تغذیه دام و طیور

اثرات خوراندن پروبیوتیک باکتریایی بر عملکرد، ویژگی‌های کیفی گوشت و ترکیب اسیدهای چرب عضلات بزغاله-های مرخز

رضا ناصری هرسینی؛ فرخ کفیل زاده

دوره 37، شماره 143 ، شهریور 1403، صفحه 3-16

https://doi.org/10.22092/asj.2023.362177.2310

چکیده

به منظور ارزیابی اثرات افزودن یک پروبیوتیک باکتریایی تجاری بر عملکرد رشد، ویژگی‌های کیفی گوشت و ترکیب اسیدهای چرب عضلات، از 16 رأس بزغالۀ نر مرخز (6/2±1/13 کیلوگرم وزن زنده، با سن آغازین سه ماهگی) استفاده شد. بزغاله‌ها به‌طور تصادفی بین دو تیمار توزیع شده و تا پیش از موعد کشتار به مدت 119 روز و به‌صورت دسترسی آزادانه به جیره تغذیه شدند. ... بیشتر به منظور ارزیابی اثرات افزودن یک پروبیوتیک باکتریایی تجاری بر عملکرد رشد، ویژگی‌های کیفی گوشت و ترکیب اسیدهای چرب عضلات، از 16 رأس بزغالۀ نر مرخز (6/2±1/13 کیلوگرم وزن زنده، با سن آغازین سه ماهگی) استفاده شد. بزغاله‌ها به‌طور تصادفی بین دو تیمار توزیع شده و تا پیش از موعد کشتار به مدت 119 روز و به‌صورت دسترسی آزادانه به جیره تغذیه شدند. پروبیوتیک تجاری پریمالاک روزانه به میزان دو گرم به هر بزغاله در تیمار مربوطه و پیش از وعدۀ خوراکدهی صبح خورانده شد. عملکرد رشد و درصد لاشه تحت تأثیر خوراندن پروبیوتیک باکتریایی قرار نگرفت، اما ضخامت چربی زیر پوستی در پاسخ به مصرف پروبیوتیک باکتریایی کاهش یافت (05/0P<). در بین ویژگی‌های فیزیکی ارزیابی شده در گوشت، شامل pHu، ضایعات شیرابه‌ای، ظرفیت نگهداری آب، کاهش وزن در اثر طبخ، فشار برشی و شاخص‌های مرتبط با رنگ، تنها مقدار شاخص L* در عضلۀ semimembranosus و مقدار شاخص a* در عضلۀ longissimus thoracis دستخوش تغییری معنی‌دار در اثر افزودن پروبیوتیک باکتریایی به جیره شدند (05/0P<). افزودن پروبیوتیک باکتریایی به جیره تأثیر معنی‌داری بر ترکیب شیمیایی و ترکیب کلی اسیدهای چرب عضلات نداشت. به طور کلی، پروبیوتیک باکتریایی چندسویه‌ای مورد استفاده در پژوهش حاضر تأثیر قابل‌ملاحظه‌ای بر عملکرد رشد و غالب ویژگی‌های کیفی گوشت بزغاله‌های مرخز نداشت.

تغذیه دام و طیور

تأثیر سطوح مختلف تفاله چغندر قند بر افزایش وزن‏،‏ مصرف خوراک، ضریب تبدیل غذایی و خصوصیات لاشه در غاز

یوسف سرهنگی؛ قربان الیاسی زرین‌قبایی؛ علیرضا ایمانی؛ محمدولی علیپور؛ محمدرضا ستاری

دوره 37، شماره 143 ، شهریور 1403، صفحه 17-30

https://doi.org/10.22092/asj.2023.360605.2271

چکیده

به منظور بررسی تأثیر سطوح مختلف تفاله خشک چغندرقند بر روی عملکرد غازهای بومی آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی در 5 تیمار و 3 تکرار با10 قطعه جوجه غاز ( مخلوط هر دو جنس) اجرا شد. پنج گروه آزمایشی شامل گروه شاهد (سطح صفر درصد تفاله چغندرقند) و جیره‌های غذایی با سطوح 5، 7، 10 و 15 درصد تفاله چغندرقند بودند. در طول 12 هفته دوره پرورش‏، افزایش ... بیشتر به منظور بررسی تأثیر سطوح مختلف تفاله خشک چغندرقند بر روی عملکرد غازهای بومی آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی در 5 تیمار و 3 تکرار با10 قطعه جوجه غاز ( مخلوط هر دو جنس) اجرا شد. پنج گروه آزمایشی شامل گروه شاهد (سطح صفر درصد تفاله چغندرقند) و جیره‌های غذایی با سطوح 5، 7، 10 و 15 درصد تفاله چغندرقند بودند. در طول 12 هفته دوره پرورش‏، افزایش وزن، خوراک مصرفی و ضریب تبدیل غذایی به‌صورت هفتگی مورد ارزیابی قرار گرفت. در پایان دوره آزمایش از هر تکرار تعداد 2 قطعه جوجه غاز یکی نر و دیگری ماده به صورت تصادفی انتخاب و کشتار و تجزیه لاشه شدند. نتایج نشان داد که در هفته‌های متوالی تیمارهای حاوی سطوح مختلف تفاله چغندرقند در مقایسه با تیمار شاهد دارای بیش‌ترین مقدار میانگین افزایش وزن بودند (05/0>P). تیمارهای حاوی سطوح مختلف تفاله چغندرقند از نظر ضریب تبدیل غذایی به‌غیر از دوره پرورش 1 تا 7 روزگی اختلاف معنی‌داری با گروه شاهد نشان ندادند. استفاده از تفاله چغندرقند باعث کاهش درصد وزن ران‌ها و افزایش درصد وزنی امعاء و احشا در لاشه شد (05/0>P). بیشترین درصد وزنی لاشه و کمترین درصد وزنی امعاء و احشا در تیمار شاهد مشاهده شد (05/0>P). همچنین کمترین درصد وزنی پشت و گردن در تیمار شاهد مشاهده شد (05/0>P). نتیجه نهایی این که با توجه به کاهش هزینه خوراک به ازای تولید هر کیلوگرم گوشت به‌دلیل پایین بودن قیمت تفاله خشک چغندرقند و عملکرد بهتر پرنده، کاربرد تفاله چغندرقند تا سطح 15 درصد در جیره‌های غازها پیشنهاد می‌شود.

تغذیه دام و طیور

اثرات استفاده از دانه کینوا خام و عمل‏ آوری شده (Chenopodium quinoa Willd.) بر عملکرد، صفات کیفی تخم، وضعیت آنتی اکسیدانی و مورفولوژی روده بلدرچین‏های تخم‏گذار

کامبیز کامگار؛ شهاب قاضی؛ امیرعلی صادقی؛ علیرضا عبدالمحمدی

دوره 37، شماره 143 ، شهریور 1403، صفحه 31-44

https://doi.org/10.22092/asj.2023.362625.2321

چکیده

در مطالعه حاضر، اثرات عمل‏آوری دانه کینوا بر عملکرد، صفات کیفی تخم، وضعیت آنتی اکسیدانی و مورفولوژی روده 240 قطعه بلدرچین‏ تخم‏گذار با 6 تیمار شامل: جیره بر پایه ذرت و کنجاله، جیره حاوی 10درصد دانه کینوا خام، جیره حاوی10درصد دانه کینوا خیسانده‏شده در آب ºC40، جیره حاوی10درصد دانه کینوا خیسانده‏شده در محلول اسیداستیک 1درصد، جیره ... بیشتر در مطالعه حاضر، اثرات عمل‏آوری دانه کینوا بر عملکرد، صفات کیفی تخم، وضعیت آنتی اکسیدانی و مورفولوژی روده 240 قطعه بلدرچین‏ تخم‏گذار با 6 تیمار شامل: جیره بر پایه ذرت و کنجاله، جیره حاوی 10درصد دانه کینوا خام، جیره حاوی10درصد دانه کینوا خیسانده‏شده در آب ºC40، جیره حاوی10درصد دانه کینوا خیسانده‏شده در محلول اسیداستیک 1درصد، جیره حاوی10درصد دانه کینوا خیسانده‏شده در محلول بیکربنات ‏سدیم 1درصد و جیره حاوی 10درصد دانه کینوا خامِ مکمل‏ شده با 05/0درصد مولتی‏آنزیم ‏روابیو در 5 تکرار و 8 پرنده در هرتکرار در قالب طرح کاملاً تصادفی مورد مطالعه قرار گرفت. تغذیه دانه کینوا خام موجب کاهش تولید تخم، وزن تخم، توده تخم، وزن پوسته تخم، شاخص سفیده، واحدهاو، فعالیت آنزیم سوپراکسیددیسموتاز و ارتفاع پرز روده نسبت به گروه شاهد شد (05/0>p). تمامی روش‏های عمل‏آوری دانه کینوا و مکمل نمودن جیره حاوی دانه کینوا خام با مولتی‏آنزیم موجب افزایش معنی‏دار (05/0>p) تولید تخم، وزن تخم، توده تخم، وزن مخصوص تخم، ضخامت پوسته تخم، وزن پوسته تخم، شاخص سفیده و واحد هاو نسبت به گروه دانه خام شدند. تغذیه دانه کینوا عمل‏آوری شده با اسید استیک مقادیر تولید تخم، توده تخم، واحد هاو،‌ فعالیت آنزیم کاتالاز، ارتفاع پرز روده و نسبت ارتفاع پرز به عمق کریپت را نسبت به گروه‏های دانه خام و شاهد بطور معنی‏داری افزایش داد (05/0>p). در نتیجه،‌ خیساندن دانه کینوا در محلول اسیداستیک 1درصد با نسبت 1:5 طی 24 ساعت بهترین روش عمل‏آوری بود.

تغذیه دام و طیور

تأثیر استفاده از بیوچار معدنی بر عملکرد، قابلیت هضم، فراسنجه‌های خونی و تخمیر شکمبه‌ای ‏‏گوساله‌های شیرخوار هلشتاین

سارا سعیدی گراغانی؛ مسلم باشتنی؛ پیروز شاکری؛ حسین نعیمی پور یونسی

دوره 37، شماره 143 ، شهریور 1403، صفحه 45-56

https://doi.org/10.22092/asj.2023.362400.2317

چکیده

این مطالعه به‌منظور بررسی تأثیر سطوح مختلف یک نوع بیوچار معدنی بدست آمده از معدن کوهبنان کرمان بر ‏عملکرد، ‏قابلیت هضم، فراسنجه‌های خونی و تخمیر شکمبه‌ای گوساله‌های شیرخوار هلشتاین در یک گاوداری ‏صنعتی انجام شد. بدین منظور از 35 رأس گوساله شیرخوار هلشتاین با میانگین وزنی‏87/4 ± 88‏/‏48‏ در قالب طرح ‏‏کاملاً تصادفی ... بیشتر این مطالعه به‌منظور بررسی تأثیر سطوح مختلف یک نوع بیوچار معدنی بدست آمده از معدن کوهبنان کرمان بر ‏عملکرد، ‏قابلیت هضم، فراسنجه‌های خونی و تخمیر شکمبه‌ای گوساله‌های شیرخوار هلشتاین در یک گاوداری ‏صنعتی انجام شد. بدین منظور از 35 رأس گوساله شیرخوار هلشتاین با میانگین وزنی‏87/4 ± 88‏/‏48‏ در قالب طرح ‏‏کاملاً تصادفی در پنج تیمار و هفت تکرار استفاده شد. جیره‌های آزمایشی شامل: ‏1) شیر و خوراک آغازین (جیره ‏‏‎پایه)‏‎، 2)‏ جیره پایه به‌همراه 10 گرم بیوچار ‏معدنی مخلوط شده در خوراک آغازین، 3) جیره پایه به‌همراه 10 گرم ‏بیوچار معدنی حل شده ‏در ‏شیر، 4) جیره‏‎ ‎پایه ‏‎ ‎به‌همراه 20‏‎ ‎گرم‎ ‎بیوچار‎ ‎معدنی‎ ‎مخلوط شده در‎ ‎خوراک آغازین، 5) ‏جیره پایه ‏به‌همراه 20 گرم بیوچار معدنی حل شده در شیر ‏بود.‏ مصرف 20 گرم از بیوچار در خوراک آغازین ‏باعث افزایش ‏وزن روزانه و بهبود میانگین ضریب تبدیل ‏غذایی شد ‏(05/0 >‏P‏)‏. بالاترین مقدار گلوکز و آلبومین ‏خون مربوط به گوساله‌های تغذیه ‏شده با 20 گرم بیوچار در خوراک آغازین ‏بود‏ (05/0 >‏P‏). بیشترین قابلیت هضم ‏ظاهری مواد مغذی را گوساله‌های مصرف کننده 10 و 20 گرم بیوچار در ‏ خوراک آغازین ‏داشتند (05/0 >‏P‏). ‏گوساله‌های ‏تغذیه شده با 20 گرم بیوچار در ‏ خوراک آغازین ‏pH‏ مایع شکمبه بالاتری نسبت به سایر گوساله‌ها ‏‏داشتند (05/0 ‏‏>‏P‏). بنابراین، افزودن 20 گرم بیوچار معدنی به خوراک آغازین گوساله‌های شیرخوار هلشتاین به-‏دلیل اثرات مثبت ‏آن بر عملکرد، قابلیت هضم، فراسنجه‌های خونی و تخمیری شکمبه، توصیه می‌گردد.‏

بیوتکنولوژی و میکروبیولوژی دام و طیور

ارزیابی ارزش تغذیه ای پروتئین میکروبی تولید شده با متانل با استفاده از باکتری متیلوفیلوس متیلوتروفوس

سجاد محمودی؛ جعفر محمدیان موسی آبادی؛ رسول خلیل زاده؛ سید مرتضی رباط جزی؛ فرشید رضایی

دوره 37، شماره 143 ، شهریور 1403، صفحه 57-70

https://doi.org/10.22092/asj.2023.362099.2307

چکیده

پروتئین میکروبی می‌تواند بخشی از پروتئین مورد نیاز در جیره دام و طیور آبزیان را تامین کند، این پروتئین با استفاده از میکروارگانیسم‌ها و منابع کربنی مختلف از جمله متانول و متان تولید می‌شود. در این پژوهش باکتری متیلوفیلوس متیلوتروفوس در ارلن و فرمنتور با استفاده از متانول به عنوان منبع کربن کشت داده شد سرعت رشد ویژه باکتری در ارلن ... بیشتر پروتئین میکروبی می‌تواند بخشی از پروتئین مورد نیاز در جیره دام و طیور آبزیان را تامین کند، این پروتئین با استفاده از میکروارگانیسم‌ها و منابع کربنی مختلف از جمله متانول و متان تولید می‌شود. در این پژوهش باکتری متیلوفیلوس متیلوتروفوس در ارلن و فرمنتور با استفاده از متانول به عنوان منبع کربن کشت داده شد سرعت رشد ویژه باکتری در ارلن برابر h-1 0312/0 و در فرمنتور h-1 047/0 بود. پس از کشت، توده زیستی در چگالی نوری برابر 8/3 با استفاده از سانتریفیوژ با سرعت 7000rpm جداسازی شد و تستهای کیفی و کمی پروتئین میکروبی روی آن انجام گرفت. پروفایل آمینواسیدی، پروفایل اسیدچرب، میزان نیتروژن و پروتئین خام به ترتیب با استفاده از کروماتوگرافی مایع با کارآیی بالا، کروماتوگرافی گازی و با روش کجلدال تعیین شدند. نتایج حاصل نشان می‌دهد مقدار پروتئین خام برابر 5/73 درصد بود. میزان خاکستر 29/8 درصد و مجموع آمینواسیدهای ضروری به غیر ضروری (شامل: لیزین، هیستیدین، آرژنین، والین، لوسین، ایزولوسین، فنیل آلانین، متیونین و ترئونین) برای محصول تولید شده 3/37 درصد بدست آمد. مقدار دو اسید آمینه غیر ضروری سیستئین و تیروزین بالاتر از استاندارد FAO و به ترتیب برابر 38/2 و 21/3 درصد بود. نسبت پالمتیک اسید به چربی کل محصول 6/24 درصد (وزنی/وزنی) است و نسبت لینولئیک اسید و لینولنیک اسید به عنوان اسیدهای چرب غیر اشباع، به ترتیب 2/9 و 3/2 درصد (وزنی/وزنی) به چربی کل محصول بود. نتایج بدست آمده از این پژوهش نشان داد محصول تولیدی با محتوای پروتئینی 5/73 درصد، کاندیدی مناسب برای خوراک دام به نظر میرسد

تغذیه دام و طیور

تاثیر جایگزینی کنجاله سویا با کنجاله جوانه ذرت در جیره بر مصرف خوراک، فراسنجه های شکمبه ای و متابولیت‌های خونی بره‌های پرواری آتابای

عبدالحکیم توغدری؛ تقی قورچی؛ محمد اسدی؛ کامل عموزاده آرائی؛ مصطفی عالی پور

دوره 37، شماره 143 ، شهریور 1403، صفحه 71-84

https://doi.org/10.22092/asj.2023.362376.2316

چکیده

این پژوهش به منظور بررسی اثر جایگزینی کنجاله سویا با کنجاله جوانه ذرت در جیره بر مصرف خوراک، فراسنجه‌های شکمبه‌ای و متابولیت‌های خونی بره‌های پرواری آتابای صورت گرفت. سی راس بره‌ پرواری (با میانگین وزن 7/2± 32 کیلو‌گرم) به طور تصادفی به 3 گروه با 10 تکرار تقسیم شدند. بره‌های گروه کنترل با جبره بدون کنجاله جوانه ذرت تغذیه شدند. سایر ... بیشتر این پژوهش به منظور بررسی اثر جایگزینی کنجاله سویا با کنجاله جوانه ذرت در جیره بر مصرف خوراک، فراسنجه‌های شکمبه‌ای و متابولیت‌های خونی بره‌های پرواری آتابای صورت گرفت. سی راس بره‌ پرواری (با میانگین وزن 7/2± 32 کیلو‌گرم) به طور تصادفی به 3 گروه با 10 تکرار تقسیم شدند. بره‌های گروه کنترل با جبره بدون کنجاله جوانه ذرت تغذیه شدند. سایر گروه‌ها به ترتیب با جایگزینی 50 و 100 درصدی کنجاله سویا با کنجاله جوانه ذرت در جیره به مدت 84 روز تغذیه شدند. بره‌ها هر 14 روز وزن شدند. مقدار خوراک مصرفی و پس‌آخور به صورت روزانه ثبت شد. نتایج نشان داد بین تیمارهای آزمایشی اختلاف معنی داری در وزن نهایی بره‌ها و ماده خشک مصرفی وجود نداشت (05/0<P). اختلاف معنی‌داری در جمعیت پروتوزوآ، pH و اسیدهای چرب فرار در بین تیمارهای مختلف مشاهده نشد(05/0<P). همچنین نیتروژن آمونیاکی شکمبه در زمان ناشتا و شش ساعت بعد از تغذیه صبح اختلاف معنی‌داری ایجاد نکرد(05/0<P). هرچند مقدار نیتروژن آمونیاکی شکمبه ۳ ساعت بعد از تغذیه صبح افزایش یافت (05/0 >P). در بین تیمارهای مختلف اختلاف معنی‌داری از خونی گلوگز، کلسترول، گلوبولین، نسبت آلبومین به گلوبولین مشاهده نشد (05/0<P) اما جایگزینی کنجاله سویا با کنجاله جوانه ذرت سبب افزایش غلظت تری‌گلیسیرید، اوره، پروئین کل، لیپـوپروتئین بـا چگـالی کـم و لیپـوپروتئین بـا چگـالی خیلی کـم و کاهش لیپوپروتئین بـا چگـالی زیـاد شد (05/0 >P). بطورکلی، می‌توان کنجاله جوانه ذرت را بطور کامل با کنجاله سویا، بدون‌آنکه در سلامت و تولید دام اختلالی ایجاد کند جایگزین نمود.

تغذیه دام و طیور

اندازه گیری قابلیت هضم کلسیم و فسفر در دی کلسیم فسفات، مونوکلسیم فسفات، کربنات کلسیم، کنجاله سویا و کنجاله کانولا در نیمچه‌های تخمگذار

محمد جلیل جاسم؛ شهاب قاضی؛ سودابه مرادی؛ رضا عبدالهی

دوره 37، شماره 143 ، شهریور 1403، صفحه 85-98

https://doi.org/10.22092/asj.2023.363190.2337

چکیده

این پژوهش به منظور اندازه گیری قابلیت هضم ایلئومی و ابقاء ظاهری کلسیم و فسفر در کنجاله سویا، کنجاله کانولا، کربنات کلسیم، مونو کلسیم فسفات و دی کلسیم فسفات با روش مستقیم در نیمچه‌های تخم‌گذار انجام شد. پنج جیره آزمایشی نیمه خالص شامل دی کلسیم فسفات، مونو کلسیم فسفات و کربنات کلسیم (با غلظت 1 درصد کلسیم) و کنجاله سویا و کنجاله کانولا ... بیشتر این پژوهش به منظور اندازه گیری قابلیت هضم ایلئومی و ابقاء ظاهری کلسیم و فسفر در کنجاله سویا، کنجاله کانولا، کربنات کلسیم، مونو کلسیم فسفات و دی کلسیم فسفات با روش مستقیم در نیمچه‌های تخم‌گذار انجام شد. پنج جیره آزمایشی نیمه خالص شامل دی کلسیم فسفات، مونو کلسیم فسفات و کربنات کلسیم (با غلظت 1 درصد کلسیم) و کنجاله سویا و کنجاله کانولا ( با غلظت 19/0 و25/0 درصد کلسیم به ترتیب) مورد استفاده قرار گرفت.هر جیره آزمایشی بطور تصادفی به شش واحد ازمایشی (8 نیمچه تخمگذار در هر تکرار) بمدت 3 روز اختصاص یافت.ضرایب قابلیت هضم ایلئومی حقیقی کلسیم در دی کلسیم فسفات، مونو کلسیم فسفات و کربنات کلسیم به ترتیب 55/0، 57/0 و 76/0 و در کنجاله سویا و کنجاله کانولا، به ترتیب 76/0 و 91/0 بود. درصد کلسیم سنگدان در تیمار کربنات کلسیم بطور معنی‌داری بیش از محتوای کلسیم سنگدان در تیمارهای دی‌کلسیم فسفات، منوکلسیم فسفات و کنجاله سویا بود (05/0P<). قابلیت هضم ظاهری ایلئومی فسفر در مونو و دی کلسیم فسفات (به ترتیب 83/0 و 93/0) بیشتر از کنجاله کانولا بود (P<0.01)، در حالیکه میزان ابقای ظاهری فسفر در مونوکلسیم فسفات (905/0) به طور معنی‌داری بیش از بقیه منابع مورد بررسی بود (P<0.01). در نیمچه های تخمگذار در سن 12 هفتگی، قابلیت هضم حقیقی کلسیم در کربنات کلسیم، کنجاله سویا و کنجاله کانولا بالاتر از دی کلسیم فسفات و مونو کلسیم فسفات می باشد، در حالیکه، قابلیت هضم فسفر در دی کلسیم فسفات و مونوکلسیم فسفات مشابه و بالاتر از سایر منابع مورد بررسی بود.

تغذیه دام و طیور

تأثیر مصرف سیلاژ خوراک کامل بر پایه قصیل جو یا تریتیکاله بر عملکرد، فراسنجه‌های خونی و خصوصیات لاشه بره‌های نر نژاد زل

مهدی نیکبختی؛ مصطفی یوسف اللهی؛ حسن فضائلی؛ یداله چاشنی دل؛ محمدرضا دهقانی؛ ;کمال شجاعیان

دوره 37، شماره 143 ، شهریور 1403، صفحه 99-114

https://doi.org/10.22092/asj.2023.363125.2333

چکیده

قصیل جو و تریتیکاله پس از برداشت، به‌صورت جداگانه سیلو شدند. پس از گذشت سه ماه، نیمی از سیلاژها با بخش کنسانتره‌ای جیره‌ مخلوط و مجدد در بسته‌های 30 کیلوگرمی سیلو شد. چهار جیرۀ غذایی شامل: 1) مخلوط روزانه سیلاژ قصیل جو و کنسانتره، 2) مخلوط روزانه سیلاژ قصیل تریتیکاله وکنسانتره، 3) سیلاژ خوراک کامل قصیل جو و 4) سیلاژ خوراک کامل قصیل تریتیکاله ... بیشتر قصیل جو و تریتیکاله پس از برداشت، به‌صورت جداگانه سیلو شدند. پس از گذشت سه ماه، نیمی از سیلاژها با بخش کنسانتره‌ای جیره‌ مخلوط و مجدد در بسته‌های 30 کیلوگرمی سیلو شد. چهار جیرۀ غذایی شامل: 1) مخلوط روزانه سیلاژ قصیل جو و کنسانتره، 2) مخلوط روزانه سیلاژ قصیل تریتیکاله وکنسانتره، 3) سیلاژ خوراک کامل قصیل جو و 4) سیلاژ خوراک کامل قصیل تریتیکاله تهیه و روی 64 رأس برۀ نر نژاد زل در قالب چهار تیمار و چهار تکرار و چهار رأس در هر تکرار، به مدت 84 روز مورد آزمایش قرار گرفت. افزایش وزن روزانه بره‌های تغذیه شده با جیرۀ 3 به‌طور معنی‌داری (147 گرم)، بیشتر از بره‌های تغذیه شده با جیرۀ 1 (108 گرم) و جیرۀ 2 (103 گرم) بود (05/0>P). بیشترین مقدار ماده خشک مصرفی روزانه در بره‌های تغذیه شده با جیرۀ 3 (1213 گرم) و کمترین مقدار در بره‌های تغذیه شده با جیرۀ 1 (937 گرم) مشاهده شد (03/0=P). بازده تبدیل خوراک در بره‌های تغذیه شده با جیرۀ 3 (1/7) بهتر از بره‌های تغذیه شده با سایر جیره‌ها بود (03/0=P). میانگین وزن لاشه در بره‌های تغذیه شده با جیرۀ سه به‌طور معنی‌داری (3/15 کیلوگرم)، بیشتر از بره‌های تغذیه شده با جیرۀ 1 (6/13 کیلوگرم) و جیرۀ 2 (7/12 کیلوگرم) بود (05/0>P). بره‌های تغذیه شده با جیرۀ 4 نسبت به بره‌های تغذیه شده با جیرۀ 2، چربی بطنی بیشتری داشتند (05/0>P). به‌طور کلی، استفاده از سیلاژخوراک کامل قصیل جو و تریتیکاله سبب بهبود عملکرد پروار بره‌ها شد.

تغذیه دام و طیور

تاثیر مصرف سیزامین و تیموکوئینون بر عملکرد، فراسنجه‌های خونی، آنزیم های کبدی، صفات کمی و کیفی تخم در بلدرچین‌های ژاپنی

یاسر رحیمیان؛ فرشید خیری؛ مصطفی فغانی

دوره 37، شماره 143 ، شهریور 1403، صفحه 115-132

https://doi.org/10.22092/asj.2023.361556.2292

چکیده

به‌منظور بررسی تاثیر مصرف جیره های مکمل شده با سطوح مختلف ویتامین E، سیزامین و تیموکوئینون بر عملکرد، فراسنجه های خونی، آنزیم های کبدی و صفات کمی و تخم، تعداد210 قطعه بلدرچین تخم‌گذار ژاپنی ازسن 35 روزگی، در قالب طرح کاملا تصادفی مورد استفاده قرار گرفت. تیمارهای آزمایشی شامل گروه شاهد و گروه‌های مصرف‌کننده جیره‌های مکمل شده با سطوح ... بیشتر به‌منظور بررسی تاثیر مصرف جیره های مکمل شده با سطوح مختلف ویتامین E، سیزامین و تیموکوئینون بر عملکرد، فراسنجه های خونی، آنزیم های کبدی و صفات کمی و تخم، تعداد210 قطعه بلدرچین تخم‌گذار ژاپنی ازسن 35 روزگی، در قالب طرح کاملا تصادفی مورد استفاده قرار گرفت. تیمارهای آزمایشی شامل گروه شاهد و گروه‌های مصرف‌کننده جیره‌های مکمل شده با سطوح 100 و200 میلی‌گرم در هر کیلوگرم خوراک از ویتامینE، تیموکوئینون و سیزامین بودند. یافته‌ها نشان داد مصرف خوراک و ضریب تبدیل خوراک تحت تأثیر جیره‌های آزمایشی قرار نگرفت (05/0p≥). تحت اثر ویتامینE، سیزامین و تیموکوئینون، کلسترول‌ و LDL سرم و تخم نسبت به گروه شاهدکاهش ومیزانHDL افزایش یافت (05/0p≤). سطح آلبومین و فعالیت آنزیم‌های‌کبدی آلکالین فسفاتاز، آلانین آمینوترانسفراز وآسپارتات آمینوترانسفراز کاهش یافت (05/0p≤). افزایش سلول‌های سفید خون وکاهش معنی‌دار نسبت هتروفیل به لنفوسیت مشاهده شد (05/0p≤). غلظت هموگلوبین،گویچه‌های قرمز و شاخص‌های هماتولوژی تحت تأثیر جیره‌های آزمایشی قرار نگرفت (05/0p≥). اعمال تیمارهای آزمایشی سبب افزایش درصد تولید و وزن تخم، افزایش وزن زرده، بهبود شاخص هاو و متعاقباکاهش وزن سفیده و تیوباربیتوریک اسید در مقایسه با گروه شاهد شد (05/0p≤). محتوی اسید های چرب پالمیتولئیک اسید، اولئیک اسید، آلفالینولئیک اسید، ایکوزاپنتانوئیک اسید و دوکوزا هگزانوئید اسید افزایش و اسید های چرب لینولئیک ،گاما لینولئیک و آراشیدونیک اسیدکاهش یافت (05/0p≤)‌. به‌صورت کلی با توجه به نتایج این تحقیق چنین به نظر می رسد که مصرف سطوح 100 و200 میلی‌گرم سیزامین و تیموکوئینون می تواند اثرات مثبتی بر علمکرد، فراسنجه های خونی، صفات کمی و کیفی تخم در بلدرچین تخم گذار ژاپنی داشته باشد.

تغذیه دام و طیور

اثر جیره‌های حاوی سطوح مختلف کنگر فرنگی (Cynara scolymus L.) بر مصرف خوراک، عملکرد رشد، گوارش‌پذیری مواد مغذی و فراسنجه‌های خونی بره‌های نر کردی

هوشنگ جعفری؛ پوریا دادور؛ صیفعلی ورمقانی

دوره 37، شماره 143 ، شهریور 1403، صفحه 133-148

https://doi.org/10.22092/asj.2023.362805.2324

چکیده

این پژوهش به‌منظور بررسی اثر سطح علوفۀ کنگر فرنگی جیره بر عملکرد رشد، گوارش‌پذیری مواد مغذی و فراسنجه‌های خونی بره‌های نر پرواری انجام شد. از 24 رأس برۀ نر کردی (35/2 ± 18/30 کیلوگرم وزن زنده و سن 7 ماه) در قالب طرح کاملاً تصادفی استفاده شد. جیره‌های آزمایشی شامل جیرۀ بدون کنگر فرنگی (شاهد)، جیرۀ حاوی 10 درصد کنگر فرنگی و جیرۀ حاوی 20 درصد ... بیشتر این پژوهش به‌منظور بررسی اثر سطح علوفۀ کنگر فرنگی جیره بر عملکرد رشد، گوارش‌پذیری مواد مغذی و فراسنجه‌های خونی بره‌های نر پرواری انجام شد. از 24 رأس برۀ نر کردی (35/2 ± 18/30 کیلوگرم وزن زنده و سن 7 ماه) در قالب طرح کاملاً تصادفی استفاده شد. جیره‌های آزمایشی شامل جیرۀ بدون کنگر فرنگی (شاهد)، جیرۀ حاوی 10 درصد کنگر فرنگی و جیرۀ حاوی 20 درصد کنگر فرنگی بودند. دورۀ آزمایش 100 روز بود که 20 روز آن به دورۀ عادت‌پذیری و 80 روز باقیمانده به ثبت داده‌ها و جمع‌آوری نمونه‌ها اختصاص داده شد. نتایج نشان داد که بره‌های تغذیه شده با جیره‌های حاوی کنگر فرنگی نسبت به بره‌های تغذیه شده با جیرۀ شاهد دارای افزایش وزن روزانه و بازده استفاده از خوراک بیشتری بودند (05/0P<). با افزایش سطح کنگر فرنگی در جیره، گوارش‌پذیری مادۀ خشک (09/0P=)، مادۀ آلی (09/0P=) و پروتئین خام (10/0P=) به‌طور خطی تمایل به افزایش نشان داد، در حالی‌که گوارش‌پذیری ‌الیاف نامحلول در شویندۀ خنثی تحت تأثیر سطح کنگر فرنگی در جیره قرار نگرفت. بره‌های تغذیه شده با جیره‌های‌ حاوی کنگر فرنگی در مقایسه با گروه‌ شاهد دارای غلظت نیتروژن اوره‌ای خون کمتری بودند (05/0P<)، در حالی‌که غلظت گلوکز، پروتئین کل، آلبومین، گلوبولین، کلسترول و تری‌گلیسرید پلاسمای بره‌ها توسط جیره‌های آزمایشی تحت تأثیر قرار نگرفت. به طور کلی تغذیۀ علوفۀ کنگر فرنگی به بره‌های پرواری تا سطح 20 درصد کل جیرۀ کامل مخلوط اثر منفی بر مصرف خوراک و گوارش‌پذیری ظاهری مواد مغذی نداشت و باعث بهبود عملکرد رشد آن‌ها شد.

عملکرد بره های پرواری تغذیه شده با جیره های غذایی حاوی علوفه هیدرو پونیک

سید علیرضا حسینی ابرندآبادی؛ حسن حسینی نسب؛ حمید رضا پورمیرزایی؛ حسن فضائلی

دوره 28، شماره 106 ، خرداد 1394، ، صفحه 157-168

https://doi.org/10.22092/asj.2015.101357

چکیده

این پژوهش به منظور بررسی عملکرد علف سبز تولیدی حاصل از کشت جو با روش آبکشت، در تغذیه بره های پرواری انجام گرفت. طی یک دوره 16 هفته ای، با استفاده از بذر جو، علوفه هیدروپونیک در دوره های زمانی کشت 5 روزه و 7 روزه، تولید گردید و علف سبز تولیدی هر روز برداشت و طی دو آزمایش جداگانه متوالی، در تغذیه بره های پرواری مصرف شد و عملکرد بره ها تعیین ... بیشتر این پژوهش به منظور بررسی عملکرد علف سبز تولیدی حاصل از کشت جو با روش آبکشت، در تغذیه بره های پرواری انجام گرفت. طی یک دوره 16 هفته ای، با استفاده از بذر جو، علوفه هیدروپونیک در دوره های زمانی کشت 5 روزه و 7 روزه، تولید گردید و علف سبز تولیدی هر روز برداشت و طی دو آزمایش جداگانه متوالی، در تغذیه بره های پرواری مصرف شد و عملکرد بره ها تعیین گردید. آزمایش اول، با هدف مقایسه عملکرد علف سبز جو نسبت به دانه جو، به مدت 50 روز به طول انجامید که در آن 27 بره نر 6 ماهه با وزن اولیه 40 کیلوگرم به سه گروه تقسیم شدند و به ترتیب با جیره های 1) شاهد، 2) علف سبز جو 5 روزه و 3) علف سبز جو 7 روزه تغذیه شدند. درآزمایش دوم، تعداد 20 راس بره نر با سن حدود 7 ماهه و وزن اولیه 43 کیلو گرم به دو گروه تقسیم شده و گروه اول با جیره شاهد اما گروه دوم با جیره حاوی علف سبز جو 7 روزه به مدت 49 روز تغذیه شدند. براساس نتایج به دست آمده درآزمایش اول، مصرف علف سبز جو سبب محدودیت مصرف خوراک و انرژی دریافتی بره ها، کاهش میزان رشد، بالا رفتن ضریب تبدیل غذایی وکاهش بازده غذایی شد (01/0>P). در آزمایش دوم که با هدف مقایسه عملکرد علف سبز جو با بخش علوفه ای جیره انجام گرفت، از نظر متغیر های مزبور تفاوت معنی داری بین بره های گروه آزمایش با شاهد وجود نداشت، به جز این که میزان ماده خشک مصرفی درگروه آزمایش کاهش نشان داد (05/0>P). محاسبه هزینه درآمد نشان داد بره هایی که در تغذیه آن ها از علف سبز جو استفاده شد، در هر دو آزمایش متحمل زیان دهی شده و نسبت درآمد به هزینه آن ها در مقایسه با جیره شاهد به شدت کاهش یافت و روند منفی نشان داد. به طور کلی، نتایج این پژوهش نشان داد که تبدیل دانه جو به علف سبز در سامانه آبکشت (هیدروپونیک) و مصرف آن در جیره بره های پرواری سبب کاهش عملکرد دام، افزایش هزینه و کاهش بازده اقتصادی می گردد

مقایسه ارزش غذایی بخش های پروتئین دانه های غلات( گندم، جو و ذرت) عمل آوری شده، با سیستم کربوهیدرات و پروتئین خالص کرنل (CNCPS)

شرفعلی میرزائی؛ کیوان کرکودی؛ سعید خلج زاده

دوره 30، شماره 117 ، اسفند 1396، ، صفحه 67-76

https://doi.org/10.22092/asj.2018.116046

چکیده

هدف از انجام این تحقیق تعیین ارزش مغذی سه غله ی گندم، جو و ذرت با استفاده از روش های مختلف عمل آوری و تعیین ارزش تغذیه ای بخش های پروتئین آن ها با سیستم کربوهیدرات و پروتئین خالص کرنل پس از عمل آوری به روش های آسیاب، غلطک خشک، ورقه کردن با بخار آب و پلت می باشد.در غلات عمل آوری شده بیشترین مقدار پروتئین خام (درصد در ماده خشک) مربوط به گندم ... بیشتر

اثر جایگزینی جو با تفاله چغندر بر عملکرد رشد، قابلیت هضم و آسیب شناسی بافت شکمبه گوسفندان تغذیه شده با جیره‌های با کنسانتره بالا

محسن ساری؛ رضا بیضایی؛ محمد بوجارپور؛ مرتضی چاجی؛ موسی اسلامی

دوره 27، شماره 104 ، آبان 1393، ، صفحه 67-78

https://doi.org/10.22092/asj.2014.100171

چکیده

به منظور بررسی اثرات جایگزینی بخشی از نشاسته با فیبر محلول در شوینده خنثی در جیره‌های پرکنسانتره بر میزان افزایش وزن هفتگی، خوراک مصرفی، راندمان غذایی، قابلیت هضم و برخی فراسنجه‌های آسیب شناسی بافت شکمبه، 16 راس بره نر در قالب طرح کاملاً تصادفی طی 70 روز مورد استفاده قرار گرفت. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از 1- تیمار شاهد (نشاسته بالا)، ... بیشتر به منظور بررسی اثرات جایگزینی بخشی از نشاسته با فیبر محلول در شوینده خنثی در جیره‌های پرکنسانتره بر میزان افزایش وزن هفتگی، خوراک مصرفی، راندمان غذایی، قابلیت هضم و برخی فراسنجه‌های آسیب شناسی بافت شکمبه، 16 راس بره نر در قالب طرح کاملاً تصادفی طی 70 روز مورد استفاده قرار گرفت. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از 1- تیمار شاهد (نشاسته بالا)، 2- 18 درصد تفاله چغندر، 3 - 36 درصد تفاله چغندر و 4- 54 درصد تفاله چغندر (فیبر محلول بالا). اختلاف بین تیمارها در وزن نهایی و میانگین افزایش وزن روزانه در کل دوره آزمایش معنی‌دار بوده و تیمار چهار در مقایسه با دیگر تیمارها وزن نهایی و میانگین افزایش وزن روزانه کمتری داشته است (05/0>P). در هفته‌های دوم و سوم و کل دوره آزمایش کمترین مقدار مصرف ماده خشک در تیمار 4 مشاهده گردید (05/0>P). ضریب تبدیل غذایی بین تیمارها در کل دوره اختلاف معنی‌داری داشته و تیمارهای 2 و 3 کمترین مقدار و تیمار 4 بیشترین مقدار را نشان دادند (05/0>P). با افزایش مقدار تفاله چغندر در جیره قابلیت هضم ماده خشک در سطح معنی‌داری کاهش و قابلیت هضم NDF و ADF افزایش یافت (05/0>P). همچنین با افزایش سطح فیبر محلول در جیره، رخداد کمتر پاراکراتوزیس و هایپرکراتوزیس مشاهده گردید (05/0>P). نتایج این آزمایش نشان ‌داد که جایگزینی بخشی از نشاسته با فیبر محلول تفاله چغندرقند تا 36 درصد جیره می‌تواند تاثیر مطلوبی بر عملکرد رشد حیوان داشته باشد که این ممکن است به دلیل کاهش بروز ناهنجاری‌های بافتی شکمبه در شرایط تغذیه جیره‌های با فیبر محلول در شوینده خنثی باشد.

تأثیر جیره های غذایی حاوی اوره و ملاس بر عملکرد پروار و نیتروژن اوره ای خون برّه های نر عربی

احمد خیاط؛ حسن فضائلی؛ فرخ کفیل زاده

دوره 27، شماره 104 ، آبان 1393، ، صفحه 25-38

https://doi.org/10.22092/asj.2014.100168

چکیده

به منظور بررسی تأثیر جیره های غذایی حاوی اوره و ملاس بر عملکرد پروار و نیتروژن اوره ای خون برّه‌های پرواری، از 72 رأس برّه ی نر عربی در قالب طرح کاملاً تصادفی و با آزمایش فاکتوریل 4 × 3، به مدت 90 روز استفاده گردید. جیره های آزمایشی حاوی سطوح صفر، 5/0، 1 و 5/1 درصد اوره، و هر کدام در سه سطح صفر، 5/7 و 15 درصد ملاس، با پروتئین خام و انرژی ... بیشتر به منظور بررسی تأثیر جیره های غذایی حاوی اوره و ملاس بر عملکرد پروار و نیتروژن اوره ای خون برّه‌های پرواری، از 72 رأس برّه ی نر عربی در قالب طرح کاملاً تصادفی و با آزمایش فاکتوریل 4 × 3، به مدت 90 روز استفاده گردید. جیره های آزمایشی حاوی سطوح صفر، 5/0، 1 و 5/1 درصد اوره، و هر کدام در سه سطح صفر، 5/7 و 15 درصد ملاس، با پروتئین خام و انرژی قابل متابولیسم یکسان بود. جیره های غذایی به شکل کاملاً مخلوط تهیه شد و تا حد اشتها دو بار در روز به برّه‌ها تغذیه گردید. نتایج نشان داد که بیش ترین و کم ترین افزایش وزن روزانه به ترتیب مربوط به برّه‌های تغذیه شده با سطوح صفر و 5/1 درصد اوره بود (05/0P< ). استفاده از سطوح مختلف ملاس اثر معنی داری بر افزایش وزن روزانه ی برّه‌ها نداشت. اثر متقابل اوره و ملاس تأثیری بر افزایش وزن روزانه ی برّه‌ها نداشت، امّا ماده ی خشک مصرفی روزانه و ضریب تبدیل خوراک، تحت تأثیر سطوح مختلف اوره یا ملاس، و اثر متقابل آن‌ها قرار گرفت (05/0P< ). بیش ترین و کم ترین غلظت نیتروژن اوره ای خون برّه‌ها به ترتیب مربوط به جیره های غذایی حاوی 5/1 و 5/0 درصد اوره و به ترتیب 42/29 و 78/26 میلی گرم در دسی لیتربود (05/0 P<). غلظت نیتروژن اوره ای خون تحت تأثیر ملاس قرار نگرفت، امّا اثر متقابل اوره و ملاس، نیتروژن اوره ای خون را تحت تأثیر قرار داد (05/0 P<). به طور کلی بر اساس نتایج به دست آمده چنین می توان دریافت که با استفاده از5/1 درصد اوره به همراه 5/7 درصد ملاس در جیره ی برّه‌های پرواری می توان، هزینه ی خوراک مصرفی برای هرکیلوگرم افزایش وزن زنده را کاهش داد.

تاثیر تزریق تستوسترون و هورمون رشد بر عملکرد مرغ تخمگذار و کیفیت تخم‌مرغ در اواخر دوره تولید

حامد محمدی؛ زربخت انصاری پیرسرائی

دوره 27، شماره 103 ، شهریور 1393، ، صفحه 173-182

https://doi.org/10.22092/asj.2014.100624

چکیده

به منظور تعیین اثر تزریق تستوسترون و هورمون رشد بر عملکرد مرغ تخمگذار و کیفیت تخم‌مرغ، آزمایشی به صورت یک طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار و 4 تکرار و 10 مرغ تخمگذار تجاری از نژاد های‌لاین W-36 در هر تکرار در سن 73 هفتگی (اواخر دوره تولید) اجرا شد. تیمارهای آزمایشی به شرح زیر بودند: تیمار اول (شاهد): تزریق 1 میلیلیتر آب مقطر، تیمار دوم: تزریق ... بیشتر به منظور تعیین اثر تزریق تستوسترون و هورمون رشد بر عملکرد مرغ تخمگذار و کیفیت تخم‌مرغ، آزمایشی به صورت یک طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار و 4 تکرار و 10 مرغ تخمگذار تجاری از نژاد های‌لاین W-36 در هر تکرار در سن 73 هفتگی (اواخر دوره تولید) اجرا شد. تیمارهای آزمایشی به شرح زیر بودند: تیمار اول (شاهد): تزریق 1 میلیلیتر آب مقطر، تیمار دوم: تزریق 500 میکروگرم تستوسترون و 50 میکروگرم هورمون رشد به ازای هر کیلوگرم وزن بدن، تیمار سوم: تزریق 500 میکروگرم تستوسترون و 100 میکروگرم هورمون رشد به ازای هر کیلوگرم وزن بدن و تیمار چهارم: تزریق 500 میکروگرم تستوسترون و 150 میکروگرم هورمون رشد به ازای هر کیلوگرم وزن بدن. طی هفته های دوم و سوم بعد از تزریق عملکرد تولید و همچنین شاخصهای کیفیت تخم‌مرغ اندازه گیری شدند. نرخ تخمک‌گذاری، تولید توده‌ای تخم‌مرغ و میزان مصرف خوراک افزایش معنیداری در تیمار 3 نسبت به گروه شاهد نشان دادند. ضریب تبدیل خوراک نیز در تیمار 4 به طور معنیداری بیشتر از سایر تیمار‌ها بود. ارتفاع سفیده، وزن پوسته، چگالی پوسته و میزان وزن پوسته به ازای سطح تخم‌مرغ نسبت به گروه شاهد افزایش معنیداری در تیمار 3 نشان دادند. ارتفاع زرده در تیمار 2 به طور معنیداری کمتر از سایر تیمارها بود. نیروی شکستن پوسته در همه مرغهایی که هورمون دریافت کرده بودند به طور معنیداری نسبت به گروه شاهد کاهش یافت. نتایج حاصل از این آزمایش نشان داد که تزریق تستوسترون و هورمون رشد میتواند برخی از شاخصهای کیفیت تخم‌مرغ و عملکرد مرغ تخمگذار را بهبود بخشد.

تعداد دوره‌ها	11
تعداد مقالات	692
تعداد نویسندگان	1,558
تعداد مشاهده مقاله	721,625
تعداد دریافت فایل اصل مقاله	449,517
نسبت مشاهده بر مقاله	1042.81
نسبت دریافت فایل بر مقاله	649.59
-----------------------------------------
تعداد مقالات ارسال شده	1,438
تعداد مقالات رد شده	750
درصد عدم پذیرش	52
تعداد مقالات پذیرفته شده	574
درصد پذیرش	40
زمان پذیرش (روز)	141
تعداد پایگاه های نمایه شده	7
تعداد داوران	400

دوره 37 (1403)

دوره 36 (1402)

دوره 35 (1401)

دوره 34 (1400)

دوره 33 (1399)

دوره 32 (1398)

دوره 31 (1397)

دوره 30 (1396)

دوره 29 (1395)

دوره 28 (1394)

دوره 27 (1393)

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

بانک ها و نمایه نامه ها

ابر واژگان