علوم دامی - فهرست مقالات

تغذیه دام و طیور

اثرات خوراندن پروبیوتیک باکتریایی بر عملکرد، ویژگی‌های کیفی گوشت و ترکیب اسیدهای چرب عضلات بزغاله-های مرخز

رضا ناصری هرسینی؛ فرخ کفیل زاده

دوره 37، شماره 143 ، شهریور 1403، ، صفحه 3-16

https://doi.org/10.22092/asj.2023.362177.2310

چکیده

به منظور ارزیابی اثرات افزودن یک پروبیوتیک باکتریایی تجاری بر عملکرد رشد، ویژگی‌های کیفی گوشت و ترکیب اسیدهای چرب عضلات، از 16 رأس بزغالۀ نر مرخز (6/2±1/13 کیلوگرم وزن زنده، با سن آغازین سه ماهگی) استفاده شد. بزغاله‌ها به‌طور تصادفی بین دو تیمار توزیع شده و تا پیش از موعد کشتار به مدت 119 روز و به‌صورت دسترسی آزادانه به جیره تغذیه شدند. ... بیشتر به منظور ارزیابی اثرات افزودن یک پروبیوتیک باکتریایی تجاری بر عملکرد رشد، ویژگی‌های کیفی گوشت و ترکیب اسیدهای چرب عضلات، از 16 رأس بزغالۀ نر مرخز (6/2±1/13 کیلوگرم وزن زنده، با سن آغازین سه ماهگی) استفاده شد. بزغاله‌ها به‌طور تصادفی بین دو تیمار توزیع شده و تا پیش از موعد کشتار به مدت 119 روز و به‌صورت دسترسی آزادانه به جیره تغذیه شدند. پروبیوتیک تجاری پریمالاک روزانه به میزان دو گرم به هر بزغاله در تیمار مربوطه و پیش از وعدۀ خوراکدهی صبح خورانده شد. عملکرد رشد و درصد لاشه تحت تأثیر خوراندن پروبیوتیک باکتریایی قرار نگرفت، اما ضخامت چربی زیر پوستی در پاسخ به مصرف پروبیوتیک باکتریایی کاهش یافت (05/0P<). در بین ویژگی‌های فیزیکی ارزیابی شده در گوشت، شامل pHu، ضایعات شیرابه‌ای، ظرفیت نگهداری آب، کاهش وزن در اثر طبخ، فشار برشی و شاخص‌های مرتبط با رنگ، تنها مقدار شاخص L* در عضلۀ semimembranosus و مقدار شاخص a* در عضلۀ longissimus thoracis دستخوش تغییری معنی‌دار در اثر افزودن پروبیوتیک باکتریایی به جیره شدند (05/0P<). افزودن پروبیوتیک باکتریایی به جیره تأثیر معنی‌داری بر ترکیب شیمیایی و ترکیب کلی اسیدهای چرب عضلات نداشت. به طور کلی، پروبیوتیک باکتریایی چندسویه‌ای مورد استفاده در پژوهش حاضر تأثیر قابل‌ملاحظه‌ای بر عملکرد رشد و غالب ویژگی‌های کیفی گوشت بزغاله‌های مرخز نداشت.

تغذیه دام و طیور

تأثیر سطوح مختلف تفاله چغندر قند بر افزایش وزن‏،‏ مصرف خوراک، ضریب تبدیل غذایی و خصوصیات لاشه در غاز

یوسف سرهنگی؛ قربان الیاسی زرین‌قبایی؛ علیرضا ایمانی؛ محمدولی علیپور؛ محمدرضا ستاری

دوره 37، شماره 143 ، شهریور 1403، ، صفحه 17-30

https://doi.org/10.22092/asj.2023.360605.2271

چکیده

به منظور بررسی تأثیر سطوح مختلف تفاله خشک چغندرقند بر روی عملکرد غازهای بومی آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی در 5 تیمار و 3 تکرار با10 قطعه جوجه غاز ( مخلوط هر دو جنس) اجرا شد. پنج گروه آزمایشی شامل گروه شاهد (سطح صفر درصد تفاله چغندرقند) و جیره‌های غذایی با سطوح 5، 7، 10 و 15 درصد تفاله چغندرقند بودند. در طول 12 هفته دوره پرورش‏، افزایش ... بیشتر به منظور بررسی تأثیر سطوح مختلف تفاله خشک چغندرقند بر روی عملکرد غازهای بومی آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی در 5 تیمار و 3 تکرار با10 قطعه جوجه غاز ( مخلوط هر دو جنس) اجرا شد. پنج گروه آزمایشی شامل گروه شاهد (سطح صفر درصد تفاله چغندرقند) و جیره‌های غذایی با سطوح 5، 7، 10 و 15 درصد تفاله چغندرقند بودند. در طول 12 هفته دوره پرورش‏، افزایش وزن، خوراک مصرفی و ضریب تبدیل غذایی به‌صورت هفتگی مورد ارزیابی قرار گرفت. در پایان دوره آزمایش از هر تکرار تعداد 2 قطعه جوجه غاز یکی نر و دیگری ماده به صورت تصادفی انتخاب و کشتار و تجزیه لاشه شدند. نتایج نشان داد که در هفته‌های متوالی تیمارهای حاوی سطوح مختلف تفاله چغندرقند در مقایسه با تیمار شاهد دارای بیش‌ترین مقدار میانگین افزایش وزن بودند (05/0>P). تیمارهای حاوی سطوح مختلف تفاله چغندرقند از نظر ضریب تبدیل غذایی به‌غیر از دوره پرورش 1 تا 7 روزگی اختلاف معنی‌داری با گروه شاهد نشان ندادند. استفاده از تفاله چغندرقند باعث کاهش درصد وزن ران‌ها و افزایش درصد وزنی امعاء و احشا در لاشه شد (05/0>P). بیشترین درصد وزنی لاشه و کمترین درصد وزنی امعاء و احشا در تیمار شاهد مشاهده شد (05/0>P). همچنین کمترین درصد وزنی پشت و گردن در تیمار شاهد مشاهده شد (05/0>P). نتیجه نهایی این که با توجه به کاهش هزینه خوراک به ازای تولید هر کیلوگرم گوشت به‌دلیل پایین بودن قیمت تفاله خشک چغندرقند و عملکرد بهتر پرنده، کاربرد تفاله چغندرقند تا سطح 15 درصد در جیره‌های غازها پیشنهاد می‌شود.

تغذیه دام و طیور

اثرات استفاده از دانه کینوا خام و عمل‏ آوری شده (Chenopodium quinoa Willd.) بر عملکرد، صفات کیفی تخم، وضعیت آنتی اکسیدانی و مورفولوژی روده بلدرچین‏های تخم‏گذار

کامبیز کامگار؛ شهاب قاضی؛ امیرعلی صادقی؛ علیرضا عبدالمحمدی

دوره 37، شماره 143 ، شهریور 1403، ، صفحه 31-44

https://doi.org/10.22092/asj.2023.362625.2321

چکیده

در مطالعه حاضر، اثرات عمل‏آوری دانه کینوا بر عملکرد، صفات کیفی تخم، وضعیت آنتی اکسیدانی و مورفولوژی روده 240 قطعه بلدرچین‏ تخم‏گذار با 6 تیمار شامل: جیره بر پایه ذرت و کنجاله، جیره حاوی 10درصد دانه کینوا خام، جیره حاوی10درصد دانه کینوا خیسانده‏شده در آب ºC40، جیره حاوی10درصد دانه کینوا خیسانده‏شده در محلول اسیداستیک 1درصد، جیره ... بیشتر در مطالعه حاضر، اثرات عمل‏آوری دانه کینوا بر عملکرد، صفات کیفی تخم، وضعیت آنتی اکسیدانی و مورفولوژی روده 240 قطعه بلدرچین‏ تخم‏گذار با 6 تیمار شامل: جیره بر پایه ذرت و کنجاله، جیره حاوی 10درصد دانه کینوا خام، جیره حاوی10درصد دانه کینوا خیسانده‏شده در آب ºC40، جیره حاوی10درصد دانه کینوا خیسانده‏شده در محلول اسیداستیک 1درصد، جیره حاوی10درصد دانه کینوا خیسانده‏شده در محلول بیکربنات ‏سدیم 1درصد و جیره حاوی 10درصد دانه کینوا خامِ مکمل‏ شده با 05/0درصد مولتی‏آنزیم ‏روابیو در 5 تکرار و 8 پرنده در هرتکرار در قالب طرح کاملاً تصادفی مورد مطالعه قرار گرفت. تغذیه دانه کینوا خام موجب کاهش تولید تخم، وزن تخم، توده تخم، وزن پوسته تخم، شاخص سفیده، واحدهاو، فعالیت آنزیم سوپراکسیددیسموتاز و ارتفاع پرز روده نسبت به گروه شاهد شد (05/0>p). تمامی روش‏های عمل‏آوری دانه کینوا و مکمل نمودن جیره حاوی دانه کینوا خام با مولتی‏آنزیم موجب افزایش معنی‏دار (05/0>p) تولید تخم، وزن تخم، توده تخم، وزن مخصوص تخم، ضخامت پوسته تخم، وزن پوسته تخم، شاخص سفیده و واحد هاو نسبت به گروه دانه خام شدند. تغذیه دانه کینوا عمل‏آوری شده با اسید استیک مقادیر تولید تخم، توده تخم، واحد هاو،‌ فعالیت آنزیم کاتالاز، ارتفاع پرز روده و نسبت ارتفاع پرز به عمق کریپت را نسبت به گروه‏های دانه خام و شاهد بطور معنی‏داری افزایش داد (05/0>p). در نتیجه،‌ خیساندن دانه کینوا در محلول اسیداستیک 1درصد با نسبت 1:5 طی 24 ساعت بهترین روش عمل‏آوری بود.

تغذیه دام و طیور

تأثیر استفاده از بیوچار معدنی بر عملکرد، قابلیت هضم، فراسنجه‌های خونی و تخمیر شکمبه‌ای ‏‏گوساله‌های شیرخوار هلشتاین

سارا سعیدی گراغانی؛ مسلم باشتنی؛ پیروز شاکری؛ حسین نعیمی پور یونسی

دوره 37، شماره 143 ، شهریور 1403، ، صفحه 45-56

https://doi.org/10.22092/asj.2023.362400.2317

چکیده

این مطالعه به‌منظور بررسی تأثیر سطوح مختلف یک نوع بیوچار معدنی بدست آمده از معدن کوهبنان کرمان بر ‏عملکرد، ‏قابلیت هضم، فراسنجه‌های خونی و تخمیر شکمبه‌ای گوساله‌های شیرخوار هلشتاین در یک گاوداری ‏صنعتی انجام شد. بدین منظور از 35 رأس گوساله شیرخوار هلشتاین با میانگین وزنی‏87/4 ± 88‏/‏48‏ در قالب طرح ‏‏کاملاً تصادفی ... بیشتر این مطالعه به‌منظور بررسی تأثیر سطوح مختلف یک نوع بیوچار معدنی بدست آمده از معدن کوهبنان کرمان بر ‏عملکرد، ‏قابلیت هضم، فراسنجه‌های خونی و تخمیر شکمبه‌ای گوساله‌های شیرخوار هلشتاین در یک گاوداری ‏صنعتی انجام شد. بدین منظور از 35 رأس گوساله شیرخوار هلشتاین با میانگین وزنی‏87/4 ± 88‏/‏48‏ در قالب طرح ‏‏کاملاً تصادفی در پنج تیمار و هفت تکرار استفاده شد. جیره‌های آزمایشی شامل: ‏1) شیر و خوراک آغازین (جیره ‏‏‎پایه)‏‎، 2)‏ جیره پایه به‌همراه 10 گرم بیوچار ‏معدنی مخلوط شده در خوراک آغازین، 3) جیره پایه به‌همراه 10 گرم ‏بیوچار معدنی حل شده ‏در ‏شیر، 4) جیره‏‎ ‎پایه ‏‎ ‎به‌همراه 20‏‎ ‎گرم‎ ‎بیوچار‎ ‎معدنی‎ ‎مخلوط شده در‎ ‎خوراک آغازین، 5) ‏جیره پایه ‏به‌همراه 20 گرم بیوچار معدنی حل شده در شیر ‏بود.‏ مصرف 20 گرم از بیوچار در خوراک آغازین ‏باعث افزایش ‏وزن روزانه و بهبود میانگین ضریب تبدیل ‏غذایی شد ‏(05/0 >‏P‏)‏. بالاترین مقدار گلوکز و آلبومین ‏خون مربوط به گوساله‌های تغذیه ‏شده با 20 گرم بیوچار در خوراک آغازین ‏بود‏ (05/0 >‏P‏). بیشترین قابلیت هضم ‏ظاهری مواد مغذی را گوساله‌های مصرف کننده 10 و 20 گرم بیوچار در ‏ خوراک آغازین ‏داشتند (05/0 >‏P‏). ‏گوساله‌های ‏تغذیه شده با 20 گرم بیوچار در ‏ خوراک آغازین ‏pH‏ مایع شکمبه بالاتری نسبت به سایر گوساله‌ها ‏‏داشتند (05/0 ‏‏>‏P‏). بنابراین، افزودن 20 گرم بیوچار معدنی به خوراک آغازین گوساله‌های شیرخوار هلشتاین به-‏دلیل اثرات مثبت ‏آن بر عملکرد، قابلیت هضم، فراسنجه‌های خونی و تخمیری شکمبه، توصیه می‌گردد.‏

تغذیه دام و طیور

تاثیر جایگزینی کنجاله سویا با کنجاله جوانه ذرت در جیره بر مصرف خوراک، فراسنجه های شکمبه ای و متابولیت‌های خونی بره‌های پرواری آتابای

عبدالحکیم توغدری؛ تقی قورچی؛ محمد اسدی؛ کامل عموزاده آرائی؛ مصطفی عالی پور

دوره 37، شماره 143 ، شهریور 1403، ، صفحه 71-84

https://doi.org/10.22092/asj.2023.362376.2316

چکیده

این پژوهش به منظور بررسی اثر جایگزینی کنجاله سویا با کنجاله جوانه ذرت در جیره بر مصرف خوراک، فراسنجه‌های شکمبه‌ای و متابولیت‌های خونی بره‌های پرواری آتابای صورت گرفت. سی راس بره‌ پرواری (با میانگین وزن 7/2± 32 کیلو‌گرم) به طور تصادفی به 3 گروه با 10 تکرار تقسیم شدند. بره‌های گروه کنترل با جبره بدون کنجاله جوانه ذرت تغذیه شدند. سایر ... بیشتر این پژوهش به منظور بررسی اثر جایگزینی کنجاله سویا با کنجاله جوانه ذرت در جیره بر مصرف خوراک، فراسنجه‌های شکمبه‌ای و متابولیت‌های خونی بره‌های پرواری آتابای صورت گرفت. سی راس بره‌ پرواری (با میانگین وزن 7/2± 32 کیلو‌گرم) به طور تصادفی به 3 گروه با 10 تکرار تقسیم شدند. بره‌های گروه کنترل با جبره بدون کنجاله جوانه ذرت تغذیه شدند. سایر گروه‌ها به ترتیب با جایگزینی 50 و 100 درصدی کنجاله سویا با کنجاله جوانه ذرت در جیره به مدت 84 روز تغذیه شدند. بره‌ها هر 14 روز وزن شدند. مقدار خوراک مصرفی و پس‌آخور به صورت روزانه ثبت شد. نتایج نشان داد بین تیمارهای آزمایشی اختلاف معنی داری در وزن نهایی بره‌ها و ماده خشک مصرفی وجود نداشت (05/0<P). اختلاف معنی‌داری در جمعیت پروتوزوآ، pH و اسیدهای چرب فرار در بین تیمارهای مختلف مشاهده نشد(05/0<P). همچنین نیتروژن آمونیاکی شکمبه در زمان ناشتا و شش ساعت بعد از تغذیه صبح اختلاف معنی‌داری ایجاد نکرد(05/0<P). هرچند مقدار نیتروژن آمونیاکی شکمبه ۳ ساعت بعد از تغذیه صبح افزایش یافت (05/0 >P). در بین تیمارهای مختلف اختلاف معنی‌داری از خونی گلوگز، کلسترول، گلوبولین، نسبت آلبومین به گلوبولین مشاهده نشد (05/0<P) اما جایگزینی کنجاله سویا با کنجاله جوانه ذرت سبب افزایش غلظت تری‌گلیسیرید، اوره، پروئین کل، لیپـوپروتئین بـا چگـالی کـم و لیپـوپروتئین بـا چگـالی خیلی کـم و کاهش لیپوپروتئین بـا چگـالی زیـاد شد (05/0 >P). بطورکلی، می‌توان کنجاله جوانه ذرت را بطور کامل با کنجاله سویا، بدون‌آنکه در سلامت و تولید دام اختلالی ایجاد کند جایگزین نمود.

تغذیه دام و طیور

اندازه گیری قابلیت هضم کلسیم و فسفر در دی کلسیم فسفات، مونوکلسیم فسفات، کربنات کلسیم، کنجاله سویا و کنجاله کانولا در نیمچه‌های تخمگذار

محمد جلیل جاسم؛ شهاب قاضی؛ سودابه مرادی؛ رضا عبدالهی

دوره 37، شماره 143 ، شهریور 1403، ، صفحه 85-98

https://doi.org/10.22092/asj.2023.363190.2337

چکیده

این پژوهش به منظور اندازه گیری قابلیت هضم ایلئومی و ابقاء ظاهری کلسیم و فسفر در کنجاله سویا، کنجاله کانولا، کربنات کلسیم، مونو کلسیم فسفات و دی کلسیم فسفات با روش مستقیم در نیمچه‌های تخم‌گذار انجام شد. پنج جیره آزمایشی نیمه خالص شامل دی کلسیم فسفات، مونو کلسیم فسفات و کربنات کلسیم (با غلظت 1 درصد کلسیم) و کنجاله سویا و کنجاله کانولا ... بیشتر این پژوهش به منظور اندازه گیری قابلیت هضم ایلئومی و ابقاء ظاهری کلسیم و فسفر در کنجاله سویا، کنجاله کانولا، کربنات کلسیم، مونو کلسیم فسفات و دی کلسیم فسفات با روش مستقیم در نیمچه‌های تخم‌گذار انجام شد. پنج جیره آزمایشی نیمه خالص شامل دی کلسیم فسفات، مونو کلسیم فسفات و کربنات کلسیم (با غلظت 1 درصد کلسیم) و کنجاله سویا و کنجاله کانولا ( با غلظت 19/0 و25/0 درصد کلسیم به ترتیب) مورد استفاده قرار گرفت.هر جیره آزمایشی بطور تصادفی به شش واحد ازمایشی (8 نیمچه تخمگذار در هر تکرار) بمدت 3 روز اختصاص یافت.ضرایب قابلیت هضم ایلئومی حقیقی کلسیم در دی کلسیم فسفات، مونو کلسیم فسفات و کربنات کلسیم به ترتیب 55/0، 57/0 و 76/0 و در کنجاله سویا و کنجاله کانولا، به ترتیب 76/0 و 91/0 بود. درصد کلسیم سنگدان در تیمار کربنات کلسیم بطور معنی‌داری بیش از محتوای کلسیم سنگدان در تیمارهای دی‌کلسیم فسفات، منوکلسیم فسفات و کنجاله سویا بود (05/0P<). قابلیت هضم ظاهری ایلئومی فسفر در مونو و دی کلسیم فسفات (به ترتیب 83/0 و 93/0) بیشتر از کنجاله کانولا بود (P<0.01)، در حالیکه میزان ابقای ظاهری فسفر در مونوکلسیم فسفات (905/0) به طور معنی‌داری بیش از بقیه منابع مورد بررسی بود (P<0.01). در نیمچه های تخمگذار در سن 12 هفتگی، قابلیت هضم حقیقی کلسیم در کربنات کلسیم، کنجاله سویا و کنجاله کانولا بالاتر از دی کلسیم فسفات و مونو کلسیم فسفات می باشد، در حالیکه، قابلیت هضم فسفر در دی کلسیم فسفات و مونوکلسیم فسفات مشابه و بالاتر از سایر منابع مورد بررسی بود.

تغذیه دام و طیور

تأثیر مصرف سیلاژ خوراک کامل بر پایه قصیل جو یا تریتیکاله بر عملکرد، فراسنجه‌های خونی و خصوصیات لاشه بره‌های نر نژاد زل

مهدی نیکبختی؛ مصطفی یوسف اللهی؛ حسن فضائلی؛ یداله چاشنی دل؛ محمدرضا دهقانی؛ ;کمال شجاعیان

دوره 37، شماره 143 ، شهریور 1403، ، صفحه 99-114

https://doi.org/10.22092/asj.2023.363125.2333

چکیده

قصیل جو و تریتیکاله پس از برداشت، به‌صورت جداگانه سیلو شدند. پس از گذشت سه ماه، نیمی از سیلاژها با بخش کنسانتره‌ای جیره‌ مخلوط و مجدد در بسته‌های 30 کیلوگرمی سیلو شد. چهار جیرۀ غذایی شامل: 1) مخلوط روزانه سیلاژ قصیل جو و کنسانتره، 2) مخلوط روزانه سیلاژ قصیل تریتیکاله وکنسانتره، 3) سیلاژ خوراک کامل قصیل جو و 4) سیلاژ خوراک کامل قصیل تریتیکاله ... بیشتر قصیل جو و تریتیکاله پس از برداشت، به‌صورت جداگانه سیلو شدند. پس از گذشت سه ماه، نیمی از سیلاژها با بخش کنسانتره‌ای جیره‌ مخلوط و مجدد در بسته‌های 30 کیلوگرمی سیلو شد. چهار جیرۀ غذایی شامل: 1) مخلوط روزانه سیلاژ قصیل جو و کنسانتره، 2) مخلوط روزانه سیلاژ قصیل تریتیکاله وکنسانتره، 3) سیلاژ خوراک کامل قصیل جو و 4) سیلاژ خوراک کامل قصیل تریتیکاله تهیه و روی 64 رأس برۀ نر نژاد زل در قالب چهار تیمار و چهار تکرار و چهار رأس در هر تکرار، به مدت 84 روز مورد آزمایش قرار گرفت. افزایش وزن روزانه بره‌های تغذیه شده با جیرۀ 3 به‌طور معنی‌داری (147 گرم)، بیشتر از بره‌های تغذیه شده با جیرۀ 1 (108 گرم) و جیرۀ 2 (103 گرم) بود (05/0>P). بیشترین مقدار ماده خشک مصرفی روزانه در بره‌های تغذیه شده با جیرۀ 3 (1213 گرم) و کمترین مقدار در بره‌های تغذیه شده با جیرۀ 1 (937 گرم) مشاهده شد (03/0=P). بازده تبدیل خوراک در بره‌های تغذیه شده با جیرۀ 3 (1/7) بهتر از بره‌های تغذیه شده با سایر جیره‌ها بود (03/0=P). میانگین وزن لاشه در بره‌های تغذیه شده با جیرۀ سه به‌طور معنی‌داری (3/15 کیلوگرم)، بیشتر از بره‌های تغذیه شده با جیرۀ 1 (6/13 کیلوگرم) و جیرۀ 2 (7/12 کیلوگرم) بود (05/0>P). بره‌های تغذیه شده با جیرۀ 4 نسبت به بره‌های تغذیه شده با جیرۀ 2، چربی بطنی بیشتری داشتند (05/0>P). به‌طور کلی، استفاده از سیلاژخوراک کامل قصیل جو و تریتیکاله سبب بهبود عملکرد پروار بره‌ها شد.

تغذیه دام و طیور

تاثیر مصرف سیزامین و تیموکوئینون بر عملکرد، فراسنجه‌های خونی، آنزیم های کبدی، صفات کمی و کیفی تخم در بلدرچین‌های ژاپنی

یاسر رحیمیان؛ فرشید خیری؛ مصطفی فغانی

دوره 37، شماره 143 ، شهریور 1403، ، صفحه 115-132

https://doi.org/10.22092/asj.2023.361556.2292

چکیده

به‌منظور بررسی تاثیر مصرف جیره های مکمل شده با سطوح مختلف ویتامین E، سیزامین و تیموکوئینون بر عملکرد، فراسنجه های خونی، آنزیم های کبدی و صفات کمی و تخم، تعداد210 قطعه بلدرچین تخم‌گذار ژاپنی ازسن 35 روزگی، در قالب طرح کاملا تصادفی مورد استفاده قرار گرفت. تیمارهای آزمایشی شامل گروه شاهد و گروه‌های مصرف‌کننده جیره‌های مکمل شده با سطوح ... بیشتر به‌منظور بررسی تاثیر مصرف جیره های مکمل شده با سطوح مختلف ویتامین E، سیزامین و تیموکوئینون بر عملکرد، فراسنجه های خونی، آنزیم های کبدی و صفات کمی و تخم، تعداد210 قطعه بلدرچین تخم‌گذار ژاپنی ازسن 35 روزگی، در قالب طرح کاملا تصادفی مورد استفاده قرار گرفت. تیمارهای آزمایشی شامل گروه شاهد و گروه‌های مصرف‌کننده جیره‌های مکمل شده با سطوح 100 و200 میلی‌گرم در هر کیلوگرم خوراک از ویتامینE، تیموکوئینون و سیزامین بودند. یافته‌ها نشان داد مصرف خوراک و ضریب تبدیل خوراک تحت تأثیر جیره‌های آزمایشی قرار نگرفت (05/0p≥). تحت اثر ویتامینE، سیزامین و تیموکوئینون، کلسترول‌ و LDL سرم و تخم نسبت به گروه شاهدکاهش ومیزانHDL افزایش یافت (05/0p≤). سطح آلبومین و فعالیت آنزیم‌های‌کبدی آلکالین فسفاتاز، آلانین آمینوترانسفراز وآسپارتات آمینوترانسفراز کاهش یافت (05/0p≤). افزایش سلول‌های سفید خون وکاهش معنی‌دار نسبت هتروفیل به لنفوسیت مشاهده شد (05/0p≤). غلظت هموگلوبین،گویچه‌های قرمز و شاخص‌های هماتولوژی تحت تأثیر جیره‌های آزمایشی قرار نگرفت (05/0p≥). اعمال تیمارهای آزمایشی سبب افزایش درصد تولید و وزن تخم، افزایش وزن زرده، بهبود شاخص هاو و متعاقباکاهش وزن سفیده و تیوباربیتوریک اسید در مقایسه با گروه شاهد شد (05/0p≤). محتوی اسید های چرب پالمیتولئیک اسید، اولئیک اسید، آلفالینولئیک اسید، ایکوزاپنتانوئیک اسید و دوکوزا هگزانوئید اسید افزایش و اسید های چرب لینولئیک ،گاما لینولئیک و آراشیدونیک اسیدکاهش یافت (05/0p≤)‌. به‌صورت کلی با توجه به نتایج این تحقیق چنین به نظر می رسد که مصرف سطوح 100 و200 میلی‌گرم سیزامین و تیموکوئینون می تواند اثرات مثبتی بر علمکرد، فراسنجه های خونی، صفات کمی و کیفی تخم در بلدرچین تخم گذار ژاپنی داشته باشد.

تغذیه دام و طیور

اثر جیره‌های حاوی سطوح مختلف کنگر فرنگی (Cynara scolymus L.) بر مصرف خوراک، عملکرد رشد، گوارش‌پذیری مواد مغذی و فراسنجه‌های خونی بره‌های نر کردی

هوشنگ جعفری؛ پوریا دادور؛ صیفعلی ورمقانی

دوره 37، شماره 143 ، شهریور 1403، ، صفحه 133-148

https://doi.org/10.22092/asj.2023.362805.2324

چکیده

این پژوهش به‌منظور بررسی اثر سطح علوفۀ کنگر فرنگی جیره بر عملکرد رشد، گوارش‌پذیری مواد مغذی و فراسنجه‌های خونی بره‌های نر پرواری انجام شد. از 24 رأس برۀ نر کردی (35/2 ± 18/30 کیلوگرم وزن زنده و سن 7 ماه) در قالب طرح کاملاً تصادفی استفاده شد. جیره‌های آزمایشی شامل جیرۀ بدون کنگر فرنگی (شاهد)، جیرۀ حاوی 10 درصد کنگر فرنگی و جیرۀ حاوی 20 درصد ... بیشتر این پژوهش به‌منظور بررسی اثر سطح علوفۀ کنگر فرنگی جیره بر عملکرد رشد، گوارش‌پذیری مواد مغذی و فراسنجه‌های خونی بره‌های نر پرواری انجام شد. از 24 رأس برۀ نر کردی (35/2 ± 18/30 کیلوگرم وزن زنده و سن 7 ماه) در قالب طرح کاملاً تصادفی استفاده شد. جیره‌های آزمایشی شامل جیرۀ بدون کنگر فرنگی (شاهد)، جیرۀ حاوی 10 درصد کنگر فرنگی و جیرۀ حاوی 20 درصد کنگر فرنگی بودند. دورۀ آزمایش 100 روز بود که 20 روز آن به دورۀ عادت‌پذیری و 80 روز باقیمانده به ثبت داده‌ها و جمع‌آوری نمونه‌ها اختصاص داده شد. نتایج نشان داد که بره‌های تغذیه شده با جیره‌های حاوی کنگر فرنگی نسبت به بره‌های تغذیه شده با جیرۀ شاهد دارای افزایش وزن روزانه و بازده استفاده از خوراک بیشتری بودند (05/0P<). با افزایش سطح کنگر فرنگی در جیره، گوارش‌پذیری مادۀ خشک (09/0P=)، مادۀ آلی (09/0P=) و پروتئین خام (10/0P=) به‌طور خطی تمایل به افزایش نشان داد، در حالی‌که گوارش‌پذیری ‌الیاف نامحلول در شویندۀ خنثی تحت تأثیر سطح کنگر فرنگی در جیره قرار نگرفت. بره‌های تغذیه شده با جیره‌های‌ حاوی کنگر فرنگی در مقایسه با گروه‌ شاهد دارای غلظت نیتروژن اوره‌ای خون کمتری بودند (05/0P<)، در حالی‌که غلظت گلوکز، پروتئین کل، آلبومین، گلوبولین، کلسترول و تری‌گلیسرید پلاسمای بره‌ها توسط جیره‌های آزمایشی تحت تأثیر قرار نگرفت. به طور کلی تغذیۀ علوفۀ کنگر فرنگی به بره‌های پرواری تا سطح 20 درصد کل جیرۀ کامل مخلوط اثر منفی بر مصرف خوراک و گوارش‌پذیری ظاهری مواد مغذی نداشت و باعث بهبود عملکرد رشد آن‌ها شد.

تغذیه دام و طیور

اثر منبع نیتروژن غیر پروتئینی و سطح خوراکدهی بر عملکرد رشد، گوارش‌پذیری مواد مغذی، متابولیت‌های خونی و رفتارشناسی بره‌های پرواری

سمیرا وره زردی؛ ایوب عزیزی؛ علی کیانی؛ امیر فدایی فر؛ افروز شریفی

دوره 37، شماره 142 ، خرداد 1403، ، صفحه 3-18

https://doi.org/10.22092/asj.2023.361811.2298

چکیده

هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی اثر نوع منبع نیتروژن غیر پروتئینی (NPN) و سطح خوراکدهی بر عملکرد رشد، گوارش‌پذیری مواد مغذی، متابولیت‌های خونی و رفتارشناسی بره‌های پرواری بود. از 28 رأس برۀ نر پرواری نژاد لری-بختیاری با دامنۀ سنی 4 تا 5 ماهه و میانگین وزن زنده 3±1/36 کیلوگرم به مدت 60 روز در یک آزمایش فاکتوریل ۲×۲ در قالب طرح کاملاً تصادفی ... بیشتر هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی اثر نوع منبع نیتروژن غیر پروتئینی (NPN) و سطح خوراکدهی بر عملکرد رشد، گوارش‌پذیری مواد مغذی، متابولیت‌های خونی و رفتارشناسی بره‌های پرواری بود. از 28 رأس برۀ نر پرواری نژاد لری-بختیاری با دامنۀ سنی 4 تا 5 ماهه و میانگین وزن زنده 3±1/36 کیلوگرم به مدت 60 روز در یک آزمایش فاکتوریل ۲×۲ در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار آزمایشی و 7 تکرار استفاده شد. جیره‌های آزمایشی حاوی اوره یا بیورت (اوره حرارت داده شده) بودند که هرکدام به صورت جیرۀ کامل مخلوط روزانه به میزان دو یا سه بار در اختیار بره‌ها قرار گرفت. نتایج نشان داد که بره‌های مصرف کننده بیورت در مقایسه با اوره میانگین افزایش وزن روزانه بیشتر و ضریب تبدیل خوراک مطلوب‌تری داشتند (05/0>P). جیرۀ مکمل شده با بیورت سبب افزایش گوارش‌پذیری الیاف نامحلول در شوینده اسیدی شد (05/0>P). غلظت اوره، نیتروژن اوره‌ای خون (BUN) و پروتئین کل در زمان ناشتا و 6 ساعت پس از خوراکدهی وعدۀ صبح در بره‌های مصرف کننده اوره بیشتر از بیورت بود (05/0>P). صفات رفتارشناسی شامل خوردن، جویدن، صفت خوردن به ماده خشک مصرفی و خوردن به NDF مصرفی با افزایش سطح خوراکدهی از 2 به 3 بار در روز به طور معنی‌داری افزایش یافت، هرچند تحت تأثیر نوع NPN قرار نگرفتند (05/0<P). به طور کلی، می‌توان نتیجه گرفت که استفاده از بیورت همراه با افزایش سطح خوراکدهی سه بار در روز سبب بهبود عملکرد رشد و متابولیسم نیتروژن در بره‌های پرواری می‌شود.

تغذیه دام و طیور

اثر آنتی اکسیدانی عصاره آبی و الکلی برگ زیتون بر عملکرد، خصوصیات کیفی تخم‌مرغ، بیوشیمیایی سرم خون و پاسخ ایمنی مرغان تخم‌گذار

هادی میرزاسروری؛ نظر افضلی؛ سید همایون فرهنگ‌فر؛ احمد رضا راجی

دوره 37، شماره 142 ، خرداد 1403، ، صفحه 19-32

https://doi.org/10.22092/asj.2023.360333.2263

چکیده

عصاره برگ زیتون به دلیل دارا بودن ترکیبات پلی‌فنلی به عنوان منبع غنی آنتی‌اکسیدانی می‌تواند مورد استفاده قرار گیرد. هدف از تحقیق حاضر، اندازه‌گیری فعالیت آنتی اکسیدانی و اثر عصاره‌های آبی و الکلی برگ زیتون بر عملکرد، خصوصیات کیفی تخم‌، بیوشیمیایی سرم خون، خون‌شناسی و پاسخ ایمنی مرغ‌های تخم‌گذار بود. این آزمایش با 440 قطعه مرغ ... بیشتر عصاره برگ زیتون به دلیل دارا بودن ترکیبات پلی‌فنلی به عنوان منبع غنی آنتی‌اکسیدانی می‌تواند مورد استفاده قرار گیرد. هدف از تحقیق حاضر، اندازه‌گیری فعالیت آنتی اکسیدانی و اثر عصاره‌های آبی و الکلی برگ زیتون بر عملکرد، خصوصیات کیفی تخم‌، بیوشیمیایی سرم خون، خون‌شناسی و پاسخ ایمنی مرغ‌های تخم‌گذار بود. این آزمایش با 440 قطعه مرغ تخم‌گذار سویه های-لاین (25 هفتگی) در قالب 11 تیمار آزمایشی، با 5 تکرار و هر تکرار شامل 8 قطعه مرغ به مدت سه دوره 28 روزه در قالب طرح کاملا تصادفی با پنج سطح عصاره آبی (200، 400، 600، 800 و 1000 میلی‌گرم در کیلوگرم) و پنج سطح عصاره الکلی (200، 400، 600، 800 و 1000 میلی‌گرم در کیلوگرم) انجام شد. برای سنجش فعالیت آنتی اکسیدانی عصاره از روش DPPH استفاده شد. صفات عملکردی به صورت دوره‌ای اندازه‌گیری شد. در پایان طرح ، خونگیری از ورید بال برای بررسی بیوشیمیایی سرم و خون شناسی انجام شد. تزریق واکسن نیوکاسل در روز 40 آزمایش و سپس خون‌گیری از ورید بال در هفت روز بعد برای سنجش عیار پادتن علیه ویروس نیوکاسل انجام شد. نتایج نشان داد که بالاترین درصد تولید در مقایسه با تیمار شاهد را پرندگان دریافت کننده سطح 1000 عصاره‌های آبی و الکلی داشتند. بالاترین شمار گلبول‌های سفید و هتروفیل‌ها و عیار پادتن بر علیه ویروس نیوکاسل در پرندگان مربوط به تیمار حاوی سطح 1000 عصاره الکلی مشاهده شد. به طور کلی استفاده از سطح 1000میلی‌گرم در کیلوگرم عصاره آبی و الکلی برگ زیتون موجب بهبود عملکرد و کیفیت تخم‌ مرغ‌های تخمگذار می‌شود.

تغذیه دام و طیور

تأثیر جایگزینی کنجاله سویا با پودر بقایای کشتارگاهی طیور بر میش های شیرده

صادق سجادی؛ عبدالحکیم توغدری؛ تقی قورچی؛ محمد اسدی

دوره 37، شماره 142 ، خرداد 1403، ، صفحه 45-58

https://doi.org/10.22092/asj.2023.361890.2299

چکیده

این پژوهش به منظور بررسی اثر جایگزینی کنجاله سویا با پودر بقایای کشتارگاه طیور بر عملکرد، ترکیبات شیر، قابلیت هضم مواد مغذی، فراسنجه‌های خونی میش‌های شیرده صورت گرفت. جهت اجرای این آزمایش از تعداد 24 رأس میش شیری سه شکم زایش نژاد دالاق با میانگین وزنی 7/3±36 کیلوگرم در ۴ تیمار و 6 تکرار در قالب طرح کاملا تصادفی استفاده شد. تیمارها ... بیشتر این پژوهش به منظور بررسی اثر جایگزینی کنجاله سویا با پودر بقایای کشتارگاه طیور بر عملکرد، ترکیبات شیر، قابلیت هضم مواد مغذی، فراسنجه‌های خونی میش‌های شیرده صورت گرفت. جهت اجرای این آزمایش از تعداد 24 رأس میش شیری سه شکم زایش نژاد دالاق با میانگین وزنی 7/3±36 کیلوگرم در ۴ تیمار و 6 تکرار در قالب طرح کاملا تصادفی استفاده شد. تیمارها شامل: تیمار شاهد (جیره بدون پودر بقایای کشتارگاه طیور)، تیمار دوم (جیره حاوی 33 درصد جایگزینی)، تیمار سوم (جیره حاوی 66 درصد جایگزینی) و تیمار چهارم (جیره حاوی 100 درصد جایگزینی پودر بقایای کشتارگاه طیور به جای کنجاله سویا) بودند. نتایج نشان داد بین تیمارهای آزمایشی اختلاف معنی داری در وزن نهایی میش‌ها، افزایش وزن روزانه، ماده خشک مصرفی، ضریب تبدیل غذایی، تولید شیر و رفتار مصرف خوراک وجود نداشت (05/0<P). با افزایش سطوح جایگزینی پودر بقایای کشتارگاه طیور با کنجاله سویا درصد مواد جامد غیر چربی، دانسیته و لاکتوز شیر میش‌ها نیز افزایش یافت (05/0>P). در بین تیمارهای مختلف اختلاف معنی‌داری از نظر گلوگز، کلسترول، تری گلیسیرید، پروئین کل، آلبومین، گلوبولین و نسبت آلبومین به گلوبولین مشاهده نشد (05/0<P) اما غلظت نیتروژن اوره‌ای خون تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار گرفت بطوریکه با افزایش جایگزینی پودر بقایای کشتارگاه طیور با کنجاله سویا، غلظت نیتروژن اوره‌ای خون نیز افزایش می‌یابد (05/0>P). بطورکلی، می‌توان پودر بقایای کشتارگاهی طیور را که یک منبع پروتئین حیوانی می‌باشد بطور کامل با کنجاله سویا که یکی از اقلام وارداتی خوراک دام می‌باشد بی‌آنکه در سلامت و تولید دام اختلالی ایجاد کند جایگزین نمود.

تغذیه دام و طیور

تأثیر کنجاله کاملینا و جایگزینی بخشی از نمک جیره با بیکربنات سدیم بر عملکرد و وقوع آسیت در جوجه‌های گوشتی پرورش یافته در مناطق مرتفع

فرزانه حاجی عزیزی؛ امیرعلی صادقی؛ احمد کریمی

دوره 37، شماره 142 ، خرداد 1403، ، صفحه 73-90

https://doi.org/10.22092/asj.2023.359816.2255

چکیده

این پژوهش با هدف بررسی اثرات گنجاندن کنجاله کاملینا و جایگزینی بخشی از نمک جیره با بیکربنات سدیم بر عملکرد و وقوع آسیت در جوجه‌های گوشتی پرورش یافته در مناطق مرتفع انجام شد. تعداد 672 قطعه جوجه گوشتی نر یک روزه سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی به 7 تیمار با 6 تکرار 16 قطعه‌ای توزیع شدند. تیمارهای آزمایشی شامل جیره بر پایه ذرت و کنجاله ... بیشتر این پژوهش با هدف بررسی اثرات گنجاندن کنجاله کاملینا و جایگزینی بخشی از نمک جیره با بیکربنات سدیم بر عملکرد و وقوع آسیت در جوجه‌های گوشتی پرورش یافته در مناطق مرتفع انجام شد. تعداد 672 قطعه جوجه گوشتی نر یک روزه سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی به 7 تیمار با 6 تکرار 16 قطعه‌ای توزیع شدند. تیمارهای آزمایشی شامل جیره بر پایه ذرت و کنجاله سویا بدون جایگزینی نمک با بیکربنات سدیم (شاهد)، جیره‌های حاوی 5 و 10 درصد کنجاله کاملینا همراه با سطوح جایگزینی 25، 50 و 75 درصد نمک جیره با بیکربنات سدیم بودند. تغذیه جیره‌های آزمایشی عملکرد تولیدی جوجه‌ها را کاهش داد (05/0>P) به ‌طوری‌که، جیره‌های حاوی 10 درصد کنجاله کاملینا با جایگزینی 50 یا 75 درصد بیکربنات سدیم مصرف خوراک و افزایش وزن بدن را در مقایسه با پرندگان تیمار شاهد کاهش و ضریب تبدیل غذایی را افزایش دادند. تأثیر تیمارهای آزمایشی بر درصد لاشه و وزن‌ نسبی سینه، ران و کبد معنی‌دار نبود اما، موجب کاهش وزن‌ نسبی چربی محوطه بطنی، قلب، طحال و بورس فابریسیوس شدند (05/0>P). نسبت وزنی بطن راست به کل بطن و میزان مرگ و میر ناشی از آسیت هنگام مصرف کنجاله کاملینا و جایگزینی بیکربنات سدیم با نمک طعام کاهش یافت (05/0>P). به ‌طور کلی، استفاده از جیره حاوی 5 درصد کنجاله کاملینا و 25 درصد جایگزینی بیکربنات سدیم به جای نمک طعام به دلیل کاهش مرگ و میر ناشی از آسیت بدون اختلال در عملکرد رشد جوجه‌های گوشتی پرورش یافته در مناطق مرتفع توصیه می‌شود.

تغذیه دام و طیور

اثر سطوح مختلف مکمل پروبیوتیک مخمری (ساکارومایسس سرویسیه) در جیره بر عملکرد رشد، قابلیت هضم ظاهری مواد مغذی، برخی فراسنجه‌های خونی و شکمبه‌ای بره‌های پرواری آمیخته زل×آتابای

حسن نبی پور افروزی؛ مهدی بهاری؛ محمدرضا صادقی؛ مریم فرهمندپور

دوره 36، شماره 141 ، اسفند 1402، ، صفحه 3-20

https://doi.org/10.22092/asj.2023.360749.2273

چکیده

در این پژوهش اثر سطوح مختلف مکمل پروبیوتیک مخمری (ساکارومایسس سرویسیه) در جیره بر عملکرد رشد، قابلیت هضم ظاهری مواد مغذی، برخی فراسنجه‌های خونی و شکمبه‌ای در بره‌های پرواری آمیخته زل بررسی شد. بدین منظور از تعداد 24 رأس بره نرآمیخته زل با آتابای با میانگین وزن2±26 کیلوگرم و با میانگین سن 5/5 ماه در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار ... بیشتر در این پژوهش اثر سطوح مختلف مکمل پروبیوتیک مخمری (ساکارومایسس سرویسیه) در جیره بر عملکرد رشد، قابلیت هضم ظاهری مواد مغذی، برخی فراسنجه‌های خونی و شکمبه‌ای در بره‌های پرواری آمیخته زل بررسی شد. بدین منظور از تعداد 24 رأس بره نرآمیخته زل با آتابای با میانگین وزن2±26 کیلوگرم و با میانگین سن 5/5 ماه در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار و 6 تکرار به مدت 90 روز استفاده شد. نتایج عملکرد رشد نشان داد که تیمار 8 گرم مکمل پروبیوتیک به طور معنی‌داری دارای بالاترین وزن نهایی پروار، و پایین‌ترین ضریب تبدیل خوراک بود (05/0>P). در قابلیت هضم ظاهری مواد مغذی، تیمار 8 گرم مکمل پروبیوتیک دارای بالاترین قابلیت هضم پروتئین خام و الیاف نامحلول در شوینده خنثی بود (05/0>P). در نتایج فراسنجه‌های خونی تفاوت معنی‌داری در غلظت گلوکز، کلسترول و لیپوپروتئین با دانسیته بالا بین تیمارهای آزمایشی وجود داشت (05/0>P). نتایج صفات لاشه نشان داد که در وزن زنده، درصد ران و درصد سردست، تیمار 8 گرم مکمل پروبیوتیک به طور معنی‌داری دارای بالاترین مقادیر بود (05/0>P). بیشترین مقدار pH، کل اسیدهای چرب فرار، اسید استیک، اسید پروپیونیک، جمعیت کل باکتری‌ها و پروتوزوآ مایع شکمبه به ترتیب در تیمار 8 گرم مکمل پروبیوتیک مشاهده شد (05/0>P). تیمار 8 گرم مکمل پروبیوتیک دارای بیشترین ضخامت، ارتفاع، عرض و تراکم پرزهای شکمبه بود. نتیجه کلی تحقیق نشان داد که مصرف سطح 8 گرم مکمل پروبیوتیک مخمری سبب بهبود عملکرد رشد، قطعات با ارزش لاشه، قابلیت هضم ظاهری و خصوصیات ریخت‌شناسی پرزهای شکمبه در بره‌های پرواری شد.

تغذیه دام و طیور

اثر سطوح مختلف کنجاله کاملینا در جیره کامل مخلوط شده بر مصرف مواد مغذی، عملکرد رشد و گوارش‌پذیری ظاهری مواد مغذی در بره‌های پرواری

عیدی احمدی؛ ایوب عزیزی؛ امیر فدایی فر؛ افروز شریفی

دوره 36، شماره 141 ، اسفند 1402، ، صفحه 21-32

https://doi.org/10.22092/asj.2023.359810.2254

چکیده

هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی اثرات سطوح مختلف کنجاله کاملینا (واریته بومی سهیل) بر مصرف مواد مغذی، عملکرد رشد و گوارش‌پذیری مواد مغذی بره‌های نژاد لری-بختیاری بود. از 30 رأس بره نر نژاد لری-بختیاری با دامنه سنی 4 تا 5 ماهه و میانگین وزن زنده 5±5/34 کیلوگرم به‌مدت 56 روز برای این منظور استفاده شد. دام‌ها با سه جیره آزمایشی شامل سطوح صفر، ... بیشتر هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی اثرات سطوح مختلف کنجاله کاملینا (واریته بومی سهیل) بر مصرف مواد مغذی، عملکرد رشد و گوارش‌پذیری مواد مغذی بره‌های نژاد لری-بختیاری بود. از 30 رأس بره نر نژاد لری-بختیاری با دامنه سنی 4 تا 5 ماهه و میانگین وزن زنده 5±5/34 کیلوگرم به‌مدت 56 روز برای این منظور استفاده شد. دام‌ها با سه جیره آزمایشی شامل سطوح صفر، 5 و 10 درصد کنجاله کاملینا که جایگزین کنجاله سویا شده بود و 10 رأس بره (تکرار) در هر تیمار در قالب طرح کاملاً تصادفی تغذیه شدند. نتایج نشان داد که با افزایش سطح کنجاله کاملینا در جیره تا سطح 10 درصد ماده خشک جیره به‌جز مصرف چربی خام که به‌طور خطی افزایش یافت (05/0>P)، مصرف ماده خشک، ماده آلی، پروتئین خام، NDF، ADF و انرژی قابل متابولیسم تحت تأثیر قرار نگرفت (05/0<P). همچنین، صفات مربوط به عملکرد رشد بره‌ها شامل وزن نهایی، کل افزایش وزن، افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل غذایی در طول کل دوره پروار و هر دو هفته یک بار تحت تأثیر جیره‌های آزمایشی قرار نگرفت (05/0<P). جیره‌های آزمایشی تأثیری روی گوارش‌پذیری مواد مغذی شامل ماده خشک، ماده آلی، پروتئین خام، NDF و ADF نداشتند (05/0<P). در کل، نتایج مطالعه حاضر نشان داد که استفاده از رقم بومی کنجاله کاملینا به‌جای کنجاله سویا به‌عنوان یک منبع پروتئینی جدید تا سطح 10 درصد ماده خشک جیره غذایی بره‌های پرواری قابل توصیه است.

تغذیه دام و طیور

مقایسه اثرات محرک های رشد و ایمنی بر پایه گیاهان داروئی با و بدون پروبیوتیک بر عملکرد، خصوصیات لاشه و فراسنجه های ایمنی جوجه های گوشتی

محمدعلی قلی زاده؛ هوشنگ لطف اللهیان؛ حسین منصوری یاراحمدی؛ جعفر فخرائی؛ سید عبداله حسینی

دوره 36، شماره 141 ، اسفند 1402، ، صفحه 33-44

https://doi.org/10.22092/asj.2023.356996.2199

چکیده

به‌منظور بررسی اثرات افزودنی‌های محرک رشد و ایمنی بر پایه گیاهان داروئی با و بدون پرو‌بیوتیک بر عملکرد و فراسنجه‌های ایمنی جوجه‌های گوشتی، آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی به روش فاکتوریل با سه نوع افزودنی (افزودنی تجاری بیوهربال، ASRI-I1 و ASRI-I2) و دو سطح پرو‌بیوتیک گالیپرو (صفر، 200 گرم در تن)، در 6 تیمار و 4 تکرار و 25 قطعه جوجه (مخلوط ... بیشتر به‌منظور بررسی اثرات افزودنی‌های محرک رشد و ایمنی بر پایه گیاهان داروئی با و بدون پرو‌بیوتیک بر عملکرد و فراسنجه‌های ایمنی جوجه‌های گوشتی، آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی به روش فاکتوریل با سه نوع افزودنی (افزودنی تجاری بیوهربال، ASRI-I1 و ASRI-I2) و دو سطح پرو‌بیوتیک گالیپرو (صفر، 200 گرم در تن)، در 6 تیمار و 4 تکرار و 25 قطعه جوجه (مخلوط نر و ماده) در هر تکرار انجام شد. اثر محرک‌های ایمنی و پروبیوتیک بر وزن بدن، خوراک مصرفی، ضریب تبدیل غذایی، درصد ماندگاری و شاخص تولید معنی‌دار نبود. درصد لاشه، درصد ران، درصد سینه، درصد پشت و گردن، درصد چربی حفره بطنی تحت تأثیر محرک ایمنی و پرو‌بیوتیک قرار نگرفت. اثر محرک‌های ایمنی گیاهی و پروبیوتیک بر پاسخ به گلبول قرمز گوسفندی و ایمونوگلوبولین G و ایمونوگلوبولین M معنی‌دار نبود. اثر محرک‌های ایمنی بر درصد هتروفیل، لنفوسیت و نسبت آن‌ها معنی‌دار بود (05/0>P). در کل دوره اختلاف معنی‌داری در بیشتر صفات مورد بررسی در جوجه‌های گوشتی تغذیه شده با جیره‌های غذائی حاوی سه نوع متفاوت محرک ایمنی مشاهده نشد، ولی از نظر عددی اختلافات جزئی در بین آن‌ها وجود داشت و افزودنیASRI-I1 اثرات بهتری از دیگر افزودنی‌ها نشان داد و استفاده از آن به همراه پروبیوتیک اثرات مفید در بهبود عملکرد و پاسخ‌های ایمنی جوجه‌های گوشتی را تقویت نمود. لذا افزودنی ASRI-I1 برای بررسی‌های تکمیلی و تولید نیمه صنعتی پیشنهاد می‌شود.

تغذیه دام و طیور

بررسی پاسخ رشد و کارآیی مصرف خوراک در گوساله‌های از شیرگرفته شده هلشتاین بعد از مصرف مکمل متیونین پوشش‌دار

حامد نیکوکلام میرزایی؛ فرهاد فرودی؛ ناصر کریمی؛ قباد عسگری؛ کاظم کریمی

دوره 36، شماره 141 ، اسفند 1402، ، صفحه 45-58

https://doi.org/10.22092/asj.2023.360455.2267

چکیده

تأثیر مصرف متیونین پوشش‌دار بر عملکرد رشد، اندازه ابعاد بدن و بازده مصرف خوراک در زمان‌های مختلف بعد شیرگیری با استفاده از 40 رأس گوساله هلشتاین در 4 گروه آزمایشی در قالب طرح آماری کاملاَ تصادفی با مشاهدات تکراری بررسی شد. گروه‌های آزمایشی شامل: 1) گوساله‌های شاهد که در سن 75 روزگی از شیر گرفته شدند، 2) گوساله‌هایی که تا 10 روز بعداز ... بیشتر تأثیر مصرف متیونین پوشش‌دار بر عملکرد رشد، اندازه ابعاد بدن و بازده مصرف خوراک در زمان‌های مختلف بعد شیرگیری با استفاده از 40 رأس گوساله هلشتاین در 4 گروه آزمایشی در قالب طرح آماری کاملاَ تصادفی با مشاهدات تکراری بررسی شد. گروه‌های آزمایشی شامل: 1) گوساله‌های شاهد که در سن 75 روزگی از شیر گرفته شدند، 2) گوساله‌هایی که تا 10 روز بعداز شیرگیری متیونین پوشش‌دار دریافت کردند، 3) گوساله‌هایی که تا 20 روز بعد از شیرگیری متیونین پوشش‌دار دریافت کردند، و 4) گوساله‌هایی که تا 30 روز بعد از شیرگیری متیونین پوشش‌دار دریافت کردند. مکمل مصرفی گوساله‌ها از نوع متیونین پوشش‌دار ساخت شرکت Adisseo و به میزان 2 گرم/روز/رأس همراه جیره استفاده شد. صفات اندازه‌گیری شده شامل رشد ( میزان وزن و افزایش وزن روزانه)، ابعاد بدن (اندازه طول بدن و اندازه قد یا ارتفاع بدن) و محاسبه بازده مصرف خوراک در مقاطع یاد شده بودند. نتایج نشان داد میانگین مصرف خوراک، پروتئین و انرژی تیمارهای سوم و چهارم در سنین 85 ، 95 و 105روزگی به ترتیب 79/9، 12/10 و 27/10 درصد بیشتر از میانگین تیمارهای اول و دوم بود (05/0P<). افزایش وزن روزانه و بازده خوراک مصرفی این تیمارها در همان مقاطع نیز به ترتیب 92/15 و 63/4 درصد بیشتر بود (05/0P<). تیمارهای مصرف کننده مکمل متیونین میانگین وزن بیشتر (16/4%) و میانگین افزایش قد بیشتری (15/8%) نسبت به شاهد داشتند (05/0P<). در کل این مکمل اثر مثبت بر میزان رشد، اندازه قد و بازده مصرف خوراک گوساله ها داشت و قابل توصیه است.

تغذیه دام و طیور

اثر جایگزنی بوته پنبه بجای کاه گندم بر عملکرد، فعالیت آنزیم‌های هیدرولیتیک و فراسنجه‌های شکمبه‌ای میش‏های دالاق

تقی قورچی؛ عبدالحکیم توغدری؛ محبوبه شاهی؛ محمد اسدی

دوره 36، شماره 141 ، اسفند 1402، ، صفحه 59-74

https://doi.org/10.22092/asj.2023.358657.2225

چکیده

به منظور بررسی اثرات سطوح مختلف بوته پنبه‏دانه جایگزین کاه گندم بر عملکرد، فعالیت آنزیم‌های هیدرولیتیک و فراسنجه‌های شکمبه‌ای میش‏های دالاق از 18 رأس میش در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تیمار و شش تکرار استفاده‌شد. سه تیمار آزمایشی در این تحقیق بترتیب صفر، 20 و 40 درصد، بکارگیری گیاه پنبه‏ در جیره و طول کل دوره آزمایشی 42 روز بود. ... بیشتر به منظور بررسی اثرات سطوح مختلف بوته پنبه‏دانه جایگزین کاه گندم بر عملکرد، فعالیت آنزیم‌های هیدرولیتیک و فراسنجه‌های شکمبه‌ای میش‏های دالاق از 18 رأس میش در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تیمار و شش تکرار استفاده‌شد. سه تیمار آزمایشی در این تحقیق بترتیب صفر، 20 و 40 درصد، بکارگیری گیاه پنبه‏ در جیره و طول کل دوره آزمایشی 42 روز بود. استفاده از سطوح مختلف بوته پنبه‏ در میش‌ها اختلاف معنی‌داری در عملکرد، مصرف ماده خشک و ضریب تبدیل غذایی ایجاد نکرد. تیمارهای آزمایشی تأثیری بر pH شکمبه در سه زمان ناشتا، سه و شش ساعت بعداز خوراک ریزی وعده صبح نداشتند. غلظت آمونیاک مایع شکمبه در جیره حاوی 40 درصد بوته پنبه‏ به شکل معنی‌داری بیشتر از سایر تیمارها بود (05/0P<). اختلاف معنی داری در جمعیت پروتوزوآ شکمبه در زمان‌ ناشتا در بین تیمار های دریافت کننده سطوح مختلف بوته پنبه‏ در جیره وجود ندارد. اما جمعیت پروتوزوآ شکمبه در زمان‌های سه و شش ساعت بعداز خوراکدهی صبح در تیمار دریافت‌کننده 40% گیاه پنبه به شکل معنی‌داری بیشتر از سایر تیمارها بوده-است (05/0P<). فعالیت آنزیم‌های کربوکسی متیل سلولاز و میکروکریستالین سلولاز تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرارگرفت. بیشترین میزان فعالیت آنزیم کربوکسی متیل سلولاز و میکروکریستالین سلولاز در هرسه بخش و کل فعالیت در میش‌های تغذیه شده با جیره 40 درصد گیاه پنبه مشاهده گردید (05/0>P). با توجه به نتایج بدست آمده از این پژوهش می‌توان از بوته پنبه‏ تا سطح 40 درصد در جیره میش‌های دالاق بدون هیچ‌گونه تاثیرمنفی بر عملکرد دام و سلامت شکمبه استفاده نمود.

تغذیه دام و طیور

تعیین ترکیبات شیمیایی، عوامل ضدتغذیه ‏ای و قابلیت ‏هضم ایلئومی دانه کینوا خام و عمل ‏آوری شده در بلدرچین تخم‏ گذار

کامبیز کامگار؛ شهاب قاضی؛ امیرعلی صادقی؛ علیرضا عبدالمحمدی

دوره 36، شماره 141 ، اسفند 1402، ، صفحه 75-90

https://doi.org/10.22092/asj.2023.361018.2285

چکیده

در مطالعه حاضر، اثرات عمل‏آوری بر ترکیبات ‏شیمیایی و عوامل‏ ضدتغذیه‏ای دانه کینوا با 4 تیمار:1) دانه خام، 2) دانه خیسانده‏شده در آب ºC40 با نسبت1:10 طی 24 ساعت، 3) دانه خیسانده‏شده در محلول اسیداستیک 1 درصد با نسبت 1:5 طی 24 ساعت، 4) دانه خیسانده‏شده در محلول بیکربنات ‏سدیم 1 درصد با نسبت 1:10 طی 24 ساعت در 5 تکرار و قابلیت‏ هضم ‏ایلئومی ... بیشتر در مطالعه حاضر، اثرات عمل‏آوری بر ترکیبات ‏شیمیایی و عوامل‏ ضدتغذیه‏ای دانه کینوا با 4 تیمار:1) دانه خام، 2) دانه خیسانده‏شده در آب ºC40 با نسبت1:10 طی 24 ساعت، 3) دانه خیسانده‏شده در محلول اسیداستیک 1 درصد با نسبت 1:5 طی 24 ساعت، 4) دانه خیسانده‏شده در محلول بیکربنات ‏سدیم 1 درصد با نسبت 1:10 طی 24 ساعت در 5 تکرار و قابلیت‏ هضم ‏ایلئومی جیره در 240 قطعه بلدرچین تخم‏گذار با 6 تیمار: 1) جیره بر پایه ذرت و کنجاله سویا بدون دانه کینوا، 2) جیره حاوی 10 درصد دانه کینوا خام، 3) جیره حاوی10 درصد دانه کینوا خیسانده‏شده در آب ºC40، 4) جیره حاوی10 درصد دانه کینوا خیسانده‏شده در محلول اسیداستیک 1 درصد، 5) جیره حاوی10 درصد دانه کینوا خیسانده‏شده در محلول بیکربنات ‏سدیم 1 درصد، 6) جیره حاوی 10 درصد دانه کینوا خامِ مکمل‏ شده با 05/0 درصد مولتی‏آنزیم ‏روابیو در 5 تکرار و 8 پرنده در هرتکرار در قالب طرح کاملاً تصادفی تعیین شد. خیساندن در محلول اسیداستیک، فیبرخام دانه کینوا را بطور معنی‏داری کاهش داد (05/0>p). خیساندن در محلول بیکربنات ‏سدیم، خاکستر و سدیم دانه کینوا را بطور معنی‏داری افزایش داد (05/0>p). کمترین تانن و مهارکننده‏های تریپسین در دانه‏های خیسانده‏شده در آب و کمترین ساپونین و اسیدفایتیک در دانه‏های خیسانده‏شده در محلول اسیداستیک بودند (05/0>p). عمل‏آوری و مکمل ‏آنزیمی، قابلیت ‏هضم ‏ایلئومی ماده‏خشک،‌ پروتئین‏خام، چربی‏خام، فیبرخام، خاکستر، کلسیم و فسفر جیره را بطور معنی‏داری افزایش داد (05/0>p). خیساندن دانه کینوا در محلول اسیداستیک 1 درصد با نسبت 1:5 طی 24 ساعت بهترین روش عمل‏آوری بود.

تغذیه دام و طیور

اثر منابع مختلف عناصر روی و سلنیوم بر عملکرد، فراسنجه‌های خونی، وضعیت آنتی‌اکسیدانی، پاسخ ایمنی و خصوصیات کیفی تخم‌مرغ مرغان تخمگذار تجاری در زمان اوج تولید

فاطمه اصغرزاده؛ نظر افضلی؛ سید همایون فرهنگ فر؛ محمد امیر کریمی ترشیزی

دوره 36، شماره 141 ، اسفند 1402، ، صفحه 91-104

https://doi.org/10.22092/asj.2023.360840.2278

چکیده

در این تحقیق تاثیر روی و سلنیوم سنتز شده از پروبیوتیک نانومینرال شده، بر خصوصیات عملکرد، خصوصیات کیفی تخم‌مرغ، وضعیت پاداکسایشی و پاسخ ایمنی مرغان تخمگذار بررسی شد. تعداد 576 قطعه مرغ تخمگذار سویه های-لاین در اوج تولید (از سن 25 تا 37 هفتگی در سه دوره چهار هفته‌ای) در قالب طرح کاملاً تصادفی با آزمایش فاکتوریل 3×3 با 8 تکرار و 8 پرنده در ... بیشتر در این تحقیق تاثیر روی و سلنیوم سنتز شده از پروبیوتیک نانومینرال شده، بر خصوصیات عملکرد، خصوصیات کیفی تخم‌مرغ، وضعیت پاداکسایشی و پاسخ ایمنی مرغان تخمگذار بررسی شد. تعداد 576 قطعه مرغ تخمگذار سویه های-لاین در اوج تولید (از سن 25 تا 37 هفتگی در سه دوره چهار هفته‌ای) در قالب طرح کاملاً تصادفی با آزمایش فاکتوریل 3×3 با 8 تکرار و 8 پرنده در هر تکرار استفاده شد. تیمارهای آزمایشی عبارتند از: ۱. جیره شاهد (بدون سلنیوم و روی)، ۲. جیره شاهد +کیلات سلنیوم، 3. جیره شاهد + کیلات روی، 4. جیره شاهد + روی سنتز شده از پروبیوتیک، 5. جیره شاهد + سلنیوم سنتز شده از پروبیوتیک، 6. جیره شاهد + کیلات روی + کیلات سلنیوم، 7. جیره شاهد + کیلات روی + سلنیوم سنتز شده از پروبیوتیک، 8. جیره شاهد + روی سنتز شده از پروبیوتیک + کیلات سلنیوم، 9. جیره شاهد + روی سنتز شده از پروبیوتیک + سلنیوم سنتز شده از پروبیوتیک. نتایج نشان داد استفاده از روی و سلنیوم سنتز شده از پروبیوتیک موجب افزایش معنی‌دار درصد تولید، میانگین وزن تخم‌مرغ و بهبود ضریب تبدیل خوراک شد (05/0>P). غلظت سرمی کلسترول، تری‌گلیسرید و مالون دی‌آلدهید در مرغان دریافت کننده روی و سلنیوم پروبیوتیکی کاهش معنی‌دار و غلظت سرمی HDL و شاخص آنتی‌اکسیدانی کل افزایش معنی‌دار در مقایسه با سایر گروه‌های آزمایشی داشت (05/0>P). در نتیجه‌گیری کلی می‌توان بیان داشت که روی و سلنیوم سنتز شده از پروبیوتیک نانومینرال شده ، عملکرد مناسبتری در مرغ‌های تخم‌گذار دارد.

تغذیه دام و طیور

اثرات استفاده از تفاله گوجه فرنگی، سیب و هویج به عنوان روش غیرگرسنگی تولک‌بری در مرغ های تخمگذار

زهرا حیدری صفر؛ امیرعلی صادقی؛ احمد کریمی

دوره 36، شماره 141 ، اسفند 1402، ، صفحه 117-132

https://doi.org/10.22092/asj.2023.359703.2252

چکیده

این آزمایش به منظور بررسی تاثیر تفاله‌های محصولات باغی بعنوان یک روش غیرگرسنگی بر القاء تولک، عملکرد تولیدی، پاسخ ایمنی و فراسنجه‌های خونی مرغ تخمگذار با 5 گروه، 5 تکرار و 7 پرنده در هر تکرار انجام شد. جیره‌های آزمایشی شامل گرسنگی، تفاله سیب، تفاله هویج، تفاله گوجه‌فرنگی و جیره کامل حاوی روی (20 گرم در کیلوگرم) بودند. نتایج آزمایش ... بیشتر این آزمایش به منظور بررسی تاثیر تفاله‌های محصولات باغی بعنوان یک روش غیرگرسنگی بر القاء تولک، عملکرد تولیدی، پاسخ ایمنی و فراسنجه‌های خونی مرغ تخمگذار با 5 گروه، 5 تکرار و 7 پرنده در هر تکرار انجام شد. جیره‌های آزمایشی شامل گرسنگی، تفاله سیب، تفاله هویج، تفاله گوجه‌فرنگی و جیره کامل حاوی روی (20 گرم در کیلوگرم) بودند. نتایج آزمایش نشان داد که گروه تفاله‌ها کمترین میزان مصرف خوراک را در دوره تولک‌بری داشتند(05/0>P). گروههای آزمایشی تفاوت معنی‌داری در کاهش وزن نداشتند.کمترین درصدتولید در دوره تولک‌بری در گروه روی و بیشترین درصد تولید در دوره استراحت در گروه تفاله سیب و گوجه‌فرنگی مشاهده شد(05/0>P). در روزهای 5 و 11 تولک‌بری نسبت هتروفیل به لنفوسیت درگروه تفاله‌ها به طور معنی‌داری کمتر از گروه گرسنگی بود(05/0>P). تفاله هویج و گوجه‌فرنگی سبب افزایش شاخص رنگ زرده شدند، اما تفاله سیب تأثیری بر خصوصیات کیفیت تخم‌مرغ نداشت. کمترین میزان تری‌گلیسرید مربوط به تفاله ها، بیشترین میزان کلسترول و مالون دی‌آلدئید مربوط به گروه گرسنگی و بیشترین میزان گلوکز در تفاله گوجه‌فرنگی مشاهده شدند که با گروه روی از نظر آماری اختلاف معنی‌دار داشتند(05/0>P). وزن تخمدان و لوله رحمی در گروه تفاله‌ها و گروه گرسنگی کمتر از گروه روی بود(05/0>P). نتایج این آزمایش نشان داد که تفاله‌های گوجه‌فرنگی و سیب می‌توانند بعنوان روش‌های غیرگرسنگی جهت القای تولک‌بری موفق عمل کنند و جایگزین مناسبی برای روش گرسنگی باشند.

تغذیه دام و طیور

تأثیر استفاده ازجیره‌های کم پروتئین به همراه ویتامین E، ال-کارنتین و پودر خرفه (Portulace oleracea L.) بر جلوگیری از بروز آسیت در شرایط تنش سرمایی در جوجه‌های گوشتی

آزاده رستمیان؛ امیرعلی صادقی؛ احمد کریمی

دوره 36، شماره 140 ، آذر 1402، ، صفحه 3-18

https://doi.org/10.22092/asj.2022.358850.2228

چکیده

در این آزمایش اثر افزودن پودر خرفه با مکمل ویتامین ایی و ال کارنی تین در جیره‌های کم پروتئین بر آسیت القایی در جوجه‌های گوشتی بررسی شد. 576 قطعه جوجه گوشتی نر یک روزه (راس 308) به طور تصادفی به 6 تیمار: (1) جیره با پروتئین مطابق کاتالوگ سویه راس 308 (شاهد منفی)، (2) جیره با پروتئین کم (2 درصد کمتر نسبت به شاهد منفی) به عنوان شاهد، (3) جیره شاهد + 2 ... بیشتر در این آزمایش اثر افزودن پودر خرفه با مکمل ویتامین ایی و ال کارنی تین در جیره‌های کم پروتئین بر آسیت القایی در جوجه‌های گوشتی بررسی شد. 576 قطعه جوجه گوشتی نر یک روزه (راس 308) به طور تصادفی به 6 تیمار: (1) جیره با پروتئین مطابق کاتالوگ سویه راس 308 (شاهد منفی)، (2) جیره با پروتئین کم (2 درصد کمتر نسبت به شاهد منفی) به عنوان شاهد، (3) جیره شاهد + 2 گرم بر کیلوگرم پودر خرفه، (4) جیره شاهد حاوی پودر خرفه + 250 میلی گرم برکیلوگرم ویتامین E ، (5) جیره شاهد حاوی پودر خرفه + 150 میلی گرم برکیلوگرم ال-کارنیتین و (6) جیره شاهد حاوی پودر خرفه + مخلوط ویتامین E و ال-کارنیتین تخصیص داده شدند. مصرف خوراک و وزن بدن پرندگان تغذیه شده با تیمار حاوی پودر خرفه، ویتامین-E و ال-کارنتین افزایش پیدا کرد (05/0< P). تیمار ‌ حاوی پودر خرفه + ویتامین E و تیمار حاوی پودر خرفه+ ال-کارنتین میزان مرگ و میر ناشی از آسیت و نسبت RV/TV را کاهش دادند (05/0< P). افزودن خرفه، ویتامین E و ال-کارنیتین به جیره فعالیت‌های ضد اکسیدانی را بهبود بخشید (05/0< P) و سطح نیتریک اکسید پلاسما و اسید اوریک را افزایش داد (05/0< P). افزودن خرفه به همراه ویتامین E و ال کارنیتین فعالیت آنزم‌های کبدی را کاهش دادند (05/0< P). در کل نتایج نشان داد که افزودن ویتامین E و ال-کارنیتین در ترکیب با پودر گیاه خرفه در جیره‌های کم پروتئین باعث ایجاد اثرات سینرژیک مفیدی برای کاهش حساسیت پرندگان به سندرم آسیت می‌شود.

تغذیه دام و طیور

بررسی کیفیت منابع آب مورد استفاده در گاوداری‌های صنعتی استان قزوین از نظر آلودگی به برخی از فلزات سنگین (سرب، کادمیوم، کروم، نیکل و جیوه)

مهدی افتخاری

دوره 36، شماره 140 ، آذر 1402، ، صفحه 31-40

https://doi.org/10.22092/asj.2022.359270.2240

چکیده

مطالعه حاضر به منظور بررسی آلودگی آب مصرفی در گاوداری‌های صنعتی استان قزوین به برخی از فلزات سنگین انجام شد. برای انجام این تحقیق با مراجعه مستقیم به 35 گله صنعتی گاو شیری تحت پوشش اتحادیه دامداران استان قزوین در شهرستان‌های مختلف استان طی دو روز متوالی، نمونه‌‌گیری آب انجام شد. در تمام گله‌های مورد بررسی منبع تامین آب چاه بود و ... بیشتر مطالعه حاضر به منظور بررسی آلودگی آب مصرفی در گاوداری‌های صنعتی استان قزوین به برخی از فلزات سنگین انجام شد. برای انجام این تحقیق با مراجعه مستقیم به 35 گله صنعتی گاو شیری تحت پوشش اتحادیه دامداران استان قزوین در شهرستان‌های مختلف استان طی دو روز متوالی، نمونه‌‌گیری آب انجام شد. در تمام گله‌های مورد بررسی منبع تامین آب چاه بود و میزان فلزات سنگین شامل سرب، کادمیوم، کروم، نیکل و جیوه در آنها با دستگاه طیف سنج جرمی پلاسمای القایی اندازه‌گیری شد. سپس داده‌های حاصله در قالب طرح کاملاً تصادفی با تکرار نامساوی مورد آنالیز و بررسی قرار گرفت. بر اساس نتایج غلظت سرب، کادمیوم و کروم در نمونه‌های آب به ترتیب 98/0±67/0، 11/0±42/0 و 93/1±24/6 میکروگرم در لیتر بود. میانگین غلظت نیکل و جیوه نیز در آب مصرفی گاوداری‌های مورد مطالعه به ترتیب79/0±65/0 و 33/0±38/0 بود. از نظر غلظت سرب و کادمیوم بین شهرستان‌های مختلف تفاوت معنی‌داری وجود نداشت. میانگین غلظت کروم در نمونه-های اخذ شده از شهرستان بوئین‌زهرا به طور معنی‌داری بیش از سایر مناطق بود(05/0≥P). از نظر غلظت نیکل و جیوه نیز بین شهرستان‌های مختلف تفاوت معنی‌داری وجود نداشت. تخمین مصرف روزانه هم در مورد تمام فلزات سنگین مورد بررسی کمتر از حداقل سطوح خطرساز (015/0، 005/0، 25/0، 1/0 و 01/0 میلی گرم در لیتر به ترتیب برای سرب، کادمیوم، نیکل، کروم و جیوه) بود. در مجموع از آنجا که غلظت فلزات سنگین مورد بررسی شامل سرب، کادمیوم، نیکل، کروم و جیوه در آب مصرفی گاوداری‌های استان قزوین بسیار کمتر از حداقل سطوح خطرساز بود.

تغذیه دام و طیور

تعیین ارزش غذایی سیلاژ خوراک کامل بر پایه تفاله پرتقال با روش درون تنی در گوسفند

حسن فضائلی؛ رامین علیوردی نسب؛ داوود ابراهیمی میمند؛ اسماعیل باغجری؛ عباس سرمدی؛ علیرضا گلبخت

دوره 36، شماره 140 ، آذر 1402، ، صفحه 83-96

https://doi.org/10.22092/asj.2022.359919.2256

چکیده

این پژوهش به‌منظور تعیین ارزش غذایی سیلاژ خوراک کامل تفاله پرتقال انجام شد. سه جیره‌ آزمایشی شامل: 1) سیلاژ خوراک کامل برپایه تفاله پرتقال همراه با کاه گندم و کنسانتره، 2) جیره کاملاً مخلوط بر پایه سیلاژ ذرت، کاه گندم و کنسانتره 3) جیره کاملاً مخلوط بر پایه یونجه، کاه و کنسانتره در تغذیه گوسفند نر بالغ مورد مقایسه قرار گرفت. ماده خشک ... بیشتر این پژوهش به‌منظور تعیین ارزش غذایی سیلاژ خوراک کامل تفاله پرتقال انجام شد. سه جیره‌ آزمایشی شامل: 1) سیلاژ خوراک کامل برپایه تفاله پرتقال همراه با کاه گندم و کنسانتره، 2) جیره کاملاً مخلوط بر پایه سیلاژ ذرت، کاه گندم و کنسانتره 3) جیره کاملاً مخلوط بر پایه یونجه، کاه و کنسانتره در تغذیه گوسفند نر بالغ مورد مقایسه قرار گرفت. ماده خشک سیلاژ آزمایشی 28 تا 5/28 درصد و pH نیز 8/3 تا 9/3 بود که حاکی از کیفیت مطلوب سیلاژ بود. قابلیت هضم ماده خشک، ماده آلی و انرژی قابل متابولیسم سیلاژ خوراک کامل بالاتر از دو جیره دیگر بود (05/0>p). مصرف ماده خشک، ماده آلی و الیاف نامحلول در شوینده خنثی درجیره حاوی سیلاژ ذرت کاهش داشت (05/0 >p). مصرف ماده خشک قابل هضم و ماده آلی قابل هضم سیلاژ خوراک کامل بالاتر از دو جیره دیگر بود (05/0 >p). مقدارpH شکمبه در تحت تأثیر جیره غذایی قرار نگرفت، به‌جز این‌که در جیره حاوی سیلاژ ذرت در ساعت صفر پایین‌تر بود. جیره حاوی سیلاژ ذرت منتج به افزایش نیتروژن آمونیاکی شکمبه در ساعت‌ صفر شد اما سه ساعت پس از خوراک دادن، جیره‌های حاوی سیلاژ ذرت و سیلاژ تفاله پرتقال مشابه و بالاتر از جیره بدون سیلاژ بود(05/0>p) اما در ساعت شش، بعد از خوراک‌دهی، تفاوت معنی‌داری بین جیره‌ها مشاهده نشد. نتایج نشان داد که می‌توان با استفاده از تفاله تر پرتقال همراه با کاه و کنسانتره، سیلاژ خوراک کامل تهیه نمود که دارای کیفیت و ارزش غذایی مناسبی باشد.

تغذیه دام و طیور

اثرات جایگزینی سطوح مختلف خارشتر (Alhaghi maurorum L) بر عملکرد و فراسنجه‌های ایمنی و سلامت شترمرغ‌های 9 تا 15 هفته

حسین مرادقلی؛ کمال شجاعیان؛ قاسم جلیلوند؛ فرزاد باقرزاده کاسمانی؛ محمود قزاقی

دوره 36، شماره 140 ، آذر 1402، ، صفحه 111-126

https://doi.org/10.22092/asj.2023.359757.2253

چکیده

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثرات جایگزینی سطوح مختلف خارشتر (Alhaghi maurorum L) بر عملکرد و فراسنجه‌های ایمنی و سلامت شترمرغ‌های 9 تا 15 هفته بود، لذا پودر خارشتر در سطوح صفر، 20، 40، 60، 80 و 100 درصد با پودر یونجه جیره پایه جایگزین شد. به‌منظور انجام آزمایش، تعداد 36 قطعه شترمرغ با سن 9-هفتگی، از بین شترمرغ‌های پژوهشکده دام‌های خاص دانشگاه زابل در ... بیشتر پژوهش حاضر با هدف بررسی اثرات جایگزینی سطوح مختلف خارشتر (Alhaghi maurorum L) بر عملکرد و فراسنجه‌های ایمنی و سلامت شترمرغ‌های 9 تا 15 هفته بود، لذا پودر خارشتر در سطوح صفر، 20، 40، 60، 80 و 100 درصد با پودر یونجه جیره پایه جایگزین شد. به‌منظور انجام آزمایش، تعداد 36 قطعه شترمرغ با سن 9-هفتگی، از بین شترمرغ‌های پژوهشکده دام‌های خاص دانشگاه زابل در قالب طرح کاملاً تصادفی با 6 گروه آزمایشی و 6 قطعه شترمرغ در هر تیمار به مدت 6 هفته مورداستفاده قرار گرفت، سپس پارامترهای خون به‌صورت خودکار اندازه‌گیری و داده‌ها با استفاده از آزمون Duncan و نرم‌افزار SAS تحلیل شد. نتایج نشان داد، سطوح مختلف درصد جایگزینی یونجه با گیاه خارشتر تأثیر معنی‌داری بر خوراک مصرفی هفته دوم و سوم ندارد (05/0≤P). درصورتی‌که اثر گروه‌های آزمایشی بر میانگین افزایش وزن معنی‌دار بود (05/0≥P). بر اساس نتایج به‌دست‌آمده، ضریب تبدیل غذایی در بین تمام تیمارها آزمایشی معنی‌دار بود (05/0P≤). اعمال تیمارهای آزمایشی بر روی آلبومین سرم خون 32 درصد و بر روی پروتئین تام سرم خون 16 درصد نسبت به شاهد کاهش نشان داد (05/0≥P). با توجه به نتایج این پژوهش، مصرف گیاه خارشتر به‌صورت جایگزین به‌منظور تأمین بخش فیبر جیره غذایی و بهبود ارتقاء سلامت شترمرغ قابل توصیه است.

دوره 37 (1403)

دوره 36 (1402)

دوره 35 (1401)

دوره 34 (1400)

دوره 33 (1399)

دوره 32 (1398)

دوره 31 (1397)

دوره 30 (1396)

دوره 29 (1395)

دوره 28 (1394)

دوره 27 (1393)

موضوعات = تغذیه دام و طیور

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده