علوم دامی - فهرست مقالات

بررسی استفاده از نانو دی ال- متیونین بر عملکرد رشد، فراسنجههای خونی و ریخت شناسی روده جوجه‌های گوشتی

بهنام احمدی پور جونقانی؛ حسین ایمانی تبار؛ فریبرز خواجعلی؛ زینب توحیدیان

دوره 34، شماره 132 ، آذر 1400، ، صفحه 125-138

https://doi.org/10.22092/asj.2021.352298.2107

چکیده

در تحقیق حاضر با تبدیل اسید آمینه دی ال متیونین به فرم نانو متیونین و تغذیه آن در جوجه‌های گوشتی تأثیر آن بر عملکرد رشد، خصوصیات لاشه، فراسنجه های خونی و ریخت شناسی روده کوچک مورد بررسی قرار گرفت. تعداد 200 قطعه جوجه گوشتی مخلوط سویه آرین در قالب طرح کاملاً تصادفی با 5 تیمار، 4 تکرار به مدت 40 روز مورد استفاده قرار گرفتند. تیمارهای آزمایشی ... بیشتر در تحقیق حاضر با تبدیل اسید آمینه دی ال متیونین به فرم نانو متیونین و تغذیه آن در جوجه‌های گوشتی تأثیر آن بر عملکرد رشد، خصوصیات لاشه، فراسنجه های خونی و ریخت شناسی روده کوچک مورد بررسی قرار گرفت. تعداد 200 قطعه جوجه گوشتی مخلوط سویه آرین در قالب طرح کاملاً تصادفی با 5 تیمار، 4 تکرار به مدت 40 روز مورد استفاده قرار گرفتند. تیمارهای آزمایشی شامل 1- شاهد (متیونین را به شکل دی ال متیونین) 2- 75 درصد دی ال متیونین گروه شاهد + 5/2 درصد نانو متیونین 3- 50 درصد دی ال متیونین گروه شاهد + 5 درصد نانو متیونین 4- 25 درصد دی ال متیونین گروه شاهد + 5/7 درصد نانو متیونین 5- 10 درصد نانو متیونین بودند. نتایج نشان داد که کاهش متیونین جیره و جایگزین کردن آن با نانو متیونین اختلاف معنی داری از نظر افزایش وزن بدن، ضریب تبدیل خوراک، وزن لاشه، ران، کبد و قلب، غلظت آلانین آمینوترانسفراز، آسپارتات آمینوترانسفراز، آلکالین فسفاتاز، اسید اوریک سرم و همچنین ارتفاع و عرض پرزها در دئودنوم و ژژنوم در بین تیمارها مشاهده نشد. اما در تیمارهایی که 5/7 و 10 درصد نانو متیونین جایگزین شده‌بود افزایش معنی‌داری در وزن سینه و ارتفاع، عرض و سطح جذب پرزهای ایلئوم نسبت به تیمار شاهد مشاهده گردید (05/0P<). براساس نتایج حاضر، کاهش 90 درصدی مکمل دی ال متیونین جیره و جایگزینی فرم نانوی متیونین تأثیر منفی بر فراسنجه‌های اندازه‌گیری نشان نداد. با توجه به جدید بودن موضوع نیازمند به تحقیقات گسترده‌تری در این زمینه است.

مروری بر استفاده از حشرات در تغذیه طیور، فرصت‌ها و چالش‌ها

امیرحسین علیزاده قمصری؛ سید عبداله حسینی

دوره 34، شماره 131 ، شهریور 1400، ، صفحه 167-186

https://doi.org/10.22092/asj.2020.351213.2084

چکیده

محدودیت منابع خوراکی در سطح جهان و کشور ما، توجه به استفاده از خوراک‌های جایگزین را افزایش داده است. پرورش حشرات یکی از شیوه‌های پیشنهاد شده به منظور ارتقای امنیت غذایی برای انسان و حیوانات است. حشرات به سرعت رشد کرده و تکثیر می شوند و به دلیل خون‌سرد بودن، ضریب تبدیل غذایی مناسبی دارند. آنها همچنین قادرند پس‌ماندهای کشاورزی را به ... بیشتر محدودیت منابع خوراکی در سطح جهان و کشور ما، توجه به استفاده از خوراک‌های جایگزین را افزایش داده است. پرورش حشرات یکی از شیوه‌های پیشنهاد شده به منظور ارتقای امنیت غذایی برای انسان و حیوانات است. حشرات به سرعت رشد کرده و تکثیر می شوند و به دلیل خون‌سرد بودن، ضریب تبدیل غذایی مناسبی دارند. آنها همچنین قادرند پس‌ماندهای کشاورزی را به زیست‌توده‌ای با ارزش انرژی و پروتئین مناسب تبدیل نمایند. این مقاله بر معرفی برخی حشرات مورد استفاده در تغذیه طیور (شامل جیرجیرک، میل‌ورم، لارو مگس سرباز سیاه، لارو مگس خانگی، ملخ) و کرم خاکی تمرکز یافته، در ادامه یافته‌های یافته‌های متخصصین تغذیه طیور درباره آنها مرور شده و در انتها به چالش‌های مربوط به ترویج استفاده از حشرات در صنعت طیور اشاره شده است. نتایج پژوهش ها نشانگر سطوح مناسب پروتئین خام (بین 42/1 تا 63/3 درصد) و انرژی قابل متابولسیم (بین 3298 تا 3833 کیلوکالری در کیلوگرم) در حشرات یا لارو مورد بررسی و امکان‌پذیر بودن استفاده از آن در خوراک طیور (به‌طور معمول 5 درصد جیره) بود. برخی نکات که در خصوص چالش‌های پرورش و استفاده از حشرات باید مورد توجه ویژه قرارگیرند شامل تدوین دستورالعمل قانونی برای صدور مجوز پرورش و مصرف حشرات، انتخاب گونه حشره ایمن و مناسب، نوع بستر پرورش و تغذیه، میزان کیتین موجود در اسکلت خارجی و همچنین بازاریابی مناسب و فرهنگ‌سازی در بین پرورش‌دهندگان و مصرف‌کنندگان گوشت طیور هستند.

تأثیر سطوح پودر دانه اسپند در جیره غذایی بر عملکرد و خصوصیات لاشه جوجه‌های گوشتی

حسین جهانیان نجف آبادی؛ اسماعیل کاظمی

دوره 34، شماره 131 ، شهریور 1400، ، صفحه 199-216

https://doi.org/10.22092/asj.2021.355126.2161

چکیده

به‌منظور ارزیابی تأثیر سطوح پودر دانه اسپند در جیره غذایی بر عملکرد و خصوصیات لاشه جوجه‌های گوشتی، آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار، چهار تکرار و 18 قطعه پرنده در هر تکرار به مدت 6 هفته انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل جیره شاهد (حاوی ذرت و کنجاله سویا) و جیره‌های 2، 3 و 4 به ترتیب حاوی 02/0 درصد آنتی‌بیوتیک محرک رشد ویرجینیامایسین، ... بیشتر به‌منظور ارزیابی تأثیر سطوح پودر دانه اسپند در جیره غذایی بر عملکرد و خصوصیات لاشه جوجه‌های گوشتی، آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار، چهار تکرار و 18 قطعه پرنده در هر تکرار به مدت 6 هفته انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل جیره شاهد (حاوی ذرت و کنجاله سویا) و جیره‌های 2، 3 و 4 به ترتیب حاوی 02/0 درصد آنتی‌بیوتیک محرک رشد ویرجینیامایسین، 25/0 و 50/0 درصد پودر دانه اسپند بودند. مصرف خوراک، وزن بدن، افزایش وزن و ضریب تبدیل خوراک در پایان هر دوره پرورش و نیز کل دوره آزمایش، اندازه‌گیری و تلفات به‌صورت روزانه ثبت شدند. در پایان دوره آزمایش، دو قطعه پرنده از هر تکرار انتخاب، کشتار و ویژگی‌های لاشه، اندام‌های محوطه شکمی و وزن و طول بخش‌های مختلف روده، اندازه‌گیری شدند. نتایج این مطالعه نشان داد که در دوره رشد، پایانی و نیز کل دوره پرورش، میزان مصرف خوراک، وزن بدن و افزایش وزن جوجه‌های تغذیه شده با جیره حاوی 50/0 درصد پودر دانه اسپند به‌طور معنی‌داری کمتر از سایر تیمارها بود (05/0>P). درصد چربی محوطه شکمی جوجه‌های تغذیه شده با جیره حاوی 50/0 درصد پودر دانه اسپند به‌طور بسیار معنی‌داری (01/0>P) کمتر و درصد پیش‌معده، سنگدان و دوازدهه آنها به‌طور معنی‌داری (05/0>P) بیشتر از سایر تیمارها بود. بر طبق نتایج این آزمایش، به نظر می‌رسد که اگرچه استفاده از پودر دانه اسپند در جیره، عملکرد را کاهش می‌دهد ولی می‌تواند کیفیت و پایداری اکسیداتیو لاشه جوجه‌های گوشتی را از طریق کاهش درصد چربی محوطه شکمی افزایش دهد.

اثر منبع و سطح منگنز، روی و مس بر عملکرد جوجه گوشتی با استفاده از روش مدیریت تصمیم‌گیری چند‌شاخصی

مهرداد نفیسی؛ منصور رضائی؛ سید عبداله حسینی؛ محمد کاظمی فرد؛ مهدی امیر صادقی؛ مجید افشار

دوره 34، شماره 130 ، خرداد 1400، ، صفحه 75-88

https://doi.org/10.22092/asj.2020.125290.1876

چکیده

این تحقیق به منظور بررسی اثر منبع و سطح استفاده از عناصر منگنز، روی و مس بر عملکرد رشد سویه تجاری جوجه گوشتی کاب 500 با استفاده از طرح کاملاً تصادفی با 7 تیمار، 4 تکرار و 20 قطعه جوجه در هر واحد آزمایشی انجام شد. جوجه‌ها در طول دوره پرورش در شرایط یکسان نگهداری شدند. جهت انتخاب بهترین تیمار و تصمیم‌گیری در مورد منبع و سطح عناصر منگنز، روی ... بیشتر

اثرات سطوح مختلف انرژی قابل سوخت و ساز و پروتئین جیره بر عملکرد رشد ، بازده استفاده از انرژی و پروتئین و پاسخ سیستم ایمنی جوجه های گوشتی سویه راس 308

امیر کوشنده؛ محمد چمنی؛ اکبر یعقوبفر؛ علی اصغر صادقی؛ حسن بانه

دوره 34، شماره 130 ، خرداد 1400، ، صفحه 89-108

https://doi.org/10.22092/asj.2020.126873.1950

چکیده

برای ارزیابی اثرات سطوح مختلف انرژی قابل سوخت و ساز و پروتئین جیره بر عملکرد رشد، بازده استفاده از انرژی و پروتئین و پاسخ سیستم ایمنی جوجه های گوشتی، 640 قطعه جوجه گوشتی سویه راس 308 در قالب آزمایش فاکتوریل 2×2×2 با طرح پایه کاملاً تصادفی شامل 8 تیمار، 4 تکرار 20 قطعه جوجه در هر تکرار مورد استفاده قرار گرفتند. نتایج نشان دادند که افزایش ... بیشتر برای ارزیابی اثرات سطوح مختلف انرژی قابل سوخت و ساز و پروتئین جیره بر عملکرد رشد، بازده استفاده از انرژی و پروتئین و پاسخ سیستم ایمنی جوجه های گوشتی، 640 قطعه جوجه گوشتی سویه راس 308 در قالب آزمایش فاکتوریل 2×2×2 با طرح پایه کاملاً تصادفی شامل 8 تیمار، 4 تکرار 20 قطعه جوجه در هر تکرار مورد استفاده قرار گرفتند. نتایج نشان دادند که افزایش سطح انرژی و پروتئین جیره تأثیر معنی داری بر ضریب تبدیل غذایی نداشت (0.05< p) ولی موجب کاهش بازده استفاده از پروتئین (0.01>P) در هفته دوم و ششم شد. افزایش انرژی با سطح کمتر پروتئین (22 درصد) تا سن 21 روزگی موجب کاهش مصرف انرژی و پروتئین گردید و سپس با افزایش سطح پروتئین (24 درصد) تا سن 42 روزگی منجر به افزایش مصرف انرژی و پروتئین شد. ضریب تبدیل غذایی در جوجه های نر با افزایش سطح انرژی جیره، بهبودی جزئی یافت ولی مصرف انرژی و پروتئین اندکی بیشتر بود و ماده ها در سن 35 روزگی بازده انرژی و پروتئین بالاتری داشتند. با افزایش سطح انرژی جیره، تیتر آنتی بادی بر علیه SRBC افزایش یافت. غلظت HDL و وزن قلب در نرها بیشتر بود. افزایش انرژی موجب دفع بیشتر نیتروژن شد و با سطح بالاتر پروتئین (24 درصد) موجب کاهش وزن روده گردید. بنابراین افزایش انرژی و پروتئین تا هفته سوم و سپس کاهش پروتئین تا انتهای دوره جهت مصرف بهینه انرژی و پروتئین و بهبود بازده استفاده از انرژی و پروتئین توصیه می شود.

اثر جایگزینی علوفه اسپرس با یونجه در سطوح مختلف کنسانتره بر عملکرد و کیفیت لاشه بره‌های پرواری لری

بهروز یاراحمدی؛ محسن محمدی ساعی؛ نادر پاپی؛ کریم قربانی

دوره 33، شماره 129 ، اسفند 1399، ، صفحه 33-48

https://doi.org/10.22092/asj.2019.125642.1949

چکیده

این تحقیق به‌منظور بررسی اثر جایگزینی علوفه مصرفی اسپرس با یونجه در سطوح مختلف علوفه به کنسانتره جیره بر عملکرد رشد و صفات کمی و کیفی لاشه بره‌های نر نژاد لری انجام شد. آزمایش با تعداد 54 رأس بره‌ی نر 30 کیلوگرمی بر اساس آزمایش فاکتوریل با طرح پایه کاملاً تصادفی (3×2) با سه تکرار (هر تکرار شامل 3 رأس بره) انجام شد. تیمارها شامل دو نوع ... بیشتر

تاثیر داروی آهسته رهش نیتروگلیسیرین بر عملکرد، فراسنجه‌های خونی و هورمونی جوجه‌های گوشتی تحت شرایط القای آسیت

محمد حسین نعمتی

دوره 33، شماره 129 ، اسفند 1399، ، صفحه 61-74

https://doi.org/10.22092/asj.2019.127201.1958

چکیده

این آزمایش به منظور بررسی تاثیر افزودن داروی آهسته رهش نیتروگلیسیرین بر عملکرد، فراسنجه‌های خونی و هورمونی جوجه‌های گوشتی تحت شرایط القای آسیت انجام شد. تعداد 500 قطعه جوجه‌ گوشتی نر در سن هفت روزگی در قالب طرح کاملا تصادفی با 5 تیمار، 5 تکرار و 20 قطعه جوجه‌ در هر تکرار، مورد استفاده قرار گرفتند. تیمارهای آزمایشی شامل 1- گروه شاهد مثبت ... بیشتر این آزمایش به منظور بررسی تاثیر افزودن داروی آهسته رهش نیتروگلیسیرین بر عملکرد، فراسنجه‌های خونی و هورمونی جوجه‌های گوشتی تحت شرایط القای آسیت انجام شد. تعداد 500 قطعه جوجه‌ گوشتی نر در سن هفت روزگی در قالب طرح کاملا تصادفی با 5 تیمار، 5 تکرار و 20 قطعه جوجه‌ در هر تکرار، مورد استفاده قرار گرفتند. تیمارهای آزمایشی شامل 1- گروه شاهد مثبت (بدون القاء آسیت و بدون افزودن داروی نیتروگلیسیرین) 2- گروه شاهد منفی (القاء آسیت بدون افزودن داروی نیتروگلیسیرین، تیمارهای 3، 4 و 5 به ترتیب شامل القاء آسیت به همراه 5، 10 و 20 میلی‌گرم در کیلوگرم جیره از داروی نیتروگلیسیرین بودند. برای القای تنش سرمایی، از سن 15 تا 42 روزگی، دمای سالن در حد 15 درجه سانتی‌گراد، ثابت نگه داشته شد. نتایج نشان داد که خوراک مصرفی و وزن بدن در دوره رشدی و پایانی تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت لیکن استفاده از داروی نیتروگلیسیرین به میزان 20 میلی‌گرم در کیلوگرم منجر به بهبود معنی‌دار ضریب تبدیل غذایی در دوره پایانی و کل دوره شد. کارایی مصرف انرژی و پروتئین و همچنین شاخص تولید با مصرف 20 میلی‌گرم داروی نیتروگلیسیرین نسبت به گروه شاهد منفی به طور معنی‌دار بهبود یافت که قابل قیاس با گروه کنترل مثبت بود. غلظت گلوکز خون در نتیجه تنش افزایش معنی‌دار نشان داد. سطح هورمون T3 و نسبت T3/T4 در نتیجه تنش افزایش نشان داد و استفاده از داروی نیتروگلیسیرین منجر به کاهش آن شد.

تأثیر پودر پَر آبکافت قلیائی بر عملکرد و اکسیداسیون چربی گوشت و تخم بلدرچین تخم‌گذار

داود خداپرست؛ محمد امیر کریمی ترشیزی؛ شعبان رحیمی

دوره 33، شماره 129 ، اسفند 1399، ، صفحه 87-100

https://doi.org/10.22092/asj.2019.126136.1916

چکیده

به منظور بررسی تأثیر پودر پَر آبکافت قلیائی بر عملکرد بلدرچین تخمگذار از تعداد 64 قطعه بلدرچین بالغ در سن 40 روزگی استفاده شد. از این تعداد 48 قطعه بلدرچین ماده و 16 قطعه بلدرچین نَر با نسبت سه به یک به صورت کاملاً تصادفی در قفس‌های جداگانه، در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با 4 تکرار مشتمل بر 4 پرنده در هر تکرار استفاده شد. تیمارهای آزمایشی ... بیشتر

تأثیر شکل فیزیکی خوراک و نوع پروبیوتیک بر عملکرد، خصوصیات لاشه و اسیدیته محتویات دستگاه گوارش جوجه‌های گوشتی

محمد جواد آگاه؛ علی داد بوستانی؛ مجید هاشمی؛ مظاهر صفدریان؛ محمدرضا هاشمی؛ حسن صالح

دوره 33، شماره 129 ، اسفند 1399، ، صفحه 101-112

https://doi.org/10.22092/asj.2019.126980.1951

چکیده

پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر شکل فیزیکی خوراک و نوع پروبیوتیک بر عملکرد، خصوصیات لاشه و اسیدیته محتویات روده کوچک و سکوم جوجه‌های گوشتی (از سن 1 تا 42 روزگی) انجام شد. تعداد 720 قطعه جوجه گوشتی سویه راس 308 از مخلوط دو جنس در 24 واحد آزمایش و 6 تیمار با 4 تکرار و 30 قطعه جوجه در هر تکرار توزیع شدند. آزمایش به صورت چند عاملی 3×2 در قالب طرح کاملاً ... بیشتر پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر شکل فیزیکی خوراک و نوع پروبیوتیک بر عملکرد، خصوصیات لاشه و اسیدیته محتویات روده کوچک و سکوم جوجه‌های گوشتی (از سن 1 تا 42 روزگی) انجام شد. تعداد 720 قطعه جوجه گوشتی سویه راس 308 از مخلوط دو جنس در 24 واحد آزمایش و 6 تیمار با 4 تکرار و 30 قطعه جوجه در هر تکرار توزیع شدند. آزمایش به صورت چند عاملی 3×2 در قالب طرح کاملاً تصادفی با دو شکل خوراک (آردی و پلت) و سه حالت استفاده از پروبیوتیک (بدون پروبیوتیک، پروبیوتیک پروتکسین و پروبیوتیک مولتی بهسیل) اجرا شد. نتایج نشان داد جیره‌های پلت شده باعث افزایش معنی‌دار خوراک مصرفی، افزایش وزن جوجه‌ها و بهبود ضریب تبدیل غذایی در دوره‌های پرورشی آغازین، رشدی و کل دوره شدند (01/0>P). استفاده از پروتکسین در مقایسه با جیره بدون پروبیوتیک باعث افزایش معنی‌دار اضافه وزن (31/56 دربرابر 78/53 گرم/پرنده/روز) و بهبود ضریب تبدیل (61/1 در برابر 73/1) جوجه‌ها شد (05/0>P). در مقایسه با جیره بدون پروبیوتیک، کاربرد پروبیوتیک‌های پروتکسین و مولتی بهسیل در جیره باعث افزایش معنی‌دار درصد سینه به ترتیب (62/22 و 5/21 در برابر 63/20) و کاهش معنی‌دار pH دئودنوم (57/5 و 59/5 در برابر 83/5)، ژژنوم (95/5 و 92/5 در برابر 16/6) و ایلئوم (58/6 و 91/6 در برابر 98/6) شد(05/0>P). نتیجه نهایی این که کاربرد پروبیوتیک در خوراک‌های پلت شده منجر به بهبود عملکرد پرورشی جوجه‌های گوشتی در مقایسه با خوراک آردی شد. از این لحاظ پروبیوتیک پروتکسین در مقایسه با پروبیوتیک مولتی بهسیل راندمان بالاتری را نشان داد.

بررسی اثر اسیداُرگانیک و نانو ذرات نقره پوشش داده شده بر زئولیت بر عملکرد، مورفولوژی روده و جمعیت میکروبی دستگاه گوارش جوجه‌های گوشتی

سحر علی آبادی؛ سید رضا هاشمی؛ داریوش داودی؛ سعید حسنی؛ سمیرا شکیبا

دوره 33، شماره 129 ، اسفند 1399، ، صفحه 155-166

https://doi.org/10.22092/asj.2020.128113.2004

چکیده

این پژوهش به منظور بررسی تأثیر اسید اُرگانیک و نانوذرات نقره پوشش داده شده بر زئولیت بر عملکرد، مورفولوژی روده، و جمعیت میکروبی دستگاه گوارش جوجه‌های گوشتی انجام گرفت. تعداد 375 قطعه جوجه گوشتی از مخلوط دو جنس در 5 تیمار شامل: 1) تیمار شاهد، 2) تیمار شاهد مکمل شده با 1% زئولیت، 3) تیمار شاهد مکمل شده با 1% زئولیت پوشش داده شده با 5/0% نانوذرات ... بیشتر این پژوهش به منظور بررسی تأثیر اسید اُرگانیک و نانوذرات نقره پوشش داده شده بر زئولیت بر عملکرد، مورفولوژی روده، و جمعیت میکروبی دستگاه گوارش جوجه‌های گوشتی انجام گرفت. تعداد 375 قطعه جوجه گوشتی از مخلوط دو جنس در 5 تیمار شامل: 1) تیمار شاهد، 2) تیمار شاهد مکمل شده با 1% زئولیت، 3) تیمار شاهد مکمل شده با 1% زئولیت پوشش داده شده با 5/0% نانوذرات نقره، 4) تیمار شاهد مکمل شده با 5/1 گرم اسید اُرگانیک در کیلوگرم جیره و 5) تیمار شاهد مکمل شده با 1% زئولیت پوشش داده شده با 5/0% نانوذرات نقره به علاوه 5/1 گرم اسید اُرگانیک در کیلوگرم اختصاص داده شد. تیمارهای آزمایشی در شاخص‌های عملکرد اختلاف معنی‌داری با تیمار شاهد نداشتند (05/0< p). تغذیه جوجه‌های گوشتی با تیمار نانوذرات نقره پوشش داده شده بر زئولیت موجب کاهش جمعیت کل باکتری‌های بی‌هوازی سکوم در روز 21 دوره پرورش شد(05/0>P). افزایش جمعیت لاکتوباسیل‌های ایلئوم در تمامی تیمارهای آزمایشی نسبت به تیمار شاهد در روز 42 دوره پرورش مشاهده شد و بیشترین مقدار لاکتوباسیل‌های سکوم در هر دو تیمار حاوی اسیداُرگانیک مشاهده شد (05/0>P). تغذیه جوجه‌های گوشتی با تیمار حاوی نانوذرات نقره پوشش داده شده بر زئولیت موجب افزایش ارتفاع پرز، نسبت ارتفاع پرز به عمق کریپت، مساحت پرز و ضخامت لایه ماهیچه‌ای و کاهش عمق کریپت و عرض پرز نسبت به تیمار شاهد شد (05/0>P). به طور کلی، نانوذرات نقره پوشش داده شده بر زئولیت موجب افزایش لاکتوباسیل‌ها در روده شد که می‌تواند به‌عنوان محرک رشد و سلامت به‌صورت مکمل در تغذیه طیور استفاده گردد.

مقایسه اثرات محرک‌های رشد بر پایه گیاهان دارویی و پری‌بیوتیک ( لاکتوز) بر عملکرد، خصوصیات لاشه و مورفولوژی روده کوچک جوجه‌های گوشتی

عبدالرضا محسنی قره چیق؛ جعفر فخرایی؛ سید عبداله حسینی؛ حسین منصوری یاراحمدی؛ هوشنگ لطف الهیان

دوره 33، شماره 128 ، آذر 1399، ، صفحه 15-28

https://doi.org/10.22092/asj.2019.126470.1934

چکیده

هدف پژوهش حاضر بررسی کارآیی افزودن محرک‌های رشد گیاهی معرفی شده توسط مؤسسه تحقیقات علوم دامی کشور ( ASRI1 و ASRI2)، و مشابه وارداتی آن‌ها (Optifeed) پری‌بیوتیک به جیره بر عملکرد، خصوصیات لاشه و مورفولوژی روده کوچک جوجه‌های گوشتی بود. تعداد 875 قطعه جوجه گوشتی یک-روزه سویه راس- 308 به صورت مخلوط نر و ماده به 6 گروه آزمایشی، 5 تکرار و 25 پرنده در هر ... بیشتر هدف پژوهش حاضر بررسی کارآیی افزودن محرک‌های رشد گیاهی معرفی شده توسط مؤسسه تحقیقات علوم دامی کشور ( ASRI1 و ASRI2)، و مشابه وارداتی آن‌ها (Optifeed) پری‌بیوتیک به جیره بر عملکرد، خصوصیات لاشه و مورفولوژی روده کوچک جوجه‌های گوشتی بود. تعداد 875 قطعه جوجه گوشتی یک-روزه سویه راس- 308 به صورت مخلوط نر و ماده به 6 گروه آزمایشی، 5 تکرار و 25 پرنده در هر تکرار اختصاص داده شد. جیره مورد استفاده به صورت مرحله ای در 3 مقطع 0 تا 10 روزگی،‌ 11 تا 24 روزگی و 25 تا 42 روزگی با توجه به احتیاجات نژادی سویه راس تنظیم شد. این آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی با آرایش فاکتوریل2×3 با سه نوع محرک رشد (ASRI1، ASRI2 و وارداتی) و دو سطح پری‌بیوتیک Optifeed (صفر و 1 کیلوگرم در تن) انجام شد. نتایج نشان داد که اثر محرک‌های رشد گیاهی و پری‌بیوتیک بر مقادیر خوراک مصرفی، وزن بدن و ضریب تبدیل خوراک در دوره‌های مختلف پرورشی معنی‌دار نبود (05/0< p). اثر محرک‌های رشد بر خصوصیات لاشه معنی‌دار نبود ولی پری‌بیوتیک سبب کاهش درصد لاشه شد (05/0>p). طول و وزن نسبی روده و خصوصیات ریخت‌شناسی روده تحت تأثیر نوع محرک‌های رشد و پری‌بیوتیک قرار نگرفت (05/0< p). بر اساس نتایج این تحقیق، محرک‌های رشد داخلی تولید شده در مؤسسه تحقیقات علوم دامی کشور قابلیت جایگزینی با محصول خارجی را دارند.

ارزشیابی خصوصیات پروتئین پودر بقایای کشتارگاه طیور با مدل CNCPS و تاثیر سطوح مختلف آن بر عملکرد بره های پرواری نژاد بلوچی

محدثه رودباری؛ تقی قورچی؛ سعید حسنی؛ بهروز دستار؛ راحله رجبی علی آبادی؛ محمدرضا بیرجندی

دوره 33، شماره 128 ، آذر 1399، ، صفحه 29-38

https://doi.org/10.22092/asj.2019.124374.1825

چکیده

به منظور بررسی تاثیر سطوح مختلف پودر بقایای کشتارگاه طیور بر عملکرد بره‌های نر نژاد بلوچی، آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 جیره آزمایشی حاوی سطوح مختلف (صفر، 5/2، 5 و 5/7) پودر بقایای کشتارگاه طیور با6 تکرارانجام شد. طول دوره پروار 90 روز با 14 روز دوره عادت‌پذیری بود. سطوح مختلف پودر بقایای کشتارگاه طیور براضافه وزن روزانه بره‌ها، ... بیشتر

اثر جرم ذرت بر عملکرد و شاخص های ایمنی جوجه های گوشتی

مجید توکلی؛ فرید شریعتمداری؛ سید عبداله حسینی؛ هوشنگ لطف الهیان؛ امیرحسین علیزاده قمصری

دوره 33، شماره 128 ، آذر 1399، ، صفحه 39-52

https://doi.org/10.22092/asj.2019.124491.1830

چکیده

ذرت و فرآورده های جانبی آن از مهمترین محصولاتی هستند که در تغذیه دام و طیور برای تأمین انرژی مورد استفاده قرار می گیرند. به منظور بررسی تأثیر سطوح مختلف جرم ذرت (حاوی روغن زیاد) بر عملکرد و شاخص های ایمنی جوجه های گوشتی آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با 5 گروه آزمایشی، 5 تکرار و 30 قطعه پرنده در هر واحد آزمایشی از سن 14 تا 42 روزگی انجام ... بیشتر ذرت و فرآورده های جانبی آن از مهمترین محصولاتی هستند که در تغذیه دام و طیور برای تأمین انرژی مورد استفاده قرار می گیرند. به منظور بررسی تأثیر سطوح مختلف جرم ذرت (حاوی روغن زیاد) بر عملکرد و شاخص های ایمنی جوجه های گوشتی آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با 5 گروه آزمایشی، 5 تکرار و 30 قطعه پرنده در هر واحد آزمایشی از سن 14 تا 42 روزگی انجام شد. گروه های آزمایشی شامل پرندگان دریافت کننده سطوح صفر (شاهد)، 5، 10، 15 و 20 درصد جرم ذرت بود. در سنین 21 و 28 روزگی بالاترین وزن زنده در گروه دریافت کننده 10 درصد جرم ذرت مشاهده شد (0.05>P). در سن42 روزگی، اثر سطح جرم ذرت بر وزن زنده، شاخص تولید و هزینه خوراک مصرفی به ازای هر کیلوگرم وزن زنده معنی دار بود (0.05>P). کمترین شاخص تولید در گروه دریافت کننده 20 درصد جرم ذرت مشاهده شد (0.05>P). بین گروه های آزمایشی تفاوت معنی داری در مقدار خوراک مصرفی و شاخص های ریخت شناختی روده از جمله طول پرز، ضخامت پرز، عمق کریپت و نسبت طول پرز به عمق کریپت مشاهده نشد. همچنین اثر سطوح مختلف جرم ذرت بر تیتر آنتی‌بادی علیه گلبول قرمز گوسفندی (SRBC)، ایمونوگلوبولین G، ایمونوگلوبولین M و شمارش تفریقی گلبول های سفید خون معنی‌دار نبود. بر اساس نتیجه به دست آمده درباره هزینه خوراک به ازای هر کیلوگرم وزن زنده، می توان از جرم ذرت تا سطح 10 درصد جیره در دوره 15 تا 42 روزگی جوجه های گوشتی استفاده کرد.

مقایسه سیستم ایمنی، جمعیت میکروبی، فراسنجه‌های خونی و صفات عملکرد پنج سویه متداول جوجه گوشتی در ایران

صیفعلی ورمقانی؛ محمد اکبری قرایی؛ حسین ابوالفتحی؛ علی خطیب جو؛ کامران طاهرپور؛ هوشنگ جعفری

دوره 33، شماره 128 ، آذر 1399، ، صفحه 53-68

https://doi.org/10.22092/asj.2019.123257.1768

چکیده

این تحقیق‌به‌منظور مقایسه وضعیت سیستم‌ ایمنی، جمعیت ‌میکروبی، فراسنجه‌های‌خونی و صفات‌عملکرد پنج سویه تجاری جوجه‌‌گوشتی پرورشی‌متداول در ایران انجام شد. بدین منظور، از گله‌های مادر‌‌گوشتی با سن 31 تا 33 هفته سویه‌های تجاری جوجه‌گوشتی شامل آربور ایکرز، آرین، راس 308، کاب و هوبارد، تخم‌مرغ‌‌نطفه‌دار تهیه و تعداد 260 قطعه ... بیشتر این تحقیق‌به‌منظور مقایسه وضعیت سیستم‌ ایمنی، جمعیت ‌میکروبی، فراسنجه‌های‌خونی و صفات‌عملکرد پنج سویه تجاری جوجه‌‌گوشتی پرورشی‌متداول در ایران انجام شد. بدین منظور، از گله‌های مادر‌‌گوشتی با سن 31 تا 33 هفته سویه‌های تجاری جوجه‌گوشتی شامل آربور ایکرز، آرین، راس 308، کاب و هوبارد، تخم‌مرغ‌‌نطفه‌دار تهیه و تعداد 260 قطعه جوجه‌‌‌گوشتی یک‌روزه در قالب طرح کاملاً ‌تصادفی با پنج‌تیمار (سویه‌جوجه‌ها)، چهار تکرار و 13 قطعه جوجه در هر تکرار در شرایط پرورشی یکسان، به مدت 49 روز پرورش داده‌شدند. نتایج‌نشان داد که اختلاف میانگین وزن‌زنده، ضریب‌تبدیل ‌غذایی و شاخص‌‌تولید در پایان دوره‌پرورش بین تیمارها معنی‌دار نبود. بیش‌ترین مقدار مصرف خوراک‌مربوط به سویه راس و کم‌ترین مقدار مربوط به سویه آرین بود ‌(05/0p <). اختلاف میانگین تعداد کل گلبول‌های‌سفید خون، لنفوسیت، هتروفیل، ائوزینوفیل، مونوسیت و نسبت هتروفیل به لنفوسیت در سنین 21 و 42 روزگی بین تیمار معنی‌دار نبود. تزریق سوسپانسیون گلبول‌‌ قرمز ‌خون گوسفند تأثیر معنی‌داری بر عیار‌پادتن تولیده شده نداشت. اثر سویه‌ بر وزن نسبی اندام‌های سیستم‌ایمنی شامل طحال و بورس‌فابریسیوس در سنین 21 و 42 روزگی معنی‌دار نبود. فعالیت آنزیم‌آسپارتات‌آمینوترانسفراز در بین سویه‌های مختلف، تفاوت معنی‌داری نشان نداد. تیمارهای مختلف آزمایشی تأثیر معنی‌داری بر جمعیت اشریشیا‌کلی و لاکتوباسیل تهی روده و ایلئوم و غلظت تری‌گلیسرید، لیپوپروتئین‌با‌چگالی‌بالا و لیپوپروتئین‌با‌چگالی پائین خون در پایان دوره آزمایش نداشتند. در مجموع، نتایج نشان داد که‌در‌شرایط پرورشی یکسان، شاخص‌های تولیدی، سیستم‌ایمنی و جمعیت میکروبی این سویه‌ها تقریباً مشابه می‌باشد و واحدهای پرورش جوجه ‌گوشتی بدون توجه به نوع سویه و بر اساس کیفیت جوجه‌های یک روزه، می‌توانند هر یک از این سویه‌ها را پرورش دهند

اثر نوع جیره و RFI بر فراسنجه‌های خونی و عملکرد بره‌های نر نژاد کرمانی

معظمه گوری؛ محمدرضا دهقانی؛ مصطفی یوسف الهی؛ ریحانه هوشیار

دوره 33، شماره 128 ، آذر 1399، ، صفحه 169-178

https://doi.org/10.22092/asj.2019.127378.1963

چکیده

این تحقیق به منظور بررسی اثر نوع جیره و RFI بر فراسنجه‌های خونی و عملکرد بره‌های نر نژاد کرمانی انجام گردید. آزمایش ابتدا به صورت طرح کاملاً تصادفی با دو نوع جیره آزمایشی شامل: جیره با کنسانتره بالا و جیره با علوفه بالا، بر روی 40 رأس بره‌ی‌ نر با میانگین سن 5/3 ماه و وزن اولیه 5/1 ±16 کیلوگرم به مدت 42 روز اجرا گردید. میزان خوراک مصرفی ... بیشتر این تحقیق به منظور بررسی اثر نوع جیره و RFI بر فراسنجه‌های خونی و عملکرد بره‌های نر نژاد کرمانی انجام گردید. آزمایش ابتدا به صورت طرح کاملاً تصادفی با دو نوع جیره آزمایشی شامل: جیره با کنسانتره بالا و جیره با علوفه بالا، بر روی 40 رأس بره‌ی‌ نر با میانگین سن 5/3 ماه و وزن اولیه 5/1 ±16 کیلوگرم به مدت 42 روز اجرا گردید. میزان خوراک مصرفی و افزایش وزن بره‌ها اندازه‌گیری شد و بر پایه آن مقدار RFI محاسبه گردید. سپس دام‌های مصرف‌کننده هر جیره بر اساس مقدارRFI به صورت دام‌های با RFI بالا (کم‌بازده) و RFI پایین (پربازده) در نظر گرفته شدند و تأثیر نوع جیره و RFI بر فراسنجه‌های خونی و عملکرد بره‌ها در قالب آزمایش فاکتوریل (2×2) بررسی شد. استفاده از جیره حاوی کنسانتره بالا سبب کاهش ماده خشک مصرفی، بهبود وزن نهایی، افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل خوراک شد (01/0p <). غلظت گلوکز، تری‌گلیسرید، انسولین، گرلین و فاکتور رشد شبه‌انسولین خون با مصرف کنسانتره بالا افزایش و غلظت اوره خون کاهش یافت (01/0p <). دام‌های با RFI پایین، مصرف خوراک کمتر و ضریب تبدیل خوراک بهتری داشتند (01/0p <). غلظت گلوکز، اوره، گرلین و فاکتور رشد شبه‌انسولین خون بره‌های با RFI پایین کمتر از دام‌های با RFI بالا بود (01/0p <). مصرف کنسانتره بالا در هر دو گروه دام‌های با RFI پایین و بالا سبب بهبود افزایش وزن نهایی شد (05/0p <). نتایج نشان داد که عامل RFI می‌تواند در انتخاب دام‌هایی با مصرف خوراک کمتر و ضریب تبدیل خوراک بهتر در بره‌های نژاد کرمانی مؤثر باشد.

مقایسه تأثیر ال-لیزین هیدروکلراید و بایولیز سولفات بر عملکرد، اجزاء لاشه و کیفیت گوشت جوجه‌های گوشتی

حدیث حیدری؛ علی خطیب جو؛ فرشید فتاح نیا؛ محمد اکبری قرایی؛ حسن شیرزادی

دوره 33، شماره 128 ، آذر 1399، ، صفحه 179-190

https://doi.org/10.22092/asj.2019.126488.1936

چکیده

این آزمایش به منظور مقایسه تأثیر بایولیز سولفات و ال-لیزین هیدروکلراید بر عملکرد، اجزاء لاشه و کیفیت گوشت جوجه‌های گوشتی انجام شد. از تعداد 200 قطعه جوجه گوشتی سویه راس-308 (مخلوط مساوی نر و ماده) در قالب طرح کاملاً تصادفی با 5 تیمار، 5 تکرار و 8 قطعه در هر تکرار استفاده شد. لیزین مکمل جیره از دو منبع ال-لیزین هیدورکلرید و بایولیز سولفات ... بیشتر این آزمایش به منظور مقایسه تأثیر بایولیز سولفات و ال-لیزین هیدروکلراید بر عملکرد، اجزاء لاشه و کیفیت گوشت جوجه‌های گوشتی انجام شد. از تعداد 200 قطعه جوجه گوشتی سویه راس-308 (مخلوط مساوی نر و ماده) در قالب طرح کاملاً تصادفی با 5 تیمار، 5 تکرار و 8 قطعه در هر تکرار استفاده شد. لیزین مکمل جیره از دو منبع ال-لیزین هیدورکلرید و بایولیز سولفات تامین شد. تیمارهای آزمایشی شامل: 1) 100 درصد ال-لیزین هیدروکلراید (جیره پایه یا شاهد)، 2) 75 درصد ال-لیزین هیدروکلراید و 25 درصد بایولیز سولفات، 3) 50 درصد ال-لیزین هیدروکلراید و 50 درصد بایولیز سولفات، 4) 25 درصد ال-لیزین هیدروکلراید و 75 درصد بایولیز سولفات، 5) 100 درصد از بایولیز سولفات بودند. طی 42-1 روزگی، مصرف خوراک و وزن بدن جوجه‌های دریافت‌کننده جیره‌ حاوی 100 درصد بایولیز سولفات نسبت به جوجه‌های گروه شاهد بیشتر بود (05/0 P <). تیمارهای آزمایشی بر درصد چربی و ماده خشک گوشت سینه و ران و اجزاء لاشه تأثیر نداشتند (05/0 P >). درصد اتلاف آب گوشت سینه در جوجه‌های دریافت‌کننده تیمارهای دارای 25، 50 و 75 درصد بایولیز سولفات نسبت به جوجه‌های گروه شاهد کمتر بود (05/0 P <). به طور‌کلی بایولیز سولفات در مقایسه با ال- لیزین‌هیدروکلراید بر عملکرد و کیفیت گوشت تأثیر بهتری داشت و اجزاء لاشه تحت تأثیر قرار نگرفت. با توجه به نتایج آزمایش و به دلیل قیمت ارزانتر، بایولیز سولفات با سطح جایگزینی 50 یا 100 درصد با لیزین هیدروکلرید می‌تواند منبع بهتر و اقتصادی‌تر‌ لیزین در جیره جوجه‌های گوشتی باشد.

اثر آنزیم گریندازیم- پی در جیره حاوی جو بر صفات عملکردی و قابلیت هضم اجزای جیره در شتر مرغهای آفریقایی (Struthio camelus var. domesticus) در سنین مختلف

ایمان حاج خدادادی؛ حسینعلی قاسمی؛ مهدی کاظمی بنچناری؛ مهدی خدایی مطلق

دوره 33، شماره 127 ، شهریور 1399، ، صفحه 57-70

https://doi.org/10.22092/asj.2019.123154.1763

چکیده

در این تحقیق اثر آنزیم گریندازیم-پی بر عملکرد و قابلیت هضم مواد مغذی مختلف در جیره های حاوی جو در شترمرغهای اهلی آفریقایی در سنین 10 و 12 ماهگی مورد مطالعه قرار گرفت. تیمار آزمایشی عبارت بودند از: جیره پایه ، جیره پایه همراه با آنزیم به مقدار 5/0 گرم در کیلوگرم. آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی به مدت 4ماه انجام شد. مقایسه میانگینها، با کمک ... بیشتر در این تحقیق اثر آنزیم گریندازیم-پی بر عملکرد و قابلیت هضم مواد مغذی مختلف در جیره های حاوی جو در شترمرغهای اهلی آفریقایی در سنین 10 و 12 ماهگی مورد مطالعه قرار گرفت. تیمار آزمایشی عبارت بودند از: جیره پایه ، جیره پایه همراه با آنزیم به مقدار 5/0 گرم در کیلوگرم. آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی به مدت 4ماه انجام شد. مقایسه میانگینها، با کمک آزمون مقایسه میانگینهای دانکن صورت پذیرفت. در مجموع 16 جوجه شتر مرغ در این آزمایش مورد استفاده قرار گرفت (8 پرنده برای هر تیمار). پرنده ها بر اساس وزن بدن در 8 ماهگی به واحدهای آزمایشی تخصیص یافتند بطوریکه وزن اولیه بین تیمارهای آزمایشی تفاوت معنی داری نداشت(05/0>P). اثرآنزیم بر صفات رشد مثل افزایش وزن روزانه، افزایش وزن کل دوره، وزن پایانی و ضریب تبدیل معنی دار بود(05/0>P). تفاوت معنی داری در میانگین مصرف خوراک بین تیمارهای با آنزیم و تیمار بدون آنزیم وجود دارد(05/0>P). آنزیم بطور معنی داری منجر به افزایش مصرف ماده خشک گردیده است(05/0>P). اثر سن پرنده در مصرف خوراک و ماده خشک مصرفی معنی دار بود(05/0>P). باستفاده از آنزیم گریندازیم-پی به میزان 5/0 گرم در کیلوگرم جیره منجر به افزایش عملکرد رشد مثل افزایش وزن، وزن پایانی و بهبود قابلیت هضم ظاهری در اکثر فراسنجه ها مثل ماده خشک، پروتئین خام، چربی خام گردید.

بررسی اثرات هم افزایی جیره های حاوی کنجاله سویای تخمیری و پری‌بیوتیک بر عملکرد رشد و برخی فراسنجه های فیزیولوژیکی جوجه های گوشتی

حسین محب الدینی؛ امین عشایری زاده؛ وحید جزی؛ مجید طغیانی؛ اکرم شبانی؛ الهام اسدی صومعه

دوره 33، شماره 127 ، شهریور 1399، ، صفحه 151-164

https://doi.org/10.22092/asj.2019.126090.1914

چکیده

به منظور بررسی اثرات هم افزایی جیره های حاوی کنجاله سویای تخمیری و پری بیوتیک مانان الیگوساکارید بر عملکرد رشد و برخی فراسنجه های فیریولوژیکی جوجه های گوشتی، آزمایشی با استفاده از 480 قطعه جوجه گوشتی یک روزه سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار و 6 تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل 1) جیره پایه (بر اساس ذرت و کنجاله سویای ... بیشتر به منظور بررسی اثرات هم افزایی جیره های حاوی کنجاله سویای تخمیری و پری بیوتیک مانان الیگوساکارید بر عملکرد رشد و برخی فراسنجه های فیریولوژیکی جوجه های گوشتی، آزمایشی با استفاده از 480 قطعه جوجه گوشتی یک روزه سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار و 6 تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل 1) جیره پایه (بر اساس ذرت و کنجاله سویای معمولی)، 2) جیره پایه بعلاوه پری بیوتیک، 3) جیره حاوی ذرت و کنجاله سویای تخمیری (جایگزینی کامل کنجاله سویای معمولی با کنجاله سویای تخمیری) و 4) جیره حاوی ذرت و کنجاله سویای تخمیری به علاوه پری بیوتیک بودند. نتایج این مطالعه نشان دادند که در کل دوره پرورش (سن 1 تا 42 روزگی) پرندگان تغذیه شده با جیره حاوی کنجاله سویای تخمیری بعلاوه پری بیوتیک از افزایش وزن بالاتر و ضریب تبدیل خوراک بهتری نسبت به سایر جیره های آزمایشی برخوردار بودند (05/0>P). افزایش ارتفاع پرز و نسبت ارتفاع پرز به عمق کریپت در دوازدهه و تهی روده و جمعیت باکتری های مولد اسید لاکتیک و همچنین کاهش جمعیت گونه های کلی فرم و کلستریدیوم در ایلئوم و روده کور جوجه های تغذیه شده با جیره های حاوی پری بیوتیک، کنجاله سویای تخمیری و کنجاله سویای تخمیری بعلاوه پری بیوتیک نسبت به پرندگان گروه شاهد معنی دار بود (05/0>P). فعالیت آنزیم پروتئاز روده ای در پرندگان دریافت کننده جیره های حاوی کنجاله سویای تخمیری و کنجاله سویای تخمیری بعلاوه پری بیوتیک به طور معنی داری بیشتر از سایر پرندگان بود (05/0>P).

تعیین ترئونین مورد نیاز جوجه‌های گوشتی سویه آرین 386 در دوره‌ پایانی (22 تا 42 روزگی) با استفاده از ارزیابی پاسخ‌های عملکرد، ایمنی و فراسنجه‌های خونی

ابراهیم بحرینی؛ محمد بوجارپور؛ سید عبداله حسینی؛ سمیه سالاری؛ هدایت الله روشنفکر؛ امیرحسین علیزاده قمصری

دوره 33، شماره 127 ، شهریور 1399، ، صفحه 199-210

https://doi.org/10.22092/asj.2019.126175.1921

چکیده

این مطالعه به ‌منظور تعیین ترئونین مورد نیاز جوجه‌های گوشتی سویه آرین 386 در دوره‌ پایانی (22 تا 42 روزگی) با استفاده از پاسخ‌های عملکرد، ایمنی و فراسنجه‌های خونی در قالب طرح کاملاً تصادفی با 6 سطح ترئونین (66/0، 76/0، 86/0، 96/0، 06/1 و16/1 درصد)، 5 تکرار و 20 قطعه جوجه گوشتی در هر تکرار انجام شد. تعیین نیاز با استفاده از روش خط شکسته صورت گرفت. میانگین ... بیشتر این مطالعه به ‌منظور تعیین ترئونین مورد نیاز جوجه‌های گوشتی سویه آرین 386 در دوره‌ پایانی (22 تا 42 روزگی) با استفاده از پاسخ‌های عملکرد، ایمنی و فراسنجه‌های خونی در قالب طرح کاملاً تصادفی با 6 سطح ترئونین (66/0، 76/0، 86/0، 96/0، 06/1 و16/1 درصد)، 5 تکرار و 20 قطعه جوجه گوشتی در هر تکرار انجام شد. تعیین نیاز با استفاده از روش خط شکسته صورت گرفت. میانگین خوراک مصرفی روزانه در دوره 22 تا 42 روزگی تحت تأثیر سطح ترئونین جیره قرار نگرفت. میانگین افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل خوراکی در گروه 66/0 درصد ترئونین نسبت به سایر گروه‌ها به‌ترتیب کمتر و بیشتر بود. غلظت گلوکز، کلسترول، تری‌گلیسرید، کلسیم، فسفر، آلبومین، پروتئین کل، LDL وگلوبولین سرم تحت تأثیر سطوح مختلف ترئونین قرار نگرفت. غلظت اسید اوریک سرم در پرندگان دریافت‌کننده 96/0 درصد ترئونین نسبت به سایر گروه‌ها کاهش و سطح HDL سرم در پرندگان مصرف‌کننده 66/0 و 76/0 درصد تروئونین افزایش یافت. تعداد گلبول‌های سفید و قرمز خون، درصد هماتوکریت، هتروفیل‌، لنفوسیت‌، نسبت هتروفیل به لنفوسیت، تیتر آنتی‌بادی شامل ایمونوگلوبولین G، ایمونوگلوبولین M و آنتی‌بادی کل در پاسخ به تزریق SRBC تحت تأثیر سطوح مختلف ترئونین قرار نگرفت. با در نظرگرفتن اسید اوریک و HDL سرم، مقدار ترئونین مورد نیاز در دوره پایانی به ترتیب 058/1 و 995/0 درصد برآورد شد. به‌طور کلی، دامنه بین 9/0 تا 1 درصد به‌عنوان مقدار مورد نیاز ترئونین در جوجه‌های گوشتی آرین 386 در دوره پایانی (22 تا 42 روزگی) توصیه می‌شود.

‌تاثیر استفاده از مخلوط باکتری‌های پروبیوتیکی به‌صورت مایع یا خشک انجمادی بر عملکرد رشد، متابولیت‌های خونی و فراسنجه های تخمیری شکمبه‌ای گوساله‌های شیرخوار

جواد پایمرد؛ جواد بیات کوهسار؛ فرزاد قنبری؛ شهریار مقصودلو

دوره 33، شماره 126 ، خرداد 1399، ، صفحه 41-58

https://doi.org/10.22092/asj.2019.123906.1794

چکیده

به‌منظور بررسی تأثیر استفاده از مخلوط باکتری‌های پروبیوتیکی به‌صورت مایع یا خشک انجمادی بر مصرف خوراک، افزایش وزن، شاخص‌های رشد اسکلتی و فراسنجه‌های خونی، از 24 رأس گوساله ماده هلشتاین در قالب طرح کاملاً تصادفی استفاده شد. گوساله‌ها پس از تولد به‌‌طور تصادفی به یکی از سه تیمار: 1) شاهد (بدون افزودنی)، 2) گوسالههای دریافت کننده پروبیوتیک ... بیشتر به‌منظور بررسی تأثیر استفاده از مخلوط باکتری‌های پروبیوتیکی به‌صورت مایع یا خشک انجمادی بر مصرف خوراک، افزایش وزن، شاخص‌های رشد اسکلتی و فراسنجه‌های خونی، از 24 رأس گوساله ماده هلشتاین در قالب طرح کاملاً تصادفی استفاده شد. گوساله‌ها پس از تولد به‌‌طور تصادفی به یکی از سه تیمار: 1) شاهد (بدون افزودنی)، 2) گوسالههای دریافت کننده پروبیوتیک به شکل مایع و 3) گوسالههای دریافتکننده پروبیوتیک به شکل جامد اختصاص داده شدند. تعیین ماده خشک مصرفی و ثبت نمره مدفوع به‌صورت روزانه، وزن‌‌کشی و شاخص‌های رشد اسکلتی به‌صورت هفتگی و نمونه‌گیری خون در سنین 21، 42 و 70 روز‌گی انجام شد. مایع شکمبه 4 ساعت پس از تغذیه صبح در روزهای 30، 60 و70 آزمایش جمع‌آوری شد. نتایج نشان داد که بین تیمارهای آزمایشی از نظر میانگین روزهای از شیرگیری و شاخص‌های رشد اسکلتی اختلاف معنی‌داری وجود نداشت (05/0P>). استفاده از پروبیوتیک مایع و جامد تاثیر معنی‌داری بر وزن بدن اولیه، وزن از شیرگیری و وزن نهایی نداشت (05/0P>). هیچ اختلافی بین تیمارها از نظر pH و غلظت نیتروژن آمونیاکی شکمبه در طی دوره آزمایش مشاهده نشد (05/0P>). استفاده از پروبیوتیک به شکل مایع و پودری تاثیر معنی‌داری‌ بر فراسنجه‌های خونی (گلوکز، تری‌گلیسرید، پروتئین کل، بتاهیدروکسی بوتیرات و آلبومین) نداشت (05/0P>). به‌طور کلی عدم پاسخ قابل انتظاردر نتیجه استفاده از پروبیوتیک به دو شکل مایع و یا پودری بر عملکرد گوساله‌های شیرخوار را می‌توان احتمالاً به‌خاطر شرایط خوب بهداشتی و مدیریتی در پرورش گوساله‌های شیرخوار نسبت داد.

بررسی تاثیر استفاده از مقادیر مختلف بقایای بوته خشک گوجه‌فرنگی بر عملکرد، قابلیت هضم و فراسنجه‌های خونی بره‌های دالاق‬‬‬‬‬‬

سمیه فروزان؛ تقی قورچی؛ عبدالحکیم توغدری؛ بهرام پارسا

دوره 33، شماره 126 ، خرداد 1399، ، صفحه 83-94

https://doi.org/10.22092/asj.2019.124272.1816

چکیده

استفاده از بقایای محصولات زراعی در خوراک بره‌های پرواری در کشورهای مختلف بعنوان موضوعی مهم مطرح می‌باشد. با توجه به وسعت بالای کشت بالای گوجه‌فرنگی ،هدف از انجام این پژوهش بررسی تاثیر سطوح مختلف علوفه گوجه‌فرنگی بر عملکرد بره‌های دالاق می‌باشد از این رو از 16 بره نژاد دالاق با متوسط وزن اولیه 2/4 ± 5/26 در 4 تیمار در قالب طرح کاملا ... بیشتر استفاده از بقایای محصولات زراعی در خوراک بره‌های پرواری در کشورهای مختلف بعنوان موضوعی مهم مطرح می‌باشد. با توجه به وسعت بالای کشت بالای گوجه‌فرنگی ،هدف از انجام این پژوهش بررسی تاثیر سطوح مختلف علوفه گوجه‌فرنگی بر عملکرد بره‌های دالاق می‌باشد از این رو از 16 بره نژاد دالاق با متوسط وزن اولیه 2/4 ± 5/26 در 4 تیمار در قالب طرح کاملا تصادفی‌استفاده شد. بوته گوجه-فرنگی در سه سطح 7، 14 و 21 درصد جایگزین یونجه به همراه گروه شاهد تیمارهای آزمایشی را تشکیل دادند. جیره روزانه طی دو وعده در ساعات 8 و ‌‌‌16‌‌‌‌‌‌در‌ اختیار بره‌ها قرار گرفته و در پایان بقایای خوراک جمع و وزن‌کشی شدند. برای اندازه‌گیری روند رشد،هر 14 روز یکبار بره‌ها وزن‌کشی شدند. و در پایان دوره آنالیز مدفوع به منظور اندازه‌گیری قابلیت هضم و نمونه گیری از خون جهت متابولیت‌های خونی انجام شد. عملکرد بره‌ها تحت تاثیر تیمارها قرار گرفت(05/0>P).تیمار 21درصد با 181 گرم کمترین افزایش وزن روزانه و بیشترین ضریب تبدیل خوراک را داشتند ولی بین دو تیمار 7 و 14 درصد با تیمار شاهد تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد. استفاده از بوته گوجه‌فرنگی به جای‌یونجه(بیش از 20 درصد) به ترتیب سبب افزایش 12 میلیگرم بر دسی‌لیتر ازت اوره‌ای خون و 6 میلی‌گرم کاهش کلسترول خون گردید ولی بین تیمارهای آزمایشی به لحاظ قابلیت هضم تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد. استفاده علوفه گوجه-فرنگی در سطح 14 درصد در عملکرد نهایی بره پروار به لحاظ اقتصادی مفیدبوده و میتواند از این طریق ضمن کاهش هزینه‌های پرورش وکاهش مشکلات زیستی به منابع مفید خوراکی تبدیل شود.‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬

تأثیر سن از شیرگیری بر عملکرد تولیدی و تولیدمثلی میش های لری بختیاری

محسن باقری؛ مرتضی کرمی

دوره 32، شماره 125 ، اسفند 1398، ، صفحه 233-248

https://doi.org/10.22092/asj.2019.124314.1820

چکیده

هدف این تحقیق بررسی تأثیر سن از شیرگیری بره ها بر عملکرد تولیدی و تولیدمثلی میشهای لری بختیاری بود. تعداد 103 رأس میش شیرده با میانگین سنی 4 سال، در یکی از سه تیمار زیر قرار گرفتند: 1-زود از شیرگیری (شیرگیری در 60 روز پس از زایش؛ 34 رأس)، 2-شیرگیری همانند آنچه در سیستم سنتی انجام میشود (شیرگیری در 90 روز پس از زایش؛ 34 رأس) و 3-دیر از شیرگیری (شیرگیری ... بیشتر هدف این تحقیق بررسی تأثیر سن از شیرگیری بره ها بر عملکرد تولیدی و تولیدمثلی میشهای لری بختیاری بود. تعداد 103 رأس میش شیرده با میانگین سنی 4 سال، در یکی از سه تیمار زیر قرار گرفتند: 1-زود از شیرگیری (شیرگیری در 60 روز پس از زایش؛ 34 رأس)، 2-شیرگیری همانند آنچه در سیستم سنتی انجام میشود (شیرگیری در 90 روز پس از زایش؛ 34 رأس) و 3-دیر از شیرگیری (شیرگیری در 120 روز پس از زایش؛ 35 رأس).60 روز پس از زایش، معرفی قوچ به گله انجام شد. از هر گروه، میش هایی که آبستن شدند در ادامه آزمایش حضور یافتند. قوچ ها در فصل جفتگیری دوباره وارد گله شدند. درصد میشهای فحل، فاصله زایش تا اولین فحلی و تا آبستنی، فاصله بین دو زایش، درصد آبستنی و تعداد بره متولد شده، رکوردگیری شد. درصد فحلی و آبستنی پس از اولین زایش، به طور معنی داری (0/05>p) در میشهای تیمار 1 بیشتر از میشهای تیمار 2 و 3 بود. بازگشت به فحلی و آبستنی پس از اولین زایش، در میشهای تیمار 1زودتر از میشهای تیمار 2و 3 اتفاق افتاد (0/01>p). متوسط فاصله بین سه زایش در میشهای تیمار 1کمتر از میشهای تیمار 2و تیمار 3بود (0/01>p). در زایش دوم، تعداد بره متولد شده به ازای هر رأس میش در معرض آمیزش، در تیمار 1 بیشتر از تیمارهای 2و 3بود (0/05>p). به عنوان نتیجه، شیرگیری بره ها در سن 60 روزگی باعث افزایش عملکرد میشها می شود.

بررسی اثر سطوح مختلف کنجاله کنجد با و بدون آنزیم فیتاز بر عملکرد، صفات لاشه و استخوان درشت نی بلدرچین ژاپنی

سمیرا میرشکار؛ محمود شمس شرق؛ بهروز دستار؛ آیدا مظاهری

دوره 32، شماره 124 ، آذر 1398، ، صفحه 17-28

https://doi.org/10.22092/asj.2018.121783.1693

چکیده

این آزمایش به منظور بررسی تاثیر سطوح مختلف کنجاله کنجد مکمل شده با فیتاز بر عملکرد، صفات لاشه و استخوان درشت نی بلدرچین ژاپنی در قالب طرح کاملاً تصادفی با آرایش فاکتوریل 3×2، شامل دو سطح آنزیم فیتاز (صفر و 1/0 گرم در کیلوگرم جیره) و سه سطح جایگزینی کنجاله کنجد (صفر، 25 و50 درصد) انجام گرفت. تعداد 360 قطعه بلدرچین ژاپنی به 6 تیمار آزمایشی ... بیشتر این آزمایش به منظور بررسی تاثیر سطوح مختلف کنجاله کنجد مکمل شده با فیتاز بر عملکرد، صفات لاشه و استخوان درشت نی بلدرچین ژاپنی در قالب طرح کاملاً تصادفی با آرایش فاکتوریل 3×2، شامل دو سطح آنزیم فیتاز (صفر و 1/0 گرم در کیلوگرم جیره) و سه سطح جایگزینی کنجاله کنجد (صفر، 25 و50 درصد) انجام گرفت. تعداد 360 قطعه بلدرچین ژاپنی به 6 تیمار آزمایشی با 4 تکرار و هر تکرار با 15 بلدرچین اختصاص داده شد. نتایج نشان داد، سطوح مختلف کنجاله کنجد و آنزیم فیتاز و اثر متقابل آنها بر افزایش وزن بدن، خوراک مصرفی و ضریب تبدیل غذایی اثر معنی داری نداشت. درصد کبد در تیمار تغذیه شده با سطح 25 درصد کنجاله کنجد افزایش یافت(p <0/05). وزن، وزن نسبی، حجم، درصد کلسیم و فسفر استخوان درشت نی در بلدرچین های تغذیه شده با سطح 50 درصد کنجاله کنجد به صورت معنی دار بالاتر بود(p <0/05). افزودن آنزیم فیتاز منجر به افزایش درصد طحال، چگالی، درصد خاکستر، درصدکلسیم و فسفر استخوان درشت نی شد(p <0/05). تیمار حاوی 50 درصد کنجاله کنجد مکمل شده با آنزیم فیتاز از درصد ران بیشتری در مقایسه با تیمار فاقد کنجاله کنجد و بدون آنزیم فیتاز برخوردار بود(p <0/05). درصد فسفر استخوان درشت نی، در تیمارهای حاوی 25 و 50 درصد کنجاله کنجد با آنزیم فیتاز نسبت به سایر تیمارها بیشتر بود (p <0/05). بر اساس نتایج این آزمایش می توان از سطح 25 و 50 درصد کنجاله کنجد در جیره بلدرچین ژاپنی، بدون اثر منفی بر عملکرد، صفات لاشه و استخوان درشت نی استفاده نمود.

بررسی اثر باسیلوس آمیلولیکوفاسیانس بر کاهش اثرات مضر آفلاتوکسین B1 در جیره جوجه های گوشتی

منصوره عبدالملکی؛ علی اصغر ساکی؛ محمد یوسف علیخانی

دوره 32، شماره 124 ، آذر 1398، ، صفحه 213-228

https://doi.org/10.22092/asj.2018.123443.1776

چکیده

در این مطالعه به‌منظور بررسی اثر پروبیوتیک باسیلوس آمیلولیکوفاسیانس در کاهش اثرات مضر آفلاتوکسین B1 از 480 قطعه جوجه گوشتی یک‌روزه (نر و ماده) سویه راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی به‌صورت فاکتوریل (2×2×2) با 8 تیمار، 4 تکرار و تعداد 15 قطعه در هر تکرار استفاده شد. فاکتورها شامل جنسیت (خروس و مرغ)؛ 2) آفلاتوکسین B1 در دو سطح (صفر و 500 میکروگرم ... بیشتر در این مطالعه به‌منظور بررسی اثر پروبیوتیک باسیلوس آمیلولیکوفاسیانس در کاهش اثرات مضر آفلاتوکسین B1 از 480 قطعه جوجه گوشتی یک‌روزه (نر و ماده) سویه راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی به‌صورت فاکتوریل (2×2×2) با 8 تیمار، 4 تکرار و تعداد 15 قطعه در هر تکرار استفاده شد. فاکتورها شامل جنسیت (خروس و مرغ)؛ 2) آفلاتوکسین B1 در دو سطح (صفر و 500 میکروگرم در کیلوگرم)؛ 3) پروبیوتیک باسیلوس آمیلولیکوفاسیانس در دو سطح (صفر و 109 واحد تشکیل دهنده کلنی در میلی‌لیتر) بودند. عملکرد، فعالیت آنزیم‌های کبدی، ایمنی و برخی شاخص‌های خونی تحت تاثیر جنسیت قرار نگرفتند (P>0.05). جوجه‌هایی که جیره حاوی آفلاتوکسین B1 خورده بودند، کاهش وزن و مصرف خوراک معنی‌داری نسبت به سایر گروه‌ها داشتند (05/0 p <). ضریب تبدیل غذایی در کل دوره تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت (05/0P>). فعالیت آنزیم‌های آسپارتات آمینوترانسفراز، آلانین آمینوترانسفراز،آلکالین فسفاتاز و لاکتات دهیدروژناز افزایش معنی‌داری در تیمار آفلاتوکسین B1 نشان دادند (05/0 p <). تعداد گلبول‌های سفید و قرمز و درصد هماتوکریت و هموگلوبین در گروه آفلاتوکسین B1 نسبت به سایر تیمارها به‌طور معنی‌داری کاهش یافتند (05/0 p <). کم‌ترین عیار پادتن علیه بیماری نیوکاسل و گلبول قرمز گوسفند و همچنین کم‌ترین ضخامت پوست در پاسخ به فیتوهماگلوتنین در گروه آفلاتوکسین B1 مشاهده شد(05/0 p <). با توجه به نتایج، مکمل کردن باسیلوس آمیلولیکوفاسیانس به جیره آلوده به آفلاتوکسین B1 توانست عملکرد را بهبود بخشد و فعالیت آنزیم‌های کبدی و پاسخ ایمنی را در مقایسه با جیره آلوده به آفلاتوکسین B1 افزایش دهد (05/0 p <).

بررسی مکمل کردن جیره با منگنز مازاد در فرم‌های مختلف بر عملکرد، اجزای لاشه، هماتولوژی و برخی فراسنجه های ایمنی جوجه‎های گوشتی پرورش یافته در شرایط دمایی تابستان

محمد رضا بناکار مقدم؛ ایمان حاج خدادادی؛ حسینعلی قاسمی؛ امیر حسین خلت آبادی فراهانی

دوره 32، شماره 123 ، شهریور 1398، ، صفحه 111-126

https://doi.org/10.22092/asj.2018.122408.1729

چکیده

در این تحقیق از 176 قطعه جوجه گوشتی نر سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی استفاده شد. 4 تیمار آزمایش شامل منابع مختلف منگنز از جمله منبع منگنز آلی(100 پی پی ام-معادل منگنز کیلات شده با اسید آمینه)، منگنز معدنی(100 پی پی ام معادل از اکسید منگنز)، و مخلوطی از منگنز آلی و معدنی(50 معادل از هر دو فرم)، بودند. درهر تیمار آزمایشی 4 تکرار وهر تکرار ... بیشتر در این تحقیق از 176 قطعه جوجه گوشتی نر سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی استفاده شد. 4 تیمار آزمایش شامل منابع مختلف منگنز از جمله منبع منگنز آلی(100 پی پی ام-معادل منگنز کیلات شده با اسید آمینه)، منگنز معدنی(100 پی پی ام معادل از اکسید منگنز)، و مخلوطی از منگنز آلی و معدنی(50 معادل از هر دو فرم)، بودند. درهر تیمار آزمایشی 4 تکرار وهر تکرار شامل12 جوجه گوشتی نر سویه راس 308 در نظر گرفته شد. وزن بدن در پایان آزمایش در تیمارهای حاوی منگنز آلی (تیمار آلی و مخلوط آلی- معدنی) به طور معنی‎داری از سایر تیمارهای آزمایشی شامل تیمار شاهد و منگنز معدنی بالاتر بود(05/0p <). بازده خوراک کل دوره بین تیمار شاهد و تیمار منگنز آلی دارای تفاوت معنی‎داری بود (05/0p <)، بدترین و بهترین بازده خوراک به ترتیب مربوط به تیمار منگنز آلی و تیمار شاهد بود. د تیمارهای آزمایشی مختلف بر تعداد گلبول‎های قرمز و گلبول‎های سفید خون اثر معنی‎داری نداشتند(05/0P>). صفات مرتبط با استخوان نیز فراسنجه هایی مثل وزن کل، طول کل پا، خاکستر استخوان شانک و منگنز موجود در آن بین تیمارهای آزمایشی اختلاف معنی داری وجود داشت و در اغلب این صفات تیمار کنترل پائینترین مقدار را داشت. بر اساس نتایج حاصل از این تحقیق، در شرایط پرورش دمایی تابستان مکمل کردن جیره با 100 پی پی ام منگنز آلی مازاد میتواند تاثیر مثبتی بر بسیاری از فراسنجه های تولیدی و عملکردی داشته باشد.

دوره 37 (1403)

دوره 36 (1402)

دوره 35 (1401)

دوره 34 (1400)

دوره 33 (1399)

دوره 32 (1398)

دوره 31 (1397)

دوره 30 (1396)

دوره 29 (1395)

دوره 28 (1394)

دوره 27 (1393)

کلیدواژه‌ها = عملکرد

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده