علوم دامی - فهرست مقالات

تغذیه دام و طیور

ااثر کومبوچای ملاس بر روی عملکرد، ریخت‌شناسی و جمعیت میکروبی روده کوچک جوجه‌های گوشتی

صالح صالحی؛ امیر علی صادقی؛ احمد کریمی

دوره 36، شماره 140 ، آذر 1402، ، صفحه 127-138

https://doi.org/10.22092/asj.2023.360451.2265

چکیده

در این مطالعه اثر کومبوچای ملاس در آب آشامیدنی، بر عملکرد، ریخت‌شناسی روده و جمعیت میکروبی روده کور تعداد 320 قطعه جوجه‌گوشتی نر سویه راس 308، در قالب طرح کاملاً تصــادفی با 5 تیمار، 4 تکرار و 16 قطعه جوجه در هر تکرار، در دوره‌های آغازین (10-1 روزگی)، رشد (24-11 روزگی) و پایانی (42-25 روزگی) بررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل آب حاوی: 1) بدون کومبوچا، ... بیشتر در این مطالعه اثر کومبوچای ملاس در آب آشامیدنی، بر عملکرد، ریخت‌شناسی روده و جمعیت میکروبی روده کور تعداد 320 قطعه جوجه‌گوشتی نر سویه راس 308، در قالب طرح کاملاً تصــادفی با 5 تیمار، 4 تکرار و 16 قطعه جوجه در هر تکرار، در دوره‌های آغازین (10-1 روزگی)، رشد (24-11 روزگی) و پایانی (42-25 روزگی) بررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل آب حاوی: 1) بدون کومبوچا، 2) کومبوچا 15 در هزار و 3 در هزار به ترتیب در دوره آغازین و رشد، 3) کومبوچا 15 در هزار، 3 در هزار و 3 در هزار سه روز در هفته به‌ترتیب در دوره آغازین، رشد و پایانی، 4) کومبوچا 15 در هزار در دوره آغازین و 3 در هزار سه روز در هفته در دوره رشد و پایانی و 5) کومبوچا 15 در هزار در دوره آغازین و رشد و 3 در هزار سه روز در هفته در دوره پایانی، بود. تیمارهای‌آزمایشی متوسط افزایش وزن روزانه بیشتری از گروه شاهد داشتند (05/0>P). در دوره‌های پایانی و کل دوره، غیر از تیمار 2 آزمایش، کومبوچای ملاس موجب کاهش و بهبود معنی‌دار ضریب تبدیل خوراک شد (05/0>P). در میزان ارتفاع و عرض‌پرز در ژژنوم و ایلئوم، تیمار 5 افزایش معنی‌دار نسبت به سایرگروه‌ها داشت (05/0>P). مصرف کومبوچای ملاس باعث افزایش جمعیت لاکتوباسیلوس و کاهش شمارش کلی میکروبی در روده کور شد (05/0>P). در نتیجه، کومبوچا 15 در هزار در دوره‌های آغازین و رشد و 3 در هزار سه روز در هفته در دوره پایانی، می‌تواند باعث بهبود عملکرد جوجه‌های گوشتی شود.

تغذیه دام و طیور

اثر استفاده از پودر طحال گاو به عنوان منبع پروتئین بر عملکرد رشد و ایمنی جوجه‌های گوشتی

محسن نوری؛ سید ناصر موسوی؛ مسعود پهلوان زاده

دوره 36، شماره 139 ، شهریور 1402، ، صفحه 17-28

https://doi.org/10.22092/asj.2022.358281.2223

چکیده

این آزمایش به منظور بررسی اثر استفاده از پودر طحال گاو بر عملکرد رشد و ایمنی جوجه های گوشتی روی 120 قطعه جوجۀ گوشتی نرِ یکروزۀ سویة راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی با 5 گروه آزمایشی، 4 تکرار و 6 قطعه جوجه در هر تکرار انجام شد. گروه‌های آزمایشی شامل سطوح مختلف (صفر، 2، 4، 6 و 8 درصد) پودر طحال بود. مصرف خوراک ، افزایش وزن و ضریب تبدیل خوراک برای ... بیشتر این آزمایش به منظور بررسی اثر استفاده از پودر طحال گاو بر عملکرد رشد و ایمنی جوجه های گوشتی روی 120 قطعه جوجۀ گوشتی نرِ یکروزۀ سویة راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی با 5 گروه آزمایشی، 4 تکرار و 6 قطعه جوجه در هر تکرار انجام شد. گروه‌های آزمایشی شامل سطوح مختلف (صفر، 2، 4، 6 و 8 درصد) پودر طحال بود. مصرف خوراک ، افزایش وزن و ضریب تبدیل خوراک برای هر دوره محاسبه شد. در پایان آزمایش از هر تکرار دوقطعه جوجه برای تعیین اجزاء لاشه، کشتار شدند. به منظور ارزیابی پاسخ ایمنی، محلول گلبول قرمز خون گوسفندی (SRBC) به صورت وریدی تزریق شد. مقدارماده خشک، پروتئین خام، چربی خام، کلسیم، فسفر، سدیم، پتاسیم، آهن، مس و روی نمونه پودر طحال به ترتیب 95 ، 3/77، 5/12، 038/0، 09/1 ،51/0، 36/0، 23/0، 0012/0، 0078/0 درصد بود.نتایج نشان داد که استفاده ازسطوح مختلف پودر طحال سبب بروز تفاوت‌های معنی‌دار در بیشتر صفات عملکردی گردید بطوریکه استفاده از پودر طحال سبب افزایش وزن بیشتری نسبت به گروه آزمایشی شاهد شد. جیره‌هایی که حاوی پودر طحال بودند، نسبت به گروه شاهد به طور معنی داری مصرف خوراک و ضریب تبدیل خوراک پایین‌تری داشتند(001.0p≤). استفاده از سطوح مختلف پودر طحال بر فراسنجه‌های ایمنی اندازه گیری شده دراین آزمایش ، تأثیر معنی داری نداشت. با توجه به نتایج حاصله، استفاده از پودر طحال در جیره‌ جوجه‌های گوشتی ، تا سطح 8 درصد از نظر تغذیه‌ای و همچنین اقتصادی توصیه می‌شود.

مدیریت پرورش دام و طیور

تأثیر نوع مواد بستری بر کیفیت بستر و شاخص‌های عملکرد رشدی و اقتصادی جوجه‌های گوشتی

عبدالمهدی کبیری فرد؛ هوشنگ لطف اللهیان؛ امیر ارسلان کمالی؛ محمد هادی صادقی؛ محمود دشتی زاده؛ سیدابوطالب صادقی؛ حسین خاج

دوره 36، شماره 139 ، شهریور 1402، ، صفحه 45-56

https://doi.org/10.22092/asj.2022.358447.2220

چکیده

تأثیر نوع ماده استفاده‌شده به‌عنوان بستر بر کیفیت بستر و شاخص‌های عملکردی و اقتصادی جوجه‌های گوشتی با استفاده از تعداد 300 قطعه جوجه گوشتی یک‌روزه سویه راس 308، با سه نوع ماده بستری [رول مقوایی، شلتوک برنج و برگ درخت خرما] در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تیمار و پنج تکرار، بررسی شد. ضخامت بسترهای برگ درخت خرما، شلتوک برنج و رول مقوایی ... بیشتر تأثیر نوع ماده استفاده‌شده به‌عنوان بستر بر کیفیت بستر و شاخص‌های عملکردی و اقتصادی جوجه‌های گوشتی با استفاده از تعداد 300 قطعه جوجه گوشتی یک‌روزه سویه راس 308، با سه نوع ماده بستری [رول مقوایی، شلتوک برنج و برگ درخت خرما] در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تیمار و پنج تکرار، بررسی شد. ضخامت بسترهای برگ درخت خرما، شلتوک برنج و رول مقوایی به تر‌تیب، 3، 3 سانتی‌متر و 5/0 میلی‌متر بود. نتایج نشان داد که ظرفیت نگهداری آب در بستر برگ درخت خرما نسبت به دو بستر دیگر، بیشتر بود (05/0P<). نیتروژن آمونیاکی بستر برگ درخت خرما، در 28 روزگی نسبت به دو بستر دیگر، کمتر بود (05/0P) و این متغیر در 43 روزگی در بسترهای برگ درخت خرما و شلتوک برنج نسبت به بستر رول مقوایی، افزایش معنی‌داری داشت (05/0P). افزایش وزن روزانه در کل دوره، وزن زنده نهایی و شاخص تولید در پرندگان در بستر برگ درخت خرما نسبت به پرندگان در دو بستر دیگر، بیشتر بود (05/0P). هزینه خوراک و ضریب تبدیل خوراک کل دوره در پرندگان در بستر برگ درخت خرما نسبت به پرندگان در بسترهای شلتوک برنج و رول مقوایی، کمتر بود (05/0P). ماندگاری گله در بسترهای برگ درخت خرما و شلتوک برنج نسبت به پرندگان در بستر رول مقوایی، بیشتر بود (05/0P). بطورکلی، نتایج نشان داد که بستر برگ درخت خرما با بهبود شاخص‌های عملکردی و اقتصادی، می‌تواند جایگزین مناسبی برای بسترهای شلتوک برنج و رول مقوایی در جوجه‌های گوشتی باشد.

اثرات افزودن اسیدسیتریک و سطح بالای فیتاز به جیره بر عملکرد، ریخت‌شناسی روده و غلظت کلسیم و فسفر خون جوجه‌های گوشتی

سید ناصر موسوی؛ محمد مهدی ریحانی؛ فرهاد فرودی؛ کاظم کریمی

دوره 35، شماره 137 ، اسفند 1401، ، صفحه 85-100

https://doi.org/10.22092/asj.2022.357687.2207

چکیده

در این پژوهش تعداد 500 قطعه جوجه گوشتی سویه کاب 500 مخلوط دو جنس در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با چهار تیمار، 5 تکرار و 25 قطعه جوجه در هر تکرار استفاده شد. آزمایش به صورت فاکتوریل دو عاملی با دو سطح اسید سیتریک (0 و 4/0 درصد جیره) و دو سطح فیتاز (0 و 2000 واحد آنزیم در کیلوگرم جیره) در سه دوره آغازین (10-1 روزگی)، رشد (24-11روزگی) و پایانی (42-25 روزگی) اجرا ... بیشتر در این پژوهش تعداد 500 قطعه جوجه گوشتی سویه کاب 500 مخلوط دو جنس در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با چهار تیمار، 5 تکرار و 25 قطعه جوجه در هر تکرار استفاده شد. آزمایش به صورت فاکتوریل دو عاملی با دو سطح اسید سیتریک (0 و 4/0 درصد جیره) و دو سطح فیتاز (0 و 2000 واحد آنزیم در کیلوگرم جیره) در سه دوره آغازین (10-1 روزگی)، رشد (24-11روزگی) و پایانی (42-25 روزگی) اجرا و داده های به دست آمده با رویه مدل های خطی تعمیم یافته مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. استفاده از اسید سیتریک منجر به افزایش مصرف خوراک و افزایش وزن بدن در دوره‌های رشد، پایانی و کل دوره شد (05/0>P). افزودن فیتاز موجب افزایش مصرف خوراک دوره پایانی و کل دوره و افزایش وزن بدن جوجه‌ها در دوره رشد و کل دوره شد (05/0>P). اثر متقابل آنزیم× اسید بر مصرف خوراک و افزایش وزن دوره‌های رشد، پایانی و کل دوره معنی‌دار بود (05/0>P). کلسیم سرم در تیمار حاوی اسید- بدون فیتاز، غلظت آلکالین فسفاتاز در گروه بدون اسید-بدون فیتاز و غلظت فسفر در تیمار حاوی اسید-فیتاز در مقایسه با دیگر تیمارها بالا بود (05/0>P). عمق کریپت در تیمار اسید-فیتاز بالاترین و در تیمار بدون اسید-بدون فیتاز کمترین بود (05/0>P). افزودن سطح بالای فیتاز عملکرد مصرف خوراک و افزایش وزن کل دوره و نیز خصوصیات ریخت‌شناسی روده را بهبود داد و این اثر با افزودن اسید سیتریک تقویت شد.

تاثیر اسانس نعناع فلفلی و آرتیفایر در جیره‌های کم انرژی بر شاخص تولید، هزینه خوراک مصرفی، فراسنجه‌های بیوشیمیایی خون و کیفیت گوشت جوجه‌های گوشتی

ایوب شیری قزقاپان؛ شکوفه غضنفری؛ شیرین هنربخش

دوره 35، شماره 137 ، اسفند 1401، ، صفحه 101-116

https://doi.org/10.22092/asj.2022.358247.2217

چکیده

در مطالعه حاضر تأثیر اسانس نعناع فلفلی (PEO) و آرتیفایر در جیره‌های کم انرژی بر شاخص تولید، هزینه خوراک مصرفی، فراسنجه‌های بیوشیمیایی خون و ماندگاری گوشت جوجه‌های گوشتی بررسی شد. 240 قطعه جوجه گوشتی نر سویه راس 308 در قالب طرح کامل تصادفی با روش فاکتوریل 2×2 و مقایسه با تیمار شاهد (5 تیمار) و 4 تکرار مورد استفاده قرار گرفتند. تیمارهای ... بیشتر در مطالعه حاضر تأثیر اسانس نعناع فلفلی (PEO) و آرتیفایر در جیره‌های کم انرژی بر شاخص تولید، هزینه خوراک مصرفی، فراسنجه‌های بیوشیمیایی خون و ماندگاری گوشت جوجه‌های گوشتی بررسی شد. 240 قطعه جوجه گوشتی نر سویه راس 308 در قالب طرح کامل تصادفی با روش فاکتوریل 2×2 و مقایسه با تیمار شاهد (5 تیمار) و 4 تکرار مورد استفاده قرار گرفتند. تیمارهای آزمایشی شامل 1. تیمار شاهد و تیمارهای حاوی جیره‌های کم انرژی (150 کیلوکالری بر کیلوگرم کمتر از جیره شاهد) مکمل شده با 2. بدون افزودنی3. 150 ppm PEO 4. 300 ppm آرتیفایر و 5. 150 + PEO ppm 300 ppm آرتیفایر بودند. نتایج نشان داد که در بین جوجه‌های گوشتی تغذیه شده با جیره‌های کم انرژی استفاده از PEO+ آرتیفایر در جیره باعث افزایش وزن بدن (05/0P<)، شاخص تولید (11/0P=) وکاهش قیمت خوراک مصرفی(05/0P<) درکل دوره پرورش شد. تفاوتی بین پرندگان تغذیه شده با جیره شاهد با پرندگان تغذیه شده با جیره کم انرژی حاوی PEO + آرتیفایر در وزن بدن، شاخص تولید، درصد ماندگاری و هزینه خوراک مصرفی مشاهده نشد. همچنین پرندگان تغذیه شده با جیره‌های کم انرژی حاوی PEO + آرتیفایر نسبت به تیمار شاهد دارای کلسترول، لیپوپروتئین با چگالی پایین، تری‌گلیسرید سرم خون و مالون‌دی‌آلدئید گوشت کمتر و ظرفیت‌ آنتی‌اکسیدانی تام بیشتر بودند. در نهایت، می‌توان نتیجه گرفت که استفاده هم‌زمان از 150 ppm PEO + 300 ppm آرتیفایر در جیره‌های کم انرژی جوجه‌های گوشتی درمقایسه با جیره شاهد عملکرد و هزینه خوراک جوجه‌های گوشتی مشابه و فراسنجه‌های بیوشیمیایی خون و ماندگاری گوشت بهتری داشتند.

بررسی عملکرد تولیدی، صفات ریخت شناسی و میکروبیولوژی ایلئوم جوجه‌های گوشتی تغذیه شده با فرم آلی عناصر روی، مس، منگنز و آهن در شرایط تنش گرمایی

محمد پورمصطفی؛ محسن دانشیار؛ پرویز فرهومند؛ سیدعلی میرقلنج؛ علی هاشمی

دوره 35، شماره 137 ، اسفند 1401، ، صفحه 117-130

https://doi.org/10.22092/asj.2022.352291.2109

چکیده

در این آزمایش تاثیر فرم‌های آلی عناصر روی، مس، منگنز و آهن در شرایط تنش‌گرمایی بر عملکرد رشد، ریخت شناسی و جمعیت میکروبی روده کوچک با استفاده از 360 قطعه جوجه‌ی گوشتی نر یک روزه سویه راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی با شش گروه و شش تکرار از سن 1 تا 42 روزگی بررسی شد.گروههای آزمایشی شامل 1-جیره پایه (شاهد) و جیره پایه به همراه فرم‌های آلی ... بیشتر در این آزمایش تاثیر فرم‌های آلی عناصر روی، مس، منگنز و آهن در شرایط تنش‌گرمایی بر عملکرد رشد، ریخت شناسی و جمعیت میکروبی روده کوچک با استفاده از 360 قطعه جوجه‌ی گوشتی نر یک روزه سویه راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی با شش گروه و شش تکرار از سن 1 تا 42 روزگی بررسی شد.گروههای آزمایشی شامل 1-جیره پایه (شاهد) و جیره پایه به همراه فرم‌های آلی عناصر 2- 5 میلی‌گرم مس-متیونین ، 20 میلی‌گرم منگنز-متیونین و 5 میلی‌گرم آهن-متیونین (CuMnFe) 3-40میلی‌گرم روی-متیونین، 20میلی‌گرم منگنز-متیونین، 5میلی‌گرم آهن-متیونین (ZnMnFe) 4- 40 میلی-گرم روی-متیونین، 5 میلی‌گرم مس-متیونین، 5 میلی‌گرم آهن-متیونین (ZnCuFe) 5- 40 میلی‌گرم روی-متیونین، 5 میلی-گرم مس-متیونین،20میلی‌گرم منگنز-متیونین(ZnCuMn) و6-40میلی‌گرم‌روی-متیونین، 5میلی‌گرم مس-متیونین، 20میلی-گرم‌ منگنز-متیونین، 5میلی‌گرم‌ آهن-متیونین (ZnCuMnFe) بودند. نتایج نشان دادکه مصرف گروه‌های CuMnFeو ZnCuMn باعث افزایش طول پرز در مقایسه با سایر گروه‌ها شدند. پرندگان دریافت‌کننده فرم آلی عناصر چربی حفره بطنی کمتر، ضخامت لایه عضلانی بالاتر و جمعیت کلی فرم کمتری در ایلئوم روده در مقایسه با پرندگان جیره شاهد داشتند. تعداد باکتری‌های لاکتوباسیلوس ایلئوم روده در پرندگان دریافت کننده گروههای ZnCuMn وZnMnFe نسبت به پرندگان سایر گروهها بیشتر بود. به طور کلی مصرف گروه‌ ZnCuFe، در جیره جوجه‌های گوشتی تحت تنش گرمایی‌ موجب کاهش جمعیت مضر میکروبی روده ، افزایش وزن سینه و ران و بهبود عملکرد می‌شود.

تعیین سطح بهینه ضایعات بوجاری گندم در جیره جوجه های گوشتی آرین با روش مدیریت تصمیم گیری چند شاخصی

سید عبداله حسینی؛ امیرحسین علیزاده قمصری؛ هوشنگ لطف اللهیان؛ هدی جواهری بارفروشی؛ مهدی امیر صادقی؛ کاظم یوسفی

دوره 35، شماره 136 ، آذر 1401، ، صفحه 59-70

https://doi.org/10.22092/asj.2022.355979.2179

چکیده

آزمایشی به منظور تعیین سطح بهینه ضایعات بوجاری گندم در جیره جوجه های گوشتی سویه تجاری آرین انجام شد. یک هزار و پانصد قطعه جوجه گوشتی آرین (مخلوط دو جنس) از سن 5 تا 49 روزگی در قالب طرح کاملاً تصادفی با 5 تیمار، 10 تکرار و 30 قطعه پرنده در هر تکرار پرورش یافتند. تیمارهای آزمایشی شامل سطوح صفر (شاهد)، 12/5، 25، 37/5 و 50 درصد ضایعات بوجاری گندم در جیره ... بیشتر

تاثیر استفاده از روغن سوخته و تصفیه شده با جاذب های معدنی مختلف بر عملکرد و فراسنجه‌های خونی جوجه‌های گوشتی

ام هانی طهماسبی؛ محمود شمس شرق؛ رضا میرشکار

دوره 35، شماره 134 ، خرداد 1401، ، صفحه 131-144

https://doi.org/10.22092/asj.2021.343198.2073

چکیده

این آزمایش جهت بررسی استفاده از روغن تصفیه شده با جاذب‌های مختلف در خوراک جوجه گوشتی و تاثیر آن بر عملکرد و فراسنجه‌های خونی انجام شد. روغن سویا در دمای 180 درجه سلسیوس به مدت 20 ساعت حرارت دید. سپس جاذب‌ها به روغن سوخته افزوده و کیفیت روغن ارزیابی شد. حرارت، سبب افزایش عدد پراکسید، اسیدی، یدی و کربونیل روغن شد (05/0P<). تصفیه روغن سوخته ... بیشتر این آزمایش جهت بررسی استفاده از روغن تصفیه شده با جاذب‌های مختلف در خوراک جوجه گوشتی و تاثیر آن بر عملکرد و فراسنجه‌های خونی انجام شد. روغن سویا در دمای 180 درجه سلسیوس به مدت 20 ساعت حرارت دید. سپس جاذب‌ها به روغن سوخته افزوده و کیفیت روغن ارزیابی شد. حرارت، سبب افزایش عدد پراکسید، اسیدی، یدی و کربونیل روغن شد (05/0P<). تصفیه روغن سوخته با جاذب‌های مختلف، کیفیت روغن را بهبود بخشید (05/0P<). سپس، امکان استفاده از روغن تصفیه شده در 480 قطعه جوجه گوشتی سویه تجاری راس308 در قالب 8 تیمار، 5 تکرار و 12 قطعه جوجه در هر تکرار بررسی شد. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از: T1: کنترل (3 درصد روغن خام)، T2: روغن خام و ppm200 آلفاتوکوفرول، T3: 3 درصد روغن سوخته، T4: روغن سوخته و ppm200 آلفاتوکوفرول، T5: روغن سوخته تصفیه شده با سیلیکات کلسیم، T6: روغن سوخته تصفیه شده با زئولیت، T7: روغن سوخته تصفیه شده با خاکستر پوسته برنج، T8: روغن سوخته تصفیه شده با ترکیب جاذب‌های معدنی. نتایج نشان داد افزودن روغن سوخته تصفیه نشده منجر به کاهش چشم‌گیری در وزن‌گیری جوجه‌ها و افزایش معنی‌دار ضریب تبدیل غذایی در کل دوره پرورش گردید (05/0P<). افزودن آلفاتوکوفرول و تصفیه روغن بخشی از اثرات منفی روغن سوخته را جبران نمود(05/0P<). روغن سوخته تصفیه نشده ازکمترین غلظت پروتئین کل در مقایسه با سایر تیمارها برخوردار بود (05/0P<). این نتایج نشان داد که افزودن آلفاتوکوفرول، سلیکات کلسیم و ترکیبی از3 جاذب معدنی به روغن سوخته منجر به بهبود عملکرد رشد در کل دوره پرورش می شود.

تاثیر آب آشامیدنی مغناطیسی شده و سختی آب بر عملکرد، صفات ایمنی و بیوشیمیایی خون، جمعیت میکروبی روده، کیفیت گوشت و استخوان در جوجه‌های گوشتی

شکوفه غضنفری؛ شهرزاد احمدی؛ احمد افضل زاده؛ شیرین هنربخش

دوره 34، شماره 133 ، اسفند 1400، ، صفحه 73-90

https://doi.org/10.22092/asj.2021.351161.2081

چکیده

تاثیر نوع و سختی آب بر عملکرد، صفات ایمنی و بیوشیمیایی خون، جمعیت میکروبی روده، کیفیت گوشت و استخوان با استفاده از 192 قطعه جوجه‌ی گوشتی نر به صورت آزمایش فاکتوریل 2×2 با چهار تیمار و چهار تکرار بررسی شد. دو فاکتور مورد بررسی شامل نوع آب آشامیدنی (آب مغناطیسی شده و آب مغناطیسی نشده) و سختی آب (معمولی-850 و سخت-2000 ppm) بودند. نتایج نشان داد ... بیشتر تاثیر نوع و سختی آب بر عملکرد، صفات ایمنی و بیوشیمیایی خون، جمعیت میکروبی روده، کیفیت گوشت و استخوان با استفاده از 192 قطعه جوجه‌ی گوشتی نر به صورت آزمایش فاکتوریل 2×2 با چهار تیمار و چهار تکرار بررسی شد. دو فاکتور مورد بررسی شامل نوع آب آشامیدنی (آب مغناطیسی شده و آب مغناطیسی نشده) و سختی آب (معمولی-850 و سخت-2000 ppm) بودند. نتایج نشان داد که در کل دوره، پرندگان دریافت کننده آب معمولی مغناطیسی شده تمایل به افزایش وزن بیشتری نسبت به سایر پرندگان دریافت کننده سایر تیمارها نشان دادند (09/0=P). پرندگان دریافت کننده آب معمولی مغناطیسی شده و مغناطیسی نشده نسبت به پرندگان دریافت کننده آب سخت مغناطیسی شده مصرف خوراک بیشتری داشتند. پرندگان دریافت کننده آب سخت مصرف آب کمتری داشتند (05/0>P). پرندگان مصرف کننده آب مغناطیسی میزان کلسترول خون بیشتر و شاخص هتروفیل به لنفوسیت کمتری نسبت به پرندگان دریافت کننده آب مغناطیسی نشده داشتند(01/0>P). پرندگان دریافت کننده آب سخت و آب مغناطیسی شده انرژی کمتری برای شکستن استخوان نسبت به پرندگان دریافت کننده آب معمولی و آب مغناطیسی نشده داشتند. مغناطیسی کردن آب سخت باعث افزایش جمعیت لاکتوباسیل‌ها در ایلئوم نسبت به پرندگان دریافت کننده آب سخت مغناطیسی‌ نشده ایجاد کرد(001/0>P). سختی‌ آب باعث افزایش ظرفیت ‌نگهداری آب و کاهش میزان اکسیداسیون درگوشت شد. گوشت ران پرندگان دریافت‌کننده آب مغناطیسی ‌شده غلظت مالون‌دی‌آلدئید کمتری‌ داشتند(01/0P<). در نهایت، مغناطیسی کردن آب سخت باعث افزایش جمعیت لاکتوباسیل ایلئوم روده، بهبود کیفیت گوشت و کاهش استحکام استخوان و مصرف خوراک بدون تاثیر بر ضریب تبدیل خوراک شد.

اثر عصاره اتانولی گیاه تره کوهی (Allium ampeloprasum L) بر عملکرد، وضعیت ایمنی و فراسنجه‏ های بیوشیمیایی خون جوجه‏ های گوشتی

مریم شاه کرمی؛ میلاد منافی؛ میثم عباسی

دوره 34، شماره 132 ، آذر 1400، ، صفحه 41-54

https://doi.org/10.22092/asj.2020.351496.2091

چکیده

این مطالعه با هدف مقایسه‌ گروه‏های آزمایشی حاوی عصاره تره کوهی با آنتی‏بیوتیک محرک رشد فسفوفلاوومایسین روی 160 قطعه جوجه گوشتی سویه راس-308 در 4 گروه آزمایشی، 4 تکرار و 10 قطعه جوجه نر یک‏روزه در هر تکرار در یک دوره 42 روزه انجام پذیرفت. گروه‌های آزمایشی شامل: گروه شاهد (جیره پایه)، گروه دوم، جیره پایه به همراه آنتی‏بیوتیک محرک رشد ... بیشتر این مطالعه با هدف مقایسه‌ گروه‏های آزمایشی حاوی عصاره تره کوهی با آنتی‏بیوتیک محرک رشد فسفوفلاوومایسین روی 160 قطعه جوجه گوشتی سویه راس-308 در 4 گروه آزمایشی، 4 تکرار و 10 قطعه جوجه نر یک‏روزه در هر تکرار در یک دوره 42 روزه انجام پذیرفت. گروه‌های آزمایشی شامل: گروه شاهد (جیره پایه)، گروه دوم، جیره پایه به همراه آنتی‏بیوتیک محرک رشد فسفوفلاوومایسین (04/0 درصد)، گروه سوم، جیره پایه به همراه عصاره اتانولی تره کوهی (3/0 درصد) و گروه چهارم، جیره پایه به همراه عصاره اتانولی تره کوهی (5/0 درصد) بوده‏اند. نتایج نشان داد که بیشترین وزن بدن جوجه‏های گوشتی به‏صورت معنی‏دار با گروه آزمایشی آنتی‏بیوتیک محرک رشد، در هفته اول، سوم و چهارم پرورش با مصرف عصاره تره کوهی (5/0 درصد) و در هفته دوم پرورش در گروه آزمایشی 3/0 درصد عصاره تره کوهی در مقایسه با گروه آزمایشی آنتی‏بیوتیک محرک رشد فسفوفلاوومایسین به‏دست آمد (05/0P≤). گروه‏های مختلف آزمایشی بر مصرف خوراک، ضریب تبدیل خوراک، اوزان لاشه و تولید آنتی‏بادی علیه بیماری‏های آنفولانزا و نیوکاسل مؤثر نبودند (05/0P≥). فراسنجه‏های بیوشیمیایی گلوکز، کلسترول، تری‏گلیسرید، HDL، LDL، آلبومین، پروتئین کل و AST خون تحت ‏تأثیر گروه‏های آزمایشی قرار نگرفتند (05/0P≥). با این وجود،گروه‏های تغذیه شده با عصاره تره کوهی (3/0 و 5/0 درصد) به صورت معنی‏داری سطح سرمیALT و ALP را در مقایسه با گروه آنتی‏بیوتیک محرک رشد افزایش دادند (05/0P≤). بر اساس یافته‌های این مطالعه، مصرف عصاره اتانولی تره کوهی (5/0 درصد) بر عملکرد رشد جوجه‏های گوشتی به‏صورت معنی‏داری مؤثر بوده و بر صفات لاشه، ایمنی، بیوشیمیایی خون اثر معنی‏داری نداشت.

اثرات سطوح مختلف انرژی قابل سوخت و ساز و پروتئین جیره بر عملکرد رشد ، بازده استفاده از انرژی و پروتئین و پاسخ سیستم ایمنی جوجه های گوشتی سویه راس 308

امیر کوشنده؛ محمد چمنی؛ اکبر یعقوبفر؛ علی اصغر صادقی؛ حسن بانه

دوره 34، شماره 130 ، خرداد 1400، ، صفحه 89-108

https://doi.org/10.22092/asj.2020.126873.1950

چکیده

برای ارزیابی اثرات سطوح مختلف انرژی قابل سوخت و ساز و پروتئین جیره بر عملکرد رشد، بازده استفاده از انرژی و پروتئین و پاسخ سیستم ایمنی جوجه های گوشتی، 640 قطعه جوجه گوشتی سویه راس 308 در قالب آزمایش فاکتوریل 2×2×2 با طرح پایه کاملاً تصادفی شامل 8 تیمار، 4 تکرار 20 قطعه جوجه در هر تکرار مورد استفاده قرار گرفتند. نتایج نشان دادند که افزایش ... بیشتر برای ارزیابی اثرات سطوح مختلف انرژی قابل سوخت و ساز و پروتئین جیره بر عملکرد رشد، بازده استفاده از انرژی و پروتئین و پاسخ سیستم ایمنی جوجه های گوشتی، 640 قطعه جوجه گوشتی سویه راس 308 در قالب آزمایش فاکتوریل 2×2×2 با طرح پایه کاملاً تصادفی شامل 8 تیمار، 4 تکرار 20 قطعه جوجه در هر تکرار مورد استفاده قرار گرفتند. نتایج نشان دادند که افزایش سطح انرژی و پروتئین جیره تأثیر معنی داری بر ضریب تبدیل غذایی نداشت (0.05< p) ولی موجب کاهش بازده استفاده از پروتئین (0.01>P) در هفته دوم و ششم شد. افزایش انرژی با سطح کمتر پروتئین (22 درصد) تا سن 21 روزگی موجب کاهش مصرف انرژی و پروتئین گردید و سپس با افزایش سطح پروتئین (24 درصد) تا سن 42 روزگی منجر به افزایش مصرف انرژی و پروتئین شد. ضریب تبدیل غذایی در جوجه های نر با افزایش سطح انرژی جیره، بهبودی جزئی یافت ولی مصرف انرژی و پروتئین اندکی بیشتر بود و ماده ها در سن 35 روزگی بازده انرژی و پروتئین بالاتری داشتند. با افزایش سطح انرژی جیره، تیتر آنتی بادی بر علیه SRBC افزایش یافت. غلظت HDL و وزن قلب در نرها بیشتر بود. افزایش انرژی موجب دفع بیشتر نیتروژن شد و با سطح بالاتر پروتئین (24 درصد) موجب کاهش وزن روده گردید. بنابراین افزایش انرژی و پروتئین تا هفته سوم و سپس کاهش پروتئین تا انتهای دوره جهت مصرف بهینه انرژی و پروتئین و بهبود بازده استفاده از انرژی و پروتئین توصیه می شود.

تأثیر شکل فیزیکی خوراک و نوع پروبیوتیک بر عملکرد، خصوصیات لاشه و اسیدیته محتویات دستگاه گوارش جوجه‌های گوشتی

محمد جواد آگاه؛ علی داد بوستانی؛ مجید هاشمی؛ مظاهر صفدریان؛ محمدرضا هاشمی؛ حسن صالح

دوره 33، شماره 129 ، اسفند 1399، ، صفحه 101-112

https://doi.org/10.22092/asj.2019.126980.1951

چکیده

پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر شکل فیزیکی خوراک و نوع پروبیوتیک بر عملکرد، خصوصیات لاشه و اسیدیته محتویات روده کوچک و سکوم جوجه‌های گوشتی (از سن 1 تا 42 روزگی) انجام شد. تعداد 720 قطعه جوجه گوشتی سویه راس 308 از مخلوط دو جنس در 24 واحد آزمایش و 6 تیمار با 4 تکرار و 30 قطعه جوجه در هر تکرار توزیع شدند. آزمایش به صورت چند عاملی 3×2 در قالب طرح کاملاً ... بیشتر پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر شکل فیزیکی خوراک و نوع پروبیوتیک بر عملکرد، خصوصیات لاشه و اسیدیته محتویات روده کوچک و سکوم جوجه‌های گوشتی (از سن 1 تا 42 روزگی) انجام شد. تعداد 720 قطعه جوجه گوشتی سویه راس 308 از مخلوط دو جنس در 24 واحد آزمایش و 6 تیمار با 4 تکرار و 30 قطعه جوجه در هر تکرار توزیع شدند. آزمایش به صورت چند عاملی 3×2 در قالب طرح کاملاً تصادفی با دو شکل خوراک (آردی و پلت) و سه حالت استفاده از پروبیوتیک (بدون پروبیوتیک، پروبیوتیک پروتکسین و پروبیوتیک مولتی بهسیل) اجرا شد. نتایج نشان داد جیره‌های پلت شده باعث افزایش معنی‌دار خوراک مصرفی، افزایش وزن جوجه‌ها و بهبود ضریب تبدیل غذایی در دوره‌های پرورشی آغازین، رشدی و کل دوره شدند (01/0>P). استفاده از پروتکسین در مقایسه با جیره بدون پروبیوتیک باعث افزایش معنی‌دار اضافه وزن (31/56 دربرابر 78/53 گرم/پرنده/روز) و بهبود ضریب تبدیل (61/1 در برابر 73/1) جوجه‌ها شد (05/0>P). در مقایسه با جیره بدون پروبیوتیک، کاربرد پروبیوتیک‌های پروتکسین و مولتی بهسیل در جیره باعث افزایش معنی‌دار درصد سینه به ترتیب (62/22 و 5/21 در برابر 63/20) و کاهش معنی‌دار pH دئودنوم (57/5 و 59/5 در برابر 83/5)، ژژنوم (95/5 و 92/5 در برابر 16/6) و ایلئوم (58/6 و 91/6 در برابر 98/6) شد(05/0>P). نتیجه نهایی این که کاربرد پروبیوتیک در خوراک‌های پلت شده منجر به بهبود عملکرد پرورشی جوجه‌های گوشتی در مقایسه با خوراک آردی شد. از این لحاظ پروبیوتیک پروتکسین در مقایسه با پروبیوتیک مولتی بهسیل راندمان بالاتری را نشان داد.

بررسی اثر اسیداُرگانیک و نانو ذرات نقره پوشش داده شده بر زئولیت بر عملکرد، مورفولوژی روده و جمعیت میکروبی دستگاه گوارش جوجه‌های گوشتی

سحر علی آبادی؛ سید رضا هاشمی؛ داریوش داودی؛ سعید حسنی؛ سمیرا شکیبا

دوره 33، شماره 129 ، اسفند 1399، ، صفحه 155-166

https://doi.org/10.22092/asj.2020.128113.2004

چکیده

این پژوهش به منظور بررسی تأثیر اسید اُرگانیک و نانوذرات نقره پوشش داده شده بر زئولیت بر عملکرد، مورفولوژی روده، و جمعیت میکروبی دستگاه گوارش جوجه‌های گوشتی انجام گرفت. تعداد 375 قطعه جوجه گوشتی از مخلوط دو جنس در 5 تیمار شامل: 1) تیمار شاهد، 2) تیمار شاهد مکمل شده با 1% زئولیت، 3) تیمار شاهد مکمل شده با 1% زئولیت پوشش داده شده با 5/0% نانوذرات ... بیشتر این پژوهش به منظور بررسی تأثیر اسید اُرگانیک و نانوذرات نقره پوشش داده شده بر زئولیت بر عملکرد، مورفولوژی روده، و جمعیت میکروبی دستگاه گوارش جوجه‌های گوشتی انجام گرفت. تعداد 375 قطعه جوجه گوشتی از مخلوط دو جنس در 5 تیمار شامل: 1) تیمار شاهد، 2) تیمار شاهد مکمل شده با 1% زئولیت، 3) تیمار شاهد مکمل شده با 1% زئولیت پوشش داده شده با 5/0% نانوذرات نقره، 4) تیمار شاهد مکمل شده با 5/1 گرم اسید اُرگانیک در کیلوگرم جیره و 5) تیمار شاهد مکمل شده با 1% زئولیت پوشش داده شده با 5/0% نانوذرات نقره به علاوه 5/1 گرم اسید اُرگانیک در کیلوگرم اختصاص داده شد. تیمارهای آزمایشی در شاخص‌های عملکرد اختلاف معنی‌داری با تیمار شاهد نداشتند (05/0< p). تغذیه جوجه‌های گوشتی با تیمار نانوذرات نقره پوشش داده شده بر زئولیت موجب کاهش جمعیت کل باکتری‌های بی‌هوازی سکوم در روز 21 دوره پرورش شد(05/0>P). افزایش جمعیت لاکتوباسیل‌های ایلئوم در تمامی تیمارهای آزمایشی نسبت به تیمار شاهد در روز 42 دوره پرورش مشاهده شد و بیشترین مقدار لاکتوباسیل‌های سکوم در هر دو تیمار حاوی اسیداُرگانیک مشاهده شد (05/0>P). تغذیه جوجه‌های گوشتی با تیمار حاوی نانوذرات نقره پوشش داده شده بر زئولیت موجب افزایش ارتفاع پرز، نسبت ارتفاع پرز به عمق کریپت، مساحت پرز و ضخامت لایه ماهیچه‌ای و کاهش عمق کریپت و عرض پرز نسبت به تیمار شاهد شد (05/0>P). به طور کلی، نانوذرات نقره پوشش داده شده بر زئولیت موجب افزایش لاکتوباسیل‌ها در روده شد که می‌تواند به‌عنوان محرک رشد و سلامت به‌صورت مکمل در تغذیه طیور استفاده گردد.

امکان سنجی جایگزینی یک پاداکسنده تجاری (BHT) ‌با انگور‌یاقوتی (V. venifera) در جوجه‌های ‌گوشتی

شادی الماسی؛ میلاد منافی؛ مهدی هدایتی؛ روح الله کریمی

دوره 33، شماره 129 ، اسفند 1399، ، صفحه 183-196

https://doi.org/10.22092/asj.2020.128138.2005

چکیده

این آزمایش جهت بررسی مقایسه‌ اثر ‌انگور‌یاقوتی (V. venifera) با پاداکسنده تجاری (BHT) بر عملکرد، فراسنجه‌های بیوشیمیایی و خصوصیات لاشه در جوجه‌های ‌گوشتی انجام گرفت. 150 قطعه جوجه یک‌روزه گوشتی سویه راس‌ 308 جنس نر، در پنج گروه آزمایشی، سه تکرار و ده قطعه جوجه در هر تکرار در قالب طرح کامل تصادفی به مدت 42 روز مورد آزمایش قرار گرفتند. گروه‌های ... بیشتر این آزمایش جهت بررسی مقایسه‌ اثر ‌انگور‌یاقوتی (V. venifera) با پاداکسنده تجاری (BHT) بر عملکرد، فراسنجه‌های بیوشیمیایی و خصوصیات لاشه در جوجه‌های ‌گوشتی انجام گرفت. 150 قطعه جوجه یک‌روزه گوشتی سویه راس‌ 308 جنس نر، در پنج گروه آزمایشی، سه تکرار و ده قطعه جوجه در هر تکرار در قالب طرح کامل تصادفی به مدت 42 روز مورد آزمایش قرار گرفتند. گروه‌های آزمایشی شامل: شاهد (جیره پایه بدون هیچ‌گونه افزودنی)؛ جیره پایه بههمراه 150 ppm عصارهمتانولی انگور؛ جیره پایه بههمراه سه درصد تفاله انگور؛ جیره پایه بههمراه سه درصد عصاره آبی انگور و جیره پایه بههمراه 200 ppm پاداکسنده تجاری BHT بودند. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد استفاده از گروه‌های آزمایشی بکار گرفته تاثیر معنی‌داری از لحاظ آماری بر پارامتر‌های عملکردی شامل وزن بدن، خوراک مصرفی و ضریب تبدیل غذایی، آنزیم‌های کبدی و اجزای روده نداشتند.گروه آزمایشی تفاله‌انگور یاقوتی به میزان سه درصد در جیره جوجه‌های گوشتی منجر به کاهش معنی‌دار کلسترول، تری گلیسیرید، LDL و افزایش معنی‌دار میزان HDL سرم خون گردید. در رابطه با خصوصیات لاشه نیز سبب افزایش معنی‌دار وزن نسبی لاشه، سینه و کاهش وزن سنگدان و کبد در جوجه‌های گوشتی در مقایسه با گروه‌ آزمایشی شاهد گردید. بنابر‌این با توجه به نتایج حاصل، گروه آزمایشی حاوی تفاله انگور یاقوتی می‌تواند جایگزین مناسبی برای پاداکسنده تجاری BHT به-منظور بهبود فراسنجه‌های بیوشیمیایی و خصوصیات لاشه جوجه‌های گوشتی در نظر گرفته شود.

اثر جرم ذرت بر عملکرد و شاخص های ایمنی جوجه های گوشتی

مجید توکلی؛ فرید شریعتمداری؛ سید عبداله حسینی؛ هوشنگ لطف الهیان؛ امیرحسین علیزاده قمصری

دوره 33، شماره 128 ، آذر 1399، ، صفحه 39-52

https://doi.org/10.22092/asj.2019.124491.1830

چکیده

ذرت و فرآورده های جانبی آن از مهمترین محصولاتی هستند که در تغذیه دام و طیور برای تأمین انرژی مورد استفاده قرار می گیرند. به منظور بررسی تأثیر سطوح مختلف جرم ذرت (حاوی روغن زیاد) بر عملکرد و شاخص های ایمنی جوجه های گوشتی آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با 5 گروه آزمایشی، 5 تکرار و 30 قطعه پرنده در هر واحد آزمایشی از سن 14 تا 42 روزگی انجام ... بیشتر ذرت و فرآورده های جانبی آن از مهمترین محصولاتی هستند که در تغذیه دام و طیور برای تأمین انرژی مورد استفاده قرار می گیرند. به منظور بررسی تأثیر سطوح مختلف جرم ذرت (حاوی روغن زیاد) بر عملکرد و شاخص های ایمنی جوجه های گوشتی آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با 5 گروه آزمایشی، 5 تکرار و 30 قطعه پرنده در هر واحد آزمایشی از سن 14 تا 42 روزگی انجام شد. گروه های آزمایشی شامل پرندگان دریافت کننده سطوح صفر (شاهد)، 5، 10، 15 و 20 درصد جرم ذرت بود. در سنین 21 و 28 روزگی بالاترین وزن زنده در گروه دریافت کننده 10 درصد جرم ذرت مشاهده شد (0.05>P). در سن42 روزگی، اثر سطح جرم ذرت بر وزن زنده، شاخص تولید و هزینه خوراک مصرفی به ازای هر کیلوگرم وزن زنده معنی دار بود (0.05>P). کمترین شاخص تولید در گروه دریافت کننده 20 درصد جرم ذرت مشاهده شد (0.05>P). بین گروه های آزمایشی تفاوت معنی داری در مقدار خوراک مصرفی و شاخص های ریخت شناختی روده از جمله طول پرز، ضخامت پرز، عمق کریپت و نسبت طول پرز به عمق کریپت مشاهده نشد. همچنین اثر سطوح مختلف جرم ذرت بر تیتر آنتی‌بادی علیه گلبول قرمز گوسفندی (SRBC)، ایمونوگلوبولین G، ایمونوگلوبولین M و شمارش تفریقی گلبول های سفید خون معنی‌دار نبود. بر اساس نتیجه به دست آمده درباره هزینه خوراک به ازای هر کیلوگرم وزن زنده، می توان از جرم ذرت تا سطح 10 درصد جیره در دوره 15 تا 42 روزگی جوجه های گوشتی استفاده کرد.

تأثیر میوه کهور در جیره‌های غذایی پلت و آردی بر فراسنجه‌های بیوشیمیایی خون و پایداری اکسیداتیو گوشت جوجه‌های گوشتی

ابراهیم محمدی کوتیانی؛ جعفر فخرائی؛ اکبر یعقوبفر؛ حسین منصوری یاراحمدی

دوره 33، شماره 128 ، آذر 1399، ، صفحه 191-204

https://doi.org/10.22092/asj.2019.127473.1967

چکیده

به‌منظور تعیین اثرات استفاده از سطوح مختلف میوه کهور در جیره‌های غذایی پلت و آردی، بر عملکرد، فراسنجه‌های بیوشیمیایی خون، پاسخ ایمنی و پایداری اکسیداتیو گوشت جوجه‌های گوشتی، آزمایشی بر پایه طرح کاملاً تصادفی انجام شد. در این آزمایش از تعداد 560 قطعه جوجه گوشتی سویه راس 308 (مخلوط دو جنس)، با 7 تیمار، 4 تکرار (20 قطعه جوجه در هر تکرار)، ... بیشتر به‌منظور تعیین اثرات استفاده از سطوح مختلف میوه کهور در جیره‌های غذایی پلت و آردی، بر عملکرد، فراسنجه‌های بیوشیمیایی خون، پاسخ ایمنی و پایداری اکسیداتیو گوشت جوجه‌های گوشتی، آزمایشی بر پایه طرح کاملاً تصادفی انجام شد. در این آزمایش از تعداد 560 قطعه جوجه گوشتی سویه راس 308 (مخلوط دو جنس)، با 7 تیمار، 4 تکرار (20 قطعه جوجه در هر تکرار)، در سه دوره پرورشی استفاده گردید. تیمارهای آزمایشی شامل: جیره‌ شاهد (آردی بدون میوه کهور)، جیره‌های غذایی پلت شده و آردی حاوی سطوح 3، 6 و 9 درصد میوه کهور بودند. نتایج تحقیق نشان داد، استفاده از میوه کهور در جیره‌های پلت شده و آردی تفاوت معنی‌داری در وزن بدن، فراسنجه‌های بیوشیمیایی خون ، پاسخ ایمنی، ظرفیت نگهداری آب و میزان تولید مالون‌دی‌آلدئید در زمان‌های متفاوت ذخیره‌سازی گوشت سینه جوجه‌های گوشتی نداشت. با توجه به زمان‌های متفاوت نگهداری گوشت سینه در فریزر، میزان pH در زمان 24 ساعت بعد از فریز کردن به‌صورت معنی‌داری تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار گرفت (05/0p <). استفاده از جیره‌های پلت شده و آردی حاوی سطوح مختلف میوه کهور به‌لحاظ آماری سبب بروز تفاوت معنی‌داری در میزان تولید ازت آزاد گوشت سینه در زمان‌های صفر، 24 و 48 ساعت بعد از فریز شد (05/0p <). افزودن سطوح مختلف میوه کهور مخصوصاً به جیره‌های پلت جوجه‌های گوشتی، موجب بهبود عملکرد و کاهش سطح کلسترول گردید. همچنین استفاده از میوه کهور در جیره‌ها در زمان‌های متفاوت ذخیره‌سازی (24 و 48 ساعت)، مانع افزایش اکسیداسیون و باعث کاهش ازت آزاد و پایداری اکسیداتیو گوشت سینه شد.

اثر ژل آلوئه‌ورا بر روی عملکرد، جمعیت میکروبی روده، متابولیت‌های خون، تیترآنتی بادی و درصد گلبول‌های سفید درجوجه‌های گوشتی

مینا کوشش؛ محمد سالارمعینی؛ محسن افشارمنش؛ هادی توکلی

دوره 33، شماره 127 ، شهریور 1399، ، صفحه 3-12

https://doi.org/10.22092/asj.2019.124655.1843

چکیده

این آزمایش با200 قطعه جوجه نر گوشتی سویه (راس 308) در قالب طرح کاملاً تصادفی به 5گروه آزمایشی با 4 تکرار و 10 جوجه در هر تکرار تقسیم بندی شدند. گروه ها شامل : 1) شاهد (جیره پایه)، 2) جیره پایه + 600 میلی‌گرم در کیلوگرم آنتی-بیوتیک فلاووفسفولیپول، 3) جیره پایه + 5 گرم ژل آلوئه‌ورا در هر لیتر آب آشامیدنی، 4) جیره پایه + 10 گرم ژل آلوئه‌ورا در هر لیتر آب ... بیشتر این آزمایش با200 قطعه جوجه نر گوشتی سویه (راس 308) در قالب طرح کاملاً تصادفی به 5گروه آزمایشی با 4 تکرار و 10 جوجه در هر تکرار تقسیم بندی شدند. گروه ها شامل : 1) شاهد (جیره پایه)، 2) جیره پایه + 600 میلی‌گرم در کیلوگرم آنتی-بیوتیک فلاووفسفولیپول، 3) جیره پایه + 5 گرم ژل آلوئه‌ورا در هر لیتر آب آشامیدنی، 4) جیره پایه + 10 گرم ژل آلوئه‌ورا در هر لیتر آب آشامیدنی، و 5) جیره پایه + 15 گرم ژل آلوئه ‌ورا در هر لیتر آب آشامیدنی بودند. درکل دوره آزمایش، استفاده از ‌ گروه‌های آزمایشی تاثیر معنی‌داری بر افزایش وزن بدن، خوراک مصرفی، ضریب تبدیل خوراک و شاخص تولید جوجه‌های گوشتی نداشت (05/0< p). ﻧﺘﺎﯾﺞ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦ ﺟﻤﻌﯿﺖ ﻣﯿﮑﺮوﺑﯽ ایلئوم (باکتری‌های اشرشیا کلی و لاکتو باسیل) نیز تحت تاثیر گروه‌های آزمایشی قرار نگرفت (05/0< p). فراسنجه‌های خونی شامل کلسترول، تری گلیسرید، لیپو پروتئین با چگالی زیاد، لیپو پروتئین با چگالی کم، آلبومین و آلکالین فسفاتاز نیز تحت تاثیرگروه‌های آزمایشی قرار نگرفت (05/0< p)، فقط گلوکز سرم خون در جوجه‌هایی که از سطح 15 گرم در لیترآلوئه‌ورا مصرف کرده بودند، به طور معنی داری نسبت به گروه شاهد کاهش نشان داد (05/0>P). در مورد گلبول‌های سفید، میزان هتروفیل و نسبت هتروفیل به لنفوسیت در گروه‌های حاوی آلوئه‌ورا افزایش یافت (01/0< p). به طور کلی، به نظر می‌رسد استفاده از ژل آلوئه‌ورا تاثیر قابل توجه بر شاخص‌های عملکردی نداشته باشد و برای استفاده از آن در جیره جوجه‌های گوشتی، آزمایش‌های بیشتری باید انجام شود.

اثر بتائین و سویه بر عملکرد و بیان ژن BHMT در جوجه‌های گوشتی در معرض آب آشامیدنی دارای سطوح مختلف غلظت کل جامدات محلول

مسعود مستشاری محصص؛ علی اصغر صادقی؛ سعید اسماعیل خانیان؛ جعفر احمدی

دوره 33، شماره 127 ، شهریور 1399، ، صفحه 93-108

https://doi.org/10.22092/asj.2019.125195.1872

چکیده

این پژوهش، با هدف بررسی اثرات افزودن بتائین به جیره جوجه‌های سویه‌های راس و آرین که آب آشامیدنی با غلظت کل جامدات محلول (TDS) مختلف دریافت نموده بودند، انجام شد. 720 جوجه گوشتی یک‌روزه، سویه‌های راس 308 و آرین برای مدت شش هفته در 12 واحد آزمایشی توزیع گردیدند. آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی به‌صورت فاکتوریل (2 × 2 × 3) حاوی دو سطح بتائین ... بیشتر این پژوهش، با هدف بررسی اثرات افزودن بتائین به جیره جوجه‌های سویه‌های راس و آرین که آب آشامیدنی با غلظت کل جامدات محلول (TDS) مختلف دریافت نموده بودند، انجام شد. 720 جوجه گوشتی یک‌روزه، سویه‌های راس 308 و آرین برای مدت شش هفته در 12 واحد آزمایشی توزیع گردیدند. آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی به‌صورت فاکتوریل (2 × 2 × 3) حاوی دو سطح بتائین افزودنی (صفر و 2/0 درصد جیره) و سه سطح TDS (mg/l 400، 2000 و 3500) با چهار تکرار و 15 جوجه در هر تکرار در روز هفتم انجام شد. . با افزایش غلطت TDS آب وزن بدن جوجه‌ها کاهش و ضریب تبدیل غذایی و آب مصرفی آن‌ها افزایش داشت. بتائین افزودنی تأثیر معنی‌داری برافزایش وزن و مصرف آب در طی دوره پایایی داشت. درصد تلفات و رطوبت فضولات در تیمارهایی که آب با TDS بالاتر دریافت کرده بودند بیشتر بود. مقدار رطوبت فضولات با افزودن بتائین کاهش پیدا کرد. اثر افزودن بتایین و افزایش TDS بر روی میزان غلظت سدیم خون جوجه‌ها در 28 روزگی معنی‌دار بود (05/0 < p). با افزایش TDS در آب آشامیدنی همچنین در سویه آرین نسبت به سویه راس بیان ژن آنزیم BHMT در کبد جوجه‌ها کاهش داشت. با افزودن بتائین به جیره جوجه‌ها بیان ژن افزایش پیدا کرد. نتایج نشان داد که با افزایش غلظت مواد محلول در آب عملکرد جوجه‌ها کاهش می‌یابد و اضافه کردن بتائین می‌تواند راه‌حلی برای این مشکل باشد.

بررسی اثر افزودن پودر برگ زیتون و دانه گشنیز در جیره بر عملکرد، ریخت‌شناسی روده و قابلیت هضم مواد مغذی در جوجه‌های‌گوشتی

احمدعلی ثابتان شیرازی؛ احمد حسن آبادی؛ محمد جواد آگاه؛ حسن نصیری مقدم

دوره 33، شماره 127 ، شهریور 1399، ، صفحه 135-150

https://doi.org/10.22092/asj.2019.125376.1882

چکیده

چکیده این پژوهش با هدف بررسی اثر افزودن پودر برگ زیتون و دانه گشنیز در جیره بر عملکرد، ریخت‌شناسی روده و قابلیت‌هضم مواد مغذی در جوجه‌های گوشتی انجام شد. برای این منظور 720 قطعه جوجه گوشتی سویه کاب 500 (مخلوط دو جنس) در 36 واحد آزمایشی با 12 گروه آزمایشی در 3 تکرار 20 قطعه‌ای توزیع شدند. این آزمایش به صورت فاکتوریل 3×4 در قالب طرح کاملا ... بیشتر چکیده این پژوهش با هدف بررسی اثر افزودن پودر برگ زیتون و دانه گشنیز در جیره بر عملکرد، ریخت‌شناسی روده و قابلیت‌هضم مواد مغذی در جوجه‌های گوشتی انجام شد. برای این منظور 720 قطعه جوجه گوشتی سویه کاب 500 (مخلوط دو جنس) در 36 واحد آزمایشی با 12 گروه آزمایشی در 3 تکرار 20 قطعه‌ای توزیع شدند. این آزمایش به صورت فاکتوریل 3×4 در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار سطح پودر برگ ‌زیتون ( صفر، 2، 5/2 و 3 درصد) و سه سطح پودر دانه گشنیز ( صفر، 3/0 و 6/0 درصد) انجام شد. نتایج آزمایش نشان داد که مصرف همزمان برگ زیتون و دانه گشنیز تأثیر معنی‌داری بر عملکرد جوجه‌ها نداشت. جوجه‌هایی که برگ زیتون همراه با دانه گشنیز دریافت کردند به طور معنی‌ داری طول، عرض، عمق کریپت و سطح پرز روده بزرگتری نسبت به گروه‌های کنترل داشتند. گروه‌هایی که همزمان از برگ زیتون و دانه گشنیز استفاده کرده بودند، قابلیت هضم پروتئین و چربی بالاتری نشان دادند. بر اساس نتایج این پژوهش، هرچند که استفاده از دانه گشنیز و برگ زیتون به صورت توأم اثر معنی‌داری بر افزایش وزن، خوراک مصرفی و ضریب تبدیل غذایی نداشت، اما با توجه به بهبود شاخص‌های ریخت‌شناسی روده کوچک و افزایش قابلیت هضم چربی و پروتئین استفاده توأم این دو گیاه دارویی قابل توصیه می‌باشد.

اثرات تزریق درون تخم‌مرغی سطوح مختلف منابع آلی و معدنی عنصر روی بر پارامترهای تفریخ، خصوصیات اسکلتی و عملکرد جوجه‌های گوشتی

حمیدرضا همتی متین؛ نواب قبادی؛ محمدامین شهبازی؛ حامد محمدی

دوره 33، شماره 126 ، خرداد 1399، ، صفحه 95-104

https://doi.org/10.22092/asj.2019.123917.1796

چکیده

هدف از مطالعه حاضر بررسی اثرات تزریق درون تخم‌مرغی سطوح مختلف منابع عنصر روی (آلی و معدنی) بر برخی از پارامترهای تفریخ، خصوصیات اسکلتی و عملکرد جوجه‌های گوشتی است. درمطالعه حاضر 480 عدد تخم‌مرغ در 6 تیمار 20 عددی با 4 تکرار انجام گرفت. تیمارها شامل 1) بدون تزریق، 2) تزریق نیم سی‌سی سرم فیزیولوژی، 3) تزریق 80 میکروگرم سولفات روی محلول در نیم ... بیشتر هدف از مطالعه حاضر بررسی اثرات تزریق درون تخم‌مرغی سطوح مختلف منابع عنصر روی (آلی و معدنی) بر برخی از پارامترهای تفریخ، خصوصیات اسکلتی و عملکرد جوجه‌های گوشتی است. درمطالعه حاضر 480 عدد تخم‌مرغ در 6 تیمار 20 عددی با 4 تکرار انجام گرفت. تیمارها شامل 1) بدون تزریق، 2) تزریق نیم سی‌سی سرم فیزیولوژی، 3) تزریق 80 میکروگرم سولفات روی محلول در نیم سی‌سی سرم فیزیولوژی، 4) تزریق 100 میکروگرم سولفات روی محلول در نیم سی‌سی سرم فیزیولوژی، 5) تزریق 80 میکروگرم کیلات روی محلول در نیم سی‌سی سرم فیزیولوژی و 6) تزریق 100 میکروگرم روی-متیونین محلول در نیم سی‌سی سرم فیزیولوژی در روز 17 انکوباسون بود. بعد از تفریخ، از هر تکرار 2 جوجه انتخاب و استخوان ران پای راست برای سنجش عنصر روی برداشته شد.نتایج نشان داد وزن جوجه‌های تفریخ شده تفاوت آماری معنی‌داری ندارند و بالاترین درصد تفریخ مربوط به تیمارهای تزریق 100 میکروگرم روی- متیونین و تزریق 80 میکروگرم سولفات روی است (p <0.05). همچنین تزریق منبع آلی و معدنی روی سبب افزایش وزن و مقدار روی استخوان درشت نی می شود(p <0.05).تزریق درون تخم‌مرغی 80 و 100 میکروگرم روی- متیونین به افزایش مقدار روی درشت نی در سن 21 روزگی منتهی شد (p <0.05). طول درشت‌نی نیز با تزریق درون تخم‌مرغی تزریق 100 میکروگرم سولفات روی و تزریق 80 میکروگرم روی- متیونین نسبت به دیگر تیمارها افزایش نشان داد (p <0.05). تفاوت آماری معنی‌داری در قابلیت هضم ایلئومی(خوراک مصرفی، افزایش وزن و ضریب تبدیل غذایی)با تزریق درون تخم‌مرغی سطوح مختلف منابع آلی و معدنی عنصر روی دیده نشد.

بررسی اثر میوه بلوط و جنس بر چربی محوطه شکمی و بیان ژن لیپاز پانکراس در جوجه‌های گوشتی

اسما مرادعلی‌پور؛ مصطفی محقق دولت آبادی؛ محمد هوشمند

دوره 32، شماره 125 ، اسفند 1398، ، صفحه 29-40

https://doi.org/10.22092/asj.2018.123585.1784

چکیده

این مطالعه به منظور بررسی اثر سطوح مختلف میوه بلوط و جنس بر چربی محوطه شکمی و میزان بیان ژن لیپاز پانکراس در جوجه‌های گوشتی انجام شد. تعداد 264 قطعه جوجه‌ یک‌روزه مخلوط نر و ماده سویه کاب 500 در قالب یک طرح کاملاً تصادفی به 3 گروه آزمایشی هر یک با 4 تکرار (هر یک شامل 22 قطعه جوجه) اختصاص یافتند. در تیمار اول (شاهد)، جوجه‌ها با جیره‌های آغازین ... بیشتر

بررسی اثرات محرک رشد گیاهی اورکس® بر عملکرد و پاسخ های ایمنی جوجه های گوشتی با استفاده از روش مدیریت تصمیم گیری چند شاخصی

هوشنگ لطف الهیان؛ امیرحسین علیزاده قمصری؛ سید عبداله حسینی؛ اکبر یعقوبفر؛ علیرضا آقاشاهی

دوره 32، شماره 125 ، اسفند 1398، ، صفحه 219-232

https://doi.org/10.22092/asj.2019.124599.1840

چکیده

این مطالعه به منظور ارزیابی اثرات استفاده از سطوح مختلف محرک رشد گیاهی اورکس® بر عملکرد و پاسخ های ایمنی جوجه های گوشتی انجام شد. محلول اورکس® ترکیبی از عصاره الکلی رزماری، برنجاسپ، علف سرفه، شکوفه گیلاس و جلبک قهوه ای بود. تعداد 600 قطعه جوجه گوشتی یک روزه سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار، 5 تکرار و 30 قطعه جوجه در هر ... بیشتر این مطالعه به منظور ارزیابی اثرات استفاده از سطوح مختلف محرک رشد گیاهی اورکس® بر عملکرد و پاسخ های ایمنی جوجه های گوشتی انجام شد. محلول اورکس® ترکیبی از عصاره الکلی رزماری، برنجاسپ، علف سرفه، شکوفه گیلاس و جلبک قهوه ای بود. تعداد 600 قطعه جوجه گوشتی یک روزه سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار، 5 تکرار و 30 قطعه جوجه در هر تکرار، استفاده شدند. تیمارهای آزمایشی شامل 1) گروه دریافت کننده آب آشامیدنی فاقد افزودنی (شاهد)، 2) گروه دریافت کننده آب آشامیدنی دارای محلول اورکس® با نسبت حجمی 1 به 30، 3) گروه دریافت کننده آب آشامیدنی دارای محلول اورکس® با نسبت حجمی 1 به 60 و 4) گروه دریافت کننده آب آشامیدنی دارای محلول تجاری بیوهربال® با نسبت حجمی 1 به 1000 بودند. صفات عملکرد به صورت هفتگی اندازه گیری شدند. پاسخ های ایمنی سلولی و خونی با استفاده از تزریق فیتوهماگلوتینین فسفاتی (PHAP) و سوسپانسیون گلبول قرمز خون گوسفند (SRBC) به ترتیب در سنین 15 و 35 روزگی، ارزیابی شدند. برای انتخاب بهترین تیمار و تصمیم گیری در مورد استفاده از محرک رشد گیاهی اورکس®، از روش مدیریت تصمیم گیری چند شاخصی، استفاده شد. بر اساس نمره دهی حاصل از این روش، تیمارهای 1 تا 4 به ترتیب نمرات 0/1305، 0/7418، 0/8278 و 0/6421 را به دست آوردند. بر طبق نتایج به دست آمده، استفاده از محرک رشد گیاهی اورکس® در آب آشامیدنی، به‌ عنوان راه کاری برای بهبود صفات تولیدی و ایمنی جوجه های گوشتی، توصیه می شود.

بررسی سطوح مختلف مواد معدنی ارگانیک و غیرارگانیک بر عملکرد، خصوصیات لاشه، استخوان درشت‌نی و فراسنجه‌های خون جوجه‌های گوشتی

دانیال حاجیلری؛ محمود شمس شرق؛ امید عشایری زاده

دوره 32، شماره 124 ، آذر 1398، ، صفحه 3-16

https://doi.org/10.22092/asj.2018.121016.1655

چکیده

آزمایشی به‌منظور بررسی اثرات سطوح مختلف مواد معدنی ارگانیک و غیرارگانیک (روی، مس و منگنز) بر عملکرد، خصوصیات لاشه، استخوان درشت‌نی و فراسنجه‌های خون جوجه‌های گوشتی انجام گردید. 224 قطعه جوجه خروس سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی به مدت 42 روز پرورش یافتند. 4 تیمار آزمایشی عبارتند از: 1T) شکل غیرارگانیک روی، مس و منگنز به مقادیر 110، ... بیشتر آزمایشی به‌منظور بررسی اثرات سطوح مختلف مواد معدنی ارگانیک و غیرارگانیک (روی، مس و منگنز) بر عملکرد، خصوصیات لاشه، استخوان درشت‌نی و فراسنجه‌های خون جوجه‌های گوشتی انجام گردید. 224 قطعه جوجه خروس سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی به مدت 42 روز پرورش یافتند. 4 تیمار آزمایشی عبارتند از: 1T) شکل غیرارگانیک روی، مس و منگنز به مقادیر 110، 16 و 120 میلیگرم، 2T) شکل ارگانیک روی، مس و منگنز به مقادیر 110، 16 و 120 میلیگرم ، 3T) شکل غیرارگانیک روی، مس و منگنز به مقادیر 55، 8 و60 میلیگرم، 4T) شکل ارگانیک روی، مس و منگنز به مقادیر 55، 8 و 60 میلیگرم. نتایج نشان داد که روی، مس و منگنز ارگانیک نسبت به مواد معدنی غیرارگانیک باعث بهبود افزایش وزن و ضریب تبدیل غذایی می‌شوند (05/0>P). رطوبت و pH بستر تحت تاثیر تیمارها قرار نگرفت. اگرچه وقوع و شدت آسیب کف پا در جوجه‌های تغذیه شده با مواد معدنی ارگانیک کمتر بود (تیمارهای 2 و 4). تیمارهای دوم و چهارم بیشترین مقدار روی و منگنز در استخوان درشت نی و مس در کبد را داشتند. به لحاظ فراسنجه‌های خون بیشترین مقدار آنزیم آلکالین فسفاتاز و کمترین مقدار کلسترول در تیمارهای دوم و چهارم بود. نتایج آزمایش نشان می‌دهد که مواد معدنی ارگانیک یک جایگزین مناسب برای مواد معدنی غیرارگانیک بوده و باعث بهبود عملکرد و سلامت جوجه‌های گوشتی می‌شود.

بررسی مکمل کردن جیره با منگنز مازاد در فرم‌های مختلف بر عملکرد، اجزای لاشه، هماتولوژی و برخی فراسنجه های ایمنی جوجه‎های گوشتی پرورش یافته در شرایط دمایی تابستان

محمد رضا بناکار مقدم؛ ایمان حاج خدادادی؛ حسینعلی قاسمی؛ امیر حسین خلت آبادی فراهانی

دوره 32، شماره 123 ، شهریور 1398، ، صفحه 111-126

https://doi.org/10.22092/asj.2018.122408.1729

چکیده

در این تحقیق از 176 قطعه جوجه گوشتی نر سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی استفاده شد. 4 تیمار آزمایش شامل منابع مختلف منگنز از جمله منبع منگنز آلی(100 پی پی ام-معادل منگنز کیلات شده با اسید آمینه)، منگنز معدنی(100 پی پی ام معادل از اکسید منگنز)، و مخلوطی از منگنز آلی و معدنی(50 معادل از هر دو فرم)، بودند. درهر تیمار آزمایشی 4 تکرار وهر تکرار ... بیشتر در این تحقیق از 176 قطعه جوجه گوشتی نر سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی استفاده شد. 4 تیمار آزمایش شامل منابع مختلف منگنز از جمله منبع منگنز آلی(100 پی پی ام-معادل منگنز کیلات شده با اسید آمینه)، منگنز معدنی(100 پی پی ام معادل از اکسید منگنز)، و مخلوطی از منگنز آلی و معدنی(50 معادل از هر دو فرم)، بودند. درهر تیمار آزمایشی 4 تکرار وهر تکرار شامل12 جوجه گوشتی نر سویه راس 308 در نظر گرفته شد. وزن بدن در پایان آزمایش در تیمارهای حاوی منگنز آلی (تیمار آلی و مخلوط آلی- معدنی) به طور معنی‎داری از سایر تیمارهای آزمایشی شامل تیمار شاهد و منگنز معدنی بالاتر بود(05/0p <). بازده خوراک کل دوره بین تیمار شاهد و تیمار منگنز آلی دارای تفاوت معنی‎داری بود (05/0p <)، بدترین و بهترین بازده خوراک به ترتیب مربوط به تیمار منگنز آلی و تیمار شاهد بود. د تیمارهای آزمایشی مختلف بر تعداد گلبول‎های قرمز و گلبول‎های سفید خون اثر معنی‎داری نداشتند(05/0P>). صفات مرتبط با استخوان نیز فراسنجه هایی مثل وزن کل، طول کل پا، خاکستر استخوان شانک و منگنز موجود در آن بین تیمارهای آزمایشی اختلاف معنی داری وجود داشت و در اغلب این صفات تیمار کنترل پائینترین مقدار را داشت. بر اساس نتایج حاصل از این تحقیق، در شرایط پرورش دمایی تابستان مکمل کردن جیره با 100 پی پی ام منگنز آلی مازاد میتواند تاثیر مثبتی بر بسیاری از فراسنجه های تولیدی و عملکردی داشته باشد.

تأثیر سطوح مختلف اسانس مرزه خوزستانی (Satureja khuzestanica) در دو شکل معمول و میکروکپسوله شده در جیره‌های غذایی بر عملکرد، صفات لاشه و پایداری اکسیداتیو گوشت جوجه‌های گوشتی

عمران آذرباد؛ اکبر یعقوبفر؛ حسن کرمانشاهی؛ امیر میمندی پور

دوره 32، شماره 123 ، شهریور 1398، ، صفحه 217-232

https://doi.org/10.22092/asj.2018.121981.1706

چکیده

برای ارزیابی اثرات افزودن سطوح مختلف اسانس مرزه خوزستانی در دو شکل معمول و میکروکپسوله شده به جیره‌های غذایی، بر عملکرد، اجزای لاشه و پایداری اکسیداتیو گوشت جوجه‌های گوشتی، آزمایشی بر پایه طرح کاملاً تصادفی انجام شد. در این آزمایش از تعداد 400 قطعه جوجه گوشتی سویه راس- 308 (مخلوط نر و ماده به‌صورت مساوی)، با 5 تیمار، 4 تکرار ، در سه دوره ... بیشتر برای ارزیابی اثرات افزودن سطوح مختلف اسانس مرزه خوزستانی در دو شکل معمول و میکروکپسوله شده به جیره‌های غذایی، بر عملکرد، اجزای لاشه و پایداری اکسیداتیو گوشت جوجه‌های گوشتی، آزمایشی بر پایه طرح کاملاً تصادفی انجام شد. در این آزمایش از تعداد 400 قطعه جوجه گوشتی سویه راس- 308 (مخلوط نر و ماده به‌صورت مساوی)، با 5 تیمار، 4 تکرار ، در سه دوره پرورشی آغازین ، رشد پایانی استفاده گردید. نتایج تحقیق حاضر نشان داد که استفاده از جیره‌های غذایی حاوی سطوح مختلف اسانس مرزه در دو شکل معمول و میکروکپسوله شده نسبت به تیمار شاهد (بدون افزودنی) سبب تفاوت معنی‌داری بر خوراک مصرفی، ضریب تبدیل غذایی، صفات لاشه، درصد ماده خشک، پروتئین و چربی خام و ظرفیت نگهداری آب بافت سینه نشد. با توجه به زمان‌های متفاوت نگهداری بافت سینه در فریزر، میزان تولید مالون‌دی‌آلدئید در این بافت در زمان 24 ساعت بعد از فریز کردن به‌صورت معنی‌داری تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار گرفت. نتایج این آزمایش نشان داد که استفاده از جیره‌های غذایی حاوی سطوح معمول و میکروکپسوله شده اسانس مرزه به‌لحاظ آماری سبب بروز تفاوت معنی‌داری بر میزان ازت آزاد بافت سینه در زمان‌های صفر و 48 ساعت بعد از فریز کردن شد. با توجه به نتایج این مطالعه، افزودن سطوح مختلف اسانس مرزه خوزستانی در دو شکل معمول و میکروکپسوله شده به جیره‌های غذایی جوجه‌های گوشتی، موجب بهبود عملکرد و صفات لاشه نگردید، ولی مانع از افزایش اکسیداسیون گوشت سینه شد.

دوره 37 (1403)

دوره 36 (1402)

دوره 35 (1401)

دوره 34 (1400)

دوره 33 (1399)

دوره 32 (1398)

دوره 31 (1397)

دوره 30 (1396)

دوره 29 (1395)

دوره 28 (1394)

دوره 27 (1393)

کلیدواژه‌ها = جوجه گوشتی

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده