تغذیه دام و طیور
امیررضا صفائی؛ حسن فضائلی؛ علیرضا آقاشاهی؛ مهدی امیرصادقی
چکیده
علوفه‌های آزمایشی به مؤسسه تحقیقات علوم دامی منتقل و ترکیبات شیمیایی، تولیدگاز حاصل از تخمیر شکمبه‌ای (در بین زمان‌های 2 الی 96 ساعت تخمیر)،گوارش پذیری دو مرحله‌ای و گاز متان آنها، اندازه‌گیری شدند. همچنین انرژی قابل متابولسیم و ارزش نسبی علوفه‌ای بدست آمد. این آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی با شش تیمار در سه تکرار انجام شد. تیمارهای ...
بیشتر
علوفه‌های آزمایشی به مؤسسه تحقیقات علوم دامی منتقل و ترکیبات شیمیایی، تولیدگاز حاصل از تخمیر شکمبه‌ای (در بین زمان‌های 2 الی 96 ساعت تخمیر)،گوارش پذیری دو مرحله‌ای و گاز متان آنها، اندازه‌گیری شدند. همچنین انرژی قابل متابولسیم و ارزش نسبی علوفه‌ای بدست آمد. این آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی با شش تیمار در سه تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل تیمار1:خارشتر کشت شده با بذر و آبیاری شده با آب شیرین در حد معمولی، تیمار2:خارشتر کشت شده با بذر و آبیاری شده با آب شیرین و اعمال اثر خشکی، تیمار3: خارشتر کشت شده با بذر و آبیاری شده با آب لب شور در حد معمولی، تیمار4: خارشتر کشت شده با بذر و آبیاری شده با آب شور و اعمال اثر، تیمار5: خارشتر کشت شده با بذر و آبیاری شده با آب شور در حد معمولی و نیز تیمار6:خارشتر کشت شده با بذر و آبیاری شده با آب شور و اعمال اثر خشکی، بودند. نتایج نشان داد که بیشترین مقدار پروتئین‌خام به‌ترتیب در تیمار۳ (7/10 درصدماده‌خشک) و کمترین مقدار در تیمار۲ (5/8 درصدماده‌خشک) مشاهده شد. بیشترین مقدار تولید گاز(طی 24 ساعت تخمیر)، در تیمار6 (1/36 میلی‌لیتر) و کمترین مقدار را در تیمار۱ (8/30 میلی‌لیتر) بود. همچنین، بیشترین مقدار انرژی قابل متابولیسم (7/7 مگاژول‌برکیلوگرم) و قابلیت‌هضم ماده‌آلی (2/59 درصدماده-خشک) در تیمار۶ ، مشاهده شد. درمجموع ازنظر ارزش غذایی، تیمار ۳ بالاترین و تیمار ۶ پایین‌ترین مقدار را دارد. کشت خارشتر با آب لب‌شور (تیمار3)، برای تأمین بهتر نیازهای دام‌ها، امکان‌پذیر می‌باشد و باعث کاهش هزینه‌های خوراک آنها در مناطق بیابانی می‌شود.
تغذیه دام و طیور
فاطمه فرزانه؛ داریوش علیپور؛ حسن علی عربی؛ حشمت اله سعدی
چکیده
در ابتدا پرسشنامه‌ای در سه بخش 1) ویژگی‌های فردی 2) امکانات و ظرفیت واحد دامپروری و 3) مدیریت تغذیه طراحی شد. اطلاعات 41 واحد گاوداری در شهرستان‌های استان همدان در سال 1399 جمع آوری شد. در بازدیدهای انجام شده از خوراک کامل، شیر موجود در مخزن، از مدفوع گاوهای دوشا و همچنین از ذرت آسیاب شده نمونه برداری شد. تعداد دفعات خوراک‌دهی برای گاوهای ...
بیشتر
در ابتدا پرسشنامه‌ای در سه بخش 1) ویژگی‌های فردی 2) امکانات و ظرفیت واحد دامپروری و 3) مدیریت تغذیه طراحی شد. اطلاعات 41 واحد گاوداری در شهرستان‌های استان همدان در سال 1399 جمع آوری شد. در بازدیدهای انجام شده از خوراک کامل، شیر موجود در مخزن، از مدفوع گاوهای دوشا و همچنین از ذرت آسیاب شده نمونه برداری شد. تعداد دفعات خوراک‌دهی برای گاوهای دوشا در 2/51 درصد از گاوداری ها به صورت 3 وعده در روز بود. نتایج پژوهش نشان داد نشاسته خوراک کامل مخلوط در 59 درصد واحدها در محدوده شاخص‌های کلیدی عملکرد قرار داشت، نزدیک به 26 درصد بالاتر از محدوده و نزدیک به 15 درصد کمتر از KPI قرار داشتند. نتایج حاصل از آنالیز نمونه‌های مدفوع نشان داد نشاسته مدفوع 3/46 درصد از واحدها در محدوده شاخص‌های کلیدی عملکرد (5 - 3 درصد) قرار داشت. در این میان شاخص نسبی آرد ذرت به طور میانگین 35/412 (بیشتر از KPI) گزارش شد. نتایج به دست آمده از آنالیز شیر نشان داد که نسبت چربی به پروتئین شیر به طور میانگین 99/0 درصد (کمتر از KPI)است. همچنین درصد peNDF به طور میانگین 50/23 درصد (بیشتر از KPI) مشاهده شد. به طور کلی، مدیریت واحدهای گاوشیری استان همدان به خصوص در زمینه مدیریت تغذیه در مواردی مانند آنالیز خوراک های موجود و شیر تولیدی، روش خوراک دادن، مدیریت آخور نیازمند اصلاح اساسی است. پایش مداوم این واحدها به وسیله کارشناسان تغذیه و برگزاری دوره های آموزشی به اصلاح مدیریت کمک خواهد نمود.
تغذیه دام و طیور
سارا مرادی؛ سودابه مرادی؛ علی حسین پیرای
چکیده
این آزمایش به منظور ارزیابی تأثیر افزودن عصاره آبی پوست انار و پروبیوتیک بر عملکرد رشد، خصوصیات لاشه و دستگاه گوارش و فراسنجه‌های خونی جوجههای گوشتی تحت شرایط تنش گرمایی انجام شد. تعداد 420 قطعه جوجه گوشتی یک-روزه در قالب طرح کاملاً تصادفی و بصورت آرایش فاکتوریل 1+2×3 به هفت تیمار آزمایشی با شش تکرار و 10 قطعه پرنده در هر تکرار اختصاص ...
بیشتر
این آزمایش به منظور ارزیابی تأثیر افزودن عصاره آبی پوست انار و پروبیوتیک بر عملکرد رشد، خصوصیات لاشه و دستگاه گوارش و فراسنجه‌های خونی جوجههای گوشتی تحت شرایط تنش گرمایی انجام شد. تعداد 420 قطعه جوجه گوشتی یک-روزه در قالب طرح کاملاً تصادفی و بصورت آرایش فاکتوریل 1+2×3 به هفت تیمار آزمایشی با شش تکرار و 10 قطعه پرنده در هر تکرار اختصاص داده شدند. تیمارهای آزمایشی شامل ترکیب دو سطح پروبیوتیک (صفر و 200 میلی گرم در کیلوگرم) و سه سطح عصاره پوست انار (صفر، 500 و 1000 میلی‌گرم در کیلوگرم) به علاوه یک جیره شاهد مثبت حاوی آنتی‌بیوتیک اکسی تتراسایکلین بودند. جوجه‌ها از سن 25 تا 42 روزگی، روزانه به مدت 7 ساعت از ساعت 10 صبح الی 17 بعدازظهر در معرض دمای 1±37 درجه سانتی‌گراد قرار گرفتند. اثرات اصلی عصاره پوست انار و پروبیوتیک بر افزایش وزن بدن، مصرف خوراک و ضریب تبدیل غذایی در دوره‌های آغازین (سن 21-1 روزگی) و کل دوره آزمایش (سن 42-1 روزگی) معنی‌دار نبودند. افزودن پروبیوتیک و آنتی بیوتیک به جیره در دوره آغازین، ضریب تبدیل غذایی را در مقایسه با گروه شاهد به‌صورت عددی بهبود داد. . افزودن عصاره پوست انار و پروبیوتیک به جیره تاثیر مثبتی بر افزایش وزن، مصرف خوراک، شاخص کارایی تولید و فراسنجه‌های لاشه جوجههای گوشتی پرورش یافته در شرایط تنش گرمایی نداشت اگرچه، افزودن پروبیوتیک و آنتی‌بیوتیک به جیره، ضریب تبدیل غذایی را در دوره آغازین به ترتیب به میزان 3/10 درصد و 1/9 درصد بهبود داد.
تغذیه دام و طیور
علیرضا طالبیان مسعودی
چکیده
این تحقیق با هدف ساخت و بررسی کارایی روغن بادام زمینی ید دار شده در پیشگیری از عوارض کمبود ید در گوسفند انجام شد. ابتدا اتیل استر ید دار شده اسیدهای چرب روغن بادام زمینی ساخته شد سپس یک گله گوسفند داشتی با سابقه کمبود ید انتخاب گردید و در این گله، تعداد 30 رأس میش جوان از توده نژاد فراهانی با وزن بدن مشابه (4 ± 42 کیلوگرم) به‌صورت تصادفی ...
بیشتر
این تحقیق با هدف ساخت و بررسی کارایی روغن بادام زمینی ید دار شده در پیشگیری از عوارض کمبود ید در گوسفند انجام شد. ابتدا اتیل استر ید دار شده اسیدهای چرب روغن بادام زمینی ساخته شد سپس یک گله گوسفند داشتی با سابقه کمبود ید انتخاب گردید و در این گله، تعداد 30 رأس میش جوان از توده نژاد فراهانی با وزن بدن مشابه (4 ± 42 کیلوگرم) به‌صورت تصادفی به سه گروه شامل شاهد و دو گروه آزمایشی (سه تیمار و 10 تکرار) تقسیم شدند. گروه آزمایشی اول، مقدار 390 میلی گرم ید به شکل اتیل استر اسیدهای چرب روغن بادام زمینی و گروه آزمایشی دوم، همین مقدار ید را از مکمل مشابه خارجی با نام تجارتی دپودین (®Depodine ) در اواخر آبستنی در انتهای فصل زمستان دریافت کردند. مدت زمان اجرای آزمایش سه ماه بود که طی آن غلظت ید معدنی سرم و هورمون‌های تیروئیدی شامل T3، T4 در شروع آزمایش و ماهیانه در گروه‌های آزمایشی اندازه‌گیری و مقایسه شد. هر دو مکمل ید باعث افزایش معنی‌دار غلظت ید معدنی سرم خون در گروه‌های آزمایشی نسبت به گروه شاهد در هر سه ماه نمونه‌برداری شدند ((01/0< P)و هر دو مکمل باعث افزایش تولید و غلظت هورمون‌های T4 و T3 در کل دوره آزمایش نسبت به مقدار پایه و گروه شاهد گردیدند ((01/0< P). نتایج نشان داد که ساخت این هورمون‌ها تحت تأثیر کمبود ید قرار داشته‌اند و مکمل تهیه شده در پیشگیری از عوارض کمبود ید در دام موثر و دارای اثر مشابهی با نمونه خارجی می‌باشد.
تغذیه دام و طیور
شاهو مجیدآبادی؛ تیمور تنها؛ ربیع رهبر؛ رضا طاهرخانی
چکیده
هدف از این مطالعه بررسی اثر سطوح مختلف جایگزینی یونجه با علوفه ماشک دیم بر عملکرد پرواری، فراسنجه‌های خونی، قابلیت هضم ظاهری و ارزیابی اقتصادی جیره‌های آزمایشی بره‌های نر کردی بود. برای این منظور، آزمایشی روی 30 راس بره با میانگین وزن بدن 4/7±1/41 کیلوگرم در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تیمار و 10 تکرار در 30 جایگاه انفرادی و طی یک دوره ...
بیشتر
هدف از این مطالعه بررسی اثر سطوح مختلف جایگزینی یونجه با علوفه ماشک دیم بر عملکرد پرواری، فراسنجه‌های خونی، قابلیت هضم ظاهری و ارزیابی اقتصادی جیره‌های آزمایشی بره‌های نر کردی بود. برای این منظور، آزمایشی روی 30 راس بره با میانگین وزن بدن 4/7±1/41 کیلوگرم در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تیمار و 10 تکرار در 30 جایگاه انفرادی و طی یک دوره پروار 80 روزه انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل جیره بدون ماشک علوفه‌ای (شاهد)، حاوی 15% و 30% ماشک علوفه‌ای بودند. مقدار خوراک مصرفی روزانه، عملکرد رشد، ضریب تبدیل غذایی، برخی فراسنجه‌های خونی و بهره‌وری اقتصادی جیره‌ها اندازه‌گیری شد. کمترین میزان ماده خشک مصرفی و ضریب تبدیل غذایی مربوط به جیره حاوی 30% ماشک علوفه‌ای بود (P≤0.01). براساس آنالیز خون برهها بعد از 2 ساعت خوراک‌دهی، بیشترین مقدار گلوکز، تری گلیسیرید و نیتروژن اوره‌ای خون (میلی‌گرم در دسی‌لیتر) در بره‌های مصرف کننده جیره‌های حاوی 15% و 30% ماشک علوفه‌ای بود (P≤0.05). همچنین نتایج نشان داد که بیشترین قابلیت هضم ماده خشک مصرفی، ماده آلی، پروتئین خام، چربی خام، ADF و NDF مربوط به جیره شاهد و کمترین آن برای جیره حاوی 30% ماشک علوفه‌ای بود (P≤0.01). در مورد ارزیابی اقتصادی جیره‌ها، بیشترین قیمت هر کیلوگرم خوراک برای جیره شاهد و بالاترین سود ناخالص هر کیلوگرم وزن زنده برای جیره حاوی 30% ماشک علوفه‌ای محاسبه شد. براساس نتایج حاصل، می‌توان از ماشک علوفه‌ای تا سطح 30 درصد به‌عنوان جایگزین علوفه یونجه در خوراک بره‌های نژاد کردی استفاده کرد و نتایج مناسبی در ارتباط با عملکرد پروار بدست آورد.
تغذیه دام و طیور
سمیرا عباس زاده؛ بهنام احمدی پور جونقانی؛ نصراله پیرانی؛ فریبرز خواجعلی
چکیده
در مطالعه حاضر اثر آنتی‌اکسیدانی و آنتی‌هایپرلیپیدمی داروی آتورواستاتین و ریشه گیاه شیرین‌بیان در جوجههای گوشتی پرورش یافته در ارتفاع بالا مورد بررسی گردید. آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی با 4 تیمار، 6 تکرار 20 پرنده در تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل، جیره پایه، تیمار 2 (جیره پایه + 20 میلی‌گرم داروی آتورواستاتین)، تیمارهای ...
بیشتر
در مطالعه حاضر اثر آنتی‌اکسیدانی و آنتی‌هایپرلیپیدمی داروی آتورواستاتین و ریشه گیاه شیرین‌بیان در جوجههای گوشتی پرورش یافته در ارتفاع بالا مورد بررسی گردید. آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی با 4 تیمار، 6 تکرار 20 پرنده در تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل، جیره پایه، تیمار 2 (جیره پایه + 20 میلی‌گرم داروی آتورواستاتین)، تیمارهای 3 و 4 به‌ترتیب جیره پایه + 75/3 و 5/7 گرم در کیلوگرم پودر ریشه گیاه شیرین‌بیان، می-باشد. نتایج آزمایش نشان داد که افزایش وزن و ضریب تبدیل خوراک (FCR) با افزودن آتورواستاتین و پودر ریشه شیرین‌بیان (5/7 گرم) بهبود قابل توجهی داشته است (05/0P<). گنجاندن آتورواستاتین و شیرین‌بیان همچنانکه بیان آنزیم‌های کلیدی لیپوژنیک کبدی استیلکوآ کربوکسیلاز (ACAC) و هیدروکسیمتیلگلوتاریلکوآنزیمآ‌ردوکتاز (HMGCR) را نسبت به شاهد کاهش داد (05/0P<)، باعث کاهش معنی‌دار چربی محوطه بطنی، وزن کبد و بطن راست نسبت به وزن زنده شد. از طرفی کاهش غلظت مالون‌دی‌آلدئید (MDA)، تریآسیلگلیسرول (TAG) و لیپوپروتئینهای با چگالی کم کلسترول (LDL) و افزایش غلظت نیتریک اکساید (NO) نسبت به گروه شاهد شد (05/0P<). با افزایش سطح شیرین‌بیان، طول تلومر DNA کبد افزایش یافت؛ اما بین تیمار مصرف کننده آتورواستاتین و شیرین‌بیان ۵/۷ گرم در کیلوگرم تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد. در کل افزودن آتورواستاتین و گیاه دارویی شیرین‌بیان باعث تعدیل لیپوژنز، افزایش پاسخ آنتی‌اکسیدانی، بهبود عملکرد قلبی-ریوی و کاهش تخریب تلومر DNA در جوجههای گوشتی تحت شرایط هایپوکسی شد. استفاده از سطح 20 میلی‌گرم آتورواستاتین و 5/7 گرم ریشه گیاه شیرین بیان در جیره باعث بهبود عملکرد و کاهش صفات مربوط به چربی در جوجههای گوشتی می‌شود.
تغذیه دام و طیور
محمود صحرائی؛ نادر اسدزاده؛ اکبر ابرغانی
چکیده
این ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ با هدف ﺑﺮرﺳﯽ اثرات آموزش نیروی انسانی بر بهبود شاخص ﺗﻮﻟﯿﺪ در مزارع پرورش مرغ گوشتی در استان اردبیل انجام شد. در ابتدا ، از بین 418 واحد مرغداری گوشتی فعال، وضعیت 50 واحد مرغداری در سطح استان مورد بررسی قرار گرفتند. واحدهای تولیدی براساس شاخص تولید و با استفاده از روش آنالیز خوشه‌ای به گروه های زیر تقسیم شدند: گروه اول ...
بیشتر
این ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ با هدف ﺑﺮرﺳﯽ اثرات آموزش نیروی انسانی بر بهبود شاخص ﺗﻮﻟﯿﺪ در مزارع پرورش مرغ گوشتی در استان اردبیل انجام شد. در ابتدا ، از بین 418 واحد مرغداری گوشتی فعال، وضعیت 50 واحد مرغداری در سطح استان مورد بررسی قرار گرفتند. واحدهای تولیدی براساس شاخص تولید و با استفاده از روش آنالیز خوشه‌ای به گروه های زیر تقسیم شدند: گروه اول ( شاخص تولید معادل 250)،گروه دوم (شاخص تولید کمتر از 250 و بیشتر از 200)،گروه سوم ( شاخص تولید کمتر از 275 و بیشتر از 250)،گروه چهارم (شاخص تولید کم-تر از 300 و بیشتر از 275) وگروه پنجم (شاخص تولید بیشتر از 300). سپس، این گروه‌ها در طول دوره تولید، به صورت حضوری و غیرحضوری آموزش داده شدند. در این فرآیند، عوامل مؤثر بر شاخص تولید نیز ارزیابی شدند و در هر واحد مرغداری تحت آموزش، اشکالات موجود بررسی شدند. در پایان، داده‌های بدست آمده با استفاده از آزمون تیجفتی با شرایط فعلی مقایسه شدند. نتایج این مطالعه نشان داد که در گروه‌هایی که شاخص تولید آنها کمتر از 250 بود، آموزش به طور معنی‌داری ضریب تبدیل غذایی را به میزان 7 درصد و شاخص تولید را به میزان 14 درصد افزایش داد (05/0>P). اما در گروهی که شاخص تولید بالای 300 داشتند، تأثیر کمتری در وزن کشتار و شاخص تولید مشاهده شد (05/0>P). به‌طور کلی، آموزش نیروی انسانی در بهبود شاخص تولید در واحدهای با عملکرد پایین، تاثیر بخشی بیشتری داشت.
تغذیه دام و طیور
مهلا سعیدی گراغانی؛ محمد مهدی شریفی حسینی؛ کاظم جعفری نعیمی؛ امید دیانی
چکیده
این تحقیق به‌منظور مقایسۀ تأثیر عمل‌آوری سیلاژ ذرت و دانه‌های جو و ذرت بر مصرف خوراک، گوارش‌پذیری مواد مغذّی و فراسنجه‌های شکمبه‌ای در گوسفند طراحی شد. از چهار رأس قوچ نژاد کرمانی با میانگین وزنی-1/4±2/53 کیلوگرم استفاده شد. آزمایش به‌صورت چینش فاکتوریل 2×2 در قالب طرح مربع لاتین در چهار دورۀ 21 روزه اجرا شد. علوفۀ ذرت خرد ...
بیشتر
این تحقیق به‌منظور مقایسۀ تأثیر عمل‌آوری سیلاژ ذرت و دانه‌های جو و ذرت بر مصرف خوراک، گوارش‌پذیری مواد مغذّی و فراسنجه‌های شکمبه‌ای در گوسفند طراحی شد. از چهار رأس قوچ نژاد کرمانی با میانگین وزنی-1/4±2/53 کیلوگرم استفاده شد. آزمایش به‌صورت چینش فاکتوریل 2×2 در قالب طرح مربع لاتین در چهار دورۀ 21 روزه اجرا شد. علوفۀ ذرت خرد شد و بخشی از آن با دستگاه دارای غلطک‌های دندانه‌دار عمل‌آوری شد. سیلاژها در کیسه‌های نایلون از علوفۀ عمل‌آوری شده و نشده، تهیه شدند. جیره‌های آزمایشی عبارت بودند از 1) جیرۀ دارای 30 درصد سیلاژ عمل‌آوری شده همراه دانۀ جو، 2) جیرۀ دارای 30 درصد سیلاژ عمل‌آوری شده همراه با دانۀ ذرت، 3) جیرۀ دارای سیلاژ عمل‌آوری نشده همراه با دانۀ جو و 4) جیرۀ دارای سیلاژ عمل‌آوری نشده همراه با دانۀ ذرت. عمل-آوری علوفه سبب افزایش pH علوفۀ سیلو شده شد، امّا نمرۀ ارزیابی حسی کاهش یافت (01/0=P). مصرف مادۀ خشک در جیره‌های سیلاژ عمل‌آوری شده بیشتر بود (92/1 در مقابل 82/1 کیلوگرم، 04/0P<). گوارش‌پذیری مادۀ آلی در جیرۀ دارای دانۀ ذرت و جیرۀ دارای سیلاژ عمل‌آوری شده، بیشتر بود. هشت ساعت پس از مصرف خوراک pH شکمبه در جیره‌های دارای سیلاژ عمل‌آوری‌شده و غلظت نیتروژن آمونیاکی در جیرۀ دارای سیلاژ عمل آوری‌شده به-همراه دانۀ جو کمتر بود (05/0P<). زمان مصرف خوراک و نشخوار در جیره‌های دارای سیلاژ عمل‌آوری نشده بیشتر بود. عمل‌آوری علوفۀ ذرت سبب افزایش مصرف مادۀ خشک و افزایش گوارش‌پذیری مادۀ آلی و پروتئین در گوسفندان شد. تأثیر نوع دانه در پاسخ‌‌های حیوانی کمتر از سطح عمل‌آوری بود.
تغذیه دام و طیور
بردیا گوران شورک چالی؛ کاوه جعفری خورشیدی؛ شهاب الدین قره ویسی
چکیده
این مطالعه با هدف بررسی استفاده از سطوح مختلف گندم تقطیری در خوراک با یا بدون آنزیم بر عملکرد، ریخت‌شناسی روده و قابلیت هضم ایلئومی جوجههای گوشتی انجام شد. بدین منظور از تعداد 300 قطعه جوجه گوشتی نر و ماده یک روزه سویه راس 308 با میانگین وزن یک روزگی 42 گرم استفاده شد. این طرح به صورت فاکتوریل 3×2 در قالب طرح کاملا تصادفی با 6 تیمار و ...
بیشتر
این مطالعه با هدف بررسی استفاده از سطوح مختلف گندم تقطیری در خوراک با یا بدون آنزیم بر عملکرد، ریخت‌شناسی روده و قابلیت هضم ایلئومی جوجههای گوشتی انجام شد. بدین منظور از تعداد 300 قطعه جوجه گوشتی نر و ماده یک روزه سویه راس 308 با میانگین وزن یک روزگی 42 گرم استفاده شد. این طرح به صورت فاکتوریل 3×2 در قالب طرح کاملا تصادفی با 6 تیمار و 5 تکرار اجرا شد. جیره‌های آزمایشی شامل سه سطح گندم تقطیری (صفر، 10 و 20 درصد) با و بدون آنزیم (125 گرم درتن) بودند. نتایج نشان داد که استفاده از سطح ۲۰ درصد گندم تقطیری مصرف خوراک دوره پایانی و میانگین کل دوره را نسبت به تیمار شاهد کاهش داد (05/0>P). استفاده از سطح ۲۰ درصد گندم تقطیری افزایش وزن بدن را نسبت به تیمار ۱۰ درصد گندم تقطیری کاهش داد (05/0>P). استفاده از ۱۰ و ۲۰ درصد گندم تقطیری در جیره جوجههای گوشتی باعث کاهش قابلیت هضم ماده خشک نسبت به تیمار بدون گندم تقطیری شد. همچنین سطح ۲۰ درصد گندم تقطیری قابلیت هضم پروتئین نسبت به سطح ۱۰ درصد کاهش داد. استفاده از آنزیم نیز قابلیت هضم پروتئین را به طور معنی‌داری افزایش داد (05/0>P). همچنین جوجههای گوشتی تغذیه شده با جیره حاوی ۲۰ درصد گندم تقطیری ارتفاع پرز کمتر و عمق کریپت بیشتری نسبت به تیمار بدون گندم تقطیری داشتند اما در مقابل استفاده از آنزیم باعث ارتفاع پرز شد. در نهایت می‌توان نتیجه گرفت که استفاده از سطح 10 درصد گندم تقطیری تاثیر منفی بر عملکرد نداشت.
تغذیه دام و طیور
نوید گمشادزهی؛ حسن صالح؛ محمد طاهر میرک زهی
چکیده
این مطالعه به منظور بررسی تأثیر سطوح مختلف جو و پروبیوتیک بر کیفیت و کمیت تخم، جمعیت میکروبی و ریخت‌شناسی روده، پاسخ ایمنی و برخی فراسنجه‌های خونی بلدرچین‌های تخم گذار ژاپنی انجام شد. آزمایش به صورت فاکتوریل 2×2 در قالب طرح کاملا تصادفی و با توزیع 200 قطعه بلدرچین تخم گذار ژاپنی ۴۵ روزه در ۴ تیمار، 5 تکرار و ۱۰ پرنده در هر تکرار و ...
بیشتر
این مطالعه به منظور بررسی تأثیر سطوح مختلف جو و پروبیوتیک بر کیفیت و کمیت تخم، جمعیت میکروبی و ریخت‌شناسی روده، پاسخ ایمنی و برخی فراسنجه‌های خونی بلدرچین‌های تخم گذار ژاپنی انجام شد. آزمایش به صورت فاکتوریل 2×2 در قالب طرح کاملا تصادفی و با توزیع 200 قطعه بلدرچین تخم گذار ژاپنی ۴۵ روزه در ۴ تیمار، 5 تکرار و ۱۰ پرنده در هر تکرار و به مدت 8 هفته انجام شد. جیره‌های آزمایشی شامل دو سطح جو (صفر و 10 درصد) و دو سطح پروبیوتیک (صفر و 150 گرم در تن) بودند. افزودن پروبیوتیک سبب افزایش واحد هاو و افزودن جو سبب افزایش واحد هاو و درصد آلبومین تخم بلدرچین شد (05/0 >P). بلدرچین‌های تغذیه شده با جو و پروبیوتیک، وزن تخم و درصد تولید بیشتری را به ترتیب، نشان دادند (05/0 >P). کاهش ارتفاع پرز روده در سطح 10 درصد جو مشاهده شد (05/0>P). ارتفاع پرز و جمعیت لاکتوباسیلوس بیشتر و عمق کریپت جمعیت اشریشیا کلای کمتر در ایلئوم بلدرچین‌های مکمل شده با پروبیوتیک وجود داشت (05/0>P). افزایش سطح HDL وIg M و کاهش سطح کلسترول در سرم خون بلدرچین‌های گروه آزمایشی حاوی پروبیوتیک مشاهده شد (05/0>P). بر اساس نتایج این پژوهش، افزودن پروبیوتیک به جیره‌های حاوی جو سبب بهبود درصد تولید تخم، سطح HDL و جمعیت باکتریهای لاکتوباسیلوس و کاهش کلسترول سرم، جمعیت باکتریهای اشریشیا کلای و عمق کریپت ایلئوم روده شد. می‌توان پیشنهاد کرد که مکمل کردن 10 درصد جو به همراه 150 گرم پروبیوتیک در هر تن خوراک، تاثیرات مفید بر عملکرد بلدرچین تخمگذار دارد
تغذیه دام و طیور
وحیدالله چرخی؛ فردین هژبری؛ هادی حجاریان
چکیده
در این مطالعه اثر افزودن مخلوط گیاهان دارویی به جیرة میش‌های شیرده بر عملکرد، خواص آنتی‌اکسیدانی و فراسنجه‌های خون بره‌های مادة شیرخوار بررسی شد. تعداد 24 رأس میش شیرده نژاد رومن زایش اول همراه با 24 رأس برة مادة سه تا پنج روزه با میانگین وزن 0.15 ± 3.17 کیلوگرم در قالب طرح کاملاً تصادفی برای 65 روز در جایگاه‌های انفرادی نگهداری شدند. ...
بیشتر
در این مطالعه اثر افزودن مخلوط گیاهان دارویی به جیرة میش‌های شیرده بر عملکرد، خواص آنتی‌اکسیدانی و فراسنجه‌های خون بره‌های مادة شیرخوار بررسی شد. تعداد 24 رأس میش شیرده نژاد رومن زایش اول همراه با 24 رأس برة مادة سه تا پنج روزه با میانگین وزن 0.15 ± 3.17 کیلوگرم در قالب طرح کاملاً تصادفی برای 65 روز در جایگاه‌های انفرادی نگهداری شدند. گروه‌های آزمایشی میش‌ها شامل: 1-شاهد (جیرة پایه)، 2-جیرة پایه + ۱۵ گرم گیاهان دارویی (۶۰ درصد زیرة سبز، ۳۰ درصد گشنیز و ۱۰ درصد نعناع فلفلی)، 3-جیرة پایه + ۱۵ گرم گیاهان دارویی (۴۵ درصد زیرة سبز، ۴۵ درصد گشنیز و ۱۰ درصد نعناع فلفلی) و 4-جیرة پایه + ۱۵ گرم گیاهان دارویی (۳۰ درصد زیرة سبز، ۶۰ درصد گشنیز و ۱۰ درصد نعناع فلفلی) در روز به ازای هر میش بودند. برهها هر دو هفته یکبار، توزین و در پایان آزمایش، از رگ وداج برهها خون‌گیری شد. وزن نهایی (21.64 در برابر 16.89 کیلوگرم) و افزایش وزن روزانه (276.67 در برابر211 گرم) بره‌های تیمار دوم بیشتر از شاهد بود (0.05>P). درصد پراکندگی گلبول‌های قرمز در تیمارهای دوم و سوم کمتر از گروه شاهد بود. ظرفیت آنتی‌اکسیدانی خون بره‌های تیمار دوم بالاتر از گروه شاهد (0.09 در برابر 0.04 میلیمول در لیتر) بود (0.05>P). افزودن مخلوط زیره، گشنیز و نعناع فلفلی به ترتیب با نسبت‌های 60، 30 و10 درصد به جیرة میش‌های شیرده سبب بهبود افزایش وزن روزانه و ظرفیت آنتی‌اکسیدانی خون بره‌های مادة شیرخوار شد و اثرات نامطلوبی بر هماتولوژی و فراسنجه‌های خون مشاهده نشد.
تغذیه دام و طیور
متین رنجبر؛ فریبرز خواجعلی؛ مهران ترکی؛ فریبا رفیعی
چکیده
در آزمایش حاضر، از 336 قطعه جوجه یک‌روزه گوشتی (سویه راس 308) در قالب یک طرح کاملاً تصادفی استفاده شد و اثرات سطوح مختلف ریشه‌چه جو به عنوان یک ماده خوراکی در تغذیه جوجههای گوشتی مورد ارزیابی قرار گرفت. تیمارهای مورد استفاده شامل یک جیره شاهد بر پایه ذرت و کنجاله سویا و سه تیمار آزمایشی حاوی 5/1، 3 و 5/4 درصد ریشه چه جو بود. نتایج آزمایش نشان ...
بیشتر
در آزمایش حاضر، از 336 قطعه جوجه یک‌روزه گوشتی (سویه راس 308) در قالب یک طرح کاملاً تصادفی استفاده شد و اثرات سطوح مختلف ریشه‌چه جو به عنوان یک ماده خوراکی در تغذیه جوجههای گوشتی مورد ارزیابی قرار گرفت. تیمارهای مورد استفاده شامل یک جیره شاهد بر پایه ذرت و کنجاله سویا و سه تیمار آزمایشی حاوی 5/1، 3 و 5/4 درصد ریشه چه جو بود. نتایج آزمایش نشان داد که با افزودن ریشه‌چه جو، میزان اضافه وزن و مصرف خوراک جوجه‌ها کاهش یافت. ضریب تبدیل خوراک افت معنی‌داری در سطوح 3 و 5/4 درصد ریشه‌چه نسبت به گروه شاهد نشان داد. استفاده از ریشه‌چه جو در سطح 5/4 درصد موجب افزایش ویسکوزیته مواد هضمی و کاهش نسبت ارتفاع پرز به عمق کریپت در ژژنوم، در مقایسه با گروه شاهد گردید. در نتیجه گیری کلی، استفاده از ریشه‌چه جو تا سطح 5/1 درصد خوراک جوجههای گوشتی امکان‌پذیر است و سطوح بالاتر موجب کاهش عملکرد رشد می‌گردد. کاهش رشد در سطوح بالای ریشه‌چه جو مرتبط با افت مصرف خوراک، افزایش ویسکوزیته مواد هضمی و کاهش نسبت طول پرز به عمق کریپت در روده کوچک (ژژنوم) می. استفاده از ریشه‌چه جو در سطح 5/4 درصد، با بالابردن معنی دار رطوبت بستر، موجب کاهش کیفیت بستر گردید.
تغذیه دام و طیور
فاطمه اکبری؛ امید دیانی؛ محمد مهدی شریفی حسینی؛ زهره حاج علیزاده
چکیده
این پژوهش با هدف تعیین اثر افزودن سطوح متفاوت پسماند پوست‌گیری پسته بر ترکیب شیمیایی، خصوصیات تخمیری و مؤلفه‌های تولید گاز جیره‌های کاملاً مخلوط سیلوشده در شرایط برون‌تنی انجام شد. جیره ها با نسبت 60 درصد مواد خشبی (یونجه، کاه و علوفه ذرت) و 40 درصد کنسانتره‌ای بر اساس ماده خشک با چهار سطح پسماند پسته (صفر، 5، 10 و 15 بر اساس ماده خشک) ...
بیشتر
این پژوهش با هدف تعیین اثر افزودن سطوح متفاوت پسماند پوست‌گیری پسته بر ترکیب شیمیایی، خصوصیات تخمیری و مؤلفه‌های تولید گاز جیره‌های کاملاً مخلوط سیلوشده در شرایط برون‌تنی انجام شد. جیره ها با نسبت 60 درصد مواد خشبی (یونجه، کاه و علوفه ذرت) و 40 درصد کنسانتره‌ای بر اساس ماده خشک با چهار سطح پسماند پسته (صفر، 5، 10 و 15 بر اساس ماده خشک) با هم مخلوط و در سطل‌های پلاستیکی دو لیتری سیلو شد و طی زمان‌های 30، 45 و 60 روز پس از سیلو شدن، مورد ارزیابی و نمونه گیری قرار گرفتند. ویژگی‌های سیلویی، ترکیب شیمیایی، تخمیرپذیری (با روش آزمون تولید گاز)، غلظت نیتروژن آمونیاکی، درصد اسید لاکتیک و انرژی قابل متابولیسم نمونه-ها تعیین شد. داده‌ها در قالب طرح آماری کاملاً تصادفی تجزیه آماری شدند. نتایج نشان داد افزودن 15 درصد پسماند پوست‌گیری پسته در جیره‌های کاملاً مخلوط سیلوشده سبب کاهش میزان ماده خشک، ماده آلی، الیاف نامحلول در شوینده‌خنثی و اسیدی، غلظت نیتروژن آمونیاکی و درصد اسید لاکتیک سیلاژها گردید (05/0>P). در مقابل، با افزودن پسماند پسته میزان pH، چربی خام، خاکستر و انرژی قابل متابولیسم افزایش یافت (05/0>P). همچنین، جیره کاملاً مخلوط سیلوشده بدون پسماند، دارای بالاترین نمره ارزیابی حسی نسبت به سایر جیره‌ها بود (05/0>P). حجم گاز تولیدشده و گوارش‌پذیری ماده خشک در شرایط برون‌تنی در 45 روز پس از سیلو کردن با افزایش پسماند پسته در جیره‌ها کاهش یافت (05/0>P). بر اساس نتایج، این پژوهش می‌توان تا 10 درصد از پسماند پوست‌گیری پسته در سیلاژهای خوراک کامل استفاده نمود.
تغذیه دام و طیور
حسن باقری؛ فرشید فتاح نیا؛ مهدی بهرامی یکدانگی؛ داوود اکبری؛ مهرداد رستمی چشمه کچی
چکیده
در این آزمایش از 32 راس گوساله نر و ماده هلشتاین 3 روزه با میانگین وزن 1± 5/37 کیلوگرم به صورت فاکتوریل 2 ×2 استفاده شد. گوساله‌ها به 4 گروه تقریبا یکسان (8 راس به ازاء هر تیمار آزمایشی) تفسیم و به صورت تصادفی به تیمارهای آزمایشی اختصاص داده شدند. تیمارهای آزمایشی شامل شیر معمولی (2 و 3 نوبت در روز) و شیر حاوی آنتی "ضایعاتی" (2 و 3 نوبت در روز) ...
بیشتر
در این آزمایش از 32 راس گوساله نر و ماده هلشتاین 3 روزه با میانگین وزن 1± 5/37 کیلوگرم به صورت فاکتوریل 2 ×2 استفاده شد. گوساله‌ها به 4 گروه تقریبا یکسان (8 راس به ازاء هر تیمار آزمایشی) تفسیم و به صورت تصادفی به تیمارهای آزمایشی اختصاص داده شدند. تیمارهای آزمایشی شامل شیر معمولی (2 و 3 نوبت در روز) و شیر حاوی آنتی "ضایعاتی" (2 و 3 نوبت در روز) بودند. همه گوساله‌ها در سن 63 روزگی از شیر گرفته شدند و تا سن 83 روزگی در آزمایش باقی ماندند. کمترین مصرف ماده خشک جیره استارتر در پیش از شیرگیری و کل دوره پرورش، کمترین مصرف ماده خشک کل، بیشترین افزایش وزن روزانه در پس از شیرگیری و کل دوره آزمایش و بیشترین بازده استفاده از خوراک در گوسالههای تغذیه شده با شیر معمولی در 3 نوبت در روز مشاهده شد (05/0>P). گوسالههای تغذیه شده با شیر معمولی در 3 نوبت در روز دارای ارتفاع هیپ (زمان شیرگیری و پایان آزمایش)، وزن بدن (پایان آزمایش) و طول بدن (زمان شیرگیری و پایان آزمایش) بیشتری در مقایسه با سایر گروه‌ها بودند (05/0>P). تغذیه شیر معمولی در مقایسه با شیر حاوی آنتی‌بیوتیک (ضایعاتی) باعث افزایش مصرف ماده خشک شیر، بهبود افزایش وزن روزانه و بازده استفاده از خوراک، وزن بدن بالاتر در زمان شیرگیری و پایان آزمایش در گوساله‌ها شد (05/0>P). در کل، تغذیه شیر معمولی در 3 نوبت در روز باعث افزایش عملکرد گوسالههای شیرخوار هلشتاین شد.
تغذیه دام و طیور
مهدی رجبی؛ یوسف روزبهان؛ جواد رضائی
چکیده
هدف از این تحقیق، بررسی اثر تغذیۀ علوفۀ سالیکورنیا بیگلوی بر عملکرد رشد و لاشۀ بره‌های پرواری بود. آزمایش با استفاده از 63 رأس برة نر افشاری در قالب طرح کاملاً تصادفی با هفت تیمار و نه تکرار طی 100 روز انجام شد. تیمارها عبارت بودند از: جیرۀ بدون سالیکورنیا (شاهد) و جیره‌های حاوی 45، 90، 135، 180، 225 و 270 گرم سالیکورنیا به جای یونجه در کیلوگرم ...
بیشتر
هدف از این تحقیق، بررسی اثر تغذیۀ علوفۀ سالیکورنیا بیگلوی بر عملکرد رشد و لاشۀ بره‌های پرواری بود. آزمایش با استفاده از 63 رأس برة نر افشاری در قالب طرح کاملاً تصادفی با هفت تیمار و نه تکرار طی 100 روز انجام شد. تیمارها عبارت بودند از: جیرۀ بدون سالیکورنیا (شاهد) و جیره‌های حاوی 45، 90، 135، 180، 225 و 270 گرم سالیکورنیا به جای یونجه در کیلوگرم مادۀ خشک جیره. سالیکورنیا نسبت به یونجه حاوی مقادیر کمتری پروتئین، نیترات و فیبر شوینده خنثی (NDF) بود، اما مقادیر بیشتری خاکستر، سدیم، اگزالات و ترکیبات فنولی داشت. تغذیۀ سطوح افزایشی سالیکورنیا موجب افزایش خطی مصرف روزانۀ آب شد (05/0>P). مصرف روزانۀ ماده خشک با افزایش سالیکورنیا بیشتر شد (05/0=P)، اما مصرف ماده آلی و پروتئین خام تغییر نکرد. تغذیۀ سالیکورنیا اثر معنی‌داری بر رشد روزانه و ضریب تبدیل بر اساس مادۀ آلی جیره نداشت، اما در سطوح 135 گرم و بیشتر، موجب افزایش ضریب تبدیل بر اساس مادۀ خشک جیره شد. ضرایب هضم ماده خشک (072/0=P) و خاکستر (012/0=P) با افزایش مصرف سالیکورنیا روند افزایشی، و قابلیت هضم NDF روند کاهشی (048/0=P) نشان داد، اما قابلیت هضم مادۀ آلی، پروتئین خام و عصارۀ اتری و بازدۀ لاشه تغییری نداشت. درمجموع، تغذیۀ علوفۀ سالیکورنیا تا 270 گرم در کیلوگرم ماده خشک جیره (با نسبت علوفه به کنسانترۀ 30 به 70) موجب افزایش مصرف آب حیوانات شد، اما اثر منفی بر عملکرد بره‌های پرواری نداشت و می‌توان آن را به‌عنوان جایگزین بخشی از علوفۀ جیره در گوسفندان نر افشاری توصیه نمود.
تغذیه دام و طیور
آیدا تیموری؛ عبدالحکیم توغدری؛ تقی قورچی؛ محمد اسدی؛ کوثر قزلسفلی
چکیده
این پژوهش به منظور بررسی اثر جایگزینی کنجالۀ سویا و کنجالۀ پنبه‌دانه با کنجالۀ میکس بر عملکرد، گوارش پذیری، رفتار مصرف خوراک، ترکیبات شیر و فراسنجه‌های خونی میش‌های دالاق صورت گرفت. از تعداد 21 رأس میش شیرده سه شکم زایش نژاد دالاق با میانگین وزنی 6/2±38 کیلوگرم و 6 هفته پس از زایش در 3 تیمار و 7 تکرار در قالب طرح کاملاً تصادفی استفاده ...
بیشتر
این پژوهش به منظور بررسی اثر جایگزینی کنجالۀ سویا و کنجالۀ پنبه‌دانه با کنجالۀ میکس بر عملکرد، گوارش پذیری، رفتار مصرف خوراک، ترکیبات شیر و فراسنجه‌های خونی میش‌های دالاق صورت گرفت. از تعداد 21 رأس میش شیرده سه شکم زایش نژاد دالاق با میانگین وزنی 6/2±38 کیلوگرم و 6 هفته پس از زایش در 3 تیمار و 7 تکرار در قالب طرح کاملاً تصادفی استفاده شد. تیمارها شامل: جیرۀ حاوی کنجالۀ سویا، جیرۀ حاوی کنجالۀ پنبه‌دانه و جیرۀ حاوی کنجالۀ میکس بودند. نتایج نشان داد بین تیمارهای آزمایشی اختلاف معنی‌داری در وزن نهایی میش‌ها، افزایش وزن دوره، افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل غذایی وجود نداشت (05/0<P). مادۀ خشک مصرفی و رفتار خوردن، نشخوار و جویدن در تیمار دریافت‌کنندۀ کنجالۀ میکس نسبت به سایر تیمارها افزایش یافت (05/0>P). در تیمار دریافت‌کنندۀ کنجالۀ میکس در مقادیر تولید شیر روزانه، موادجامد بدون چربی و پروتئین شیر افزایش معنی‌داری نسبت به تیمارهای دریافت‌کنندۀ کنجالۀ سویا و پنبه‌دانه مشاهده گردید (05/0>P). گوارش پذیری مادۀخشک، مادۀ آلی و پروتئین خام در تیمار دریافت‌کنندۀ کنجالۀ میکس افزایش یافت (05/0>P) اما گوارش پذیری الیاف نامحلول در شویندۀ خنثی تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت (05/0<P). در بین تیمارهای مختلف اختلاف معنی‌داری از نظر گلوگز، کلسترول، تری‌گلیسیرید، پروتئین کل، آلبومین و گلوبولین مشاهده نشد (05/0<P) اما غلظت نیتروژن اوره‌ای خون در تیمارهای دریافت‌کنندۀ کنجالۀ سویا و کنجالۀ پنبه‌دانه بیشتر از تیمار دریافت‌کنندۀ کنجالۀ میکس بود (05/0>P). با توجه به نتایج حاضر، کنجالۀ میکس را می‌توان جایگزین کنجالۀ سویا و کنجالۀ پنبه‌دانه در جیرۀ میش‌های دالاق نمود.
تغذیه دام و طیور
علیرضا چگنی
چکیده
پروتئین جیره نقش مهمی در تغذیه نشخوارکنندگان دارد، زیرا علاوه بر تأمین اسیدهای آمینه، منبع نیتروژن برای ساخت پروتئین میکروبی است. قیمت بالا و محدودیت در تأمین پروتئین جیره غذایی، به‌ویژه برای دام‌های پر‌تولید یکی از نگرانی‌های مهم دامدران می‌باشد. منابع پروتئین گیاهی به مدت طولانی به‌عنوان منبع عالی پروتئین خام برای نشخوارکنندگان ...
بیشتر
پروتئین جیره نقش مهمی در تغذیه نشخوارکنندگان دارد، زیرا علاوه بر تأمین اسیدهای آمینه، منبع نیتروژن برای ساخت پروتئین میکروبی است. قیمت بالا و محدودیت در تأمین پروتئین جیره غذایی، به‌ویژه برای دام‌های پر‌تولید یکی از نگرانی‌های مهم دامدران می‌باشد. منابع پروتئین گیاهی به مدت طولانی به‌عنوان منبع عالی پروتئین خام برای نشخوارکنندگان مورد استفاده قرار گرفته است، اما به دلیل مصرف مستقیم توسط انسان و بالارفتن قیمت، مصرف آن در تغذیه دام با محدویت مواجه شده است. به دلیل توانایی نشخوارکنندگان در استفاده از نیتروژن غیر پروتئینی و به طور عمده اوره، به عنوان یک جایگزین برای تأمین بخشی از پروتئین، در جیره نشخوارکنندگان به کار می‌رود. اوره در شکمبه به آمونیاک تبدیل شده، و باکتریهای هضم کننده الیاف در شکمبه نیز برای تکثیر نیاز به آمونیاک دارند. نرخ تجزیه اوره معمولی در شکمبه سریعتر از رشد میکروب‌ها و هضم کربوهیدرات‌های ساختمانی است. لذا باعث کاهش راندمان استفاده از نیتروژن وحتی مسمومیت در دام می‌شود. اوره آهسته‌رهش نوعی از اوره است که سرعت آزادسازی نیتروژن در شکمبه را کاهش می‌دهد. جایگزینی آن بجای اوره معمولی در جیره دام‌های نشخوارکننده که با محدودیت مواد پروتئینی مواجه هستند، ضمن تأمین نتیروژن پایدار، خطرات اوره معمولی را برای دام نخواهد داشت. این مقاله تاثیرات استفاده از اوره آهسته‌رهش در جیره نشخوارکنندگان به جای اوره معمولی و یا منابع پروتئین گیاهی بر مصرف خوراک، قابلیت هضم، فراسنجه‌های تخمیر، رشد و صفات تولیدی، فراسنجه‌های خون و خصوصیات لاشه را مرور می‌نماید.
تغذیه دام و طیور
میرحسن بیرانوند؛ امین کاظمی زاده
چکیده
هدف از این پژوهش، بررسی تاثیر سطوح مختلف چربی جیره و ویتامین E بر عملکرد رشد و فراسنجه‌های خونی بلدرچین ژاپنی بود.آزمایش با تعداد 320 قطعه بلدرچین یک روزه در قالب طرح کاملاً تصادفی با 20 واحد آزمایش شامل 5 گروه، 4 تکرار و تعداد 16 قطعه جوجه بلدرچین در هر تکرار انجام شد. گروه‌های آزمایشی شامل: 1) جیره پایه (شاهد)، 2) جیره پایه حاوی 2 درصد روغن ...
بیشتر
هدف از این پژوهش، بررسی تاثیر سطوح مختلف چربی جیره و ویتامین E بر عملکرد رشد و فراسنجه‌های خونی بلدرچین ژاپنی بود.آزمایش با تعداد 320 قطعه بلدرچین یک روزه در قالب طرح کاملاً تصادفی با 20 واحد آزمایش شامل 5 گروه، 4 تکرار و تعداد 16 قطعه جوجه بلدرچین در هر تکرار انجام شد. گروه‌های آزمایشی شامل: 1) جیره پایه (شاهد)، 2) جیره پایه حاوی 2 درصد روغن سویا، 3) جیره‌پایه حاوی 2 درصد روغن پیه، 4) جیره‌پایه حاوی 2 درصد روغن سویا و 200 میلی‌گرم در کیلوگرم ویتامین E، 5) جیره‌پایه حاوی 2 درصد روغن پیه و 200 میلی‌گرم در کیلوگرم ویتامین E بودند. نتایج نشان داد تیمار حاوی 2 درصد روغن پیه و ویتامین E باعث افزایش در وزن پرندگان نسبت به تیمار شاهد شد (05/0>P). کمترین مصرف خوراک و ضریب تبدیل غذایی در پرندگانی که گروه‌های حاوی روغن سویا یا پیه به همراه ویتامین E دریافت کرده بودند مشاهد شد. درصد ماندگاری تحت تأثیر گروه‌های آزمایشی قرار نگرفت (05/0<P). بالاترین میزان شاخص تولید مربوط به پرنده‌های تغذیه شده با سطح دو درصد روغن پیه و E بود. اثر گروه‌های آزمایشی بر فراسنجه‌های خونی شامل پروتئین کل، آلبومین، گلوکز، کلسترول، تری‌گلیسرید، LDL، HDL معنی‌دار نبود (05/0<P). در کل استفاده از دو درصد روغن پیه به همراه ویتامین E در جیره پرندگان باعث بهبود عملکرد بلدرچین شد.
تغذیه دام و طیور
محمود صحرائی؛ نادر اسدزاده؛ اکبر یعقوبفر
چکیده
این آزمایش به منظور ارزیابی بقایای بوجاری گندم فرآوری شده در تغذیه جوجههای گوشتی انجام شد. تعداد432 قطعه جوجه گوشتی (راس 308 ) در قالب نه تیمار غذایی با چهار تکرار با 12 قطعه جوجه در هر تکرار به صورت طرح کاملاً تصادفی به مدت 42 روز مورد استفاده قرار گرفت. تیمارها شامل 1- جیره پایه حاوی ذرت و کنجاله سویا 2- جیره پایه با جایگزینی 15 درصد ذرت با ...
بیشتر
این آزمایش به منظور ارزیابی بقایای بوجاری گندم فرآوری شده در تغذیه جوجههای گوشتی انجام شد. تعداد432 قطعه جوجه گوشتی (راس 308 ) در قالب نه تیمار غذایی با چهار تکرار با 12 قطعه جوجه در هر تکرار به صورت طرح کاملاً تصادفی به مدت 42 روز مورد استفاده قرار گرفت. تیمارها شامل 1- جیره پایه حاوی ذرت و کنجاله سویا 2- جیره پایه با جایگزینی 15 درصد ذرت با بقایای بوجاری گندم 3- جیره پایه با جایگزینی 30 درصد ذرت با بقایای بوجاری گندم 4- جیره 2 + 500 گرم در تن آنزیم ناتوزیم پلاس 5- جیره 3 +500 گرم در تن آنزیم ناتوزیم پلاس 6- جیره 2 + 150 گرم در تن پروتکسین 7- جیره 3 + 150 گرم در تن پروتکسین 8- جیره 2 + 75 گرم در تن آنزیم ناتوزیم پلاس و 250 گرم در تن پروتکسین 9- جیره 3 + 75 گرم در تن ناتوزیم پلاس و 250 گرم در تن پروتکسین بود. بالاترین شاخص کارآیی تولید در تیمارهای شاهد، جیره حاوی 15 درصد بوجاری گندم با و بدون آنزیم، پروبیوتیک و آنزیم+ پروبیوتیک مشاهده شد(05/0>P). بیشترین طول ویلی در تیمارهای دریافت‌کننده 15 درصد بوجاری گندم + آنزیم+ پروبیوتیک مشاهده شد(05/0 P<)، به طور کلی نتایج این آزمایش نشان داد که می‌توان از بقایای بوجاری گندم در جیره-های غذایی جوجههای گوشتی به میزان 15 درصد به همراه افزودن 250 گرم آنزیم + 75 گرم پروبیوتیک در تن جیره غذای، بدون اثرات منفی بر عملکرد، شاخص تولید و قابلیت هضم مواد مغذی استفاده نمود.
تغذیه دام و طیور
سیدمحمدعلی میرحسینی؛ سید ناصر موسوی؛ علی افسر
چکیده
هدف از این مطالعه بررسی اثرات استفاده از گوانیدینواستیک اسید در جیره‌های کم پروتئین بر عملکرد، خصوصیات لاشه و فراسنجه‌های خونی جوجههای گوشتی بود. بدین منظور 240 قطعه جوجه گوشتی نر سویه راس 308 به 6 تیمار (فاکتوریل 2×3) و 4 تکرار با 10 پرنده در هر واحد آزمایشی تقسیم شدند. جیره‌های آزمایشی شامل سه سطح پروتئین جیره (100، 90 و 80 درصد از توصیه ...
بیشتر
هدف از این مطالعه بررسی اثرات استفاده از گوانیدینواستیک اسید در جیره‌های کم پروتئین بر عملکرد، خصوصیات لاشه و فراسنجه‌های خونی جوجههای گوشتی بود. بدین منظور 240 قطعه جوجه گوشتی نر سویه راس 308 به 6 تیمار (فاکتوریل 2×3) و 4 تکرار با 10 پرنده در هر واحد آزمایشی تقسیم شدند. جیره‌های آزمایشی شامل سه سطح پروتئین جیره (100، 90 و 80 درصد از توصیه راس 308، 2009) با و بدون افزودن گوانیدینواستیک اسید (06/0 درصد) بودند. نتایج نشان داد که افزایش وزن بدن با کاهش 20 درصدی پروتئین خام جیره در سن 24-11 روزگی و 42-25 روزگی به طور معنی‌داری کاهش یافت (05/0>P). کاهش پروتئین خام از 100% به 80%، ضریب تبدیل خوراک را به طور قابل توجهی در طول دوره رشد افزایش داد. اثر متقابل معنی‌دار بین سطح پروتئین خام و گوانیدینواستیک اسید برای مصرف خوراک در سنین 11-24 و 25-42 روزگی مشاهده شد. افزودن گوانیدینواستیک اسید به جیره حاوی 80 درصد پروتئین خام از سطح توصیه، مصرف خوراک کاهش داد. افزایش وزن بدن و ضریب تبدیل خوراک تحت تاثیر مکمل گوانیدینواستیک اسید قرار نگرفت. افزودن گوانیدنیواستیک اسید باعث افزایش نسبی بازده لاشه و کاهش معنی‌دار وزن قلب شد (05/0>P). به طور کلی مشخص شد کاهش پروتئین و آمینواسیدهای جیره به میزان 20 درصد توصیه، علیرغم تامین آمینواسیدهای ضروری موجب کاهش عملکرد شد و استفاده از مکمل گوانیدنیواستیک اسید باعث بهبود نسبی عملکرد لاشه شد اما تاثیری بر عملکرد جوجههای گوشتی تغذیه شده با جیره‌های کم پروتئین نداشت.
تغذیه دام و طیور
سهیل یوسفی؛ منصور رضائی؛ محمد کاظمی فرد؛ بهرام شهره
چکیده
پژوهش حاضر به‌منظور بررسی افزودن آنزیم و پروبیوتیک در جیره حاوی سطوح مختلف انرژی قابل متابولیسم بر عملکرد، خصوصیات لاشه، ریخت شناسی روده و جمعیت میکروبی در جوجههای گوشتی تغذیه شده با جیره بر پایه گندم-کنجاله سویا انجام شد. این آزمایش با 8 تیمار و 5 تکرار و با استفاده از 400 قطعه جوجه گوشتی نر سویه تجاری راس- ۳۰۸ در ۲۴ روز انجام شد. تیمارها ...
بیشتر
پژوهش حاضر به‌منظور بررسی افزودن آنزیم و پروبیوتیک در جیره حاوی سطوح مختلف انرژی قابل متابولیسم بر عملکرد، خصوصیات لاشه، ریخت شناسی روده و جمعیت میکروبی در جوجههای گوشتی تغذیه شده با جیره بر پایه گندم-کنجاله سویا انجام شد. این آزمایش با 8 تیمار و 5 تکرار و با استفاده از 400 قطعه جوجه گوشتی نر سویه تجاری راس- ۳۰۸ در ۲۴ روز انجام شد. تیمارها شامل جیره با و بدون افزودن مولتی آنزیم ناتوزیم p (صفر و۵۰۰ گرم در تن) با و بدون افزودن پروبیوتیک لاکتوفید (صفر و 200 گرم در تن) و دو سطح انرژی قابل متابولیسم (2850 و 3100 کیلوکالری در کیلوگرم) در قالب طرح کاملاٌ تصادفی با آزمایش فاکتوریل2×2×2 انجام شد. افزایش سطح انرژی جیره به ۳۱۰۰ کیلوکالری بر کیلوگرم سبب بهبود مصرف خوراک، افزایش وزن در کل دوره آزمایش شد (05/0>P). افزودن پروبیوتیک و مولتی‌آنزیم سبب افزایش ارتفاع و عرض پرز، کاهش عمق کریپت و افزایش نسبت ارتفاع به عمق کریپت در دئودنوم روده جوجه ها در ۲۴سن روزگی شد (05/0>P). افزودن پروبیوتیک سبب افزایش جمعیت لاکتوباسیل و کاهش کلی فرم شد (05/0>P).افزایش سطح انرژی جیره به ۳۱۰۰ کیلوکاری بر کیلوگرم سبب افزایش جمعیت باکتری ها (لاکتوباسل، کلی فرم و کل باکتری‌ها) شد (05/0>P). اثر متقابل مولتی‌آنزیم، پروبیوتیک و انرژی بر جمعیت میکروبی دستگاه گوارش اثر معنی دار نداشت (05/0P>). بطور کلی افزودن آنزیم و پروبیوتیک به جیره با 3100 کیلوکالری انرژی قابل متابولیسم سبب افزایش مصرف خوراک و بهبود جمعیت میکروبی مفید شد.
تغذیه دام و طیور
غلامرضا زابلی
چکیده
در این پژوهش تأثیرافزودن سطوح محتلف سین‌بیوتیک به جیره برعملکرد، جمعیت میکروبی و ریخت‌سنجی روده‌کوچک جوجههای گوشتی در شرایط تنش گرمایی مزمن بررسی و سطح بهینه سین‌بیوتیک برآورد شد. در مجموع تعداد240 قطعه جوجه گوشتی راس- 308 یک روزه، به طور تصادفی در 4 گروه آزمایشی و 5 تکرار و 12 پرنده در هر تکرار اختصاص داده شد. تیمارهای آزمایشی شامل ...
بیشتر
در این پژوهش تأثیرافزودن سطوح محتلف سین‌بیوتیک به جیره برعملکرد، جمعیت میکروبی و ریخت‌سنجی روده‌کوچک جوجههای گوشتی در شرایط تنش گرمایی مزمن بررسی و سطح بهینه سین‌بیوتیک برآورد شد. در مجموع تعداد240 قطعه جوجه گوشتی راس- 308 یک روزه، به طور تصادفی در 4 گروه آزمایشی و 5 تکرار و 12 پرنده در هر تکرار اختصاص داده شد. تیمارهای آزمایشی شامل سطوح 0، 5/0، 1 و 5/1 )گرم در کیلوگرم جیره( سین‌بیوتیک که به جیره آزمایشی (پایه) از 3 روزگی تا 42 روزگی اضافه گردید. تنش مزمن گرمایی برای همه گروه‌ها از روز 28 تا 42 اعمال شد (روزانه 6 ساعت، دمای 32 درجه سلسیوس از ده صبح تا 4 عصر). نتایج نشان داد تغذیه با سین‌بیوتیک باعث بهبود معنی‌دار افزایش وزن بدن و مصرف خوراک تا 28 روزگی و دوره تنش مزمن گرمایی شد (05/0≥p). بطوریکه گروه‌های دریافت‌کننده 1 و 5/1 گرم در کیلوگرم سین‌بیوتیک بالاترین عملکرد را داشتند. تیمارهای حاوی سین‌بیوتیک بر جمعیت میکروبی تأثیر معنی‌داری داشت و باعث افزایش جمعیت باکتریهای تولیدکننده اسیدلاکتیک شد (05/0≥p). استفاده از سین‌بیوتیک در جیره باعث افزایش معنی دار ارتفاع پرز روده شد (05/0≥p). شاخص تولید اروپایی در تیمارهای حاوی 1 و 5/1 (گرم در کیلوگرم) سین‌بیوتیک افزایش معنی‌داری یافت (05/0≥p). نتایج پژوهش نشان می‌دهد که استفاده از سین‌بیوتیک در دوره تنش مزمن‌گرمایی با تغییر مثبت جمعیت میکروبی و ریخت سنجی روده، عملکرد را بهبود می‌دهد و بر اساس مدل‌سازی خطی و درجه دو، نقطه بهینه سطح سین‌بیوتیک برای افزایش وزن به ترتیب 3/1 و 42/1گرم در کیلوگرم جیره می‌باشد.
تغذیه دام و طیور
سعید هونجانی؛ سید داود شریفی؛ رضا صادقی؛ شکوفه غضنفری
چکیده
تأثیر مصرف خوراک ضدعفونی شده با گاز ازن بر عملکرد، خصوصیات لاشه و فراسنجه‌های خونی جوجههای گوشتی با استفاده از 432 قطعه جوجه گوشتی نر سویه راس 308 در یک آزمایش فاکتوریل 2×3 با سه سطح گاز ازن (صفر، 20 و 30 قسمت در میلیون) و دو سطح چربی شامل کم (یک و نیم و دو درصد روغن گیاهی به ترتیب برای دوره‌های رشد و پایانی) و زیاد (سه و چهار درصد به ترتیب ...
بیشتر
تأثیر مصرف خوراک ضدعفونی شده با گاز ازن بر عملکرد، خصوصیات لاشه و فراسنجه‌های خونی جوجههای گوشتی با استفاده از 432 قطعه جوجه گوشتی نر سویه راس 308 در یک آزمایش فاکتوریل 2×3 با سه سطح گاز ازن (صفر، 20 و 30 قسمت در میلیون) و دو سطح چربی شامل کم (یک و نیم و دو درصد روغن گیاهی به ترتیب برای دوره‌های رشد و پایانی) و زیاد (سه و چهار درصد به ترتیب برای دوره‌های رشد و پایانی) در قالب طرح کاملاً تصادفی با شش گروه آزمایشی، چهار تکرار و 18 قطعه پرنده در هر تکرار بررسی شد. در سن 42 روزگی، دو قطعه پرنده از هر تکرار انتخاب و بعد از وزن‌کشی کشتار و وزن لاشه، قلب، کبد، روده کوچک و روده‌های کور به‌دقت اندازه‌گیری شدند. نتایج نشان دادند که افزایش وزن جوجههای تغذیه شده با جیره پرچرب و بدون گازدهی، بطور معنی‌داری بالاتر از جوجههای تغذیه شده با جیره پرچرب و گازدهی شده با 20 قسمت در میلیون گاز ازن بود (05/0P<). وزن روده‌های کور جوجههای تغذیه شده با جیره‌های کم‌چرب، بالاتر از پرندگان تغذیه شده با جیره‌های پرچرب بود و پرندگان تغذیه شده با جیره‌های گاز دهی شده با 20 قسمت در میلیون گاز ازن، وزن روده‌های کور بیشتری داشتند (05/0P<). با توجه به نتایج این آزمایش، به نظر می-رسد که استفاده از گاز ازن برای ضدعفونی جیره‌های حاوی سطوح بالای چربی، بر کیفیت خوراک ثأثیر منفی دارد و موجب کاهش عملکرد جوجههای گوشتی می‌شود.
تغذیه دام و طیور
انور آموزمهر؛ بهروز دستار؛ امید عشایری زاده؛ رضا میرشکار؛ رضا عبدالهی
چکیده
برای انجام این آزمایش تعداد 450 قطعه نیمچه مادر گوشتی(راس 308)، با 6 تیمار و 5 تکرار و 15 پرنده در هر تکرار در 30 واحد آزمایشی توزیع شدند. آزمایش به‌صورت فاکتوریل 2 × 3 در قالب طرح کاملا تصادفی با 3 شکل خوراک (آردی، کرامبل و پلت) و 2 سطح غلظت مواد مغذی (جیره استاندارد و جیره رقیق‌شده به مقدار 90% استاندارد) در دوره رشد (7 تا 19 هفتگی) و دوره پیش‌تولید ...
بیشتر
برای انجام این آزمایش تعداد 450 قطعه نیمچه مادر گوشتی(راس 308)، با 6 تیمار و 5 تکرار و 15 پرنده در هر تکرار در 30 واحد آزمایشی توزیع شدند. آزمایش به‌صورت فاکتوریل 2 × 3 در قالب طرح کاملا تصادفی با 3 شکل خوراک (آردی، کرامبل و پلت) و 2 سطح غلظت مواد مغذی (جیره استاندارد و جیره رقیق‌شده به مقدار 90% استاندارد) در دوره رشد (7 تا 19 هفتگی) و دوره پیش‌تولید (19 هفتگی تا شوک نوری) انجام شد. نتایج نشان داد در دوره رشد شکل خوراک در جیره رقیق‌شده تأثیری بر وزن نیمچه‌ها نداشت. در حالیکه استفاده از خوراک پلت در مقایسه با خوراک آردی در جیره استاندارد سبب افزایش معنی‌دار وزن بدن شد (05/0 P <). در دوره پیش‌تولید استفاده از خوراک‌های پلت و کرامبل در مقایسه با خوراک آردی سبب افزایش معنی‌دار وزن بدن و رقیق‌سازی جیره سبب کاهش معنی‌دار وزن بدن نیمچه‌های مادر شد (05/0 P <). شکل خوراک و غلظت مواد مغذی تأثیر معنی‌دار بر ریخت‌شناسی پرزهای ژژنوم نداشتند (05/0 P >). استفاده از خوراک پلت در مقایسه با خوراک آردی سبب افزایش ضخامت بخش کرانیودورسال ضخیم ماهیچه‌های پشتی سنگدان نیمچه‌ها شد (05/0 P <). بر اساس نتایج این آزمایش، استفاده از جیره پلت یا کرامبل حاوی سطوح مواد مغذی توصیه شده کنترل وزن در گله‌های مادر گوشتی را به دلیل افزایش وزن بیشتر می‌تواند با مشکل مواجه کند ولی رقیق‌سازی جیره به مقدار 90 درصد مقدار مواد مغذی توصیه شده تا حدود زیادی در کنترل وزن موثر است.
تغذیه دام و طیور
فرخ بیکس؛ محسن دانشیار؛ عباس نیکو؛ سید علی میرقلنج
چکیده
هدف از این مطالعه بررسی اثر استات آمونیوم بر کاهش میزان سموم قارچی در خوراک و تأثیر آن بر عملکرد، خصوصیات لاشه و برخی فراسنجه‌های خونی جوجههای گوشتی بود. بدین منظور از تعداد 300 قطعه جوجه گوشتی یک روزه راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی با 6 تیمار و 5 تکرار و 10 پرنده در هر تکرار استفاده شد. تیمارهای آزمایشی بر پایه ذرت-کنجاله سویا شامل شاهد ...
بیشتر
هدف از این مطالعه بررسی اثر استات آمونیوم بر کاهش میزان سموم قارچی در خوراک و تأثیر آن بر عملکرد، خصوصیات لاشه و برخی فراسنجه‌های خونی جوجههای گوشتی بود. بدین منظور از تعداد 300 قطعه جوجه گوشتی یک روزه راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی با 6 تیمار و 5 تکرار و 10 پرنده در هر تکرار استفاده شد. تیمارهای آزمایشی بر پایه ذرت-کنجاله سویا شامل شاهد منفی (بدون سموم قارچی)، شاهد مثبت (جیره حاوی ذرت آلوده به آفلاتوکسین B1، اکراتوکسین A و زیرالنون) و جیره‌های حاوی 04/0، 06/0، 08/0 و 1/0 گرم در کیلوگرم استات آمونیوم بودند. صفات عملکردی در دوره‌های آغازین، رشد، پایانی و کل دوره اندازه‌گیری شدند. خصوصیات لاشه و فراسنجه‌های خونی در سن 42 روزگی اندازه‌گیری شدند. نتایج نشان داد که پرندگان تغذیه شده با جیره شاهد منفی و جیره شاهد مثبت حاوی 08/0 و 1/0 گرم استات آمونیوم در کیلوگرم خوراک، مصرف خوراک، افزایش وزن روزانه، بازده لاشه و وزن سینه بالاتری نسبت به پرندگان تیمار شاهد مثبت داشتند. پرندگان دریافت کننده تیمار شاهد منفی و تیمارهای حاوی سطوح مختلف استات آمونیوم غلظت آسپارتات آمینو ترانسفراز و آلانین آمینو ترانسفراز پایین‌تری نسبت به پرندگان تیمار شاهد مثبت داشتند. به طور کلی مشخص شد که استفاده از 08/0 و 1/0 گرم استات آمونیوم در جیره آلوده به سموم قارچی، از طریق رفع اثرات منفی سموم موجب بهبود عملکرد و خصوصیات لاشه جوجههای گوشتی می‌گردد.
