سیده حمیده حسینی؛ صالح طباطبائی وکیلی؛ مرتضی ممویی؛ سمیه سالاری؛ مهدی زارعی
چکیده
به منظور بررسی اثر دانه گلپر بر عملکرد، سیستم ایمنی، فعالیت آنتیاکسیدانی، میزان استروژن و برخی فراسنجه-های خونی جوجههای گوشتی، تعداد 192 قطعه جوجه گوشتی راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی با 4 تیمار، 4 تکرار و 12 قطعه پرنده در هر تکرار پرورش یافتند. تیمارها شامل سطوح صفر (شاهد)، 3/0، 6/0 و 9/0 درصد پودر دانه گلپر در جیره غذایی بودند. سطوح دانه ...
بیشتر
به منظور بررسی اثر دانه گلپر بر عملکرد، سیستم ایمنی، فعالیت آنتیاکسیدانی، میزان استروژن و برخی فراسنجه-های خونی جوجههای گوشتی، تعداد 192 قطعه جوجه گوشتی راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی با 4 تیمار، 4 تکرار و 12 قطعه پرنده در هر تکرار پرورش یافتند. تیمارها شامل سطوح صفر (شاهد)، 3/0، 6/0 و 9/0 درصد پودر دانه گلپر در جیره غذایی بودند. سطوح دانه گلپر باعث افزایش وزن و مقدار خوراک مصرفی در دورههای آغازین، رشد و کل دوره پرورش شدند (05/0P<). ضریب تبدیل خوراک در دوره آغازین تحت تاثیر تیمارها قرار نگرفت. در دورههای رشد و کل دوره، کمترین ضریب تبدیل در 6/0 درصد دانه گلپر مشاهده شد (05/0P<). دانه گلپر باعث افزایش پاسخ آنتی بادی اولیه و ثانویه علیهSRBC شد (05/0P<)، ولی بر وزن بورس فابرسیوس و طحال بیتاثیر بود. سطح 6/0 درصد دانه گلپر باعث کاهش درصد هتروفیل و افزایش لنفوسیت خون شد. نسبت هتروفیل به لنفوسیت در سطوح 3/0 و 6/0 درصد دانه گلپر کاهش یافت (05/0P<). پودر دانه گلپر باعث افزایش قدرت آنتیاکسیدانی تام پلاسمای خون شد (05/0P<). دانه گلپر تاثیری بر میزان استروژن و گلوکز سرم خون نداشت. سطوح دانه گلپر باعث کاهش غلظت تریگلیسیرید و LDL و افزایش HDL سرم خون شدند (05/0P<). سطوح 6/0 و 9/0 درصد دانه گلپر کاهش میزان کلسترول خون را موجب شدند (05/0P<). خصوصیات لاشه تحت تاثیر تیمارها قرار نگرفتند. بطورکلی، دانه گلپر موجب بهبود عملکرد، سیستم ایمنی، فعالیت آنتیاکسیدانی و فراسنجههای لیپیدی خون جوجههای گوشتی شد که سطح 6/0 درصد آن قابل توصیه میباشد.
کمال افضلی؛ سید جواد حسینی واشان؛ نظر افضلی
چکیده
آزمایشی به منظور بررسی اثر سطوح مختلف ضایعات میوه کامل سنجد با و بدون آنزیم بر عملکرد رشد، سامانه ایمنی و برخی فراسنجههای بیوشیمیائی خون جوجههای گوشتی اجرا شد. تعداد 288 قطعه جوجه خروس یکروزه انتخاب و به طور تصادفی بین 8 تیمار و 4 تکرار توزیع شد. این آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی به روش آزمایش فاکتوریل 2×4 شامل 4 سطح سنجد (0، 75/0، ...
بیشتر
آزمایشی به منظور بررسی اثر سطوح مختلف ضایعات میوه کامل سنجد با و بدون آنزیم بر عملکرد رشد، سامانه ایمنی و برخی فراسنجههای بیوشیمیائی خون جوجههای گوشتی اجرا شد. تعداد 288 قطعه جوجه خروس یکروزه انتخاب و به طور تصادفی بین 8 تیمار و 4 تکرار توزیع شد. این آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی به روش آزمایش فاکتوریل 2×4 شامل 4 سطح سنجد (0، 75/0، 5/1 و 3% سنجد) و 2 سطح آنزیم (0 و 05/0% آنزیم) انجام شد. نتایج نشان داد سنجد بر مصرف خوراک، ضریب تبدیل خوراک و وزن بدنی در دوره 28روزه تأثیری نداشت (05/0>P). وزن بدن نیز در سطح 3 درصد سنجد بطور معنیداری بالاتر از شاهد بود. ضریب تبدیل خوراک در 28 روزگی در جوجههای تغذیه شده با جیره حاوی آنزیم بطور معنیداری کاهش یافت (05/0>P). سنجد بر راندمان مصرف پروتئین، مصرف انرژی و شاخص تولید در 28 و 42 روزگی تاثیر معنیداری نداشت بجز شاخص تولید در 42 روزگی در جوجههای تغذیه شده با سنجد افزایش پیدا کرد. آنزیم، راندمان مصرف انرژی و پروتئین را در دوره 28 روز اول بطور معنیداری بهبود بخشید (05/0P<). سنجد بر میزان کلسترول، HDL و تری گلیسرید در 28 روزگی تاثیری نداشت ولی میزان LDL و کلسترول را کاهش داد (05/0P<). میزان فعالیت آنزیمهای کبدی AST و ALT در دوره 28 و 42 روزگی کاهش یافت(05/0P<).بنابراین افزودن پودر سنجد به جیره جوجههای گوشتی، باعث بهبود وزن بدن، کاهش چربی بطنی، کلسترول، LDLو افزایش کلسیم خون میگردد.
سارا میرزایی گودرزی؛ فاطمه برجی زاده؛ علی اصغر ساکی؛ داریوش علیپور؛ پویا زمانی
چکیده
این آزمایش به منظور بررسی اثر سطوح کنجاله آفتابگردان و آنزیم پروتئاز بر عملکرد، صفات کیفی تخم مرغ و ریخت شناسی روده باریک در مرغ های تخم گذار از سن 78 تا 86 هفتگی انجام شد. مجموعا 120 قطعه مرغ تخم گذار سویه بونز وایت در 6 تیمار و هر تیمار شامل 5 تکرار و 4 قطعه مرغ در هر تکرار بصورت آزمایش فاکتوریل 2×3 در قالب طرح کاملا تصادفی استفاده شد. تیمارهای ...
بیشتر
این آزمایش به منظور بررسی اثر سطوح کنجاله آفتابگردان و آنزیم پروتئاز بر عملکرد، صفات کیفی تخم مرغ و ریخت شناسی روده باریک در مرغ های تخم گذار از سن 78 تا 86 هفتگی انجام شد. مجموعا 120 قطعه مرغ تخم گذار سویه بونز وایت در 6 تیمار و هر تیمار شامل 5 تکرار و 4 قطعه مرغ در هر تکرار بصورت آزمایش فاکتوریل 2×3 در قالب طرح کاملا تصادفی استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل 3 سطح (صفر، 78/6 و 56/13 درصد کنجاله آفتابگردان) و 2 سطح آنزیم پروتئاز (صفر و 200 گرم در تن) می باشد. نتایج نشان داد میزان تخم گذاری در سطح دوم کنجاله آفتابگردان (78/6 درصد)، نسبت به تیمار شاهد افزایش یافت (05/0P<). آنزیم، موجب افزایش معنی دار خوراک مصرفی گردید (05/0P<). خوراک مصرفی در تیمار 56/13 درصد کنجاله آفتابگردان با آنزیم، نسبت به سطوح صفر و 56/13 درصد کنجاله آفتابگردان بدون آنزیم و 78/6 درصد کنجاله آفتابگردان با آنزیم افزایش یافت (05/0P<). آنزیم پروتئاز، صفات تخم مرغ از جمله شاخص شکل، شاخص زرده، واحد هاو و وزن پوسته را بهبود داد (05/0P<). ضخامت پرزهای دوازدهه در تیمار 56/13 درصد کنجاله آفتابگردان بدون آنزیم، کاهش یافت (05/0P<). ارتفاع پرز دوازدهه تحت تاثیر آنزیم کاهش یافت (05/0P<). نتایج کلی نشان داد که می توان کنجاله آفتابگردان را تا سطح 56/13 درصد همراه با آنزیم بدون هیچگونه اثر منفی بر صفات عملکردی در جیره مرغ های تخم گذار بکار برد.
امین عشایری زاده؛ بهروز دستار؛ محمود شمس شرق؛ علیرضا صادقی ماهونک؛ سعید زره داران
چکیده
این آزمایش به منظور بررسی کاهش گلوکوزینولاتها در کنجاله کلزا به روش تخمیر حالت جامد و اثرات آن بر عملکرد و جمعیت میکروبی دستگاه گوارش انجام شد. تخمیر کنجاله کلزا با کشت مخلوط مایع حاوی لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس، باسیلوس سابتیلیس و آسپرژیلوس نایجر در نسبت 1 به 2/1 انجام شد. پس از 25 روز تخمیر، مقدار گلوکوزینولاتها از 21/12 به 93/3 میکرومول ...
بیشتر
این آزمایش به منظور بررسی کاهش گلوکوزینولاتها در کنجاله کلزا به روش تخمیر حالت جامد و اثرات آن بر عملکرد و جمعیت میکروبی دستگاه گوارش انجام شد. تخمیر کنجاله کلزا با کشت مخلوط مایع حاوی لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس، باسیلوس سابتیلیس و آسپرژیلوس نایجر در نسبت 1 به 2/1 انجام شد. پس از 25 روز تخمیر، مقدار گلوکوزینولاتها از 21/12 به 93/3 میکرومول در گرم کنجاله کاهش یافت. تعداد 300 قطعه جوجه گوشتی سویه کاب 500 در قالب طرح کاملاً تصادفی به 5 تیمار آزمایشی با 4 تکرار و هر تکرار با 15 جوجه اختصاص داده شد. تیمارهای آزمایش شامل جایگزینی صفر، 50 و 100 درصد کنجاله کلزای خام و یا تخمیری با کنجاله سویا در جیره غذایی بودند. نتایج آزمایش نشان دادند که کنجاله کلزای تخمیری در مقایسه با کنجاله کلزای خام در جیره سبب بهبود عملکرد جوجههای گوشتی شد(05/0>P) و حتی عملکرد گروه تغذیه شده با جیره حاوی 50 درصد کنجاله کلزای تخمیری مشابه با گروه تغذیه شده با جیره شاهد بود. چربی محوطه بطنی در تیمارهای حاوی کنجاله کلزای تخمیری نسبت به سایر تیمارها به طور معنیداری کمتر بود (05/0>P). جمعیت باکتریهای اسید لاکتیکی در چینهدان جوجههای گوشتی تغذیه شده با جیرههای حاوی کنجاله کلزای تخمیری به طور معنیداری بیشتر ولی جمعیت کلیفرمها به طور معنیداری کمتر از سایر گروهها بود (05/0>P). نتایج نشان دادند که استفاده از کنجاله کلزای تخمیری در مقایسه با کنجاله کلزای خام سبب بهبود عملکرد و تعادل فلور میکروبی دستگاه گوارش جوجههای گوشتی میشود و در نتیجه امکان استفاده از کنجاله کلزای تخمیری به عنوان یک منبع پروتئینی جایگزین برای کنجاله سویا در جیره غذایی جوجههای گوشتی وجود دارد.
وحید قاسملو؛ سید عبداله حسینی؛ هوشنگ لطف الهیان؛ امیر میمندی پور
چکیده
این آزمایش به منظور ارزیابی اثرات پروبیوتیک، آنتی بیوتیک، روغن اسانس گیاه دارویی پونه و روغن اسانس کپسوله شدهی پونه بر عملکرد، خصوصیات لاشه و ایمنی جوجههای گوشتی آرین انجام گردید. تعداد 625 قطعه جوجهی گوشتی سویهی آرین در قالب طرح کاملا تصادفی با 5 تیمار و 5 تکرار از سن 1 تا 42 روزگی مورد آزمایش قرار گرفتند. تیمارها شامل:1- ...
بیشتر
این آزمایش به منظور ارزیابی اثرات پروبیوتیک، آنتی بیوتیک، روغن اسانس گیاه دارویی پونه و روغن اسانس کپسوله شدهی پونه بر عملکرد، خصوصیات لاشه و ایمنی جوجههای گوشتی آرین انجام گردید. تعداد 625 قطعه جوجهی گوشتی سویهی آرین در قالب طرح کاملا تصادفی با 5 تیمار و 5 تکرار از سن 1 تا 42 روزگی مورد آزمایش قرار گرفتند. تیمارها شامل:1- تیمار شاهد بدون افزودنی،2 -تیمار شاهد+ پروبیوتیک(1/0 گرم در کیلوگرم پروتکسین)،3- تیمار شاهد + آنتی بیوتیک(15/0گرم در کیلوگرم آویلامایسین)، 4- تیمار شاهد + روغن اسانس پونه(2/0 گرم در کیلوگرم) و 5- تیمار شاهد + روغن اسانس کپسوله پونه(1 گرم در کیلوگرم) بودند. نتایج نشان دادند استفاده از روغن اسانسی کپسوله شدهی پونه بر وزن پرنده، خوراک مصرفی، درصد ماندگاری و شاخص تولید اثر معنی داری نداشت(05/0<P). مقایسه میانگینهای درصد لاشه و درصد ران معنی دار نبود(05/0P>) ولی میانگینهای درصد سینه تمایل به معنیداری نشان داد(07/0P=). عیار پادتن علیه گلبول قرمز گوسفندی(07/0P=) وایمنوگلوبولینG(09/0P=) تمایل به معنیداری داشتند، ولی سطح ایمنوگلوبولین Mمعنی دار نبود(05/0P>). استفاده ازتیمارهای پروبیوتیک، آنتی بیوتیک، روغن اسانس گیاه دارویی پونه و روغن اسانس کپسوله شدهی پونه تاثیر معنی داری بر سطح گلبولهای سفید خون نداشتند(05/0<P). به طور کلی براساس نتایج تحقیق حاضر، روغن اسانس کپسوله شدهی پونه بر صفات عملکردی، خصوصیات لاشه و ایمنی جوجههای گوشتی تاثیر معنیدار نداشت. با توجه به پایداری و استفاده آسانتر شکل کپسوله شده روغن اسانس پونه، تحقیقات تکمیلی دیگری میتواند اثرات سودمندی آن را مشخص نماید
ابوذر نجف زاده؛ حسن درمانی کوهی؛ نوید قوی حسین زاده؛ محمد روستایی علی مهر؛ منیر پور قاسمی
چکیده
این پژوهش با هدف بررسی اثر آلتیمیت اسید و عصاره کاسنی بر عملکرد، تیتر نیوکاسل و وزن ارگانهای لنفوئیدی جوجههای گوشتی انجام شد. برای این منظور، از 330 قطعه جوجه گوشتی نر و ماده یکروزه سویه راس 308 در قالب یک طرح کاملا تصادفی با آرایش فاکتوریل 2×3 استفاده شد. فاکتورهای استفاده شده شامل 3 سطح آلتیمیت اسید (0، 5/0 و 1 میلی لیتر در یک لیتر ...
بیشتر
این پژوهش با هدف بررسی اثر آلتیمیت اسید و عصاره کاسنی بر عملکرد، تیتر نیوکاسل و وزن ارگانهای لنفوئیدی جوجههای گوشتی انجام شد. برای این منظور، از 330 قطعه جوجه گوشتی نر و ماده یکروزه سویه راس 308 در قالب یک طرح کاملا تصادفی با آرایش فاکتوریل 2×3 استفاده شد. فاکتورهای استفاده شده شامل 3 سطح آلتیمیت اسید (0، 5/0 و 1 میلی لیتر در یک لیتر آب) و 2 سطح عصاره کاسنی (0 و 2 میلی لیتر در یک لیتر آب) بودند. عیار آنتیبادی علیه بیماری نیوکاسل با روش HI تعیین شد. در پایان دوره از هر تکرار 2 جوجه (نزدیک به میانگین تکرار) انتخاب شدند و پس از کشتار نسبت وزن طحال، بورس و تیموس جوجهها به وزن زنده سنجیده شد. نتایج نشان دادند که استفاده از آلتیمیت اسید باعث کاهش مصرف خوراک روزانه و افزایش وزن جوجهها شد(05/0P<)، ولی تاثیری بر ضریب تبدیل خوراک نداشت. تیمار دریافت کننده عصاره کاسنی افزایش وزن بیشتری در مقایسه با تیمار شاهد داشت (05/0P<) ولی تفاوت مصرف خوراک روزانه و ضریب تبدیل آن در مقایسه با تیمار شاهد معنیدار نبود. تیمارهای دریافت کننده آلتیمیت اسید تفاوت معنیداری با تیمار شاهد از نظر وزن طحال، بورس و تیموس نداشتند. استفاده از عصاره کاسنی باعث افزایش معنیدار تیموس جوجهها شد(05/0P<)، ولی بر وزن طحال و بورس آنها تاثیر معنیداری نداشت. اثراصلی و اثر متقابل آلتیمیت اسید و عصاره کاسنی بر تیتر آنتیبادی علیه واکسن نیوکاسل بهصورت معنیداری بیشتر از تیمار شاهد بود. نتایج این تحقیق نشان دادند که استفاده از عصاره کاسنی در جیره تاثیر مثبت معنیداری بر عملکرد رشدی جوجههای گوشتی داشت ولی آلتیمیت اسید اثر منفی و کاهشی از خود بر عملکرد رشدی جوجهها نشان داد. همچنین مصرف عصاره کاسنی و آلتیمیت اسید موجب تقویت سیستم ایمنی هومورال شد
مریم اسکندری؛ علی نوبخت
چکیده
این تحقیق به منظور تعیین اثر سطوح مختلف تفاله لیموترش و آنزیم بر عملکرد، صفات لاشه، سطح ایمنی و مورفولوژی روده در جوجههای گوشتی انجام گرفت. این آزمایش با تعداد 288 قطعه جوجه گوشتی سویه راس- 308، در قالب طرح کاملاً تصادفی با آرایش فاکتوریل (2×3) با سه سطح تفاله لیمو (صفر، 5/1 و 3 درصد)، دو سطح آنزیم روابیو (صفر و 05/0 درصد) در 6 تیمار، 4 تکرار ...
بیشتر
این تحقیق به منظور تعیین اثر سطوح مختلف تفاله لیموترش و آنزیم بر عملکرد، صفات لاشه، سطح ایمنی و مورفولوژی روده در جوجههای گوشتی انجام گرفت. این آزمایش با تعداد 288 قطعه جوجه گوشتی سویه راس- 308، در قالب طرح کاملاً تصادفی با آرایش فاکتوریل (2×3) با سه سطح تفاله لیمو (صفر، 5/1 و 3 درصد)، دو سطح آنزیم روابیو (صفر و 05/0 درصد) در 6 تیمار، 4 تکرار و 12 قطعه جوجه در هر تکرار، از سن 10 تا 42 روزگی انجام گرفت. استفاده از تفاله لیموترش بدون اینکه اثرات معنیداری بر مقدار خوراک مصرفی و ضریب تبدیل غذایی داشته باشد، موجب افزایش وزن بیشتر نسبت به جیره بدون تفاله لیموترش شد(05/0>P). افزودن آنزیم به جیره اثر معنیداری بر عملکرد جوجهها نداشت(05/0>P). استفاده از تفاله لیموترش به همراه آنزیم موجب افزایش مقدار خوراک مصرفی شد(05/0>P). تیمارهای آزمایشی اثر معنیداری بر صفات لاشه جوجهها نداشتند(05/0>P). استفاده از 5/1 درصد تفاله لیموترش موجب افزایش ایمونوگلوبین G خون در سن 32 روزگی جوجهها شد(05/0>P). استفاده از 3 درصد تفاله لیموترش موجب افزایش طول پرز، عرض قاعده پرز و نسبت طول پرز به عمق کریپت گردید(05/0>P). استفاده از تفاله لیموترش به همراه آنزیم موجب افزایش طول پرز، عرض قاعده پرز و نسبت طول پرز به عمق کریپت گردید(05/0>P) در حالی که استفاده از آنزیم اثرات معنیداری بر مورفولوژی روده جوجهها نداشت (05/0>P). در مجموع، استفاده از تفاله لیموترش به مقدار 3 درصد در جیره موجب بهبود عملکرد، وضعیت ایمنی و مورفولوژی روده جوجههای گوشتی شد در حالی که آنزیم نتوانست اثرات مثبتی در این موارد داشته باشد
مصطفی حاجی لو؛ حمیدرضا میرزایی الموتی؛ مهدی گنج خانلو؛ حمید امانلو
چکیده
در این آزمایش، 12 رأس گاو هلشتاین در اواسط دوره شیردهی (روزهای شیردهی 10 ± 100) در یک طرح مربع لاتین ناقص 6 × 6 با 4 دورهی 21 روزه استفاده شدند. گاوها به یکی از 6 تیمار که در قالب یک طرح فاکتوریل 3×2 مرتب شده بودند، اختصاص داده شدند. تیمارها شامل: نسبتهای متفاوت یونجهی خشک به سیلاژ ذرت (35 به 15 و 15 به 35) و دفعات تغذیهی منابع مختلف ...
بیشتر
در این آزمایش، 12 رأس گاو هلشتاین در اواسط دوره شیردهی (روزهای شیردهی 10 ± 100) در یک طرح مربع لاتین ناقص 6 × 6 با 4 دورهی 21 روزه استفاده شدند. گاوها به یکی از 6 تیمار که در قالب یک طرح فاکتوریل 3×2 مرتب شده بودند، اختصاص داده شدند. تیمارها شامل: نسبتهای متفاوت یونجهی خشک به سیلاژ ذرت (35 به 15 و 15 به 35) و دفعات تغذیهی منابع مختلف پروتئین قابل تجزیه در شکمبه، 1- تغذیه تمام جیرهی کاملاً مخلوط یکبار در ساعت 9 صبح 2- تغذیهی بخشی از کنجاله سویا در ساعت 9 شب 3- تغذیهی بخشی از اوره در ساعت 9 شب بودند. مادهی خشک مصرفی و تغییرات وزن بدن به صورت معنیداری تحت تأثیر تیمارها قرار نگرفتند. تولید شیر خام و تولید شیر تصحیح شده بر اساس 5/3 درصد چربی به صورت معنیداری در گاوهای تغذیه شده با سیلاژ ذرت بیشتر بود(05/0P<). تغذیهی کنجاله سویا در وعدهی عصر باعث افزایش تولید شیر خام، شیر تصحیح شده بر اساس انرژی و شیر تصحیح شده بر اساس 5/3 درصد چربی شد (01/0P<). جیرههای آزمایشی تغییری در درصد چربی، پروتئین و لاکتوز شیر ایجاد نکردند. بازده خوراک تحت تأثیر منابع الیافی قرار نگرفت، ولی در گاوهای تغذیه شده با کنجاله سویا در وعدهی عصر افزایش یافت(05/0P<). قابلیت هضم ظاهری ماده خشک، ماده آلی و الیاف نامحلول در شوینده خنثی در گاوهای تغذیه شده بر پایه سیلاژ ذرت تمایل به افزایش داشتند (1/0P<)، ولی تحت تأثیر دفعات تغذیه منابع پروتئین قرار نگرفتند. نیتروژن اورهای پلاسما در 6 ساعت پس از تغذیهی صبح به صورت معنیداری در گاوهای تغذیه شده با تمام منبع پروتئین قابل تجزیه در شکمبه در وعدهی صبح بیشتر بود (01/0P<). بهطور کلی نتایج نشان دادند که جیرهی بر پایه سیلاژ ذرت باعث افزایش تولید و بهبود قابلیت هضم ظاهری نسبت به جیرهی بر پایهی یونجه شد. همچنین، تغذیهی بخشی (معادل یک درصد پروتئین خام جیره) از کنجاله سویا در وعدهی عصر باعث بهبود عملکرد در گاوهای شیرده هلشتاین شد.
علی نوبخت؛ سهراب آذرفر؛ یوسف مهماننواز؛ محمدرضا قلعه نویی
چکیده
این آزمایش جهت بررسی اثر اضافه کردن پونه (Mentha plugium L.)و آویشن (Thymus vulgaris L.) به جیره بر عملکرد و متابولیتهای خون بلدرچینهای تخمگذار انجام شد. آزمایش با تعداد 240 بلدرچین تخمگذار ژاپنی به صورت فاکتوریل2×2 شامل دو سطح پونه (صفر و 75/0 درصد) و دو سطح آویشن (صفر و 75/0 درصد) در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار و 4 تکرار و هر تکرار با 15 قطعه ...
بیشتر
این آزمایش جهت بررسی اثر اضافه کردن پونه (Mentha plugium L.)و آویشن (Thymus vulgaris L.) به جیره بر عملکرد و متابولیتهای خون بلدرچینهای تخمگذار انجام شد. آزمایش با تعداد 240 بلدرچین تخمگذار ژاپنی به صورت فاکتوریل2×2 شامل دو سطح پونه (صفر و 75/0 درصد) و دو سطح آویشن (صفر و 75/0 درصد) در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار و 4 تکرار و هر تکرار با 15 قطعه بلدرچین ماده تخمگذار از سن 6 تا 11 هفتگی انجام گردید. نتایج نشان دادند، استفاده از گیاهان دارویی پونه و آویشن و اثرات متقابل آنها دارای تأثیر معنیدار بر عملکرد، صفات کیفی تخم و سلولهای ایمنی خون بلدرچینها میباشد (05/0>P). استفاده 75/0 درصدی از گیاه پونه منجر به افزایش معنیدار در خوراک مصرفی روزانه و ضریب تبدیل غذایی شد. استفاده از آویشن، وزن تخم بلدرچینها را افزایش داد. اثر متقابل پونه و آویشن نتوانست عملکرد بلدرچینها را تغییر دهد (05/0<P). استفاده از پونه باعث بهبود کیفیت پوسته و کاهش واحد هاو شد که این در اثرات متقابل پونه و آویشن نیز مشاهده گردید. درصد هتروفیلهای خون با استفاده از آویشن کاهش و درصد گلبولهای قرمز و لنفوسیتها افزایش یافت. کاهش در درصد هتروفیلها در اثرات متقابل پونه و آویشن نیز مشاهده شد. استفاده از پونه اثرات معنیدار بر سلولهای خون بلدرچینها نداشت (05/0<P). همچنین، فراسنجههای بیوشیمیایی خون تحت تأثیر معنیدار استفاده از پونه، آویشن و اثرات متقابل آنها قرار نگرفتند (05/0<P) نتیجهگیری نهایی اینکه در بلدرچینهای تخمگذار استفاده از 75/0 درصد آویشن موجب بهبود وزن تخم، استحکام پوسته و سطح ایمنی و استفاده 75/0 درصدی از پونه اثرات منفی بر عملکرد داشته ولی صفات کیفی پوسته را بهبود میبخشد. استفاده از پونه و اثرات متقابل پونه و آویشن باعث کاهش واحد هاو شد. به طور کلی استفاده از75/0 درصد پودر آویشن در بلدرچینهای تخمگذار قابل توصیه است.
علی اصغر ساکی؛ منصوره عبدالملکی؛ سارا میرزایی گودرزی؛ پویا زمانی؛ اقبال طاهری؛ میلاد منافی
چکیده
این پژوهش به منظور بررسی اثر مکملسازی جیره توسط اسید فولیک بر مقدار فولات زرده، فولات پلاسمای خون و عملکرد تولیدی مرغهای تخمگذار در سن 54 هفتگی به مدت 8 هفته انجام شد. در این مطالعه از تعداد 80 قطعه مرغ تخمگذار سویه هایلاینw-36 در قالب یک طرح کاملا تصادفی با 4 تیمار آزمایشی، 5 واحدآزمایشی و 4 مرغ در هر واحد آزمایشی استفاده شد. ...
بیشتر
این پژوهش به منظور بررسی اثر مکملسازی جیره توسط اسید فولیک بر مقدار فولات زرده، فولات پلاسمای خون و عملکرد تولیدی مرغهای تخمگذار در سن 54 هفتگی به مدت 8 هفته انجام شد. در این مطالعه از تعداد 80 قطعه مرغ تخمگذار سویه هایلاینw-36 در قالب یک طرح کاملا تصادفی با 4 تیمار آزمایشی، 5 واحدآزمایشی و 4 مرغ در هر واحد آزمایشی استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل 1) جیره پایه و 2 و 3 و 4 جیره پایه به علاوه سه سطح 50، 100 و 150 میلیگرم در کیلوگرم اسیدفولیک در جیره غذایی بودند. صفات کمی شامل وزن، درصد تولید و توده تخممرغ، خوراک مصرفی، ضریب تبدیل غذایی و صفات کیفی تخممرغ از جمله شاخص شکل، سطح تخممرغ، وزن مخصوص، وزن پوسته، ضخامت پوسته و واحد هاو تحت تأثیر هیچیک از سطوح اسیدفولیک جیره قرار نگرفتند. محتوی فولات زرده و پلاسما با مکملسازی اسیدفولیک در جیره افزایش یافت. بر اساس روابط رگرسیونی سطح 5/137 میلیگرم مکمل اسید فولیک در کیلوگرم جیره باعث حداکثر افزایش در مقدار فولات زرده تخممرغ گردید.
افشین حیدری نیا؛ محمدحسین شهیر؛ حمیدرضا طاهری؛ سیدعبداله حسینی
چکیده
این پژوهش به منظور تعیین سطح مطلوب لیزین قابل هضم ایلئومی استاندارد شده در مرحله آغازین بر اساس عملکرد، فراسنجههای خونی و پاسخ ایمنی بوقلمونهای نر گوشتی انجام شد. این آزمایش، با160 قطعه بوقلمون سویه BUT6 در قالب طرح کاملاً تصادفی با 8 تیمار (سطوح اسیدآمینه لیزین قابل هضم: 330/1، 405/1، 480/1، 550/1، 630/1، 705/1، 780/1 و 855/1درصد)، 4 تکرار و 5 قطعه ...
بیشتر
این پژوهش به منظور تعیین سطح مطلوب لیزین قابل هضم ایلئومی استاندارد شده در مرحله آغازین بر اساس عملکرد، فراسنجههای خونی و پاسخ ایمنی بوقلمونهای نر گوشتی انجام شد. این آزمایش، با160 قطعه بوقلمون سویه BUT6 در قالب طرح کاملاً تصادفی با 8 تیمار (سطوح اسیدآمینه لیزین قابل هضم: 330/1، 405/1، 480/1، 550/1، 630/1، 705/1، 780/1 و 855/1درصد)، 4 تکرار و 5 قطعه پرنده در هر تکرار به مدت 3 هفته (از سن 8 تا 28 روزگی) انجام شد. جیرههای آزمایشی از لحاظ میزان انرژی قابل سوخت و ساز، نیتروژن، تعادل الکترولیتها و سایر موادمغذی یکسان بودند. در این آزمایش اثرات سطوح مختلف اسید آمینه لیزین قابل هضم بر عملکرد و فراسنجههای خونی معنیدار بود (05/0p<). افزایش میزان لیزین قابل هضم تا سطح 705/1درصد باعث افزایش وزن زنده، بهبود ضریب تبدیل غذایی، کاهش نسبت هتروفیل به لنفوسیت، پروتئین کل، آلبومین و کاهش اسیداوریک سرم در بوقلمونهای نر گوشتی گردید. با افزایش سطح لیزین قابل هضم تعداد گلبولهای سفید خون افزایش یافت. نتیجه نهایی این که افزایش سطح لیزین قابل هضم می تواند منجر به بهبود عملکرد و پاسخ ایمنی بوقلمون گوشتی شود.
محمد جواد آگاه؛ حسن نصیری مقدم؛ ابوالقاسم گلیان؛ احمد رضا راجی؛ محمد طاهر میرکزهی؛ حسن صالح؛ محمد رضا هاشمی
چکیده
در این پژوهش، اثرات همکوشی افزودن عصاره برگ زیتون و روغن کنجد بهعنوان منابع آنتیاکسیدان طبیعی در جیره بر عملکرد، قابلیت هضم مواد مغذی و وضعیت آنتیاکسیدانی جوجههای گوشتی تحت تنش گرمایی مورد ارزیابی قرار گرفت. تعداد 300 قطعه جوجه نر گوشتی سویه راس 308 در 6 تیمار با 5 تکرار و 10 قطعه جوجه در هر تکرار توزیع شدند. آزمایش بهصورت ...
بیشتر
در این پژوهش، اثرات همکوشی افزودن عصاره برگ زیتون و روغن کنجد بهعنوان منابع آنتیاکسیدان طبیعی در جیره بر عملکرد، قابلیت هضم مواد مغذی و وضعیت آنتیاکسیدانی جوجههای گوشتی تحت تنش گرمایی مورد ارزیابی قرار گرفت. تعداد 300 قطعه جوجه نر گوشتی سویه راس 308 در 6 تیمار با 5 تکرار و 10 قطعه جوجه در هر تکرار توزیع شدند. آزمایش بهصورت فاکتوریل 2×3 در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه سطح عصاره برگ زیتون (0، 200 و 400 میلیگرم) و دو نوع روغن گیاهی (روغن خام ذرت و کنجد) انجام شد. جیرههای آزمایشی شامل: جیره بر پایه ذرت و کنجاله سویا حاوی روغن خام ذرت و فاقد عصاره برگ زیتون، جیره پایه حاوی روغن کنجد و فاقد عصاره برگ زیتون، جیره پایه حاوی روغن خام ذرت و 200 میلیگرم در کیلوگرم عصاره برگ زیتون، جیره پایه حاوی روغن کنجد و 200 میلیگرم در کیلوگرم عصاره برگ زیتون، جیره پایه حاوی روغن خام ذرت و 400 میلیگرم در کیلوگرم عصاره برگ زیتون، جیره پایه حاوی روغن کنجد و 400 میلیگرم در کیلوگرم عصاره برگ زیتون بودند. تنش گرمایی روزانه بهمدت 6 ساعت (C°34) از سن 29 تا 42 روزگی اعمال شد. صفات خوراک مصرفی، ضریب تبدیل غذایی و افزایش وزن روزانه جوجههای گوشتی تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفتند (05/0˃P). گنجاندن روغن کنجد و یا عصاره برگ زیتون تا سطح 200 میلیگرم در جیره، وزن نسبی غده بورس را افزایش داد(05/0>P). استفاده از عصاره برگ زیتون و روغن کنجد در جیره تأثیری بر فراسنجههای آنتیاکسیدانی خون جوجهها نداشت (05/0˃P). نتیجه نهایی اینکه هرچند کاربرد عصاره برگ زیتون تا سطح 200 میلیگرم در شرایط تنش گرمایی نتوانست تأثیر معنیداری بر بهبود عملکرد پرندگان داشته باشد، اما قابلیت هضم مواد مغذی جیره جوجههای گوشتی را بهطور معنیداری بهبود بخشید.
علی اصغر ساکی؛ عنایت رحمت نژاد
چکیده
اثرات فیبر محلول و نامحلول خوراک بر هیستومورفولوژی روده باریک و عملکرد جوجههای گوشتی از سن 1 تا 21 روزگی مورد مطالعه قرار گرفت. تیمارها شامل: تیمار 1؛ جیره شاهد (عاری از فیبر) و تیمارهای 2، 3، 4 و 5 بودند که به ترتیب مقادیر 2 و 4 درصد سلولز و 2 و 4 درصد کربوکسی متیل سلولز به جیره شاهد افزوده شدند. افزودن کربوکسی متیل سلولز در مقایسه با سایر ...
بیشتر
اثرات فیبر محلول و نامحلول خوراک بر هیستومورفولوژی روده باریک و عملکرد جوجههای گوشتی از سن 1 تا 21 روزگی مورد مطالعه قرار گرفت. تیمارها شامل: تیمار 1؛ جیره شاهد (عاری از فیبر) و تیمارهای 2، 3، 4 و 5 بودند که به ترتیب مقادیر 2 و 4 درصد سلولز و 2 و 4 درصد کربوکسی متیل سلولز به جیره شاهد افزوده شدند. افزودن کربوکسی متیل سلولز در مقایسه با سایر گروهها موجب کاهش وزن بدن، متوسط خوراک مصرفی و فاکتور بازدهی تولید شد و همچنین موجب افزایش ضریب تبدیل خوراک گردید (05/0> P). افزودن سطح 4 درصد فیبر (سلولز و کربوکسی متیل سلولز) به جیره، موجب افزایش وزن سنگدان در سن 10 روزگی گردید (05/0> P) اما در سن 21 روزگی، هر دو سطح 2 و 4 درصد این فیبرها موجب اثر مذکور گردید (05/0> P). وزن روده کوچک در جوجههای تغذیه شده با جیره حاوی فیبر بیشتر از جوجههای تغذیه شده با جیره شاهد بود (05/0> P). مقایسات گروهی نشان دادند که وزن ارگانهای هضمی به استثنای دئودنوم در گروه تغذیه شده با کربوکسی متیل سلولز در مقایسه با گروههای تغذیه شده با جیره حاوی سلولز و جیره شاهد بیشتر بود (05/0> P). بر اساس مقایسات گروهی، افزودن سلولز به جیره موجب کاهش اسیدیته محتویات سنگدان در سنین 10 و 21 روزگی گردید (05/0> P)، در حالی که این اثر برای کربوکسی متیل سلولز فقط در سن 21 روزگی مشاهده شد. پرندگان تغذیه شده با کربوکسی متیل سلولز دارای طول و عرض ویلوس کمتر، عمق کریپت بیشتر، نسبت طول ویلوس به عمق کریپت کمتر و سطح ویلوس کمتر نسبت به سایر گروهها بودند (05/0> P). تیمارهای مختلف بر نوع سلولهای گابلت (اسیدی و خنثی) تأثیر معنیداری نداشتند (05/0< P) اما پرندگان تغذیه شده با کربوکسی متیل سلولز نسبت به سایر تیمارها دارای لایه سروزای ضخیمتر و همچنین تعداد بیشتری سلول گابلت در ایلئوم خود بودند (05/0> P). در مقایسه با سایر تیمارها، افزودن کربوکسی متیل سلولز موجب افزایش ویسکوزیته محتویات ژژنوم شد(05/0> P). این نتایج پیشنهاد میکند که اثرات فیبر خوراکی بر عملکرد و هیستومورفولوژی دستگاه گوارش بسته به نوع فیبر متفاوت میباشد.
کامبیز اعزازی؛ حبیب اقدم شهریار؛ یحیی ابراهیم نژاد
چکیده
آزمایشی برای مطالعه تاثیر دانهی گیاه خرفه بر عملکرد، صفات کیفی تخم و برخی فراسنجههای بیوشیمیایی سرم خون بلدرچینهای ژاپنی مولد با 192 قطعه بلدرچین تخمگذار در سن هشت هفتهای در یک طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار و چهار تکرار به مدت دو ماه انجام شد. گروههای آزمایشی شامل سطوح صفر، 1، 2 و 3 درصد دانهی خرفه بودند. هر روز تخمهای ...
بیشتر
آزمایشی برای مطالعه تاثیر دانهی گیاه خرفه بر عملکرد، صفات کیفی تخم و برخی فراسنجههای بیوشیمیایی سرم خون بلدرچینهای ژاپنی مولد با 192 قطعه بلدرچین تخمگذار در سن هشت هفتهای در یک طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار و چهار تکرار به مدت دو ماه انجام شد. گروههای آزمایشی شامل سطوح صفر، 1، 2 و 3 درصد دانهی خرفه بودند. هر روز تخمهای حاصله از هر تیمار جمعآوری، شمارش و محاسبه شده و در پایان آزمایش به طور تصادفی چهار عدد تخم نزدیک به میانگین هر واحد آزمایشی جهت بررسی کیفیت تخم (درصد زرده، سفیده، پوسته، ضخامت پوسته، شاخص کیفیت داخلی تخم و رنگ زرده) انتخاب شدند. همچنین در پایان آزمایش، از هر واحد آزمایشی دو قطعه بلدرچین برای ارزیابی فراسنجههای بیوشیمیایی سرم خون انتخاب شدند. نتایج نشان دادند، تغذیه بلدرچینها با دانهی خرفه در مقایسه با گروه شاهد باعث افزایش تولید تخم شد (05/0p<) و این افزایش در مقدار دو درصد دانهی خرفه بیشتر از سایر گروههای آزمایشی بود. اثر تغذیه با دانهی خرفه تأثیر معنیداری بر خوراک مصرفی نداشت اما ضریب تبدیل غذایی را بهبود بخشید(05/0p<). همچنین، تغذیهی دانهی خرفه به طور معنیداری صفات کیفی تخم بلدرچین (ارتفاع سفیده و شاخص کیفیت داخلی تخم) را تغییر داد (05/0p<). به علاوه، تغذیه دانهی خرفه کل فراسنجههای بیوشیمیایی سرم خون (گلوکز، تریگلیسرید، کلسترول، آلبومین، پروتئین کل، HDL، اسید اوریک و پرواکسیداسیون چربی) را تحت تأثیر قرار داد (05/0p<). نتایج این مطالعه نشان دادند که تغذیه تا 3 درصد از دانهی خرفه در جیره، تأثیر معنیداری بر تولید، عملکرد، صفات کیفی و برخی از فراسنجههای بیوشیمیایی سرم خون بلدرچینهای ژاپنی مولد دارد.
علی نوبخت؛ محمدرضا قلعه نویی
چکیده
این آزمایش، جهت ارزیابی اثرات استفاده از سطوح مختلف تفاله لیموترش معمول و عملآوری شده با اوره بر عملکرد، صفات کیفیت تخممرغ و فراسنجههای خونی مرغهای تخمگذار انجام شد. در این آزمایش، تعداد 192 قطعه مرغ تخمگذار سویه های لاین- W36 از سن 35 تا 46 هفتگی در 4 تیمار، 4 تکرار و با تعداد 12 قطعه مرغ در هر تکرار در قالب طرح کاملاً تصادفی استفاده ...
بیشتر
این آزمایش، جهت ارزیابی اثرات استفاده از سطوح مختلف تفاله لیموترش معمول و عملآوری شده با اوره بر عملکرد، صفات کیفیت تخممرغ و فراسنجههای خونی مرغهای تخمگذار انجام شد. در این آزمایش، تعداد 192 قطعه مرغ تخمگذار سویه های لاین- W36 از سن 35 تا 46 هفتگی در 4 تیمار، 4 تکرار و با تعداد 12 قطعه مرغ در هر تکرار در قالب طرح کاملاً تصادفی استفاده شد. گروههای آزمایشی شامل: 1) شاهد(بدون استفاده از تفاله لیمو)، 2) جیره حاوی 4 درصد تفاله لیمو عملآوری نشده، 3) جیره حاوی 4 درصد تفاله لیموی عملآوری شده با 5/0 درصد اوره و 4) جیره حاوی 4 درصد تفاله لیموی عملآوری شده با 1 درصد اوره بودند. نتایج آزمایش نشان دادند که استفاده از تفاله لیمو و عملآوری آن با اوره دارای اثرات معنیداری بر عملکرد و صفات کیفی تخممرغ در مرغهای تخمگذار میباشد)05/0(P<. هر چند استفاده از تفاله لیموی عملآوری نشده نیز در مقایسه با شاهد موجب بهبود معنیدار عملکرد و صفات کیفی تخممرغ گردید، لیکن مرغها بهترین عملکرد را با استفاده از 4 درصد تفاله لیموی عملآوری شده با 5/0 درصد اوره نشان دادند. به طوری که بیشترین وزن تخممرغ، بالاترین درصد تولید و تولید تودهای تخممرغ، بیشترین مقدار خوراک مصرفی، بهترین ضریب تبدیل خوراک، کمترین هزینه خوراک به ازای هر کیلوگرم تخممرغ تولیدی، بالاترین شاخص رنگ زرده، وزن زرده و واحد هاو در این گروه آزمایشی به دست آمد. استفاده از تفاله لیموی عملآوری شده با 1 درصد اوره، در مقایسه با سطح 5/0 درصدی عملآوری، اثرات سوئی بر عملکرد و صفات کیفی تخممرغ داشت. استفاده از تفاله لیمو و عملآوری آن در مقایسه با شاهد اثرات معنیداری بر فراسنجههای خونی مرغها نداشت)05/0(P>. نتیجهگیری نهایی اینکه استفاده از تفاله لیموترش عملآوری شده با 5/0 درصد اوره موجب اصلاح عملکرد و صفات کیفی تخممرغ و کاهش هزینه تولید در مرغهای تخمگذار میگردد.
محمد روستائی علی مهر؛ هاجر عزیزی؛ محمود حقیقیان رودسری
چکیده
بهمنظور بررسی اثر اسانس گیاه مرزه بر عملکرد تولیدی و میکروفلور روده جوجههای گوشتی، آزمایشی با 192 قطعه جوجه یک روزه انجام شد. جوجهها در روز ششم به 16 گروه (12 قطعه ای) تقسیم شدند و 4 گروه برای هر تیمار در نظر گرفته شد. اسانس مرزه از روز ششم تا 42 روزگی به مقدار صفر (شاهد، Es0)، ppm 50(Es50)، ppm 100 (Es100) و ppm 150 (Es150) در آب آشامیدنی اضافه شد. یک پرنده ...
بیشتر
بهمنظور بررسی اثر اسانس گیاه مرزه بر عملکرد تولیدی و میکروفلور روده جوجههای گوشتی، آزمایشی با 192 قطعه جوجه یک روزه انجام شد. جوجهها در روز ششم به 16 گروه (12 قطعه ای) تقسیم شدند و 4 گروه برای هر تیمار در نظر گرفته شد. اسانس مرزه از روز ششم تا 42 روزگی به مقدار صفر (شاهد، Es0)، ppm 50(Es50)، ppm 100 (Es100) و ppm 150 (Es150) در آب آشامیدنی اضافه شد. یک پرنده از هر گروه در روزهای 18، 28 و 38 ذبح شد و از محتویات ایلئوسکال نمونه برداشت شد. تعداد پرگنههای (CFU/g) باکتریهای اشریشیاکلی، کلیفرم و لاکتوباسیلوس نمونهها تعیین شدند. نتایج نشان دادند در کل دوره پرورش تیمار شاهد واجد بیشترین مصرف خوراک روزانه (13/122)، کمترین افزایش روزانه (36/60) و بیشترین ضریب تبدیل خوراک (02/2) بود (05/0P<). در روزهای 18، 28 و 38 بیشترین تعداد پرگنه میکروبی باکتریهای اشریشیاکلی (به ترتیب 36/6، 13/7 و 18/7) و بیشترین پرگنه میکروبی باکتریهای کلیفرم (به ترتیب87/6، 37/7 و 44/7) از تیمار شاهد به دست آمد (05 /0P<). تعداد پرگنه های باکتری های لاکتوباسیلوس تحت تاثیر مصرف اسانس مرزه قرار نگرفت (05/0P>). تیمارهای Es150 و Es0به ترتیب واجد بیشترین (06/75) و کمترین (75/64) درصد وزن لاشه بودند (05/0P<). در کل چنین نتیجه گرفته میشود که افزودن اسانس مرزه به آب آشامیدنی جوجههای گوشتی سبب بهبود عملکرد و کاهش باکتریهای اشریشیاکلی و کلیفرمهای روده میشود
علی نوبخت؛ محمدرضا قلعه نویی
چکیده
این تحقیق به منظور تعیین اثرات استفاده از سطوح مختلف ملاس چغندر قند بر عملکرد، صفات کیفی تخممرغ و فراسنجههای بیوشیمیایی و سطح سلولهای ایمنی خون مرغهای تخمگذار انجام گرفت. این آزمایش با تعداد 192 قطعه مرغ تخمگذار سویه های لاین W36 از سن 32 تا 43 هفتگی در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار و 4 تکرار (هر تکرار دارای 12 قطعه مرغ) اجرا ...
بیشتر
این تحقیق به منظور تعیین اثرات استفاده از سطوح مختلف ملاس چغندر قند بر عملکرد، صفات کیفی تخممرغ و فراسنجههای بیوشیمیایی و سطح سلولهای ایمنی خون مرغهای تخمگذار انجام گرفت. این آزمایش با تعداد 192 قطعه مرغ تخمگذار سویه های لاین W36 از سن 32 تا 43 هفتگی در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار و 4 تکرار (هر تکرار دارای 12 قطعه مرغ) اجرا گردید. جیرههای آزمایشی عبارت بودند از: 1) تیمار شاهد بدون استفاده از ملاس چغندر قند، 2) جیره حاوی 4 درصد ملاس چغندر قند، 3) جیره حاوی 6 درصد ملاس چغندر قند، و 4) جیره حاوی 8 درصد ملاس چغندر قند. نتایج به دست آمده از این آزمایش نشان دادند که استفاده از ملاس چغندر قند در جیرههای غذایی مرغهای تخمگذار دارای اثرات معنیدار بر عملکرد، صفات کیفی تخممرغ، فراسنجههای بیوشیمیایی و سطح سلولهای ایمنی خون مرغها میباشد (05/0>P). بیشترین مقادیر وزن تخممرغ، وزن توده تخممرغ، بالاترین درصد تولید تخممرغ، بهترین ضریب تبدیل غذایی و کمترین هزینه خوراک به ازای هر کیلوگرم تخممرغ تولیدی با استفاده از 6 درصد ملاس چغندر قند در جیره مرغها مشاهده گردید. استفاده از 8 درصد ملاس چغندر قند باعث کاهش معنیدار عملکرد مرغها شد. استفاده از ملاس چغندر قند به مقدار 4 درصد موجب افزایش درصد پوسته و نیز واحد هاو شد. کمترین مقدار کلسترول خون مرغها با استفاده از 4 درصد ملاس چغندر قند به دست آمد. نتیجهگیری نهایی اینکه استفاده از ملاس چغندر قند در مقایسه با شاهد، اثرات سودمندی در مرغهای تخمگذار دارد. به طوری که مرغها بهترین عملکرد و سلولهای خون را با 6 درصد ملاس و بهترین صفات کیفی تخممرغ و کمترین سطح کلسترول خون را با 4 درصد ملاس چغندر قند در جیره داشتند.
اکبر صبور قله زو؛ نظر افضلی؛ سید محمد حسینی؛ سید جواد حسینی واشان
چکیده
آزمایشی به منظور بررسی اثرات سطوح مختلف ضایعات میوه عناب بر صفات عملکردی، اجزاء لاشه و برخی فراسنجههای خونی جوجههای گوشتی انجام شد. 320 قطعه جوجه نر راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی با آرایش فاکتوریل2×4 شامل سطوح مولتی آنزیم ناتوزیمپلاس (صفر و 2 گرم در کیلوگرم) و عناب (صفر، 25، 50 و 75 گرم در کیلوگرم) حاوی 8 تیمار و 4 تکرار به تعداد ...
بیشتر
آزمایشی به منظور بررسی اثرات سطوح مختلف ضایعات میوه عناب بر صفات عملکردی، اجزاء لاشه و برخی فراسنجههای خونی جوجههای گوشتی انجام شد. 320 قطعه جوجه نر راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی با آرایش فاکتوریل2×4 شامل سطوح مولتی آنزیم ناتوزیمپلاس (صفر و 2 گرم در کیلوگرم) و عناب (صفر، 25، 50 و 75 گرم در کیلوگرم) حاوی 8 تیمار و 4 تکرار به تعداد 10پرنده در هر تکرار توزیع شدند. جوجهها تا 10 روزگی با جیره پایه تغذیه و در دوره 24-11 و 42-25 روزگی با جیرههای آزمایشی تغذیه شدند. در 42 روزگی، بهطور تصادفی دو قطعه جوجه از هر تکرار با وزنی نزدیک میانگین وزن تکرار انتخاب و خونگیری، کشتار، تفکیک لاشه و توزین شد. در اثرات اصلی ضایعات عناب در 24 روزگی، جوجههای تغذیه شده با سطح 25 گرم در کیلوگرم ضایعات عناب به طور معنیداری وزن بدنی و افزایش وزن بدنی پائینتری در مقایسه با شاهد نشان دادند (05/0>P). سایر فراسنجههای عملکردی مصرف خوراک و ضریب تبدیل خوراک در 24 و 42 روزگی تحت تاثیر اثرات متقابل عناب و آنزیم قرار نگرفتند (05/0<P). وزن نسبی چربی شکمی در جوجههای تغذیه شده با ضایعات عناب به طور معنیداری کاهش یافت. وزن نسبی کبد و قلب تحت تأثیر اثرات متقابل آنزیم و عناب قرار گرفت (05/0>P). در قسمت اثرات اصلی ضایعات عناب، وزن نسبی لوزالمعده و قلب در سطح 50 گرم در کیلوگرم عناب به طور معنیداری پائینتر از سطح 25 گرم در کیلوگرم عناب بود (05/0>P). تجزیه آماری فراسنجههای خونی نشان داد، در سطح 50 گرم در کیلوگرم اثرات اصلی ضایعات عناب، میزان فعالیت آنزیمهای کبدی AST وALT بهطور معنیداری بالاتر از شاهد بود. غلظت کلسیم خون در تیمار 50 گرم در کیلوگرم عناب به طور معنیداری کمتر از تیمار 25 گرم در کیلوگرم عناب بود (05/0>P). آنزیم و عناب بر فراسنجههای خونی HDL، LDL، تریگلیسرید، کلسیم و فسفر تأثیر معنیداری نداشت (05/0<P) ولی ضایعات عناب، کلسترول خون را کاهش داد. بنابراین، افزودن ضایعات به جیرهی جوجههای گوشتی تا سطح 75 گرم در کیلوگرم بر عملکرد و فراسنجههای خونی و اجزای لاشه تأثیر قابل توجهی نخواهد داشت. به نظر میرسد در سطح 50 گرم در کیلوگرم فعالیت آنزیمهای کبدی افزایش مییابد و افزودن آنزیم به جیرههای حاوی ضایعات عناب هیچگونه اثری بر جوجههای گوشتی ندارد.
میلاد منافی؛ هما آراک؛ مهدی هدایتی
چکیده
به منظور بررسی اثر حضور سطوح مختلف آفلاتوکسینB1 در جیره بر عملکرد بلدرچین ژاپنی، 450 قطعه بلدرچین یک روزه، طی آزمایشی با 5 تکرار (15 قطعه در هر تکرار) در قالب طرح کاملاً تصادفی مورد مطالعه قرار گرفتند. تیمارها شامل پنج سطح آفلاتوکسین B1 در جیره (50، 100،200، 500، 1000 میکروگرم در کیلوگرم) همراه با یک گروه شاهد (فاقد آفلاتوکسین B1) بودند. در سن 28 ...
بیشتر
به منظور بررسی اثر حضور سطوح مختلف آفلاتوکسینB1 در جیره بر عملکرد بلدرچین ژاپنی، 450 قطعه بلدرچین یک روزه، طی آزمایشی با 5 تکرار (15 قطعه در هر تکرار) در قالب طرح کاملاً تصادفی مورد مطالعه قرار گرفتند. تیمارها شامل پنج سطح آفلاتوکسین B1 در جیره (50، 100،200، 500، 1000 میکروگرم در کیلوگرم) همراه با یک گروه شاهد (فاقد آفلاتوکسین B1) بودند. در سن 28 روزگی، از هر واحد آزمایشی 2 جوجه پس از خونگیری کشتار و وزن اندامهای داخلی به صورت جداگانه توزین گردیدند. وجود آفلاتوکسین B1در جیره به طور معنیداری سبب کاهش مصرف خوراک و کاهش وزن بدن در سن 28 روزگی شد (01/0≥ p). در پایان هفته چهارم، با افزایش سطوح آفلاتوکسین B1در جیرههای غذایی، وزن کبد و سنگدان به ترتیب افزایش و کاهش معنیداری را نشان داد(01/0≥ p). جیرههای آلوده به آفلاتوکسین B1 تاثیر معنیداری را بر فراسنجههای خونی پرندگان تغذیه شده با آن نشان دادند به طوری که با افزایش سطوح آفلاتوکسین B1 سطوح پروتئین تام و گلوکز خون کاهش یافت. به طور کلی نتایج به دست آمده از این بررسی نشان میدهند که حضور آفلاتوکسینB1 در جیره غذایی بلدرچین، موجب ایجاد اثرات نامطلوبی در فراسنجههای خونی، وزن اندامهای احشایی و در نتیجه عملکرد پرنده شده و اهمیت تاکید بر کنترل آلودگی درجیره غذایی طیور (بلدرچین) را دو چندان میکند
محسن افتاده؛ مسلم باشتنی؛ نظر افضلی؛ همایون فرهنگ فر؛ محمد رضا اصغری
چکیده
این آزمایش بر روی 192 قطعه مرغ تخمگذار های لاین سفید، در سن 38 هفتگی در قالب طرح کاملاً تصادفی با آزمایش فاکتوریل 2×4 با 8 تیمار و 3 تکرار، هر تکرار با 8 مرغ و طی مدت 84 روز انجام گرفت. جیرههای غذایی دارای سطوح صفر، 10 ، 15 و 20 درصد سبوس گندم فاقد آنزیم (صفر درصد) و با آنزیم (05/0 درصد) بودند. آنزیم مورد استفاده، آنزیم چند منظوره روابیواکسل ...
بیشتر
این آزمایش بر روی 192 قطعه مرغ تخمگذار های لاین سفید، در سن 38 هفتگی در قالب طرح کاملاً تصادفی با آزمایش فاکتوریل 2×4 با 8 تیمار و 3 تکرار، هر تکرار با 8 مرغ و طی مدت 84 روز انجام گرفت. جیرههای غذایی دارای سطوح صفر، 10 ، 15 و 20 درصد سبوس گندم فاقد آنزیم (صفر درصد) و با آنزیم (05/0 درصد) بودند. آنزیم مورد استفاده، آنزیم چند منظوره روابیواکسل حاوی زایلاناز 2200 واحد بر گرم، بتاگلوکاناز 200 واحد بر گرم، سلولاز 100 واحد بر گرم و پکتیناز 100 واحد بر گرم بود. نتایج نشان دادند، جیره حاوی 10 درصد سبوس گندم بیشترین درصد تولید تخممرغ و جیره حاوی 20 درصد سبوس گندم کمترین درصد تولید را به خود اختصاص دادند (05/0P<). همچنین بالارفتن سطح سبوس گندم به 20 درصد سبب کاهش مصرف خوراک روزانه گردید (05/0P<). میانگین وزن تخممرغها، وزن توده تخممرغ و ضریب تبدیل خوراک، تحت تأثیر سطوح سبوس گندم و آنزیم قرار نگرفتند. افزون بر آن، صفات کیفی تخممرغ از جمله شاخصهای مربوط به شکل تخممرغ، کیفیت سفیده (واحد هاو)، رنگ زرده، درصد وزن زرده، سفیده و ضخامت پوسته نیز تحت تأثیر سطح سبوس گندم و آنزیم قرار نگرفتند. بر اساس نتایج این آزمایش، سطح مناسب مصرف سبوس گندم در جیره مرغ تخم گذار، 10 درصد بود.
کاظم یوسفی کلاریکلائی؛ حسین مروج؛ سیدعبداله حسینی؛ عباس پاکدل
چکیده
با هدف بررسی اثرات روش خوراکدهی و سطح اسیدهای آمینه بر عملکرد و خصوصیات لاشه جوجههای گوشتی سویه آرین، آزمایشی در قالب طرح کاملا تصادفی و به روش فاکتوریل با سه سطح خوراکدهی و دو سطح اسید آمینه انجام شد. برای این منظور، از 828 قطعه جوجه خروس یک روزه استفاده گردید. هر گروه آزمایشی شامل 6 تکرار و 23 قطعه جوجه بود. سطوح اسید آمینه ...
بیشتر
با هدف بررسی اثرات روش خوراکدهی و سطح اسیدهای آمینه بر عملکرد و خصوصیات لاشه جوجههای گوشتی سویه آرین، آزمایشی در قالب طرح کاملا تصادفی و به روش فاکتوریل با سه سطح خوراکدهی و دو سطح اسید آمینه انجام شد. برای این منظور، از 828 قطعه جوجه خروس یک روزه استفاده گردید. هر گروه آزمایشی شامل 6 تکرار و 23 قطعه جوجه بود. سطوح اسید آمینه لیزین (سطح پیشنهادی سویه آرین و سطح 8 درصد بیشتر از آن) از روز نخست پرورش و روشهای خوراکدهی پس از 10 روزگی اعمال شدند. در روش خوراکدهی متناوب، حذف دان در چند وعده انجام شد و در روش خوراکدهی پیوسته، حذف دان تنها در یک مرحله صورت گرفت. جیرهها در چهار مرحله 0 تا 11، 12 تا 24، 25 تا 36 و 37 تا 49 روزگی اعمال گردیدند. وزن بدن، مصرف خوراک و تلفات ثبت شدند. در 49 روزگی، پنج قطعه پرنده از هر تکرار کشتار و قسمتهای مختلف لاشه شامل سینه، ران، پشت، کمر و چربی حفره بطنی به صورت درصدی از وزن زنده مشخص شد. افزایش سطح اسیدهای آمینه در 11، 24، 36 و 45 روزگی باعث بهبود ضریب تبدیل خوراک شد )05/0(P<. با افزایش سطح اسیدهای آمینه ضروری در جیره سرعت رشد بهبود یافت بهطوری که در 36، 45 و 49 روزگی تفاوت معنیدار مشاهده شد. مصرف خوراک با افزایش سطح اسیدهای آمینه در 11، 24 و 36 روزگی کمتر شد ولی در سنین 45 و 49 روزگی افزایش یافت. محدودیت خوراک سبب بهبود معنیدار ضریب تبدیل خوراک شد )05/0(P<. شدت محدودیت خوراک با بهبود ضریب تبدیل خوراک رابطه مستقیم داشت. بهطوری که خوراکدهی متناوب سبب کاهش بیشتر ضریب تبدیل خوراک شد. مصرف خوراک با اعمال محدودیت کاهش یافت اما تفاوتها تنها در 24 و 45 روزگی معنیدار شدند )05/0(P<. محدودیت خوراک سبب کاهش معنیدار )05/0(P< درصد سینه شد. بهطور کلی، نتایج این آزمایش نشان داد که برنامههای محدودیت خوراک اثر منفی بر عملکرد جوجههای گوشتی ندارد. همچنین نتایج نشان دادند که به جای استفاده از سطوح بیشتر اسیدهای آمینه در جیره جوجههای گوشتی میتوان از سطح کمتر اسیدهای آمینه به همراه اعمال برنامه مناسب خوراکدهی استفاده نمود
جلال سالاری؛ فاطمه صاحبی اعلاء؛ مجید کلانتر؛ مریم صاحبی اعلا
چکیده
به منظور بررسی تأثیر پودر سیر بر فراسنجههای عملکردی، خونی و تخم در بلدرچین ژاپنی تخمگذار، آزمایشی روی بلدرچین تخمگذار 8 هفته با 3 تیمار، 4 تکرار و 20 بلدرچین در هر تکرار به مدت 9 هفته انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل: تیمار شاهد (جیره پایه و بدون پودر سیر)، تیمار 2 (5/2 درصد پودر سیر) و تیمار 3 (5 درصد پودر سیر) بودند. وزن بدن در ابتدا و انتهای ...
بیشتر
به منظور بررسی تأثیر پودر سیر بر فراسنجههای عملکردی، خونی و تخم در بلدرچین ژاپنی تخمگذار، آزمایشی روی بلدرچین تخمگذار 8 هفته با 3 تیمار، 4 تکرار و 20 بلدرچین در هر تکرار به مدت 9 هفته انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل: تیمار شاهد (جیره پایه و بدون پودر سیر)، تیمار 2 (5/2 درصد پودر سیر) و تیمار 3 (5 درصد پودر سیر) بودند. وزن بدن در ابتدا و انتهای دوره، مصرف خوراک، درصد تولید و ویژگیهای تخم تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفتند (05/0<p). از بین فراسنجههای اندازهگیری شده کلسترول زرده، تریگلیسرید و اسیداوریک خون در تیمار 3 به طور معنیداری از گروه شاهد پائینتر بود (05/0>p). 1HDL خون نیز در تیمار 3 به طور معنیداری بالاتر از سایر تیمارها بود (05/0>p). نتایج این تحقیق نشان داد که افزودن 5% پودر سیر به جیره بلدرچینهای ژاپنی باعث بهبود فراسنجههای خونی و کاهش کلسترول زرده بدون تأثیر منفی بر عملکرد و ویژگیهای تخم شد
مختار فتحی
چکیده
هدف از مطالعه حاضر، بررسی اثرات سطوح مختلف ال-آرژنین بر عملکرد رشد، تلفات و برخی فراسنجههای خونی در جوجههایگوشتی درگیر با آسیت بود. در این پژوهش، تعداد240 قطعه جوجه یک روزه گوشتی نر سویه راس به مدت 6 هفته به طور کاملاً تصادفی به سه تیمار با 4 تکرار و 20 پرنده در هر تکرار اختصاص یافتند. برای القای سندرم آسیت، همه جوجهها در دمای سرد ...
بیشتر
هدف از مطالعه حاضر، بررسی اثرات سطوح مختلف ال-آرژنین بر عملکرد رشد، تلفات و برخی فراسنجههای خونی در جوجههایگوشتی درگیر با آسیت بود. در این پژوهش، تعداد240 قطعه جوجه یک روزه گوشتی نر سویه راس به مدت 6 هفته به طور کاملاً تصادفی به سه تیمار با 4 تکرار و 20 پرنده در هر تکرار اختصاص یافتند. برای القای سندرم آسیت، همه جوجهها در دمای سرد طبق برنامه دمایی ویژه پرورش یافتند به طوریکه دمای سالن در روز 21 به 15 درجه سانتیگراد رسید و این دما تا روز آخر آزمایش بین 15-10 درجه سانتیگراد ثابت نگه داشته شد. 3 تیمار آزمایشی عبارت بودند از: تیمار 0% آرژنین (شاهد)، تیمار 15/0% آرژنین و تیمار 3/0% آرژنین در آب آشامیدنی. اندازهگیری فراسنجههای خونی اوره، اسیداوریک، تریگلیسرید، کلسترول، لیپیوپروتئین با دانسیته بالا (HDL) و هورمونهای تیروئیدی ترییدوتیرونین (T3) و تیروکسین(T4) در روزهای 21 و 42 اندازه گیری شدند. افزایش وزن بدن، مصرف خوراک و ضریب تبدیل خوراک نیز از هفته سوم اندازهگیری شدند. در روز 42 آزمایش، از هر قفس 2جوجه به طور تصادفی انتخاب و کشتار شدند و شاخص آسیتی (وزن بطن راست به کل بطن) محاسبه گردید. تلفات به صورت روزانه ثبت و جوجههای تلف شده، برای تعیین مرگ آسیتی، تشریح شدند. نتایج نشان دادند، جوجههای تیمار3/0% آرژنین در مقایسه با سایر تیمارها، دارای بیشترین افزایش وزن و کمترین ضریب تبدیل خوراک در دورهآزمایشی بودند. همچنین، در روز 42، مکمل 3/0% آرژنین، غلظتهای پلاسمایی هورمونهایT3 و T4 را افزایش ولی غلظتهای اوره، تریگلیسرید، کلسترول و HDL را کاهش داد. علاوه بر این، آرژنین در روز 21، سبب افزایش غلظت اسیداوریک پلاسما شد. کمترین شاخص آسیتی و تلفات ناشی از آسیت در کل دوره نیز در جوجههای تیمار 3/0% آرژنین مشاهده شد. بهطور کلی از این تحقیق میتوان نتیجهگیری نمود که مکمل سازی 3/0% آرژنین به آب آشامیدنی جوجههای گوشتی درگیر با آسیت میتواند به طور معنیداری سبب بهبود عملکرد و کاهش تلفات گردد
مختار فتحی
چکیده
در این پژوهش، تعداد240 قطعه جوجه گوشتی نر سویه راس به طور کاملاً تصادفی به سه تیمار با 4 تکرار و 20 پرنده در هر تکرار اختصاص یافتند. برای القای سندرم آسیت، همه جوجهها در دمای سرد طبق برنامه دمایی ویژه پرورش یافتند. 3 تیمار آزمایشی عبارت بودند از: 1- شاهد، که با جیره غذایی پایه تغذیه شدند (فاقد مکمل کوانزیم کیو10)، 2- تیمار 20میلی گرم در کیلوگرم ...
بیشتر
در این پژوهش، تعداد240 قطعه جوجه گوشتی نر سویه راس به طور کاملاً تصادفی به سه تیمار با 4 تکرار و 20 پرنده در هر تکرار اختصاص یافتند. برای القای سندرم آسیت، همه جوجهها در دمای سرد طبق برنامه دمایی ویژه پرورش یافتند. 3 تیمار آزمایشی عبارت بودند از: 1- شاهد، که با جیره غذایی پایه تغذیه شدند (فاقد مکمل کوانزیم کیو10)، 2- تیمار 20میلی گرم در کیلوگرم کوانزیم کیو10 و 3- تیمار 40میلی گرم در کیلوگرم کوانزیم کیو10 همراه جیره پایه. اندازهگیری فراسنجههای خونی در روزهای 21 و 42 انجام شد. در 42 روزگی،2 جوجه از هر تکرار به طور تصادفی انتخاب و کشتار شدند و شاخص آسیتی (وزن بطن راست به کل بطن) محاسبه گردید. مرگ و میر به صورت روزانه ثبت و جوجههای تلف شده، برای بررسی دلیل مرگ، تشریح شدند. افزایش وزن بدن، مصرف خوراک و ضریب تبدیل خوراک از هفته سوم اندازه گیری شدند. نتایج عملکرد نشان دادند، جوجههای تیمار40 میلی گرم کوانزیم کیو10 ،در مقایسه با سایر تیمارها، دارای کمترین ضریب تبدیل خوراک در کل دوره آزمایشی بودند. نتایج فراسنجههای خونی نشان دادند، در روز42، مکمل40میلی گرم کوانزیمکیو10 ، به طورمعنیداری، غلظت هورمون ترییدوتیرونین(T3)پلاسما را افزایش، اماگلبول قرمز، اوره و تریگلیسریدخون را کاهش داد (05/0P<). علاوه بر این، تیمار 40میلی گرم کوانزیمکیو10 در هر دو دوره 21 و 42 روزگی، به طور معنیداری سبب افزایش HDL وکاهش کلسترول خون شد. کمترین شاخص آسیتی و مرگومیر ناشی از آسیت در کل دوره نیز در جوجههای تیمار40 میلی گرم کوانزیم کیو10 ، مشاهده شد(05/0P<). به طورکلی میتوان نتیجهگیری کرد، مکمل سازی 40 میلی گرم کوانزیم کیو 10،سبب بهبود عملکرد و کاهش مرگومیرآسیتی در جوجهگوشتی درگیر با آسیت میشود
سمیه منصورزاده؛ سمیه سالاری؛ محمد بوجارپور؛ محسن ساری؛ مسعود قربانپور نجف آبادی
چکیده
این آزمایش، به منظور بررسی تاثیر سطوح مختلف عصاره گیاه دارویی پنیرک بر عملکرد، خصوصیات لاشه و برخی فراسنجههای ایمنی و خونی جوجههای گوشتی در قالب طرح کاملاً تصادفی با 16 واحد آزمایشی شامل 4 تیمار و 4 تکرار و در هر تکرار 11 قطعه جوجه انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل جیره پایه (کنترل) و سطوح مختلف عصاره پنیرک (1/0، 2/0 و 3/0 درصد جیره) بودند. ...
بیشتر
این آزمایش، به منظور بررسی تاثیر سطوح مختلف عصاره گیاه دارویی پنیرک بر عملکرد، خصوصیات لاشه و برخی فراسنجههای ایمنی و خونی جوجههای گوشتی در قالب طرح کاملاً تصادفی با 16 واحد آزمایشی شامل 4 تیمار و 4 تکرار و در هر تکرار 11 قطعه جوجه انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل جیره پایه (کنترل) و سطوح مختلف عصاره پنیرک (1/0، 2/0 و 3/0 درصد جیره) بودند. خوراک مصرفی و اضافه وزن بصورت هفتگی ثبت شد. در 25 و 32 روزگی، گلبول قرمز خون گوسفندی (SRBC) به 2 پرنده از هر تکرار تزریق شد. در 32 و 39 روزگی، خونگیری جهت تعیین عیار آنتیبادی ضد SRBC انجام گرفت. نتایج آزمایش نشان داد که در طول دوره آزمایش، عصاره پنیرک بر افزایش وزن، مصرف خوراک، ضریب تبدیل خوراک و خصوصیات لاشه معنیدار نبود (05/0<P). اما تفاوت معنیداری بین تیمارهای آزمایشی در ارتباط با فراسنجههای ایمنی مشاهده شد (05/0>P). بطوریکه در 32 روزگی بیشترین عیار آنتیبادی ضد SRBC در تیمار 3/0 درصد و در 39 روزگی بیشترین عیار در تیمار 2/0 و 3/0 درصد مشاهده گردید. افزودن عصاره پنیرک، کاهش معنیدار غلظت کلسترول، تری گلیسرید، HDL و LDL خون را موجب گردید (05/0>P). بیشترین درصد سلولهای ائوزینوفیل در تیمار 3/0 درصد و کمترین درصد هتروفیل و نسبت هتروفیل به لنفوسیت در تیمار شاهد مشاهده شدند (05/0>P). با توجه به نتایج این پژوهش به نظر میرسد که سطوح مختلف عصاره پنیرک نتوانسته فراسنجههای عملکردی را تحت تاثیر قرار دهد ولی این عصاره در جیره توانسته سیستم ایمنی پرنده را تحت تاثیر قرار دهد.