تغذیه دام و طیور
علیرضا چگنی
چکیده
پروتئین جیره نقش مهمی در تغذیه نشخوارکنندگان دارد، زیرا علاوه بر تأمین اسیدهای آمینه، منبع نیتروژن برای ساخت پروتئین میکروبی است. قیمت بالا و محدودیت در تأمین پروتئین جیره غذایی، به‌ویژه برای دام‌های پر‌تولید یکی از نگرانی‌های مهم دامدران می‌باشد. منابع پروتئین گیاهی به مدت طولانی به‌عنوان منبع عالی پروتئین خام برای نشخوارکنندگان ...
بیشتر
پروتئین جیره نقش مهمی در تغذیه نشخوارکنندگان دارد، زیرا علاوه بر تأمین اسیدهای آمینه، منبع نیتروژن برای ساخت پروتئین میکروبی است. قیمت بالا و محدودیت در تأمین پروتئین جیره غذایی، به‌ویژه برای دام‌های پر‌تولید یکی از نگرانی‌های مهم دامدران می‌باشد. منابع پروتئین گیاهی به مدت طولانی به‌عنوان منبع عالی پروتئین خام برای نشخوارکنندگان مورد استفاده قرار گرفته است، اما به دلیل مصرف مستقیم توسط انسان و بالارفتن قیمت، مصرف آن در تغذیه دام با محدویت مواجه شده است. به دلیل توانایی نشخوارکنندگان در استفاده از نیتروژن غیر پروتئینی و به طور عمده اوره، به عنوان یک جایگزین برای تأمین بخشی از پروتئین، در جیره نشخوارکنندگان به کار می‌رود. اوره در شکمبه به آمونیاک تبدیل شده، و باکتری‌های هضم کننده الیاف در شکمبه نیز برای تکثیر نیاز به آمونیاک دارند. نرخ تجزیه اوره معمولی در شکمبه سریعتر از رشد میکروب‌ها و هضم کربوهیدرات‌های ساختمانی است. لذا باعث کاهش راندمان استفاده از نیتروژن وحتی مسمومیت در دام می‌شود. اوره آهسته‌رهش نوعی از اوره است که سرعت آزادسازی نیتروژن در شکمبه را کاهش می‌دهد. جایگزینی آن بجای اوره معمولی در جیره دام‌های نشخوارکننده که با محدودیت مواد پروتئینی مواجه هستند، ضمن تأمین نتیروژن پایدار، خطرات اوره معمولی را برای دام نخواهد داشت. این مقاله تاثیرات استفاده از اوره آهسته‌رهش در جیره نشخوارکنندگان به جای اوره معمولی و یا منابع پروتئین گیاهی بر مصرف خوراک، قابلیت هضم، فراسنجههای تخمیر، رشد و صفات تولیدی، فراسنجههای خون و خصوصیات لاشه را مرور می‌نماید.
تغذیه دام و طیور
سارا سعیدی گراغانی؛ مسلم باشتنی؛ پیروز شاکری؛ حسین نعیمی پور یونسی
چکیده
این مطالعه به‌منظور بررسی تأثیر سطوح مختلف یک نوع بیوچار معدنی بدست آمده از معدن کوهبنان کرمان بر عملکرد، قابلیت هضم، فراسنجههای خونی و تخمیر شکمبهای گوساله‌های شیرخوار هلشتاین در یک گاوداری صنعتی انجام شد. بدین منظور از 35 رأس گوساله شیرخوار هلشتاین با میانگین وزنی87/4 ± 88/48 در قالب طرح کاملاً تصادفی ...
بیشتر
این مطالعه به‌منظور بررسی تأثیر سطوح مختلف یک نوع بیوچار معدنی بدست آمده از معدن کوهبنان کرمان بر عملکرد، قابلیت هضم، فراسنجههای خونی و تخمیر شکمبهای گوساله‌های شیرخوار هلشتاین در یک گاوداری صنعتی انجام شد. بدین منظور از 35 رأس گوساله شیرخوار هلشتاین با میانگین وزنی87/4 ± 88/48 در قالب طرح کاملاً تصادفی در پنج تیمار و هفت تکرار استفاده شد. جیره‌های آزمایشی شامل: 1) شیر و خوراک آغازین (جیره پایه)، 2) جیره پایه به‌همراه 10 گرم بیوچار معدنی مخلوط شده در خوراک آغازین، 3) جیره پایه به‌همراه 10 گرم بیوچار معدنی حل شده در شیر، 4) جیره پایه به‌همراه 20 گرم بیوچار معدنی مخلوط شده در خوراک آغازین، 5) جیره پایه به‌همراه 20 گرم بیوچار معدنی حل شده در شیر بود. مصرف 20 گرم از بیوچار در خوراک آغازین باعث افزایش وزن روزانه و بهبود میانگین ضریب تبدیل غذایی شد (05/0 >P). بالاترین مقدار گلوکز و آلبومین خون مربوط به گوساله‌های تغذیه شده با 20 گرم بیوچار در خوراک آغازین بود (05/0 >P). بیشترین قابلیت هضم ظاهری مواد مغذی را گوساله‌های مصرف کننده 10 و 20 گرم بیوچار در خوراک آغازین داشتند (05/0 >P). گوساله‌های تغذیه شده با 20 گرم بیوچار در خوراک آغازین pH مایع شکمبه بالاتری نسبت به سایر گوساله‌ها داشتند (05/0 >P). بنابراین، افزودن 20 گرم بیوچار معدنی به خوراک آغازین گوساله‌های شیرخوار هلشتاین به-دلیل اثرات مثبت آن بر عملکرد، قابلیت هضم، فراسنجههای خونی و تخمیری شکمبه، توصیه می‌گردد.
تغذیه دام و طیور
مامک رضاییان تبریزی؛ سید روح الله ابراهیمی محمودآباد؛ امیر فتاح
چکیده
هدف از این مطالعه مقایسه روش‌های مختلف عمل‌آوری بر ترکیب شیمیایی، فراسنجههای تجزیهپذیری شکمبهای ماده خشک و پروتئین خام و قابلیت هضم برون تنی دانه سویا بود. بدین منظور 3 راس گاو نژاد دشتیاری فیستوله‌دار شکمبه-ای جهت اندازه‌گیری تجزیه پذیری ماده خشک و پروتئین خام دانه سویا استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل شاهد ،دانه سویا پرتودهی ...
بیشتر
هدف از این مطالعه مقایسه روش‌های مختلف عمل‌آوری بر ترکیب شیمیایی، فراسنجههای تجزیهپذیری شکمبهای ماده خشک و پروتئین خام و قابلیت هضم برون تنی دانه سویا بود. بدین منظور 3 راس گاو نژاد دشتیاری فیستوله‌دار شکمبه-ای جهت اندازه‌گیری تجزیه پذیری ماده خشک و پروتئین خام دانه سویا استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل شاهد ،دانه سویا پرتودهی با گاما در دز 20 و 40 کیلوگری، دانه سویا پرتودهی با الکترون در دزهای 20 و 40 کیلو گری، دانه سویا پرتودهی با ماکروویو با قدرت 800 وات به مدت ۳ و 5 دقیقه، دانه سویا تفت داده شده به مدت 15 و 30 دقیقه بودند. نتایج نشان داد پرتوتابی گاما و الکترون با دزهای 20 و 40 کیلوگری و همچنین تفت دادن به مدت 15 و 30 دقیقه سبب کاهش بخش سریع تجزیه (a) و افزایش در بخش کند تجزیه (b) ماده خشک و پروتئین خام دانه سویا شد (05/0>P). پرتوتابی گاما و الکترون با دزهای 20 و 40 کیلوگری و تفت دادن به مدت 15 دقیقه، تجزیه پذیری موثر ماده خشک دانه سویا را در سرعت های عبوری 2، 5 و 8 درصد در ساعت به طور معنی داری نسبت به تیمار بدون فرآوری کاهش داد (05/0>P). پرتوتابی گاما با دز های 20 و 40 کیلوگری تجزیه پذیری پروتئین خام دانه سویا را در سرعت های عبوری 2 درصد در ساعت نسبت به تیمار پرتوتابی نشده کاهش داد (05/0>P).بنابراین، پرتوتابی الکترون جهت بهبود ارزش تغذیه ای دانه سویا جهت استفاده در جیره نشخوارکنندگان توصیه می شود.
میثم شهابی نژاد؛ محمد سالارمعینی؛ محسن افشارمنش؛ مازیار جاجرمی؛ مسلم اسدی کرم
چکیده
این مطالعه به‌منظور بررسی اثر شکل و اندازه ذرات خوراک بر عملکرد رشد، قابلیت هضم و ریخت‌شناسی ایلئوم روده در بلدرچین ژاپنی از سن 21 تا 35 روزگی انجام شد. این آزمایش با 480 قطعه بلدرچین ژاپنی(نر و ماده) در یک آزمایش فاکتوریل 3×2 شامل سه شکل خوراک(آردی، کرامبل و پلت) با دو اندازه مختلف ذرات(ریز و درشت) در قالب طرح کاملا تصادفی با 6 گروه‌آزمایشی ...
بیشتر
این مطالعه به‌منظور بررسی اثر شکل و اندازه ذرات خوراک بر عملکرد رشد، قابلیت هضم و ریخت‌شناسی ایلئوم روده در بلدرچین ژاپنی از سن 21 تا 35 روزگی انجام شد. این آزمایش با 480 قطعه بلدرچین ژاپنی(نر و ماده) در یک آزمایش فاکتوریل 3×2 شامل سه شکل خوراک(آردی، کرامبل و پلت) با دو اندازه مختلف ذرات(ریز و درشت) در قالب طرح کاملا تصادفی با 6 گروه‌آزمایشی و 4 تکرار و 20 جوجه در هر تکرار به اجرا در آمد. پرندگانی که خوراک پلت و کرامبل را با اندازه ذرات درشت در مقایسه با خوراک آردی با هر دو اندازه ذرات مصرف کردند، افزایش وزن بیشتری داشتند (05/0>P). مصرف خوراک پلت افزایش معنی‌داری نسبت به حالت آردی و کرامبل داشت(01/0>P). ضریب تبدیل در جیره‌های به شکل پلت نسبت به حالت آردی و کرامبل و خوراک‌های با اندازه ذرات ریز نسبت به ذرات درشت به طور معنی‌داری بالاتر بود(01/0>P). وزن سنگدان پرندگانی که خوراک پلت با اندازه ذرات درشت دریافت کردند، نسبت به سایر پرندگان به طور معنی‌داری بیشتر بود(05/0>P). طول پرز ناحیه ایلئوم در پرندگانی که از خوراک پلت و کرامبل نسبت به خوراک آردی استفاده کردند، به طور معنی‌داری افزایش نشان داد(01/0>P). بیشترین درصد قابلیت هضم ماده خشک و نیتروژن در خوراک آردی و همچنین در خوراک‌های با اندازه ذرات درشت مشاهده گردید(05/0>P). بنابراین از خوراک کرامبل با اندازه ذرات درشت با توجه به اضافه وزن بیشتر در مقایسه با خوراک آردی و راندمان بهتر نسبت به خوراک پلت و به عنوان یک گزینه مناسب میتوان استفاده کرد.
صفورا شه روان؛ تقی قورچی؛ بهروز دستار؛ عبدالحکیم توغدری؛ مختار مهاجر
چکیده
هدف از این پژوهش بررسی اثر سطوح مختلف عصاره آویشن بر عملکرد رشد و قابلیت هضم مواد مغذی در بره‌ها و بزغاله‌های پرواری بود. برای این منظور ۱۵ راًس بزغاله ۳ ماهه با میانگین وزن اولیه ۲/۱± ۳/۱۷ کیلوگرم و ۱۵ راًس بره ۳ ماهه از نژاد دالاق با میانگین وزن اولیه ۵/۱± ۴/۲۱ کیلوگرم به‌طور تصادفی با یکی از ۳ جیره: ۱) بدون عصاره آویشن، ۲) ...
بیشتر
هدف از این پژوهش بررسی اثر سطوح مختلف عصاره آویشن بر عملکرد رشد و قابلیت هضم مواد مغذی در بره‌ها و بزغاله‌های پرواری بود. برای این منظور ۱۵ راًس بزغاله ۳ ماهه با میانگین وزن اولیه ۲/۱± ۳/۱۷ کیلوگرم و ۱۵ راًس بره ۳ ماهه از نژاد دالاق با میانگین وزن اولیه ۵/۱± ۴/۲۱ کیلوگرم به‌طور تصادفی با یکی از ۳ جیره: ۱) بدون عصاره آویشن، ۲) ۲۵۰ میلیلیتر عصاره آویشن، ۳) ۵۰۰ میلیلیتر عصاره آویشن به مدت ۸۴ روز و به‌صورت انفرادی تغذیه شدند. نتایج آزمایش نشان داد سطوح مختلف عصاره آویشن اثر معنی‌داری بر افزایش وزن روزانه و خوراک مصرفی در کل دوره در هر دو گونه داشت، به‌نحوی‌که در دام‌های تغذیه شده با ۲۵۰ میلیلیتر عصاره آویشن نسبت به سایر تیمارها بیشتر بود. و تیمار حاوی ۵۰۰ میلیلیتر عصاره آویشن کمترین افزایش وزن، وزن نهایی و خوراک مصرفی را در کل دوره پرورش داشت. همچنین بره‌ها نسبت به بزغاله‌ها به‌طور معنی‌داری افزایش وزن بهتر و مصرف خوراک بیشتری داشتند . همچنین عصاره آویشن قابلیت هضم ماده آلی و NDF را کاهش و قابلیت هضم ماده خشک را افزایش داد. در کل نتایج نشان داد بهترین سطح استفاده از عصاره آویشن در جیره بره‌ها و بزغاله‌های پرواری ۲۵۰ میلیلیتر بود و در این سطح بهترین عملکرد رشد به‌دست آمد. همچنین بره‌ها نسبت به بزغاله‌ها بیشتر تحت تاثیر عصاره آویشن قرار گرفتند.
شهره تاروردی سرابی؛ امیر فتاح؛ نادر پاپی؛ سیدروح اله ابراهیمی محمودآباد
چکیده
مطالعه حاضر به منظور بررسی اثر جایگزینی علوفه خشک جیره با سیلاژ ذرت بر مصرف خوراک، عملکرد تولید و تولیدمثلی و قابلیت هضم در بزهای شیرده مهابادی انجام شد. به همین منظور تعداد 20 رأس بز ماده آبستن 5-2 ساله نژاد مهابادی انتخاب و با در نظر گرفتن سن، وزن و تعداد شکم زایش به دو گروه 10 رأسی تقسیم شدند. تیمارهای آزمایشی شامل جیره شاهد و جیره دارای ...
بیشتر
مطالعه حاضر به منظور بررسی اثر جایگزینی علوفه خشک جیره با سیلاژ ذرت بر مصرف خوراک، عملکرد تولید و تولیدمثلی و قابلیت هضم در بزهای شیرده مهابادی انجام شد. به همین منظور تعداد 20 رأس بز ماده آبستن 5-2 ساله نژاد مهابادی انتخاب و با در نظر گرفتن سن، وزن و تعداد شکم زایش به دو گروه 10 رأسی تقسیم شدند. تیمارهای آزمایشی شامل جیره شاهد و جیره دارای 20 درصد ماده خشک سیلاژ ذرت بودند. نسبت کنسانتره به علوفه 45 به 55 و 57 به 43 به ترتیب در جیره بزهای آبستن و شیرده بودند. نتایج نشان داد استفاده از سیلاژ ذرت در جیره تأثیر معنی‌داری بر تغییرات وزن زنده و وزن متابولیکی بزها در زمان آبستنی و شیردهی نداشت (05/0<P). تغذیه با سیلاژ ذرت تأثیر معنی‌داری بر میزان خوراک مصرفی روزانه در زمان آبستنی و شیردهی، میزان تولید روزانه آغوز و شیر نداشت (05/0<P). تغذیه سیلاژ ذرت در جیره بزهای شیرده باعث افزایش معنی‌دار قابلیت هضم ماده آلی، ماده آلی در ماده خشک و پروتئین خام (05/0>P) و تمایل به افزایش (09/0=P) قابلیت هضم الیاف نامحلول در شوینده خنثی شد. در مجموع، نتایج نشان دهنده آن است که استفاده از سیلاژ ذرت در جیره نه تنها تأثیر سویی بر عملکرد تولیدمثلی بزهای آبستن نداشت؛ بلکه سبب بهبود قابلیت هضم مواد مغذی در بزهای شیرده مهابادی شد.
نرجس رفیعی پور احمدی؛ امید دیانی؛ رضا طهماسبی؛ محمد مهدی شریفی حسینی؛ زهره حاج علیزاده
چکیده
هدف از این مطالعه بررسی ترکیب شیمیایی علف خشک کنگر وحشی و تاثیر جایگزینی آن با علف خشک یونجه و کاه گندم بر قابلیت هضم مواد مغذی، سنتز پروتئین میکروبی، فراسنجههای شکمبه و خون بود. در این آزمایش از 4 راس گوسفند نر کرمانی با میانگین وزنی 5/2±55 کیلوگرم در قالب طرح مربع لاتین در چهار دوره 21 روزه استفاده شد. جیره‌ها شامل: 1) جیره شاهد (بدون ...
بیشتر
هدف از این مطالعه بررسی ترکیب شیمیایی علف خشک کنگر وحشی و تاثیر جایگزینی آن با علف خشک یونجه و کاه گندم بر قابلیت هضم مواد مغذی، سنتز پروتئین میکروبی، فراسنجههای شکمبه و خون بود. در این آزمایش از 4 راس گوسفند نر کرمانی با میانگین وزنی 5/2±55 کیلوگرم در قالب طرح مربع لاتین در چهار دوره 21 روزه استفاده شد. جیره‌ها شامل: 1) جیره شاهد (بدون علف خشک کنگر وحشی)، 2) جیره دارای 10 درصد علف خشک کنگر وحشی، 3) جیره دارای 20 درصد علف خشک کنگر وحشی و 4) جیره دارای 30 درصد علف خشک کنگر وحشی بود. ماده آلی، چربی خام و الیاف نامحلول در شوینده خنثی علف خشک کنگر وحشی از یونجه خشک بالاتر، و پروتئین خام و الیاف نامحلول در شوینده اسیدی علف خشک کنگر وحشی کمتر از یونجه خشک بود (05/0>p). نیتروژن مصرفی، دفعی و درصد نیتروژن ابقاء شده، نیتروژن آمونیاکی و pH مایع شکمبه تغییری نکرد. کمترین تعداد پروتوزآ و گونه‌های آن با مصرف جیره دارای 30 درصد علف خشک کنگر وحشی به‌دست آمد (05/0>p). غلظت گلوکز خون در گوسفندان تغذیه شده با جیره دارای 20 درصد علف خشک کنگر وحشی حداکثر بود (05/0>p). براساس نتایج این پژوهش، ترکیب شیمیایی علف کنگر وحشی و مقایسه آن با علوفه‌هایی نظیر کاه و یونجه، نشان می‌دهد که این گیاه از نظر مواد مغذی به‌خصوص انرژی قابل متابولیسم و مواد فیبری در سطح مناسبی بوده و به نظر می‌رسد میتوان از آن به‌عنوان بخشی از علوفه در جیره گوسفندان بدون ایجاد مشکل در دام‌ها استفاده کرد.
آزاده نهاردانی؛ تقی قورچی؛ عبدالحکیم توغدری
چکیده
به‌منظور بررسی تاثیر سطوح مختلف ضایعات پرتقال بر مصرف‌خوراک، قابلیتهضم موادمغذی، رفتار نشخوار، آنزیم‌های سلولیتیک شکمبه و فراسنجههای خونی در میش‌های دالاق، از 12راس میش 1-5/1 سال غیرآبستن با میانگین وزن 9/0±33 کیلوگرم استفاده شد. این پژوهش در قالب طرح کاملاً تصادفی با 3 تیمار و 4 تکرار انجام گرفت.تیمارها شامل1- شاهد (بدون ضایعات ...
بیشتر
به‌منظور بررسی تاثیر سطوح مختلف ضایعات پرتقال بر مصرف‌خوراک، قابلیتهضم موادمغذی، رفتار نشخوار، آنزیم‌های سلولیتیک شکمبه و فراسنجههای خونی در میش‌های دالاق، از 12راس میش 1-5/1 سال غیرآبستن با میانگین وزن 9/0±33 کیلوگرم استفاده شد. این پژوهش در قالب طرح کاملاً تصادفی با 3 تیمار و 4 تکرار انجام گرفت.تیمارها شامل1- شاهد (بدون ضایعات پرتقال)، 2-تیمار حاوی 10 درصد ضایعات پرتقال، و 3- تیمار حاوی20 درصد ضایعات پرتقال بود. طول دوره آزمایش 44 روز شامل 14 روزعادت‌پذیری و 30 روزدوره آزمایش و نمونه‌برداری بود. نمونه‌های مدفوع در روزهای 25تا 27 به‌مدت سه روز از سه راس میش از هر تیمار به‌منظور تعیین قابلیتهضم موادمغذی جمع‌آوری گردید. در روز 20 دوره آزمایش فعالیت‌های مربوط به رفتار نشخوارمیش‌ها به مدت 24 ساعت برآورد گردید. خون‌گیری در آخر دوره قبل از خوراکدهی صبح به منظور اندازه‌گیری فراسنجههای خونی انجام شد. نمونه‌گیری از مایع شکمبه در روز 30 دوره برای اندازه‌گیری فعالیت سلولیتیک شکمبه ، pH و جمعیت پروتوزوآ انجام گرفت. تعیین pH بلافاصله بعداز نمونه‌گیری انجام شد. اضافه کردن ضایعات پرتقال در مقایسه با جیره شاهد باعث افزایش جمعیت پروتوزوآ، زمان استراحت، آنزیم خارج سلولی میکروکریستالین و کل آنزیم میکروکریستالین و کاهش زمان مصرف خوراک، زمان نشخوار، زمان جویدن (خوردن+نشخوار)، قابلیتهضم ماده-خشک ، ماده‌آلی شد(05/0>P). با توجه به نتایج ذکر شده، میتوان از ضایعات پرتقال تا سطح 20 درصد در جیره میش‌ها بدون تاثیر منفی برعملکرد استفاده کرد.
ایمان حاج خدادادی؛ حسینعلی قاسمی؛ مهدی کاظمی بنچناری؛ مهدی خدایی مطلق
چکیده
در این تحقیق اثر آنزیم گریندازیم-پی بر عملکرد و قابلیت هضم مواد مغذی مختلف در جیره های حاوی جو در شترمرغهای اهلی آفریقایی در سنین 10 و 12 ماهگی مورد مطالعه قرار گرفت. تیمار آزمایشی عبارت بودند از: جیره پایه ، جیره پایه همراه با آنزیم به مقدار 5/0 گرم در کیلوگرم. آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی به مدت 4ماه انجام شد. مقایسه میانگینها، با کمک ...
بیشتر
در این تحقیق اثر آنزیم گریندازیم-پی بر عملکرد و قابلیت هضم مواد مغذی مختلف در جیره های حاوی جو در شترمرغهای اهلی آفریقایی در سنین 10 و 12 ماهگی مورد مطالعه قرار گرفت. تیمار آزمایشی عبارت بودند از: جیره پایه ، جیره پایه همراه با آنزیم به مقدار 5/0 گرم در کیلوگرم. آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی به مدت 4ماه انجام شد. مقایسه میانگینها، با کمک آزمون مقایسه میانگینهای دانکن صورت پذیرفت. در مجموع 16 جوجه شتر مرغ در این آزمایش مورد استفاده قرار گرفت (8 پرنده برای هر تیمار). پرنده ها بر اساس وزن بدن در 8 ماهگی به واحدهای آزمایشی تخصیص یافتند بطوریکه وزن اولیه بین تیمارهای آزمایشی تفاوت معنی داری نداشت(05/0>P). اثرآنزیم بر صفات رشد مثل افزایش وزن روزانه، افزایش وزن کل دوره، وزن پایانی و ضریب تبدیل معنی دار بود(05/0>P). تفاوت معنی داری در میانگین مصرف خوراک بین تیمارهای با آنزیم و تیمار بدون آنزیم وجود دارد(05/0>P). آنزیم بطور معنی داری منجر به افزایش مصرف ماده خشک گردیده است(05/0>P). اثر سن پرنده در مصرف خوراک و ماده خشک مصرفی معنی دار بود(05/0>P). باستفاده از آنزیم گریندازیم-پی به میزان 5/0 گرم در کیلوگرم جیره منجر به افزایش عملکرد رشد مثل افزایش وزن، وزن پایانی و بهبود قابلیت هضم ظاهری در اکثر فراسنجه ها مثل ماده خشک، پروتئین خام، چربی خام گردید.
احمدعلی ثابتان شیرازی؛ احمد حسن آبادی؛ محمد جواد آگاه؛ حسن نصیری مقدم
چکیده
چکیده این پژوهش با هدف بررسی اثر افزودن پودر برگ زیتون و دانه گشنیز در جیره بر عملکرد، ریخت‌شناسی روده و قابلیتهضم مواد مغذی در جوجه‌های گوشتی انجام شد. برای این منظور 720 قطعه جوجه گوشتی سویه کاب 500 (مخلوط دو جنس) در 36 واحد آزمایشی با 12 گروه آزمایشی در 3 تکرار 20 قطعه‌ای توزیع شدند. این آزمایش به صورت فاکتوریل 3×4 در قالب طرح کاملا ...
بیشتر
چکیده این پژوهش با هدف بررسی اثر افزودن پودر برگ زیتون و دانه گشنیز در جیره بر عملکرد، ریخت‌شناسی روده و قابلیتهضم مواد مغذی در جوجه‌های گوشتی انجام شد. برای این منظور 720 قطعه جوجه گوشتی سویه کاب 500 (مخلوط دو جنس) در 36 واحد آزمایشی با 12 گروه آزمایشی در 3 تکرار 20 قطعه‌ای توزیع شدند. این آزمایش به صورت فاکتوریل 3×4 در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار سطح پودر برگ زیتون ( صفر، 2، 5/2 و 3 درصد) و سه سطح پودر دانه گشنیز ( صفر، 3/0 و 6/0 درصد) انجام شد. نتایج آزمایش نشان داد که مصرف همزمان برگ زیتون و دانه گشنیز تأثیر معنی‌داری بر عملکرد جوجه‌ها نداشت. جوجه‌هایی که برگ زیتون همراه با دانه گشنیز دریافت کردند به طور معنی داری طول، عرض، عمق کریپت و سطح پرز روده بزرگتری نسبت به گروه‌های کنترل داشتند. گروه‌هایی که همزمان از برگ زیتون و دانه گشنیز استفاده کرده بودند، قابلیت هضم پروتئین و چربی بالاتری نشان دادند. بر اساس نتایج این پژوهش، هرچند که استفاده از دانه گشنیز و برگ زیتون به صورت توأم اثر معنی‌داری بر افزایش وزن، خوراک مصرفی و ضریب تبدیل غذایی نداشت، اما با توجه به بهبود شاخص‌های ریخت‌شناسی روده کوچک و افزایش قابلیت هضم چربی و پروتئین استفاده توأم این دو گیاه دارویی قابل توصیه می‌باشد.
مهرداد تقی زاده؛ مصطفی یوسف الهی؛ حمیدرضا میرزایی؛ آرش آذرفر؛ ایوب عزیزی
چکیده
این تحقیق به منظور مطالعه تأثیر سطوح مختلف پودر دانه زیره و رازیانه در جیره‌های با کنسانتره بالا به روش آزمایشگاهی (in vitro) صورت گرفت. تیمارهای آزمایشی عبارت بود از: 1- شاهد (75درصد کنسانتره و 25 درصد یونجه)، 2- جیره شاهد مکمل شده با سه سطح مختلف پودر زیره و رازیانه (8، 12 و 16 گرم در کیلوگرم ماده خشک خوراک) که در هر سطح نسبت‌های متفاوتی از رازیانه ...
بیشتر
این تحقیق به منظور مطالعه تأثیر سطوح مختلف پودر دانه زیره و رازیانه در جیره‌های با کنسانتره بالا به روش آزمایشگاهی (in vitro) صورت گرفت. تیمارهای آزمایشی عبارت بود از: 1- شاهد (75درصد کنسانتره و 25 درصد یونجه)، 2- جیره شاهد مکمل شده با سه سطح مختلف پودر زیره و رازیانه (8، 12 و 16 گرم در کیلوگرم ماده خشک خوراک) که در هر سطح نسبت‌های متفاوتی از رازیانه و زیره (25% رازیانه + 75% زیره، 50% رازیانه + 50% زیره، 75% رازیانه + 25% زیره) تکرار شد. افزودن دانه زیره و رازیانه باعث افزایش معنی‌دار قابلیت هضم ماده آلی، گاز تجمعی و پتانسیل تولید گاز (b) شد (05/0 P<)، اما تأثیر معنی‌داری بین تیمارهای مختلف برای میانگین نرخ تولید گاز مشاهده نشد (05/0<(P. میزان نیتروژن آمونیاکی با افزودن سطوح و نسبت-های مختلف پودر زیره و رازیانه به‌طور معنی‌داری نسبت به تیمار شاهد کاهش یافت(05/0 P<). میانگین اسیدهای چرب زنجیر کوتاه در سطح 8 گرم پودر زیره و رازیانه با افزایش معنی‌داری همراه بود (05/0 P<)، ولی سطوح بالاتر پودر زیره و رازیانه (12 و 16 گرم در کیلوگرم ماده خشک) افزایش معنی‌داری در این فراسنجه نداشت. بر اساس نتایج این تحقیق میتوان نتیجه گیری نمود که افزودن پودر زیره و رازیانه در جیره با کنسانتره زیاد می‌تواند باعث بهبود قابلیت تخمیر شکمبه، قابلیت هضم و افزایش تولید اسیدهای چرب فرار گردد که استفاده از 8 گرم مخلوط پودر زیره و رازیانه با نسبت50% رازیانه و 50% زیره در کیلوگرم ماده خشک، بیشترین تاثیرات معنی دار را نشان داد.
محمد حامد سلاجقه؛ مصطفی یوسف الهی؛ محمد سالارمعینی؛ اکبر یعقوبفر
چکیده
این آزمایش در سه مرحله جهت تعیین ترکیب شیمیایی، قابلیت هضم و انرژی قابل سوخت و ساز ظاهری و حقیقی بخش‌های مختلف دو واریته خرمای جمع‌آوری شده از استان کرمان (مضافتی و فرکان) انجام شد. در مرحله اول ترکیب شیمیایی میوه، هسته و خرمای کامل اندازه‌گیری گردید. در مرحله دوم، قابلیت هضم و انرژی قابل سوخت و ساز نمونه‌ها به روش تغذیه اجباری با ...
بیشتر
این آزمایش در سه مرحله جهت تعیین ترکیب شیمیایی، قابلیت هضم و انرژی قابل سوخت و ساز ظاهری و حقیقی بخش‌های مختلف دو واریته خرمای جمع‌آوری شده از استان کرمان (مضافتی و فرکان) انجام شد. در مرحله اول ترکیب شیمیایی میوه، هسته و خرمای کامل اندازه‌گیری گردید. در مرحله دوم، قابلیت هضم و انرژی قابل سوخت و ساز نمونه‌ها به روش تغذیه اجباری با استفاده از 35 قطعه خروس بالغ لگهورن و جمع‌آوری فضولات به مدت 48 ساعت اندازه گیری شد و در مرحله سوم با استفاده از روش رگرسیون پله‌ای، معادله‌هایی برای برآورد انرژی قابل سوخت و ساز از روی ترکیب شیمیایی و مقادیر قابلیت هضم تعیین گردید. نتایج این بررسی نشان داد که خرمای کامل و بدون هسته از ارزش غذایی بالاتری برخوردار می‌باشند، درحالی‌که هسته و تفاله خرما دارای الیاف خام بیشتر و در نتیجه انرژی قابل سوخت و سازکمتری هستند. همچنین بررسی نتایج نشان داد هسته و تفاله نوع مضافتی، دارای چربی خام و الیاف خام بیشتری در مقایسه با واریته فرکان می‌باشند. برخلاف هسته و تفاله خرمای فرکان که انرژی قابل سوخت و ساز کمی داشتند، AME و AMEn هسته و تفاله خرمای مضافتی به ترتیب 1769، 1786، 1924 و 2212 کیلوکالری در کیلوگرم ماده خشک تعیین گردید. در کل، واریته مضافتی دارای ارزش غذایی بالاتری در مقایسه با واریته فرکان بود. در پایان، بهترین معادله‌ها برای برآورد انرژی قابل سوخت و ساز، از روی ترکیب شیمیایی و مقادیر قابلیت هضم محاسبه و ارائه گردید.
احد قربانی؛ محمد ابراهیم نوریان سرور؛ محمد مهدی معینی
چکیده
با هدف بررسی تأثیر مکمل روی-متیونین و سلنومتیونین بر مصرف خوراک، فراسنجههای تخمیر شکمبهای و جمعیت پروتوزوآ، این تحقیق در دو بخش بر روی گوسفندان انجام شد. در آزمایش اول(درون تنی)، بیست رأس قوچ سنجابی (6/5±50 کیلوگرم) به طور تصادفی به چهار تیمار شامل: 1) جیره آزمایشی شاهد و بدون افزودن روی و سلنیوم؛2) جیره پایه به علاوه 300 میلی‌گرم ...
بیشتر
با هدف بررسی تأثیر مکمل روی-متیونین و سلنومتیونین بر مصرف خوراک، فراسنجههای تخمیر شکمبهای و جمعیت پروتوزوآ، این تحقیق در دو بخش بر روی گوسفندان انجام شد. در آزمایش اول(درون تنی)، بیست رأس قوچ سنجابی (6/5±50 کیلوگرم) به طور تصادفی به چهار تیمار شامل: 1) جیره آزمایشی شاهد و بدون افزودن روی و سلنیوم؛2) جیره پایه به علاوه 300 میلی‌گرم سلنومتیونین در کیلوگرم ماده خشک؛ 3) جیره پایه به علاوه 400 میلی‌گرم روی-متیونین در کیلوگرم ماده خشک و 4 ) جیره پایه به علاوه 400 میلی‌گرم روی-متیونین و 300 میلی‌گرم سلنومتیونین تقسیم شدند. در آزمایش دوم، از گوسفندان گروه شاهد مایع شکمبه گرفته شد و بر اساس آزمون تولید گاز به روش برونتنی فراسنجههای تخمیر مطالعه شد در آزمایش اول، افزودن مکمل روی-متیونین و سلنومتیونین به جیره باعث کاهش انرژی قابل سوخت و ساز، قابلیت هضم ماده آلی، نیتروژن آمونیاکی و کل اسیدهای چرب زنجیر کوتاه (001/0p= ) شد، ولی ضریب تفکیک پذیری و پروتئین میکروبی در سه تیمار نسبت به شاهد بهبود یافت (001/0p= ). مکمل‌های روی و سلنیوم تأثیری بر خوراک مصرفی، انرژی قابل سوخت و ساز مصرفی و گاز متان نداشت. مصرف مکمل‌های آلی روی و سلنیوم جمعیت کل پروتوزوآیی را از طریق تغییر در جمعیت انتودینینه‌ها افزایش دادند (001/0=p). در مجموع، استفاده از مکمل روی-متیونین و سلنومتیونین تأثیر مطلوبی بر تخمیر شکمبه گوسفندان نداشت، اما سبب افزایش جمعیت پروتوزآیی شد. همچنین، در این مطالعه روش آزمایشگاهی معیار مناسبی برای ارزیابی تأثیر مکمل بر تخمیر شکمبه نبود و نمی‌توان نتایج آن را با دام زنده تعمیم داد.
محمود صحرائی؛ اباذر قنبری؛ رحمت کرمی؛ هوشنگ لطف الهیان؛ اکبر یعقوبفر؛ داریوش شکوری؛ اکبر ابرغانی
چکیده
برای ارزیابی تأثیر سطوح مختلف ضایعات بوجاری گندم و کنجاله کلزا با و بدون مولتیآنزیم بر عملکرد، ویسکوزیته و قابلیت هضم ایلئومی مواد مغذی، از 240 قطعه جوجه گوشتی نر سویه راس- 308 در قالب طرح کاملاﱢ تصادفی، با 6 جیره آزمایشی دارای 4 تکرار 10 قطعه‌ای از 11 الی 46 روزگی استفاده شد. جیره‌ها شامل: 1) جیره بر پایه ذرت و کنجاله سویا (شاهد)، 2) جیره ...
بیشتر
برای ارزیابی تأثیر سطوح مختلف ضایعات بوجاری گندم و کنجاله کلزا با و بدون مولتیآنزیم بر عملکرد، ویسکوزیته و قابلیت هضم ایلئومی مواد مغذی، از 240 قطعه جوجه گوشتی نر سویه راس- 308 در قالب طرح کاملاﱢ تصادفی، با 6 جیره آزمایشی دارای 4 تکرار 10 قطعه‌ای از 11 الی 46 روزگی استفاده شد. جیره‌ها شامل: 1) جیره بر پایه ذرت و کنجاله سویا (شاهد)، 2) جیره پایه با جایگزینی 50 درصد ذرت و کنجاله سویا با ضایعات بوجاری گندم و کنجاله کلزا، 3) جیره پایه با جایگزینی 100 درصد ذرت و کنجاله سویا با ضایعات بوجاری گندم و کنجاله کلزا، 4) جیره بر پایه ذرت و کنجاله سویا + مولتیآنزیم، 5) جیره پایه با جایگزینی 50 درصد ذرت و کنجاله سویا با ضایعات گندم و کنجاله کلزا + مولتیآنزیم، 6) جیره پایه با جایگزینی 100 درصد ذرت و کنجاله سویا با ضایعات بوجاری گندم و کنجاله کلزا بودند. میزان مولتیآنزیم مصرفی500 گرم در تن جیره بود. بهترین ضریب تبدیل غذایی، کارآیی مصرف انرژی و پروتئین و شاخص تولید در جیره‌های شماره 1، 4 و 5 حاصل شد (05/0>p). بیشترین درصد قابلیت هضم ایلئومی پروتئین خام، چربی خام، فسفر و انرژی قابل‌متابولیسم ظاهری در جیره‌های 1، 3 و 5 مشاهده شد (05/0>p). به طور کلی جایگزینی ذرت و کنجاله سویای جیره پایه تا سطح 50 درصد با ضایعات بوجاری درجه یک گندم و کنجاله کلزا به همراه مولتیآنزیم اثرات سویی بر عملکرد، شاخص تولید و قابلیت هضم ایلئومی مواد مغذی نداشت و مصرف آن از لحاظ اقتصادی نیز مفید بود.
راحله رجبی علی آبادی؛ رضا طهماسبی؛ امید دیانی؛ امین خضری
چکیده
هدف از این مطالعه تاثیر افزودن خرمای ضایعاتی بر ترکیب شیمیایی و کیفیت سیلاژ یونجه و قابلیت هضم مواد مغذی و فراسنجههای شکمبهای گوسفند بود. از 4 راس گوسفند نر نژاد کرمانی با میانگین سن 2 سال و وزن 2±47 کیلوگرم در قالب طرح مربع لاتین در 4 دوره 21 روزه استفاده شد. برای تهیه سیلاژ، یونجه با درصد‌های 0، 5، 10 و 15 درصد خرمای ضایعاتی مخلوط و ...
بیشتر
هدف از این مطالعه تاثیر افزودن خرمای ضایعاتی بر ترکیب شیمیایی و کیفیت سیلاژ یونجه و قابلیت هضم مواد مغذی و فراسنجههای شکمبهای گوسفند بود. از 4 راس گوسفند نر نژاد کرمانی با میانگین سن 2 سال و وزن 2±47 کیلوگرم در قالب طرح مربع لاتین در 4 دوره 21 روزه استفاده شد. برای تهیه سیلاژ، یونجه با درصد‌های 0، 5، 10 و 15 درصد خرمای ضایعاتی مخلوط و به مدت 45 روز در بشکه هایی با گنجایش 40 لیتر سیلوگردید. از سیلاژها به میزان 30 درصد در جیره‌های آزمایشی: 1) جیره شاهد (سیلاژ یونجه بدون خرمای ضایعاتی) 2) جیره دارای سیلاژ یونجه با 5 درصد خرمای ضایعاتی، 3) جیره دارای سیلاژ یونجه با 10 درصد خرمای ضایعاتی و 4) جیره دارای سیلاژ یونجه با 15 درصد خرمای ضایعاتی استفاده شد. افزودن خرمای ضایعاتی به یونجه هنگام سیلو کردن سبب افزایش ماده خشک و انرژی، کاهش الیاف نامحلول در شوینده خنثی و خاکستر شد (05/0>P) و تاثیر معنی‌داری بر قابلیت هضم ظاهری ماده خشک و الیاف نا محلول در شوینده خنثی جیره‌های آزمایشی داشت. بالاترین قابلیت هضم ماده خشک مربوط به جیره-ی شاهد و کمترین مقدار مربوط به جیره دارای سیلاژ یونجه با 5 درصد خرمای ضایعاتی بود. همچنین با سیلاژ یونجه با 15 درصد خرمای ضایعاتی، نیتروژن آمونیاکی تولید شده در شکمبه گوسفندان به طور معنی داری کاهش یافت (05/0>P). در مجموع استفاده از خرمای ضایعاتی سبب بهبود کیفیت سیلاژ یونجه گردید و به دلیل کاهش تولید آمونیاک شکمبه و دفع آن به محیط زیست اثر مثبت دارد.
مرتضی رضائی؛ مجتبی زاهدی فر؛ علی مصطفی طهرانی؛ حسین غلامی
چکیده
این پژوهش به منظور تعیین تاثیر سطوح مختلف مولتیآنزیم ناتوزایم پلاس شامل مقادیر صفر، 5/0 و 75/0 گرم آنزیم در هر کیلوگرم علوفه خشک یونجه به عنوان سه گروه آزمایشی بر تخمیرپذیری، قابلیت هضم و تجزیهپذیری علوفه یونجه در قالب طرح آزمایشی کاملاً تصادفی انجام شد. تخمیرپذیری نمونه‌ها با اندازه-گیری آزمایشگاهی گاز با روش استاندارد انجام ...
بیشتر
این پژوهش به منظور تعیین تاثیر سطوح مختلف مولتیآنزیم ناتوزایم پلاس شامل مقادیر صفر، 5/0 و 75/0 گرم آنزیم در هر کیلوگرم علوفه خشک یونجه به عنوان سه گروه آزمایشی بر تخمیرپذیری، قابلیت هضم و تجزیهپذیری علوفه یونجه در قالب طرح آزمایشی کاملاً تصادفی انجام شد. تخمیرپذیری نمونه‌ها با اندازه-گیری آزمایشگاهی گاز با روش استاندارد انجام شد. برای اندازه‌گیری تجزیهپذیری ماده خشک ، فیبر نامحلول در شوینده خنثی(NDF) و فیبر نامحلول در شوینده اسیدی(ADF) یونجه در شکمبه از طریق روش کیسه‌های نایلونی (in situ ) از 3 راس گاو نر اخته فیستولا شده نژاد تالشی استفاده شد. قابلیت هضم ماده آلی، ماده خشک، NDF و ADF در تیمارهای مختلف با روش جمع‌آوری کل مدفوع بر روی 4 راس گوسفند نر بالغ نژاد شال اندازه‌گیری شد. نتایج آزمایشات تخمیرپذیری نشان دادکه استفاده از آنزیم اثری بر میانگین تولید گاز در تیمارهای آزمایشی نداشت. میزان تجریه‌پذیری ماده خشک، NDF وADF در بین تیمارهای آزمایشی در تمام زمان های انکوباسیون دارای اختلاف معنی داری بود به طوریکه با افزایش مقدار مصرف آنزیم، تجزیهپذیری ماده خشک و NDFوADF نیز افزایش یافت (05/0P<). نتایج آزمایشات قابلیت هضم نشان داد که استفاده از آنزیم در سطح 75/0 گرم آنزیم در هر کیلوگرم علوفه خشک یونجه سبب افزایش معنی دار قابلیت هضم ماده آلی، ماده خشک، NDF و ADF شد(05/0 P<). درمجموع نتایج این تحقیق نشان داد که استفاده از مولتیآنزیم مورد آزمایش در سطح 75/0 گرم آنزیم به ازای هر کیلوگرم یونجه مصرفی سبب بهبود قابلیت تجزیهپذیری و قابلیت هضم علف خشک یونجه شده است.
ایوب عزیزی؛ طاهره محمدآبادی؛ حسین معتمدی؛ مرتضی چاجی؛ حسن فضایلی
چکیده
هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی اثر انتقال باکتری‌های باسیلوس لیچنیفورمیس، آکروباکتریوم اینترمدیوم و میکروباکتریوم پالادیکولا جدا شده از روده موریانه به شیرابه شکمبه بر فراسنجههای تولید گاز و قابلیت هضم مواد مغذی کاه گندم و سرشاخه خرما به روش برونتنی بود. هر سوبسترای تلقیح شده با ایزوله‌های باکتریایی گرمخانهگذاری شد و با تیمار ...
بیشتر
هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی اثر انتقال باکتری‌های باسیلوس لیچنیفورمیس، آکروباکتریوم اینترمدیوم و میکروباکتریوم پالادیکولا جدا شده از روده موریانه به شیرابه شکمبه بر فراسنجههای تولید گاز و قابلیت هضم مواد مغذی کاه گندم و سرشاخه خرما به روش برونتنی بود. هر سوبسترای تلقیح شده با ایزوله‌های باکتریایی گرمخانهگذاری شد و با تیمار شاهد (بدون تلقیح باکتریایی) مقایسه گردید. فراسنجههای تولید گاز، قابلیت هضم شکمبهای ماده خشک و ماده آلی، انرژی قابل متابولیسم، ضریب تفکیک، pH و قابلیت هضم آزمایشگاهی ماده خشک، ماده آلی، فیبر نامحلول در شوینده خنثی و فیبر نامحلول در شوینده اسیدی (به روش دو مرحلهای) در همه تیمارهای آزمایشی مشابه بود (05/0<P). تلقیح گونه‌های باکتریایی به شیرابه شکمبه به طور قابل ملاحظه‌ای سبب افزایش غلظت نیتروژن آمونیاکی در هر دو سوبسترا شد (05/0>P)، به طوری که بیشترین و کمترین میزان آن به ترتیب در تیمار تلقیح شده با گونه آکروباکتریوم و تیمار شاهد مشاهده گردید. بر اساس نتایج پژوهش حاضر، تلقیح باکتری‌های تجزیهکننده لیگنوسلولز جدا شده از روده موریانه به شیرابه شکمبه تأثیری بر فراسنجههای تولید گاز و قابلیت هضم مواد مغذی کاه گندم و سرشاخه خرما نداشت، هرچند آن‌ها سبب افزایش غلظت نیتروژن آمونیاکی شدند.
ابراهیم قاسمی؛ غلامرضا قربانی خراجی؛ محمد خوروش
چکیده
در این مطالعه اثرات جایگزینی کاه گندم بدون فرآوری یا سیلاژ کاه گندم (فرآوری شده با سود، ملاس و دانه گندم) به جای بخشی از علوفه جیره بر عملکرد گاوهای شیرده بررسی شد. تعداد 9 راس ﮔﺎو هلشتاین اواﺳﻂ ﺷﯿﺮدﻫﯽ در قالب ﻃﺮح ﻣﺮﺑﻊ ﻻﺗﯿﻦ 3×3 تکرار شده به جیره‌های 1) شاهد (20 درصد ﯾﻮﻧﺠﻪ و 20 درصد ﺳﯿﻼژ ذرت)، 2) حاوی ﮐﺎه گندم (13 درصد ...
بیشتر
در این مطالعه اثرات جایگزینی کاه گندم بدون فرآوری یا سیلاژ کاه گندم (فرآوری شده با سود، ملاس و دانه گندم) به جای بخشی از علوفه جیره بر عملکرد گاوهای شیرده بررسی شد. تعداد 9 راس ﮔﺎو هلشتاین اواﺳﻂ ﺷﯿﺮدﻫﯽ در قالب ﻃﺮح ﻣﺮﺑﻊ ﻻﺗﯿﻦ 3×3 تکرار شده به جیره‌های 1) شاهد (20 درصد ﯾﻮﻧﺠﻪ و 20 درصد ﺳﯿﻼژ ذرت)، 2) حاوی ﮐﺎه گندم (13 درصد ﯾﻮﻧﺠﻪ، 13 درصد ﺳﯿﻼژ ذرت و 13 درصد کاه گندم بدون فرآوری) و 3) حاوی سیلاژ کاه گندم (13 درصد ﯾﻮﻧﺠﻪ، 13 درصد ﺳﯿﻼژ ذرت و 3/14 درصد سیلاژ کاه گندم) اختصاص یافتند. ﻗﺎﺑﻠﯿﺖ ﻫﻀﻢ ظاهری ماده خشک ﺟﯿﺮه ﺷﺎﻫﺪ و جیره حاوی سیلاژ ﮐﺎه (به ترتیب 0/74 و 4/73 درصد) ﻣﺸﺎﺑﻪ، ولی ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﺟﯿﺮه ﺣﺎوی ﮐﺎه گندم (7/65 درصد) ﺑﻮد (01/0>P). ﺗﻮﻟﯿﺪ ﺷﯿﺮ در گاوهای مصرف کننده ﺟﯿﺮه ﺷﺎﻫﺪ بالاتر از گروه تغذیه شده با جیره‌های حاوی ﮐﺎه گندم و سیلاژ کاه (به ترتیب 8/37، 9/32 و 4/34 کیلوگرم در روز) ﺑﻮد (01/0>P). میزان شیر تصحیح‌شده براساس چربی ﺑﯿﻦ دو گروه مصرف کننده ﺟﯿﺮه ﺷﺎﻫﺪ و جیره حاوی سیلاژ ﮐﺎه ﯾﮑﺴﺎن ﺑﻮد (05/0<P). درﺻﺪ ﭼﺮﺑﯽ شیر در ﮔﺎوﻫﺎی تغذیه شده با جیره حاوی سیلاژ ﮐﺎه ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺟﯿﺮه ﺷﺎﻫﺪ بیشتر بود (05/0>P). در مجموع، جایگزینی بخشی از علوفه جیره با استفاده از سیلاژ کاه گندم فرآوری شده (13 درصد ماده خشک جیره) تاثیری بر افزایش قابلیت هضم جیره و تولید شیر تصحیح‌شده نسبت به جیره شاهد نداشت، اما باعث بهبود این صفات نسبت به جیره حاوی کاه گندم شد.
عبداله کاویان؛ محمد پاسندی
چکیده
خردل علوفه ای با نام علمی Brassica juncea(L) گیاهی است یک ساله که از یک تا 2 متر رشد میکند. به منظور بررسی اثر سطوح مختلف ملاس بر کیفیت و ارزش غذایی گیاه خردل علوفه ای از سه سطح صفر، 3 و 6 درصد ملاس در قالب طرح کاملاً تصادفی با 5 تکرار استفاده شد. گیاه خردل علوفه ای خرد شده در قطعات 2 سانتیمتری در سطل های 10 کیلویی فشرده و ذخیره گردید. بعد از 45 روز ویژگی ...
بیشتر
خردل علوفه ای با نام علمی Brassica juncea(L) گیاهی است یک ساله که از یک تا 2 متر رشد میکند. به منظور بررسی اثر سطوح مختلف ملاس بر کیفیت و ارزش غذایی گیاه خردل علوفه ای از سه سطح صفر، 3 و 6 درصد ملاس در قالب طرح کاملاً تصادفی با 5 تکرار استفاده شد. گیاه خردل علوفه ای خرد شده در قطعات 2 سانتیمتری در سطل های 10 کیلویی فشرده و ذخیره گردید. بعد از 45 روز ویژگی ظاهری ( رنگ، بو و ساختمان سیلاژ) ، ترکیبات شیمیایی (ماده خشک، پروتیین خام، الیاف خام، دیواره سلولی بدون همی سلولزو خاکستر خام) و نیز قابلیت هضم آزمایشگاهی مواد سیلویی اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که کیفیت سیلاژ بر اساس Flieg Point در هر سه تیمار در حد قابل قبولی می باشد. افزودن ملاس اثر معنی داری روی pH سیلاژ نداشت. با افزودن ملاس مقدار ازت امونیاکی سیلاژ کاهش و مقدارکربوهیدرات های محلول سیلاژ افزایش یافت(05/0>P). اثر افزودن ملاس روی مقدار ماده خشک، پروتئین خام، الیاف خام، ماده آلی و دیواره سلولی بدون همی سلولز(ADF) معنی دار نبود. قابلیت هضم ماده خشک (DMD)، ماده آلی(OMD) و ماده آلی در ماده خشک(DOMD) با افزودن ملاس افزایش یافت(05/0>P). بیشترین قابلیت هضم ماده خشک(7/64) و ماده آلی(11/60) در تیمار 3 مشاهده شد. به طور کلی نتایج این آزمایش نشان می دهد که گیاه خردل علوفه ای را می توان بدون ماده افزودنی ملاس سیلو نمود، اما باافزودن ملاس در سطح 6 درصد، کیفیت و ارزش غذایی سیلاژ بهبود می یابد.
پیروز شاکری؛ مرتضی حسینی غفاری؛ حسن فضائلی
چکیده
محصول فرعی پسته از مهمترین محصولات فرعی کشور است. این محصول شامل پوست نرم رویی، دُم خوشه‌ها، برگ‌ها، سرشاخه‌ها و مقداری پسته‌های پوک و نیمه مغز است. مطالعاتی برای فرآوری، نگهداری و استفاده در تغذیه دام‌ها انجام شده است، با این‌حال هنوز زمینه مناسبی برای ورود کامل محصول به خوراک دام میسر نشده است. این مقاله با‌هدف جمع‌بندی نتایج ...
بیشتر
محصول فرعی پسته از مهمترین محصولات فرعی کشور است. این محصول شامل پوست نرم رویی، دُم خوشه‌ها، برگ‌ها، سرشاخه‌ها و مقداری پسته‌های پوک و نیمه مغز است. مطالعاتی برای فرآوری، نگهداری و استفاده در تغذیه دام‌ها انجام شده است، با این‌حال هنوز زمینه مناسبی برای ورود کامل محصول به خوراک دام میسر نشده است. این مقاله با‌هدف جمع‌بندی نتایج حاصل از مطالعات برای عمل‌آوری، نگهداری، ترکیبات شیمیایی، تعیین سطوح مناسب مصرف در دام‌های مختلف و بررسی تاثیر آن بر عملکرد رشد و قابلیت هضم تهیه شده است. تولید این محصول نسبت به پسته خشک حدود 6/1 برابر می‌باشد. خشک کردن محصول در برابرآفتاب مشروط به پهن شدن در لایه‌های 5 سانتیمتری و زیر و رو کردن مرتب می‌تواند روش مناسبی برای نگهداری باشد. خشک کردن با دستگاه در صورتی که رطوبت به خوبی خارج شود و محصول تحت آسیب حرارتی قرار نگیرد، توصیه شده است. سیلوکردن بدون افزودنی روش مناسبی برای نگهداری محصول می‌باشد، ضمن اینکه افزودن 5/1 درصد ملاس و حداکثر 5/0 درصد اوره در افزایش کیفیت آن موثر است. میانگین ماده خشک، ماده آلی، پروتئین خام، دیواره سلولی، دیواره سلولی بدون همی‌سلولز، ترکیبات فنلی و کل تانن در محصول خشک به‌ترتیب 91/93، 84/83، 81/11، 27/30، 12/22، 38/10 و 16/6 درصد تعیین شد. میانگین قابلیت هضم ماده خشک این محصول بین 50/56-00/52 درصد تعیین گردید. نتایج مطالعات نشان می‌دهد که میتوان از آن به‌عنوان بخشی از جیره گاوهای شیری تا 10 درصد، گاوهای گوشتی تا 12 درصد و گوسفند و بز تا 25 درصد ماده خشک جیره استفاده نمود.
احسان دیرکوندی؛ یوسف روزبهان؛ حسن فضائلی
چکیده
در این تحقیق، سه جیره غذایی بر روی 12 رأس اسب نژاد ترکمن با میانگین وزن 44±425 کیلوگرم و سن 8/1±6 سال، مورد آزمایش قرار گرفتند. کلیه جیره‌ها براساس 35 درصد کنسانتره و 65 درصد علوفه تنظیم شدند اما منابع غلات در جیره 1، 2 و 3 به ترتیب شامل: ذرت- یولاف، جوـ گندم و جو- یولاف بود. از دو نشانگر داخلی لیگنین و خاکستر نامحلول در اسید برای تعیین قابلیت ...
بیشتر
در این تحقیق، سه جیره غذایی بر روی 12 رأس اسب نژاد ترکمن با میانگین وزن 44±425 کیلوگرم و سن 8/1±6 سال، مورد آزمایش قرار گرفتند. کلیه جیره‌ها براساس 35 درصد کنسانتره و 65 درصد علوفه تنظیم شدند اما منابع غلات در جیره 1، 2 و 3 به ترتیب شامل: ذرت- یولاف، جوـ گندم و جو- یولاف بود. از دو نشانگر داخلی لیگنین و خاکستر نامحلول در اسید برای تعیین قابلیت هضم استفاده گردید. نتایج نشان دادند، قابلیت هضم ماده خشک، ماده آلی، عصاره اتری و انرژی قابل هضم به طور معنی‌داری برای جیره‌های ذرت و یولاف افزایش پیدا کردند (05/0P<). قابلیت هضم اجزای دیواره سلولی شامل الیاف نامحلول در شوینده خنثی، الیاف نامحلول در شوینده اسیدی، سلولز و همی‌سلولز نیز برای جیره‌های ذرت- یولاف و جو- یولاف به طور معنی داری نسبت به جیره جو - گندم افزایش پیدا کرد (05/0P<). همچنین، قابلیت هضم به دست آمده با استفاده از هر دو نشانگر به جز در مورد الیاف نامحلول در شوینده اسیدی و سلولز در جیره اول و الیاف نامحلول در شوینده اسیدی، همی‌سلولز و سلولز در جیره دوم تفاوت معنی‌داری نداشتد (05/0<P). با این حال، با توجه به نرخ بازیابی خاکستر نامحلول در اسید (106 درصد) در مقابل لیگنین (91 درصد)، نشانگر خاکستر نامحلول در اسید، همبستگی بالایی با روش جمع‌آوری کل مدفوع داشت. در مجموع، جیره حاوی ذرت و یولاف سبب بهبود قابلیت هضم مواد مغذی نسبت به دیگر جیره‌ها شد
محمد جواد ابرقوئی؛ یوسف روزبهان
چکیده
این تحقیق به منظور بررسی سطوح مختلف عصاره تفاله انگور بر تجزیهپذیری و قابلیتهضم جیره معمول گاو شیری با استفاده از روش تولید گاز دو مرحلهای تغییر‌یافته، انجام پذیرفت. مقادیر اسیدهای چرب فرار، تولید آمونیاک و جمعیت پروتوزوآ تعیین گردیدند. شش سطح عصاره مورد استفاده قرار گرفت که شامل GE0: جیره پایه بدون عصاره، GE1، GE2، GE3، GE4، GE5 به ...
بیشتر
این تحقیق به منظور بررسی سطوح مختلف عصاره تفاله انگور بر تجزیهپذیری و قابلیتهضم جیره معمول گاو شیری با استفاده از روش تولید گاز دو مرحلهای تغییر‌یافته، انجام پذیرفت. مقادیر اسیدهای چرب فرار، تولید آمونیاک و جمعیت پروتوزوآ تعیین گردیدند. شش سطح عصاره مورد استفاده قرار گرفت که شامل GE0: جیره پایه بدون عصاره، GE1، GE2، GE3، GE4، GE5 به ترتیب 12، 24، 36، 48 و 60 میکرولیتر عصاره به ازای 50 میلیلیتر محیط تلقیح بود. تجزیهپذیری شکمبهای ماده‌خشک تیمارهای GE3، GE4 و GE5 در مقایسه با GE0 کاهش یافت، ولی تجزیهپذیری شکمبهای پروتئین‌خام در کل تیمارهای حاوی عصاره نسبت به تیمار شاهد کاهش نشان داد. قابلیتهضم ماده‌خشک و پروتئین‌خام در تیمارهای GE4 و GE5 در مقایسه با تیمار GE0 کاهش یافت. استفاده از عصاره، مقدار پروتئین عبوری و قابلیتهضم پروتئین‌خام عبوری در محلول پپسین- اسید هیدروکلریدریک را در مقایسه با تیمار شاهد، افزایش داد. جمعیت باکتری‌های پروتئولیتیک در تیمارهای GE4 و GE5 نسبت به تیمار شاهد کاهش یافت. مقدار کل اسیدهای چرب فرار، استات و نسبت استات به پروپیونات در تیمارهای GE3، GE4 و GE5 در مقایسه با تیمار شاهد کمتر بود. افزودن عصاره باعث کاهش مقدار تولید آمونیاک، جمعیت کل پروتوزوآ، زیرخانواده انتودینینه1 و جنس داسی‌تریچا3 شد. جنس ایزوتریچا2، زیرخانواده دیپلودینینه4 و زیرخانواده افریوسکالسینه5 در زمان‌های 12 و 24 ساعت بعد از گرمخانهگذاری با افزودن عصاره کاهش یافت. در کل، استفاده از عصاره تفاله انگور، مقدار آمونیاک، جمعیت پروتوزوآ و تجزیه پروتئین را کاهش و قابلیت هضم‌پروتئین عبوری از شکمبه را افزایش داد
عباسعلی احمدی نقدهی؛ رسول پیرمحمدی؛ محسن صحرایی بلوردی؛ خسرو پارسایی مهر
چکیده
این تحقیق، بر روی سه راس گوسفند نر فیستوله دار با میانگین وزنی 3±50 کیلوگرم در قالب طرح مربع لاتین 3×3 اجرا شد. تیمارها شامل جیره پایه (شاهد) به علاوه دو جیره حاوی 100 و 200 میلی گرم اسانس نعناع فلفلی در روز بود. مایع شکمبه گوسفندان در 3 ساعت پس از خوراکدهی صبح از طریق فیستولا شکمبهای جمع آوری و میزان pH، نیتروژن آمونیاکی و ...
بیشتر
این تحقیق، بر روی سه راس گوسفند نر فیستوله دار با میانگین وزنی 3±50 کیلوگرم در قالب طرح مربع لاتین 3×3 اجرا شد. تیمارها شامل جیره پایه (شاهد) به علاوه دو جیره حاوی 100 و 200 میلی گرم اسانس نعناع فلفلی در روز بود. مایع شکمبه گوسفندان در 3 ساعت پس از خوراکدهی صبح از طریق فیستولا شکمبهای جمع آوری و میزان pH، نیتروژن آمونیاکی و اسیدهای چرب فرار آن اندازه‌گیری شد. روز پایانی هر دوره ( 3 ساعت پس از خوراکدهی نوبت صبح) از طریق ورید وداج خون گیری به عمل آمد و میزان گلوکز، تری گلیسرید، کلسترول، HDL، LDL،NEFA، پروتئین تام، آلبومین و گلوبولین اندازه‌گیری گردید. ماده خشک مصرفی و قابلیت هضم ماده خشک، پروتئین خام، دیواره سلولی، دیواره سلولی بدون همی سلولز و چربی خام; غلظت نیتروژن آمونیاکی، استات، پروپیونات، بوتیرات و کل اسیدهای چرب فرار شکمبه و غلظت فراسنجههای خونی تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفتند
