تغذیه دام و طیور
میرحسن بیرانوند؛ امین کاظمی زاده
چکیده
هدف از این پژوهش، بررسی تاثیر سطوح مختلف چربی جیره و ویتامین E بر عملکرد رشد و فراسنجههای خونی بلدرچین ژاپنی بود.آزمایش با تعداد 320 قطعه بلدرچین یک روزه در قالب طرح کاملاً تصادفی با 20 واحد آزمایش شامل 5 گروه، 4 تکرار و تعداد 16 قطعه جوجه بلدرچین در هر تکرار انجام شد. گروههای آزمایشی شامل: 1) جیره پایه (شاهد)، 2) جیره پایه حاوی 2 درصد روغن ...
بیشتر
هدف از این پژوهش، بررسی تاثیر سطوح مختلف چربی جیره و ویتامین E بر عملکرد رشد و فراسنجههای خونی بلدرچین ژاپنی بود.آزمایش با تعداد 320 قطعه بلدرچین یک روزه در قالب طرح کاملاً تصادفی با 20 واحد آزمایش شامل 5 گروه، 4 تکرار و تعداد 16 قطعه جوجه بلدرچین در هر تکرار انجام شد. گروههای آزمایشی شامل: 1) جیره پایه (شاهد)، 2) جیره پایه حاوی 2 درصد روغن سویا، 3) جیرهپایه حاوی 2 درصد روغن پیه، 4) جیرهپایه حاوی 2 درصد روغن سویا و 200 میلیگرم در کیلوگرم ویتامین E، 5) جیرهپایه حاوی 2 درصد روغن پیه و 200 میلیگرم در کیلوگرم ویتامین E بودند. نتایج نشان داد تیمار حاوی 2 درصد روغن پیه و ویتامین E باعث افزایش در وزن پرندگان نسبت به تیمار شاهد شد (05/0>P). کمترین مصرف خوراک و ضریب تبدیل غذایی در پرندگانی که گروههای حاوی روغن سویا یا پیه به همراه ویتامین E دریافت کرده بودند مشاهد شد. درصد ماندگاری تحت تأثیر گروههای آزمایشی قرار نگرفت (05/0<P). بالاترین میزان شاخص تولید مربوط به پرندههای تغذیه شده با سطح دو درصد روغن پیه و E بود. اثر گروههای آزمایشی بر فراسنجههای خونی شامل پروتئین کل، آلبومین، گلوکز، کلسترول، تریگلیسرید، LDL، HDL معنیدار نبود (05/0<P). در کل استفاده از دو درصد روغن پیه به همراه ویتامین E در جیره پرندگان باعث بهبود عملکرد بلدرچین شد.
تغذیه دام و طیور
محمود صحرائی؛ نادر اسدزاده؛ اکبر یعقوبفر
چکیده
این آزمایش به منظور ارزیابی بقایای بوجاری گندم فرآوری شده در تغذیه جوجههای گوشتی انجام شد. تعداد432 قطعه جوجه گوشتی (راس 308 ) در قالب نه تیمار غذایی با چهار تکرار با 12 قطعه جوجه در هر تکرار به صورت طرح کاملاً تصادفی به مدت 42 روز مورد استفاده قرار گرفت. تیمارها شامل 1- جیره پایه حاوی ذرت و کنجاله سویا 2- جیره پایه با جایگزینی 15 درصد ذرت با ...
بیشتر
این آزمایش به منظور ارزیابی بقایای بوجاری گندم فرآوری شده در تغذیه جوجههای گوشتی انجام شد. تعداد432 قطعه جوجه گوشتی (راس 308 ) در قالب نه تیمار غذایی با چهار تکرار با 12 قطعه جوجه در هر تکرار به صورت طرح کاملاً تصادفی به مدت 42 روز مورد استفاده قرار گرفت. تیمارها شامل 1- جیره پایه حاوی ذرت و کنجاله سویا 2- جیره پایه با جایگزینی 15 درصد ذرت با بقایای بوجاری گندم 3- جیره پایه با جایگزینی 30 درصد ذرت با بقایای بوجاری گندم 4- جیره 2 + 500 گرم در تن آنزیم ناتوزیم پلاس 5- جیره 3 +500 گرم در تن آنزیم ناتوزیم پلاس 6- جیره 2 + 150 گرم در تن پروتکسین 7- جیره 3 + 150 گرم در تن پروتکسین 8- جیره 2 + 75 گرم در تن آنزیم ناتوزیم پلاس و 250 گرم در تن پروتکسین 9- جیره 3 + 75 گرم در تن ناتوزیم پلاس و 250 گرم در تن پروتکسین بود. بالاترین شاخص کارآیی تولید در تیمارهای شاهد، جیره حاوی 15 درصد بوجاری گندم با و بدون آنزیم، پروبیوتیک و آنزیم+ پروبیوتیک مشاهده شد(05/0>P). بیشترین طول ویلی در تیمارهای دریافتکننده 15 درصد بوجاری گندم + آنزیم+ پروبیوتیک مشاهده شد(05/0 P<)، به طور کلی نتایج این آزمایش نشان داد که میتوان از بقایای بوجاری گندم در جیره-های غذایی جوجههای گوشتی به میزان 15 درصد به همراه افزودن 250 گرم آنزیم + 75 گرم پروبیوتیک در تن جیره غذای، بدون اثرات منفی بر عملکرد، شاخص تولید و قابلیت هضم مواد مغذی استفاده نمود.
تغذیه دام و طیور
سیدمحمدعلی میرحسینی؛ سید ناصر موسوی؛ علی افسر
چکیده
هدف از این مطالعه بررسی اثرات استفاده از گوانیدینواستیک اسید در جیرههای کم پروتئین بر عملکرد، خصوصیات لاشه و فراسنجههای خونی جوجههای گوشتی بود. بدین منظور 240 قطعه جوجه گوشتی نر سویه راس 308 به 6 تیمار (فاکتوریل 2×3) و 4 تکرار با 10 پرنده در هر واحد آزمایشی تقسیم شدند. جیرههای آزمایشی شامل سه سطح پروتئین جیره (100، 90 و 80 درصد از توصیه ...
بیشتر
هدف از این مطالعه بررسی اثرات استفاده از گوانیدینواستیک اسید در جیرههای کم پروتئین بر عملکرد، خصوصیات لاشه و فراسنجههای خونی جوجههای گوشتی بود. بدین منظور 240 قطعه جوجه گوشتی نر سویه راس 308 به 6 تیمار (فاکتوریل 2×3) و 4 تکرار با 10 پرنده در هر واحد آزمایشی تقسیم شدند. جیرههای آزمایشی شامل سه سطح پروتئین جیره (100، 90 و 80 درصد از توصیه راس 308، 2009) با و بدون افزودن گوانیدینواستیک اسید (06/0 درصد) بودند. نتایج نشان داد که افزایش وزن بدن با کاهش 20 درصدی پروتئین خام جیره در سن 24-11 روزگی و 42-25 روزگی به طور معنیداری کاهش یافت (05/0>P). کاهش پروتئین خام از 100% به 80%، ضریب تبدیل خوراک را به طور قابل توجهی در طول دوره رشد افزایش داد. اثر متقابل معنیدار بین سطح پروتئین خام و گوانیدینواستیک اسید برای مصرف خوراک در سنین 11-24 و 25-42 روزگی مشاهده شد. افزودن گوانیدینواستیک اسید به جیره حاوی 80 درصد پروتئین خام از سطح توصیه، مصرف خوراک کاهش داد. افزایش وزن بدن و ضریب تبدیل خوراک تحت تاثیر مکمل گوانیدینواستیک اسید قرار نگرفت. افزودن گوانیدنیواستیک اسید باعث افزایش نسبی بازده لاشه و کاهش معنیدار وزن قلب شد (05/0>P). به طور کلی مشخص شد کاهش پروتئین و آمینواسیدهای جیره به میزان 20 درصد توصیه، علیرغم تامین آمینواسیدهای ضروری موجب کاهش عملکرد شد و استفاده از مکمل گوانیدنیواستیک اسید باعث بهبود نسبی عملکرد لاشه شد اما تاثیری بر عملکرد جوجههای گوشتی تغذیه شده با جیرههای کم پروتئین نداشت.
تغذیه دام و طیور
سهیل یوسفی؛ منصور رضائی؛ محمد کاظمی فرد؛ بهرام شهره
چکیده
پژوهش حاضر بهمنظور بررسی افزودن آنزیم و پروبیوتیک در جیره حاوی سطوح مختلف انرژی قابل متابولیسم بر عملکرد، خصوصیات لاشه، ریخت شناسی روده و جمعیت میکروبی در جوجههای گوشتی تغذیه شده با جیره بر پایه گندم-کنجاله سویا انجام شد. این آزمایش با 8 تیمار و 5 تکرار و با استفاده از 400 قطعه جوجه گوشتی نر سویه تجاری راس- ۳۰۸ در ۲۴ روز انجام شد. تیمارها ...
بیشتر
پژوهش حاضر بهمنظور بررسی افزودن آنزیم و پروبیوتیک در جیره حاوی سطوح مختلف انرژی قابل متابولیسم بر عملکرد، خصوصیات لاشه، ریخت شناسی روده و جمعیت میکروبی در جوجههای گوشتی تغذیه شده با جیره بر پایه گندم-کنجاله سویا انجام شد. این آزمایش با 8 تیمار و 5 تکرار و با استفاده از 400 قطعه جوجه گوشتی نر سویه تجاری راس- ۳۰۸ در ۲۴ روز انجام شد. تیمارها شامل جیره با و بدون افزودن مولتی آنزیم ناتوزیم p (صفر و۵۰۰ گرم در تن) با و بدون افزودن پروبیوتیک لاکتوفید (صفر و 200 گرم در تن) و دو سطح انرژی قابل متابولیسم (2850 و 3100 کیلوکالری در کیلوگرم) در قالب طرح کاملاٌ تصادفی با آزمایش فاکتوریل2×2×2 انجام شد. افزایش سطح انرژی جیره به ۳۱۰۰ کیلوکالری بر کیلوگرم سبب بهبود مصرف خوراک، افزایش وزن در کل دوره آزمایش شد (05/0>P). افزودن پروبیوتیک و مولتیآنزیم سبب افزایش ارتفاع و عرض پرز، کاهش عمق کریپت و افزایش نسبت ارتفاع به عمق کریپت در دئودنوم روده جوجه ها در ۲۴سن روزگی شد (05/0>P). افزودن پروبیوتیک سبب افزایش جمعیت لاکتوباسیل و کاهش کلی فرم شد (05/0>P).افزایش سطح انرژی جیره به ۳۱۰۰ کیلوکاری بر کیلوگرم سبب افزایش جمعیت باکتری ها (لاکتوباسل، کلی فرم و کل باکتریها) شد (05/0>P). اثر متقابل مولتیآنزیم، پروبیوتیک و انرژی بر جمعیت میکروبی دستگاه گوارش اثر معنی دار نداشت (05/0P>). بطور کلی افزودن آنزیم و پروبیوتیک به جیره با 3100 کیلوکالری انرژی قابل متابولیسم سبب افزایش مصرف خوراک و بهبود جمعیت میکروبی مفید شد.
تغذیه دام و طیور
غلامرضا زابلی
چکیده
در این پژوهش تأثیرافزودن سطوح محتلف سینبیوتیک به جیره برعملکرد، جمعیت میکروبی و ریختسنجی رودهکوچک جوجههای گوشتی در شرایط تنش گرمایی مزمن بررسی و سطح بهینه سینبیوتیک برآورد شد. در مجموع تعداد240 قطعه جوجه گوشتی راس- 308 یک روزه، به طور تصادفی در 4 گروه آزمایشی و 5 تکرار و 12 پرنده در هر تکرار اختصاص داده شد. تیمارهای آزمایشی شامل ...
بیشتر
در این پژوهش تأثیرافزودن سطوح محتلف سینبیوتیک به جیره برعملکرد، جمعیت میکروبی و ریختسنجی رودهکوچک جوجههای گوشتی در شرایط تنش گرمایی مزمن بررسی و سطح بهینه سینبیوتیک برآورد شد. در مجموع تعداد240 قطعه جوجه گوشتی راس- 308 یک روزه، به طور تصادفی در 4 گروه آزمایشی و 5 تکرار و 12 پرنده در هر تکرار اختصاص داده شد. تیمارهای آزمایشی شامل سطوح 0، 5/0، 1 و 5/1 )گرم در کیلوگرم جیره( سینبیوتیک که به جیره آزمایشی (پایه) از 3 روزگی تا 42 روزگی اضافه گردید. تنش مزمن گرمایی برای همه گروهها از روز 28 تا 42 اعمال شد (روزانه 6 ساعت، دمای 32 درجه سلسیوس از ده صبح تا 4 عصر). نتایج نشان داد تغذیه با سینبیوتیک باعث بهبود معنیدار افزایش وزن بدن و مصرف خوراک تا 28 روزگی و دوره تنش مزمن گرمایی شد (05/0≥p). بطوریکه گروههای دریافتکننده 1 و 5/1 گرم در کیلوگرم سینبیوتیک بالاترین عملکرد را داشتند. تیمارهای حاوی سینبیوتیک بر جمعیت میکروبی تأثیر معنیداری داشت و باعث افزایش جمعیت باکتریهای تولیدکننده اسیدلاکتیک شد (05/0≥p). استفاده از سینبیوتیک در جیره باعث افزایش معنی دار ارتفاع پرز روده شد (05/0≥p). شاخص تولید اروپایی در تیمارهای حاوی 1 و 5/1 (گرم در کیلوگرم) سینبیوتیک افزایش معنیداری یافت (05/0≥p). نتایج پژوهش نشان میدهد که استفاده از سینبیوتیک در دوره تنش مزمنگرمایی با تغییر مثبت جمعیت میکروبی و ریخت سنجی روده، عملکرد را بهبود میدهد و بر اساس مدلسازی خطی و درجه دو، نقطه بهینه سطح سینبیوتیک برای افزایش وزن به ترتیب 3/1 و 42/1گرم در کیلوگرم جیره میباشد.
تغذیه دام و طیور
سعید هونجانی؛ سید داود شریفی؛ رضا صادقی؛ شکوفه غضنفری
چکیده
تأثیر مصرف خوراک ضدعفونی شده با گاز ازن بر عملکرد، خصوصیات لاشه و فراسنجههای خونی جوجههای گوشتی با استفاده از 432 قطعه جوجه گوشتی نر سویه راس 308 در یک آزمایش فاکتوریل 2×3 با سه سطح گاز ازن (صفر، 20 و 30 قسمت در میلیون) و دو سطح چربی شامل کم (یک و نیم و دو درصد روغن گیاهی به ترتیب برای دورههای رشد و پایانی) و زیاد (سه و چهار درصد به ترتیب ...
بیشتر
تأثیر مصرف خوراک ضدعفونی شده با گاز ازن بر عملکرد، خصوصیات لاشه و فراسنجههای خونی جوجههای گوشتی با استفاده از 432 قطعه جوجه گوشتی نر سویه راس 308 در یک آزمایش فاکتوریل 2×3 با سه سطح گاز ازن (صفر، 20 و 30 قسمت در میلیون) و دو سطح چربی شامل کم (یک و نیم و دو درصد روغن گیاهی به ترتیب برای دورههای رشد و پایانی) و زیاد (سه و چهار درصد به ترتیب برای دورههای رشد و پایانی) در قالب طرح کاملاً تصادفی با شش گروه آزمایشی، چهار تکرار و 18 قطعه پرنده در هر تکرار بررسی شد. در سن 42 روزگی، دو قطعه پرنده از هر تکرار انتخاب و بعد از وزنکشی کشتار و وزن لاشه، قلب، کبد، روده کوچک و رودههای کور بهدقت اندازهگیری شدند. نتایج نشان دادند که افزایش وزن جوجههای تغذیه شده با جیره پرچرب و بدون گازدهی، بطور معنیداری بالاتر از جوجههای تغذیه شده با جیره پرچرب و گازدهی شده با 20 قسمت در میلیون گاز ازن بود (05/0P<). وزن رودههای کور جوجههای تغذیه شده با جیرههای کمچرب، بالاتر از پرندگان تغذیه شده با جیرههای پرچرب بود و پرندگان تغذیه شده با جیرههای گاز دهی شده با 20 قسمت در میلیون گاز ازن، وزن رودههای کور بیشتری داشتند (05/0P<). با توجه به نتایج این آزمایش، به نظر می-رسد که استفاده از گاز ازن برای ضدعفونی جیرههای حاوی سطوح بالای چربی، بر کیفیت خوراک ثأثیر منفی دارد و موجب کاهش عملکرد جوجههای گوشتی میشود.
تغذیه دام و طیور
انور آموزمهر؛ بهروز دستار؛ امید عشایری زاده؛ رضا میرشکار؛ رضا عبدالهی
چکیده
برای انجام این آزمایش تعداد 450 قطعه نیمچه مادر گوشتی(راس 308)، با 6 تیمار و 5 تکرار و 15 پرنده در هر تکرار در 30 واحد آزمایشی توزیع شدند. آزمایش بهصورت فاکتوریل 2 × 3 در قالب طرح کاملا تصادفی با 3 شکل خوراک (آردی، کرامبل و پلت) و 2 سطح غلظت مواد مغذی (جیره استاندارد و جیره رقیقشده به مقدار 90% استاندارد) در دوره رشد (7 تا 19 هفتگی) و دوره پیشتولید ...
بیشتر
برای انجام این آزمایش تعداد 450 قطعه نیمچه مادر گوشتی(راس 308)، با 6 تیمار و 5 تکرار و 15 پرنده در هر تکرار در 30 واحد آزمایشی توزیع شدند. آزمایش بهصورت فاکتوریل 2 × 3 در قالب طرح کاملا تصادفی با 3 شکل خوراک (آردی، کرامبل و پلت) و 2 سطح غلظت مواد مغذی (جیره استاندارد و جیره رقیقشده به مقدار 90% استاندارد) در دوره رشد (7 تا 19 هفتگی) و دوره پیشتولید (19 هفتگی تا شوک نوری) انجام شد. نتایج نشان داد در دوره رشد شکل خوراک در جیره رقیقشده تأثیری بر وزن نیمچهها نداشت. در حالیکه استفاده از خوراک پلت در مقایسه با خوراک آردی در جیره استاندارد سبب افزایش معنیدار وزن بدن شد (05/0 P <). در دوره پیشتولید استفاده از خوراکهای پلت و کرامبل در مقایسه با خوراک آردی سبب افزایش معنیدار وزن بدن و رقیقسازی جیره سبب کاهش معنیدار وزن بدن نیمچههای مادر شد (05/0 P <). شکل خوراک و غلظت مواد مغذی تأثیر معنیدار بر ریختشناسی پرزهای ژژنوم نداشتند (05/0 P >). استفاده از خوراک پلت در مقایسه با خوراک آردی سبب افزایش ضخامت بخش کرانیودورسال ضخیم ماهیچههای پشتی سنگدان نیمچهها شد (05/0 P <). بر اساس نتایج این آزمایش، استفاده از جیره پلت یا کرامبل حاوی سطوح مواد مغذی توصیه شده کنترل وزن در گلههای مادر گوشتی را به دلیل افزایش وزن بیشتر میتواند با مشکل مواجه کند ولی رقیقسازی جیره به مقدار 90 درصد مقدار مواد مغذی توصیه شده تا حدود زیادی در کنترل وزن موثر است.
تغذیه دام و طیور
فرخ بیکس؛ محسن دانشیار؛ عباس نیکو؛ سید علی میرقلنج
چکیده
هدف از این مطالعه بررسی اثر استات آمونیوم بر کاهش میزان سموم قارچی در خوراک و تأثیر آن بر عملکرد، خصوصیات لاشه و برخی فراسنجههای خونی جوجههای گوشتی بود. بدین منظور از تعداد 300 قطعه جوجه گوشتی یک روزه راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی با 6 تیمار و 5 تکرار و 10 پرنده در هر تکرار استفاده شد. تیمارهای آزمایشی بر پایه ذرت-کنجاله سویا شامل شاهد ...
بیشتر
هدف از این مطالعه بررسی اثر استات آمونیوم بر کاهش میزان سموم قارچی در خوراک و تأثیر آن بر عملکرد، خصوصیات لاشه و برخی فراسنجههای خونی جوجههای گوشتی بود. بدین منظور از تعداد 300 قطعه جوجه گوشتی یک روزه راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی با 6 تیمار و 5 تکرار و 10 پرنده در هر تکرار استفاده شد. تیمارهای آزمایشی بر پایه ذرت-کنجاله سویا شامل شاهد منفی (بدون سموم قارچی)، شاهد مثبت (جیره حاوی ذرت آلوده به آفلاتوکسین B1، اکراتوکسین A و زیرالنون) و جیرههای حاوی 04/0، 06/0، 08/0 و 1/0 گرم در کیلوگرم استات آمونیوم بودند. صفات عملکردی در دورههای آغازین، رشد، پایانی و کل دوره اندازهگیری شدند. خصوصیات لاشه و فراسنجههای خونی در سن 42 روزگی اندازهگیری شدند. نتایج نشان داد که پرندگان تغذیه شده با جیره شاهد منفی و جیره شاهد مثبت حاوی 08/0 و 1/0 گرم استات آمونیوم در کیلوگرم خوراک، مصرف خوراک، افزایش وزن روزانه، بازده لاشه و وزن سینه بالاتری نسبت به پرندگان تیمار شاهد مثبت داشتند. پرندگان دریافت کننده تیمار شاهد منفی و تیمارهای حاوی سطوح مختلف استات آمونیوم غلظت آسپارتات آمینو ترانسفراز و آلانین آمینو ترانسفراز پایینتری نسبت به پرندگان تیمار شاهد مثبت داشتند. به طور کلی مشخص شد که استفاده از 08/0 و 1/0 گرم استات آمونیوم در جیره آلوده به سموم قارچی، از طریق رفع اثرات منفی سموم موجب بهبود عملکرد و خصوصیات لاشه جوجههای گوشتی میگردد.
تغذیه دام و طیور
سعید غلامیان؛ تقی قورچی؛ بهنام قربانی؛ محمد اسدی
چکیده
بهمنظور تعیین روند تجزیهپذیری پنبهدانه و مقایسۀ سطوح مختلف پنبهدانه در جیرۀ پرواری بر عملکرد، گوارشپذیری و فراسنجههای خونی برههای نر دالاق دو آزمایش انجام شد. در آزمایش اول بهمنظور تعیین روند تجزیهپذیری شکمبهای ماده خشک و پروتئین خام پنبهدانه با استفاده از روش کیسه نایلونی از 4 رأس گوسفند دالاق فیستولا گذاریشده ...
بیشتر
بهمنظور تعیین روند تجزیهپذیری پنبهدانه و مقایسۀ سطوح مختلف پنبهدانه در جیرۀ پرواری بر عملکرد، گوارشپذیری و فراسنجههای خونی برههای نر دالاق دو آزمایش انجام شد. در آزمایش اول بهمنظور تعیین روند تجزیهپذیری شکمبهای ماده خشک و پروتئین خام پنبهدانه با استفاده از روش کیسه نایلونی از 4 رأس گوسفند دالاق فیستولا گذاریشده استفاده شد. در آزمایش دوم، بهمنظور تعیین عملکرد پروار، از 16رأس برۀ نر با میانگین وزن 3/1±57/27 کیلوگرم و سن ۱۰±120 روزگی در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار و 4 تکرار بهمدت 84 روز استفاده شد. خوراک مصرفی در تیمار دریافتکننده 7 درصد پنبه دانه بیشترین مقدار و تیمار دریافتکننده 21 درصد کمترین پنبه دانه مقدار بود)05/0(P<. همچنین کمترین ضریب تبدیل خوراک مربوط به برههای دریافتکننده سطح 14 درصد پنبه دانه بود. افزایش پنبهدانه سبب کاهش معنیدارگوارشپذیری ماده خشک شد. همچنین برههای دریافتکننده 21 درصد پنبهدانه بیشترین گوارشپذیری عصاره اتری را داشتد )05/0(P<. با افزایش سطح پنبهدانه در جیرۀ گوارشپذیری چربی خام افزایش یافت، بهطوریکه بالاترین میزان گوارشپذیری چربی خام در تیمار دریافتکننده ۲۱ درصد پنبهدانه مشاهده شد (05/0>P). بیشترین گوارشپذیری الیاف نامحلول در شویندۀ خنثی در جیره شاهد و کمترین میزان آن در جیرۀ 7 درصد پنبه دانه مشاهده شد (05/0>P). بهطور کلی با توجه به نتایج حاضر، پنبه دانه را میتوان تا 14 درصد در جیرۀ برههای پرواری دالاق استفاده نمود.
تغذیه دام و طیور
رضا ناصری هرسینی؛ فرخ کفیل زاده
چکیده
به منظور ارزیابی اثرات افزودن یک پروبیوتیک باکتریایی تجاری بر عملکرد رشد، ویژگیهای کیفی گوشت و ترکیب اسیدهای چرب عضلات، از 16 رأس بزغالۀ نر مرخز (6/2±1/13 کیلوگرم وزن زنده، با سن آغازین سه ماهگی) استفاده شد. بزغالهها بهطور تصادفی بین دو تیمار توزیع شده و تا پیش از موعد کشتار به مدت 119 روز و بهصورت دسترسی آزادانه به جیره تغذیه شدند. ...
بیشتر
به منظور ارزیابی اثرات افزودن یک پروبیوتیک باکتریایی تجاری بر عملکرد رشد، ویژگیهای کیفی گوشت و ترکیب اسیدهای چرب عضلات، از 16 رأس بزغالۀ نر مرخز (6/2±1/13 کیلوگرم وزن زنده، با سن آغازین سه ماهگی) استفاده شد. بزغالهها بهطور تصادفی بین دو تیمار توزیع شده و تا پیش از موعد کشتار به مدت 119 روز و بهصورت دسترسی آزادانه به جیره تغذیه شدند. پروبیوتیک تجاری پریمالاک روزانه به میزان دو گرم به هر بزغاله در تیمار مربوطه و پیش از وعدۀ خوراکدهی صبح خورانده شد. عملکرد رشد و درصد لاشه تحت تأثیر خوراندن پروبیوتیک باکتریایی قرار نگرفت، اما ضخامت چربی زیر پوستی در پاسخ به مصرف پروبیوتیک باکتریایی کاهش یافت (05/0P<). در بین ویژگیهای فیزیکی ارزیابی شده در گوشت، شامل pHu، ضایعات شیرابهای، ظرفیت نگهداری آب، کاهش وزن در اثر طبخ، فشار برشی و شاخصهای مرتبط با رنگ، تنها مقدار شاخص L* در عضلۀ semimembranosus و مقدار شاخص a* در عضلۀ longissimus thoracis دستخوش تغییری معنیدار در اثر افزودن پروبیوتیک باکتریایی به جیره شدند (05/0P<). افزودن پروبیوتیک باکتریایی به جیره تأثیر معنیداری بر ترکیب شیمیایی و ترکیب کلی اسیدهای چرب عضلات نداشت. به طور کلی، پروبیوتیک باکتریایی چندسویهای مورد استفاده در پژوهش حاضر تأثیر قابلملاحظهای بر عملکرد رشد و غالب ویژگیهای کیفی گوشت بزغالههای مرخز نداشت.
تغذیه دام و طیور
یوسف سرهنگی؛ قربان الیاسی زرینقبایی؛ علیرضا ایمانی؛ محمدولی علیپور؛ محمدرضا ستاری
چکیده
به منظور بررسی تأثیر سطوح مختلف تفاله خشک چغندرقند بر روی عملکرد غازهای بومی آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی در 5 تیمار و 3 تکرار با10 قطعه جوجه غاز ( مخلوط هر دو جنس) اجرا شد. پنج گروه آزمایشی شامل گروه شاهد (سطح صفر درصد تفاله چغندرقند) و جیرههای غذایی با سطوح 5، 7، 10 و 15 درصد تفاله چغندرقند بودند. در طول 12 هفته دوره پرورش، افزایش ...
بیشتر
به منظور بررسی تأثیر سطوح مختلف تفاله خشک چغندرقند بر روی عملکرد غازهای بومی آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی در 5 تیمار و 3 تکرار با10 قطعه جوجه غاز ( مخلوط هر دو جنس) اجرا شد. پنج گروه آزمایشی شامل گروه شاهد (سطح صفر درصد تفاله چغندرقند) و جیرههای غذایی با سطوح 5، 7، 10 و 15 درصد تفاله چغندرقند بودند. در طول 12 هفته دوره پرورش، افزایش وزن، خوراک مصرفی و ضریب تبدیل غذایی بهصورت هفتگی مورد ارزیابی قرار گرفت. در پایان دوره آزمایش از هر تکرار تعداد 2 قطعه جوجه غاز یکی نر و دیگری ماده به صورت تصادفی انتخاب و کشتار و تجزیه لاشه شدند. نتایج نشان داد که در هفتههای متوالی تیمارهای حاوی سطوح مختلف تفاله چغندرقند در مقایسه با تیمار شاهد دارای بیشترین مقدار میانگین افزایش وزن بودند (05/0>P). تیمارهای حاوی سطوح مختلف تفاله چغندرقند از نظر ضریب تبدیل غذایی بهغیر از دوره پرورش 1 تا 7 روزگی اختلاف معنیداری با گروه شاهد نشان ندادند. استفاده از تفاله چغندرقند باعث کاهش درصد وزن رانها و افزایش درصد وزنی امعاء و احشا در لاشه شد (05/0>P). بیشترین درصد وزنی لاشه و کمترین درصد وزنی امعاء و احشا در تیمار شاهد مشاهده شد (05/0>P). همچنین کمترین درصد وزنی پشت و گردن در تیمار شاهد مشاهده شد (05/0>P). نتیجه نهایی این که با توجه به کاهش هزینه خوراک به ازای تولید هر کیلوگرم گوشت بهدلیل پایین بودن قیمت تفاله خشک چغندرقند و عملکرد بهتر پرنده، کاربرد تفاله چغندرقند تا سطح 15 درصد در جیرههای غازها پیشنهاد میشود.
تغذیه دام و طیور
کامبیز کامگار؛ شهاب قاضی؛ امیرعلی صادقی؛ علیرضا عبدالمحمدی
چکیده
در مطالعه حاضر، اثرات عملآوری دانه کینوا بر عملکرد، صفات کیفی تخم، وضعیت آنتی اکسیدانی و مورفولوژی روده 240 قطعه بلدرچین تخمگذار با 6 تیمار شامل: جیره بر پایه ذرت و کنجاله، جیره حاوی 10درصد دانه کینوا خام، جیره حاوی10درصد دانه کینوا خیساندهشده در آب ºC40، جیره حاوی10درصد دانه کینوا خیساندهشده در محلول اسیداستیک 1درصد، جیره ...
بیشتر
در مطالعه حاضر، اثرات عملآوری دانه کینوا بر عملکرد، صفات کیفی تخم، وضعیت آنتی اکسیدانی و مورفولوژی روده 240 قطعه بلدرچین تخمگذار با 6 تیمار شامل: جیره بر پایه ذرت و کنجاله، جیره حاوی 10درصد دانه کینوا خام، جیره حاوی10درصد دانه کینوا خیساندهشده در آب ºC40، جیره حاوی10درصد دانه کینوا خیساندهشده در محلول اسیداستیک 1درصد، جیره حاوی10درصد دانه کینوا خیساندهشده در محلول بیکربنات سدیم 1درصد و جیره حاوی 10درصد دانه کینوا خامِ مکمل شده با 05/0درصد مولتیآنزیم روابیو در 5 تکرار و 8 پرنده در هرتکرار در قالب طرح کاملاً تصادفی مورد مطالعه قرار گرفت. تغذیه دانه کینوا خام موجب کاهش تولید تخم، وزن تخم، توده تخم، وزن پوسته تخم، شاخص سفیده، واحدهاو، فعالیت آنزیم سوپراکسیددیسموتاز و ارتفاع پرز روده نسبت به گروه شاهد شد (05/0>p). تمامی روشهای عملآوری دانه کینوا و مکمل نمودن جیره حاوی دانه کینوا خام با مولتیآنزیم موجب افزایش معنیدار (05/0>p) تولید تخم، وزن تخم، توده تخم، وزن مخصوص تخم، ضخامت پوسته تخم، وزن پوسته تخم، شاخص سفیده و واحد هاو نسبت به گروه دانه خام شدند. تغذیه دانه کینوا عملآوری شده با اسید استیک مقادیر تولید تخم، توده تخم، واحد هاو، فعالیت آنزیم کاتالاز، ارتفاع پرز روده و نسبت ارتفاع پرز به عمق کریپت را نسبت به گروههای دانه خام و شاهد بطور معنیداری افزایش داد (05/0>p). در نتیجه، خیساندن دانه کینوا در محلول اسیداستیک 1درصد با نسبت 1:5 طی 24 ساعت بهترین روش عملآوری بود.
تغذیه دام و طیور
سارا سعیدی گراغانی؛ مسلم باشتنی؛ پیروز شاکری؛ حسین نعیمی پور یونسی
چکیده
این مطالعه بهمنظور بررسی تأثیر سطوح مختلف یک نوع بیوچار معدنی بدست آمده از معدن کوهبنان کرمان بر عملکرد، قابلیت هضم، فراسنجههای خونی و تخمیر شکمبهای گوسالههای شیرخوار هلشتاین در یک گاوداری صنعتی انجام شد. بدین منظور از 35 رأس گوساله شیرخوار هلشتاین با میانگین وزنی87/4 ± 88/48 در قالب طرح کاملاً تصادفی ...
بیشتر
این مطالعه بهمنظور بررسی تأثیر سطوح مختلف یک نوع بیوچار معدنی بدست آمده از معدن کوهبنان کرمان بر عملکرد، قابلیت هضم، فراسنجههای خونی و تخمیر شکمبهای گوسالههای شیرخوار هلشتاین در یک گاوداری صنعتی انجام شد. بدین منظور از 35 رأس گوساله شیرخوار هلشتاین با میانگین وزنی87/4 ± 88/48 در قالب طرح کاملاً تصادفی در پنج تیمار و هفت تکرار استفاده شد. جیرههای آزمایشی شامل: 1) شیر و خوراک آغازین (جیره پایه)، 2) جیره پایه بههمراه 10 گرم بیوچار معدنی مخلوط شده در خوراک آغازین، 3) جیره پایه بههمراه 10 گرم بیوچار معدنی حل شده در شیر، 4) جیره پایه بههمراه 20 گرم بیوچار معدنی مخلوط شده در خوراک آغازین، 5) جیره پایه بههمراه 20 گرم بیوچار معدنی حل شده در شیر بود. مصرف 20 گرم از بیوچار در خوراک آغازین باعث افزایش وزن روزانه و بهبود میانگین ضریب تبدیل غذایی شد (05/0 >P). بالاترین مقدار گلوکز و آلبومین خون مربوط به گوسالههای تغذیه شده با 20 گرم بیوچار در خوراک آغازین بود (05/0 >P). بیشترین قابلیت هضم ظاهری مواد مغذی را گوسالههای مصرف کننده 10 و 20 گرم بیوچار در خوراک آغازین داشتند (05/0 >P). گوسالههای تغذیه شده با 20 گرم بیوچار در خوراک آغازین pH مایع شکمبه بالاتری نسبت به سایر گوسالهها داشتند (05/0 >P). بنابراین، افزودن 20 گرم بیوچار معدنی به خوراک آغازین گوسالههای شیرخوار هلشتاین به-دلیل اثرات مثبت آن بر عملکرد، قابلیت هضم، فراسنجههای خونی و تخمیری شکمبه، توصیه میگردد.
تغذیه دام و طیور
عبدالحکیم توغدری؛ تقی قورچی؛ محمد اسدی؛ کامل عموزاده آرائی؛ مصطفی عالی پور
چکیده
این پژوهش به منظور بررسی اثر جایگزینی کنجاله سویا با کنجاله جوانه ذرت در جیره بر مصرف خوراک، فراسنجههای شکمبهای و متابولیتهای خونی برههای پرواری آتابای صورت گرفت. سی راس بره پرواری (با میانگین وزن 7/2± 32 کیلوگرم) به طور تصادفی به 3 گروه با 10 تکرار تقسیم شدند. برههای گروه کنترل با جبره بدون کنجاله جوانه ذرت تغذیه شدند. سایر ...
بیشتر
این پژوهش به منظور بررسی اثر جایگزینی کنجاله سویا با کنجاله جوانه ذرت در جیره بر مصرف خوراک، فراسنجههای شکمبهای و متابولیتهای خونی برههای پرواری آتابای صورت گرفت. سی راس بره پرواری (با میانگین وزن 7/2± 32 کیلوگرم) به طور تصادفی به 3 گروه با 10 تکرار تقسیم شدند. برههای گروه کنترل با جبره بدون کنجاله جوانه ذرت تغذیه شدند. سایر گروهها به ترتیب با جایگزینی 50 و 100 درصدی کنجاله سویا با کنجاله جوانه ذرت در جیره به مدت 84 روز تغذیه شدند. برهها هر 14 روز وزن شدند. مقدار خوراک مصرفی و پسآخور به صورت روزانه ثبت شد. نتایج نشان داد بین تیمارهای آزمایشی اختلاف معنی داری در وزن نهایی برهها و ماده خشک مصرفی وجود نداشت (05/0<P). اختلاف معنیداری در جمعیت پروتوزوآ، pH و اسیدهای چرب فرار در بین تیمارهای مختلف مشاهده نشد(05/0<P). همچنین نیتروژن آمونیاکی شکمبه در زمان ناشتا و شش ساعت بعد از تغذیه صبح اختلاف معنیداری ایجاد نکرد(05/0<P). هرچند مقدار نیتروژن آمونیاکی شکمبه ۳ ساعت بعد از تغذیه صبح افزایش یافت (05/0 >P). در بین تیمارهای مختلف اختلاف معنیداری از خونی گلوگز، کلسترول، گلوبولین، نسبت آلبومین به گلوبولین مشاهده نشد (05/0<P) اما جایگزینی کنجاله سویا با کنجاله جوانه ذرت سبب افزایش غلظت تریگلیسیرید، اوره، پروئین کل، لیپـوپروتئین بـا چگـالی کـم و لیپـوپروتئین بـا چگـالی خیلی کـم و کاهش لیپوپروتئین بـا چگـالی زیـاد شد (05/0 >P). بطورکلی، میتوان کنجاله جوانه ذرت را بطور کامل با کنجاله سویا، بدونآنکه در سلامت و تولید دام اختلالی ایجاد کند جایگزین نمود.
تغذیه دام و طیور
محمد جلیل جاسم؛ شهاب قاضی؛ سودابه مرادی؛ رضا عبدالهی
چکیده
این پژوهش به منظور اندازه گیری قابلیت هضم ایلئومی و ابقاء ظاهری کلسیم و فسفر در کنجاله سویا، کنجاله کانولا، کربنات کلسیم، مونو کلسیم فسفات و دی کلسیم فسفات با روش مستقیم در نیمچههای تخمگذار انجام شد. پنج جیره آزمایشی نیمه خالص شامل دی کلسیم فسفات، مونو کلسیم فسفات و کربنات کلسیم (با غلظت 1 درصد کلسیم) و کنجاله سویا و کنجاله کانولا ...
بیشتر
این پژوهش به منظور اندازه گیری قابلیت هضم ایلئومی و ابقاء ظاهری کلسیم و فسفر در کنجاله سویا، کنجاله کانولا، کربنات کلسیم، مونو کلسیم فسفات و دی کلسیم فسفات با روش مستقیم در نیمچههای تخمگذار انجام شد. پنج جیره آزمایشی نیمه خالص شامل دی کلسیم فسفات، مونو کلسیم فسفات و کربنات کلسیم (با غلظت 1 درصد کلسیم) و کنجاله سویا و کنجاله کانولا ( با غلظت 19/0 و25/0 درصد کلسیم به ترتیب) مورد استفاده قرار گرفت.هر جیره آزمایشی بطور تصادفی به شش واحد ازمایشی (8 نیمچه تخمگذار در هر تکرار) بمدت 3 روز اختصاص یافت.ضرایب قابلیت هضم ایلئومی حقیقی کلسیم در دی کلسیم فسفات، مونو کلسیم فسفات و کربنات کلسیم به ترتیب 55/0، 57/0 و 76/0 و در کنجاله سویا و کنجاله کانولا، به ترتیب 76/0 و 91/0 بود. درصد کلسیم سنگدان در تیمار کربنات کلسیم بطور معنیداری بیش از محتوای کلسیم سنگدان در تیمارهای دیکلسیم فسفات، منوکلسیم فسفات و کنجاله سویا بود (05/0P<). قابلیت هضم ظاهری ایلئومی فسفر در مونو و دی کلسیم فسفات (به ترتیب 83/0 و 93/0) بیشتر از کنجاله کانولا بود (P<0.01)، در حالیکه میزان ابقای ظاهری فسفر در مونوکلسیم فسفات (905/0) به طور معنیداری بیش از بقیه منابع مورد بررسی بود (P<0.01). در نیمچه های تخمگذار در سن 12 هفتگی، قابلیت هضم حقیقی کلسیم در کربنات کلسیم، کنجاله سویا و کنجاله کانولا بالاتر از دی کلسیم فسفات و مونو کلسیم فسفات می باشد، در حالیکه، قابلیت هضم فسفر در دی کلسیم فسفات و مونوکلسیم فسفات مشابه و بالاتر از سایر منابع مورد بررسی بود.
تغذیه دام و طیور
مهدی نیکبختی؛ مصطفی یوسف اللهی؛ حسن فضائلی؛ یداله چاشنی دل؛ محمدرضا دهقانی؛ ;کمال شجاعیان
چکیده
قصیل جو و تریتیکاله پس از برداشت، بهصورت جداگانه سیلو شدند. پس از گذشت سه ماه، نیمی از سیلاژها با بخش کنسانترهای جیره مخلوط و مجدد در بستههای 30 کیلوگرمی سیلو شد. چهار جیرۀ غذایی شامل: 1) مخلوط روزانه سیلاژ قصیل جو و کنسانتره، 2) مخلوط روزانه سیلاژ قصیل تریتیکاله وکنسانتره، 3) سیلاژ خوراک کامل قصیل جو و 4) سیلاژ خوراک کامل قصیل تریتیکاله ...
بیشتر
قصیل جو و تریتیکاله پس از برداشت، بهصورت جداگانه سیلو شدند. پس از گذشت سه ماه، نیمی از سیلاژها با بخش کنسانترهای جیره مخلوط و مجدد در بستههای 30 کیلوگرمی سیلو شد. چهار جیرۀ غذایی شامل: 1) مخلوط روزانه سیلاژ قصیل جو و کنسانتره، 2) مخلوط روزانه سیلاژ قصیل تریتیکاله وکنسانتره، 3) سیلاژ خوراک کامل قصیل جو و 4) سیلاژ خوراک کامل قصیل تریتیکاله تهیه و روی 64 رأس برۀ نر نژاد زل در قالب چهار تیمار و چهار تکرار و چهار رأس در هر تکرار، به مدت 84 روز مورد آزمایش قرار گرفت. افزایش وزن روزانه برههای تغذیه شده با جیرۀ 3 بهطور معنیداری (147 گرم)، بیشتر از برههای تغذیه شده با جیرۀ 1 (108 گرم) و جیرۀ 2 (103 گرم) بود (05/0>P). بیشترین مقدار ماده خشک مصرفی روزانه در برههای تغذیه شده با جیرۀ 3 (1213 گرم) و کمترین مقدار در برههای تغذیه شده با جیرۀ 1 (937 گرم) مشاهده شد (03/0=P). بازده تبدیل خوراک در برههای تغذیه شده با جیرۀ 3 (1/7) بهتر از برههای تغذیه شده با سایر جیرهها بود (03/0=P). میانگین وزن لاشه در برههای تغذیه شده با جیرۀ سه بهطور معنیداری (3/15 کیلوگرم)، بیشتر از برههای تغذیه شده با جیرۀ 1 (6/13 کیلوگرم) و جیرۀ 2 (7/12 کیلوگرم) بود (05/0>P). برههای تغذیه شده با جیرۀ 4 نسبت به برههای تغذیه شده با جیرۀ 2، چربی بطنی بیشتری داشتند (05/0>P). بهطور کلی، استفاده از سیلاژخوراک کامل قصیل جو و تریتیکاله سبب بهبود عملکرد پروار برهها شد.
تغذیه دام و طیور
یاسر رحیمیان؛ فرشید خیری؛ مصطفی فغانی
چکیده
بهمنظور بررسی تاثیر مصرف جیره های مکمل شده با سطوح مختلف ویتامین E، سیزامین و تیموکوئینون بر عملکرد، فراسنجه های خونی، آنزیم های کبدی و صفات کمی و تخم، تعداد210 قطعه بلدرچین تخمگذار ژاپنی ازسن 35 روزگی، در قالب طرح کاملا تصادفی مورد استفاده قرار گرفت. تیمارهای آزمایشی شامل گروه شاهد و گروههای مصرفکننده جیرههای مکمل شده با سطوح ...
بیشتر
بهمنظور بررسی تاثیر مصرف جیره های مکمل شده با سطوح مختلف ویتامین E، سیزامین و تیموکوئینون بر عملکرد، فراسنجه های خونی، آنزیم های کبدی و صفات کمی و تخم، تعداد210 قطعه بلدرچین تخمگذار ژاپنی ازسن 35 روزگی، در قالب طرح کاملا تصادفی مورد استفاده قرار گرفت. تیمارهای آزمایشی شامل گروه شاهد و گروههای مصرفکننده جیرههای مکمل شده با سطوح 100 و200 میلیگرم در هر کیلوگرم خوراک از ویتامینE، تیموکوئینون و سیزامین بودند. یافتهها نشان داد مصرف خوراک و ضریب تبدیل خوراک تحت تأثیر جیرههای آزمایشی قرار نگرفت (05/0p≥). تحت اثر ویتامینE، سیزامین و تیموکوئینون، کلسترول و LDL سرم و تخم نسبت به گروه شاهدکاهش ومیزانHDL افزایش یافت (05/0p≤). سطح آلبومین و فعالیت آنزیمهایکبدی آلکالین فسفاتاز، آلانین آمینوترانسفراز وآسپارتات آمینوترانسفراز کاهش یافت (05/0p≤). افزایش سلولهای سفید خون وکاهش معنیدار نسبت هتروفیل به لنفوسیت مشاهده شد (05/0p≤). غلظت هموگلوبین،گویچههای قرمز و شاخصهای هماتولوژی تحت تأثیر جیرههای آزمایشی قرار نگرفت (05/0p≥). اعمال تیمارهای آزمایشی سبب افزایش درصد تولید و وزن تخم، افزایش وزن زرده، بهبود شاخص هاو و متعاقباکاهش وزن سفیده و تیوباربیتوریک اسید در مقایسه با گروه شاهد شد (05/0p≤). محتوی اسید های چرب پالمیتولئیک اسید، اولئیک اسید، آلفالینولئیک اسید، ایکوزاپنتانوئیک اسید و دوکوزا هگزانوئید اسید افزایش و اسید های چرب لینولئیک ،گاما لینولئیک و آراشیدونیک اسیدکاهش یافت (05/0p≤). بهصورت کلی با توجه به نتایج این تحقیق چنین به نظر می رسد که مصرف سطوح 100 و200 میلیگرم سیزامین و تیموکوئینون می تواند اثرات مثبتی بر علمکرد، فراسنجه های خونی، صفات کمی و کیفی تخم در بلدرچین تخم گذار ژاپنی داشته باشد.
تغذیه دام و طیور
هوشنگ جعفری؛ پوریا دادور؛ صیفعلی ورمقانی
چکیده
این پژوهش بهمنظور بررسی اثر سطح علوفۀ کنگر فرنگی جیره بر عملکرد رشد، گوارشپذیری مواد مغذی و فراسنجههای خونی برههای نر پرواری انجام شد. از 24 رأس برۀ نر کردی (35/2 ± 18/30 کیلوگرم وزن زنده و سن 7 ماه) در قالب طرح کاملاً تصادفی استفاده شد. جیرههای آزمایشی شامل جیرۀ بدون کنگر فرنگی (شاهد)، جیرۀ حاوی 10 درصد کنگر فرنگی و جیرۀ حاوی 20 درصد ...
بیشتر
این پژوهش بهمنظور بررسی اثر سطح علوفۀ کنگر فرنگی جیره بر عملکرد رشد، گوارشپذیری مواد مغذی و فراسنجههای خونی برههای نر پرواری انجام شد. از 24 رأس برۀ نر کردی (35/2 ± 18/30 کیلوگرم وزن زنده و سن 7 ماه) در قالب طرح کاملاً تصادفی استفاده شد. جیرههای آزمایشی شامل جیرۀ بدون کنگر فرنگی (شاهد)، جیرۀ حاوی 10 درصد کنگر فرنگی و جیرۀ حاوی 20 درصد کنگر فرنگی بودند. دورۀ آزمایش 100 روز بود که 20 روز آن به دورۀ عادتپذیری و 80 روز باقیمانده به ثبت دادهها و جمعآوری نمونهها اختصاص داده شد. نتایج نشان داد که برههای تغذیه شده با جیرههای حاوی کنگر فرنگی نسبت به برههای تغذیه شده با جیرۀ شاهد دارای افزایش وزن روزانه و بازده استفاده از خوراک بیشتری بودند (05/0P<). با افزایش سطح کنگر فرنگی در جیره، گوارشپذیری مادۀ خشک (09/0P=)، مادۀ آلی (09/0P=) و پروتئین خام (10/0P=) بهطور خطی تمایل به افزایش نشان داد، در حالیکه گوارشپذیری الیاف نامحلول در شویندۀ خنثی تحت تأثیر سطح کنگر فرنگی در جیره قرار نگرفت. برههای تغذیه شده با جیرههای حاوی کنگر فرنگی در مقایسه با گروه شاهد دارای غلظت نیتروژن اورهای خون کمتری بودند (05/0P<)، در حالیکه غلظت گلوکز، پروتئین کل، آلبومین، گلوبولین، کلسترول و تریگلیسرید پلاسمای برهها توسط جیرههای آزمایشی تحت تأثیر قرار نگرفت. به طور کلی تغذیۀ علوفۀ کنگر فرنگی به برههای پرواری تا سطح 20 درصد کل جیرۀ کامل مخلوط اثر منفی بر مصرف خوراک و گوارشپذیری ظاهری مواد مغذی نداشت و باعث بهبود عملکرد رشد آنها شد.
تغذیه دام و طیور
سمیرا وره زردی؛ ایوب عزیزی؛ علی کیانی؛ امیر فدایی فر؛ افروز شریفی
چکیده
هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی اثر نوع منبع نیتروژن غیر پروتئینی (NPN) و سطح خوراکدهی بر عملکرد رشد، گوارشپذیری مواد مغذی، متابولیتهای خونی و رفتارشناسی برههای پرواری بود. از 28 رأس برۀ نر پرواری نژاد لری-بختیاری با دامنۀ سنی 4 تا 5 ماهه و میانگین وزن زنده 3±1/36 کیلوگرم به مدت 60 روز در یک آزمایش فاکتوریل ۲×۲ در قالب طرح کاملاً تصادفی ...
بیشتر
هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی اثر نوع منبع نیتروژن غیر پروتئینی (NPN) و سطح خوراکدهی بر عملکرد رشد، گوارشپذیری مواد مغذی، متابولیتهای خونی و رفتارشناسی برههای پرواری بود. از 28 رأس برۀ نر پرواری نژاد لری-بختیاری با دامنۀ سنی 4 تا 5 ماهه و میانگین وزن زنده 3±1/36 کیلوگرم به مدت 60 روز در یک آزمایش فاکتوریل ۲×۲ در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار آزمایشی و 7 تکرار استفاده شد. جیرههای آزمایشی حاوی اوره یا بیورت (اوره حرارت داده شده) بودند که هرکدام به صورت جیرۀ کامل مخلوط روزانه به میزان دو یا سه بار در اختیار برهها قرار گرفت. نتایج نشان داد که برههای مصرف کننده بیورت در مقایسه با اوره میانگین افزایش وزن روزانه بیشتر و ضریب تبدیل خوراک مطلوبتری داشتند (05/0>P). جیرۀ مکمل شده با بیورت سبب افزایش گوارشپذیری الیاف نامحلول در شوینده اسیدی شد (05/0>P). غلظت اوره، نیتروژن اورهای خون (BUN) و پروتئین کل در زمان ناشتا و 6 ساعت پس از خوراکدهی وعدۀ صبح در برههای مصرف کننده اوره بیشتر از بیورت بود (05/0>P). صفات رفتارشناسی شامل خوردن، جویدن، صفت خوردن به ماده خشک مصرفی و خوردن به NDF مصرفی با افزایش سطح خوراکدهی از 2 به 3 بار در روز به طور معنیداری افزایش یافت، هرچند تحت تأثیر نوع NPN قرار نگرفتند (05/0<P). به طور کلی، میتوان نتیجه گرفت که استفاده از بیورت همراه با افزایش سطح خوراکدهی سه بار در روز سبب بهبود عملکرد رشد و متابولیسم نیتروژن در برههای پرواری میشود.
تغذیه دام و طیور
هادی میرزاسروری؛ نظر افضلی؛ سید همایون فرهنگفر؛ احمد رضا راجی
چکیده
عصاره برگ زیتون به دلیل دارا بودن ترکیبات پلیفنلی به عنوان منبع غنی آنتیاکسیدانی میتواند مورد استفاده قرار گیرد. هدف از تحقیق حاضر، اندازهگیری فعالیت آنتی اکسیدانی و اثر عصارههای آبی و الکلی برگ زیتون بر عملکرد، خصوصیات کیفی تخم، بیوشیمیایی سرم خون، خونشناسی و پاسخ ایمنی مرغهای تخمگذار بود. این آزمایش با 440 قطعه مرغ ...
بیشتر
عصاره برگ زیتون به دلیل دارا بودن ترکیبات پلیفنلی به عنوان منبع غنی آنتیاکسیدانی میتواند مورد استفاده قرار گیرد. هدف از تحقیق حاضر، اندازهگیری فعالیت آنتی اکسیدانی و اثر عصارههای آبی و الکلی برگ زیتون بر عملکرد، خصوصیات کیفی تخم، بیوشیمیایی سرم خون، خونشناسی و پاسخ ایمنی مرغهای تخمگذار بود. این آزمایش با 440 قطعه مرغ تخمگذار سویه های-لاین (25 هفتگی) در قالب 11 تیمار آزمایشی، با 5 تکرار و هر تکرار شامل 8 قطعه مرغ به مدت سه دوره 28 روزه در قالب طرح کاملا تصادفی با پنج سطح عصاره آبی (200، 400، 600، 800 و 1000 میلیگرم در کیلوگرم) و پنج سطح عصاره الکلی (200، 400، 600، 800 و 1000 میلیگرم در کیلوگرم) انجام شد. برای سنجش فعالیت آنتی اکسیدانی عصاره از روش DPPH استفاده شد. صفات عملکردی به صورت دورهای اندازهگیری شد. در پایان طرح ، خونگیری از ورید بال برای بررسی بیوشیمیایی سرم و خون شناسی انجام شد. تزریق واکسن نیوکاسل در روز 40 آزمایش و سپس خونگیری از ورید بال در هفت روز بعد برای سنجش عیار پادتن علیه ویروس نیوکاسل انجام شد. نتایج نشان داد که بالاترین درصد تولید در مقایسه با تیمار شاهد را پرندگان دریافت کننده سطح 1000 عصارههای آبی و الکلی داشتند. بالاترین شمار گلبولهای سفید و هتروفیلها و عیار پادتن بر علیه ویروس نیوکاسل در پرندگان مربوط به تیمار حاوی سطح 1000 عصاره الکلی مشاهده شد. به طور کلی استفاده از سطح 1000میلیگرم در کیلوگرم عصاره آبی و الکلی برگ زیتون موجب بهبود عملکرد و کیفیت تخم مرغهای تخمگذار میشود.
تغذیه دام و طیور
صادق سجادی؛ عبدالحکیم توغدری؛ تقی قورچی؛ محمد اسدی
چکیده
این پژوهش به منظور بررسی اثر جایگزینی کنجاله سویا با پودر بقایای کشتارگاه طیور بر عملکرد، ترکیبات شیر، قابلیت هضم مواد مغذی، فراسنجههای خونی میشهای شیرده صورت گرفت. جهت اجرای این آزمایش از تعداد 24 رأس میش شیری سه شکم زایش نژاد دالاق با میانگین وزنی 7/3±36 کیلوگرم در ۴ تیمار و 6 تکرار در قالب طرح کاملا تصادفی استفاده شد. تیمارها ...
بیشتر
این پژوهش به منظور بررسی اثر جایگزینی کنجاله سویا با پودر بقایای کشتارگاه طیور بر عملکرد، ترکیبات شیر، قابلیت هضم مواد مغذی، فراسنجههای خونی میشهای شیرده صورت گرفت. جهت اجرای این آزمایش از تعداد 24 رأس میش شیری سه شکم زایش نژاد دالاق با میانگین وزنی 7/3±36 کیلوگرم در ۴ تیمار و 6 تکرار در قالب طرح کاملا تصادفی استفاده شد. تیمارها شامل: تیمار شاهد (جیره بدون پودر بقایای کشتارگاه طیور)، تیمار دوم (جیره حاوی 33 درصد جایگزینی)، تیمار سوم (جیره حاوی 66 درصد جایگزینی) و تیمار چهارم (جیره حاوی 100 درصد جایگزینی پودر بقایای کشتارگاه طیور به جای کنجاله سویا) بودند. نتایج نشان داد بین تیمارهای آزمایشی اختلاف معنی داری در وزن نهایی میشها، افزایش وزن روزانه، ماده خشک مصرفی، ضریب تبدیل غذایی، تولید شیر و رفتار مصرف خوراک وجود نداشت (05/0<P). با افزایش سطوح جایگزینی پودر بقایای کشتارگاه طیور با کنجاله سویا درصد مواد جامد غیر چربی، دانسیته و لاکتوز شیر میشها نیز افزایش یافت (05/0>P). در بین تیمارهای مختلف اختلاف معنیداری از نظر گلوگز، کلسترول، تری گلیسیرید، پروئین کل، آلبومین، گلوبولین و نسبت آلبومین به گلوبولین مشاهده نشد (05/0<P) اما غلظت نیتروژن اورهای خون تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار گرفت بطوریکه با افزایش جایگزینی پودر بقایای کشتارگاه طیور با کنجاله سویا، غلظت نیتروژن اورهای خون نیز افزایش مییابد (05/0>P). بطورکلی، میتوان پودر بقایای کشتارگاهی طیور را که یک منبع پروتئین حیوانی میباشد بطور کامل با کنجاله سویا که یکی از اقلام وارداتی خوراک دام میباشد بیآنکه در سلامت و تولید دام اختلالی ایجاد کند جایگزین نمود.
تغذیه دام و طیور
فرزانه حاجی عزیزی؛ امیرعلی صادقی؛ احمد کریمی
چکیده
این پژوهش با هدف بررسی اثرات گنجاندن کنجاله کاملینا و جایگزینی بخشی از نمک جیره با بیکربنات سدیم بر عملکرد و وقوع آسیت در جوجههای گوشتی پرورش یافته در مناطق مرتفع انجام شد. تعداد 672 قطعه جوجه گوشتی نر یک روزه سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی به 7 تیمار با 6 تکرار 16 قطعهای توزیع شدند. تیمارهای آزمایشی شامل جیره بر پایه ذرت و کنجاله ...
بیشتر
این پژوهش با هدف بررسی اثرات گنجاندن کنجاله کاملینا و جایگزینی بخشی از نمک جیره با بیکربنات سدیم بر عملکرد و وقوع آسیت در جوجههای گوشتی پرورش یافته در مناطق مرتفع انجام شد. تعداد 672 قطعه جوجه گوشتی نر یک روزه سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی به 7 تیمار با 6 تکرار 16 قطعهای توزیع شدند. تیمارهای آزمایشی شامل جیره بر پایه ذرت و کنجاله سویا بدون جایگزینی نمک با بیکربنات سدیم (شاهد)، جیرههای حاوی 5 و 10 درصد کنجاله کاملینا همراه با سطوح جایگزینی 25، 50 و 75 درصد نمک جیره با بیکربنات سدیم بودند. تغذیه جیرههای آزمایشی عملکرد تولیدی جوجهها را کاهش داد (05/0>P) به طوریکه، جیرههای حاوی 10 درصد کنجاله کاملینا با جایگزینی 50 یا 75 درصد بیکربنات سدیم مصرف خوراک و افزایش وزن بدن را در مقایسه با پرندگان تیمار شاهد کاهش و ضریب تبدیل غذایی را افزایش دادند. تأثیر تیمارهای آزمایشی بر درصد لاشه و وزن نسبی سینه، ران و کبد معنیدار نبود اما، موجب کاهش وزن نسبی چربی محوطه بطنی، قلب، طحال و بورس فابریسیوس شدند (05/0>P). نسبت وزنی بطن راست به کل بطن و میزان مرگ و میر ناشی از آسیت هنگام مصرف کنجاله کاملینا و جایگزینی بیکربنات سدیم با نمک طعام کاهش یافت (05/0>P). به طور کلی، استفاده از جیره حاوی 5 درصد کنجاله کاملینا و 25 درصد جایگزینی بیکربنات سدیم به جای نمک طعام به دلیل کاهش مرگ و میر ناشی از آسیت بدون اختلال در عملکرد رشد جوجههای گوشتی پرورش یافته در مناطق مرتفع توصیه میشود.
تغذیه دام و طیور
حسن نبی پور افروزی؛ مهدی بهاری؛ محمدرضا صادقی؛ مریم فرهمندپور
چکیده
در این پژوهش اثر سطوح مختلف مکمل پروبیوتیک مخمری (ساکارومایسس سرویسیه) در جیره بر عملکرد رشد، قابلیت هضم ظاهری مواد مغذی، برخی فراسنجههای خونی و شکمبهای در برههای پرواری آمیخته زل بررسی شد. بدین منظور از تعداد 24 رأس بره نرآمیخته زل با آتابای با میانگین وزن2±26 کیلوگرم و با میانگین سن 5/5 ماه در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار ...
بیشتر
در این پژوهش اثر سطوح مختلف مکمل پروبیوتیک مخمری (ساکارومایسس سرویسیه) در جیره بر عملکرد رشد، قابلیت هضم ظاهری مواد مغذی، برخی فراسنجههای خونی و شکمبهای در برههای پرواری آمیخته زل بررسی شد. بدین منظور از تعداد 24 رأس بره نرآمیخته زل با آتابای با میانگین وزن2±26 کیلوگرم و با میانگین سن 5/5 ماه در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار و 6 تکرار به مدت 90 روز استفاده شد. نتایج عملکرد رشد نشان داد که تیمار 8 گرم مکمل پروبیوتیک به طور معنیداری دارای بالاترین وزن نهایی پروار، و پایینترین ضریب تبدیل خوراک بود (05/0>P). در قابلیت هضم ظاهری مواد مغذی، تیمار 8 گرم مکمل پروبیوتیک دارای بالاترین قابلیت هضم پروتئین خام و الیاف نامحلول در شوینده خنثی بود (05/0>P). در نتایج فراسنجههای خونی تفاوت معنیداری در غلظت گلوکز، کلسترول و لیپوپروتئین با دانسیته بالا بین تیمارهای آزمایشی وجود داشت (05/0>P). نتایج صفات لاشه نشان داد که در وزن زنده، درصد ران و درصد سردست، تیمار 8 گرم مکمل پروبیوتیک به طور معنیداری دارای بالاترین مقادیر بود (05/0>P). بیشترین مقدار pH، کل اسیدهای چرب فرار، اسید استیک، اسید پروپیونیک، جمعیت کل باکتریها و پروتوزوآ مایع شکمبه به ترتیب در تیمار 8 گرم مکمل پروبیوتیک مشاهده شد (05/0>P). تیمار 8 گرم مکمل پروبیوتیک دارای بیشترین ضخامت، ارتفاع، عرض و تراکم پرزهای شکمبه بود. نتیجه کلی تحقیق نشان داد که مصرف سطح 8 گرم مکمل پروبیوتیک مخمری سبب بهبود عملکرد رشد، قطعات با ارزش لاشه، قابلیت هضم ظاهری و خصوصیات ریختشناسی پرزهای شکمبه در برههای پرواری شد.
تغذیه دام و طیور
عیدی احمدی؛ ایوب عزیزی؛ امیر فدایی فر؛ افروز شریفی
چکیده
هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی اثرات سطوح مختلف کنجاله کاملینا (واریته بومی سهیل) بر مصرف مواد مغذی، عملکرد رشد و گوارشپذیری مواد مغذی برههای نژاد لری-بختیاری بود. از 30 رأس بره نر نژاد لری-بختیاری با دامنه سنی 4 تا 5 ماهه و میانگین وزن زنده 5±5/34 کیلوگرم بهمدت 56 روز برای این منظور استفاده شد. دامها با سه جیره آزمایشی شامل سطوح صفر، ...
بیشتر
هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی اثرات سطوح مختلف کنجاله کاملینا (واریته بومی سهیل) بر مصرف مواد مغذی، عملکرد رشد و گوارشپذیری مواد مغذی برههای نژاد لری-بختیاری بود. از 30 رأس بره نر نژاد لری-بختیاری با دامنه سنی 4 تا 5 ماهه و میانگین وزن زنده 5±5/34 کیلوگرم بهمدت 56 روز برای این منظور استفاده شد. دامها با سه جیره آزمایشی شامل سطوح صفر، 5 و 10 درصد کنجاله کاملینا که جایگزین کنجاله سویا شده بود و 10 رأس بره (تکرار) در هر تیمار در قالب طرح کاملاً تصادفی تغذیه شدند. نتایج نشان داد که با افزایش سطح کنجاله کاملینا در جیره تا سطح 10 درصد ماده خشک جیره بهجز مصرف چربی خام که بهطور خطی افزایش یافت (05/0>P)، مصرف ماده خشک، ماده آلی، پروتئین خام، NDF، ADF و انرژی قابل متابولیسم تحت تأثیر قرار نگرفت (05/0<P). همچنین، صفات مربوط به عملکرد رشد برهها شامل وزن نهایی، کل افزایش وزن، افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل غذایی در طول کل دوره پروار و هر دو هفته یک بار تحت تأثیر جیرههای آزمایشی قرار نگرفت (05/0<P). جیرههای آزمایشی تأثیری روی گوارشپذیری مواد مغذی شامل ماده خشک، ماده آلی، پروتئین خام، NDF و ADF نداشتند (05/0<P). در کل، نتایج مطالعه حاضر نشان داد که استفاده از رقم بومی کنجاله کاملینا بهجای کنجاله سویا بهعنوان یک منبع پروتئینی جدید تا سطح 10 درصد ماده خشک جیره غذایی برههای پرواری قابل توصیه است.
تغذیه دام و طیور
محمدعلی قلی زاده؛ هوشنگ لطف اللهیان؛ حسین منصوری یاراحمدی؛ جعفر فخرائی؛ سید عبداله حسینی
چکیده
بهمنظور بررسی اثرات افزودنیهای محرک رشد و ایمنی بر پایه گیاهان داروئی با و بدون پروبیوتیک بر عملکرد و فراسنجههای ایمنی جوجههای گوشتی، آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی به روش فاکتوریل با سه نوع افزودنی (افزودنی تجاری بیوهربال، ASRI-I1 و ASRI-I2) و دو سطح پروبیوتیک گالیپرو (صفر، 200 گرم در تن)، در 6 تیمار و 4 تکرار و 25 قطعه جوجه (مخلوط ...
بیشتر
بهمنظور بررسی اثرات افزودنیهای محرک رشد و ایمنی بر پایه گیاهان داروئی با و بدون پروبیوتیک بر عملکرد و فراسنجههای ایمنی جوجههای گوشتی، آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی به روش فاکتوریل با سه نوع افزودنی (افزودنی تجاری بیوهربال، ASRI-I1 و ASRI-I2) و دو سطح پروبیوتیک گالیپرو (صفر، 200 گرم در تن)، در 6 تیمار و 4 تکرار و 25 قطعه جوجه (مخلوط نر و ماده) در هر تکرار انجام شد. اثر محرکهای ایمنی و پروبیوتیک بر وزن بدن، خوراک مصرفی، ضریب تبدیل غذایی، درصد ماندگاری و شاخص تولید معنیدار نبود. درصد لاشه، درصد ران، درصد سینه، درصد پشت و گردن، درصد چربی حفره بطنی تحت تأثیر محرک ایمنی و پروبیوتیک قرار نگرفت. اثر محرکهای ایمنی گیاهی و پروبیوتیک بر پاسخ به گلبول قرمز گوسفندی و ایمونوگلوبولین G و ایمونوگلوبولین M معنیدار نبود. اثر محرکهای ایمنی بر درصد هتروفیل، لنفوسیت و نسبت آنها معنیدار بود (05/0>P). در کل دوره اختلاف معنیداری در بیشتر صفات مورد بررسی در جوجههای گوشتی تغذیه شده با جیرههای غذائی حاوی سه نوع متفاوت محرک ایمنی مشاهده نشد، ولی از نظر عددی اختلافات جزئی در بین آنها وجود داشت و افزودنیASRI-I1 اثرات بهتری از دیگر افزودنیها نشان داد و استفاده از آن به همراه پروبیوتیک اثرات مفید در بهبود عملکرد و پاسخهای ایمنی جوجههای گوشتی را تقویت نمود. لذا افزودنی ASRI-I1 برای بررسیهای تکمیلی و تولید نیمه صنعتی پیشنهاد میشود.
