح مختلف انرژی تأثیر معنیداری بر خوراک مصرفی و افزایش وزن پرنده‌ها نداشت. اگرچه با کاهش سطح انرژی جیره غذایی ضریب تبدیل خوراک به تخم مرغ افزایش یافت، اما این کاهش انرژی تا سطح Kcal ME/kg 2400 نسبت به گروه شاهد تفاوت معنیداری نداشت. کاهش سطح انرژی جیرۀ غذایی تا Kcal ME/kg 2500 در مقایسه با تیمار شاهد تأثیر معنیداری بر خوراک مصرفی به ازای هر دوجین تخممرغ و تعداد تخممرغ تولیدی هر مرغ در کل دوره تولید نداشت. همچنین رقیق‌کردن انرژی متابولیسمی جیره تا سطح 2600 و 2700 کیلوکالری در کیلوگرم به‌ترتیب تأثیری روی تولید تخممرغ و سن شروع تخمگذاری نداشت (05/0P>). به‌عنوان نتیجه‌گیری تغذیه تیمار حاوی سطح انرژی Kcal ME/kg 3000 علاوه بر بهبود عملکرد و صفات تولیدی، در مقایسه با سایر تیمارها سبب افزایش میانگین وزن هر تخممرغ شد (05/0P<). افزون بر این استفاده از این سطح انرژی در مقایسه با تیمار شاهد سبب کاهش هزینة تغذیه برای تولید هر کیلوگرم تخممرغ شد (25/7 درصد). بنابراین توصیه می‌شود که جهت دستیابی به یک عملکرد مطلوب از این سطح انرژی در دوران پرورش استفاده شود.
محمد یازرلو؛ سید داود شریفی؛ فرید شریعتمداری؛ عبدالرضا صالحی
چکیده
به منظور بررسی تأثیر سطوح مختلف انرژی و لیزین در جیره بر عملکرد بلدرچین ژاپنی در دوره رشد، از تعداد 360 قطعه بلدرچین ژاپنی یک روزه در یک آزمایش فاکتوریل 6×2، با دو سطح انرژی قابل سوخت‌وساز (2850 و 2950 کیلوکالری در کیلوگرم) و شش سطح لیزین (1/1، 2/1، 3/1، 4/1، 5/1 و 6/1 درصد جیره) در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار و 10 پرنده در هر تکرار استفاده ...
بیشتر
به منظور بررسی تأثیر سطوح مختلف انرژی و لیزین در جیره بر عملکرد بلدرچین ژاپنی در دوره رشد، از تعداد 360 قطعه بلدرچین ژاپنی یک روزه در یک آزمایش فاکتوریل 6×2، با دو سطح انرژی قابل سوخت‌وساز (2850 و 2950 کیلوکالری در کیلوگرم) و شش سطح لیزین (1/1، 2/1، 3/1، 4/1، 5/1 و 6/1 درصد جیره) در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار و 10 پرنده در هر تکرار استفاده شد. مصرف خوراک و افزایش وزن به‌طور هفتگی اندازه‌گیری و ضریب تبدیل محاسبه شد. در پایان دوره (35 روزگی) از هر واحد آزمایشی چهار قطعه پرنده (از هر دو جنس) انتخاب و جهت بررسی صفات لاشه کشتار شدند. نتایج نشان داد که افزایش میزان لیزین جیره، تاتثر معنیداری بر میزان افزایش وزن روزانه، ضریب تبدیل، بازده لاشه و عضله سینه داشت (05/0>P). بیشترین افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل به ترتیب با تغذیه جیرههای حاوی 4/1 و 5/1 درصد لیزین مشاهده شد (05/0>P). اثر بر هم کنش انرژی × لیزین جیره بر بازده لاشه معنیدار بود (05/0>P). به‌طوری‌که پرندگان تغذیه‌شده با جیره حاوی 2850 کیلوکالری در کیلوگرم انرژی قابل متابولیسم و 4/1 درصد لیزین بیشترین بازده لاشه را داشتند. با توجه به نتایج این آزمایش، جیره حاوی 2850 کیلوکالری در کیلوگرم انرژی قابل متابولیسم و 4/1 درصد لیزین برای دوره رشد بلدرچین ژاپنی توصیه می‌شود.
هوشنگ لطف الهیان؛ سید عبدا... حسینی
چکیده
به منظور بررسی عملکرد و خصوصیات لاشه سه آمیخته تجاری جوجه گوشتی (A, B, C) با چهار برنامه تغذیهای مختلف آزمایشی در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی انجام شد. چهار برنامه تغذیه ای مختلف در چهار مرحله مجزا، به عنوان بلوک در نظر گرفته شد. برنامه تغذیه ای اول استفاده از جیره در چهار دوره، دوم استفاده از جیره با انرژی و پروتئین بالا، سوم استفاده ...
بیشتر
به منظور بررسی عملکرد و خصوصیات لاشه سه آمیخته تجاری جوجه گوشتی (A, B, C) با چهار برنامه تغذیهای مختلف آزمایشی در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی انجام شد. چهار برنامه تغذیه ای مختلف در چهار مرحله مجزا، به عنوان بلوک در نظر گرفته شد. برنامه تغذیه ای اول استفاده از جیره در چهار دوره، دوم استفاده از جیره با انرژی و پروتئین بالا، سوم استفاده از جیره به صورت پلت و چهارم استفاده از جیره با انرژی و پروتئین پایین بود. در هر مرحله سه آمیخته تجاری (تیمار) در چهار تکرار در سالنهای مجزا بر روی 2000 قطعه جوجه گوشتی به مدت 42 روز مورد بررسی قرار گرفتند. در هر مرحله مدیریت پرورش نیز برای هر سه سویه مشابه بود. در تمامی مراحل در طول آزمایش، افزایش وزن، خوراک مصرفی روزانه و ضریب تبدیل غذایی و درصد تلفات، میانگین وزن بدن، شاخص تولید و خصوصیات لاشه (درصد لاشه، سینه، ران و چربی محوطه بطنی) مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد در کل، سویه B بالاترین و سویه C پایینترین میانگین افزایش وزن بدن و خوراک مصرفی را داشت (05/0>P). استفاده از برنامه تغذیه ای جیره ها به صورت پلت بیشترین و جیره چهار دوره کمترین میانگینهای افزایش وزن روزانه و خوراک مصرفی را به خوداختصاص دادند، جیرههای با انرژی و پروتئین پایین و پلت بیشترین و جیره با انرژی و پروتئین بالا کمترین میانگین وزن بدن را نشان دادند (05/0>P). جیره با انرژی و پروتئین بالا بیشترین و جیره چهار مرحلهای کمترین درصد ماندگاری را داشتند (05/0>P). سویه B بیشترین و سویه C کمترین مقدار شاخص تولید را به خود اختصاص دادند (05/0>P). همچنین در مورد اثر برنامه تغذیهای، جیره با انرژی و پروتئین بالا و جیره پلت بیشترین و جیره چهار مرحلهای و جیره با انرژی و پروتئین پایین کمترین مقدار این شاخص را داشتند (05/0>P). اثر سویه بر درصد لاشه، سینه و چربی حفره بطنی معنیدار بود و سویه B بالاترین و سویه C کمترین درصد لاشه و سینه را به خود اختصاص دادند (05/0>P). اثر برنامه تغذیهای بر درصد لاشه معنیدار بود. جیره با انرژی و پروتئین بالا، بیشترین و جیره با انرژی و پروتئین پایین، کمترین درصد لاشه را موجب شدند (05/0 >P).
رامین حبیبی؛ قاسم جلیلوند؛ محمد رضا مرادقلی؛ آیدین عزیزپور
چکیده
این تحقیق به منظور ارزیابی اثرات سطوح مختلف پودر دانه‌ی گیاه دارویی زنیان بر عملکرد رشد، خصوصیات لاشه و برخی فراسنجههای خونی در بلدرچین ژاپنی انجام گرفت. 288 قطعه بلدرچین ژاپنی مخلوط دو جنس به‌طورتصادفی به 24 واحد آزمایشی (6 تیمار در 4 تکرار) اختصاص یافتند. جیرههای آزمایشی شامل جیره‌ی پایه(ذرت-سویا)، شاهد+آنتی بیوتیک (شاهد مثبت) و ...
بیشتر
این تحقیق به منظور ارزیابی اثرات سطوح مختلف پودر دانه‌ی گیاه دارویی زنیان بر عملکرد رشد، خصوصیات لاشه و برخی فراسنجههای خونی در بلدرچین ژاپنی انجام گرفت. 288 قطعه بلدرچین ژاپنی مخلوط دو جنس به‌طورتصادفی به 24 واحد آزمایشی (6 تیمار در 4 تکرار) اختصاص یافتند. جیرههای آزمایشی شامل جیره‌ی پایه(ذرت-سویا)، شاهد+آنتی بیوتیک (شاهد مثبت) و سطوح مختلف پودر دانه‌ی زنیان که به ترتیب حاوی 5/0، 1، 5/1 و 2 درصد جیره بودند. نتایج نشان داد که تیمار حاوی 1 درصد پودر دانه‌ی زنیان به‌طورمعنی‌داری وزن بدن را در روزهای 14 و 28 افزایش داد و باعث افزایش وزن زنده در دوره‌های 7 تا 14 و 7 تا 28روزگی شد (05/0P<). تفاوت معنیداری از لحاظ مصرف خوراک، ضریب تبدیل غذایی و اجزای لاشه بین تیمارهای آزمایشی وجود نداشت (05/0P>). تیمارهای حاوی زنیان وزن نسبی بورس فابریسیوس را به‌طورمعنی‌داری نسبت به تیمار شاهد افزایش دادند (05/0P<). پرندگان دریافت کننده جیره‌ی 1 درصد زنیان سطح گلوکز و کلسترول پایین‌تری نسبت به گروه شاهد داشتند (05/0P<). مکمل کردن جیره با سطح 5/1 درصد زنیان، سطح لیپوپروتئین‌های با چگالی بالا را افزایش داد (05/0P<)، اگرچه تمام تیمارهای حاوی دانه زنیان سطح لیپوپروتئین‌های با چگالی پایین را کاهش دادند (05/0P<). سایر فراسنجههای خونی تحت تأتثیر گروه‌های آزمایشی قرار نگرفت (05/0P>). نتایج مطالعه حاضر در کل نشان داد که استفاده از پودر دانه زنیان در جیره وزن را بورس فابریسیوس را افزایش داده و سطح 1 درصد آن، وزن بدن و پروفایل لیپیدی سرم را در بلدرچین ژاپنی بهبود داد.
اکرم شبانی؛ فتح اله بلداجی؛ بهروز دستار؛ تقی قورچی؛ سعید زره داران
چکیده
این آزمایش به منظور بررسی تأثیر جیرههای حاوی ضایعات ماهی تخمیری بر عملکرد رشد و خصوصیات لاشه جوجههای گوشتی انجام شد. تعداد 240 قطعه جوجه گوشتی نر سویه کاب 500 در قالب طرح کاملاً تصادفی به 5 تیمار آزمایشی با 4 تکرار (12 قطعه جوجه در هر تکرار) اختصاص داده شد. تیمارهای آزمایش شامل جایگزینی 0، 3، 6، 9 و 12 درصد ضایعات ماهی تخمیری با کنجاله سویا ...
بیشتر
این آزمایش به منظور بررسی تأثیر جیرههای حاوی ضایعات ماهی تخمیری بر عملکرد رشد و خصوصیات لاشه جوجههای گوشتی انجام شد. تعداد 240 قطعه جوجه گوشتی نر سویه کاب 500 در قالب طرح کاملاً تصادفی به 5 تیمار آزمایشی با 4 تکرار (12 قطعه جوجه در هر تکرار) اختصاص داده شد. تیمارهای آزمایش شامل جایگزینی 0، 3، 6، 9 و 12 درصد ضایعات ماهی تخمیری با کنجاله سویا در جیره غذایی بود. نتایج آزمایش نشان داد که افزایش وزن 10-1 روزگی در جوجههای تغذیه شده با جیرههای حاوی 9 و 12 درصد ضایعات ماهی تخمیری نسبت به جوجههای تغذیه شده با جیره شاهد بیشتر بود (05/0>P). در 22-11 روزگی و 42-23 روزگی، جایگزینی سطوح مختلف ضایعات ماهی تخمیری با کنجاله سویا در جیرههای غذایی جوجههای گوشتی سبب بهبود افزایش وزن و ضریب تبدیل غذایی در مقایسه با گروه شاهد شد (05/0>P). مصرف خوراک در هیچ یک از دوره‌های مختلف پرورش تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. وزن کبد در تیمار شاهد به طور معنیداری کمتر از تیمارهای حاوی ضایعات ماهی تخمیری بود (05/0>P). نتایج نشان داد که جایگزینی بخشی از کنجاله سویا با ضایعات ماهی تخمیری در جیره غذایی سبب بهبود عملکرد رشد و خصوصیات لاشه جوجههای گوشتی می‌شود.
علی نوبخت
چکیده
این تحقیق به منظور تعیین اثرات استفاده از سطوح افزایشی پودر شبدر بر عملکرد، صفات کیفی تخممرغ، فراسنجههای بیوشیمیایی و سطح سلول‌های خون مرغ‌های تخمگذار انجام گرفت. این آزمایش با تعداد 192 قطعه مرغ تخمگذار سویة های لاین (W36) از سن 65 تا 77 هفتگی در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار و 4 تکرار (هر تکرار دارای 12 قطعه مرغ) اجراء گردید. ...
بیشتر
این تحقیق به منظور تعیین اثرات استفاده از سطوح افزایشی پودر شبدر بر عملکرد، صفات کیفی تخممرغ، فراسنجههای بیوشیمیایی و سطح سلول‌های خون مرغ‌های تخمگذار انجام گرفت. این آزمایش با تعداد 192 قطعه مرغ تخمگذار سویة های لاین (W36) از سن 65 تا 77 هفتگی در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار و 4 تکرار (هر تکرار دارای 12 قطعه مرغ) اجراء گردید. جیرههای آزمایشی عبارت بودند از: 1) تیمار شاهد (بدون استفاده از پودر شبدر)، 2) جیرۀ حاوی 1 درصد پودر شبدر، 3) جیرۀ حاوی 2 درصد پودر شبدر، و 4) جیرۀ حاوی 3 درصد پودر شبدر. استفاده از پودر شبدر در جیرههای غذایی مرغ‌های تخمگذار اثرات معنیدار بر عملکرد، صفات کیفی تخممرغ، فراسنجههای بیوشیمیایی و سطح سلول‌های ایمنی خون مرغ‌ها داشت (05/0>P). بیشترین مقادیر وزن تخممرغ، تولید تودهای، بالاترین درصد تولید تخممرغ، بهترین ضریب تبدیل غذایی، کمترین هزینۀ خوراک به ازای هر کیلوگرم تخممرغ تولیدی، بیشترین درصد سفیدۀ تخممرغ، کمترین سطوح آلبومین، اسید اوریک و گلبول‌های قرمز خون با استفاده از 3 درصد پودر شبدر در جیرهها بدست آمد. کمترین سطح تریگلیسرید و پروتئین کل خون با جیرۀ حاوی 1 درصد پودر شبدر مشاهده شد. در مرغ‌های تخمگذار استفاده از 3 درصد پودر شبدر موجب بهبود عملکرد، صفات کیفی تخممرغ، تغییر سطح فراسنجههای خونی می‌‌گردد.
